δῖος 3, Eur. 2 (f δῖᾰ и δίᾱ) [Ζεύς]
1) зевсов (ὄμβρος Hom.; βούλευμα Aesch.; λέκτρα, βροντά Eur.);
2) божественный, блистательный, лучезарный, славный, несравненный (Λακεδαίμων, Ἀφροδίτη, Ἀχιλλεύς, Ἀχαιοί, αἰθήρ, ἅλς, ὑφορβός, ἵππος Hom.; χθών Hes.; Πυθών Pind.; αἶα Aesch.; κούρα Eur.).
