μαραίνω (pf. pass. μεμάρασμαι и μεμάραμμαι)
1) тушить, гасить (ἀνθρακιήν HH); pass. гаснуть, затухать, замирать (φλὸξ ἐμαράνθη Hom.; μαραίνεται ἡ κίνησις Arst.): τὸ νοεῖν μαραίνεται Arst. рассудок слабеет; πνεῦμα μαραίνεται Plut. ветер затихает;
2) изнурять, иссушать, истощать (νόσος μαραίνει με Aesch.); губить, уничтожать (τινὰ διώγμασι Aesch.; ψυχήν Plat.);
3) pass. увядать (δάφναι μεμαραμμέναι Plut.);
4) (о реках) пересыхать (τοῦ θέρεος Her.);
5) перен. сохнуть, чахнуть, угасать, гибнуть (νόσῳ Eur.).