χεῖλος, εος τό
1) губа: χείλεσι γελᾶν Hom. улыбаться одними губами; ὀδὰξ ἐν χείλεσι φύς Hom. и χείλεσιν διδοὺς ὀδόντας Eur. закусив губы; χείλεσιν ἀμφιλάλοις ἐπιβρέμειν Arph. тараторить без умолку; ἀπὸ χειλέων τὰ ῥήματα φέρονταί τινι Plat. слова идут у кого-л. из (одних) уст, т._е. не от души; ἐπ᾽ ἄκρου τοῦ χείλους ἔχειν τι Luc. знать что-л. на зубок; ἀπ᾽ ἄκρου χείλους φιλοσοφεῖν Luc. философствовать поверхностно, пустословить с видом философа; προσαρμόζειν τὰ χείλη Luc. прикасаться губами; ἐν χείλεσιν ἑτέροις λαλεῖν τινι NT говорить с кем-л. по-другому;
2) pl. клюв (πελειῶν Eur.; ἀλκυόνων Anth.);
3) край (κρατῆρος, ταλάρου Hom.; τάφρου Hom., Thuc., Polyb.; πίθου Hes., Polyb.);