λακτίζω (fut. λακτίσω и λακτιῶ)
1) топтать, бить (ποσὶ γαῖαν Hom.; ~ καὶ ἀπωθεῖν τινα εἰς τὴν θάλασσαν Plut.);
2) бить копытами, лягать (sc. τοῖς ὄπισθεν κώλοις Arst.; ὑπὸ ἵππου λακτισθείς Xen.): ~ ποτὶ κέντρον Pind. и προς κέντρα погов. Aesch., Eur. лезть на рожон; ~ πρὸς κῦμα Eur. плыть против течения;
3) ударять ногой (θύραν Arph.);
4) биться, стучать (κραδία φόβῳ φρενα λακτίζει Aesch.): φλὸξ αἰθέρα λακτιζοισα καπνῷ Pind. пламя, выбрасывающее дым в небо;
5) топтать, попирать ногами (τὸν πεσόντα, Δίκας βωμόν Aesch.; перен. πολλὴν χάριν Eur.).