ἄνοια, староатт. ἀνοία, ион. ἀνοίη ἡ безрассудство, глупость Trag., Xen.: ἀνοίῃ (ἀνοίᾳ) Her., Plat. и ὑπ᾽ ἀνοίας Aesch., Plat. по неразумию; εἰς τοῦτ᾽ ἀνοίας ἥκειν или ἐλθεῖν Isocr. дойти до такого безрассудства.