I γουνός эп. ион. gen. к γόνυ.
II γουνός ὁ бугор, холм, нагорье (Ἀθηνάων Hom. и γουνοὶ Ἀθανᾶν Pind.; γουνοὶ Νεμείης Hes.; ~ Σουνιακός Her.): ~ ἀλωῆς Hom. сад на возвышенности.
