δεύτερον (τό) adv. (тж. ~ πάλιν Plat. и ἐκ δευτέρου NT) во второй раз, вторично, снова, опять Hom., Her., etc.
δεύτερος 3
1) второй, другой, (по)следующий (πρῶτος … ~ … τρίτος Hom., Soph., Polyb.; αἱ δεύτεραι φροντίδες σοφώτεραι Eur.): ~ αὐτός Her. сам-второй, сам-друг, т._е. вдвоём; δευτέρῳ ἔτεϊ τούτων Her. на следующий год после этого;
2) второстепенный, худший: οὐδενὸς ~ Her., Polyb. никому не уступающий; τινι ~ μετά τι Thuc. уступающий чему-л. в чём-л.; τί (τινος) δεύτερον ἡγεῖσθαι Soph., ποιεῖσθαι Plut., Luc. и ἐν δευτέρῳ τίθεσθαι или ἐν δευτέρᾳ τάξει ποιεῖσθαί τί τινος Plut. ставить что-л. ниже чего-л.;
3) филос. вторичный, т._е. эмпирический (ἡ φυσικὴ καὶ δευτέρα φιλοσοφία Arst.).