κᾰθ-υστερέω
1) отставать (τῆς ἐκτάξεως Polyb.);
2) опаздывать (τῆς καταστάσεως Polyb.; τῇ διώξει Plut.): οἱ καθυστερήσαντες τῆς κληροδοσίας Diod. не подоспевшие к распределению наделов; θανάτου οὐ ~ Luc. не быть пощажённым смертью.