κατ-ᾰράσσω, атт. κατᾰράττω
1) отбрасывать, прогонять (τινὰ ἐς τὸν Κιθαιρῶνα Her.; τὸ στράτευμα κατηράχθη ἐς τὰ τειχίσματα Thuc.);
2) низвергать, бросать (τινὰ εἰς τὴν θάλατταν Dem.; ~ ἑαυτὸν εἰς τὴν κεφαλήν τινος Arst.);
3) перен. разбивать, разрушать (τὰ βουλεύματα Luc.);
4) (о воде) низвергаться, с шумом падать (εἰς τοὺς πλαταμῶνας Polyb.; εἰς τὸ χάσμα Diod.; ὄμβροι καταράσσουσι Arst.).
κατα-ρρήγνῡμι и (только praes.) καταρρηγνύω
1) разрывать (ἱμάτια Dem.; τὴν ἐσθῆτα Luc.); med. разрывать на себе (τοὺς κιθῶνας Her.; τοὺς πέπλους Xen.);
2) ломать, рушить, разрушать (τὴν γέφυραν Her.; μέλαθρα Eur.): καταρρηγνύμενοι οἱ κρημνοὶ τοῦ ὀρύγματος Her. обрушившиеся края рва; καταρρήγνυσθαι ἐπὶ γῆν Her. валиться (падать) на землю; ἡ Αἴγυπτος κατερρηγμένη (v._l. καταρρηγνυμένη) Her. Египет с рыхлой почвой; καταρραγείης! Arph. чтоб ты лопнул!;
3) разнуздывать, давать волю: (ἡ ἀναρχία) τροπὰς καταρρήγνυσι Soph. безначалие приводит к бегству (с поля сражения);
4) (pass. pf. κατέρρωγα) взрываться, разражаться, хлынуть: χειμῶνα καταρραγῆναι Her. (рассказывают, что) разразилась гроза; κρότος κατερράγη Polyb. раздался шум; ἐξ ὀμμάτων κατερρώγασι πηγαί Eur. потоки (слёз) хлынули из глаз; καταρραγεὶς ὄμβρος Arst., Polyb. хлынувший ливень; ὁ πόλεμος κατερράγη Arph. вспыхнула война.