κατ-έδω, эп. κατεσθίω (fut. κατέδομαι, pf. κατεδήδοκα — эп. κατέδηδα; pass.: aor. κατηδέσθην, pf. κατεδήδεσμαι)
1) съедать, пожирать (φῶτας Ἀρηϊφάτοος Hom.; σὰρξ κατεδηδεσμένη Plut.);
2) проедать, истреблять (οἶκον, κτῆσιν Hom.);
3) перен. снедать, глодать, терзать: ὃν θυμὸν κατέδων Hom. терзаясь душой.
κατ-εσθίω эп. (fut. κατέδομαι, aor._2 κατέφαγον, pf. κατεδήδοκα — эп. κατέδηδα; pf. pass. κατεδήδεσμαι)
1) съедать, пожирать (τοὺς τετριγῶτας νεοσσούς, ταῦρον, βοῦς Hom.; τὰ φύλλα Her.; ὑπ᾽ ὄφεων κατεδηδεσμένος Arst.): ὠμὸν ~ τινά Xen. съесть живьём, т._е. полностью уничтожить кого-л.;
2) перен. пожирать, истреблять, расточать (τὰ κοινά, τὰ πατρῷα Arph.; τὰ ὄντα Dem.; τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν NT);
3) разъедать (οἱ λίθοι οὐ κατεδηδεσμένοι ὑπὸ ἅλμης Plat.);
4) терзать (ὁ ζῆλος κατέφαγέ — v._l. καταφάγεταί — με NT). — см. тж. κατέδω.