1 |
Ταῦταλελάληκαυμῖνίναμὴσκανδαλισθῆτε.
|
2 |
αποσυναγώγουςποιήσουσινυμᾶς·αλλ᾿έρχεταιώραίναπᾶςοαποκτείναςυμᾶςδόξηλατρείανπροσφέρειντῶθεῶ.
|
3 |
καὶταῦταποιήσουσινότιουκέγνωσαντὸνπατέραουδὲεμέ.
|
4 |
αλλὰταῦταλελάληκαυμῖνίναότανέλθηηώρααυτῶνμνημονεύητεαυτῶνότιεγὼεῖπονυμῖν.Ταῦταδὲυμῖνεξαρχῆςουκεῖπον,ότιμεθ᾿υμῶνήμην.
|
5 |
νῦνδὲυπάγωπρὸςτὸνπέμψαντάμε,καὶουδεὶςεξυμῶνερωτᾶμε,Ποῦυπάγεις;
|
6 |
αλλ᾿ότιταῦταλελάληκαυμῖνηλύπηπεπλήρωκενυμῶντὴνκαρδίαν.
|
7 |
αλλ᾿εγὼτὴναλήθειανλέγωυμῖν,συμφέρειυμῖνίναεγὼαπέλθω.εὰνγὰρμὴαπέλθω,οπαράκλητοςουκελεύσεταιπρὸςυμᾶς·εὰνδὲπορευθῶ,πέμψωαυτὸνπρὸςυμᾶς.
|
8 |
καὶελθὼνεκεῖνοςελέγξειτὸνκόσμονπερὶαμαρτίαςκαὶπερὶδικαιοσύνηςκαὶπερὶκρίσεως·
|
9 |
περὶαμαρτίαςμέν,ότιουπιστεύουσινειςεμέ·
|
10 |
περὶδικαιοσύνηςδέ,ότιπρὸςτὸνπατέραυπάγωκαὶουκέτιθεωρεῖτέμε·
|
11 |
περὶδὲκρίσεως,ότιοάρχωντοῦκόσμουτούτουκέκριται.
|
12 |
Έτιπολλὰέχωυμῖνλέγειν,αλλ᾿ουδύνασθεβαστάζεινάρτι·
|
13 |
ότανδὲέλθηεκεῖνος,τὸπνεῦματῆςαληθείας,οδηγήσειυμᾶςεντῆαληθείαπάση·ουγὰρλαλήσειαφ᾿εαυτοῦ,αλλ᾿όσαακούσειλαλήσει,καὶτὰερχόμενααναγγελεῖυμῖν.
|
14 |
εκεῖνοςεμὲδοξάσει,ότιεκτοῦεμοῦλήμψεταικαὶαναγγελεῖυμῖν.
|
15 |
πάνταόσαέχειοπατὴρεμάεστιν·διὰτοῦτοεῖπονότιεκτοῦεμοῦλαμβάνεικαὶαναγγελεῖυμῖν.
|
16 |
Μικρὸνκαὶουκέτιθεωρεῖτέμε,καὶπάλινμικρὸνκαὶόψεσθέμε.
|
17 |
εῖπανοῦνεκτῶνμαθητῶναυτοῦπρὸςαλλήλους,Τίεστιντοῦτοὸλέγειημῖν,Μικρὸνκαὶουθεωρεῖτέμε,καὶπάλινμικρὸνκαὶόψεσθέμε;καί,Ότιυπάγωπρὸςτὸνπατέρα;
|
18 |
έλεγονοῦν,Τίεστιντοῦτο[ὸλέγει],τὸμικρόν;ουκοίδαμεντίλαλεῖ.
|
19 |
έγνω[ο]Ιησοῦςότιήθελοναυτὸνερωτᾶν,καὶεῖπεναυτοῖς,Περὶτούτουζητεῖτεμετ᾿αλλήλωνότιεῖπον,Μικρὸνκαὶουθεωρεῖτέμε,καὶπάλινμικρὸνκαὶόψεσθέμε;
|
20 |
αμὴναμὴνλέγωυμῖνότικλαύσετεκαὶθρηνήσετευμεῖς,οδὲκόσμοςχαρήσεται·υμεῖςλυπηθήσεσθε,αλλ᾿ηλύπηυμῶνειςχαρὰνγενήσεται.
|
21 |
ηγυνὴόταντίκτηλύπηνέχει,ότιῆλθενηώρααυτῆς·ότανδὲγεννήσητὸπαιδίον,ουκέτιμνημονεύειτῆςθλίψεωςδιὰτὴνχαρὰνότιεγεννήθηάνθρωποςειςτὸνκόσμον.
|
22 |
καὶυμεῖςοῦννῦνμὲνλύπηνέχετε·πάλινδὲόψομαιυμᾶς,καὶχαρήσεταιυμῶνηκαρδία,καὶτὴνχαρὰνυμῶνουδεὶςαίρειαφ᾿υμῶν.
|
23 |
καὶενεκείνητῆημέραεμὲουκερωτήσετεουδέν.αμὴναμὴνλέγωυμῖν,άντιαιτήσητετὸνπατέραεντῶονόματίμουδώσειυμῖν.
|
24 |
έωςάρτιουκητήσατεουδὲνεντῶονόματίμου·αιτεῖτεκαὶλήμψεσθε,ίναηχαρὰυμῶνῆπεπληρωμένη.
|
25 |
Ταῦταενπαροιμίαιςλελάληκαυμῖν·έρχεταιώραότεουκέτιενπαροιμίαιςλαλήσωυμῖναλλὰπαρρησίαπερὶτοῦπατρὸςαπαγγελῶυμῖν.
|
26 |
ενεκείνητῆημέραεντῶονόματίμουαιτήσεσθε,καὶουλέγωυμῖνότιεγὼερωτήσωτὸνπατέραπερὶυμῶν·
|
27 |
αυτὸςγὰροπατὴρφιλεῖυμᾶς,ότιυμεῖςεμὲπεφιλήκατεκαὶπεπιστεύκατεότιεγὼπαρὰ[τοῦ]θεοῦεξῆλθον.
|
28 |
εξῆλθονπαρὰτοῦπατρὸςκαὶελήλυθαειςτὸνκόσμον·πάλιναφίημιτὸνκόσμονκαὶπορεύομαιπρὸςτὸνπατέρα.
|
29 |
Λέγουσινοιμαθηταὶαυτοῦ,Ίδενῦνενπαρρησίαλαλεῖς,καὶπαροιμίανουδεμίανλέγεις.
|
30 |
νῦνοίδαμενότιοῖδαςπάντακαὶουχρείανέχειςίνατίςσεερωτᾶ·εντούτωπιστεύομενότιαπὸθεοῦεξῆλθες.
|
31 |
απεκρίθηαυτοῖςΙησοῦς,Άρτιπιστεύετε;
|
32 |
ιδοὺέρχεταιώρακαὶελήλυθενίνασκορπισθῆτεέκαστοςειςτὰίδιακαμὲμόνοναφῆτε·καὶουκειμὶμόνος,ότιοπατὴρμετ᾿εμοῦεστιν.
|
33 |
ταῦταλελάληκαυμῖνίναενεμοὶειρήνηνέχητε·εντῶκόσμωθλῖψινέχετε,αλλὰθαρσεῖτε,εγὼνενίκηκατὸνκόσμον.
|