κατά-ρρῠτος, Eur. тж. κατάρυτος 2
1) орошаемый, политый (νάπη, κῆπος Eur.; χώρα ποταμοῖς Plut.);
2) образованный наносами, наносный (τὸ Δέλτα Her.);
3) дающий сток, т._е. наклонный, покатый (κεραμωτόν Polyb.).