δάκρῠον (ᾰ) τό
1) слеза (δάκρυα χέειν, βάλλειν, εἴρειν и λείβειν Hom.): ἐς δάκρυα ἔπεσε Her. он залился слезами; μετὰ πολλῶν δακρύων Her. обливаясь слезами; ἴσχειν πηγὰς δακρύων Soph. удержать потоки слёз;
2) причина слёз, т._е. горе, тяжкая утрата (κηδεμόνων μέγα ~ Anth.);
3) капля, росинка, тж. влага, сок (τῆς ἀκάνθης Her.; ἀπὸ τῶν ἀνθέων καὶ ἀπὸ τῶν δένδρων Arst.): ἀμπέλου ἡδυτάτης δάκρυα Anth. = οἶνος.