μέλᾱς, μέλαινα, μέλᾰν, gen. μέλᾰνος, μελαίνης, μέλᾰνος
1) чёрный (ναῦς, γαῖα Hom.; πέπλοι Eur.; καπνός Aesch.); тёмный (νύξ Aesch.; κῦμα Hom.; αἷμα Soph.); тёмно-красный (οἶνος Hom.);
2) окутывающий тьмой (ἄχεος νεφέλη, νέφος θανάτοιο, θάνατος Hom.);
3) мрачный, жестокий (Ἄρης, Ἐρινύς Aesch.; φόνος Pind.);
4) зловещий, несчастный (ὄναρ Aesch.; ἡμέραι Plut.);
5) глухой, тусклый (φωνή Arst.);
6) загадочный, тёмный (ἱστορίη Anth.);
7) бессовестный, гнусный (ἄνθρωποι Plut.).