ἁρπᾰγή, дор. ἁρπᾰγά ἡ тж. pl.
1) похищение (χρημάτων Isocr.; παίδων Polyb.; γυναικῶν Plut.);
2) грабёж, разбой (~ καὶ βία Xen.; εἰς Xen. и ἐφ᾽ ἁρπαγὴν τρέπεσθαι Thuc., Plut.);
3) добыча (τοῦ φθάσαντος Aesch.; θηρσίν τινα ἁρπαγὴν προθεῖναι Eur.);
4) жадность, алчность Xen.