I διάκονος (ᾱ), ион. διήκονος 2 служебный, служительский (ἐπιστήμης μόριον Plat.).
II διάκονος (ᾱ), ион. διήκονος ὁ и ἡ
1) слуга (служанка), служитель(ница) Aesch., Soph., Her., Thuc., Arph., Plat., Arst.;
2) диакон (диаконисса) NT.