λεπτομερής ανάλυση κειμένου: https://bibleox-com.translate.goog/ru/ru/w/афанасий-великий-послания-41-42?_x_tr_sl=ru&_x_tr_tl=el&_x_tr_hl=ru&_x_tr_pto=wapp
[αρχή λείπει]
«Τις αναβήσεται εις το όρος του Κυρίου; ή τις στήσεται εν τόπω αγίω αυτού;» (Ψαλμ. 23:3)
Αληθώς, απαιτούνται καλά έργα, σύμφωνα με τα λόγια που πρόσθεσε στη συνέχεια: «Ο αθώος τας χείρας» (Ψαλμ. 23:4), ώστε με αυτές τις χείρες — δηλαδή τις χέρες μας — να αγγίξουμε εκείνο «ο ην απ’ αρχής, ο ακηκόαμεν» (Α’ Ιωάν. 1:1), και με καθαρή καρδιά να θεωρήσουμε τους θησαυρούς της Σοφίας, τους κρυμμένους σε αυτήν (βλ. Κολ. 2:3). Και τότε θα εορτάσουμε άξια την εορτή...
[αρχή ελληνικού αποσπάσματος]
Διότι, αδελφοί, κληθήκαμε και συνηχθήκαμε από τη Σοφία, σύμφωνα με την παραβολή του Ευαγγελίου (Ματθ. 22:1-14), σε μια μεγάλη εορταστική τράπεζα, αρκετή για όλη τη δημιουργία — εννοώ το Πάσχα, που εσφάγη, δηλαδή τον Χριστό· «γιατί το Πάσχα ημών, Χριστός, εθύθη υπέρ ημών» (Α’ Κορ. 5:7).
[τέλος ελληνικού αποσπάσματος]
[......... περίπου 10 γραμμές…………]
«πίει εκ της πηγής του ύδατος της ζωής» (Ιωάν. 4:14). Μπορούν να απαντήσουν σε μια τέτοια κλήση και να συμμετάσχουν σε αυτήν την τράπεζα εκείνοι που ζουν τη ζωή που περιγράφει ο ψαλμωδός, λέγοντας: «Ο μη δούς εις μάταια την ψυχήν αυτού, και μη ομόσας επί δόλω τω πλησίον αυτού» (Ψαλμ. 23:4). Τέτοιους αναζητά η Σοφία· μας προτρέπει λέγοντας: «Ελάτε, φάγετε τον άρτον μου και πίετε τον οίνον, ον εκέρασα· αφήσατε αφροσύνην, και ζήσατε, και πορεύεσθε εν οδώ φρονήσεως» (Παρ. 9:5-6). Όσοι θα ντυθούν με τέτοια ενδύματα, θα ακούσουν: «Είσελθε εις [την χαράν του κυρίου σου... περίπου 10 γραμμές......]
… διέταξε τα δαιμόνια να σωπήσουν, που προέφεραν τέτοια λόγια (Μάρκ. 5:7)· τους διέταξε να σιωπήσουν — όχι επειδή έλεγαν ψέματα, αφού αυτό που δήλωναν, αποκαλώντας Τον Υιό του Θεού του Αγίου, ήταν αλήθεια, αλλά για να μην εξαπατούν τους ανθρώπους και στη συνέχεια να τους διδάσκουν ό,τι είναι δικό τους. Έτσι ενεργούσε όταν ήταν ανάμεσά μας κατά την παρουσία Του. Επίσης, από την αρχή διέταξε τον Μωυσή να κηρύξει ό,τι Του απεκαλύφθη. Ομοίως, ο Παύλος έμαθε να κλείνει το στόμα της δούλης που είχε πνεύμα μαντείας στη Φιλίππη, όπως γράφεται στις Πράξεις των Αποστόλων (Πράξ. 16:16)· και εξέβαλε το ακάθαρτο πνεύμα από αυτήν, ώστε να μην προφέρει ασεβή λόγια και οι άνθρωποι να μην εμπιστεύονται την υποκρισία της.
Αν κάποιος αντιτείνει ότι στα «μαρτυρία» πολλοί, δαιμονιζόμενοι, θεραπεύτηκαν — αυτό είναι δικαιολογία· ας ακούσουν την απάντησή μου: δεν θεραπεύτηκαν από τους μάρτυρες ούτε από τα δαιμόνια, αλλά από τον Σωτήρα που ομολόγησαν οι μάρτυρες· και βασανιζόμενοι από Αυτόν, τα δαιμόνια έκραζαν, όπως εκείνα στα Ευαγγέλια: «Σε παρακαλώ, μη με βασανίσης» (Λουκ. 8:28)· αλλά θα ντροπιαστούν, βλέποντας τα δαιμόνια που δοξάζουν και ρωτούν για το μέλλον να καταστρέφονται.
Μήπως μετά από αυτές τις εξηγήσεις θα τολμήσουν ακόμα να ερωτούν μέσω ακαθάρτων πνευμάτων; Ναι! Θα τολμήσουν, γιατί είναι αναίσχυντοι και αγαπούν τις ηδονές. Και τώρα, για να καταδικάσω την κακή τους συμπεριφορά απέναντι στους μάρτυρες και να δείξω ότι πηγαίνουν στους τάφους των μαρτύρων με λάθος σκοπούς, σας παρακαλώ να ακούσετε αυτό που λέω: Ο Κύριος είπε με το στόμα του Ησαΐα: «Γίνεσθέ μοι μάρτυρες» (Ησ. 43:10)· επίσης, όταν ήταν ανάμεσά μας, είπε: «Όστις ομολογήσει εν εμοί εμπρόσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ εμπρόσθεν του Πατρός μου» (Ματθ. 10:32). Γιατί όποιος μαρτυρά για τον Κύριο, γι’ αυτόν θα μαρτυρήσει ο Κύριος· και όποιος κατοικεί στον Κύριο, θα Τον βρει να κατοικεί μέσα του. Έτσι συνέβη με τον [απόστολο] Παύλο, που είπε: «Ζητείτε εν εμοί απόδειξιν του ότι εν εμοί λαλεί ο Χριστός» (Β’ Κορ. 13:3). Γράφεται επίσης: «Το ευαγγέλιον, το προεπηγγελμένον διά των προφητών» (Ρωμ. 1:1-2), δηλαδή ο Υιός, και Αυτός μιλάει μέσω αυτών και προφητεύει. Επομένως, αν αυτοί οι άνθρωποι πίστευαν ότι με την ομολογία τους οι μάρτυρες ομολογούσαν τον Θεό, θα ήξεραν τι προσβολή τους κάνουν, νομίζοντας ότι τα δαιμόνια είναι προφήτες των μαρτύρων. Αλλά οι μάρτυρες δεν ομολόγησαν τα δαιμόνια για να μιλήσουν μέσω αυτών· οι μάρτυρες ομολόγησαν τον Κύριο, και Αυτός δεν εγκαταλείπει όσους Τον ομολόγησαν.
«Μιλούσε μέσω δαιμονίων!» — αυτή είναι η προσβολή των αγίων και η άγνοια του τι είναι μάρτυρας. Αν καταλάβαιναν, θα ήξεραν ότι οι μάρτυρες είναι εν Χριστώ, όχι εν δαιμονίοις, και θα επεκαλούνταν τον Χριστό που κατοικεί σε αυτούς· θα περίμεναν να τους αποκαλύψει ο Χριστός αυτό που ζητούν, είτε στον ύπνο, είτε μιλώντας στην καρδιά τους, και δεν θα έτρεχαν στα πόδια των δαιμονίων.
Πώς μπορούν να λέγονται τέτοιοι άνθρωποι Χριστιανοί; Πώς να μην απομακρυνόμαστε από αυτούς; Είναι πραγματικά ξένοι του Θεού, εχθροί των Γραφών και χωρίς καλό πρόθεση για τους αγίους μάρτυρες. Γιατί, τελικά, πηγαίνουν στους τάφους τους; Στην πραγματικότητα, δεν το κάνουν επειδή θέλουν οι μάρτυρες να γίνουν απεσταλμένοι τους προς τον Θεό, αλλά για να τους ανακρίνουν μέσω των δαιμονίων. Αυτό δεν είναι έργο Χριστιανών· αντιθέτως, τέτοιες πράξεις είναι δαιμονικές χλεύες και ανήκουν στην ειδωλολατρία.
Γι’ αυτό σας παρακαλώ: ας είναι τέτοιοι άνθρωποι έξω από την κοινωνία του Θεού, όπως λεπροί και ξένοι της πίστης· να μην αναφέρονται καθόλου τέτοια πράγματα ανάμεσά σας και των αδελφών σας (Εφεσ. 5:3), ούτε ανάμεσα στους συντρόφους σας· γιατί είμαστε ξένοι των δαιμονίων· έχουμε τους προφήτες, και τιμούμε τον Λόγο του Θεού που μιλάει από τον ουρανό, και δεν χρειαζόμαστε εκείνους που μιλούν από τη γη. Ζώντας έτσι και παραμένοντας αγνοί από τέτοια ζύμη, θα εορτάσουμε την εορτή άξια και προς δόξα του Θεού.
Θα ξεκινήσουμε την άγια [Σαρακοστή] στις 21 του μηνός Μεχίρ (ⲘⲈⲬⲒⲢ) και θα προσευχηθούμε και νηστεύσουμε με επιμέλεια· και η Μεγάλη Εβδομάδα του Αγίου Πάσχα θα αρχίσει στις 26 του μηνός Φαμενώθ (ⲪⲀⲘⲈⲚⲰⲦ)· θα σταματήσουμε τη νηστεία την 1η του μηνός Φαρμουθί (ⲪⲀⲢⲘⲞⲨⲦⲈ) το βράδυ του Σαββάτου· και θα εορτάσουμε την εορτή την Κυριακή, δηλαδή στις 2 του ίδιου μηνός Φαρμουθί (ⲪⲀⲢⲘⲞⲨⲦⲈ)· θα προσθέσουμε επίσης επτά εβδομάδες της Αγίας Πεντηκοστής, θυμόμενοι τους φτωχούς και προσευχόμενοι ο ένας για τον άλλον, ώστε να χαρούμε και να γιορτάσουμε μαζί με τους αγίους στους ουρανούς εν Χριστώ Ιησού, τω Κυρίω ημών· Ω η δόξα εις Αυτόν συν τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Ασπάσασθε αλλήλους εν αγίω φιλήματι. Οι αδελφοί οι συνόντες μοι ασπάζονται υμάς.