κτείνω (fut. κτενῶ — эп. ион. κτανέω и κτενέω, aor._1 ἔκτεινα, aor._2 ἔκτᾰνον, pf. ἔκτονα — Diod. ἔκταγκα; pass.: aor. ἐκτάνθην, pf. ἔκταμαι, part. aor. κτανθείς; в качестве pass. aor. и pf., употребляются однако, преимущественно формы от θνῄσκω и ἀποθνῄσκω)
1) убивать, умерщвлять (τινὰ δόλῳ, κύνα Hom.): ὁ κτανών Aesch. убийца;
2) казнить (~ ἢ φυγαδεύειν ἢ ὀστρακίζειν τινά Arst.).