I κῦμα, ατος τό
1) тж. собир. волна, вал (θαλάσσης, ποταμοῖο Hom.; πλοῖον βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων NT; σάλος καὶ ~ ἐν τῷ ἀέρι Plut.): πρὸς ~ λακτίζειν Eur. плыть против волны;
2) перен. волна, наплыв, множество (στρατοῦ, κακῶν Aesch.);
3) архит. волнистый гребень карниза Aesch.
II κῦμα, ατος τό Aesch., Anth. = κύημα.
κῡμᾰτόω
1) волновать, вздымать волнами (ἡ θάλασσα κυματωθεῖσα Thuc., Plut.);
2) покрывать волнами (τὸ πεδίον Plut.).