κραιπᾰλάω
1) чувствовать похмелье (ἐκ τῆς προτεραίας Plat.; ἀλύειν καὶ ~ Plut.);
2) пьянствовать (οἰκία μεστὴ κολάκων κραιπαλώντων Plut.).
κραιπάλη (πᾰ) ἡ тж. pl.
1) похмелье Arst., Plut.;
2) попойка, пьянство Arph., Plut., NT.