I ἰά, ион. ἰή (ῐ) ἡ голос, вопль (θρηνητῆρος Aesch.): ~ παιδός Her. лепет ребёнка; ~ σύριγγος Eur. звук свирели.
II ἰά, ἰῶν (ῑ) τά эп. pl. к ἰός.
I ἴα (ῐ) τά pl. к ἴον.
II ἴα арх. — ион. [f к ἴος] (= атт. μία; gen. ἰῆς, dat. ἰῇ, acc. ἴαν) одна: ἴα γῆρυς Hom. один голос; τὴν ἴαν (sc. μοῖραν) Hom. одну часть.