κατά-πληξις, εως ἡ
1) страх, ужас, смятение Thuc., Polyb., Plut.;
2) изумление (~ καὶ καταξίωσις Polyb.).
κατα-πλήσσω, атт. καταπλήττω (fut. καταπλήξω; aor. pass. κατεπλάγην — эп. κατεπλήγην) тж. med.
1) поражать, подавлять, угнетать, смущать (τὰς ψυχάς Xen.; med. τοὺς ὑπεναντίους Polyb.): ~ ἐπὶ τὸ φοβεῖσθαι Thuc. нагонять страх; καταπλαγῆναι τῷ πολέμῳ Thuc. и (med.) τὸν πόλεμον Polyb. испугаться войны; μὴ καταπέπληχθε ἄγαν Thuc. не поддавайтесь чрезмерному страху;
2) производить (сильное) впечатление, потрясать (τοὺς ἀκροατάς Arst.): τοὺς φαύλους τῇ τιμωρίᾳ καὶ τῷ φόβῳ καταπλήττεσθαι Diod. воздействовать на дурных страхом наказания.