κυλίνδω, атт. κυλινδέω (fut. κυλίσω с ῑ — Anth. тж. κυλινδήσω, aor. ἐκύλῑσα; pass.: aor. ἐκυλίσθην, pf. κεκύλισμαι)
1) катить, кружить, крутить (μέγα κῦμα Hom.; θῖνα Soph.; κυλινδομένη φλόξ Pind.; τροχὸς κυλίνδεται Arst.): νεφέλαι κυλινδόμεναι Arph. клубящиеся облака;
2) катать, скатывать (λίθους, ὁλοιτρόχους Xen.; ἐκ δίφρων κυλισθείς Soph.; перен. ἁμέραι κυλινδόμεναι Pind.): πέδονδε κυλίνδετο λᾶας Hom. камень (Сизифа) скатывался на равнину; πῆμα ~ τινί Hom. обрушить беду на кого-л.; κλαίων τε κυλινδόμενός τε Hom. плача и катаясь (по земле); μεταξύ που κυλίνδεσθαι τοῦ τε ὄντος καὶ τοῦ μὴ ὄντος Plat. болтаться где-то между бытием и небытием;
3) med. странствовать, бродить (κατὰ τὰς νάπας Xen.; περὶ τὰ μνήματα καὶ τοὺς τάφους Plat.): ἐλπίδας ἐξ ἐλπίδων ~ Plut. переходить от надежды к надежде; ἐν δικαστηρίοις ~ Plat. шататься по судам; τοὔνομά τινος ἐν ἀγορᾷ κυλίνδεται Arph. чьё-л. имя передаётся из уст в уста (точнее носится по рынку);
4) pass. дословно валяться, перен. коснеть (ἐν ἀμαθίᾳ Plat.): ~ ἐν πότοις Plut. проводить жизнь в пьянстве.