βύω
1) набивать, наполнять (τί τινι Arst.; στόμα τινος ἐβέβυστο Her.): βεβυσμένος τινός Hom. Наполненный чем-л.;
2) затыкать (χυτρίδιον σπογγίῳ Arph.; τοὺς πόρους Arst.): βεβυσμένος τὰ ὦτα Luc. с заткнутыми ушами, т._е. тугоухий.
