υἱός, тж. ὑός, эол. υἶος, староатт. υἱύς ὁ (у Hom. υἱ in_thesi иногда кратко; gen. υἱοῦ и υἱέος — эп. υἷος, dat. υἱῷ и υἱεῖ — эп. υἱέϊ, υἱεῖ и υἷϊ, acc. υἱόν — эп. υἱέα и υἷα; pl.: nom. υἱοί и υἱεῖς — эп. υἱέες и υἷες, gen. υἱῶν и υἱέων, dat. υἱοῖς и υἱέσι — эп. υἱοῖσι и υἱάσι, acc. υἱούς и υἱεῖς — эп. υἱέας и υἷας; dual. υἱεῖ — эп. υἱέε и υἷε, υἱέοιν) сын: υἷες Ἀχαιῶν Hom. сыны ахейцев, т._е. ахейцы; υἱὸν ποιεῖσθαί τινα Aeschin. усыновлять кого-л.; υἱεῖς ἄνδρες Dem. взрослые сыновья.