I κοῖλον τό
1) впадина, углубление (τοῦ λιμένος Thuc.): πολλὰ κοῖλα παντοδαπὰ τὰ μεγέθη Plat. множество углублений, различных по величине;
2) низина, долина (τὰ κοῖλα καὶ τὰ δασέα Arph.);
3) анат. полость, желудочек (τῆς καρδίας, τῶν νεφρῶν Arst.);
4) вогнутая сторона, вогнутость (ὁ κύκλος ἐν τῷ αὐτῷ πως τὸ κυρτὸν καὶ τὸ ~, sc. ἔχει Arst.);
5) (втянутый) бок (τὰ κοῖλα, sc. τοῦ λέοντος Arst.);
6) глубина (τὰ κοῖλα γαστρός Eur.).
II κοῖλον adv. глухо (φθέγγεσθαι Luc.).