ὄνειδος, εος τό
1) упрёк, порицание, хула: ὀνείδεα λέγειν, βάζειν, προφέρειν, μυθήσασθαι Hom. осыпать упрёками, поносить, бранить; ~ ὀνειδίσαι εἴς τινα Soph. бросить упрёк кому-л.;
2) позор, бесчестие (~ καὶ ψόγος, τὸ φιλάργυρον εἶναι ~ λέγεταί τε καὶ ἔστιν Plat.): ~ ἔχειν Her. подвергнуться бесчестию;
3) слава, честь (Θήβαις κάλλιστον ~ Eur.).