Библейское слово "επισταμαι" в греческих словарях

επισταμαι [epistamai]
Лексема:
Кол-во: 16
Дворецкий И.Х. [e]

ἐπίσταμαι — уметь

уметь

I ἐπίστᾰμαι (impf. ἠπιστάμην — эп. ἐπιστάμην, fut. ἐπιστήσομαι, aor. ἠπιστήθην)

1) уметь, мочь, быть в состоянии (χερσὶν δαίδαλα πάντα τεύχειν Hom.): ὅστις ἐπίσταιτο ᾗσι φρεσὶν ἄρτια βάζειν Hom. всякий, кто умеет говорить со здравым смыслом (разумно); ἐπιστάμενος πολεμίζειν Hom. искусный в сражениях; ὅστις σωφρονεῖν ἐπίσταται Soph. всякий разумный человек;

2) быть опытным, искусным, хорошо знать (ἔργα περικαλλέα Hom.; τὴν τέχνην Her., κιθαρίζειν Arph.): Συριστὶ ~ Xen. владеть сирийским языком;

3) знать наизусть (ταῦτα τὰ ἔπη Xen.; μύθους τοὺς Αἰσώπου Plat.);

4) думать, полагать: ἐπιστάμενοι τοῦτο εἶναι ἀδύνατον γενέσθαι Her. думая, что это невозможно;

5) (твёрдо, доподлинно, действительно) знать (τι Soph., Eur., Plat., Arst. и περί τινος Thuc.): ἐπίσταμαι ἀρτίως μαθών, ὅτι … Soph. теперь-то я ясно вижу, что …; ἀνηρ καθ᾽ ἡμᾶς ἐσθλὸς ὤν, ἐπίστασο Soph. знай, что для нас ты — благородный муж;

6) знать, быть знакомым (τινα Eur.): Ἀρίγνωτον οὐδεὶς ὅστις οὐκ ἐπίσταται Arph. нет никого, кто не знал бы Аригнота — См тж. ἐπιστάμενος.

II ἐπίσταμαι ион. (= ἐφίσταμαι) med. к ἐφίστημι.