διά-στημα, ατος τό
1) расстояние, промежуток (συμπληροῦσθαι τὰ διαστήματα Plat.; τὸ τῶν ἄστρων ~ πρὸς τὴν γῆν Arst.; τὸ μεταξὺ τῶν ἠπείρων ~ Plut.);
2) протяжение, длина (τῶν γραμμῶν Arst.);
3) объём (ἀγγεῖον ἔχει ~ μέγα Arst.);
4) мат. измерение (ὁ τόπος ἔχει διαστήματα τρία Arst.);
5) промежуток времени (τετραετές Polyb.): ~ ἡ πληγὴ οὐκ ἔχουσα Plut. непрерывно следующие друг за другом удары;
6) длительность (πᾶν ἀνθρωπίνου βίου ~ Plut.);
7) муз. интервал (τῆς φωνῆς Plat.; τονιαῖον Arst.);
8) лог. связь между субъектом и предикатом, т._е. посылка (~ κατηγορικόν Arst.).