κατα-τάσσω, атт. κατατάττω
1) располагать в порядке, выстраивать (τὴν στρατιάν Xen.);
2) зачислять, назначать (τινὰ εἰς τάξιν Plat.; τινὰ εἰς φυλήν Lys.; τινὰ εἰς τοὺς δικαστάς Plut.);
3) назначать, направлять (τινὰ εἰς Καρχηδόνα Polyb.);
4) причислять, относить (τινὰ εἰς τοὺς ἀσεβεῖς Diod.);
5) вносить, записывать, излагать (τι ἐν τοῖς ὑπομνήμασιν Polyb.; τὰς πράξεις τινὸς ἐν ταῖς ἱστορίαις Diog._L.);
6) med. устраиваться, договариваться (τινὶ ὑπέρ τινος Dem.).
κατα-τήκω, дор. κατατάκω (ᾱκ)
1) плавить, растапливать (ὡς δὲ χιὼν κατατήκεται, ἥντ᾽ Εὖρος κατέτηξεν Hom.);
2) растворять, разлагать (τὰς σάρκας Her.);
3) истреблять, уничтожать (κατατήκει ὁ χρόνος, sc. πάντα Arst.);
4) разрежать (ἀέρα Plat.);
5) томить, снедать (ψυχὴν λύπαις Diog._L.);
6) преимущественно med. томиться, изнывать (ὑπὸ τοῦ ἄλγους Arph.; med. ἔρωτί τινος Xen. и ἔρωτά τινος Theocr.).