κρᾰτύνω, эп. καρτύνω (ῡ)
1) укреплять, усиливать (τὴν βασιληΐην Her.; τοὺς πόδας Xen.; τὴν ἀρχήν Plut.; med. φάλαγγας Hom.);
2) med. вооружать (χεῖρας σπείρῃσι βοείαις Theocr.);
3) снабжать укреплениями, укреплять (τὴν πόλιν, τείχη Thuc.);
4) med. основывать, базировать (τῷ θείῳ νόμῳ τι Thuc.);
5) владеть, властвовать, править (πτόλιν Aesch.; πάντα, χώρας τινός Soph.; Θηβαίας χθονός Eur.; ὁ τὸ κράτος ἔχων ἡγεμών Arst.);