κωδία ἡ
1) головка мака Arph.;
2) резервуар (τῆς κλεψύδρας Arst.).
κώδιον или κῴδιον τό [demin. к κῶας] маленькая овчина, овчинка (ἐγκεκαλυμμένος ἐν κωδίοις καὶ στρώμασι Plat.): τὸ χρυσοῦν ~ Luc. золотое руно.
