Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ. | |
1 | Επὶτῶκυρίωπέποιθα·πᾶςερεῖτετῆψυχῆμουΜεταναστεύουεπὶτὰόρηωςστρουθίον; |
2 | ότιιδοὺοιαμαρτωλοὶενέτειναντόξον,ητοίμασανβέληειςφαρέτραντοῦκατατοξεῦσαιενσκοτομήνητοὺςευθεῖςτῆκαρδία. |
3 | ότιὰκατηρτίσω,καθεῖλον·οδὲδίκαιοςτίεποίησεν; |
4 | κύριοςενναῶαγίωαυτοῦ·κύριος,ενουρανῶοθρόνοςαυτοῦ.οιοφθαλμοὶαυτοῦειςτὸνπένητααποβλέπουσιν,τὰβλέφαρααυτοῦεξετάζειτοὺςυιοὺςτῶνανθρώπων. |
5 | κύριοςεξετάζειτὸνδίκαιονκαὶτὸνασεβῆ,οδὲαγαπῶναδικίανμισεῖτὴνεαυτοῦψυχήν. |
6 | επιβρέξειεπὶαμαρτωλοὺςπαγίδας,πῦρκαὶθεῖονκαὶπνεῦμακαταιγίδοςημερὶςτοῦποτηρίουαυτῶν. |
7 | ότιδίκαιοςκύριοςκαὶδικαιοσύναςηγάπησεν,ευθύτηταεῖδεντὸπρόσωποναυτοῦ. |