I κλάω (ᾱ) атт. = κλαίω.
II κλάω (ᾰ) (fut. κλάσω с ᾰ; pass.: fut. κλασθήσομαι, aor. ἐκλάσθην, pf. κέκλασμαι) ломать, отламывать (πτόρθον ἐξ ὕλης Hom.); переламывать (τὸν κίονα μέσον Plut.): ἐκλάσθη δόναξ Hom. древко (стрелы) сломалось; τὸ κλώμενον NT сокрушаемое, т._е. отдаваемое в виде жертвы — см. тж. κεκλασμένος.