Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ. |
1 |
Κύριε,εδοκίμασάςμεκαὶέγνωςμε·
|
2 |
σὺέγνωςτὴνκαθέδρανμουκαὶτὴνέγερσίνμου,σὺσυνῆκαςτοὺςδιαλογισμούςμουαπὸμακρόθεν·
|
3 |
τὴντρίβονμουκαὶτὴνσχοῖνόνμουσὺεξιχνίασαςκαὶπάσαςτὰςοδούςμουπροεῖδες.
|
4 |
ότιουκέστινλόγοςενγλώσσημου,
|
5 |
ιδού,κύριε,σὺέγνωςπάντα,τὰέσχατακαὶτὰαρχαῖα·σὺέπλασάςμεκαὶέθηκαςεπ᾿εμὲτὴνχεῖράσου.
|
6 |
εθαυμαστώθηηγνῶσίςσουεξεμοῦ·εκραταιώθη,ουμὴδύνωμαιπρὸςαυτήν.
|
7 |
ποῦπορευθῶαπὸτοῦπνεύματόςσουκαὶαπὸτοῦπροσώπουσουποῦφύγω;
|
8 |
εὰναναβῶειςτὸνουρανόν,σὺεῖεκεῖ·εὰνκαταβῶειςτὸνάδην,πάρει·
|
9 |
εὰναναλάβοιμιτὰςπτέρυγάςμουκατ᾿όρθρονκαὶκατασκηνώσωειςτὰέσχατατῆςθαλάσσης,
|
10 |
καὶγὰρεκεῖηχείρσουοδηγήσειμε,καὶκαθέξειμεηδεξιάσου.
|
11 |
καὶεῖπαΆρασκότοςκαταπατήσειμε,καὶνὺξφωτισμὸςεντῆτρυφῆμου·
|
12 |
ότισκότοςουσκοτισθήσεταιαπὸσοῦ,καὶνὺξωςημέραφωτισθήσεται·ωςτὸσκότοςαυτῆς,ούτωςκαὶτὸφῶςαυτῆς.
|
13 |
ότισὺεκτήσωτοὺςνεφρούςμου,κύριε,αντελάβουμουεκγαστρὸςμητρόςμου.
|
14 |
εξομολογήσομαίσοι,ότιφοβερῶςεθαυμαστώθην·θαυμάσιατὰέργασου,καὶηψυχήμουγινώσκεισφόδρα.
|
15 |
ουκεκρύβητὸοστοῦνμουαπὸσοῦ,ὸεποίησαςενκρυφῆ.καὶηυπόστασίςμουεντοῖςκατωτάτοιςτῆςγῆς·
|
16 |
τὸακατέργαστόνμουείδοσανοιοφθαλμοίσου,καὶεπὶτὸβιβλίονσουπάντεςγραφήσονται·ημέραςπλασθήσονται,καὶουθεὶςεναυτοῖς.
|
17 |
εμοὶδὲλίανετιμήθησανοιφίλοισου,οθεός,λίανεκραταιώθησαναιαρχαὶαυτῶν·
|
18 |
εξαριθμήσομαιαυτούς,καὶυπὲράμμονπληθυνθήσονται·εξηγέρθηνκαὶέτιειμὶμετὰσοῦ.
|
19 |
εὰναποκτείνηςαμαρτωλούς,οθεός,άνδρεςαιμάτων,εκκλίνατεαπ᾿εμοῦ.
|
20 |
ότιερεῖςειςδιαλογισμόν·λήμψονταιειςματαιότητατὰςπόλειςσου.
|
21 |
ουχὶτοὺςμισοῦντάςσε,κύριε,εμίσησακαὶεπὶτοῖςεχθροῖςσουεξετηκόμην;
|
22 |
τέλειονμῖσοςεμίσουναυτούς,ειςεχθροὺςεγένοντόμοι.
|
23 |
δοκίμασόνμε,οθεός,καὶγνῶθιτὴνκαρδίανμου,έτασόνμεκαὶγνῶθιτὰςτρίβουςμου
|
24 |
καὶιδὲειοδὸςανομίαςενεμοί,καὶοδήγησόνμεενοδῶαιωνία.
|