πᾰτάσσω (impf. ἐπάτασσον — эп. πάτασσον, fut. πατάξω, aor. ἐπάταξα; fut. pass. παταχθήσομαι)
1) ударять, поражать (τινὰ δορί Eur.; εἴς τι Soph.): ~ ἐν μαχαίρῃ NT ударить мечом; πρὸς κίονα νῶτον ~ Eur. удариться спиной о столб; ~ τὴν πληγήν Plat. наносить удар; ~ τὴν θύραν Arph. колотить в дверь; ὁ πατάξαι δεινότατος Plat. мастер наносить удары;
2) колотиться, биться (κραδίη στέρνοισι πατάσσει Hom.).