κλεῖθρον, ион. κλήϊθρον, староатт. κλῇθρον τό засов, запор, замок (μεγάροιο Hom.; преимущественно pl. κλῇθρα πύλης Soph.; κλῇθρα δόμων Eur.): πυλῶν κλῄθρων λυθέντων Aesch. когда запоры ворот сломаны; κλῇθρα διοίγειν Soph. или χαλᾶν Arph. снимать запоры; κλῄθροισι τὰ προπύλαια πακτοῦν Arph. запереть вход засовами.