πᾰλαιός 3, лак. παλεόρ (compar. παλαιότερος и παλαίτερος, superl. παλαιότατος и παλαίτατος)
1) старый (οἶνος, νῆες Hom.; ὑποδήματα Plat.; ἱμάτιον NT);
2) старинный, давнишний (ξεῖνος Hom.): κατὰ τὸν παλαιὸν λόγον Plat. согласно старинной поговорке; ἡ παλαιὰ διαθήκη NT ветхий завет;
3) престарелый (γέρων, γρηῦς Hom.);
4) древний (Ἶλος Hom.; νόμοι Aesch.; θέσφατα Soph.): ἐκ παλαιοῦ и ἐκ παλαιτέρου Her. с древних времён, издревле; οἱ παλαιοί Thuc. люди древних эпох, древние;
5) устаревший, обветшалый, утративший смысл, пустой (κωφὰ καὶ παλαιὰ ἔπη Soph.).