διψάω (inf. διψῆν)
1) томиться жаждой, хотеть пить Hom., Aesch., Arst.: διψῆν ὑδάτων Her. страдать от отсутствия воды;
2) жаждать, страстно желать (ἄλλου Pind.; ἐλευθερίας Plat.; φιλοσοφίας Arst.; τιμῆς Plut.; τἢν δικαιοσύνην NT).
δίψη ἡ ион. = δίψα.
δίψος, εος τό Thuc., Xen. etc., v._l. Aesch., Arph. = δίψα.