στερέω (fut. στερήσω и στερῶ, aor. ἐστέρησα — эп. inf. στερέσαι, pf. ἐστέρηκα; pass.: fut. στερήσομαι и στερηθήσομαι, part. aor._2 στερείς) лишать (τινά τινος Hom., Aesch., Soph., Thuc. etc.): αἰῶνός τινα ~ Aesch. лишать кого-л. жизни; τῶν ὀμμάτων στερηθῆναι Her. лишиться зрения; φροντίδος στερηθείς Aesch. безумный; μετοικίας τῆς ἄνω στερηθῆναι Soph. лишиться обитания в горнем мире, т._е. погибнуть; φασγάνῳ τινὸς βίον στερείς Eur. погибший от чьего-л. меча; τὸ ἐστερῆσθαι филос. Arst. лишение, неимение, отсутствие.
στέρησις, εως ἡ
1) лишение, утрата (τινος Thuc., Plat., Arst.): ~ πατρίδος Plut. изгнание из отечества;
2) филос. лишённость, лишение (ἀπόφασις καὶ ~ Arst.): τὰ κατὰ στέρησιν λεγόμενα Chrysippus ap. Diog._L. отрицательные суждения.