βλαστάνω (fut. βλαστήσω, aor._1 ἐβλάστησα, aor._2 ἔβλαστον, pf. βεβλάστηκα и ἐβλάστηκα)
1) произрастать, прозябать (φύτευμα βλαστόν Soph.; δένδρεα ἐβλάστησε Emped. ap. Arst.): τὰ πρότερον τετμημένα καὶ εἴ τι ἐβεβλαστήκει Thuc. то, что прежде было срублено и что уже успело вырасти;
2) возникать, рождаться, происходить (ἐκ τινος Pind., Aesch., Eur., Plut. и ἀπό τινος Aesch.): βλαστοῦσ᾽ ὅπως ἔβλαστε Soph. такая, какой она родилась; ὅστις ἀνθρώπου φύσιν βλαστών Soph. всякий, кто родился человеком.