ὠφέλεια и ὠφελία, ион. ὠφελίη ἡ
1) помощь, подмога (ὠφελίαν πέμπειν ἐς τὴν πόλιν Thuc.; ὠφελίαν φέρειν τινί Eur.);
2) польза, выгода, интерес: εἴ τις ~ Soph. если есть (в этом) какая-л. польза; τὴν κοινὴν ὠφελίαν φυλάξαι Thuc. отстоять общественные интересы; εἰς τὰς κοινὰς ὠφελείας Lys. для общественных нужд; ὠφελεῖν τὴν μεγίστην ὠφέλειαν Plat. принести величайшую пользу;
3) добыча (~ καὶ λεία Plut.; διακομίσαι τὴν ὠφέλειαν ἐπὶ τοὺς λέμβους Polyb.): οἱ ὀψιζόμενοι ἀφαιροῦνται αὑτοὺς τῆς ὠφελείας Xen. поздно выходящие (на охоту) сами себя лишают добычи.