θεο-φῐλής 2
1) любезный или угодный богам (πόλις Pind.; χώρα Aesch.; ἑορτή Arph.; ἀνήρ Plat., Arst., Plut.; πομπή Plut.);
2) счастливый, блаженный (τύχαι Aesch.; μοῖρα Xen.).