ἀγᾰθός 3 (ᾰγ) (compar. ἀμείνων, βελτίων, κρείσσων, λωΐων, λῴων, поэт. тж. ἀρείων, βέλτερος, λωΐτερος, φέρτερος; superl. ἄριστος, βέλτιστος, κράτιστος, λώϊστος, λῷστος, поэт. тж. βέλτατος, φέριστος, φέρτατος, κάρτιστος)
1) хороший, отличный (ἰητήρ, θεράπων Hom.): ~ τι Hom., Her., Plat., εἴς и πρός τι Plat., περί τι Lys., ἔν τινι Plat. и ποιεῖν τι Hes., Plat. искусный (отличившийся) в чём-л.;
2) добрый, благой (δαίμων Arph.; θεός Plut.): καλὸς κἀγαθός Plat. нравственно (духовно) совершенный; ὦ ᾽γαθέ! Plat. ах, мой милый!;
3) доблестный, храбрый (Ἀχιλλεύς Hom.): βοὴν ~ Hom. славный в бою;
4) благородный, знатный Hom., Pind., Soph., Eur.: δεσπόται ἀγαθοί τε καὶ ἐξ ἀγαθῶν Plut. знатные повелители из знатных родов.