προ-ερέω, стяж. προερῶ (fut. к προεῖπον; pf. προείρηκα; pass.: aor. προερρήθην, pf. προείρημαι, ppf. προειρήμην, part. προρρηθείς)
1) сказать ранее или наперёд (κατὰ τὰ προειρημένα и ἐκ τῶν προειρημένων Plat.): ταῦτά μοι προειρήσθω Isocr. скажу это в порядке введения;
2) публично объявлять, предписывать (~ συλλέγεσθαι ἐς Σάρδις Her.): πόλεμος προερρήθη Xen. война объявлена; ἐς τὴν προειρημένην ἡμέρην Her. в назначенный день; παρῆσαν ἔχοντες τὸ προειρημένον Her. (персы) явились с предписанным (инвентарём); προείρητο αὐτοῖς μὴ ἐπιχειρεῖν Thuc. им (= афинянам) было запрещено вступать в сражение.