πεινάω (praes.: πεινῶ, πεινῇς, πεινῇ — 3_л. pl. πεινῶσι и дор. πεινῶντι; impf. ἐπείνων, fut. πεινήσω, aor. ἐπείνησα — поздн. ἐπείνᾱσα, pf. πεπείνηκα; inf. πεινῆν — эп. πεινήμεναι; dat. part. πεινῶντι — дор. πεινᾶντι)
1) голодать, быть голодным (κακῶς Her.): ὣς λέοντε πεινάοντε Hom. словно два томимых голодом льва;
2) алкать, жаждать, страстно хотеть (πεινήμεναι σίτου Hom.; πεινῆν χρημάτων Xen.; πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην NT): μάλα ~ συμμάχων Xen. крайне нуждаться в союзниках.