ἀν-ήκοος 2
1) ничего не слышащий, лишённый слуха (οἱ καθεύδοντες Arst.);
2) никогда не слышащий (τινος Xen., Plat.);
3) никогда не слышавший, неосведомлённый, несведущий (παιδείας Aeschin.; τῶν Ἑλληνικῶν φιλοσόφων οὐδενός Plut.): οἶμαί σε οὐκ ἀνήκοον εἶναι ἔνια χθιζὰ γεγενημένα Plat. полагаю, что ты слышал о кое-каких вчерашних событиях;
4) неучёный (σκαιὸς καὶ ~ Dem.).