κοπάζω
1) дословно уставать, перен. утихать, униматься (ἐκόπασε ὁ ἄνεμος Her., NT);
2) опускаться, убывать, падать (ὅταν ἡ λίμνη ἢ κοπάσῃ ἢ ξερὰ γένηται Arst.).