μάχη, дор. μάχα (ᾰ) ἡ
1) бой, сражение, битва: διὰ μάχης τινὶ ἀπικέσθαι Her. (ἐλθεῖν или μολεῖν Eur.), εἰς μάχην τινὶ ἐπεξιέναι, πρός τινα ἐλθεῖν или μολεῖν Eur., μάχην τινι συνάπτειν Aesch., συμβάλλειν Eur., τίθεσθαι и ἀρτύνειν Hom., ποιεῖσθαι Soph., Xen. вступать в бой с кем-л.; μάχην μάχεσθαι Hom. вести бой, биться, сражаться; μάχῃ κρατεῖν Eur. одолеть в бою; μάχην νικᾶν Xen. выиграть сражение; ~ Αἴαντος Hom. бой (единоборство) с Эантом; ~ ἀπ᾽ ἵππων Her. конное сражение;
2) спор, ссора (ἔρις τε μάχαι τε Hom.; μάχας ἐν λόγοις ποιεῖσθαι Plat.; μάχαι νομικαί NT);
3) драка (περί τινος Xen.);
4) борьба, состязание Pind.;
5) способ сражаться, боевая тактика (τὴν μάχην μοι λέξον ἑκάστων ἥτις ἐστί Xen.);
6) поле сражения, место боя (ἡ ὁδὸς ἐξ Ἐφέσου μέχρι τῆς μάχης Xen.);
7) филос. противоречие Sext.