Λεξικόν #1

Lexicon ΛΕΞΕΩΝ ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΚΑΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ ∆Ι' ΩΝ ΡΗΤΟΡΩΝ ΤΕ ΠΟΝΟΙ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΕΞΩΡΑΪΖΟΝΤΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ

Φώτιος Θωμᾷ πρωτοσπαθαρίῳ καὶ ἄρχοντι τοῦ Λυκοστομίου φιλτάτῳ μαθητῇ χαίρειν.

Αἱ τῶν λέξεων πλείους, περὶ ἃς τὸ ποιητικὸν νέμεται ἔθνος, εἰς τὸ ὠφελιμώτατον τοῖς βουλομένοις προσέχειν ∆ιογενιανῷ συνελέγησαν· εἰ γὰρ καὶ πολλοῖς ἄλλοις ἐπὶ νοῦν ἧκεν τὴν ἴσην καὶ ὁμοίαν πραγματείαν ἐνστήσασθαι, ἀλλ' οὖν, ὅσα γε ἐμὲ εἰδέναι, οὐδενὶ τῶν πρωτείων οὗτος περί γε τὸν εἰρημένον πόνον ἐξίσταται. ὅσαι δὲ ῥητόρων τε καὶ λογογράφων ἀττικίζουσι γλῶσσαν καὶ ἁπλῶς εἰς τὸν οὐκ ἐθέλοντα λόγον ἐποχεῖσθαι μέτρῳ συντελεῖν εἰσιν εὖ πεφυκυῖαι, ναὶ δὴ καὶ τῆς καθ' ἡμᾶς θεοσοφίας ὅσαι δέονται σαφηνείας, ταύτας δὲ ἄρα εἰ καὶ μὴ πάσας οὔτε γὰρ ῥάδιον οὔτε ἀλαζονείας ἡ ὑπόσχεσις πόρρω, ἅμα δὲ καὶ μείζονος ἢ καθ' ἡμᾶς σχολῆς ἀλλ' οὖν ἃς μάλιστά γε εἰδέναι προσήκει καὶ ἀναγκαῖον κεχρῆσθαι συναγαγὼν τὴν ἀναγραφήν σοι κατὰ στοιχεῖον ἐποιησάμην, οὐδὲ τῶν ποιητικῶν παντελῶς ἀποστάς· ἐπεὶ μηδ' ὅσοι ταύτας συνειλόχασι τῶν ἁρμοζόντων τῇ χωρὶς μέτρου φράσει παντελῶς ἀπέσχοντο. ταύτην δέ σοι ἄρα τὴν ὑπόθεσιν συνεταξάμην μνήμης τε ἅμα καὶ φιλίας ἀφοσίωσιν. διὸ εἰ καί τινας τῶν λέξεων περιέχει τὸ σύνταγμα, ἐν αἷς ἡ ποιητικὴ διατρίβει μοῦσα, περιττὸν οὐδὲν οὐδὲ φιλότιμον οὐδὲ νοθεῦον τὴν πρόθεσιν· ἐφ' ὧν τε γὰρ οὐκ ἔστι πολιτικὴν φωνὴν εὑρεῖν δηλοῦσαν καθαρῶς τὸ ὑποκείμενον, οὐ ποιητικὴν μόνον ἀνάγκη λαβεῖν, ἀλλὰ καὶ εἰ γλῶτταν ἀπομάττοιτο· τὸ γὰρ ἔχειν ὁτιοῦν ὀνόματι εἰπεῖν τοῦ μὴ ἔχειν χρειωδέστερον. ναὶ δὴ καὶ ὁ λίαν σεμνὸς καὶ τὸν ὄγκον πεποιημένος κόσμον λόγος πολλάς, αἷς τὸ ποιητῶν ἐντείνεται μέτρον, τῇ οἰκείᾳ σπουδῇ φιλεῖ ὑποβάλλεσθαι. καὶ μέντοι καὶ ὅσαι σαφέστεραι μέν εἰσι τῶν λέξεων, δοκοῦσι δέ πως μνήμης δεῖσθαι τῆς ἀναγούσης αὐτὰς εἰς τοὺς γεγεννηκότας, οὐδὲ τούτων κατὰ τὸ δυνατὸν τοὺς πατέρας ἀπεσιωπήσαμεν. ἀλλὰ καὶ εἴ πού τις ἐν τοῖς ἀρχαίοις ἀσάφεια τῇ τῶν λέξεων παραπλεκομένη ἑρμηνείᾳ τὸ τοῦ λόγου διέφθειρε χρήσιμον, οὐδὲ ταύτην λελυμασμένην ἐγκατελίπομεν, ἀλλ' εἰς τὸ σαφέστερον καὶ συνοπτικώτερον ἡρμοσάμεθα. σὺ δὲ κατὰ μέρος ἀναγινώσκων τὴν παροῦσαν τῶν λέξεων συναγωγήν, ἀκριβέστερον ἂν εἴης ἐποπτεύων, πότερον κομψευομένη μᾶλλον ἢ τὸ μέτριον τιμῶσα ἡ ὑπόσχεσις προοιμιάσατο. ἀλλὰ γὰρ προσθείην, ὡς οἶμαι, καὶ πονοῦντί σοι περὶ τοὺς ῥητορικοὺς καὶ συγγραφικοὺς λόγους ἡ τῶν λογάδων λέξεων μελέτη τὴν ἐπὶ τοῖς ῥήμασι δύναμιν σοφωτέραν μᾶλλον ἐπιμαρτυρήσειεν. {Περίφρασίς ἐστιν, ὅτε διὰ πλειόνων λέξεων οὐ πολλά, ἀλλ' ἕν τι δηλοῦται, οἷον ἀντὶ τοῦ ἄνθρωποι υἱοὶ ἀνθρώπων ἕως πότε βαρυκάρδιοι (Ps. 4, 2)}. {1{ΛΕΞΙΚΟΝ ΚΑΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ ∆Ι' ΩΝ ΡΗΤΟΡΩΝ ΤΕ ΠΟΝΟΙ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΕΞΩΡΑΪΖΟΝΤΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ} alpha.τ <Ἀρχὴ σὺν θεῷ τοῦ Α>}1

alpha.1 Α· τὸ ἄλφα περισπασθὲν δηλοῖ τὸ εἴθε· οὕτως γὰρ Καλλίμαχος κέχρηται (fr. 1, 33 πφ.). δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ὦ ἄρθρον, ὡς Ὅμηρος (υ 351)· ἆ δειλοί. βραχέως δὲ καὶ δασέως ἐκφερόμενον ἅτινα σημαίνει, παρὰ δὲ ∆ημοκρίτῳ ἴδια (68 β 298 D. .K), καὶ παρ' Ὁμήρῳ δὲ τὰ ἑαυτοῦ (β 258)· τὰ ἃ πρὸς δώμαθ' ἕκαστος. τάσσεται δὲ τὸ ἅ καὶ ἀντὶ τοῦ ὧν, ὡς καὶ παρ' Εὐριπίδῃ ἐν Μηδείᾳ (758)· πράξασ' ἃ μέλλω καὶ τυχοῦσα ἃ βούλομαι. οὕτως δὲ καὶ Σοφοκλῆς λέγων (OC 1106)· αἰτεῖς ἃ τεύξῃ. εἰ δὲ ψιλωθείη περισπασθέν, τὸ νῦν σημαίνει, βρα χέως δὲ καὶ ψιλῶς σημαίνει ἀπόφασιν ἀρνητικήν. οὕτως μὲν εἰ μονοσύλλαβος ἡ λέξις οὖσα καθ' ἑαυτὴν αὐτοτελῆ παριστᾷ διάνοιαν, ὡς μέρος δὲ παραλαμβανόμενον λέξεως τὸ α δηλοῖ μὲν καὶ στέρησιν, ὥσπερ τὸ ἄνανδρον, ἄκακον, δηλοῖ δὲ καὶ τὸ μέγα, ὡς τὸ ἀχανὲς πέλαγος, ἀλλὰ καὶ τὸ πολύ, ὡς τὸ ἐν ἀξύλῳ ὕλῃ (Λ 155), καὶ τὸ ὁμοῦ, ὡς τὸ ἀδελφός, ὁ ἐκ τῆς αὐτῆς δελφύος ἤτοι μήτρας, καὶ τὸ κακόν, ὡς τὸ ἀμήχανε ( 14), ἀντὶ τοῦ κακομήχανε, καὶ τοιαῦτα ἕτερα. alpha.2 ἂ ἄ· ἐπὶ τοῦ μεγάλου. ἔστι δὲ καὶ σχετλιαστικὸν ἀναφώνημα. δασυνθὲν δὲ γέλωτα δηλοῖ, ὥς φησι ∆ιογενιανός (fr. 1 Schmidt). alpha.3 ἄ α· σύστημα ὕδατος. alpha.4 Ἀαγέσ· ἄθραυστον, ἰσχυρόν. alpha.5 Ἀαδεῖν· ὀχλεῖν, ἀπορεῖν, ἀδικεῖν, ἀσιτεῖν. alpha.6 Ἀάλιον· ἄτακτον, ἀκρατές. alpha.7 Ἄαπτον· ἰσχυρόν, βαρύ, χαλεπόν. οἱ δὲ ἄπληστον. καὶ χεῖρας ἀάπτους (A 567) μεγάλας, ἀπροσπελάστους, ὧν οὐχ ἅψαιτό τις. εἰ δὲ ψιλωθείη, τὰς ἀπτοήτους. οἱ δὲ ἄαπτον ἄπειρον, ἀπέραντον. alpha.8 Ἀάπτουσ· οἱ μὲν δασύνοντες τὸ δεύτερον α ἀκούουσιν ἀπροσπελάστους, ὧν οὐκ ἄν τις ἅψαιτο, οἱ δὲ ψιλοῦντες †ἀπράκτους†. οἱ δὲ τὰς ἀνεκφεύκτους καὶ χαλεπάς. Ἀπίων δὲ (fr. 1 N.) δασύνει· βούλεται γὰρ ἀποδιδόναι· ὧν οὐκ ἄν τις ἅψαιτο, ἢ τὰς πολλοῖς προσπελαζούσας. alpha.9 Ἀᾶσαι· τέσσαρα σημαίνει· κορέσαι, καθυπνῶσαι, βλάψαι, λυπῆσαι. alpha.10 Ἀασάμην· ἥμαρτον, ἐσφάλην, ἐβλάβην, οἷον ἄτῃ περιέπεσον. alpha.11 Ἄασαν· ἔβλαψαν. alpha.12 Ἀάσατο· ἠγνόησεν, ἥμαρτεν, ἐφθόνησεν. alpha.13 Ἀᾶσθαι· λωβᾶσθαι, κακοῦν. alpha.14 Ἀασίφρων· φρενοβλαβής. καὶ ἀασιφρονία· ἡ φρενοβλάβεια. οἱ δὲ <ὁ> κοιμωμένας <τὰς> φρένας ἔχων. alpha.15 Ἄατον· μέγα, ἀκόρητον, πονηρόν. οἱ δὲ ἄβλητον, οἱ δὲ ἄτονον. alpha.16 Ἄατοσ· ἀβλαβής. ἐνίοτε δὲ ὑπεραποφατικῶς· οὗ<τος> μὲν δὴ ἄεθλος <ἀάατος ἐκτετέλεσται> (χ 5). alpha.17 Ἄατοσ· ἐπιβλαβής. ἔνιοι ἀπλήρωτον, οἱ δὲ μέλανα. alpha.18 Ἀβακέωσ· ἀσυνέτως. alpha.19 Ἀβακηνούσ· τοὺς γυναικὶ μὴ ὁμιλήσαντας. alpha.20 Ἀβακήμων· ἀσύνετος, ἄλαλος, ἄφθογγος. alpha.21 Ἀβακῆσαι· ἁμαρτῆσαι, δυσκωφῆσαι. alpha.22 Ἀβάκησαν· ἠγνόησαν καὶ ἠσυνέτησαν. οἱ δὲ ἡσύχασαν. alpha.23 Ἀβάκητον· ἀνεπίφθονον. alpha.24 Ἄβακτον καὶ ἄβυκτον· τὸν μὴ μακαριστόν. ∆ωριεῖς δὲ τὸν ἀνεπίπληκτον καὶ ἀμεμφῆ. alpha.25 Ἀβάκιον· ἐφ' οὗ ἐκύβευον καὶ ἐφ' οὗ τοὺς λογισμοὺς ἐποιοῦντο. alpha.26 Ἀβάλε· εἴθε· ἀβάλε [...]. alpha.27 Ἄβαλεν· ἔβαλεν. alpha.28 Ἄβαπτοσ· ἀστόμωτος. alpha.29 Ἄβαρισ· ὄνομα κύριον· λοιμοῦ γάρ, φασί, κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην γεγονότος ἀνεῖλεν ὁ Ἀπόλλων μαντευομένοις Ἕλλησι καὶ βαρβάροις τὸν Ἀθηναίων δῆμον ὑπὲρ πάντων εὐχὰς ποιήσασθαι. πρεσβευομένων δὲ πολλῶν ἐθνῶν πρὸς αὐτοὺς καὶ Ἄβαριν ἐξ Ὑπερβορέων πρεσβευτὴν ἀφικέσθαι λέγουσιν. ὁ δὲ χρόνος, ἐν ᾧ παραγέγονε, διαφωνεῖται· Ἱππόστρατος μὲν γὰρ κατὰ τὴν τρίτην αὐτὸν Ὀλυμπιάδα λέγει FGrHist 568 F 4) παραγενέσθαι, ὁ δὲ Πίνδαρος (fr. 270 Snell) κατὰ Κροῖσον τὸν Λυδῶν βασιλέα, ἄλλοι δὲ κατὰ τὴν εἰκοστὴν καὶ πρώτην Ὀλυμπιάδα. alpha.30 Ἀβασάνιστοσ· ἀγύμναστος ἢ ἀνεξέταστος, ἀδοκίμαστος. εἴρηται δὲ ἀπὸ τῆς βασάνου, τῆς χρυσοχοϊκῆς λίθου, ἐν ᾗ δοκιμάζουσι τὸ χρυσίον. ἐχρήσατο δὲ Αἰλιανὸς ἐν τῷ Περὶ προνοίας τρίτῳ λόγῳ (fr. 9 Hercher) τῷ ἀβασάνιστος ἀντὶ τοῦ ἄνευ ὀδύνης. alpha.31 Ἄβατον· ἱερόν, ἀπρόσιτον, ἔρημον. alpha.32 Ἄβατος ὁδόσ· ἣν οὐχ οἷόν τε βαίνειν οὐδὲ ὁδοιπορεῖν. alpha.33 Ἀβδέλυκτα· τὰ μὴ μιαίνοντα, ἃ οὐκ ἄν τις βδελυχθείη καὶ δυσχεράνειε. τραγικωτέρα δὲ ἡ λέξις. Αἰσχύλος Μυρμιδόσι (fr. 137 N.2 † 230 M.)· καὶ μήν, φιλῶ γάρ, ἀβδέλυκτα ἐμοὶ τάδε. alpha.34 Ἀβέβηλοσ· καθαρός. καὶ ἀβέβηλα· τὰ ἄβατα χωρία καὶ ἱερὰ alpha.34 καὶ μὴ τοῖς τυχοῦσι βάσιμα, μόνοις δὲ τοῖς θεραπεύουσι τοὺς θεούς. βέβηλα δὲ ἐλέγετο τὰ μὴ ὅσια μηδὲ ἱερά. οὕτως Σοφοκλῆς (οξ 10). alpha.35 Ἀβελτερία· ἀνοησία. καὶ ἀβέλτεροσ· ὁ ἀνόητος, ὁ τὸ βέλτιον μὴ γινώσκων. alpha.36 Ἀβέλτεροσ· οὐ μὰ ∆ία οὐχ ὁ πλεονέκτης καὶ ἀγνώμων, ἀλλ' ὁ ἀνόητος καὶ εὐήθης μετὰ χαυνότητος. Μένανδρος Περινθίᾳ (fr. 1b K.Th. † 3 Sandbach)· ὅστις παραλαβὼν δεσπότην ἀπράγμονα καὶ κοῦφον ἐξαπατᾷ θεράπων, οὐκ οἶδ' ὅ τι οὗτος μεγαλεῖόν ἐστι διαπεπραγμένος ἐπαβελτερώσας τὸν πάλαι ἀβέλτερον. λέγουσι δὲ καὶ †ἀβελτήριον τὴν ἀβελτηρίαν†. Ἀναξανδρίδης Ἑλένῃ (fr. 12 K.)· ἄγκυρα, λέμβος, σκεῦος ὅ τι βούλει λέγειν. ὦ Ἡράκλεις, ἀβελτηρίου †τεμνικοῦ†. ἀλλ' οὐδ' ἂν εἰπεῖν τὸ μέγεθος δύναιτό τις. alpha.37 Ἄβιοσ· ὁ ἀβλαβής, παρὰ τὴν βίαν, οἷον ὁ κρείσσων βίας. καὶ Ἄβιοι· οἱ νομάδες παρ' Ὁμήρῳ (N 6), οἷον οἱ τὸν πολιτικὸν καὶ κοινωνικὸν οὐκ ἔχοντες βίον. ὁ μέντοι Εὐριπίδης (Ion. 764) ἐπὶ τοῦ δυσβίου ἐχρήσατο τῇ λέξει. κέχρηνται δὲ αὐτῇ καὶ ἐπὶ τοῦ ἐστερημένου τῆς ζωῆς. ἀλλὰ καὶ ὁ πολύβιος κατ' ἐπίτασιν τοῦ α ἄβιος λέγεται παρὰ τοῖς παλαιοῖς. alpha.38 Ἄβιοσ· Ἀντιφῶν (87 B 43 D. .K) ἐπὶ τοῦ πολὺν βίον τάττει κεκτημένου, ὥσπερ καὶ Ὅμηρος (Λ 155) τὸ ἄξυλον ἀντὶ τοῦ πολύξυλον. alpha.39 Ἀβίωτον· κακόν, ἀηδές, ὀδυνηρόν, οὐκ ἄξιον ζωῆς· ἀβίωτον γὰρ αὐτῷ, φησί, τὸν βίον διέθηκεν (incerti auctoris). alpha.40 Ἀβλεπτήματι· ἁμαρτήματι. alpha.41 Ἀβλήδην· ἐνδόσιμον. alpha.42 Ἀβληχρήν· ἀσθενῆ· βληχρὸν γὰρ τὸ ἰσχυρόν. alpha.43 Ἄβολοσ· ὁ μηδέπω ἐκβεβληκὼς τοὺς ὀδόντας πῶλος. alpha.44 Ἀβόλοις πώλοισ (Pl. Leg. 8, 834c)· τοῖς μηδέπω βεβληκόσιν ὀδόντας. alpha.45 Ἀβουλεῖν· μὴ βουλεύεσθαι ἢ μὴ βούλεσθαι. Πλάτων (Reip. 4, 437c). alpha.46 Ἀβούλητον κακόν· ἀθέλητον, ὃ οὐκ ἄν τις ἕλοιτο. alpha.47 Ἀβουλία· ἀπαιδευσία, ἄνοια, προπέτεια. alpha.48 Ἀβούλωσ· ἀφρόνως, ἀμαθῶς, προπετῶς. alpha.49 Ἁβρὰ βαίνων· θρυπτόμενος, βλακευόμενος. alpha.50 Ἄβραι· νέαι δοῦλαι. οἱ δέ φασιν οὔτε ἁπλῶς ἡ θεράπαινα ἄβρα λέγεται οὔτε ἡ εὔμορφος, ἀλλ' ἡ οἰκότριψ γυναικὸς κόρη καὶ ἔντιμος, εἴτε οἰκογενὴς εἴτε μή. Μένανδρος Ψευδηρακλεῖ (fr. 453 K. Th.)· μήτηρ τέθνηκε ταῖν ἀδελφαῖν ταῖν δυεῖν ταύταιν, τρέφει δὲ παλλακή τις τοῦ πατρὸς αὐτάς, ἄβρα τῆς μητρὸς αὐτῶν γενομένη. Σικυωνίῳ (fr. 1 Sandbach)· {καὶ} ἄβραν γὰρ ἀντωνούμενος ἐρωμένην ταύτῃ μὲν οὐ παρέδωκ' ἔχειν, ἔτρεφε δὲ χωρὶς ὡς ἐλευθέρᾳ πρέπει. Ἀπίστῳ (fr. 58 K. Th.)· ᾤμην, εἰ τὸ χρυσίον λάβοι ὁ γέρων, θεράπαιναν εὐθὺς ἠγορασμένην ἔσεσθαι ἄβραν. alpha.51 Ἀβραμιαῖοσ· γιγαντιαῖος, ἱεροπρεπής. ἢ ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ. alpha.52 †Ἁβροδιαίτη· τρυφερὰ ζωὴ καὶ ἁπαλὴ καὶ ἡδονῆς μεστή†. alpha.53 Ἁβροδίαιτοσ· τρυφητής, τρυφερόβιος. καὶ ἁβρόσ· ὁ τρυφερὸς καὶ ἁπαλός. καὶ ἁβρὸς λειμὼν καὶ νοτερὸς καὶ εὐθαλής. alpha.54 Ἀβροκόμασ· ὄνομα κύριον. σατράπης δ' ἦν Ἀρταξέρξου τοῦ Περσῶν βασιλέως. alpha.55 Ἁβρόσ· λαμπρός, τρυφερός, ἁπαλός. alpha.56 Ἁβροσύνη· φαιδρότης. alpha.57 Ἀβροτήμων· ἁμαρτωλός. alpha.58 Ἁβρότητι· τρυφερότητι, ἁπαλότητι. alpha.59 Ἄβροτον· ἄψυχον, ἀναίσθητον. alpha.60 Ἁβροχίτων· ὁ τρυφερὰ φορῶν. alpha.61 Ἁβρύνεται· κοσμεῖται, θρύπτεται, καυχᾶται. alpha.62 Ἄβρωτοσ· ὁ νῆστις. alpha.63 Ἄβυδοσ· ἐπὶ συκοφάντου τάττεται ἡ λέξις διὰ τὸ δοκεῖν συκοφάντας εἶναι τοὺς Ἀβυδηνούς. καὶ ἀβυδοκόμαι οἱ ἐπὶ τῷ συκοφαντεῖν κομῶντες. τίθεται δὲ ἡ λέξις καὶ ἐπὶ τοῦ εἰκαίου καὶ οὐδενὸς ἀξίου. κωμῳδοῦνται δὲ Ἀβυδηνοὶ καὶ εἰς ἀκολασίαν. alpha.64 Ἄβυθος φλυαρία· ἡ πολλή. alpha.65 Ἀβύρβηλον· ἀναίσχυντον, ἀπεχθές, πολύ, μάταιον. οἱ δὲ δασὺ καὶ συρφετῶδες. alpha.66 Ἀβυρτάκη· ὑπότριμμα βαρβαρικὸν ἐκ δριμέων σκευαζόμενον, ἐκ καρδάμων καὶ σκορόδων καὶ σινάπεως καὶ σταφίδων, ᾧ πρὸς κοιλιολυσίαν ἐχρῶντο. alpha.67 Ἄβυσσοσ· ἡ πέρας μὴ ἔχουσα διὰ μέγεθος. ἔστι δὲ καὶ ἐν Ἄργει λίμνη οὕτω καλουμένη. alpha.68 Ἀγαθά· ἐπὶ τῶν πρὸς ἀπόλαυσιν καὶ εὐωχίαν σιτίων καὶ ποτῶν ἐχρήσατο Ξενοφῶν τῇ λέξει (An. 4, 4, 9). alpha.6 Ἀγαθῆς Τύχης νεώσ· οὐκ ἄδηλον τὸ σημαινόμενον. alpha.70 Ἀγαθὴ τύχη· τοῦτο προγραφόμενον οἴονταί τινες [...] ἔνιοι δὲ προστιθέασι τὸ καὶ θεός, ὡς Πλάτων ἐν τρίτῳ Νόμων (6, 757ε)· νῦν δὴ θεὸν καὶ τύχην ἀγαθὴν ἐν εὐχαῖς ἐπικαλούμεθα. καὶ Τιμοκλῆς (fr. 3 Dem.)· θεὸς μὲν δηλαδὴ ἀγαθὴ τύχη τ' ἔνεστιν. alpha.71 Ἀγαθέστατε· †Εὐριπίδης† εἶπεν. alpha.72 Ἀγαθὴ Τύχη· ἡ Νέμεσις καὶ ἡ Θέμις. alpha.73 Ἀγάθαρχοσ· κύριον καὶ τοῦτο. ἦν δὲ ζωγράφος ἐπιφανής, Εὐδήμου υἱός, τὸ δὲ γένος Σάμιος. alpha.74 Ἀγαθικά· τὰ σπουδαῖα. alpha.75 Ἀγαθὸν τίνοσ· ἀντὶ τοῦ τίνος ἕνεκα. Μένανδρος (fr. 726 K.Th.)· τίνος τὸ ἀγαθὸν τοῦτ' ἔστιν; alpha.76 Ἀγαθὸς δαίμων· Ἀριστοφάνης (fr. 35 Dem.)· ἀγαθός τε δαίμων καὶ ἀγαθὴ σωτηρία. alpha.77 Ἀγαθοῦ δαίμονοσ· οὕτω καλεῖται παρὰ τοῖς παλαιοῖς τὸ μετὰ τὴν ἄρσιν τῶν τραπεζῶν προσφερόμενον ποτήριον. alpha.78 Ἀγαθοῦ δαίμονος πόμα· τὸ μετὰ τὸ δεῖπνον ἄκρατον πινόμενον παρὰ Ἀθηναίοις. καὶ τὴν δευτέραν ἡμέραν οὕτως ἐκάλουν. alpha.79 Ἀγαθοεργοί· αἱρετοὶ κατὰ ἀνδραγαθίαν. οἱ δὲ Σπαρτιᾶται τοὺς ἐκ τῶν ἱππέων ἐξιόντας πέντε ἑκάστου ἔτους, ὡς Ἡρόδοτος ἐν αʹ (67, 5), οἱ δὲ ὑπηρέτας ἀρχόντων. Ἀττικοὶ δὲ τοὺς ἀγαθὸν ἐργασαμένους τι. ἔστι δὲ καὶ ἀρχή τις ἐν Λακεδαίμονι οἱ ἀγαθοεργοί· ἄρχουσι δὲ τῶν ἐξαγωγῶν καὶ τῶν ἐν τῇ πόλει καὶ τῶν ἔξω τῆς πόλεως παρανομησάντων, ὥς φησι ∆ίδυμος ἐν τῇ Τροπικῇ λέξει (p. 23 Schmidt). alpha.80 Ἀγαθὸς φαγεῖν· σημαίνει τὸν ἐσθίοντα πολλά. alpha.81 Ἀγαθοὶ δ' ἀριδάκρυες ἄνδρεσ· ἐπὶ τῶν σφόδρα πρὸς ἔλεον ῥεπόντων. alpha.82 Ἀγαθῶν ἀγαθίδεσ· τάττεται ἡ παροιμία παρὰ τοῖς κωμικοῖς (adesp. fr. 827 K.) ἐπὶ πολλῶν ἀγαθῶν. alpha.83 Ἀγαθώνειος αὔλησισ· ἡ μαλακή· Ἀγάθων γὰρ ὁ τραγικὸς ἐπὶ μαλακίᾳ διεβάλλετο (TrGF 39 T 20a). alpha.84 Ἀγαθῶσ· σφοδρῶς. alpha.85 Ἀγαῖον· ἐπίφθονον. οἱ δὲ θαυμαστόν. οἱ δὲ φθονερόν. alpha.86 Ἀγάλλει· ποιεῖ, σκευάζει, κοσμεῖ, τιμᾷ, προσεύχεται. alpha.87 Ἀγάλλεσθαι· χαίρειν, μεγαλοφρονεῖν, καλλωπίζεσθαι. Πλάτων δὲ ἐν Νόμοις (12, 956β) τὰς γραφὰς ἀγάλματα καλεῖ. Θουκυδίδης δέ φησιν (4, 95, 3)· ἕκαστος δὲ πατρίδα ἔχων ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἀγάλλεται, ἀντὶ τοῦ αὐχεῖ. καὶ ἄλλοι πολλοί. φασὶ δὲ καὶ ἀγάλλει τοὺς θεοὺς καὶ ἀγαλοῦμαι καὶ ἄγαλλε (Ar. Thesm. 128) καὶ ἀγάλλου καὶ ἀγάλλεται καὶ ἀγάλλῃ. καὶ πολλὴ παρὰ τοῖς παλαιοῖς ἡ χρῆσις. alpha.88 Ἀγάλλιοσ· λοίδορος. alpha.89 Ἀγάλλων· ἑαυτὸν σεμνοποιῶν. alpha.90 Ἀγαλμόσ· λοιδορία. alpha.91 Ἀγαλματοφορούμενοσ· ἀγάλματα ἤ<τοι> τύπους τῶν νοηθέντων φέρων ἐν ἑαυτῷ. οὕτω Φίλων ἐχρήσατο (vita Moys. 1, 27 Cohn). alpha.92 Ἄγαλμα· πᾶν ἐφ' ᾧ τις ἀγάλλεται. ἀγάλματα δὲ καὶ τὰς γραφὰς καὶ τοὺς ἀνδριάντας λέγουσιν. οἱ δὲ ἁπλῶς ἄγαλμα πᾶν ἀνάθημα καὶ καθιέρωμα, κἂν εἰ μὴ ξόανον ἤ τι ἄλλο τοιοῦτον εἴη. alpha.93 Ἄγγαροσ· ὁ νωθρός. λέγεται δὲ παρὰ τοῖς βαρβάροις καὶ ὁ δημόσιος γραμματηφόρος. ὅθεν καὶ ἀγγαρεύεσθαι τὸ εἰς δημοσίαν χρείαν ὑπηρετεῖν. alpha.94 Ἄγγαροσ· ἐργάτης, ὑπηρέτης, ἀχθοφόρος. ὅθεν ἀγγαρείαν ἀνάγκην ἀκούσιον λέγομεν καὶ ἐκ βίας γινομένην ὑπηρεσίαν. alpha.95 Ἄγγαροι· οἱ ἐκ διαδοχῆς γραμματοφόροι. οἱ δὲ αὐτοὶ καὶ ἀστάνδαι. τὰ δὲ ὀνόματα Περσικά. Αἰσχύλος Ἀγαμέμνονι (282 85)· φρυκτὸς δὲ φρυκτὸν δεῦρο ἀπ' ἀγγάρου πυρὸς ἔπεμπεν· Ἴδη μὲν πρὸς Ἑρμαῖον λέπας Λήμνου, μέγαν δὲ πανὸν ἐκ νήσου τρίτον Ἀθῷον αἶπος Ζηνὸς ἐξεδέξατο. τίθεται τὸ ὄνομα καὶ ἐπὶ τῶν φορτηγῶν καὶ ὅλως τῶν ἀναισθήτων καὶ ἀνδραποδωδῶν. καὶ τὸ ἀγγαροφορεῖν ἐπὶ τοῦ φορτία φέρειν ἄλλως τε καὶ ἐκ διαδοχῆς. Μένανδρος Πωλουμένοις (fr. 353 K. .TH)· ἀγγαροφόρει καὶ ταῦθ', ἃ νῦν ποιεῖς, ποίει, ἐξὸν διαρρηγνύμενον ἀγαθῶν μυρίων σιτιζόμενον τὴν νύκτα καὶ τὴν ἡμέραν διάγειν. καὶ ἐν Προγαμοῦντι (fr. 349 K. .TH)· βάρβαρος, ἄγγαρος ὄντως καὶ οὐδενὸς προορώμενος. καὶ ἐν Θαΐδι (fr. 186 K. .TH)· ὁ ἀκρατής, ἄγγαρος, ὄλεθρος, ἡδέως ἄν μοι δοκῶ ὅμως πεπονθὼς ταῦτα νῦν ταύτην ἔχειν. καὶ ἀγγαρεύεσθαι καλοῦσιν, ὥσπερ ἡμεῖς νῦν, τὸ εἰς φορτηγίαν καὶ τοιαύτην τινὰ ὑπηρεσίαν ἄγεσθαι. Μένανδρος καὶ τοῦτο ἐν τῷ Σικυωνίῳ παρίστησιν (fr. 4 Sandbach)· ὁ πλέων κατήχθη. κρίνεθ' οὗτος πολέμιος. ἐὰν ἔχῃ τι μαλακόν, ἀγγαρεύεται. alpha.96 Ἀγγελιαφόροσ· πρεσβευτής. alpha.97 Ἀγαλματοποιΐα καὶ ἀγαλματουργία ἐρεῖς καὶ ἀγαλματοποιόσ. ἀγαλματοποιὸν δέ φασι καλεῖσθαι τὸν εἰκόνας θεῶν μᾶλλον ἐργαζόμενον, ἀνδριαντοποιὸν δὲ τὸν ἀνθρώπων. Πλάτων δὲ ὁ φιλόσοφος ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ (311ξ) ἀγαλματοποιοὺς καλεῖ Φειδίαν τε καὶ Πολύκλειτον. σὺ δὲ πάντας δημιουργοὺς ὁμοίως καλῶν οὐκ ἂν σφαλείης. alpha.98 Ἀγαμεμνόνεια φρέατα· ἱστοροῦσι τὸν Ἀγαμέμνονα περὶ τὴν Αὐλίδα καὶ πολλαχοῦ τῆς Ἑλλάδος φρέατα ὀρύξαι. alpha.99 Ἀγάμενοσ· θαυμάζων. alpha.100 Ἀγανακτῶν· τίθεται παρὰ Πλάτωνι (Phaed. 117d) καὶ ἐπὶ τῶν λυπουμένων. alpha.101 Ἀγανακτῶ σου· καινὸν τὸ σχῆμα· τὸ μὲν γὰρ θαυμάζω σου καὶ ἄγαμαί σου καθωμίληται, τὸ δὲ ἀγανακτῶ σου καινὸν καὶ σπάνιον. χρηστέον δὲ τῷ σχήματι διὰ τὴν καινότητα, φησὶ Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 5). alpha.102 Ἀγανακτικὸν καὶ ἀγανακτητέον· τὸ μὲν ἐν Πολιτείᾳ (10, 604e), τὸ δὲ ἐν Ἐπιστολαῖς ὁ Πλάτων ἔφη. alpha.103 Ἀγανάκτησισ· ἐπὶ τύχης Θουκυδίδης δευτέρᾳ (41, 3)· οὔτε τῷ πολέμῳ ἐπελθόντι ἀγανάκτησιν ἔχει. alpha.104 Ἄγαν ἐγκεῖσθαι τῷδε· οἷον ἐναντιοῦσθαι καὶ ἀποτείνεσθαι. Ἀριστοφάνης ἐν Ἀχαρνεῦσιν (309 10)· οἶδ' ἐγὼ καὶ τοὺς Λάκωνας, οἷς <ἄγαν> ἐγκείμεθα, οὐχ ἁπάντων ὄντας ἡμῖν αἰτίους τῶν πραγμάτων. alpha.105 Ἀγάννιφον· λίαν χιονιζόμενον. alpha.106 Ἀγανοφροσύνη· προσήνεια, πραότης. alpha.107 Ἀγανώπιδοσ· πραέα βλεπούσης. alpha.108 Ἄγανον· τὸ κατεαγός. ἡ πρώτη ὀξεῖα. καὶ τοῦτο τραγικώτερον τὸ ὄνομα. alpha.109 Ἀγανόν· καλόν, ἡδύ. Ἀριστοφάνης Λυσιστράτῃ (885/6)· ἐμοὶ γὰρ αὕτη καὶ νεωτέρα δοκεῖ πολλῷ γεγενῆσθαι καὶ ἀγανώτερον βλέπειν. alpha.110 Ἄγανον· Σοφοκλῆς Ἐπὶ Ταινάρῳ (fr. 231 P. † 198b R.) ἄγανον ἔφη ξύλον βαρυτόνως τὸ κατεαγὸς ἢ τὸ ἀπελέκητον. alpha.111 Ἀγανόφρονες ἡδυλόγῳ σοφίᾳ βροτῶν περισσοκαλλεῖσ (Cratin. fr. 238, 3 K.). alpha.112 Ἄγαν τείνειν· ἀντιτείνειν καὶ ἀντιπράττειν καὶ μὴ εἴκειν κατὰ μηδένα τρόπον αὐθαδιζόμενον. συγγραφικὴ ἡ φωνή. alpha.113 Ἀγαλακτία· Αὐτοκράτης (fr. 3 K.)· ἀμνοὶ δὲ βληχάζουσιν ὑπὸ ἀγαλακτίας. alpha.114 Ἄγαλμα Ἑκάτησ· τὴν κύνα οὕτως εἴρηκεν Ἀριστοφάνης (fr.594 K.) διὰ τὸ ἐκφέρεσθαι τῇ Ἑκάτῃ κύνας. ἢ ὅτι καὶ αὐτὴν κυνοκέφαλον πλάττουσιν. εἰσὶ δὲ οἳ καὶ γενέσθαι αὐτὴν κύνα ἐκ γυναικὸς κατ' ὀργὴν Ἀρτέμιδος, εἶτα ἐλεηθεῖσαν πάλιν ὑπ' αὐτῆς ἀποκαταστῆναι, ἔπειτα ἐπὶ τοῖς πραχθεῖσιν αἰσχυνθεῖσαν ἐκ τῆς ζώνης ἀπάγξασθαι. τὴν δὲ Ἄρτεμιν περιελομένην τὸν ἑαυτῆς κόσμον περιθεῖναι αὐτῇ καὶ Ἑκάτην προσαγορεῦσαι. alpha.115 Ἄγαμαι τούτου, ἄγαμαι κεραμείων· Εὔπολις (fr. 21 Dem.) καὶ Ἀριστοφάνης (Ach. 489. Av. 1744). alpha.116 Ἀγαί ἠϊόνες. οὕτω κέχρηται Σοφοκλῆς (fr. 969 R.). οἱ δὲ τραγικοὶ (adesp. fr. 583a Snell) καὶ τὰς τρώσεις οὕτως ἐκάλουν καὶ τὰ τραύματα· καὶ γὰρ τὸ τραῦμα οἷον κάταγμα γίνεται τῆς σαρκός. alpha.117 Ἀγάμετοσ· ἀντὶ τοῦ ἄγαμος παρὰ Σοφοκλεῖ (fr. 884 N.2 † 970 R.). alpha.118 Ἀγαπᾶν· ἀποδέχεσθαι. alpha.119 Ἀγαπᾶν· τὸ ἀρκεῖσθαί τινι καὶ μηδὲν πλέον ἐπιζητεῖν. alpha.120 Ἀγαπητὰ ἤθη· τὰ καλὰ καὶ ἀγαθά. alpha.121 Ἀγαπητόν· τὸ ἠγαπημένον ἢ τὸ μονογενές. alpha.122 Ἀγαπητὸς παῖσ ἐρεῖς καὶ ἀγαπητὸς πατὴρ καὶ ἀγαπητὸς δεσπότησ καὶ ἀγαπητὸν δὲ τέκνον, ἀντὶ τοῦ μόνον. καὶ ἐπὶ κόρης Ἀγαπητή. alpha.123 Ἀγαπησμὸν λέγουσιν Ἀττικοὶ καὶ ἀγάπησιν τὴν φιλοφρόνησιν. Συναριστώσαις Μένανδρος (fr. 387 K. .TH)· καὶ τὸν ἐπὶ κακῷ γινόμενον ἀλλήλων ἀγαπησμὸν οἷος ἦν. alpha.124 Ἀγάσαιτο· θαυμάσειεν. alpha.125 Ἀγασθῶ τινι· ἀντὶ τοῦ θαυμάσω τινά. Ξενοφῶν (Cyr. 2, 4, 9)· ὅταν τινὶ ἀγασθῶ τῶν στρατιωτῶν. alpha.126 Ἀγάσσει· ἄγαν τύπτει. ἀπὸ τοῦ ἄγαν ἀγάσσει, ὡς ἀπὸ τοῦ λίαν λιάζει. alpha.127 Ἀγαστὰ καὶ ἀγαστὸσ ἐρεῖς καὶ ἐπιρρηματικῶς ἀγαστῶσ, ὡς Ξενοφῶν (Ages. 1, 24). alpha.128 Ἀγάστονοσ· πολυστένακτος. alpha.129 Ἀγαστοῦ· θαυμαστοῦ. alpha.130 Ἀγασικλῆσ· ὄνομα κύριον. ὃς λέγεται Ἁλιμουσίνοις συνδικάσαι καὶ διὰ τοῦτο ξένος ὢν ἐγγραφῆναι τῇ πολιτείᾳ. alpha.131 Ἀγάσματα· σεβάσματα, ἃ ἄν τις ἀγάσαιτο. Σοφοκλῆς κέχρηται (fr. 885 N.2 † 971 R.). alpha.132 Ἀγαυρίαμα· ἔπαρμα. alpha.133 Ἀγγελή· δῆμος Πανδιονίδος. alpha.134 Ἀγελαίων· ἰδιωτῶν, ῥεμβωδῶν. καὶ ἀγελαίων· τῶν πολλῶν καὶ τυχόντων. εἴη δ' ἂν ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἀγελαίων ζῴων ἢ ἀπὸ τῶν ἰχθύων, οὓς βόσκεσθαι ῥύδην καὶ ἀγεληδόν φασιν. alpha.135 Ἄγε δῆτα· φέρε, κόμιζε, δεῦρο. alpha.136 Ἄγειν· ἀντὶ τοῦ μεγαλύνειν. Ὅμηρος (ε 311)· καί μευ κλέος ἦγον Ἀχαιοί. alpha.137 Ἄγειν· ἀντὶ τοῦ ἔχειν. Ὑπερείδης (fr. 220 J.). alpha.138 Ἄγειν· ἀντὶ τοῦ ὑποκρίνασθαι. καὶ ἄγειν· ἀντὶ τοῦ τιμᾶν καὶ ἀντὶ τοῦ πίνειν, ὅπερ καὶ †ἐπάγειν† ἔλεγον Ἀττικοί. alpha.139 Ἄγειν καὶ φέρειν· τὸ λῃστεύειν καὶ ἁρπάζειν. ἄγειν δὲ καὶ ἀπάγειν χρήματα καὶ ἐπὶ ἀψύχων καὶ κομίζειν ἀδιαφόρως. alpha.140 Ἀγείρει· συνάγει. alpha.141 Ἀγελαῖοσ· ἀντὶ τοῦ ἰδιώτης, εὐτελής. τὸ μὲν ὄνομα ἴσως ἀπὸ τῶν ζῴων τῶν συναγελαζομένων, ἐφ' οὗ σημαινομένου καὶ Πλάτων κέχρηται ἐν τῷ Πολιτικῷ (266α). μετῆκται δὲ ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἀδοξοτέρους. οὕτως Ἰσοκράτης ἐν τῷ Πανηγυρικῷ αὐτοῦ λόγῳ (immo Panath. 18). καὶ ἀγελαῖον ἄρτον (Pl. com. fr. 76 K.) τὸν χυδαῖον. alpha.142 Ἀγενήσ· Ἰσαῖος (2, 10) ἀντὶ τοῦ ἄπαις. alpha.143 Ἀγεννῶσ· ἀνάνδρως. alpha.144 Ἀγέραστοσ· ἄτιμος. alpha.145 Ἀγερμόσ· συναθροισμός. alpha.146 Ἀγερσικύβηλιν· Κρατῖνος (fr. 62 K.) Λάμπωνα τὸν μάντιν ὡς ἀγύρτην καὶ θύτην· κύβηλις γὰρ ὁ πέλεκυς. οἱ δὲ ἐγερσικύβηλιν ἐν τῷ δράματι γράφουσιν, τὸν ἐφ' ἑαυτὸν ἐγείροντα τὸν πέλεκυν. alpha.147 Ἄγει· ἀντὶ τοῦ κομίζει καὶ ἡγεῖται. καὶ ἄγει· τὸ τιμᾷ καὶ σέβεται. ∆ημοσθένης δὲ τὸ ἄγει ἐν τῷ κατὰ Τιμοκράτους (24, 129) τὸ τίμημα λέγει ἢ τὴν ποσότητα τῆς ὁλκῆς, φάσκων· καὶ τὸν ἀκινάκην τοῦ Μαρδονίου, ὃς ἦγε τριακοσίους δαρεικούς. καὶ κατὰ ∆ημάδου (fr. 2 S.)· ἦγε δὲ πέντε μνᾶς. alpha.148 Ἀγέλαστοσ· ὁ πρὸς γέλωτα οὐκ ἐπιτήδειος. καὶ ὁ στυγνός. ἔστι δὲ καὶ πέτρα Ἀθήνησιν οὕτω λεγομένη. Αἰσχύλος δέ φησι (fr. 290 N.2 † 747 M.) καὶ φρὴν ἀγέλαστος. οὐκοῦν οὐκ ἐκώλυσε λέγειν καὶ νοῦς ἀγέλαστοσ καὶ διάνοια ἀγέλαστοσ καὶ τὰ ὅμοια. alpha.149 Ἀγέλας πόνων Εὐριπίδης εἶπεν (Herc. 1275ƒ6), ἀνδρῶν δὲ ἀγέλας Πλάτων (Leg. 3, 694e), ἀγέλαστα δὲ πρόσωπα Αἰσχύλος Ag. 794). alpha.150 Ἀγελαιοκομική· Πλάτων ἐχρήσατο (Polit. 275e). alpha.151 Ἀγεννὲσ καὶ στενὸν φθέγμα· ἐπὶ τῶν ἀφώνων καὶ μικρὰν καὶ ἀηδῆ φωνὴν ἐχόντων. alpha.152 Ἀγερωχία· ὑπερηφανία. alpha.153 Ἀγέρωχοσ· ἔντιμος, ἀνδρεῖος. alpha.154 Ἀγέρωχοσ· †ταῦρος†, σεμνός, ὑπερόπτης, θρασύς. alpha.155 Ἄγεται· τὸ ἡγεῖσθαι καὶ οἴεσθαι. alpha.156 Ἄγευστος θοίνης, †ἀστείως† βίου ἔχων. alpha.157 Ἄγευστος θοίνησ καὶ ἁπλῶς ἄγευστος τοῦδε χρὴ λέγειν. alpha.158 Ἄγευστοι· ἄπειροι. alpha.159 Ἀγεωργίου δικάζεσθαι· εἴρηται μὲν ὡς λειποταξίου, ἀγαμίου, ἀλογίου, σημαίνει δέ, ἐπειδάν τις χωρίον παραλαβὼν ἀγεώργητον καὶ ἀνέργαστον ἐάσῃ, ἔπειτα ὁ δεσπότης δικάζηται τῷ παραλαβόντι. alpha.160 Ἄγη· θαῦμα, χαρά, ἀπιστία καὶ ζῆλος παρ' Ἡροδότῳ (6, 61, 1) καὶ βασκανία. παρ' Ὁμήρῳ δὲ ( 221) ἔκπληξις, πληγή, θραῦσις, κλάσις, ἀπώλεια. ἔνιοι δὲ ἱερεῖα. alpha.161 Ἀγηλατεῖν· ἄγος καὶ ἐναγεῖς τινας ἐλαύνειν. alpha.162 Ἀγηλατῶν· ἀντὶ τοῦ διώκων, φυγαδεύων. οὕτως Νικόμαχος (fr. 2 N.2 † TrGF 127 F 14). alpha.163 Ἀγῆλαι· τιμῆσαι θεόν, ἀγλαΐσαι. Εὔπολις ∆ήμοις (fr. 119 K.)· ἀναθῶμεν νῦν χἠμεῖς τούτοις τὰς διττὰς εἰρεσιώνας καὶ προσαγήλωμεν ἐπελθόντες. χαίρετε πάντες. δεχόμεσθα. Ἀριστοφάνης Εἰρήνῃ (396 99)· καί σε θυσίαισιν ἱεραῖσιν προσόδοις τε †μεγάλαις ἰδίᾳ πάντες, ὦ πότνια, καλοῦμεν† ἡμεῖς ἀεί. Ἕρμιππος Ἀρτοπώλισι (fr. 8 K.)· φέρε νῦν ἀγήλω τοὺς θεοὺς †οἵους† ἐγὼ καὶ θυμιάσω τοῦ τέκνου σεσωσμένου. Θεόπομπος Πηνελόπῃ (fr. 47 κ.)· καί σε τῇ νουμηνίᾳ ἀγαλματίοις ἀγαλοῦμεν ἀεὶ καὶ δάφνῃ. alpha.164 Ἀγῆλαι· τιμῆσαι. τῶν πάνυ δὲ Ἀττικῶν ἐστιν ἡ λέξις. καὶ Ἀγήλω καὶ γαλοῦμεν ἐρεῖς καὶ ἄγαλλε (Ar. Thesm. 128) καὶ προσαγαλεῖ τὸν θεόν, ἀντὶ τοῦ εὔξεται καὶ τιμήσει. καὶ ἄγω ἀντὶ τοῦ τιμῶ. τό τε οὖν ἄγειν καὶ τὸ ἀγῆλαι Ἀττικά, ἀλλὰ τὸ μὲν ἄγειν πολιτικόν, τὸ δὲ ἀγῆλαι κωμῳδικὸν καὶ ἐγγὺς γλώττης. φεύγειν μὲν οὖν χρὴ τὸ τῶν γλωττῶν. εἰ δέ γέ σοι εἴη ἀρχαίας φωνῆς σπουδὴ καὶ σεμνότητος λόγων, χρήσαιο <ἂν> τῷ τοιούτῳ χαρακτῆρι τῶν ὀνομάτων, φησὶν ὁ Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 6a alpha.165 9Ἄγημα· τὸ προϊὸν τοῦ βασιλέως τάγμα ἐλεφάντων καὶ ἵππων καὶ πεζῶν. οἱ δὲ τὸ ἄριστον τῆς Μακεδονικῆς συντάξεως. alpha.166 Ἀγήνωρ· ὁ ἄγαν ἀνδρεῖος. ἢ ὁ ἀγαστὸς ἐν ἀνδρείᾳ. σημαίνει δὲ καὶ τὸν ὑπερήφανον. ἔστι δὲ καὶ ὄνομα κύριον. alpha.167 Ἀγήρατον· ἀρρενικῶς εἶπε Σοφοκλῆς (fr. 972 R.), θηλυκῶς δὲ Ξενοφῶν (Cyr. 8, 7, 22). καὶ γήρων Πλάτων μὲν ἀρσενικῶς (Polit. 273e), Εὐριπίδης δὲ θηλυκῶς (Suppl. 1178). καὶ οὐδετέρως Θουκυδίδης (2, 44, 4) καὶ Πλάτων Τιμαίῳ (33a). alpha.168 Ἀγήρω· τὰ μὴ γηρῶντα. ἅγια ἢ σεβάσμια. alpha.169 Ἀγήρω· καὶ σὺν τῷ ν ἀγήρων. οἱ δὲ ἄνευ τοῦ ν θηλυκόν φασιν εἶναι. οἱ δὲ τὸ μὲν σὺν τῷ ν τὴν αἰτιατικὴν δηλοῦν πτῶσιν, τὸ δ' ἄνευ τούτου τὴν γενικήν τε καὶ δοτικήν. alpha.170 Ἁγήσ· τοῦτο ἀπὸ συνθέτου καταλείπεται τοῦ εὐαγὴς ἢ παναγής. Ἐμπεδοκλῆς (31 β 47 D. .K)· ἀθρεῖ μὲν γὰρ ἄνακτος ἐναντίον ἁγέα κύκλον. alpha.171 Ἀγησίλαοσ· ὄνομα κύριον. ἦν δὲ Λακεδαιμονίων ἐπιφανὴς καὶ γενναῖος βασιλεύς, καὶ ᾄδεται παρὰ πολλοῖς τῶν ῥητόρων. alpha.172 Ἁγιάσαι· καρπῶσαι, καῦσαι ἁγίως. alpha.173 Ἁγιάσατε· προευτρεπίσατε, κηρύξατε. alpha.174 Ἅγιοσ· ὁ σεβάσμιος. καὶ ἅγιον τὸ σεβάσμιον καὶ τίμιον. λέγοιτο δ' ἂν καὶ ἅγιοσ ὁ μιαρός, ἀπὸ τοῦ ἄγους, ὡς Κρατῖνος (fr. 373 K.). alpha.175 Ἀγηοχώσ· ἐνέγκας. alpha.176 Ἁγιστείασ· ἁγιωσύνης, καθαρότητος, λατρείας. alpha.177 Ἁγιστεύειν· ἁγιάζειν. καὶ ἁγιασθέντων· ἀφιερωθέντων. alpha.178 Ἁγιστεύσαντεσ· τὰ τῆς θυσίας ἐπιτελέσαντες. alpha.179 Ἀγκαλι<δ>αγωγοί· οἱ ἀγκαλίδας ἄγοντες ἐν πλοίοις ἢ ἐπὶ θρεμμάτων. ἀγκαλιδοφόροι δὲ οἱ αὐτοὶ φέροντες, ἢ οἱ παῖδες οἱ ἀκολουθοῦντες τοῖς ἀγκαλι<δ>αγωγοῖς ὄνοις. λέγονται δὲ καὶ οἱ πιπράσκοντες τὰς ἀγκαλίδας ἀγκαλιδοπῶλαι. εἰσὶ δὲ ἀγκαλίδεσ αἱ τῶν φρυγάνων δέσμαι, οἷον ὃ ἔστιν ἀγκαλίσασθαι. alpha.180 Ἀγκαλίδα· μερίδα. alpha.181 Ἄγκαθεν· κατὰ συγκοπὴν ἀντὶ τοῦ ἀνέκαθεν. οὕτως Αἰσχύλος (Ag. 3). alpha.182 Ἄγκιστρον· τὸ ἐπὶ τοῖς ἀτράκτοις. οὕτω Πλάτων Πολιτείας ιʹ (616c). alpha.183 Ἀγκιστρεύει· δελεάζει. alpha.184 Ἀγκράτος ἐλαύνω εἶπε Ξενοφῶν (An. 1, 8, 1) κατὰ συγκοπὴν ἀντὶ τοῦ ἀνὰ κράτος. σὺ δὲ ἄμεινον ποιήσεις μὴ χρώμενος τῇ λέξει. alpha.185 Ἀγκύλη· ἀκόντιον, καὶ τοῦ ἀγκῶνος ἡ καμπή. λέγεται δὲ καὶ ἡ δεξιὰ χεὶρ ἀγκύλη· ὅθεν καὶ τὰ δόρατα ἀγκυλητά τε καὶ μεσάγκυλα ἐκάλουν. λέγεται δὲ καὶ ἀγκύλη εἶδος ποτηρίου, ᾧ ἐχρῶντο πρὸς τὴν τῶν κοττάβων παιδιάν. ἀγκύλη οὖν καὶ ἡ δεξιὰ χείρ, ἀλλὰ καὶ ἡ πρὸς κότταβον ἐπιτηδεία κύλιξ διὰ τὸ ἀπαγκυλοῦν τὴν δεξιὰν χεῖρα ἐν τῇ προέσει· ἦν γὰρ τοῖς παλαιοῖς πεφροντισμένον καλῶς καὶ εὐσχημόνως κότταβον προΐεσθαι. ὠνομάσθη οὖν ἀπὸ τοῦ τῆς χειρὸς σχηματισμοῦ, ὃν ποιούμενοι προθύμως ἐρρίπτουν εἰς τὸ κοττάβιον. ἔστι δὲ ἀγκύλη καὶ εἶδός τι ἅμματος, ὡς Ἄλεξις Ἀχαΐδι (fr. 31 K.)· ἀγκύλην τῆς ἐμβάδος οὐ καλῶς ἔσφιγξας λυθεῖσαν. ἐχρήσαντο καὶ ἄλλοι τῇ λέξει. alpha.186 Ἀγκύλη καὶ ἀράφη· δῆμος Αἰγηΐδος. alpha.187 Ἀγκύλια· οἱ κρίκοι τῶν ἁλύσεων. alpha.188 Ἀγκυλομῆται· σκολιόβουλοι. alpha.189 Ἀγκύλον· καμπύλον, ἐπικαμπές. alpha.190 Ἀγκυλόχειλοσ· σκολιόχειλος. alpha.191 Ἄγκυραι· ἐκ μεταφορᾶς αἱ ἀσφάλειαι. Σοφοκλῆς (fr. 623 N.2 † 685 R.)· ἀλλ' εἰσὶ μητρὶ παῖδες ἄγκυραι βίου. alpha.192 †Ἄγλαι†· ὄμμα. Εὐριπίδης (fr. 1122 N.2). alpha.193 Ἀγλαΐα· λαμπρότης. alpha.194 Ἀγλαΐαισ· λαμπρότησιν. alpha.195 Ἀγλαόκοιτοσ· πάνυ τίμιος. alpha.196 Ἀγλαότιμον· λαμπρόν, τετιμημένον. alpha.197 Ἄγλαυροσ· ἡ θυγάτηρ Κέκροπος. ἔστι δὲ καὶ ἐπώνυμον Ἀθηνᾶς. alpha.198 Ἄγλαυροσ· μία τῶν Κέκροπος θυγατέρων, ἣν διὰ τιμῆς ἔχουσι καὶ ὀμνύουσιν αἱ γυναῖκες· εἰς γὰρ τὴν τοῦ πατρὸς αὐτῆς Κέκροπος τιμὴν ἀπονεῖμαί τινα γέρα τὴν θεὸν τῇ Ἀγλαύρῳ. οὕτω Βίων ὁ Προκοννήσιος (FGrHist 332 F 1). alpha.199 Ἀγλευκέστερον· ἀντὶ τοῦ ἀηδέστερον. Ξενοφῶν Ἱέρωνι (1, 21). alpha.200 Ἀγλευκέσ· τὸ ἀηδές. Ξενοφῶν εἴρηκεν ἐν τῷ Οἰκονομικῷ (8, 3). δοκεῖ δὲ ξενικὸν εἶναι τὸ ὄνομα, Σικελικόν· πολὺ γοῦν ἐστι πάλιν παρὰ Ῥίνθωνι (fr. 28 Kaibel). alpha.201 Ἄγλιθεσ· τὸ δὲ αὐτὸ καὶ γέλγιθες· ἐξ ὧν ἡ τοῦ σκορόδου κεφαλὴ σύγκειται. alpha.202 Ἀγλωττία· ἡσυχία, σιωπή. alpha.203 Ἄγμασι· κλάσμασι, τροπαῖς. alpha.204 Ἁγνεία· καθαρότης. alpha.205 †Ἁγνεύεται τὴν πόλιν· ἀντὶ τοῦ ἐκ κατηγορίας παρασήμου, ἀντὶ τοῦ ἁγνίζεται†. alpha.206 Ἁγνίασ· ὄνομα κύριον. alpha.207 Ἁγνίσαι· τὸ διαφθεῖραι κατ' ἀντίφρασιν. καὶ τὸ ἀποθῦσαι. οὕτως Σοφοκλῆς (fr. 112 N.2 † 116 R.). alpha.208 Ἁγνίτησ· ἱκέτης καὶ καθάρσιος· καὶ γὰρ ὁ μύσους ἁγνισθεὶς καὶ ὁ καθήρας οὕτως λέγονται. alpha.209 Ἄγναπτοσ· καὶ διὰ τοῦ γ καὶ διὰ τοῦ κ ἔλεγον τοὔνομα. σημαίνει δὲ τὸ μὴ ἐγναμμένον. λέγεται δὲ καὶ ἀρρενικῶς καὶ θηλυκῶς καὶ οὐδετέρως. ἀρρενικῶς μὲν ἄγναπτος χιτών, θηλυκῶς δὲ ἄγναπτος χλαῖνα, οὐδετέρως δὲ ἄγναπτον ἱμάτιον. Πλάτων μέντοι ὁ κωμικὸς (fr. 18 Dem.) τὴν ἄγναπτον καὶ χλαῖναν καλεῖ· οὐ μέντοι γε πᾶσα χλαῖνα καὶ ἄγναπτος. ἔστι δὲ χλαῖνα ἱμάτιον παχύ, εἴτε ἄγναπτον εἴτε ἐγναμμένον. alpha.210 Ἄγνοσ· φυτόν, ὃν καὶ λύγον καλοῦσιν. alpha.211 Ἀγνόδικοσ· ἀγνοοῦσα τὸ δίκαιον. alpha.212 Ἁγνοδικεῖσ· οἱ θεοί. alpha.213 Ἄγνοια· ὀλιγωρία. alpha.214 Ἀγνοίη· λύπη. καὶ τὸ ἀγνοεῖν λυπεῖσθαι. alpha.215 Ἁγνοπολεῖσθαι· τὸ σφαγίοις καθαίρεσθαι. alpha.216 Ἁγνούσιοσ· Ἁγνοῦς δῆμός ἐστι φυλῆς τῆς Ἀκαμαντίδος, ἧςὁ φυλέτης Ἁγνούσιος. alpha.217 Ἀγνωμόνωσ· ἀνοήτως ἢ ἀχαρίστως. λέγονται δὲ παρὰ Πλάτωνι ἀγνώμονεσ οἱ ἀμαθεῖς (ρειπ. 5, 450δ). alpha.218 Ἀγνωμόνωσ· ∆ημοσθένης ἐν τοῖς Φιλιππικοῖς (Ol. 2, 26) ἀντὶ τοῦ ἀλογίστως καὶ ἀβούλως. alpha.219 Ἀγνῶτασ· μὴ ἐπιγινωσκομένους· ἀγνῶτα δέ μοι προεκόμιζεν ἄνθρωπον, ὃς καὶ ἑαυτῷ ἀγνὼς ἐτύγχανεν ὤν (incerti auctoris). alpha.220 Ἄγνον, οὐχὶ λύγον καλοῦσι. καὶ ἀρσενικῶς Χιωνίδης Ἥρωσι (fr. 2 K.)· καὶ μὴν μὰ τὸν ∆ί' οὐθὲν ἔτι γέ μοι δοκῶ ἄγνου διαφέρειν ἐν χαράδρᾳ πεφυκότος. Πλάτων (Phaedr. 230b)· ἥ τε γὰρ πλάτανος αὕτη μάλα ἀμφιλαφὴς καὶ ὑψηλὴ καὶ τοῦ ἄγνου τε τὸ ὕψος καὶ τὸ σύσκιον πάγκαλον. alpha.221 Ἀγορά· τόπου ὄνομα. καὶ τὰ ἀγοραζόμενα. Θεσσαλοὶ δὲ καὶ τὸν λιμένα ἀγορὰν καλοῦσι. Κρῆτες τὴν ἐκκλησίαν. παρ' Ὁμήρῳ (A 54) πᾶς ἀθροισμός. Σόλων δὲ (1, 2 West) ἀγορὰν καλεῖ τὸ πεζῷ λόγῳ ἀγορεύειν. καὶ ὁ τόπος παρ' Ὁμήρῳ (H 382) ἢ ἡ ἐκκλησία ἢ τὸ συναμφότερον. alpha.222 Ἀγορὰ θεῶν· Ἀθήνησι τόπος ἐκαλεῖτο. alpha.223 Ἄγοι· πολλὰ σημαίνει. Ἰσαῖος δὲ ἀντὶ τοῦ φέρειν καὶ ἐνάγειν καὶ ἕλκειν ἔλαβεν (fr. 67 S.)· ἔβλαψε γάρ με, φησί, Ξενοκλῆς ἀφελόμενος Εὐμάθην εἰς ἐλευθερίαν, ἄγοντος ἐμοῦ εἰς δουλείαν. Ἀντιφῶν δὲ τὸ ἄγοι ἀντὶ τοῦ ἡγοῖτο παρείληφε· φησὶ γὰρ ἐν τῷ Περὶ ἀληθείας (87 B 44 A 1, 18 D. .K)· τοὺς νόμους μεγάλους ἄγοι. alpha.224 Ἀγομένων τῶν ἡμετέρων· ἀντὶ τοῦ ἁρπαζομένων καὶ λῃστευομένων. alpha.225 Ἀγοράσω λέγουσι, τὸ δὲ ἀγορῶ βάρβαρον· παραδειγμάτων δὲ μεστὰ πάντα, εἰλήφθω δ' ὅμως Ἀριστοφάνους ἐξ Αἰολοσίκωνος (fr. 2 K.)· ἀλλ' ἄνυσον· οὐ μέλλειν ἐχρῆν, ὡς ἀγοράσω ἅπαξ ἅπανθ', ὅσα κελεύεις, ὦ γύναι. καὶ ἀγοράσματα αὐτὰ τὰ ἠγορασμένα. alpha.226 Ἀγοράσ· Ὑπερείδης ἀντὶ τοῦ συνόδους· λέγει γὰρ ἐν τῷ κατὰ Πολυεύκτου (fr. 150 J.)· οὗτοι πολλάκις ἀγορὰς ποιοῦνται. δηλοῖ δὲ καὶ ἄλλα τοὔνομα. alpha.227 Ἀγοράζειν· τὸ ὠνεῖσθαί τι καὶ τὸ ἐν ἀγορᾷ διατρίβειν. alpha.228 Ἀγορανομίασ· λογιστείας. εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν ἐπισκοπούντων τὰ τῶν πόλεων ὤνια. alpha.229 Ἀγορανόμοι· οἱ τὰ κατὰ τὴν ἀγορὰν διοικοῦντες ὤνια ἄρχοντες. δέκα δὲ ἦσαν, ὧν πέντε μὲν τὰ κατὰ τὸ ἄστυ, πέντε δὲ τὰ κατὰ τὴν χώραν διέταττον. alpha.230 Ἀγοράσαι· τὸ ὠνήσασθαι. alpha.231 Ἀγοραίαν· τὴν δικαιολογίαν. alpha.232 Ἀγοραῖοι· οἱ ἐν ἀγορᾷ ἀναστρεφόμενοι. alpha.233 Ἀγοραῖος νοῦσ· ὁ πάνυ εὐτελὴς καὶ συρφετώδης καὶ οὐκ ἀπόρρητος οὐδὲ πεφροντισμένος· οἱ γὰρ ἀγοραῖοι ἄνθρωποι ἀμαθεῖς καὶ ἀπαίδευτοί εἰσιν. οὕτως Εὐριπίδης (fr. 1114 N.2). alpha.234 Ἀγοραῖος Ζεύσ· βωμὸς Ἀθήνησιν, ὃς ἐκαλεῖτο ἀγοραίου ∆ιός. alpha.235 Ἀγοραῖος Ἑρμῆσ· ἐν Ἀθήναις ἵδρυτο κατὰ τὴν ἀγοράν.alpha.236 Ἀγορὰ Κερκώπων· Ἀθήνησι πλησίον τῆς Ἡλιαίας, ἐν ᾗμάλιστα τὰ κλοπιμαῖα πιπράσκονται καὶ ὠνοῦνται· τοιούτους γὰρ καὶ τοὺς Κέρκωπας παρειλήφαμεν, κλέπτας καὶ πανούργους. alpha.237 Ἀγορὰ ἐφορεία· οὕτως ἐλέγετο ἡ σύνοδος ἡ πρὸς τοῖς κοινοῖς ὅροις τῶν ἀστυγειτόνων γινομένη· ἐνταῦθα γὰρ συνιόντες οἱ ὅμοροι περὶ τῶν κοινῶν ὁμοῦ ἐβουλεύοντο. alpha.238 Ἀγορᾶς ὥραν· οὐ τῶν πωλουμένων, ἀλλὰ τῶν ἄλλων πράξεων τῶν κατ' ἀγοράν· ἕωθεν ἧκε πρὶν ἀγορὰν πεπληθέναι. Φερεκράτης (fr. novum). καὶ ἐν Αὐτομόλοις (fr. 29 K.)· πίνειν ἀεὶ καὶ μεθύειν πρὶν ἀγορὰν πεπληθέναι. alpha.239 Ἀγοραστήν· τὸν τὰ ὄψα ὠνούμενον, ὃν Ῥωμαῖοι ὀψωνιάτορα καλοῦσιν. alpha.240 Ἀγοράσματα· τὰ ὤνια λέγουσι. καὶ ἀγορασμάτων· καὶ Ἀγοράσεωσ τῆς ὠνήσεως. alpha.241 Ἀγορήν· ἐκκλησίαν. alpha.242 Ἀγορηταί· σύμβουλοι, φρόνιμοι. alpha.243 Ἄγοσ· κατ' ἀντίφρασιν τὸ μύσος. καὶ ἐναγὴσ ὁ ἐνεχόμενος τῷ μύσει. καὶ ἀγηλατεῖν τὸ τοὺς ἐναγεῖς ἐλαύνειν. ὁ δὲ παναγὴσ τὸν ἁγνὸν καὶ καθαρὸν σημαίνει. καὶ παρωνόμασται ὁ μὲν ἐναγὴς ἀπὸ τοῦ ἄγους, ὁ δὲ παναγὴς ἀπὸ τοῦ ἁγνοῦ καὶ καθαροῦ. σημαίνει δὲ καὶ ἅγνισμα καὶ θυσίαν. alpha.244 Ἄγοσ· μίασμα ἢ ἀγκών. λέγεται δὲ ἄγος καὶ τὸ τίμιον καὶ ἄξιον σεβάσματος, ἐξ οὗ καὶ ἱέρειαι παναγεῖσ καὶ ἄλλα τινά. alpha.245 Ἀγόσ· ἡγεμών. alpha.246 Ἄγοσ· ὁ Ζεὺς παρὰ Τροιζηνίοις. alpha.247 Ἀγόμφιος αἰών· οὕτως ἔλεγον τὸν χρόνον, ἐν ᾧ τις ἑωρᾶτο γεγηρακώς, παρὰ τὸ μὴ ἐνεῖναι τοῖς γηρῶσι τοὺς γομφίους. ∆ιοκλῆς (fr. 14 K.)· μηδείς ποθ' ὑμῶν, ἄνδρες, ἐπιθυμησάτω γέρων γενέσθαι, προνοησάτω δὲ ὅπως νέος ὢν ἀγαθόν τι τῇ ψυχῇ παθὼν εἰς ὥραν καταλύσῃ μηδ' ἀγόμφιόν ποτε αἰῶνα τρίψῃ. alpha.248 Ἄγουσιν ἑορτὴν οἱ κλέπται· χαριεστάτη ἡ σύνταξις καὶ ἱκανῶς πεπαισμένη κατὰ τὴν κωμῳδικὴν χάριν. σημαίνει δὲ τοὺς ἀδεῶς κλέπτοντας. οὕτως Κρατῖνος (fr. 18 Dem.). alpha.249 Ἄγρα· ∆ήμητρος ἱερὸν ἔξω τῆς πόλεως πρὸς τῷ Εἰλισσῷ. alpha.250 Ἄγραυλοι· οἱ ἐν ἀγρῷ διανυκτερεύοντες ἢ αὐλιζόμενοι. alpha.251 †Ἀγραπτότατος† αὖος βάτοσ· ἐπὶ τοῦ σκληροῦ καὶ αὐθάδους τὸν τρόπον. alpha.252 Ἄγραφα ἀδικήματα· οἷον ὑπὲρ ὧν νόμος οὐ κεῖται. alpha.253 Ἀγραφίου· εἶδος δίκης ἐστὶ κατὰ τῶν ὀφειλόντων μὲν τῷ δημοσίῳ καὶ ἐγγεγραμμένων ὥστε ὀφείλειν, ἀπαλειφθέντων δὲ πρὶν ἀποδοῦναι. ἐνίοτε δὲ τάττεται καὶ κατὰ τῶν ἐγγραφόντων τοὺς μὴ ὀφείλοντας. ὁ δὲ τοῦτο πράξας καὶ ἁλοὺς αὐτὸς μὲν ἐνεγράφετο ὀφείλειν, ὁ δὲ μὴ δεόντως ἐγγραφεὶς ἠφίετο τῆς ἀδίκου ἐγγραφῆς. alpha.254 Ἀγραφίου δίκη· τῶν ἐκ καταδίκης ὠφληκότων τῷ δημοσίῳ γράφουσι τὰ ὀνόματα ἐν σανίσιν οἱ κατὰ καιρὸν περὶ τούτων διοικοῦντες, προστιθέντες ἀνὰ πόσον ἐστὶ τὸ ὄφλημα. ὅταν δὲ ἀποδιδῷ ἕκαστος, ἐξαλείφεται τῆς σανίδος τὸ ἐπίγραμμα. ἐὰν οὖν τις ἀναγραφῇ μὲν ὠφληκέναι, δόξῃ δὲ μὴ ἀποδεδωκέναι, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐξηλειμμένον ᾖ ἐκ τῆς σανίδος, συγκεχώρηται τῷ βουλομένῳ τῶν ἀστῶν εἰσάγειν κατ' αὐτοῦ δίκην ἀγραφίου. alpha.255 Ἀγράφου μετάλλου δίκη· οἱ τὰ ἀργύρεια μέταλλα ἐργαζόμενοι, ὅπου βούλοιντο καινοῦ ἔργου ἄρξασθαι, φανερὸν ἐποιοῦντο τοῖς ἐπ' ἐκείνοις τεταγμένοις ὑπὸ τοῦ δήμου καὶ ἀπεγράφοντο τοῦ τελεῖν ἕνεκα τῷ δήμῳ εἰκοστὴν τετάρτην τοῦ καινοῦ μετάλλου. εἴ τις οὖν ἐδόκει λάθρα ἐργάζεσθαι μέταλλον, τὸν <μὴ> ἀπογραψάμενον ἐξῆν τῷ βουλομένῳ γράφεσθαι καὶ ἐλέγχειν. alpha.256 Ἀγρευτικὴ στολή· ἡδεῖα ἡ λέξις καὶ ἀστεία. alpha.257 Ἀγρεύματα· τὰ ἐπὶ τῆς ἀγροικίας κτήματα Σόλων εἶπε (fr. 511 M.). σημαίνει δὲ καὶ σκῦλα. alpha.258 Ἀγριόθυμοσ· ἄγριος τῇ ψυχῇ. alpha.259 Ἄγριοι· τοὺς παιδεραστὰς οὕτως ἐκάλουν, ἤτοι ὅτι ἄγριον τὸ πάθος, ἢ ὅτι ὁ Πὰν ἔνοχός ἐστι τοῖς τοιούτοις. καλοῦσι δὲ αὐτοὺς καὶ Κενταύρους. δῆλον ὅτι καὶ τὰ ἀνήμερα τῶν ζῴων ἄγρια καλεῖται. καὶ Ἄγριοσ ὁ τὸ ἦθος δύσκολος καὶ ὀργίλος. alpha.260 Ἀγρίουσ· Αἰσχίνης ἐν τῷ κατὰ Τιμάρχου (52) τοὺς σφόδρα ἐπτοημένους περὶ τὰ παιδικὰ οὕτως ὠνόμασε. καὶ Μένανδρος δὲ (fr. 705 K. .TH) ἄγριον εἶπε κυβευτὴν τὸν λίαν περὶ τὸ κυβεύειν ἐσπουδακότα. alpha.261 Ἄγριος ἔλαιοσ· ἣν οἱ πολλοὶ ἀγριέλαιον καλοῦσιν. ἔστι παρὰ Πινδάρῳ ἐν Ὕμνοις (fr. 46 Snell). alpha.262 Ἀγροικεῖν· καὶ ἀγροίκων· τῶν σωφρόνων. παρὰ δὲ τὸ ἀγροῖκος γέγονε τὸ ῥῆμα ἀγροικεῖν. alpha.263 Ἄγροικοι· γένος Ἀθήνησιν, ὃ ἀντιδιέστελλον πρὸς τοὺς εὐπατρίδας. ἦν δὲ τὸ τῶν γεωργῶν· καὶ τρίτον τὸ τῶν δημιουργῶν. alpha.264 Ἄγροικοσ· σκληρός, ἀσκιατρόφητος, οἷον ἐργάτης. alpha.265 Ἄγροικος ὀπώρα· ἀπεναντίως τῇ γενναίᾳ. ἐγένετο δὲ ὡς ἐν διαφορᾷ, τῆς μὲν πρὸς τὸ ὀπωρίσαι, τῆς δὲ πρὸς ἀπόθεσιν καὶ οἰνοποιΐαν καὶ τὰ τοιαῦτα. λέγει δὲ ὁ Πλάτων σαφῶς ἐν Νόμοις (8, 845 ab)· ὠνούμενος τὴν γενναίαν ὀπώραν ὀπωριζέτω, ἐὰν βούληται. καὶ πάλιν· τῆς μὲν γενναίας ἁπτέσθω, ἐὰν βούληται, τῆς δὲ ἀγροίκου λεγομένης καὶ τὸν τοιοῦτον ὁ νόμος εἰργέτω. alpha.266 Ἄγροικοσ· ἄφρων, δύσκολος. ἢ ὁ ἐν ἀγρῷ κατοικῶν. alpha.267 Ἀγροβόας ἀνήρ· ὁ ἀγροίκως φθεγγόμενος καὶ οὐκ ἀστείως οὐδὲ ἐμμελῶς. οὕτως Κρατῖνος (fr. 374 K.). alpha.268 Ἀγρόμενοι· συναθροίζοντες. alpha.269 Ἀγροιλῆθεν· Ἀγροίλη δῆμός ἐστι τῆς Ἐρεχθηΐδος φυλῆς, ὁδὲ δημότης πάλαι ἐλέγετο Ἀγροιλεύς. alpha.270 Ἀγρονόμοι· οἱ ἐν ἀγροῖς διάγοντες. alpha.271 Ἀγρότασ· ἀγροίκους. alpha.272 Ἀγροῦ πυγή· τὸ πιότατον. οἱ δὲ ἐπὶ τῶν προσκαθημένων τινὶ λιπαρῶς. οἱ δὲ ὑπερβολικῶς λέγουσιν ἐπὶ τῶν ἐν ἀγρῷ καθημένων. ἢ ἐπὶ τοῦ σφόδρα ἀγροίκου. alpha.273 Ἄγρυκτα καὶ ἄλεκτα πέπονθα· τὸ μὲν ἄγρυκτά ἐστιν ὥστε μηδὲ γρύξαι διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῶν κακῶν· γρύξαι δέ ἐστι τὸ βραχύτατον φθέγξασθαι, ὃ καὶ ἄναρθρόν ἐστι, μυγμῷ ἢ στεναγμῷ παραπλήσιον. κέχρηται δὲ αὐτῷ καινότατα Φερεκράτης (fr. 157 K.)· τί δ' ἔπαθες; ἄγρυκτα καὶ ἄλεκτα· ἀλλὰ βούλομαι μόνῃ αὐτὴ φράσαι σοι. alpha.274 Ἀγρῶσται· οἱ κυνηγέται, ἀπὸ τοῦ ἀγρώσσω ῥήματος. Ὅμηρος (ε 53)· ἰχθῦς ἀγρώσσων. alpha.275 Ἀγυιαί· ἄμφοδα, ῥῦμαι. ἢ ἐπιμήκεις ὁδοί· παρὰ γὰρ τὸ μὴ ἔχειν πως γυῖα καὶ μέλη <καὶ> κάμψεις. τὰ δὲ ἄμφοδα ἔχουσιν ἑκατέρωθεν διεξόδους καὶ ταύτῃ διαφέρουσιν. alpha.276 Ἀγυιάν· τὸν στενωπὸν Ξενοφῶν (Cyr. 2, 4, 3). καὶ ὅλως πολλὰ τὰ γλωσσηματικὰ παρ' αὐτῷ. alpha.277 Ἀγυιεύσ· ὁ πρὸ τῶν αὐλείων θυρῶν κωνοειδὴς κίων, ἱερὸς Ἀπόλλωνος, καὶ αὐτὸς <ὁ> θεός. Φερεκράτης Κραπατάλοις (fr. 87 K.)· ὦ δέσποτ' Ἀγυιεῦ, ταῦτα συμμέμνησό μοι. καὶ τὸ κνισᾶν Ἀγυιᾶς (Dem. 21, 51) τοὺς ἀγυιέας δηλοῖ συνῃρημένως, οὐ τὰς ἀγυιὰς καὶ τὰς ὁδούς. alpha.278 Ἀγυιάτιδεσ· παρ' Εὐριπίδῃ (Ion. 186) οἱ πρὸ τῶν θυρῶν βωμοί. alpha.279 Ἀγυιᾶσ· ἔνιοι μὲν ὀξύνουσι θηλυκῶς χρώμενοι, οἷον τὰς ὁδούς· βέλτιον δὲ περισπᾶν, ὡς ἀπὸ τοῦ ἀγυιέας. ἀγυιεὺσ δέ ἐστι κίων εἰς ὀξὺ λήγων, ὃν ἱστᾶσι πρὸ τῶν θυρῶν. ἰδίους δὲ αὐτούς φασιν εἶναι Ἀπόλλωνος, οἱ δὲ ∆ιονύσου, οἱ δὲ ἀμφοῖν. ἔστιν οὖν τὸ ὁλόκληρον ἀγυιεύς, καὶ κατὰ τὴν αἰτιατικὴν ἀγυιέας, ἐν συναλιφῇ δὲ ἀγυιᾶς. ἔστι δὲ ἴδιον ∆ωριέων. εἶεν δ' ἂν οἱ παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς λεγόμενοι ἀγυιεῖς οἱ πρὸ τῶν οἰκιῶν βωμοί, ὡς Σοφοκλῆς μετάγων τὰ Ἀθηναίων ἔθη εἰς Τροίαν φησί (fr. 341 N.2 † 370 R.)· λάμπει δ' ἀγυιεὺς βωμὸς ἀτμίζων πυρὶ σμύρνης σταλαγμούς, βαρβάρους εὐοσμίας. alpha.280 Ἀγύρτησ· ἐπαίτης, φιλοκερδής. καὶ ἀγύρτησ· εἶδος βόλου. alpha.281 Ἀγύρτησ· ὁ ἀλαζὼν καὶ ἀπατεών. τὸ δὲ ἀγείρειν καὶ περιαγείρειν τὸ περιιέναι καὶ περινοστεῖν ἐπὶ νίκῃ ἤ τινι ἑτέρῳ τοιούτῳ σεμνύνειν. ὁ δὲ ἀγύρτης καὶ κυβευτικοῦ βόλου ἐστὶν ὄνομα. alpha.282 Ἀγυρτικά· χυδαῖα ψεύσματα. alpha.283 Ἀγυρμόσ· ἐκκλησία, συναγωγή. alpha.284 Ἀγυρτώδη· συρφετώδη. alpha.285 Ἀγύρριοσ· δημαγωγὸς Ἀθηναίων οὐκ ἀφανής. alpha.286 Ἄγχαζε· ἀντὶ τοῦ ἀναχώρει. οὕτως Σοφοκλῆς (fr. 886 N.2 † 973 R.). alpha.287 Ἄγχασκε· ἀντὶ τοῦ ἀνάχασκε. οὕτως Φερεκράτης (fr. 196 K.). alpha.288 Ἀγχέμαχοσ· ἐγγύθεν μαχόμενος. alpha.289 Ἄγχι· ἐγγύς. alpha.290 Ἀγχίθυροσ· γείτων. alpha.291 Ἀγχίμολον· ἐγγὺς ἐλθόν. alpha.292 Ἄγχιμοσ· ἀντὶ τοῦ πλησία. Εὐριπίδης (fr. 867 N.2)· ἀλλ' ἄγχιμος γὰρ ἥδε Φοιβεία γυνή. alpha.293 Ἀγχίνοια· σύνεσις. alpha.294 Ἀγχίνουσ· συνετός, ὀξὺς τὸν νοῦν. alpha.295 Ἄγχιστα· ἔγγιστα. alpha.296 Ἀγχιστεία· συγγένεια. καὶ ἀγχιστεῖσ· οἱ ἀπὸ ἀδελφῶν καὶ ἀνεψιῶν καὶ θείων κατὰ πατέρα καὶ μητέρα ἐγγυτάτω τοῦ τελευτήσαντος. οἱ δὲ ἔξω τούτων συγγενεῖσ μόνον. οἱ δὲ κατ' ἐπιγαμίαν μιχθέντες τοῖς οἴκοις οἰκεῖοι λέγονται. alpha.297 Ἀγχίσποροι· ἐγγὺς γένους. alpha.298 Ἀγχιστίνδην· τὸ κατὰ ἀγχιστείαν, ὥσπερ ἀριστίνδην καὶ πλουτίνδην, ἐπιρρηματικῶς. alpha.299 Ἀγχίστροφοι· συστραφέντες ἢ ταχὺ ἐπιστρεφόμενοι. alpha.300 Ἀγχιτέρμων· ὁ γείτων, ὁ ὅμορος. alpha.301 Ἀγχοῦ· ἐγγύς. alpha.302 Ἀγχωμάλου· τῆς ἴσης, τῆς ἐγγὺς τοῦ ὁμαλοῦ. alpha.303 Ἀγωγή· ἀναστροφή, τρόπος. ἢ ἡ κομιδή. καὶ τὸ ἀγόμενον βάρος. alpha.304 Ἀγωγεῖ· τῷ ἱμάντι, ᾧ ἄγεται ὁ ἵππος, ὃς καὶ ῥυτὴρ καλεῖται. alpha.305 Ἀγωγεύσ· ὁ ἱμὰς τῶν κυνηγετικῶν κυνῶν. οὕτως Σοφοκλῆς (fr. 887 N.2 † 974 R.). alpha.306 Ἀγώγιον· τὸ ἀγόμενον βάρος ἐπὶ τῆς ἁμάξης. οὕτως Ξενοφῶν (Cyr. 6, 1, 54). alpha.307 Ἀγώγιμοσ· ἄγων, ἀγόμενος. alpha.308 Ἀγωγίμων· φορτίων ἐμπορικῶν. alpha.309 Ἀγωγόν· ἐπακτικόν. alpha.310 Ἀγωγούσ· προπομπούς. alpha.311 Ἀγωνία· ὁ ἀγωνισμός. καὶ ἀγών. λέγεται δὲ οὕτως καὶ ἡ ἀγωνιστική. alpha.312 Ἀγωνίᾳ· Ξενοφῶν (Cyr. 2, 3, 15) ἀντὶ τοῦ ἀγῶνι. alpha.313 Ἀγῶνα· καὶ τὴν πρὸς τοὺς ἀγῶνας ἄσκησιν. alpha.314 Ἀγωνιῶ· κινδυνεύω. alpha.315 Ἀγών· ὄνομα κύριον δηλοῖ, ὡς ∆οῦρις ἱστορεῖ (FGrHist 76 F 82). σημαίνει δὲ καὶ τὴν ἀγωνίαν καὶ τὸ ἄθροισμα καὶ τὸν ναόν, ἔνθα ἀθροίζονται, καὶ τὸν τόπον, ἔνθα ἀθροίζεται τὸ πλῆθος. alpha.316 Ἀγῶνα· καὶ Ὅμηρος (θ 260) τὸν τόπον αὐτόν, ἐν ᾧ ἀγωνίζονται. Θουκυδίδης εʹ (50, 4)· προελθὼν εἰς τὸν ἀγῶνα ἀνέδησε τὸν ἡνίοχον. alpha.317 Ἀγὼν οὐ δέχεται σκήψεισ· τάττεται ἡ παροιμία καὶ ἐπὶ τῶν μηδὲν ὀνησαμένων εἰς σκῆψιν. alpha.318 Ἀγωνιᾶν· Ἰσοκράτης (15, 183.302) ἀντὶ τοῦ ἀγωνίζεσθαι. καὶ ἀγωνιῶντες ἀντὶ τοῦ ἀγωνιζόμενοι ὁ αὐτός (4, 91). alpha.319 Ἄγωνοσ· κατὰ σχηματισμὸν ἀντὶ τοῦ ὁ ἀγών· ἀπὸ δὲ γενικῆς ἐσχηματίσθη. οὕτως Ἀλκαῖος ὁ λυρικὸς πολλάκις ἐχρήσατο (fr. 403 L.P.). alpha.320 Ἀγωνοθέτησ· ὁ ἐν τοῖς σκηνικοῖς, ἀθλοθέτης δὲ ὁ ἐν τοῖς γυμνικοῖς. alpha.321 Ἀγῶνα· τὴν συναγωγήν. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. 927 K.). alpha.322 Ἀδαγμόσ· ὀδαξησμός, ὅπερ ἐστὶ κνησμός. οὕτως Σοφοκλῆς (Tr. 770). alpha.323 Ἀδαήμονεσ· ἄπειροι. alpha.324 Ἀδαμάντινα· στερρά. alpha.325 Ἀδαξῆσαι· τὸ κνῆσαι, οὐκ ἐν τῷ <ο> ὀδαξῆσαι. καὶ ἀδαχεῖν· τὸ κνήθειν· ἀδαχεῖ γὰρ αὐτοῦ τὸν ἄχορα ἐκλέγει τ' ἀεί. Ἀριστοφάνης ἐν Ὁλκάσιν (fr. 410 K.). alpha.326 Ἄδασμοσ· οὐδένα δασμὸν ἐκτίνουσα οὐδὲ μερίζουσα δασμὸν τῆς οἰκήσεως. οὕτως Αἰσχύλος (fr. 63 N.2 † 77 M.). alpha.327 Ἄδδιξ· μέτρον τετραχοίνικον. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. 709 κ.). alpha.328 Ἀδεὲς δέοσ (Pl. Symp. 198a)· τάσσεται ἐπὶ τῶν τὰ μὴ φοβερὰ φοβουμένων. ἢ ἀσφαλές, οὐ φοβερόν. alpha.329 Ἀδέητοσ· Ἀντιφῶν (87 B 10 D. .K) ἀντὶ τοῦ ἀνενδεής. alpha.330 Ἀδείμαντα· ἄφοβα. alpha.331 Ἀδεκάστωσ· ἀμερίστως, δικαίως, ἀδωροδοκήτως, ὀρθῶς. alpha.332 Ἀδεκατεύτουσ· ὧν οὐκ ἀνατέθειται ἡ δεκάτη τοῖς θεοῖς. alpha.333 Ἀδελφίζειν· τὸ ἀδελφόν τινα πυκνῶς καὶ θεραπευτικῶς καλεῖν. οὐ μόνη ἡ κωμῳδία (Apolloph. fr. 4 K.), ἀλλὰ καὶ οἱ ῥήτορες τῇ λέξει ταύτῃ χρῶνται. οὕτως Ἰσοκράτης (19, 30). alpha.334 Ἀδημονεῖν· κυρίως μέν ἐστι τὸ ἀπορεῖν καὶ ἀμηχανεῖν ἔν τινι δήμῳ ἢ χώρᾳ. Ὅμηρος [...]. alpha.335 Ἁδήν· τῶν ἐν τῷ σώματι γεγενημένων ἐστὶ τοῦτο. γίνεται δὲ περὶ βουβῶνας καὶ μασχάλας, καὶ ἔτι ὑπὸ τὰς σιαγόνας. ὀξύνεται δὲ ἡ λέξις καὶ δασύνεται παραλόγως, ὥς φησιν Ἡρωδιανός (1, 53, 20 L.). alpha.336 Ἄδην· τὸ ἅλις. Πλάτων πολλαχοῦ κέχρηται. ἢ εἰς κόρον, ἱκανῶς, ἀρκούντως. ἐν Χαρμίδῃ (153d)· ἐπεὶ δὲ τῶν τοιούτων ἄδην εἴχομεν. alpha.337 Ἀδημονῶν· ἀγωνιῶν. alpha.338 Ἀδήριτοσ· ἄμαχος. alpha.339 Ἀδηφάγοσ· ἀθρόως ἐσθίων, πολυφάγος, γαστρίμαργος. alpha.340 Ἀδηνέωσ· ἁπλῶς καὶ ἀταλαιπώρως, κατὰ στέρησιν τῶν δηνέων καὶ μεριμνῶν. alpha.341 Ἀδηφάγον ἅρμα· τὸ τέλειον. alpha.342 Ἀδηφάγοι τριήρεισ· αἱ μεγάλαι οὕτως ἐλέγοντο· ἢ ἔχουσαι τὰ πληρώματα ἐντελῆ. καὶ ἀδηφάγα ἅρματα τὰ μεγάλα καὶ τέλεια. καὶ ἔστι πεποιημένον ἀπὸ τοῦ ἄδην ἐσθίειν ἤτοι δαψιλῶς. alpha.343 Ἀδηφάγοι τριήρεισ· λέγοιντ' ἂν αἱ ἐντελόμισθοι καὶ πολλὰ ἀναλίσκουσαι, ἐκ μεταφορᾶς τῶν τελείων καὶ ἀγωνιστῶν ἵππων. Ἀλ καῖος δὲ ἐν τῇ Κωμῳδοτραγῳδίᾳ (fr. 21 K.) τοὺς πότας λύχνους ἀδηφάγους εἶπεν. alpha.344 Ἀδῄωτον· ἀπόρθητον, ἀπραίδευτον. alpha.345 Ἀδηφάγοι· <οἱ> ἀγωνισταὶ ἵπποι οὕτως ἐκαλοῦντο, ὡς Ἀριστοφάνης (fr. 736 K.) καὶ Φερεκράτης (fr. 197 K.). ἔφη δὲ καὶ ἀδηφαγοῦσα Σοφοκλῆς (fr. 889 N.2 † 976 R.) καὶ ἀδηφαγεῖν Ἕρμιππος (fr. 84 K.). ἀλλὰ καὶ ἀδηφάγον εἷπε Λυσίας (φρ. 103 S.) τὴν τέλειον μισθὸν λαμβάνουσαν τριήρη. Ἀλκαῖος δὲ ὁ κωμικὸς (fr. 21 K.) καὶ τοὺς πότας λεγομένους λύχνους ἀδηφάγους ἔφη χαριεντισάμενος. καὶ δρομεῖς δέ τινες ἐν Νεμέᾳ ἀδηφάγοι ἐλέγοντο. καὶ οἱ γυμναστικοὶ παρὰ Ἀργείοις οὕτως. λέγουσι δέ τινες καὶ τὸν ἱερὸν λόχον ἀδηφάγον. alpha.346 Ἀδίαντον· ξηρόν, ἄβροχον. ἢ φυτὸν παρ' ὕδασι φυόμενον, τὸ καλούμενον πολύτριχον. alpha.347 Ἀδιάφθορον· ἄμωμον. λέγεται δὲ ἀδιάφθορον καὶ τὸ μήπω μετ' ἀνδρὸς παιδισκάριον γεγονός, ὡς Μένανδρος (fr. 812 K. .TH). καὶ μὴν ἀδιάφθορον τὸ μηδεμιᾷ ὑποκείμενον φθορᾷ, ὡς Πλάτων ἐν τῷ Περὶ ψυχῆς (106e)· ὁπότε δὴ τὸ ἀδιάφθορον καὶ ἀθάνατον οἴχεται. λέγεται δὲ ἀδιάφθορον καὶ τὸ μὴ παρακεκινημένον τῆς ὀρθῆς γνώμης, ὡς ὁ αὐτὸς ἐν Νόμων ʹ (768b)· ἀδιαφθόρους ταῖς δεήσεσι δικάζειν. προάγεται δὲ ἡ λέξις καὶ ἐπιρρηματικῶς, ὡς Αἰσχίνης φησὶν (1, 137) Ἀδιαφθόρως. alpha.348 Ἀδιαίτητοσ· ἀλλότριος, ἀήθης. alpha.349 Ἀδιάκριτοσ· ἀδιαχώριστος. λαμβάνεται δὲ ἐπὶ τῶν μὴ γινωσκόντων τὰ δέοντα, ἢ ἀφρόνως φλυαρούντων. alpha.350 Ἀδιαλώβητον· ἀβλαβές. alpha.351 Ἀδιάρθρωτον· ἄσημον, ἀτράνωτον. alpha.352 Ἀδίαυλος τόποσ· ὅθεν μὴ ἔστιν ἐπανελθεῖν. οὕτως Εὐριπίδης (fr. 868 N.2). alpha.353 Ἀδιαφορία· ἀμέλεια χωρὶς παρατηρήσεως. alpha.354 Ἀδιάστατον· τὸ μήπω διεστηκὸς μηδὲ διακεκριμένον. Ἀντιφῶν εἶπεν (87 B 24 D. .K). alpha.355 Ἀδιάβατοσ· ὁ μὴ ῥᾴστως ἢ ὁ μηδ' ὅλως διαβῆναι δυνάμενος. alpha.356 Ἀδιάγλυπτον· ἣν οὐκ ἔστι διαγλύψαι καὶ διελθεῖν· λαβὴν γάρ, φησίν, ἄφυκτον, ἀδιάγλυπτον (Nicoch. fr. 3 Dem.). alpha.357 Ἀδιάλλακτον ἐχθρόν· ∆ημοσθένης ἔφη (10, 15), καὶ ἀδιάπαυστον Ξενοφῶν (αγες. 1, 4). alpha.358 Ἀδιάλυτον· τὸ μὴ διαφθειρόμενον, ὡς Πλάτων ἐν τῷ Περὶ ψυχῆς (80b). alpha.359 Ἀδιάστατον· ὡς †Ξενοφῶν†· καὶ τὸ οἰκοδόμημα ἀδιάστατον. ἔφη δὲ Πλάτων ἐν Τιμαίῳ (25d) τὸ ἀδιερεύνητον. alpha.360 Ἀδίδακτοσ· ∆ημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Μειδίου (21, 17)· ἀδίδακτος ἂν εἰσῆλθεν ὁ χορός. alpha.361 Ἀδιεξίτητον· ἀδιεξέλευστον. alpha.362 Ἀδικίου· οἷον ἀδικήματος. ἔστι δὲ ὄνομα δίκης. ἀποτίννυται δὲ τοῦτο ἁπλοῦν, ἐὰν πρὸ τῆς ἐνάτης πρυτανείας ἀποδοθῇ· εἰ δὲ μή, διπλοῦν καταβάλλεται. alpha.363 Ἄδικος δίκη· ἡ ἐκ συκοφαντίας γινομένη, ὡς Κρατῖνος (fr. 19 Dem.)· ὥστε δίκας τ' ἀδίκους νικᾶν ἐπὶ κέρδεσιν αἰσχροῖς. alpha.364 Ἀδικίου· εἶδος δίκης Ἀθήνησιν οὕτω καλουμένης. ἀδίκιον δέ τινές φασι τὴν ἐπὶ τῷ ἀδικήματι τιθεμένην ζημίαν· καὶ γὰρ Κλείδημος ἐν τῇ πρώτῃ τῶν Ἀτθίδων οὕτω γράφει (FGrHist 323 F 4)· νόσου γὰρ τοῖς Αἰγινήταις γενομένης καὶ μαντευομένοις προηνέχθη τὸ ἀδίκημα καὶ κατεγνώσθη ἐπὶ τούτῳ τὸ ἀδίκιον. alpha.365 Ἀδικίου· λέγεται ἡ δίκη κατὰ τῶν τὴν πόλιν ἀδικούντων. τὸ δὲ τίμημα αὐτῆς ἀργύριόν ἐστιν ἀποτιννύμενον ἁπλοῦν. alpha.366 Ἀδικομάχους ἵππουσ· Ξενοφῶν τοὺς δυσπειθεῖς λέγει. καὶ δίκαιον ἅρμα τὸ εὐπειθές (Cyr. 2, 2, 26). alpha.367 Ἀδιόρθωτον· ∆ημοσθένης (4, 36)· ἀόριστα, ἀδιόρθωτα πάντα. alpha.368 Ἀδίοπον· ἄναρχον καὶ ἀφύλακτον. alpha.369 Ἀδιούνιος ταῦροσ· ὁ Ἀπόλλων ὑπὸ τῶν Κρητῶν οὕτως λέγεται· φασὶ γὰρ τὴν πόλιν μετοικίζοντα ταύρῳ πως εἰκασθέντα προηγεῖσθαι. alpha.370 Ἀδμήτου λόγον· ἀρχὴ σκολίου (cf. PMG 749 Page), ὃ οἱ μὲν Ἀλκαίου, οἱ δὲ Σαπφοῦς φασιν. alpha.371 Ἀδολεσχία· ἀκαιρία, φλυαρία, συνέχεια. alpha.372 Ἀδολεσχεῖν· σημαίνει μὲν τὸ φιλοσοφεῖν περί τε φύσεως καὶ τοῦ παντὸς διαλεσχαίνοντα. οἱ μέντοι ἀρχαῖοι κωμικοὶ (fr. novum) λεσχαίνειν ἔλεγον τὸ διαλέγεσθαι. καὶ λέσχαι οἱ τόποι, εἰς οὓς συνιόντες λόγοις διημέρευον. alpha.373 Ἀδόλωσ· τοῦτο σημαίνει τὸ ἁπλῶς καὶ ἀληθῶς· τὸ γὰρ ἀληθὲς ἁπλοῦν τι καὶ ἄνευ δόλου ἐστί, τὸ δὲ ψεῦδος περιπεπλεγμένον καὶ δόλου μεστόν. alpha.374 Ἀδοκίμαστοσ· δοκιμασθῆναι λέγεται τὸ εἰς ἄνδρας ἐγγραφῆναι, ἀδοκίμαστος δὲ ὁ μήπω ἐγγεγραμμένος. οὕτως Λυσίας (fr. 73 S.). alpha.375 Ἄδουλος βίοσ ἐρεῖς, τουτέστιν ὁ μὴ δοῦλον ἔχων. ἐρεῖς δὲ καὶ ἀδιάλεκτος βίοσ καὶ ἀγέλαστος βίοσ καὶ ἄγαμος βίος. Φρύνιχος Μονοτρόπῳ (fr. 18 κ.)· ὄνομα δὲ μοὔστι Μονότροπος, ζῶ δὲ Τίμωνος βίον, ἄγαμον, ἄζυγον, ὀξύθυμον, ἀπρόσοδον, ἀγέλαστον, ἀδιάλεκτον, ἰδιογνώμονα. alpha.376 Ἀδούλευτος οἰκέτησ· ὁ ἑνὶ δεδουλευκὼς καὶ μὴ παλίμπρατος. Ὑπερείδης ἐν τῷ κατὰ Πατροκλέους (fr. 139a J.)· ἀδούλευτον ἢ βάρβαρον πριάσθω. λέγει δὲ καὶ τὸν νυμφίον ὁ Μένανδρος (fr. 813 K. .TH). alpha.377 Ἄδουλοσ ἐρεῖς, ὡς Εὐριπίδης (Andr. 593), ἀλλὰ καὶ ἀδούλευτοσ, ὡς Ὑπερείδης (fr. 139a J.). alpha.378 Ἀδόνητον· ἀσάλευτον. alpha.37 Ἄδοξα· τὰ παράδοξα, ἃ οὐκ ἄν τις δοξάσειεν. alpha.380 Ἀδόξαστον· τὸ ἀνέλπιστον. Σοφοκλῆς (fr. 204 N.2 † 223 R.). alpha.381 Ἄδοξον· τὸ ἄτιμον, ὡς Ἰσοκράτης ἐν Εὐαγόρᾳ (66) καὶ ∆ημοσθένης ἐν Φιλιππικοῖς (8, 66). alpha.382 Ἀδοξοῦνται πρὸς τῶν πόλεων· ἀντὶ τοῦ ἐν ἀδοξίᾳ εἰσὶ παρὰ ταῖς πόλεσιν. οὕτως Ξενοφῶν ἐσχημάτισεν ἐν τῷ Οἰκονομικῷ (4, 2)· φησὶ γάρ· καὶ γὰρ οἵ γε βάναυσοι καλούμενοι ἐπίρρητοί τέ εἰσι καὶ εἰκότως ἀδοξοῦνται πρὸς τῶν πόλεων. alpha.383 Ἀδρανέσ· ἀσθενές. alpha.384 Ἀδράστεια· ἡ Νέμεσις, ἣν οὐκ ἄν τις ἀποδράσειεν. οἱ δέ φασιν ἑτέραν εἶναι τῆς Νεμέσεως, καὶ οἱ μὲν ἀπὸ Ἀδράστου φασὶ ταύτην ὀνομασθῆναι, ὅτι μόνος σωθεὶς τῶν ἑπτὰ πάλιν μόνος τὸν υἱὸν ἀπέβαλεν ἐν τοῖς ἐπιγόνοις, οἱ δὲ ἀπό τινος Ἀδράστου Μυσοῦ ἱδρυσαμένου αὐτῆς ἱερόν. βέλτιον δὲ ἀπὸ τοῦ μηδὲν αὐτὴν ἀποδιδράσκειν. alpha.385 Ἀδράστεια· οἱ μὲν †ταὐτὸν† τῇ Νεμέσει λέγουσι, λαβεῖν δὲ τοὔνομα παρὰ Ἀδράστου τινὸς βασιλέως. ἢ ἀπὸ Ἀδράστου τοῦ †παλαιοῦ†, νεμεσηθέντος ἐφ' οἷς τῶν Θηβαίων κατηλαζονεύσατο, ἱδρυσαμένων ἱερὸν Νεμέσεως, ὃ μετὰ ταῦτα προσηγορεύθη Ἀδραστείας. ∆ημήτριος δὲ ὁ Σκήψιος (fr. 18 Gaede) Ἄρτεμίν φησιν εἶναι τὴν Ἀδράστειαν ἀπὸ Ἀδράστου τινὸς ἱδρυμένην. ὁ δὲ Ἀντίμαχος λέγει (fr. 53 Wyss)· ἔστι <δέ> τις Νέμεσις μεγάλη θεός, ἣ τάδε πάντα πρὸς μακάρων ἔλαχε<ν>, βωμὸν δέ οἱ εἵσατο πρῶτος Ἄδρηστος ποταμοῖο παρὰ ῥόῳ. ἔνιοι μέντοι ὡς διαφέρουσαν συγκαταλέγουσιν αὐτῇ τῇ Νεμέσει, ὡς Μένανδρος (fr. 266 K. .TH) καὶ Νικόστρατος (fr. 37 K.). alpha.386 Ἄδραστα· ἀποίητα. Ἕρμιππος (fr. 3 Dem.). alpha.387 Ἀδράφαξυσ· τὸ λάχανον, ὅπερ οἱ πολλοὶ ἀνδράφαξυν καλοῦσι. Φερεκράτης Κοριαννοῖ (fr. 75 K.)· ἀδράφαξυν ἕψουσα, εἶτα ὀκλὰξ καθημένη. alpha.388 Ἁδρόν· μέγα, δαψιλές, πλούσιον. καὶ ἁδρότησ· ἡ ὑψηλότης. alpha.389 Ἁδρύνοιτο· αὐξάνοιτο. alpha.390 Ἁδρῦναι· ἁδρὸν ποιῆσαι καὶ μέγα. Σοφοκλῆς (fr. 892 N.2 † 979 R.). alpha.391 Ἀδρύφακτον· ἄπονον καὶ ἀταλαίπωρον. alpha.392 Ἀδύνατα εἶναι (Thuc. 1, 59, 2)· ἀντὶ τοῦ ἀδύνατον· πολλάκις γὰρ κέχρηται Θουκυδίδης τοῖς πληθυντικοῖς ἀντὶ ἑνικῶν, μάλιστα δὲ ἐπὶ ταύτης τῆς λέξεως. alpha.393 Ἀδύνατοι· οἱ μέρος τι βεβλαμμένοι τοῦ σώματος, ὡς μηδὲ ἐργάζεσθαι, οἳ καὶ ἐχορηγοῦντο τὰ πρὸς τὸ ζῆν παρὰ τῆς πόλεως, μισθοφορούντων αὐτοῖς τῶν ἐντὸς τριῶν μνῶν περιουσίαν κεκτημένων. ἐδοκιμάζοντο δὲ οἱ ἀδύνατοι ὑπὸ τῆς τῶν πεντακοσίων βουλῆς καὶ ἐλάμβανον τῆς ἡμέρας, ὡς μὲν Λυσίας λέγει (24, 26), ὀβολὸν ἕνα, ὡς δὲ Φιλόχορος, πέντε (φγρηιστ 328 φ 197). Ἀριστοτέλης δὲ δύο ἔφη (Ath. Pol. 49, 4). alpha.34 Ἀδυναμία ἐρεῖς, ὡς ∆ημοσθένης (19, 186), καὶ ἀδυνασία, ὡς Ἀντιφῶν (fr. 143 Th.), καὶ ἀδυνατία, ὡς ∆εινόλοχος (fr. 9 Kaibel). alpha.395 Ἀδυνάτων ἐρᾶν· Εὐριπίδης εἶπεν (Herc. 318). alpha.396 Ἀδυσώπητον· ἀπροσωπόληπτον. ἢ τὸ πρὸς τὰς δεήσεις ἀμείλικτον καὶ ἀνεπίστροφον καὶ σκληρόν. alpha.397 Ἄδυτον· σπήλαιον. ἢ τὸ ἀπόκρυφον μέρος τοῦ ἱεροῦ. alpha.398 Ἀδώνιδος κῆποι· ἐν ὀστράκοις ταῦτα κατὰ τὰς οἰκίας ἐσπείρετο. χρῶνται δὲ αὐτῷ παροιμιωδῶς ἐπὶ τῶν ἐπιπολαίων καὶ κούφων. ἔσπειρον δὲ τῇ Ἀφροδίτῃ τῶν καρπῶν τὴν εὕρεσιν ἀνατιθέντες. alpha.399 Ἀδώνιοσ· Φερεκράτης εἶπεν (fr. 198 K.) ἀντὶ τοῦ Ἀδώνιδος. λέγει δὲ καὶ τὴν αἰτιατικὴν τὸν Ἀδώνιον. οὕτω δὲ καὶ Πλάτων (fr. 4 K.) καὶ Κρατῖνος (fr. 376 K.), ἀλλὰ καὶ Ἀριστοφάνης (fr. 737 K.) καὶ ἕτεροι. λέγουσι δὲ καὶ Ἄδωνιν αὐτὸν πολλάκις. alpha.400 Ἀδώνια· συνεσταλμένως· Ἀδώνι' ἄγομεν καὶ τὸν Ἄδωνινκλάομεν. Φερεκράτης (fr. 170 K.). καλοῦσι δὲ καὶ τὸ εἴδωλον τὸ τοῦ Ἀδώνιδος οὕτως Ἀδώνιον. alpha.401 Ἀδώνια· βραχεῖαν ἔχει τὴν παραλήγουσαν, ὡς Ἀριστοφάνης (Pac. 420) καὶ Φερεκράτης (fr. 170 K.) διὰ τῶν μέτρων μαρτυρεῖ. ἔστι δὲ τὰ Ἀδώνια ἑορτή, οἱ μέν φασιν εἰς τιμὴν Ἀδώνιδος ἀγομένη, οἱ δὲ τῇ Ἀφροδίτῃ. ἔστι δὲ Φοινίκων καὶ Κυπρίων. alpha.402 Ἀδώρητοσ ἐρεῖς, ὡς Εὐριπίδης (Hec. 42)· οὐδ' ἀδώρητος φίλων ἔσται πρὸς ἀνδρῶν. καὶ Θουκυδίδης δευτέρᾳ (65, 8)· χρημάτων τε ἀφανῶς ἀδώρητος γενόμενος. Πλάτων μέντοι γε ἐν Συμποσίῳ (197 d) ἄδωροσ εἶπεν· καὶ γάρ φησιν· ἄδωρος δυσμενείας, ἀντὶ τοῦ μὴ διδοὺς δυσμένειαν. ἐρεῖς δὲ καὶ ἀδωροδόκητοσ, ὡς ∆ημοσθένης (19, 27), ἀλλὰ καὶ ἀδωροδοκήτωσ, ὡς ὁ αὐτός (18, 250). alpha.403 Ἄδωρος χάρισ· ἡ μὴ ἐπὶ τέλος ἐλθοῦσα δωρεά. οὕτως Εὐριπίδης (fr. 869 N.2). alpha.404 Ἀεί· ἀντὶ τοῦ ἕως καὶ ἀντὶ τοῦ μέχρι. alpha.405 Ἀεί· κοινότερον μὲν ἐπὶ τοῦ κατὰ πάντα χρόνον καὶ ἐν παντὶ καιρῷ, ἔστι δὲ ὅπου καὶ ἀντὶ τοῦ ἕως καὶ ἀντὶ τοῦ μέχρι. Πλάτων ἐν Συμποσίῳ (217 d)· ἐπειδὴ δεδειπνήκαμεν, διελεγόμην ἀεὶ πόρρω τῶν νυκτῶν. καὶ ἐν ἄλλοις πολλοῖς. καὶ Εὐριπίδης ἐν Μηδείᾳ (670)· ἄπαις γὰρ δεῦρο ἀεὶ τείνεις βίον. καὶ ἄλλοι πολλοί. alpha.406 †Ἀειδές†· λυπηρόν. alpha.407 Ἀειθαλήσ· ἀεὶ θάλλων. alpha.408 Ἀεὶ κολοιὸς παρὰ κολοιὸν ἱζάνει· παροιμία. ὅτι οὐ μόνον ἐστὶ τὸ ζῷον φιλάλληλον καὶ ἀγεληδὸν πετόμενον, ὡς οἱ ψᾶρες, ἀλλὰ καὶ ἁλίσκεται διὰ τὴν ἑαυτοῦ σκιὰν προσερχόμενον ταύτῃ {καὶ} καθ' ὕδατος ὁραθείσῃ, ὥς φησι Κλέαρχος. alpha.409 Ἀείζων ἐρεῖς τρισυλλάβως, ὡς οἱ Ἀττικοί, καὶ ἀείζωον τετρασυλλάβως. ἔστι δὲ ὅμοιον τῷ ἀείνῳ, ὃ σημαίνει τὸ ἀένναον. ὥσπερ οὖν ἀπὸ τῆς σῶος εὐθείας δισυλλάβου γίνεται σῶς εὐθεῖα μονοσύλλαβος καὶ ἡ αἰτιατικὴ σῶν, οὕτως ἀπὸ τῆς ζῶς ὀρθῆς μονοσυλλάβου, ᾗ κέχρηται καὶ Ὅμηρος (E 887), γίνεται ἡ αἰτιατικὴ ζῶν καὶ κατὰ σύνθεσιν ἀείζων, ὡς Αἰσχύλος Γλαύκῳ Ποντίῳ (fr. 28 N.2 † 60 M.)· ὁ τὴν ἀείζων ἄφθιτον πόαν φαγών. Σοφοκλῆς δὲ τὴν εὐθεῖαν ἔφη (fr. 674 N.2 † 740 R.) ἀείζως γενεά. ἀπὸ δὲ τῆς ζωὸς δισυλλάβου εὐθείας φιλόζωος εἶπεν ὁ κωμικὸς Πλάτων (fr. 19 Dem.), ἧς ἡ γενικὴ ζωοῦ, ἣν Αἰσχύλος κατὰ σύνθεσιν προάγει εἰπών (fr. 29 N.2 † 60 M.)· καὶ γεύομαί πως τῆς ἀειζώου πόας. alpha.410 Ἀείζων πένθοσ ἐρεῖς, ὡς Σοφοκλῆς (fr. 675 N.2 † 741 R.), καὶ Ἀείζωον ἕλκος. alpha.411 Ἀειλογία· πολυλογία ἢ ταυτολογία. ἔστι δὲ ἡ λέξις παρὰ ∆ημοσθένει (19, 2) καὶ Ἰσαίῳ (fr. 141 ς.). τὸ μέντοι ῥῆμα, ἤτοι τὸ ἀειλογεῖν, ἀδόκιμον. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ἑκάστοτε διδόναι λόγον καὶ ἀπολογίαν. καὶ ἀειλογία· τὸ διὰ παντὸς ἐξεῖναι λέγειν. καὶ ἀειλογία· τὸ ἀεὶ λόγον καὶ εὐθύνας ὑπέχειν. οὕτω ∆ημοσθένης καὶ Ἰσαῖος. alpha.412 Ἄειλα· τὰ πολύσκια χωρία κατὰ στέρησιν τῆς ἕλης. οὕτως Αἰσχύλος (fr. 334 N.2 † 748 M.). alpha.413 Ἀείνων· τὸ ἀένναον. Ἀριστοφάνης τρισυλλάβως Βατράχοις (146) καὶ ἄλλοι πολλοί. alpha.414 Ἀείνως γλῶσσα καὶ ἀείνως φωνὴ καὶ ὀργὴ καὶ ἐπιθυμία, καὶ ἐπὶ τῶν ὁμοίων χρῶ. Κρατῖνος (fr. 20 Dem.)· γλῶσσάν τέ σοι δίδωσιν ἐν δήμῳ φορεῖν καλῶν λόγων ἀείνων, ᾗ πάντα κινήσεις λέγων. ἐρεῖς δὲ καὶ τὸ ἀείνως ποταμὸσ καὶ ἀείνως κρήνη, διὰ τὸ ἐγκεῖσθαι τῇ λέξει τὸ νάειν, ὅπερ ἐστὶ ῥεῖν· ἴδιον δὲ ὕδατος τὸ ῥεῖν. τὸ δὲ γλῶττα ἀείνωσ πάνυ καινὸν καὶ ἐναργῶς εἴρηται ἐπὶ τῆς δεινῆς εἰπεῖν. alpha.415 Ἀείταν· τὸν ἑταῖρον. †Ἀρίσταρχος† δὲ τὸν ἐρώμενον. alpha.416 Ἀειφυγία· ἡ εἰς ἀεὶ φυγή. alpha.417 Ἄελλα· ἀνέμων συστροφή. alpha.418 Ἀελλόπουσ· ταχεῖα τοὺς πόδας. alpha.419 Ἀελλάδες ἵπποι· αἱ ταχεῖαι. καὶ τοῦτο τραγικόν (Soph. OT 467). alpha.420 Ἀεὶ γὰρ εὖ πίπτουσιν οἱ ∆ιὸς κύβοι· ἐπὶ τῶν εἰς πάντα εὐδαιμονούντων. οἱ δὲ ἐπὶ τῶν ἀξίως τιμωρουμένων. alpha.421 Ἀεὶ γεωργὸς εἰς νέωτα πλούσιοσ· ἐπὶ τῶν ἐλπίδι μὲν ἀεὶ τρεφομένων ἀπαλλάττεσθαι τῶν δεινῶν, τοῖς αὐτοῖς δὲ πάλιν περιπιπτόντων. alpha.422 Ἀειεστώ· Ἀντιφῶν τὴν ἀϊδιότητα ἐν Ἀληθείας βʹ (87 B 22D. .K) καὶ τὸ ἐπὶ τῶν αὐτῶν ἀεὶ ἑστάναι. ἡ λέξις ∆ιογενιανοῦ (fr. 2 Schmidt). alpha.423 Ἀειλογία· τὸ ἀεὶ λόγον καὶ εὐθύνας ὑπέχειν. οὕτω ∆ημοσθένης (19, 2) καὶ Ἰσαῖος (fr. 141 S.). alpha.424 Ἄερκτον· ἀντὶ τοῦ ἄφρακτον καὶ πανταχόθεν ὁρώμενον. Λυσίας (7, 28). alpha.425 Ἀεροβατεῖν· εἰς τὸν ἀέρα περιπατεῖν. alpha.426 Ἀετόσ· τό τε πτηνὸν ζῷον καὶ τὸ ἐπὶ τῷ προπυλαίῳ, ὃ καὶ νῦν ἀέτωμα λέγεται· ἡ γὰρ ἐπὶ τοῖς προπυλαίοις κατασκευὴ ἀετοῦ μιμεῖται σχῆμα ἀποτετακότος τὰ πτερά. ἔστι δέ τις καὶ βοτάνη ἐν Λιβύῃ. οἱ δέ φασιν ἀετὸν τῶν οἰκοδομημάτων τὸ κατὰ τὸν ὄροφον, ὃ καὶ ἀέτωμα καλοῦσιν. alpha.427 Ἀετὸν ἵπτασθαι διδάσκεισ· ἐπὶ τῶν ἐγχειρούντων διδάσκειν τινὰς ἃ ἐπίστανται μᾶλλον τῶν ἐθελόντων διδάσκειν. alpha.428 Ἄζα· ξηρασία. σημαίνει καὶ τὸ ἐν ἀγγείῳ ὀλίγον ὑγρόν. οὕτως Πραξιφάνης (fr. 21 ωεηρλι). alpha.429 Ἀζάλιον· ξηρόν. ἢ ἄγαν ζέον. alpha.430 Ἄζειν· τὸ διὰ τοῦ στόματος ἀθρόως ἐκπνεῖν ἄζειν λέγουσιν Ἀττικοὶ μιμούμενοι τὸν ἦχον τοῦ πνεύματος. οὕτως Νικοχάρης (fr. 19 K.). alpha.431 Ἄζειν· τὸ στένειν. Σοφοκλῆς (fr. 893 N.2 † 80 R.). alpha.432 Ἀζήν· ὁ πώγων κατὰ Φρύγας λέγεται. ἡ λέξις Ἡρωδιανοῦ(1, 15, 8 L.). alpha.433 Ἀζηνία καὶ †Ἁμαξέντια καὶ Ἀναγκαῖα†, ἔτι δὲ Ἀχερδοῦκαὶ Ἀγριάδαι· δῆμοι πάντα ταῦτα Ἱπποθοωντίδος. alpha.434 Ἁζηνιεῖσ καὶ Ἑρχιεῖς καὶ Ἁλιεῖς καὶ πάντα τὰ ὅμοια δασέωςφησὶ φθέγγεσθαι τοὺς Ἀττικοὺς τοὺς παλαιοὺς Πολέμων ἐν τοῖς πρὸς Ἀδαῖον καὶ Ἀντίγονον (fr. 65 Preller). alpha.435 Ἀζησία· οὕτως ἡ ∆ημήτηρ παρὰ Σοφοκλεῖ καλεῖται (fr. 894 N.2 † 981 R.). οἱ δὲ τὴν εὐτραφῆ. alpha.436 Ἀζηνιεύσ· Ἀζηνία δῆμός ἐστι φυλῆς τῆς Ἱπποθοωντίδος,ἀφ' ἧς ὁ φυλέτης Ἀζηνιεύς. alpha.437 Ἀζήτητον· τὸ ζήτησιν καὶ κατηγορίαν ἔχειν κεκωλυμένον. οὕτως Αἰσχίνης (3, 22). alpha.438 Ἀζύμου κράσεωσ· ἀντὶ τοῦ γλίσχρας. καὶ τὸ ἄζυμον ἐν Τιμαίῳ (74d)· τὴν δὲ δὴ τῶν νεύρων φύσιν ἐξ ὀστοῦ καὶ σαρκὸς ἀζύμου κράσεως μίαν ἐξ ἀμφοῖν· λέγεται γὰρ κρέα γλίσχρα τὰ ἄσαρκα καὶ δερματώδη. τινὲς δὲ γλίσχρον τὸ ἐπίπονον καὶ ταλαίπωρον. Πολιτείας ηʹ (553ξ). alpha.439 Ἄζυξ· ὁ μὴ συνεζευγμένος γάμῳ. alpha.440 Ἀηδέσ· λυπηρόν. alpha.441 Ἀηδόνα· ἔστι μὲν ἡ ὄρνις, ἐκ μεταφορᾶς δὲ οἱ τραγικοὶ τὴν γλωσσίδα τῶν αὐλῶν λέγουσιν (Eur. fr. 556 N.2), ἔστι δ' ὅπου καὶ τὸν αὐλόν (Eur. fr. 931 N.2). ἡ λέξις ∆ιδύμου (p. 86 Schmidt). alpha.442 Ἀηδόνειος θρῆνοσ· Αἰσχύλος (fr. 291 N.2 † 749 M.)· θρηνεῖ δὲ γόον τὸν ἀηδόνειον. alpha.443 Ἀηδόνειος ὕπνοσ· Νικοχάρης (fr. 16 K. † 4 Dem.)· εἰ πεύσομαι τὸν ἀηδόνειον ὕπνον τῆς νυκτὸς ἀποδαρθέντα σαυτὸν αἰτιῶ. alpha.444 Ἀηδόνειος κλαγγή· Νικόμαχος (fr. 1 N.2 † TrGF 127 F 13)· μέλπουσι τὴν ἀηδόνειον κλαγγήν. alpha.445 Ἀηδόνειοσ· ἐπὶ μὲν ὕπνου τὸ ἐλάχιστον, ἐπὶ δὲ λύπης τὸ σφοδρότατον. alpha.446 Ἄηνα· δένδρα μικρὰ ἄκαρπα. alpha.447 Ἄησιν· ἀναπνεῖ. Αἰσχύλος ἐν Ὅπλων κρίσει (fr. 287 M.)· καὶ διὰ πνευμόνων θερμὸν ἄησιν ὕπνον. alpha.448 Ἄησιν· ἀντὶ τοῦ χειμῶνα. Εὐριπίδης Ἀλκμέωνι (fr. 78a Snell)· ὡς ἄπεπλον, ὦ δύστηνε, σῶμ' ἔχεις σέθεν. ἐν τοῖσδε ἄησιν καὶ θέρος διέρχομαι. alpha.449 Ἀήσυρον· ἀσθενὲς καὶ κενόν. alpha.450 Ἄητον· πολὺ ἢ ἀβλαβὲς καὶ οἱονεὶ ἄατον· θάρσος ἄητον ἔχουσα ( 395). οἱ δὲ ὁρμὴν ἀποδεδώκασιν ἀπὸ τῶν ἀητῶν μετενεγκόντες, οἵ εἰσι βίαια καὶ σφοδρὰ πνεύματα. alpha.451 Ἀθαμβήσ· ἄφοβος. alpha.452 Ἀθάρην, οὐκ †ἀθάρην† τὴν ἐρεικτὴν καλοῦσιν. Ἀριστοφάνης Πλούτῳ (673)· ἀθάρης χύτρα τις ἐξέπληττε κειμένη. <καὶ ἐν> Γήρᾳ (fr. 9 Dem.)· ἀθάρης ἀνακαλύψασα μεστὸν τρύβλιον. Κράτης Ἥρωσιν (fr. 9 K.)· οὐκοῦν ἔτνους χρὴ δεῦρο τρύβλιον φέρειν καὶ τῆς ἀθάρης. alpha.453 Ἀθέλδεται· διηθεῖται. ∆ιοκλῆς Μελίτταις (fr. 7 K.)· καὶ διὰ τετρημένων ἀθέλδεται τύπων. alpha.454 Ἄθεσμος βλάβη· ἦσάν τινες ἄθεσμοι καλούμεναι βλάβαι, περὶ ὧν νόμος οὐκ ἦν κείμενος. τὸ δὲ αὐτὸ ἐκαλεῖτο καὶ ἄθεσμος δίκη. alpha.455 Ἀθέμιστα· ἄδικα. alpha.456 Ἀθέμιστοσ· ἄνομος. alpha.457 Ἀθεσίαν· παραβασίαν. alpha.458 Ἀθέμιστα καὶ ἀνόσια δρᾶν· ∆είναρχος εἶπε (fr. 6, p. 146, 19 C.) καὶ †Ξενοφῶν†. καὶ ἀθεμιστότεροι Ξενοφῶν (Cyr. 8, 8, 5). καὶ ἀθέμιστοι μοῦσαι εἶπεν Ἀγάθων ἐν Ἀλκμέωνι (TrGF 39 F 2). alpha.459 Ἀθετεῖν· ἐπὶ τοῦ μὴ ἁρμόζειν. ∆ίφιλος κέχρηται (fr. 1 Dem.). alpha.460 Ἄθετοσ· ὁ ἀποίητος. οὕτως Ποσείδιππος (fr. 39 K.). alpha.461 Ἀθεώρητοσ· ἀντὶ τοῦ ἀθέατος. alpha.462 Ἀθήλυντον· ἀδάμαστον, σκληρόν. alpha.463 Ἄθηλον· τὸ μὴ τεθηλακός. alpha.464 Ἄθηλον παιδίον· τὸ τροφῆς μὴ μετειληφός, τὸ ἄτροφον. οὕτως Ἀριστοφάνης (Lys. 881). alpha.465 Ἀθηνᾶ ἱππία· ἢ ὅτι ἐκ τῆς τοῦ ∆ιὸς κεφαλῆς, ὡς ὁ μῦθος, μεθ' ἵππων ἀνήλατο, ἢ ὅτι, ὡς Μνασέας (FHG 3, 149, fr. 2), ἡ Ποσειδῶνος καὶ Κόρης τῆς Ὠκεανοῦ θυγάτηρ Ἀθηνᾶ τὸ ἅρμα τῶν ἵππων ἐξεῦρεν. ἄλλοι δέ φασιν {ὡς} Ἄδραστον φεύγοντα καὶ ἐπὶ Κολωνοῦ στήσαντα τοὺς ἵππους Ποσειδῶνα καὶ Ἀθηνᾶν ἱππίους προσαγορεῦσαι. alpha.466 Ἀθηναίασ ὁ Μεγακλείδης οὔ φησι καλεῖσθαι τὰς γυναῖκας, ἀλλ' Ἀττικάς, ἐν τοῖς Περὶ Ὁμήρου (FHG 4, 443), ἅμα καὶ τὴν αἰτίαν ἀποδιδούς· μόνους γάρ φησι τοὺς ἐκεῖθεν ἄνδρας μὲν Ἀθηναίους ὀνομάζουσι, γυναῖκας δὲ Ἀττικάς, ἵνα μὴ τὴν ἄγαμον αἱ γαμούμεναι τῇ προσηγορίᾳ καταισχύνωσι. Φερεκράτης δὲ ἐν Γραυσί φησιν (fr. 34 K.)· Ἀθηναίαις αὐταῖς τε καὶ ταῖς συμμάχοις. καὶ Κάνθαρος Τηρεῖ (fr. 5 K.)· γυναῖκα Ἀθηναίαν καλήν τε καὶ ἀγαθήν. καὶ Φιλήμων Πτερυγίῳ (fr. 66 K.)· τὰς Ἱππονίκας τάσδε καὶ Λυσιστράτας καὶ Ναυσινίκας τὰς Ἀθηναίας λέγω. οἱ δὲ μὴ δεῖν φάσκοντες Ἀθηναίας λέγεσθαι τὰς Ἀττικὰς {καὶ} τὴν ὁμωνυμίαν αἰτιῶνται, ἣν ἐπιδέχονται πρὸς τὴν θεόν· Ἀθηναία γὰρ ἡ θεὸς καλεῖται. ἀλλ' ἀντὶ τοῦ Ἀθηναίας φασὶν ἀστὰς λέγεσθαι καὶ Ἀττικάς. πλὴν πολλή γε ἡ χρῆσις τῆς φωνῆς ἐπὶ τῶν γυναικῶν παρὰ τοῖς ἀρχαίοις, ὡς οἵ τε προειρημένοι ποιηταὶ μαρτυροῦσι καὶ ∆ίφιλος ἐν Ἀμάστριδι (fr. 10 K.). καὶ Ἴων δὲ τὴν Θεμιστοκλέους θυγατέρα Ἀθηναίαν ξένην φησὶ (FGrHist 392 F 11) καὶ Πίνδαρος ἐν †σχολίοις†. ὁ μέντοι Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 8) ἀνάττικόν φησιν εἶναι τὴν φωνὴν <καὶ> θαυμάζει, πῶς ὁ Φερεκράτης ἀττικώτατος ὢν χρῆται τῇ λέξει. alpha.467 Ἀθηνόδωροσ· ὄνομα κύριον. ἦν δ' οὗτος στρατιώτης Ἀθηναῖος. alpha.468 Ἀθμονεύσ· Ἀθμονία δῆμός ἐστι φυλῆς τῆς Κεκροπίδος, ἀφ' οὗ ὁ δημότης Ἀθμονεύς. alpha.469 Ἀθήρ· ἡ ἀκμὴ τοῦ ἠκονημένου σιδήρου κατὰ μεταφορὰν ἐκ τοῦ ἀθέρος, ὅς ἐστι τοῦ στάχυος τὸ ἄκρον καὶ λεπτότατον, ἀφ' οὗ τὸ ἀθηρηλοιγὸν καὶ ἀθερίζειν πεποίηται. οὕτως Φιλωνίδης (fr. 2 Dem.). alpha.470 Ἄθηρος ἡμέρα· σεμνὴ πάνυ ἡ συμπλοκὴ καὶ ἀξίωμα οὐ μικρὸν ἔχουσα· καὶ γὰρ ὁ χρησάμενος τῇ φωνῇ καὶ τῇ φράσει Αἰσχύλος ἐστὶν ἐν Τοξότισι (fr. 241 N.2 † 419 M.). πρόσεστι δὲ τῷ σεμνῷ τῆς λέξεως καὶ τὸ πολιτικόν. λέγεται δὲ ἐπὶ Ἀκταίωνος· οὔπω τις Ἀκταίωνα ἄθηρος ἡμέρα κενόν, πόνου πλουτοῦντα ἔπεμψεν εἰς δόμους. συγγράφων χρῶ, φησὶν ὁ Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 9). alpha.471 Ἀθάρη καὶ ἀθήρα καὶ ἀθέρα καὶ ἀθάρα τὸ αὐτό φασιν. ἔστι δὲ ἡ ἀθάρη ἡ ἐκ πυρῶν ἑψημένων καὶ διακεχυμένων ὥσπερ ἔτνος τροφή. διαφέρει δὲ τοῦ ἔτνους, ὅτι τὸ μὲν ἔτνος ἐκ κυάμων ἢ πισῶν ἢ ἁπλῶς κατερεικτῶν ὡντινωνοῦν σκευάζεται, ἡ δὲ ἀθάρη, ὥσπερ εἴρηται, πυρῶν ἑψημένων καὶ διακεχυμένων. ἔστι δὲ ἡ χρῆσις τῆς λέξεως πολλὴ παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς, κατὰ μὲν τὸ τέλος διὰ τοῦ η προαγομένη, κατὰ δὲ τὴν μέσην διὰ τοῦ α, κατὰ δὲ πολλοὺς ἄλλους κατὰ μὲν τὸ τέλος διὰ τοῦ α, κατὰ δὲ τὴν μέσην διὰ τοῦ η. οὕτως δὲ καὶ Ἑλλάνικος (FGrHist 4 F 192) καὶ Σώφρων (fr. 77 Kaibel) ἐχρήσαντο. ἐκτείνουσι δὲ καὶ τὸ α, ὡς ἀπὸ τοῦ ἀθήρα τῆς λέξεως μεταληφθείσης. ἴσως δέ, φασίν, ἀθέρα ἦν ἡ λέξις διὰ τοῦ ε τὸ πρῶτον, ἡ ἐκ τῶν ἀθέρων κεκαθαρμένη τροφὴ καὶ ἑψημένη ἐκ τῶν πυρῶν, ὕστερον δὲ εἰς τὸ η τὸ ε ἐξετάθη, ὥσπερ καὶ τὸ ἔθος εἰς ἦθος. τὸ μέντοι ἀθέρα εἰς τὸ ἀθάρα ∆ωρικῶς γέγονεν, οἱ δὲ ἀθάρην λέγοντες Ἰακῶς φασι· καὶ γὰρ καὶ ἄλλοις ἐχρήσαντο Ἰακοῖς διὰ τὴν ἄνωθεν συγγένειαν, ἐσημηνάμην λέγοντες ἀεὶ καὶ σημηνάμενος. ὥστε τὸ ἀθάρη παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς λεγόμενον τὴν μὲν παραλήγουσαν κατὰ τὴν ∆ώριον, τὴν δὲ κατάληξιν κατὰ τὴν Ἰωνικὴν ἔσχε διάλεκτον. alpha.472 Ἀθῆναι πατρίς μού ἐστι χρυσάμπυκεσ· Πλάτων ὁ κωμικὸς ἔφη (fr. 20 Dem.). alpha.473 Ἀθήναζε· Πλάτων Παρμενίδῃ (126a). τὸ μέντοι ἐν τῷ Περὶ ψυχῆς ἐπίστασιν ἔχει ὡς ἡμαρτημένον. φησὶ δὲ οὕτως (57a)· καὶ γὰρ οὔτε τῶν πολιτῶν Φλιασίων οὐδεὶς πάνυ τι ἐπιχωριάζει τὰ νῦν Ἀθήναζε. καὶ τὸ παρὰ Ἀντιφῶντι δὲ ἐν τῷ Περὶ ἀνδραποδισμοῦ λόγῳ (fr. 7 Th.) ἐπίστασιν ἔχει ὡς ἡμαρτημένον τὴν σύνταξιν. γράφει δὲ οὕτως· ἐπειδὴ γὰρ ἀπῳκίσθην Ἀθήναζε καὶ ἀπηλλάγην τῆς κληρουχίας. alpha.474 Ἀθηρήσ· ἴσως μὲν ὁ ἀτειρής, ἢ ὁ ἄγαν θεριστικός. Αἰσχύλος †̓Αγαμέμνονι† (fr. 128 N.2 † 199 M.)· χαλκὸν †ἀνθερητὸν† ἀσπίδος ὑπερτενῆ. ἢ ὁ λαμπρός, ὁ διὰ λαμπρότητα ἀθρούμενος. ἢ ὁ ἀθερίζων καὶ οὐδενὸς ἔχων λόγον διὰ σκληρότητα. ἢ <ὁ> ὀξύς, παρὰ τοὺς ἀθέρας. alpha.475 Ἀθήρ· ἀκμὴ τοῦ ἠκονημένου σιδήρου κατὰ μεταφορὰν ἀπὸ τοῦ ἀθέρος, ὅς ἐστι τοῦ ἀστάχυος τὸ ἄκρον καὶ λεπτότατον. λέγεται μὲν οὖν καὶ ἡ ἐπιδορατὶς ἀθήρ. λέγεται δὲ καὶ ἀθὴρ πυρός, ὡς Εὐριπίδης Σθενεβοίᾳ (fr. 665a Snell)· παίω Χιμαίρας εἰς σφαγάς, πυρὸς δ' ἀθὴρ βάλλει με καὶ τοῦδ' αἰθαλοῖ πυκνὸν πτερόν. alpha.476 Ἆθλον· ἀγώνισμα, ἢ τιμή. ὁ μισθός, τὸ τοῦ ἀγῶνος βραβεῖον. alpha.477 Ἆθλοσ· ἀρρενικῶς τὸ ἔργον καὶ τὸ ἀγώνισμα καὶ τὸ ἔπαθλον. διαφέρει δὲ τοῦ οὐδετέρου, ὅτι τὸ μὲν οὐδέτερον δηλοῖ κυρίως τὸ ἔπαθλον, τοῦτο δὲ τὸν ἀγῶνα. alpha.478 Ἄθραυστον· ἰσχυρόν, ἄκλαστον. alpha.479 Ἄθρει· ὅρα, βλέπε. alpha.480 Ἀθρεῖν· τὸ ἐπισκοπεῖν καὶ μετ' ἐπιτάσεως ὁρᾶν. παραδειγμάτων δὲ πάντα μεστά. alpha.481 Ἀθροίζει· συνάγει. alpha.482 Ἀθρόουσ καὶ ἄθρουσ λέγουσι δισυλλάβως. alpha.483 Ἀθράνευτον· τὸ ἄστρωτον. alpha.484 Ἄθρακτοσ· ἀτάραχος. καὶ τὸ συνεχύθη ἐθράχθη, ὡς Σοφοκλῆς (fr. 952 N.2 † 1055 R.). alpha.485 Ἄθρουσ· †εἰς ἅπαν† συνηγμένους ὁμοῦ, ἢ ἀθρόως. alpha.486 Ἀθηνᾷ τὸν αἴλουρον· ἐπὶ τῶν κακῶς συγκρινόντων τὰ κρείττονα τοῖς ἥττοσι διὰ μικρὰν ὁμοιότητα ἡ παροιμία εἴρηται, ὡς εἴ τις διὰ γλαυκότητα τὸν αἴλουρον τῇ Ἀθηνᾷ συμβάλοι. alpha.487 Ἄθυμοσ· ὅ τε ἀόργητος παρὰ Πλάτωνι (Reip. 5, 456a) καὶ τὸ περίλυπος παρ' Αἰσχίνῃ (3, 147). alpha.488 Ἄθυμοσ· ἀντὶ τοῦ ἀθυμητής. Πλάτων Πολιτείας εʹ (456a)· ἤγουν ὁ λελυπημένος. alpha.489 Ἀθυμία· Ἡρόδοτος ἐν τῷ πρώτῳ αὐτοῦ λόγῳ (37, 2) τὴν †ἀτυχίαν† λέγει. alpha.490 Ἀθυμεῖν· ἐπὶ τοῦ τῇ ψυχῇ καταπεπτωκέναι. πολύ ἐστιν ἐν τῇ τραγῳδίᾳ. οὕτως Αἰσχύλος (Pr. 474). alpha.491 Ἀθυρόγλωσσοσ· Εὐριπίδης Ὀρέστῃ (903)· ἀνήρ τις ἀθυρόγλωσσος. εἴρηται δὲ ἢ παρὰ τὸ θύραν μὴ ἐπικεῖσθαι τῇ γλώττῃ, ἢ παρὰ τὸ ἀθύρειν, ὅπερ ἐστὶν ἀδιακρίτως ὁμιλεῖν. σημαίνει δὲ τὸν ἀθυρόστομον, τὸν μὴ κατέχοντα τὴν γλῶτταν. alpha.492 Ἄθυρμα· παίγνιον. alpha.493 Ἄθυρμα· παίγνιον. Κρατῖνος Ὀδυσσεῦσι (fr. 145 K.)· νεοχμὸν παρῆχθαι ἄθυρμα. καὶ ἀθύρειν τὸ παίζειν. Πλάτων Νόμοις (7, 796b)· ἡ δ' αὖ παρ' ἡμῖν κόρη καὶ δέσποινα, εὐφρανθεῖσα τῇ τῆς χορείας παιδιᾷ, κεναῖς χερσὶν οὐκ ᾠήθη δεῖν ἀθῦραι. alpha.494 Ἀθύρων· παίζων. alpha.495 Ἀθύρωτοσ· ἄκλειστος. Ἀριστοφάνης (Ran. 838). alpha.496 Ἀθώπευτον· ἀκολάκευτον, ἄσπλαγχνον. alpha.497 Ἄθων· τὸ ὄρος, θηλυκῶς. alpha.498 Ἀθῷοσ· ἀζήμιος· θωὴ γὰρ ἡ ζημία. ἢ ὁ ἔξω τῆς αἰτίας. Ἀθῷον δὲ τὸ ἀτιμώρητον. alpha.499 Αἰαῖ· ἠθικὸν τοῦτο. Πλάτων Γρυψίν (fr. 16 K.)· αἰαῖ· γελῶν δ' ἐπηκροώμην πάλαι. ἔστι δὲ πολὺ παρὰ τοῖς τῆς μέσης κωμῳδίας καὶ τῆς νέας ποιηταῖς. alpha.500 †αἶ αἶ· ἀκόντιον Ἀθήνησι καὶ τὸ Αἰακοῦ τέμενος†. alpha.501 Αἶ· ψιλούμενον μὲν καὶ περισπώμενον τὸ ὄφελον σημαίνει, κατὰ ἀποκοπὴν τοῦ αἴθε, δασυνόμενον δὲ ἄρθρον θηλυκὸν καὶ ἀναφορικόν. σημαίνει δὲ καὶ ἐπίρρημα θρηνητικὸν περισπώμενον καὶ ψιλούμενον, ὃ καὶ διπλασιάζεται· αἶ αἶ τάλαινα (Lyc. 31). alpha.502 Αἰβοῖ· σχετλιασμοῦ δηλωτικὸν ἐπίφθεγμα παρὰ ∆ωριεῦσιν. alpha.503 Αἰγάλεωσ· ὄρος ἐν τῇ Ἀττικῇ ἀπαντικρὺ Σαλαμῖνος. alpha.504 Αἲ γάρ· εἴθε γάρ. alpha.505 Αἰγείρου θέα καὶ ἡ παρ' αἴγειρον θέα· Ἀθήνησιν αἴγειρος ἦν, ἧς πλησίον τὰ ἴκρια ἐπήγνυον εἰς τὴν θέαν πρὸ τοῦ τὸ θέατρον γενέσθαι. οὕτως Κρατῖνος (fr. 339 K.). alpha.506 Αἰγιάζειν· ἀντὶ τοῦ περὶ αἰγῶν λαλεῖν. Εὔπολις (fr. 2 K.)· σὺ δ' αἰγιάζεις ἐνθαδὶ καθήμενος. alpha.507 Αἰγίζει· ἀντὶ τοῦ καταιγίζει. οὕτω Σοφοκλῆς (fr. 984 R.). alpha.508 Αἰγίβοτοσ· ἐπιτηδεία αἶγας βόσκειν. alpha.509 Αἰγίθαλλοσ· ὄρνεον κωλυτικὸν πράξεως. Ἀλκαῖος Γανυμήδει (fr. 3 K.)· ἔοικεν αἰγίθαλλος διακωλύειν τὸ πρᾶγμα. τῷ δὲ τόνῳ ὡς ἀρύβαλλος. alpha.510 Αἰγίσ· τὸ ἐκ τῶν στεμμάτων δίκτυον. καὶ πλέγμα, καὶ θώραξ, καὶ ἡ ἐν ταῖς πεύκαις οὐλότης, καὶ τὸ τοῦ ∆ιὸς ὅπλον, καὶ ἀνέμου συστροφή, ἣν καὶ καταιγίδα καλοῦσιν. alpha.511 Αἰγίπυροσ· πόα πυρρά, ἣν αἶγες νέμονται. alpha.512 Αἰγιναῖον σκάφοσ· τὸ ἐξ Αἰγίνης. καὶ Αἰγίνηθεν ἐρεῖς ηὐτομόληκασ. alpha.513 Αἰγίσ· περιβολαίου εἶδος ἱεροῦ. οὕτω ∆ημῶναξ (TrGF 207 F 3) καὶ ἕτεροι. alpha.514 Αἰγύπτιον γῆρασ· Σοφοκλῆς (fr. 363 N.2 † 395 R.)· πρῶτον ὄψει λευκὸν ἀνθοῦντα στάχυν, ἔπειτα φοινίξαντα γογγύλον μόρον, ἔπειτα γῆρας λαμβάνεις Αἰγύπτιον. σημαίνει δὲ [...]. alpha.515 Αἰγύπτιον· ὄνομα ἐθνικόν. καὶ κύριον τοῦ Ἰθακησίου γέροντος. alpha.516 Αἰγύπτησ· συβώτης, νομεύς. alpha.517 Αἴγυπτοσ· ὁ Νεῖλος ποταμός, ἀφ' οὗ καὶ ἡ χώρα ὑπὸ τῶν νεωτέρων Αἴγυπτος ἐκλήθη. alpha.518 Αἰγυπτιάζειν· τὸ πανουργεῖν καὶ κακοτροπεύεσθαι. alpha.519 Αἰγυπιὸν οἱ παλαιοί, οὐ γῦπα. alpha.520 Αἰγέα καὶ Ἐρεχθέα καὶ πάντων τῶν τοιούτων ἐκτείνουσι τὸ τελευταῖον α. ∆αιταλεῦσιν Ἀριστοφάνης (fr. 211 K.)· τὸν Ἐρεχθέα μοι καὶ τὸν Αἰγέα κάλει. alpha.521 Αἰγεῖον· ∆είναρχος ἐν τῷ κατὰ Πολυεύκτου (fr. 3, 2 C.). Αἰγεῖόν ἐστιν Αἰγέως ἡρῷον ἐν Ἀθήναις. alpha.522 Αἰγεῖδαι· ∆ημοσθένης ἐν τῷ Ἐπιταφίῳ (28), εἰ γνήσιός ἐστιν. ἔστι δὲ Αἰγηῒς φυλὴ ἀπὸ Αἰγέως τοῦ Πανδίονος, ἧς οἱ φυλέται Αἰγεῖδαι. alpha.523 Αἰγίδεσ· τὰ τῶν στεμμάτων δίκτυα, ὡς Λυκοῦργος (fr. 24 C.) καὶ Ἡρόδοτος (4, 189). Νυμφόδωρος δὲ ταῦτα ὑπὸ Λιβύων αἰγέας φησὶ καλεῖσθαι (FGrHist 572 F 15). alpha.524 Αἰγιλιεύσ· Αἰγιλία δῆμός ἐστι φυλῆς Ἀντιοχίδος, ἧς ὁ δημότης Αἰγιλιεύς. alpha.525 Αἰγίσ· καταιγίς. Φερεκράτης Μυρμηκανθρώποις (fr. 117 K.)· οἴμοι κακοδαίμων, αἰγὶς <αἰγὶς> ἔρχεται. alpha.526 Αἰγίλιψ· ὑψηλὴ πέτρα, ὡς καὶ τὰς αἶγας λείπεσθαι αὐτῆς ἐπιβαίνειν. ἔστι καὶ πόλις Κεφαλληνίας οὕτω καλουμένη. alpha.527 Αἴγλη· λαμπηδών, αὐγή, φέγγος, φῶς. καὶ ἡ θυσία δὲ ἡ ὑπὲρ τοῦ κατακλυσμοῦ {ἡ} εἰς ∆ελφοὺς ἀπαγομένη αἴγλη ἐκαλεῖτο. καὶ ποπάνου τι εἶδος, ἐν ᾧ διεπλάσσετο εἴδωλα. καὶ βόλος φαῦλος κυβευτικὸς αἴγλη ἐκαλεῖτο. ἀλλὰ καὶ ἡ σελήνη. καὶ τοῦ ζυγοῦ τὸ περίμεσον. καὶ παιδιά τις ἐκαλεῖτο αἴγλη. καὶ ὁ Ἀσκληπιός. καὶ χλιδὼν δέ τις οὕτως ἐκαλεῖτο. ἔνιοι δέ φασι σημαίνειν καὶ τὸν περιπόδιον κόσμον ἢ †τὸν ἀμφιδέα†. ἢ ἁπλῶς ψέλλιον. σημαίνει δὲ καὶ τὴν πέδην, ὡς παρ' Ἐπιχάρμῳ (fr. 20 Kaibel). alpha.528 Αἰγλήεντοσ· λαμπροῦ. alpha.52 Αἴγλης Χάριτεσ· πιθανῶς ἐγενεαλόγησαν τὰς Χάριτας Αἴγλης καὶ Ἡλίου, ἐπεὶ τὰς Χάριτας λαμπρὰς εἶναι δεῖ. alpha.530 Αἴγλη· χλιδὼν παρὰ Σοφοκλεῖ (fr. 537 N.2-594 R.) καὶ πέδη παρ' Ἐπιχάρμῳ (fr. 20 Kaibel). alpha.531 Αἰγὸς τρόπον· παροιμία. λέγεται δὲ αἰγὸς τρόπον μάχαιραν ἐσκάλευσά <μοι> (com. adesp. fr. 47 Dem.). λέγεται μέντοι καὶ ἑτέρως ἡ παροιμία· αἲξ ποττὰν μάχαιραν, ὡς Χρύσιππος καὶ Κλέαρχος (fr. 63 Wehrli). τάσσεται δὲ ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς προξενούντων κακά· ἡ γὰρ αἲξ σκάλλουσα τὴν μάχαιραν εὑρίσκει, δι' ἧς θύεται. alpha.532 Αἰγὸς τρόπον· ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς ἐπιφερόντων κακόν. ἀπὸ alpha.532 Κορινθιακῆς παροιμίας ἡ αἲξ δοῦσα τὴν μάχαιραν· οὕτω γὰρ λέγεται· Κορινθίων γὰρ τῇ Ἀκραίᾳ Ἥρᾳ θυόντων, ἣν λέγεται ἱδρύσασθαι Μήδεια, οἱ τὴν παροχὴν μεμισθωμένοι γῇ κρύψαντες τὴν μάχαιραν ἐσκήπτοντο ἐπιλελῆσθαι, ἡ δὲ αἲξ αὐτὴν τοῖς ποσὶν ἀνεσκάλευσεν. ἄλλοι δέ φασιν ὅτι ἐν Κορίνθῳ τοῖς Μηδείας παισὶ μετὰ τὸ ἐναγίσαι τὴν μάχαιραν ἀποκρύπτουσι, τῷ δὲ ἑξῆς ἔτει τὸ μέλλον πάλιν ἐναγίζεσθαι ἱερεῖον τοῖς κέρασιν ἀνορύττει τὴν μάχαιραν. alpha.533 Αἰδέσιμον· ἀξιοτίμητον, καλόν. alpha.534 Αἰδέσασθαι· ἀντὶ τοῦ μεταπεισθῆναι. οὕτως Λυσίας (fr. 74 S.) καὶ ∆ημοσθένης (38, 22). ἐν δὲ τῷ κατὰ Ἀριστοκράτους (23, 72) ἀντὶ τοῦ †ἐξιλάσεται καὶ πείσειν†. alpha.535 [...]· αἰδέσιμος. alpha.536 Αἰδοῖ εἴκων (K 238)· αἰδούμενος. alpha.537 †αἰδοσύνη†· ἐπὶ τῶν ἀποκεκρυμμένων καὶ ἀφανῶν καὶ λανθάνειν βουλομένων. alpha.538 Ἄιδεις ἔχων· ἴσον τῷ μάτην λέγεις καὶ ληρεῖς. alpha.539 Αἰδοῦς βωμόσ· Αἰδοῦς καὶ Ἀφελείας βωμοί εἰσι περὶ τὸν τῆς Πολιάδος νεών, καθάπερ Ἴστρος ἱστορεῖ (FGrHist 334 F 25). alpha.540 Αἰδήμων· αἰδέσιμος. alpha.541 Ἀϊδνόν· τὸ ἀφανιστικόν. οὕτως Αἰσχύλος (Suppl. 781 cf. fr. 750 M.). alpha.542 Ἄϊδρισ· ἄπειρος. alpha.543 Ἄϊδροσ· Ἴων Τεύκρῳ (TrGF 19 F 34)· ἡμεῖς τ' ἄϊδροι πρὸς πέτραις ἐπταίομεν, ἀντὶ τοῦ ἀΐδριδες. καὶ ἐν Φοίνικι (F 41 a)· ἐκ τῶν ἀΐδρων. alpha.544 Ἄϊδρα· ἄπειρα, ἀμαθῆ, μὴ πειραθέντα. Ἴων Ἀλκμήνῃ (TrGF19 F 5a)· καὶ μὴν ἅπαντα τίκτεται πρώταις γοναῖς ἄϊδρα, πειραθέντα δὲ ἐκδιδάσκεται. alpha.545 Ἄϊδρισ· ἀμαθής. Αἰσχύλος Ἀγαμέμνονι (1105)· τούτων ἄϊδρίς εἰμι τῶν μαντευμάτων. alpha.546 Ἀϊδροδίκησ· Σοφοκλῆς ἔφη (fr. 985 R.). alpha.547 Ἀΐδρυτα· τὰ κακά, τὰ κατάρατα, ἃ ἄλλοι αὑτοῖς οὐκ ἂν ἱδρύσαιντο. εἴρηνται δὲ καὶ αἱ σεμναὶ θεαὶ ἀΐδρυται ὑπὸ Κλειδήμου (FGrHist 323 F 26). alpha.548 Ἄϊδος κυνέη· ἀθάνατόν τι νέφος, ὃ περιβάλλονται οἱ θεοί, ὅταν θέλωσιν ἀλλήλοις μὴ γινώσκεσθαι, οἷον νεφέλη ἀφανής, ἣν ὑποδυσάμενοι οἱ θεοὶ ἀθεώρητοι γίνονται ἀλλήλοις. alpha.549 Ἄιδειν· ἐπὶ τῶν ἀλεκτρυόνων Ἀττικοί φασι, κοκκύζειν δὲ οὔ φασι πλὴν μωκώμενοί τινα ξένον. δηλοῖ δὲ καὶ λέγειν καὶ ὀνομάζειν. alpha.550 Αἰδέσεωσ· ∆ημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Μειδίου (21, 43)· τοὺς δὲ ἀκουσίως αἰδέσεως καὶ φιλανθρωπίας πολλῆς ἠξίωσαν. ὁ αὐτὸς δὲ καὶ αἰδέσηταί φησιν ἀντὶ τοῦ αἰδοῦς καὶ τιμῆς ἀξιώσας οἰκτείρῃ καὶ ἐξιλασθῇ ἐν τῷ πρὸς Πανταίνετον (37, 59), ἀντὶ δὲ τοῦ ἐξιλάσεται ἐν τῷ κατὰ Ἀριστοκράτους εἶπεν (23, 72)· καὶ φεύγειν, ἕως ἂν αἰδέσηταί τινα τῶν προσγενῶν τοῦ πεπονθότος. alpha.551 Ἄιδειν ὅμοιον· καινοτάτη ἡ σύνταξις καὶ Ἀττικῶς, εἰ καί τις ἄλλη, εἰρημένη. σημαίνει δὲ τὸ μάτην λέγειν, ὡς εἰ καὶ ἄλλως ᾄδειν ἐθέλοι τις ἐν οὐδενὶ πράγματι ἀνυσίμῳ. Εὔπολις ἐν Ἀστρατεύτοις (fr. 2 Dem.)· ὅμοιον ᾄδειν· οὐ γὰρ ἔστ' ἄλλως ἔχων. Ἀριστοφάνης δὲ ἐν Γεωργοῖς ἐξηγούμενος τὸ ᾄδεις, ὅπερ ἐπὶ τοῦ μάτην λέγεις τίθεται, παροιμιῶδες αὐτὸ ποιεῖ· φησὶ γάρ (fr. 7 Dem.)· καὶ τὰς δίκας οὖν ἔλεγον ᾄδοντες τότε; νὴ ∆ία, φράσω δ' ἐγὼ μέγα σοι {καὶ} τεκμήριον· ἔτι γὰρ λέγουσιν οἱ πρεσβύτεροι καθήμενοι, ὅταν κακῶς τις ἀπολογῆται τὴν δίκην, ᾄδεις. <ἐν> συνουσίᾳ χρῶ κατὰ Φρύνιχον (Praep. soph. 20, 1. 11). alpha.552 Αἰδώ· χωρὶς τοῦ σ· ἀγαθὴ δὲ ἐπὶ ἤθεσιν αἰδώ (Philet. fr. 9 Powell). ἡ λέξις Ἡρωδιανοῦ (2, 763, 20 L.). alpha.553 Ἅιδῃ τεκεῖν τέκνα· Εὐριπίδης Πολυΐδῳ (fr. 645 a Snell)· δύστηνοι καὶ πολύμοχθοι ματέρες Ἅιδῃ τίκτουσαι τέκνα. alpha.554 Αἰδώσ· παρ' Ὁμήρῳ πολλάκις (E 787, al.), σπάνιον δὲ παρὰ τοῖς ἄλλοις. alpha.555 Αἰδῶ· τὸ αἰδοῖον. καὶ ἡ σελήνη παρὰ Χαλδαίοις. καὶ ἡ ῥιπὴ παρὰ Λάκωσιν. καὶ ἡ τροφὸς τῆς Ἀθηνᾶς. καὶ ὁ βωμὸς ὁ ἐν τῇ ἀκροπόλει. alpha.556 Ἀΐειν· ἀκούειν καὶ αἰσθάνεσθαι. alpha.557 Ἄιδειν τὰ Τελαμῶνοσ· ἦν τι σκόλιον γεγραμμένον ἐπὶ Αἴαντι, οὗ καὶ ὁ Τελαμὼν κατεμέμικτο. alpha.558 Αἶα· τὰ λεγόμενα ὄα. φυτὰ δέ ἐστι. ∆ιονύσιος δέ φησι· τὰ δὲ ὄα τινὲς βάμμα, οἱ δὲ αἶα, οἱ δὲ λεόνεον προσαγορεύουσιν. alpha.559 Αἰεί· δι' αἰῶνος· θεῶν αἰειγενετάων (B 400). καὶ τὸ κατὰ χρόνον. καὶ τὸ συνεχῶς καὶ πυκνῶς. καὶ τὸ διόλου· ἀεί τοι φίλον ἐστὶν ἐμεῦ ἀπονόσφιν ἐόντα (A 541). καὶ τὸ καθ' ὥραν τεταγμένην συμβαῖνον· μάλα κεν βαθὺ λήϊον αἰεί (ι 134). καὶ τὸ ἐν βραχεῖ χρόνῳ συνεχές· αἰεὶ δ' ἡνίοχον κονίης ῥαθάμιγγες ἔβαλλον ( 502). alpha.560 Αἰειγενετάων (B 400)· διὰ παντὸς ὄντων. ἢ διὰ παντὸς ἐνεργούντων καὶ γενεσιουργούντων. alpha.561 Αἰεὶ νέον ἐρχομενάων (B 88)· οἱονεὶ διὰ παντὸς νεωστὶ ἐρχομένων. alpha.562 Αἰετὸν κάνθαρος μαιεύσομαι· παροιμία· τὰ γὰρ ᾠὰ τοῦ ἀετοῦ ἀφανίζουσιν οἱ κάνθαροι κυλίοντες, ἐπεὶ οἱ ἀετοὶ τοὺς κανθάρους ἀναλέγουσιν. alpha.563 Αἰεὶ γεωργὸς εἰς νέωτα πλούσιοσ· λέγεται καὶ χωρὶς τοῦ ι· ἀεὶ γεωργός. μέμνηται δὲ τῆς παροιμίας καὶ Θεόπομπος ὁ κωμικὸς ἐν τῇ Εἰρήνῃ (fr. 1 Dem.) ὡς καὶ ἐν ∆ελφοῖς ἀναγεγραμμένης· ἔπειτα κἀν ∆ελφοῖσιν ἀνατεθῇ γραφείς· ἀεὶ γεωργὸς {ὅτι} χρηστὸς ἦν, πρῶτον πολὺ τὸν λιμὸν ἀποφεύγων. ἔστι καὶ παρὰ ἄλλοις ἡ ὑπόμνησις, ὥς φησιν Εἰρηναῖος (fr. novum). alpha.564 Αἰέλουροσ· τετρασυλλάβως Ἀριστοφάνης (Ach. 879) καὶ Σοφοκλῆς (Ichn. 303 R.). alpha.565 Αἰετοί· τὰ προνόμια τῶν ναῶν καὶ τὰ φατνώματα τῶν ὀρόφων, διὰ τὸ ἐοικέναι πτέρυξιν ἀετοῦ. alpha.566 Αἰθάλη· σποδός, τέφρα, τὸ ἐκ καμίνου μέλαν. alpha.567 Αἰθαλίδησ· δῆμός ἐστιν Αἰθαλίδαι τῆς Λεοντίδος φυλῆς, ἧς ὁ φυλέτης Αἰθαλίδης. alpha.568 Αἰθαλόεν· κεκαυμένον. alpha.569 Αἰθαλώδησ· σκοτώδης. alpha.570 Αἰθέρα· οὕτω τὸν ἐμπυρισμὸν λέγουσιν Ἀττικοὶ ἀπὸ τοῦ αἴθεσθαι. alpha.571 Αἴθ' ὄφελεν· παραλλήλως τὰ εὐκτικὰ μόρια κείμενα κατὰ τοῦτο διαφέρουσιν, ὅτι τὸ μέν ἐστιν ἀπαρέμφατον προσώπων, τὸ δὲ ὄφελον τὰ πρόσωπα ἐμφαίνει. alpha.572 Αἴθε· εἴθε. alpha.573 †αἴθεσιν· λαμπροῖς†. alpha.574 Αἰθήρ· ὁ ἐν ὕψει ἀήρ, ὁ ἐπάνω τοῦ ἀέρος καιόμενος ὑπὸ τοῦ ἡλίου. alpha.575 Αἰθιόπιον· τῆς Εὐβοίας ἐστὶ χωρίον. alpha.576 Αἰθόμενοσ· καιόμενος. alpha.577 Αἰθρία· εὐδία. alpha.578 Αἴθριοσ· ὁ ὑπὸ τὸν ἀέρα. alpha.579 Αἴθρια στέφη Cratin. fr. 22 K.)· τὰ αἰθέρια ἢ μεγάλα. οἱ δὲ τὰ ἀπὸ τῶν δένδρων. ἢ τὰ ἐξ Ὑπερβορέων <κομιζόμενα, ὡς ἀεὶ ἐν ὑπαίθρῳ> τιθέμενα. alpha.580 Αἴθυγμα· οἷον σκίασμα καὶ σημεῖον. alpha.581 Αἰθύσσειν· ἀνασείειν, ἀνακαίειν. alpha.582 Αἴθων· ἀνδρεῖος καὶ πολεμικός. alpha.583 Αἰκάλλειν· ἀντὶ τοῦ σαίνειν, ὅπερ οἱ κύνες ποιοῦσιν. οὕτως Πλάτων (fr. 21 Dem.). alpha.584 Αἰκία· εἶδος δίκης ἐπὶ πληγαῖς. εἰσήγετο δὲ ἐντὸς ἡμερῶν τεσσάρων, πρὶν ἢ τὰ ἴχνη τῶν πληγῶν ἀφανισθῆναι. alpha.585 Αἰκία· ὕβρις ἔμπληγος. alpha.586 Αἰκίζει· κακοῖ, τύπτει, καθυβρίζει. alpha.587 Αἰκίασ· εἶδος δίκης ἐστὶν ἰδιωτικῆς ἐπὶ πληγαῖς λαγχανομένης, ἧς τὸ τίμημα ἐν τοῖς νόμοις οὐκ ἔστιν ὡρισμένον, ἀλλ' ὁ μὲν κατήγορος τίμημα ἐπιγράφεται, ὁπόσου δοκεῖ ἄξιον εἶναι τὸ ἀδίκημα, οἱ δὲ δικασταὶ ἐπικρίνουσιν. alpha.588 Αἰκῶσ· χαλεπῶς. δισυλλάβως ἀπὸ τῆς αἰκίας. οὕτως Πλάτων (fr. 225 K.). alpha.589 Αἴλινον· κοινῶς καὶ ἐπὶ θρήνου καὶ ἐπὶ ὕμνου ἐστίν, ἀπὸ Αἰλίνου τοῦ Καλλιόπης. alpha.590 Αἱμασιά· τὸ ἐκ χαλίκων ᾠκοδομημένον τειχίον, ἥν τινες ἅρπεζον. καὶ οἱ Ἴωνες οὕτω χρῶνται. δηλοῖ δὲ Ἡρόδοτος ἐν τῇ πρώτῃ (180). φαύλως δὲ οἱ πολλοὶ τὸ χωρίον αὐτὸ τοῦτο τὸ δι' αἱμασιῶν περιεχόμενον αἱμασιὰν καλοῦσιν. alpha.591 Αἱμασιαῖσ· τοῖς φραγμοῖς κυρίως τοῖς ἠκανθωμένοις. alpha.592 Αἵματι κλαίειν· παροιμία· ἐπὶ τῶν πάντα πραττόντων καὶ μὴ δυναμένων πεῖσαί τινα οὕτω λέγουσιν οἱ ἀρχαῖοι. alpha.593 Αἷμα νίψαι· οὕτως ἔλεγον οἱ Ἀττικοὶ ἐπὶ τοῦ ἐκνίψαι φόνον, ὡς καὶ ∆ημοσθένης (fr. 50 S.). alpha.594 Αἱματόεντα· αἱματώδη. alpha.595 Αἱματοπώτησ· οἱ Ἀττικοὶ μηκύνοντες τὸ ο προφέρουσι τὴν λέξιν, ὥσπερ καὶ τὸ οἰνοπώτης καὶ ὑδροπώτης, ἐπεὶ καὶ τὸ πόμα οἱ μὲν ἄλλοι διὰ βραχέος τοῦ ο γράφουσιν, Ἀττικοὶ δὲ ἐπεκτείνοντες. alpha.596 Αἱματῶσαι· ἀντὶ τοῦ φονεῦσαι. Σοφοκλῆς (fr. 897 N.2 † 987 R.). alpha.597 Αἷμα· τὸ γένος· ταύτης τοι γενεῆς καὶ αἵματος εὔχομαι εἶναι (Z 211). καὶ τῶν ἐν ἡμῖν τεσσάρων χυμῶν τὸ κυριώτατον. Σοφοκλῆς δὲ ἐν Ἠλέκτρᾳ (1394) τὴν μάχαιραν αἷμά φησιν. alpha.598 Αἱμηρόν· αἵματος πλήρη. alpha.599 Αἱμούσ· τοὺς δρυμούς. Αἰσχύλος (fr. 9 N.2 † 31 M.). alpha.600 Αἱμύλοσ· κόλαξ, ἀπατεών. alpha.601 Αἰναρέτησ· ὁ ἐπὶ κακῷ τὴν ἀρετὴν κεκτημένος. alpha.602 Αἰνίγματα· ζητήματα. alpha.603 Αἵνειν· τὸ ἀναδεύειν καὶ ἀνακινεῖν τὰς κριθὰς ὕδατι φυρῶντα. alpha.604 Αἶνοσ· λόγος παροιμιώδης. ἢ ἔπαινος καὶ ἐγκώμιον· αἶνός τίς ἐστιν ὡς ἀνήρ τε καὶ οὐκ ἀνήρ. alpha.605 Αἰνίουσ· Αἶνος πόλις ἐστὶ τῆς Θρᾴκης, ἣν Ἕλληνες τὰ πρῶτα Ἀλωπεκοννήσιοι κατῴκισαν· ὕστερον δὲ ἐκ Μιτυλήνης καὶ Κύμης ἐπηγάγοντο ἐποίκους. ἀπὸ γοῦν τῆς Αἴνου τὸ ἐθνικὸν Αἴνιοι. alpha.606 Αἰξωνίδα τρίγλην· τὴν ἀρίστην φαγεῖν· κάλλισται γὰρ αἱ Αἰξωνικαί. alpha.607 Αἰξωνεύεσθαι· ἐπὶ τῶν κακούργων τάττεται. ἀπὸ δήμου Αἰξωνέων. alpha.608 Αἰξωνεύεσθαι· ἀπὸ δήμου τινὸς ἡ κατηγορία τοῦ Αἰξωνέως, ὡς ἀπὸ Ἀβδήρων ὁ Ἀβδηρίτης. ὡς ἐπὶ βλασφημίᾳ δὲ διαβέβληται· φησὶ γὰρ ὁ κωμικός (Men. fr. 222 K. .TH)· γραῦς τις κακολόγος ἐκ δυοῖν Αἰξωνέοιν. alpha.609 Αἰξωνῆσιν· Αἰξωνεῖς δῆμός ἐστι φυλῆς Κεκροπίδος. ἐκωμῳδοῦντο δὲ ὡς βλάσφημοι, ἀφ' οὗ καὶ τὸ κακῶς λέγεσθαι αἰξωνεύεσθαι ἔλεγον. alpha.610 Αἰόλη νύξ (Soph. Tr. 94)· ἢ μέλαινα, ἢ ποικίλη διὰ τὴν τῶν ἄστρων ὄψιν. alpha.611 Αἰόλη· ἡ ταχεῖα. οὕτως Αἰσχύλος (Sept. 494). alpha.612 Αἰολίζειν· τὸ ποικίλλειν. οὕτω Σοφοκλῆς (fr. 826 Ν.2 † 912 R.). alpha.613 Αἰολίδασ· οὕτω τοὺς ποικίλους λέγουσιν. alpha.614 Αἰόλοσ· ποικίλος, εὐκίνητος. alpha.615 Αἰζηοί· νεανίαι τῷ αἵματι ζέοντες, ἢ οἱ ἄγαν θερμοὶ καὶ θυμώδεις. ἢ ὑψηλοί, μεγάλοι, ἰσχυροί. alpha.616 Αἰονᾶν· καταντλεῖν. καὶ τὸ καταχέειν ἢ λούειν. alpha.617 Αἱματωπόν· Εὐριπίδης (fr. 870 N.2)· δράκοντος αἱματωπὸν ὄμμα. alpha.618 Αἱματοσταγῆ· Εὐριπίδης (fr. 871 N.2) καὶ Ἀριστοφάνης (Ran. 471). alpha.619 Αἵματος ἆσαι Ἄρηα (E 289)· αἵματος κορέσαι τὸ δόρυ. ἢ αἵματι μολῦναι καὶ χρῶσαι· ἄση γὰρ ἡ ῥυπαρία, ὅθεν καὶ ἀσάμινθος, ἐν ᾗ τὴν ἄσην μινύθοντες ἐλούοντο, ὅ ἐστι τὴν ῥυπαρίαν μειοῦντες. alpha.620 †αἱμαχάναι†· αἱμάξαι. alpha.621 †αἱμεῖον†· σφάγιον. alpha.622 Αἱματοσταγήσ· Εὐριπίδης ἔφη (fr. 871 N.2)· αἱματοσταγεῖ κηλῖδι τέγγει. alpha.623 Αἱμάτου· ἀντὶ τοῦ ἐξαιμάτου. Εὐριπίδης (Andr. 260)· αἱμάτου θεᾶς βωμόν. alpha.624 Αἱμορρυγχία· ∆ώριόν ἐστι τοὔνομα, πλὴν καὶ ὁ Ἀττικὸς Ἕρμιππος ἐχρήσατο τῇ φωνῇ εἰπών (fr. 80 K.)· ἐγώ σου σήμερον τύπτων τὸ πρόσωπον αἱμορρυγχίαν ποιήσω. σημαίνει δὲ καθῃμάχθαι τὸ ῥύγχος. Φρύνιχος μέντοι οὐκ ἐγκρίνει τὴν φωνήν (Praep. soph. fr. 11). alpha.625 Αἱμοφθόρος θέσπισ· σημαίνει [...]. alpha.626 Αἱματοσπόδητοσ· Σοφοκλῆς (fr. 817 R.)· τὸν προβώμιον κλύω δαίμονα αἱματοσπόδητον. alpha.627 Αἱματορρόφοσ· Ἄρχιππος εἶπε (fr. 4 Dem.). σημαίνει δὲ <***. Σοφοκλῆς δὲ> (fr. 677 N.2 † 743 R.)· Τεισὼ δ' ἄνωθεν †ἐστὶν ἡ† αἱματορρόφος. alpha.628 Αἱμόφυρτα· Νικόμαχος εἶπε (TrGF 127 F 15). σημαίνει δὲ [...]. alpha.629 Αἱμωδεῖν· καὶ τούτῳ προσεκτέον τὸν νοῦν· οἱ γὰρ πολλοὶ αἱμωδιᾶν λέγουσιν, ὥσπερ κυλοιδιᾶν, τοῦ Κρατίνου ἐν ∆ιονυσαλε ξάνδρῳ (fr. 3 Dem.) ἀπὸ τοῦ αἱμωδῶ κλίνοντος· εὐθὺς γὰρ ᾑμώδεις ἀκούων τῶν ἐπῶν τοὺς προσθίους ὀδόντας. αἱμωδεῖν δὲ οἱ Ἀττικοὶ τὸ τοὺς ὀδόντας μετὰ κνησμοῦ τινος ἀλγεῖν. alpha.630 Αἷμον· τὸ ὄρος οὐδετέρως Ἑκαταῖος (FGrHist 1 F 167) διὰ παντός. καὶ ∆ιονύσιος (FGrHist 687 F ‚3) καὶ Ἑλλάνικος ἐν αʹ Ἀτθίδος (FGrHist 4 F 41 † 323a F 4) καὶ Τίμαιος (FGrHist 566 F 76) καὶ Εὔδοξος (fr. 346 Lasserre). alpha.631 Αἱμασιώδεισ· Πλάτων εἶπε (Leg. 3, 681a)· περιβόλους τινὰς αἱμασιώδεις. ἤτοι τοὺς ἐκ λίθων ἄνευ πηλοῦ κατεσκευασμένους, ἢ τοὺς ἀπό τινων ἀκανθῶν περιπεφραγμένους. alpha.632 Αἱμασιολογεῖν· Θεόπομπος (fr. 73 K.)· ὃς αἱμασιολογεῖν ἄριστ' ἠπίστατο. alpha.633 Αἱμυλίοισι (a 56)· τοῖς μετ' ἐμπειρίας συνετοῖς καὶ προσηνέσι καὶ οἱονεὶ δολίοις τισὶ καὶ παραλογιστικοῖς, μεθ' ἡδονῆς καὶ κολακείας ἀκουομένοις. alpha.634 Αἱμύλοσ· ὁ ἔμπειρος. ἢ ἡδὺς ἐν τῷ ἀπατᾶν καὶ κόλαξ. Πλάτων (Leg. 7, 823e) αἱμύλος ἔρως φησί· καὶ Σοφοκλῆς (fr. 1015 N.2 † 816 R.). Εὐριπίδης δὲ (fr. 1095 N.2) καὶ αἱμύλην εἶπε θηλυκῶς. Σοφοκλῆς δὲ (Ai. 389) καὶ αἱμυλώτατον. Κρατῖνος δὲ αἱμυλόφρων εἶπε (fr. 379b K.). καὶ αἱμυλοπλόκοσ ὁ αὐτός (fr. 379a K.). alpha.635 Αἰπόλια· αἰγονόμια. alpha.636 Αἰπόλοσ· ὁ ἑρμαφρόδιτος ὑπὸ Σινωπέων οὕτω καλεῖται alpha.637 †αἴρασθαι†· προσενέγκασθαι. Κρατῖνος Τροφωνίῳ (fr. 218 K.)· οὐ σῖτον ἄρασθαι, οὐχ ὕπνου λαχεῖν μέρος. alpha.638 Αἱρεθέν· θεληθέν. alpha.639 Αἱρησαμένων· βουλευσαμένων. alpha.640 Αἶρε μασχάλην· οὕτως εἰώθασι λέγειν ἀντὶ τοῦ ὀρχήσασθαι ἢ κωθωνίζεσθαι. alpha.641 Αἱρεῖ· καταλαμβάνει. alpha.642 Αἱρετίζειν· οἱ περί τι σπουδάζοντες λέγονται. πολὺ τοῦτο παρὰ τοῖς νεωτέροις τῶν κωμικῶν (fr. novum). alpha.643 Αἱρήσειν· συλλαβεῖν, ἑλκύσαι, χειρώσασθαι, πορθῆσαι. alpha.644 Αἱρήσασθαι· λαβεῖν. alpha.645 Αἱρήσομαι· λήψομαι, σκέψομαι, βουλεύσομαι, ἐκλέξομαι. alpha.646 Αἶρε δάκτυλον· τίθεται ἐπὶ τῶν ἀπαγορευόντων ἐν τῇ ἀγωνίᾳ· ἐπαίρεσθαι γὰρ τὴν χεῖρα σύμβολον τοῦ νενικῆσθαι. alpha.647 Αἱρεῖσθαι· ἐργάζεσθαι. alpha.648 Αἴρειν· καὶ τὸ προσφέρειν δηλοῖ· αἶρ' αἶρε μᾶζαν ὡς τάχιστα κανθάρῳ. Ἀριστοφάνης Εἰρήνῃ (1). καὶ μετὰ τῆς <πρός> προθέσεως Φερεκράτης Πετάλῃ (fr. 137 K.)· πρόσαιρε τὸ κανοῦν· εἰ δὲ βούλει, πρόσφερε. ἐτίθεσαν δὲ τὴν λέξιν καὶ ὡς ἡμεῖς ἐπὶ τοῦ παρακειμένην ἀφελεῖν τὴν τράπεζαν. Μένανδρος Κεκρυφάλῳ (fr. 239 K.Th.)· εἶτ' εὐθὺς οὕτω τὰς τραπέζας αἴρετε· μύρα, στεφάνους ἑτοίμασον, σπονδὰς ποίει. καὶ Συναριστώσαις (fr. 385 K. .TH)· ἂν ἔτι πιεῖν μοι δῷ τις· ἀλλ' ἡ βάρβαρος ἅμα τῇ τραπέζῃ καὶ τὸν οἶνον ᾤχετο ἄρασα ἀφ' ἡμῶν. alpha.649 Αἰνῶ· παραιτοῦμαι. καὶ ἐπαινῶ. Σοφοκλῆς (fr. 105 N.2 † 109 R.). alpha.650 Αἰρόμενοσ· φερόμενος. alpha.651 Αἱρούμενοσ· βουλόμενος. alpha.652 Αἱρεῖ· καταλαμβάνει. alpha.653 Αἴρειν ἔξω πόδα πηλοῦ· παροιμία ἐπὶ τῶν μὴ βουλομένων ἐν πράγμασιν εἶναι. λέγεται δὲ καὶ αἴρειν ἔξω πόδα αἰτίας. alpha.654 Ἇιπερ· ὥσπερ. alpha.655 Αἰόλλει· ποικίλλει, στρέφει, πλανᾶ. alpha.656 Αἰόλη νύξ (Soph. Tr. 94)· ἤτοι μέλαινα, ἢ ποικίλη διὰ τὰ ἄστρα. alpha.657 Αἴσιμα· καθήκοντα. alpha.658 Αἴσιοσ· ὁ καθήκων, ἀληθής. alpha.65 Αἰσυητῆρι· χοιροβοσκῷ. alpha.660 Αἲξ οὐρανία· τὰ τοῦ λευκοῦ κυάμου γένη, ᾧ ἐπεψήφιζον καὶ ἐχειροτόνουν. ὁ δὲ Κρατῖνος (fr. 244 K.) καθάπερ τοῦ ∆ιὸς αἶγα Ἀμαλθείαν τροφόν, οὕτως καὶ τῶν δωροδοκούντων αἶγα οὐρανίαν. οἱ δὲ τὰ εἰς τὸ ἀργυρίζεσθαί τισιν ἀφθόνως ἀφορμὴν παρέχοντα οὕτως εἰώθασι λέγειν κωμῳδοῦντες {καὶ καταλαμβάνειν}. alpha.661 Αἴσακοσ· ὁ θαλλὸς τῆς μυρρίνης, ὃν κατέχοντες ἀντὶ βαρβίτου παρὰ πότον ᾖδον. οἱ δέ φασι τῆς δάφνης τὸν κλάδον, ὃν κατέχοντες ὕμνουν τοὺς θεούς. alpha.662 Ἀϊστωθείη (Pl. Prot. 321a)· ἀφανισθείη. alpha.663 Ἀΐστωρ· ἀντὶ τοῦ ἀνήκοος, μὴ πεπεισμένος νόμῳ. alpha.664 Ἀϊστώσασ· ἀντὶ τοῦ διαχέας, τήξας. Σοφοκλῆς (fr. 493 N.2 † 536 R.). alpha.665 Αἴσχιον· ἀντὶ τοῦ αἰσχρόν. Θουκυδίδης (2, 40, 1). alpha.666 Αἴσθεσθαι καὶ αἰσθάνεσθαι· ἔνιοι διαφορὰν ὑπέλαβον εἶναι τοῦ αἴσθεσθαι καὶ αἰσθάνεσθαι καὶ δὴ ἀπεφήναντο τοὺς ῥήτορας κεχρῆσθαι τῷ αἴσθεσθαι μὲν ἐπὶ τοῦ ἀκριβῶς εἰδέναι τι, τῷ δὲ αἰσθάνεσθαι ἐπὶ τοῦ ὑπονοεῖν. ἡμεῖς δὲ περὶ ἀμφοτέρων ἐροῦμεν· τὸ αἰσθάνεσθαι κατὰ ἀλήθειαν οἱ παλαιοὶ ἐπὶ τοῦ εἰδέναι τι ἔταξαν. οὕτως Ἀντιφῶν (fr. 68 Th.). καὶ ἐπὶ τοῦ ὑποπτεύειν, ὡς Λυσίας (fr. 12 S.). alpha.667 Αἶσχοσ· ἀτιμία. alpha.668 Αἰσχίω· χείρω. alpha.669 Αἰσχροεπεῖν· αἰσχρολογεῖν. alpha.670 Αἰσχυνόμενος περιπλέκει τὴν συμφοράν (com. adesp. fr. 576 K.)· ἐν συνουσίᾳ <χρῶ>. alpha.671 Αἰτιαζομένουσ· τοὺς ἐν αἰτίᾳ ὄντας. alpha.672 Αἴτιον γενέσθαι· ἀντὶ τοῦ ἐν αἰτίᾳ. Θουκυδίδης (8, 56, 4). alpha.673 Αἰτναῖον πῦρ· τὸ Σικελικὸν πῦρ· ἐκ τοῦ ὄρους τοῦ λεγομένου Αἴτνη καὶ ἀτμίζοντος. alpha.674 Αἰχμάσουσι· δορατομαχήσουσιν. alpha.675 Αἰχμή· ἡ ἐπιδορατίς, ὁ σίδηρος τοῦ δόρατος. alpha.676 Αἰχμητήσ· πολεμικός. alpha.677 Αἰών· μυελός, ὡς Ἱπποκράτης (Epid. 7, 122 † 5, 468, 1 L.), ἢ βίος, ἢ ζωή. ἢ χρόνος ἀΐδιος. alpha.678 Αἰῶ· τὸν αἰῶνα κατὰ ἀποκοπὴν Αἰσχύλος (Ag. 229. Ch. 350). alpha.679 Αἰωνίζει· διὰ παντός ἐστιν. alpha.680 Αἰώρα· ἡ μετέωρος κίνησις. alpha.681 <Αἰώρα>· ἀγχόνη, ὕψος, ἔπαρσις. alpha.682 Αἰωρήσεισ· κρεμάσεις. alpha.683 Αἰωροῦνται· κρέμανται. alpha.684 Αἰτούμενοσ· κιχράμενος. Μένανδρος Ὕμνιδι (fr. 410 K.Th.)· οὐ πῦρ γὰρ αἰτῶν οὐδὲ λοπάδα αἰτούμενος. alpha.685 Αἰνίζομαι· <θαυμάζω>, ἐπαινῶ. ἢ καταπλήσσομαι, παρὰ τὸ αἰνόν, ὅ ἐστι δεινόν. τινὲς δὲ τὸ εἰς αἶνον καὶ παραβολὴν ἄγω, οἷον αἰνιγματοῦμαί σε. alpha.686 Αἶρα· σφῦρα, ἢ ἀξίνη. alpha.687 Αἱρεῖν· κατὰ κράτος τι λαμβάνειν καὶ καταλαμβάνειν. alpha.688 Αἴρειν· αὔξειν. alpha.689 Αἱρεῖσ· δοξάζεις, ἡγῇ. alpha.690 Αἴρειν· τράπεζαν παρατιθέναι. δηλοῖ καὶ τὸ προσφέρειν· αἶρ' αἶρε μᾶζαν ὡς τάχιστα κανθάρῳ. Ἀριστοφάνης (Pac. 1). καὶ μετὰ τῆς πρός προθέσεως πρόσαιρε (Pherecr. fr. 137 K.). καὶ ἐπὶ τοῦ παρακειμένην ἀφελεῖν τὴν τράπεζαν. alpha.691 Αἰρόπινον· σκοτεινόν. καὶ κόσκινον, ἐν ᾧ πυροὶ σήθονται ὑπὲρ τοῦ τὰς αἴρας διελθεῖν. alpha.692 Ἀΐσθων· αἰσθανόμενος. καὶ βασανιζόμενος. ἢ ἐκπνέων. alpha.693 Αἴσιμα· τὰ προσήκοντα· παρὰ τὴν αἶσαν. ἐνίοτε δὲ τὰ καθήκοντα ἢ τὰ ἀγαθά. ἔσθ' ὅτε δὲ τὰ εἱμαρμένα. alpha.694 Αἴσιον· μέτριον, δίκαιον. καὶ ὑπεραίσιον· τὸ ὑπὲρ τὸ μέτριον. alpha.695 Αἰσυμνῆται· οἱ τοῦ ἀγῶνος προεστῶτες. ἢ οἱ νεανίαι. ἢ νεμηταί, ὅ ἐστι βραβευταί. alpha.696 Αἰσυμνήτην· βασιλέα, ἐπιστάτην, ἄρχοντα. οἱ δὲ τύραννον καὶ βραβευτὴν καὶ πάρεδρον. alpha.697 Αἰσχύνει· αἰκίζεται, λυμαίνεται, αἶσχος περιτίθησι. alpha.698 Αἰτήσασθαι· τὸ χρήσασθαι. Μένανδρος Τίτθῃ (fr. 396 K.Th.)· ἢ ἄν τις ὑμῶν παιδίον ᾐτήσατο ἢ κέχρηκεν, ἄνδρες γλυκύτατοι. καὶ ἐν Ὕμνιδι (fr. 410 K. .TH)· οὐ πῦρ γὰρ αἰτῶ<ν> οὐδὲ λοπάδα αἰτούμενος. alpha.699 Ἀκαδημία· τρία ὑπῆρχον γυμνάσια, Λύκειον, Κυνόσαργες, Ἀκαδημία. ἐκλήθη δὲ ἀπὸ τοῦ καθιερώσαντος αὐτὸ Ἀκαδήμου. alpha.700 Ἀκάθεκτοσ· ἀκατάσχετος. alpha.701 Ἀκαθοσίωτον· ἄνομον, ἄκοσμον, ἀπόβλητον. alpha.702 Ἄκαινα· ἄκαινά ἐστι μέτρον δεκάπουν. ἔστι δὲ ῥάβδος, ἐν ᾗ κεντοῦσι τοὺς βόας, ὡς τῶν Πελασγῶν τοῦτο εὑρόντων. alpha.703 Ἄκακοσ· ὁ κακοῦ μὴ πεπειραμένος, οὐχ ὁ χρηστοήθης. οὕτως Σαπφώ (fr. 171 L. P.). λέγεται δὲ καὶ ὁ χρηστὰ ἤθη ἔχων, εἰ καὶ ἐπ' ἔλαττον. alpha.704 Ἀκακία· ἀντὶ τοῦ ἁπλότης. alpha.705 Ἀκαλήφη· κνίδη καὶ ἡ χερσαία καὶ ἡ θαλαττία, ἥτις ἐστὶ κογχυλίδιόν τι. Ἀριστοφάνης Φοινίσσαις (fr. 560 K.)· εἰκὸς δήπου πρῶτον ἁπάντων ἀναφῦναι καὶ τὰς κραναὰς ἀκαλήφας. Φερεκράτης Αὐτομόλοις (fr. 24 K.)· νὴ τὴν ∆ήμητρ', ἀνιαρὸν ἦν τὸ κακῶς ᾄδοντος ἀκούειν· βουλοίμην γὰρ κἂν ἀκαλήφαις τὸν ἴσον χρόνον ἐστεφανῶσθαι. τὰς δὲ θαλαττίας καὶ Ἀριστοτέλης ἀκαλήφας ἐν τῷ πρώτῳ Περὶ ζῴων (487a 25) καὶ <τὰς χερσαίας> Θεόφραστος ἐν ἑβδόμῳ Φυσικῶν (Hist. pl. 7, 7, 2). alpha.706 Ἀκάλανθοσ· ὄρνεόν τι. alpha.707 †Ἀκάλλειν†· ἰδίως τὸ τῇ οὐρᾷ σαίνειν. alpha.708 Ἀκαμαντὶσ καὶ ἀκάμασ· μία τῶν δέκα φυλῶν, ἀπὸ Ἀκάμαντος τοῦ Θησέως. alpha.709 Ἀκάμπιον· ἀντὶ τοῦ ἀκαμπές. Σοφοκλῆς (fr. 988 R.). alpha.710 Ἀκάμπιοσ· ὁ ἐπ' εὐθείας δρόμος καὶ περίπατος. alpha.711 Ἄκανοι· οὕτως αἱ ἄκανθαι λέγονται. alpha.712 Ἀκαπήλευτον· ἄδολον, καθαρόν, ἀρᾳδιούργητον. alpha.713 Ἀκαρῆ· βραχύ, ὀξύ, ὃ οὐχ οἷόν τε κεῖραι. alpha.714 Ἀκαρήσ· ὀξύς, βραχύς. διττῶς δὲ λέγεται παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς· καὶ ὀνοματικῶς, οἷον ἀκαρὴς χρόνος, καὶ τῷ ἀκαρεῖ καὶ τὸν ἀκαρῆ· καὶ ἐπιρρηματικῶς ἀκαρῆ, ἀντὶ τοῦ βραχέως καὶ συντόμως. alpha.715 Ἀκαριαῖον· μικρόν, βραχύ. ῥοπή. alpha.716 Ἀκαρ<ῆ>· ἀντὶ τοῦ μικρὸν ἢ οὐδέν. οὕτως Ἀντιφῶν (fr. 146 Th.). alpha.717 Ἄκασκα· ἥσυχα, βραδέα. Κρατῖνος Νόμοις (fr. 126 K.)· ἢ πρεσβῦται πάνυ γηραλέοι σκήπτροισιν ἄκασκα προβῶντες. alpha.718 Ἀκαταλήκτωσ· ἀκαταπαύστως. alpha.719 Ἀκαταλλήλωσ· ἀναρμοδίως. alpha.720 Ἀκάτιον· μικρὸν πλοῖον. alpha.721 Ἀκάτια· ὑποδημάτων εἶδος. alpha.722 Ἄκατοσ· φιάλη, διὰ τὸ ἐοικέναι στρογγύλῳ πλοίῳ. οὕτω Θεόπομπος (fr. 3 K.). alpha.723 Ἀκατεύναστοσ· ἀκοίμιστος. alpha.724 Ἀκεανοί· τὰ ἐν τοῖς φακοῖς στρογγύλα καὶ δυσκατάκοπτα ὄσπρια. alpha.725 Ἀκέραιον· ἄκακον, ὁλόκληρον, καθαρόν. σημαίνει καὶ τὸν ἔξω κήρας. alpha.726 Ἀκερδὴς χάρισ· ἡ μὴ δεόντως διδομένη. alpha.727 Ἀκειρεκόμησ· τὴν κόμην μὴ κειρόμενος. alpha.728 Ἀκέραιοσ· ὁ μηδὲν κακὸν πεπονθώς. alpha.729 Ἀκέσασθαι καὶ ἀκέσαι· ἰάσασθαι. ὅθεν καὶ Ἀττικοὶ τὴν ἠπήτριαν ἀκέστριαν καλοῦσιν. alpha.730 Ἀκεῖσθαι· λέγειν, θεραπεύειν. παραιτεῖσθαι, ἰᾶσθαι. καὶ ἀπάγειν ἐπαγωγὰς ἐκ γοητείας καὶ μαγγανείας ἐπηγμένας τισί. Πλάτων ἐν δευτέρῳ Πολιτείας (364ξ). Σοφοκλῆς δὲ ἐν Ἀντιγόνῃ (1027) ἐκλαμβάνει τὸ ἀκεῖσθαι ἐπὶ τοῦ ἁμαρτίαν ἐπανορθοῦσθαι κατὰ μεταφοράν. alpha.731 Ἄκεσιν· ἴασιν. alpha.732 Ἀκεσίπονον· θεραπευτικόν. alpha.733 Ἀκέσματα· ὑγιάσματα, ἰάματα. alpha.734 Ἀκεσμόν· ἰατρείαν. alpha.735 Ἀκεσίασ· ἀντὶ τοῦ ἰατρός. alpha.736 Ἀκεστάσ· ἰατρούς. καὶ ἀκέστωρ· ὁ ἰατρός. alpha.737 Ἀκεσταί· οἱ τὰ ἱμάτια ἀκούμενοι. Ξενοφῶν (Cyr. 1, 6, 16)· ὥσπερ ἱματίων ῥαγέντων εἰσί τινες ἀκεσταί. alpha.738 Ἀκέφαλον· ἀντὶ τοῦ ἀτελείωτον. Πλάτων Νόμων ἕκτῳ (752α)· μῦθον ἀκέφαλον ἑκὼν καταλείπομαι. alpha.739 Ἀκή· ἀκμὴ σιδήρου. καὶ ἡ ἡσυχία. alpha.740 Ἀκήδεστοι· μηδεμιᾶς φροντίδος τυχόντες. ἢ ἀκήδευτοι καὶ ἄταφοι. alpha.741 Ἀκηδήσ· ὁ μὴ φροντίζων. alpha.742 Ἀκηδήσ· ἄταφος. alpha.743 Ἀκήματα· ἰάματα. alpha.744 Ἄκη· πόλις ἐν Φοινίκῃ, ἣν οἱ μὲν τὴν νῦν Πτολεμαΐδα καλουμένην οὕτω πάλαι φασὶν ὀνομάζεσθαι, ∆ημήτριος δὲ (Sceps. fr. novum) οὐ τὴν πόλιν, ἀλλὰ τὴν ταύτης ἀκρόπολιν. alpha.745 Ἀκηλίδωτον· ἄσπιλον, ἀκήρατον. alpha.746 Ἀκήρατοσ· ἄφθαρτος, ἀπαθής, ἀκέραιος. alpha.747 Ἀκηράσιοσ· ἀκέραιος. alpha.748 Ἀκίβδηλον· καθαρόν. alpha.749 Ἀκίβδηλος ἀνήρ· ὁ μὴ κίβδηλος, ἀλλὰ δόκιμος καὶ πολλοῦ ἄξιος. οὕτω Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 12). alpha.750 Ἀκίδασ· τοῦ βέλους τὰς ὀξύτητας. alpha.751 Ἀκιδωτὸς ὅρμοσ· συγκείμενος ἐκ πολλῶν ἀκίδων. alpha.752 Ἀκιδνότερον (σ 130)· ἀσθενέστερον, μεταφορικῶς ἀπὸ τοῦ μὴ κίειν, τουτέστι μὴ ἰσχύειν, ἢ κίκυν μὴ ἔχειν, οἷον ἰσχύν, διὰ τὴν τῆς ψυχῆς ἀσθένειαν. ∆ίδυμος δὲ (fr. novum) ταλαιπωρότερον καὶ ἀθλιώτερον ἔφη. alpha.753 Ἄκικυσ· ἀσθενής, ἀδύνατος. κατὰ στέρησιν ἤτοι τοῦ κίειν ἢ τῆς κίκυος, ἥτις παρὰ τὴν κίνησιν λέγεται ἰσχὺς οὖσα. alpha.754 Ἀκινάκησ· μικρὸν δόρυ Περσικόν. alpha.755 Ἀκκιζόμενοσ· θρυπτόμενος, προσποιούμενος, γυναικιζόμενος. ἢ μωραίνων, ἀπό τινος γυναικὸς μωρᾶς, ἥτις ἐκαλεῖτο Ἀκκώ. σημαίνει δὲ καὶ τὸν θέλοντα μέν, προσποιούμενον δὲ μὴ θέλειν. alpha.756 Ἀκκισμούσ· προσποιήσεις, ὑποκρίσεις. alpha.757 †Ἀκιόμενοι†· ἐπισκευάζοντες. μεταφορικῶς ἀπὸ τοῦ θεραπεύειν. alpha.758 Ἀκίονεσ· ἀστήρικτοι. alpha.759 Ἀκληρεῖ· οὐ μετέχει, οὐ κεκλήρωται. alpha.760 Ἄκληροι· ἔξω τοῦ κεκληρῶσθαι. Εὐριπίδης (Troad. 32). alpha.761 Ἀκληρία· ἀντὶ τοῦ ἀτυχία. Σοφοκλῆς (fr. 898 N.2 † 989 R.). alpha.762 Ἀκλήρῳ (λ 490)· κλῆρον μὴ ἔχοντι μηδὲ οὐσίαν, πτωχῷ· κλῆρος γὰρ ἡ οὐσία, ὅθεν καὶ ἐπίκληρος. alpha.763 Ἄκλυτον· ἀνώνυμον. alpha.764 Ἀκλητί· ἄνευ κλήσεως. alpha.765 Ἀκλόνητον· ἄσειστον, ἀδόνητον. alpha.766 Ἀκμάζει· νεάζει. alpha.767 Ἀκμάζεισ· τὰ νέων πράττεις. οὕτως Ὑπερείδης (fr. 122 J.) καὶ Λυσίας (fr. 188 S.). alpha.768 Ἀκμαῖοσ· νεανίσκος σφριγῶν. alpha.769 Ἀκμή· ὀξύτης, αὐτὴ ἡ ῥοπὴ τῆς τοῦ πράγματος ἐπιτάσεως. καὶ ἡ δύναμις. καὶ ἡ νεότης. ἀκμὴ δὲ καιροῦ ἡ εὐτυχία. οὕτως καὶ Ἰσοκράτης (2, 33)· τὸ μὲν τῆς ἀκμῆς τῶν καιρῶν τυγχάνειν. λαμβάνεται δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ ἔτι. οὕτως Ὑπερείδης (fr. 116 J.). alpha.770 Ἀκμὴ καλεῖ (Eur. Hec. 1042)· καιρὸς καλεῖ. alpha.771 Ἀκμῆτεσ· μὴ κάμνοντες. alpha.772 Ἀκμητί· ἀκαμάτως. alpha.773 Ἀκμοθέτῳ· τῷ κοιλώματι, ἐν ᾧ ὁ ἄκμων τίθεται. alpha.774 Ἀκμονίδησ· ὁ Χάρων. καὶ ὁ Οὐρανός· Ἄκμονος γὰρ παῖς. alpha.775 Ἀκνίσωτος οἶκοσ· ὁ ἄνευ πυρὸς καὶ κνίσης. οὕτως Αἰσχύλος (fr. 292 N.2 † 751 M.). alpha.776 Ἄκοιτισ· γαμετή. alpha.777 Ἀκολασία· ἀκρασία. alpha.778 Ἀκόλαστον· ἀκρατῆ, θρασύν. alpha.779 Ἀκόλαστον καὶ ὑβριστὸν πρᾶγμα ἢ ἄνθρωποσ· λέγοι δ' ἄν τις καὶ ὑβριστικόν. alpha.780 Ἀκόλαστος ὄχλοσ· Εὐριπίδης ἔφη (Hec. 607), ἀκόλαστον δὲ σῶμα Σοφοκλῆς (fr. 678 N.2 † 744 R.). ἀκολαστήμτα δὲ λέγουσι μὲν κατακόρως οἱ Ἐπικούρειοι, πλὴν καὶ Ἀναξανδρίδης κέχρηται τῇ λέξει (fr. 73 K.) καὶ Ἀριστοφάνης (Lys. 398). alpha.781 Ἀκολασία· Θουκυδίδης ἔφη (3, 37, 3)· ἀκολαστία δὲ Ἄλεξις (fr. 345 K.). ἀκολαστότατον δὲ Ἀριστοφάνης (fr. 36 Dem.) καὶ Ἀκολαστοτέραν Νικόλαος (fr. 2 K.). alpha.782 Ἀκόλαστον καὶ ὑβριστὸν πρᾶγμα· Ἀττικῶς συντέθειται, διττὴν δὲ ἔχει τὴν θεωρίαν· μίαν μὲν ὅτι ἐχρήσατο τῷ ὑβριστὸν ἀντὶ τοῦ ὑβριστικοῦ, ὅμοιον ὂν τῷ τύπῳ τοῖς τοιοῖσδε τῶν ὑπερθετικῶν βέλτιστον, κάλλιστον, κράτιστον καὶ τοῖς ὁμοίοις· ἑτέραν δὲ διότι συμπέπλεκται τὸ ὑβριστὸν τῷ ἀκολάστῳ. Πλάτων δὲ ἐχρήσατο ἐν Πεισάνδρῳ λέγων (fr. 98 K.)· γυνὴ γάρ, ἢν μὲν αὐτὴν ἀεὶ κολάζῃς, ἐστὶ πάντων κτημάτων κράτιστον· ἐὰν δὲ ἀνῇς, ὑβριστόν <ἐστι> χρῆμα καὶ ἀκόλαστον. Φερεκράτης δὲ τῷ κόβαλον συμπλέξας τὸ ὑβριστὸν εἶπεν (fr. 162 K.)· ὑβριστὸν ἔργον καὶ κόβαλον εἰργάσω. συγγραφικαὶ δὲ αἱ συνθῆκαι. alpha.783 Ἀκολαστανεῖτε· Ἀριστοφάνης ἔφη (Av. 1227) ὁμοίως τῷ σημανεῖτε. Πλάτων δὲ ἐν ἕκτῳ Πολιτείας (8, 555d. 9, 590a et 591a) Ἀκολασταίνειν ἔφη. alpha.784 Ἀκόλουθοσ· ∆ημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Κόνωνος (54, 4) ἀντὶ τοῦ δούλου. ὡσαύτως δὲ καὶ Ξενοφῶν (R. Athen. 1, 19). alpha.785 Ἀκόλουθον· οὐδετέρως μὲν Ἀριστοφάνης (fr. 37 Dem. cf. Ach. 438), θηλυκῶς δὲ Πλάτων ἐν τῷ Περὶ ψυχῆς (111ξ). ∆ημοσθένης δὲ ἐν τῷ πρὸς Πανταίνετον (37, 25) ἐν ἴσῳ τῷ ἐφεξῆς εἶπε τὸ ἀκόλουθον. alpha.786 Ἀκόλουθα· Ἀντιφῶν (fr. 147 Th., cf. 87 B 84 D. .K) τὰ ἑπόμενα καὶ σύμφωνα. alpha.787 Ἀκολουθία· ἡ ἀκολούθησις. Σοφοκλῆς (fr. 899 N.2 † 990 R.). alpha.788 Ἀκολουθοῦντε· ἀντὶ τοῦ ἀκολουθοῦσαι δυϊκῶς. οὕτως Ἕρμιππος (fr. 85 K.)· καὶ γὰρ κέχρηνται ταῖς ἀρσενικαῖς μετοχαῖς ἀντὶ θηλυκῶν πολλάκις. alpha.789 Ἀκολουθεῖν μετ' αὐτοῦ· οὕτως συντάσσουσιν οἱ Ἀττικοὶ ἀντὶ τοῦ ἀκολουθεῖν αὐτῷ· καὶ γὰρ Λυσίας (fr. 53 S.) οὕτω κέχρηται καὶ Πλάτων (Menex. 249d), ἀλλὰ καὶ Ἀριστοφάνης ἐν Πλούτῳ (823) ἕπου φησὶ μετ' ἐμοῦ, παιδάριον. καὶ Μένανδρος (Dysc. 969. Misum. 466. Sic. 423)· Νίκη μεθ' ἡμῶν εὐμενὴς ἕποιτο ἀεί. κἀν τῇ Παρακαταθήκῃ (fr. 330 K. .TH)· συνακολούθει μεθ' ἡμῶν φησι. alpha.790 Ἀκόμπαστος λόγοσ· Εὐριπίδης φησί (fr. 872 ν.2), καὶ ἀκόμπαστος φάτισ (fr. 873 N.2). alpha.791 Ἄκομψον· ἀπάνουργον. ἄκομψον καὶ φαῦλον (Eur. fr. 473 N.2)· οἷον κομψείας καὶ πανουργίας ἀπηλλαγμένον. οὕτω Φρύνιχος (Praep. soph. 7, 13). alpha.792 Ἀκονιτί· ἄνευ ἀγῶνος καὶ μάχης. ἢ <εὐμαρῶς>, ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἀθλητῶν τῶν <οὕτως> εὐμαρῶς περιγινομένων, ὥστε μηδὲ κονίσασθαι. alpha.793 Ἀκοήν· ἀντὶ τοῦ οὖς. Φερεκράτης (fr. 199 K. alpha.794 Ἀκοόσ· ἀντὶ τοῦ ἀκουστικός. Πλάτων (fr. 226 K.). alpha.795 Ἀκοήν· τὸν λόγον, ὡς καὶ τὰ ἡμέτερα λόγια· ἀκοὴν ματαίαν μὴ παραδέχου, οἷον μάταιον λόγον μὴ προσδέχου. alpha.796 Ἄκοπος ἀνήρ· ἀντὶ τοῦ οὐδέπω ἠνωχλημένος ὑπό τινος. οὕτως Ἀμειψίας (fr. 29 K.). alpha.797 Ἄκοσ· ἴασις, θεραπεία. alpha.798 Ἄκοσμα· ἀπρεπῆ, ἄτακτα. alpha.799 Ἀκόρητοσ· ἀκόσμητος· κορεῖν γὰρ τὸ σαίρειν παρὰ Ἀττικοῖς. alpha.800 Ἀκορεσταίνω· ἀκόρεστα πράττω. alpha.801 Ἀκοσμήτωσ· ἀντὶ τοῦ ἀτάκτως. Πλάτων (Leg. 6, 781b). alpha.802 Ἀκούει καλῶσ· ἀντὶ τοῦ εὐφημεῖται. οὕτως Ἡρόδοτος. alpha.803 Ἀκούειν· ἐπὶ τοῦ πείθεσθαι. ∆ημοσθένης (20, 68). alpha.804 Ἄκουε· ἀντὶ τοῦ σίγα. Κρατῖνος (fr. 284 K.). οἷον τόπον δίδου διὰ τῆς σιγῆς τῇ ἀκοῇ. alpha.805 Ἀκουσίμη· ἀντὶ τοῦ ἀκουστή. alpha.806 Ἀκουσείων· ἀντὶ τοῦ ἀκουσόμενος. Σοφοκλῆς (fr. 900N.2 † 991 R.). alpha.807 Ἀκουτίσαι· διδάξαι. alpha.808 Ἀκοῦσαι ὀργῶ· Κρατῖνός φησιν (fr. 21 Dem.), ἀλλὰ καὶ Θουκυδίδης (4, 108, 6)· Λακεδαιμονίων ὀργώντων. σημαίνει δὲ τὸ ὀργᾶν <τὸ> πάνυ ἐπαίρεσθαι πρὸς τὸ πρᾶξαί τι ἢ ἀκοῦσαι. καθόλου δὲ ποικίλως χρῶνται τῷ ὀνόματι· καὶ γὰρ ἐπὶ τοῦ βρέξαι, ὡς Ἀρχίλοχος (fr. 277 West). Αἰσχύλος δὲ (fr. 765 M.) ἐπὶ τοῦ παίοντα ἐξελαύνειν καὶ μαλάττειν τίθησι. Σοφοκλῆς δὲ ἐν Αἰγεῖ <φησι> (fr. 25 R.) τὸν Θησέα στρέφοντα καὶ μαλάττοντα τὰς λύγους ποιῆσαι δεσμὰ τῷ ταύρῳ. λέγει δὲ οὕτως· κλωστῆρσι χειρῶν ὀργάσας κατήνυσε σειραῖα δεσμά. καὶ Ἡρόδοτος δὲ ἐν τετάρτῳ (64, 2) ἀντὶ τοῦ μαλάξας τῷ ὀργάσας κέχρηται. οὐκοῦν ἐπεὶ τὸ μαλάξαι καὶ βρέξαι σημαίνει ἡ φωνή, ὀργᾶν λέγεται τὸ σπαργᾶν καὶ μετεωρίζεσθαι· καὶ γὰρ τὰ βρεχόμενα ὑποιδεῖ. θεατέον δὲ καὶ οὕτω τὴν δύναμιν τῆς φωνῆς· ὀργάδες καλοῦνται πάντα τὰ ἀνειμένα εἰς ὕλην καὶ ἀνημέρωτα καὶ ἀργά, ὡς καὶ Σόλων φησίν (fr. 91 R.). ἀπὸ τούτου οὖν τὸ ὀργᾶν εἴρηται ἐπὶ τοῦ ἀνεῖσθαι πρὸς τὸ πρᾶξαί τι ἢ ἀκοῦσαι. ἢ ἐπεὶ αἱ ὀργάδες ἄτμητοι οὖσαι αὔξουσιν εἰς ὕψος, διὰ τοῦτο καὶ τὸ ὀργᾶν ὑψοῦσθαι καὶ ἐπαίρεσθαι πρὸς τὸ ἀκοῦσαί τι ἢ πρᾶξαι σημαίνει. δοκεῖ δέ μοι καὶ τὸ 9ὀριγνᾶσθαι καὶ ἡ 9ὀργή9 ἐντεῦθεν γεγονέναι, οἷον ὄρεξίς τις καὶ ἔφεσις καὶ αὔξησις καὶ μετεωρισμὸς οὖσα τῆς ψυχῆς. συγγραφικὴ μέντοι ἡ φωνὴ ἡ κοῦσαι ὀργῶ9. alpha.809 Ἀκούειν· ἐπὶ τοῦ πείθεσθαι. ∆ημοσθένης (20, 68) καὶ Ἡρόδοτος (3, 61, 3) καὶ πρὸ αὐτῶν Ὅμηρος (η 11). alpha.810 Ἀκούοντα ἄριστα· ἀντὶ τοῦ εὐφημούμενος. Ἡρόδοτος (6, 86, 2. 8, 93, 1) καὶ Εὔπολις (fr. 375 K.). alpha.811 Ἀκούων διατεθρύληται· τούτῳ προστιθέντες ἐνίοτε καὶ τὰ ὦτα χρῶνται (Pi. Lys. 205b. Reip. 2, 358c). alpha.812 9Ἄκουε τὰς ἐμὰς ἐπιστολάσ· ἀντὶ τοῦ τῶν ἐμῶν ἐπιστολῶν. Αἰσχύλος εἶπεν (fr. 293 N.2 † 752 M.). alpha.813 9Ἄκουε σίγα· Κρατῖνος (fr. 284 K.)· ἄκουε, σίγα, πρόσεχε τὸν νοῦν, δεῦρ' ὅρα. καὶ Σοφοκλῆς (fr. 1014 N.2 † 815 R.)· ἄκουε, σίγα, τίς ποτ' ἐν δόμοις βοή; alpha.814 Ἀκουσέτην· Σοφοκλῆς ἔφη (fr. 900 N.2 991α ρ.), ἀκούσεσθαι δὲ Ἀριστοφάνης (fr. 38 Dem.). alpha.815 9Ἄκουσμα, οὐκ ἀκρόαμά φασί τινες λέγειν τοὺς Ἀττικούς, διαμαρτάνουσι δέ· καὶ γὰρ πλεονάζουσι μὲν ἐν ταύτῃ τῇ φωνῇ, χρῶνται δὲ ὅμως καὶ τῷ ἀκροάματι, ὡς Αἰσχίνης ἐν τῷ κατὰ Κτησιφῶντος (241)· βαρύτερον τῶν ἔργων, ὧν πεπόνθαμεν, τὸ ἀκρόαμα γίνεται. καὶ Ξενοφῶν δὲ χρώμενος τῷ ἀκούσματι οὐδὲν ἧττον καὶ τῷ ἀκροάματι κέχρηται ἀλλαχοῦ τε λέγων (Hier. 1, 14) καὶ ἐν τῷ Συμποσίῳ (2, 2) τὸν Σωκράτην εἰσάγων λέγοντα· νὴ ∆ία, ὦ Καλλία, τελέως ἡμᾶς ἑστιᾷς· οὐ γὰρ μόνον τὸ δεῖπνον ἄμεμπτον παρέθηκας, ἀλλὰ καὶ θεάματα καὶ ἀκροάματα ἥδιστα παρέχεις. ∆ίφιλος δὲ ἐκ παραλλήλου τέθεικε τὰς λέξεις (fr. 122 K.)· μόνος γὰρ ἦν λέγων, ἄκουσμα καὶ ἀκρόαμα. alpha.816 Ἀκούεις ἃ λέγει σε· οὕτω Φερεκράτης ἔφη λέγων (fr. 73 K.)· ὦ Ζεῦ πολυτίμητε, ἆρα ἀκούεις ἅ σε λέγει ὁ πανοῦργος υἱός; alpha.817 Ἀκουσίμη· ἀντὶ τοῦ ἀκουστή. Σοφοκλῆς (fr. 679 N.2 † 745 R.)· σπουδὴ γὰρ ἡ κατ' οἶκον ἐγκεκρυμμένη οὐ πρὸς θυραίων οὐδαμῶς ἀκουσίμη. δύναται καὶ φωνὴ ἀκουσίμη λέγεσθαι. alpha.818 Ἀκουστά9· ὡς ἐν τῇ Κρεούσῃ (fr. 330 N.2 † 357 R.)· ἄπελθ' ἄπελθε, παῖ· τάδ' οὐκ ἀκουστά σοι. καὶ Εὐριπίδης δὲ πολλάκις (Andr. 1084. Hel. 663). ὁ μέντοι Σοφοκλῆς <καὶ> ἀκούσιμά φησι (fr. 991b R.). πολιτικώτερον δὲ λέγει ὁ Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 13) τὸ ἀκουστὰ μᾶλλον ἢ τὸ ἀκούσιμα. alpha.819 Ἀκούσασ ἥκειν, οὐχ ἥκοντα. Ξενοφῶν ἐν Ἀπομνημονεύμασιν ἔφη (3, 1, 1). καὶ Μένανδρος δὲ (fr. 817 K. .TH) καὶ ἄλλοι πολλοί. alpha.820 Ἀκούμενοσ· θεραπευόμενος ἢ θεραπεύων. alpha.821 Ἀκουσία· τὸ πρᾶγμα. Σοφοκλῆς (fr. 680 N.2 † 746 R.)· ἐξαίρετον τίθημι τὴν ἀκουσίαν. alpha.822 Ἀκοινώνητοσ· Πλάτων ἐν Νόμων Σ2ʹ (768β). καὶ ἀκοινώνητα. καὶ Ἀντιφῶν δὲ (87 B 93a D. K. et fr. 144 Th.) καὶ Εὐριπίδης (Andr. 470). alpha.823 Ἀκοινώνητα καὶ ἀκοινωνία· Πλάτων ἐν ταῖς πρὸς τὸν ∆ιονύσιον ἐπιστολαῖς (3, 318e). alpha.824 Ἀκοίτιδοσ· Εὐριπίδης ἔφη (fr. novum). alpha.825 Ἀκονῶν· ∆ημοσθένης ἐν Ἐπιστολαῖς (2, 11)· ἀκονῶν τὴν πόλιν. alpha.826 Ἀκόρεστα· Εὐριπίδης ἔφη (Med. 638), κορεστότερα δὲ Ξενοφῶν (Symp. 8, 15). alpha.827 Ἀκοσμοῦντεσ· Σοφοκλῆς (Ph. 387 cf. Ant. 730). ἀκοσμεῖ δὲ Πλάτων ἔφη (Leg. 6, 764b). καὶ κόσμουσ ὁ αὐτός. καὶ κοσμήτωσ ἀντὶ τοῦ ἀτάκτως ἐν Νόμων Σ2ʹ (781b)· τὸ περὶ τὰς γυναῖκας ἀκοσμήτως περιορώμενον. alpha.828 Ἀκοσμεῖν· τὸ μηδὲν ἐν κόσμῳ καὶ τάξει ποιεῖν, ἀλλ' ἀκολασταίνειν. Σοφοκλῆς (Ant. 730. Ph. 387). alpha.829 Ἀκοσμία· Εὐριπίδης (Iph. A. 317)· τίς ποτ' ἐν θύραισι θόρυβος καὶ λόγων ἀκοσμία; alpha.830 9Ἄκος περίαπτον· Ἀττικῶς εἴρηται. κέχρηται τῇ συνθήκῃ Κρατῖνος (fr. 22 Dem.). alpha.831 Ἀκραγγέσ· ἀκρόχολον, ἀσθενές, χαλεπόν. alpha.832 Ἀκράδαντον· ἀσάλευτον, ἀκίνητον. alpha.833 Ἀκραιφνέσ· καθαρόν, ὑψηλόν, τέλειον. ἢ κραιφνοῦσ· οἷον ἀκηροφανοῦς, ἀβλαβοῦς· κὴρ γὰρ ὁ θάνατος. alpha.834 9Ἄκρα κόρυμβα (I 241)· τὰ ἀκροστόλια τῶν νεῶν τὰ ἐξέχοντα κατὰ πρύμναν ἢ πρῷραν. alpha.835 Ἀκρέμονεσ· βλαστοί, κλάδοι. alpha.836 Ἀκρασίασ· ἀνωμαλίας. παρὰ τὸ μὴ συγκεκρᾶσθαι. alpha.837 Ἀκράτισμα· ἔμβρωμα. alpha.838 Ἀκρατὴς γάμων· σεμνὸς καὶ εὐπρεπὴς ὁ λόγος ἐπὶ γυναικὸς τιθέμενος ἀκολάστου καὶ μοιχικῆς. οὕτως Φρύνιχος (Praep. soph. 50, 11.23). alpha.839 Ἀκρατὴς χειρόσ· ὁ κλέπτης. ὅμοιον τῷ ἀκρατὴς γάμων. alpha.840 Ἀκρατῆ γίνεσθαι τοῦδε· οἷον μὴ κατακρατεῖν διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἐπιρρεόντων πραγμάτων ἢ λόγων. alpha.841 9Ἄκρατοσ· κατὰ τὸ ἐναντίον τὸ πολύκρατος. alpha.842 Ἀκρατίσασθαι· τὸ μικρὸν ἐμφαγεῖν πρὸ τοῦ ἀρίστου. alpha.843 Ἀκριβοῦν· ἐγνωκέναι τὸ ἀκριβές. alpha.844 Ἀκριτί9· ἄνευ κρίσεως. alpha.845 9Ἄκριτοσ· ἀντὶ τοῦ ἀδιάκριτος. οὕτω ∆ημοσθένης (18, 18). alpha.846 9Ἄκριτα· ἀχώριστα. alpha.847 Ἀκριτόμυθοσ· πολύλογος, ἀδιακρίτους ἔχων τοὺς λόγους. alpha.848 Ἀκριτόφυλλον· σύμφυτον πολλοῖς δένδροις, ὥστε μὴ διακρῖναι αὐτῶν τὰ φύλλα, ἃ φέρει. ἢ κατάσκιον. alpha.849 Ἀκροᾶσθαι· ἀντὶ τοῦ ὑπακούειν. οὕτως Ἀντιφῶν (fr. 62 Th.). alpha.850 Ἀκροβολίζεται· τὸ ἐν πολέμῳ προκατάρχεσθαι τῆς συμβολῆς. ἢ τὸ ἄκραις συμπλέκεσθαι χερσίν. ἢ καὶ τὸ διὰ βελῶν μάχεσθαι. καὶ τὸ ἐπιδείκνυσθαι τὸν πόλεμον. alpha.851 Ἀκροβελίδασ· τὰ ἄκρα τῶν ὀβελίσκων. Ἄρχιππος Ἡρακλεῖγαμοῦντι (fr. 10 K.)· τὸ πῦρ πολὺ λίαν· ὕπαγε τὰς ἀκροβελίδας. alpha.852 Ἀκροβολίζεται· τὰ ἄκρα τοῦ σώματος [...]. alpha.853 Ἀκροβόλοι· ἀκοντισταί, τοξόται. alpha.854 Ἀκροβολισμόσ· ἐρεθισμός. alpha.855 Ἀκρόδρυα· καρποὶ δενδρικοί. alpha.856 Ἀκροδίκαιοσ· ὁ εἰς ἄκρον δίκαιος. alpha.857 Ἀκροθίνια· τὰς τῶν ἐνιαυσιαίων καρπῶν ἀπαρχάς. ἀκροθίνια δὲ κυρίως καλεῖσθαι τὰς ἀπαρχάς φασιν, ἃς ἀνατιθέασιν οἱ ἐξ ἐμπορίας, παρὰ τὸ ἀπὸ τοῦ θινός, τουτέστιν τοῦ αἰγιαλοῦ, σεσῶσθαι αὐτά. ἄλλοι δὲ τὰ ἀπὸ τῶν πολέμων, παρὰ τὸ σίνεσθαι ἐν τῷ πολέμῳ πολλούς, τουτέστι βλάπτεσθαι. ἢ τὰ ἄκρα τῶν σωρῶν. alpha.858 Ἀκροκώλια δίεφθα· Τηλεκλείδης (fr. 48 K.). alpha.859 Ἀκρόκομοι (∆ 533)· μετρίως κομῶντες ἢ λίαν. ἢ τὰ ἄκρα τῆς κεφαλῆς κομῶντες. alpha.860 Ἀκρωνία· τὰ ἀθροίσματα. καὶ ἡ ἀκρότης. καὶ ἡ ἀκμή. καὶ τὸ ἐπίλεκτον σύστημα. alpha.861 Ἀκρομανήσ· ὁ φρενήρης. alpha.862 Ἀκρόνυξ· οἷον ἀρχὴ νυκτός. Σοφοκλῆς (fr. 991c R.). alpha.863 9†Ἀκροπόλισιν†9· ἀκρωρείαις. alpha.864 9Ἄκρον φρονεῖν, ἄκρον δρᾶν· οἷον ἐξέχων ἐν τῷ φρονεῖν καὶ πράττειν. οὕτως Σοφοκλῆς (fr. 818 R.). alpha.865 Ἀκροσφαλεῖσ· †ἀκροσφαλισμένους†. alpha.866 Ἀκρότομοσ· σκληρός, ὑψηλός. alpha.867 Ἀκροσφαλέσ· σημαίνει τὸ ἄκρως σφαλερὸν καὶ μὴ δυνάμενον παγίως ἐν ἀσφαλείᾳ εἶναι. οὕτως Φρύνιχος (Praep. soph. 32, 15.25). alpha.868 Ἀκρώρεια· ἐξοχή, κορυφή· εἰς τρία γὰρ διῄρηται τὸ ὄρος, εἰς ἀκρώρειαν, εἰς ὑπώρειαν, εἰς τέρμα. ἀκρώρεια μέν ἐστιν ἡ κορυφή, ὑπώρεια δὲ τὰ πλευρὰ τοῦ ὄρους, τέρμα δὲ τὰ τελευταῖα. alpha.869 Ἀκροτελεύτιον ἔπουσ· τὸ ἔσχατον κεφαλαίου τινὸς ποιητικοῦ· κυρίως γὰρ ἀκροτελεύτια ἐπὶ ποιημάτων τιθέασιν Ἀττικοί. οὕτως Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 14). alpha.870 Ἀκροφύσιον· τὸ τῇ χώνῃ προστιθέμενον. Σοφοκλῆς (fr. 901 N.2 † 992 R.). alpha.871 Ἀκροχειρίζεσθαι· πυκτεύειν ἢ παγκρατιάζειν πρὸς ἕτερον ἄνευ συμπλοκῆς. ἢ ὅλως ἄκραις ταῖς χερσὶ μετ' ἄλλου γυμνάζεσθαι. alpha.872 Ἀκροχόρδων· ἐξοχή τις περὶ τὴν ἕδραν καὶ περὶ ἄλλα μέρη τοῦ σώματος. alpha.873 Ἀκταινῶσαι· ἀντὶ τοῦ ὑψῶσαι καὶ ἐξᾶραι καὶ μετεωρίσαι. alpha.873 πεποίηται δὲ οὕτως· ἔστι δένδρον, ὃ καλεῖται ἀκτῆ, ἀφ' οὗ τὰ ἀκόντια τέμνεται. οὕτως Ἀνακρέων (PMG 466 Page). alpha.874 Ἀκταίνειν· γαυριᾶν καὶ ἀτάκτως πηδᾶν. ἢ πρὸς συνουσίαν ὁρμᾶν. alpha.875 Ἀκτή9· αἰγιαλὸς παραθαλάσσιος. alpha.876 Ἀκτή9· ἰδίως ἐπιθαλαττίδιός τις μοῖρα τῆς Ἀττικῆς· ὅθεν καὶ ὁ Ἀκτίτης λίθος. ἐκάλουν δὲ οὕτως καὶ τὴν Ἀττικήν, οἱ μὲν ἀπό τινος Ἀκταίωνος βασιλέως, οἱ δὲ διὰ τὸ τὴν πλείω τῆς χώρας ἐπιθαλάττιον εἶναι. alpha.877 9Ἄκτια· ἀγὼν παλαιός, ὡς Καλλίμαχος ἐν τῷ Περὶ τῶν ἀγώνων δῆλον ποιεῖ (fr. 403 Pf.). alpha.878 Ἀκύκλιοσ· ὁ ἀπαίδευτος παρὰ Πλάτωνι (fr. 227 K.). alpha.879 9Ἄκυλοσ· ὁ τῆς πρίνου καρπὸς καλεῖται ὑπὸ τῶν παλαιῶν, βάλανος δὲ ὁ τῆς δρυός· καὶ τὰς βαλάνους καὶ τὰς ἀκύλους καὶ τὰς ἀχράδας περιόντας. Φερεκράτης Ἀγρίοις (fr. 186 K.). alpha.880 Ἀκύμονα· ἀτάραχον, ἀσάλευτον. alpha.881 Ἀκύμων· <ἡ> μὴ γεννῶσα, ὡς ἐγκύμων ἡ συνειληφυῖα. λέγεται καὶ κύμων θάλασσα ἡ μὴ ἀνέμοις ταρασσομένη καὶ κυμαινομένη. alpha.882 Ἀκώπητον· ἀπαράσκευον. μετῆκται δὲ ἀπὸ τῶν νεῶν τῶν μὴ ἐχουσῶν κώπας μηδὲ τὰ πρὸς τὸν πλοῦν εὐτρεπισμένα. alpha.883 Ἀκωδώνιστον· ἀβασάνιστον, ἀδοκίμαστον. οὕτως Ἀριστοφάνης (Lys. 485). alpha.884 9Ἅλα· θάλασσαν. ἢ τὰς τῶν ὀνύχων ὀξύτητας. alpha.885 Ἀλαβαστοθήκασ· τὰς θήκας τῶν ἀλαβάστων ∆ημοσθένης λέγει (19, 237), ἃς ἐν τῇ συνηθείᾳ μυροθήκας καλοῦσιν. ἀλάβαστοι δέ εἰσι λήκυθοι, ὧν οὐκ ἔστι λαβέσθαι διὰ λειότητα. alpha.886 Ἀλάβαστον· Μένανδρος ἄνευ τοῦ ρ Ὀργῇ (fr. 307 K. .TH)· καὶ Λαμπρίας ὄπισθεν ἀλάβαστον φέρων. σημαίνει δὲ μυροθήκην. alpha.887 Ἀλάβαστρον· ἄγγος μύρου μὴ ἔχον λαβὰς λίθινον. ἢ ψήφινος μυροθήκη. alpha.888 Ἀλαβαστροθήκασ· ὅπου τίθεται τὰ ἀγγεῖα, τὰ ἀπὸ τῆς ἀλαβάστρου γινόμενα ληκύθια. γράφεται μὲν ἡ λέξις μάλιστα χωρὶς τοῦ ρ, ἔνιοι δὲ αὐτὴν προάγουσι σὺν τῷ ρ. alpha.889 Ἀλαζών· ὑπερήφανος. κυρίως δὲ ὁ ἀπατεών. alpha.890 Ἀλαζὼν καὶ κομπόσ· ψεύστης καὶ κομπαστής. οὕτως Κρατῖνος (fr. 380 K.). alpha.891 Ἀλαζονεύεσθαι· τὸ ψεύδεσθαι λέγουσι. καὶ λαζόνα τὸν ψεύστην καὶ φένακα. alpha.892 Ἀλαλαγμόσ· ἐπινίκιος ὕμνος. alpha.893 9Ἁλαιεύσ· ὄνομα δήμου. alpha.894 Ἀλαλητόν· θόρυβον. alpha.895 Ἀλαπάξαι· πορθῆσαι, κενῶσαι, ὁμαλίσαι. alpha.896 Ἀλάστωρ· ὁ ἁμαρτωλός. κατὰ μὲν Χρύσιππον (SVF II p.47, fr. 157 Arnim) τὸν φιλόσοφον ἀπὸ τῆς ἐλάσεως, ὁ ἄξιος ἐλαύνεσθαι διὰ φόνον· κατὰ δὲ Ἀπολλόδωρον (FGrHist 244 F 150) ἀπὸ τοῦ ἀλιτεῖν, τοῦτο δέ ἐστιν ἀλιτανεύτως ἀδικεῖν· κατὰ δὲ ∆ίδυμον (p. 401 Schmidt) ἀπὸ τοῦ τοῖς ἄλαστα πάσχουσιν ἐπαμύνειν. μήποτε δέ ἐστιν ὁ διὰ μέγεθος τῶν πεπραγμένων αὐτῷ κακῶν λιτῆς μὴ καταξιούμενος. alpha.897 Ἀλάστωρ· ὁ ἀλιτὼν εἴς τινα, ὅπερ ἐστὶ τοιοῦτόν τι διαπραξάμενος, ὃ μὴ λιταῖς ἀναλύσῃ. ἤ, ὡς ὁ Χρύσιππος (fr. 157 Arnim), ἐλάστωρ τις ὢν καὶ ἄξιος τοῦ ἐλαύνεσθαι. μήποτε δὲ ὁ αὐτός ἐστι τῷ ἀλιτηρίῳ καὶ ἀλιτρῷ. ∆ημοσθένης ἐν τῷ Περὶ τῆς παραπρεσβείας (19, 305)· βάρβαρον πολλάκις καὶ ἀλάστορα τὸν Φίλιππον δημηγορῶν ἀπεκάλει. λέγουσι δὲ ἀλάστορα καὶ τὸν ∆ία, ὡς οὐδὲν αὐτὸν τῶν τολμωμένων παρὰ ἀνθρώποις λαθεῖν δυνάμενον. alpha.898 Ἀλάστωρ· θηλυκῶς Νικοχάρης τὴν ἀλάστορα Σφίγγα ἔφη (fr. 18 K.). alpha.899 Ἀλάστωρ· καὶ δαίμων τις καλεῖται ἐπεξιὼν τοὺς ἄλαστα εἰργασμένους. καὶ αὐτὸς ὁ πράξας τι τοιοῦτον, μάλιστα δὲ φόνον αὐτοχειρίᾳ. Περικειρομένῃ Μένανδρος (986/7)· ὁ δ' ἀλάστωρ ἐγὼ καὶ ζηλότυπος ἄνθρωπος. <καὶ> ἐν Ὀργῇ (fr. 308 K. .TH) ἐμφαίνεται ὅτι προσφάτως ἦν ἐπιχωρία· καὶ τοὔνομα τί λέγεις ἀλάστωρ; φησί. τοῦτο δὴ τοίνυν καινὸν λεγόμενον, εἰ μὴ πρὸς τραγῳδιοποιούς τινας λέγει κατακόρως χρωμένους τῷ ὀνόματι. alpha.900 Ἀλάστορον· ἀντὶ τοῦ ἀλάστορα, ἀπὸ εὐθείας τῆς ἀλάστορος. Αἰσχύλος μέγαν ἀλάστορον εἶπεν (fr. 294 N.2 † 753 M.). alpha.901 Ἀλάστορα προσβαλεῖν· οἷον μύσος καὶ ἀνοσιουργίαν. Εὐριπίδης (fr. 874 N.2)· οὔ σοι παραινῶ μηχανωμένῃ κακὰ ἐχθροῖσι, σαυτὴν προσβαλεῖν ἀλάστορα. alpha.902 Ἀλάστωρ· ὁ τοιαῦτα τολμήσας, ὧν μὴ ἔστιν ἐπιλαθέσθαι. alpha.903 Ἀλάστωρ· φονικὸς δαίμων τιμωρῶν καὶ ἀνεπίληστα ποιῶν. alpha.904 Ἀλάστωρ· ὁ πάντα ποιῶν τὰ κακά. alpha.905 Ἀλᾶται· πλανᾶται, ῥέμβεται. alpha.906 9Ἄλγεα· κακά, λυπηρά. alpha.907 Ἀλδαίνων· αὐξόμενος. alpha.908 Ἀλέα· θέρμη, ἔλλαμψις. alpha.909 Ἀλεεινόσ· θερινός, θερμός. alpha.910 9Ἁλεῖται (Ies. 35, 6)· πηδήσει. alpha.911 Ἀλείτησ· ἁμαρτωλός, πλανήτης. alpha.912 Ἀλείφατι· ἐλαίῳ, ἢ ἑτέρῳ ἀλείμματι. alpha.913 9†Ἀλειφοίβιον†9· τὸν περὶ παλαίστραν ἀναστρεφόμενον καὶ ὑπηρετοῦντα. Ἀριστοφάνης (fr. 740 K.). alpha.914 Ἀλείψασ· διεγείρας, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ἀθλητῶν. alpha.915 Ἀλέασ· πόλις Θεσσαλική. οἱ δὲ πολῖται Ἀλεῖς. alpha.916 Ἀλέξανδροσ· οὗ μνημονεύει ∆ημοσθένης ἐν ἕκτῳ Φιλιππικῶν (6,11), ὁ καλούμενός ἐστι Φιλέλλην, υἱὸς μὲν Ἀμύντου τοῦ βασιλέως, πατὴρ δὲ Περδίκκα. ἕτερος δέ ἐστιν Ἀλέξανδρος ὁ ἀδελφὸς Φιλίππου, οὗ ∆ημοσθένης ἐν τῷ <Περὶ> παραπρεσβείας (19, 195) μνημονεύει. ἄλλος δέ ἐστιν ὁ Θετταλός, περὶ οὗ ἐν τῷ κατὰ Ἀριστοκράτους λέγει (23, 120). ἄλλος δέ ἐστιν ὁ Μολοττός, ἀδελφὸς Ὀλυμπιάδος τῆς γυναικὸς Φιλίππου· μνημονεύει δὲ καὶ τούτου ∆ημοσθένης ἐν ἑβδόμῳ Φιλιππικῶν (7, 32), καὶ γνήσιος ὁ λόγος. alpha.917 9Ἅλας ἄγων καθεύδεισ· ἐπὶ τῶν ἐν μεγάλῳ κινδύνῳ καθευδόντων καὶ ῥᾳστωνευομένων· ἐμπόρου γάρ τινος τὴν ναῦν ἁλῶν πληρώσαντος καὶ καθεύδοντος τὴν ἀντλίαν ἐπαναβῆναι <συνέβη> καὶ ἐκτῆξαι τοὺς ἅλας. ἔνθεν ἡ παροιμία. alpha.918 Ἀλέξειν· ἀποτρέπειν. alpha.919 Ἀλεξίκακον· κακίας καθαρτικὸν καὶ θεραπευτικόν. alpha.920 Ἀλεξίλογα· οὕτω τὰ γράμματα κέκληκε Κριτίας ὁ τύραννος (88 B 2, 10 D. .K). alpha.921 Ἀλεξήματα· τὰ βοηθήματα. alpha.922 Ἀλεξητῆρα· βοηθόν. alpha.923 Ἀλεξήσοντα ( 109)· βοηθήσοντα. alpha.924 Ἀλεξιφάρμακον· ἀντιφάρμακον. alpha.925 Ἀλεξιφάρμακα· ἀλεξιτήρια φαρμάκων. Μένανδρος Παιδίῳ (fr. 313 K. .TH)· Ἐφέσια τοῖς γαμοῦσιν οὗτος περιπατεῖ λέγων ἀλεξιφάρμακα. alpha.926 9†Ἀλέοιμι†9· ἀντὶ τοῦ †θερμαίνοιμι†. Ἀριστοφάνης (Eccl. 540). alpha.927 Ἀλετρίβανον· Ἀριστοφάνης εἶπεν (Pac. 259). alpha.928 9Ἁλεσούριον· θαλάσσιον αἰδοῖον. καὶ γένος κογχυλίων. alpha.929 Ἀλευάδαι· οἱ ἐν Λαρίσσῃ τῆς Θεσσαλίας εὐγενέστατοι, ἀπὸ Ἀλεύου βασιλέως τὸ γένος ἔχοντες. alpha.930 Ἀλευρόμαντισ· ὁ Ἀπόλλων διὰ τὸ καὶ ἀλεύροις μαντεύεσθαι. alpha.931 Ἀλευρόττησισ· ᾧ τὰ ἄλευρα διαττῶσιν. οἱ δὲ τηλίαν αὐτὸ καλοῦσιν. ἔνιοι δὲ καὶ σηλίαν αὐτὸ ὀνομάζουσιν, ὃ καὶ κόσκινον. alpha.932 Ἀλευραττίσ· ἀγγεῖον εἰς ἄλφιτα. alpha.933 Ἀλεύσω· ἀντὶ τοῦ φυλάξω. alpha.934 Ἀληθῆ9 καὶ τὰς ἀληθείασ πληθυντικῶς λέγουσι. Μένανδρος Ἀφροδισίῳ (fr. 81 K. .TH)· εἰ τὰς ἀληθείας ἃς ἁπλῶς τίς σοι λέγει. alpha.935 9Ἄληθεσ· ὅταν ἡ πρώτη ὀξύνηται, σημαίνει τι ἐν ἐπερωτήσει λεγόμενον, οἷον ὄντως, ἀληθῶς. alpha.936 Ἀληθέστερα τῶν ἐπὶ Σάγρᾳ9· παροιμία ἐπὶ τῶν ἀληθῶν μέν, οὐ πιστευομένων δέ. Σάγρα ποταμὸς τῆς Λοκρίδος. μέμνηται τῆς παροιμίας Μένανδρος ἐν Ἀνατιθεμένῃ (fr. 31 K. .TH). Λοκροὺς δέ φασι τοὺς Ἐπιζεφυρίους πόλεμον ἔχοντας πρὸς τοὺς πλησιοχώρους Κροτωνιάτας αἰτῆσαι συμμαχίαν τοὺς Λακεδαιμονίους. τῶν δὲ στρατὸν μὲν οὐκ ἔχειν φησάντων, διδόναι δ' αὐτοῖς τοὺς ∆ιοσκούρους τοὺς {δὲ} Λοκροὺς οἰωνισαμένους τὸ κερτομηθὲν τήν τε ναῦν ἀποστρέψαι καὶ δεηθῆναι τῶν ∆ιοσκούρων συμπλεῖν αὐτοῖς. νικησάντων δὲ αὐθημερὸν καὶ τῆς φήμης διαγγελθείσης εἰς Σπάρτην τὸ μὲν πρῶτον ἀπιστηθῆναι, ἐπεὶ δὲ εὑρέθη ἀληθῆ, ἐπιλέγεσθαι τοῖς ἀληθεστάτοις μέν, οὐ πιστευομένοις δέ. alpha.937 Ἀλληλίζειν· ἀλλήλους πειρᾶν, {ὅ ἐστι λόγους περὶ συνουσίας προσφέρειν}. alpha.938 Ἀληθέγγυος ὅμηροσ· ὁ τὴν ἀλήθειαν ἐγγυώμενος. alpha.939 Ἀληλιμμένον· τὰ τοιαῦτα Ἀττικοὶ ἀναδιπλοῦντες λέγουσιν, ἀντὶ τοῦ ἠλειμμένον. οὕτως Θουκυδίδης (4, 68, 6). alpha.940 Ἀλήπτωσ· ἀκαταγνώστως. alpha.941 Ἀλητεύω· πλανητεύω. alpha.942 9Ἄλητον· τὸν ἀληλεσμένον σῖτον. alpha.943 Ἀλλ' ἤ9· ἀντὶ τοῦ εἰ μή. καὶ ἀντὶ τοῦ ἁπλοῦ τοῦ ἤ. τίθεται δὲ ἐνίοτε καὶ ἀντὶ τοῦ ἀλλὰ ἄρα καὶ ἀντὶ τοῦ ἁπλοῦ τοῦ ἄρα. Πλάτων (Gorg. 447a)· ἀλλ' ἢ κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν, ἀντὶ τοῦ ἄρα. alpha.944 9†Ἀλία†9· πορεία. alpha.945 9Ἁλιάδασ· μικρὰ σκαφίδια. alpha.946 9Ἁλιεύεσθαι· τὸ ἁλιεύειν. λέγουσι δὲ καὶ ὡς ἡμεῖς. alpha.947 9Ἁλιακή9· ἀντὶ τοῦ ἁλιευτική. alpha.948 Ἀλίαστον· τὸ μάταιον. Εὐριπίδης (fr. 1123 N.2). ἔστι δὲ τὸ †ἀνέγκλητον†, ὃ οὐκ ἔστι φυλάξασθαι, κατὰ ἀπόφασιν. alpha.949 Ἀλίβασ· ὁ νεκρός. ἢ ποταμὸς ἐν Ἅιδου λέγεται. ἢ ἀλίβας καὶ τὸ ὄξος ἀπὸ τοῦ μὴ λείβεσθαι τοῖς θεοῖς. alpha.950 9Ἄλιμον· βοτάνη δενδροειδὴς ἐσθιομένη. alpha.951 9Ἁλιμούσιοσ· Ἁλιμοῦς δῆμός ἐστι τῆς Λεοντίδος. alpha.952 Ἀλίνουσιν· ἀντὶ τοῦ λεπτύνουσι. Σοφοκλῆς (fr. 904 N.2 † 995 R.). alpha.953 9Ἁλίπαστα· οἴονται οἱ πολλοὶ ἁλίπαστα τὰ ταριχηρά, οὐ χρῶνται δὲ οὕτως Ἀττικοί, ἀλλ' ἐπὶ τῶν ἁλσὶ πεπασμένων κρεῶν ὀπτῶν προσφάτων. alpha.954 Ἀλινδῆθραι· κυλίστραι. alpha.955 9Ἁλίπεδον· ὁμαλὸν ἔδαφος παρὰ τῇ θαλάσσῃ. alpha.956 9Ἁλίπεδον· τινὲς τὸν Πειραιᾶ φασιν. ἔστι δὲ καὶ κοινὸς τόπος, ὃς πάλαι μὲν ἦν θάλασσα, αὖθις δὲ γέγονε πεδίον. διὸ καὶ δασυντέον τὴν πρώτην· ἔστι γὰρ οἷον ἁλὸς πεδίον. οἱ δὲ τὸ παραθαλάσσιον πεδίον οὕτω καλοῦσιν. ἄλλοι δὲ παρὰ τὸ δύνασθαι ἐν αὐτῷ ἵππους ἀλινδεῖσθαι, τουτέστι κονίσασθαι, τὴν ὀνομασίαν λαβεῖν. alpha.957 9Ἁλίπλοα· ἐν θαλάσσῃ πλέοντα. alpha.958 9Ἁλιρρόθιον· κῦμα θαλάσσης. alpha.959 9Ἁλιρρόθιοσ· υἱὸς Ποσειδῶνος. alpha.960 9Ἅλις ἀφύης μοι, παρατέταμαι γὰρ ἐσθίων· Ἀριστοφάνης Ταγηνισταῖς (fr. 506, 1 K.). alpha.961 9Ἅλισ· ἱκανῶς, δαψιλῶς. alpha.962 9Ἅλισ· ἀντὶ τοῦ μετρίως. Εὐριπίδης (Alc. 907). alpha.963 Ἀλῖσαι· κυλῖσαι τὸν ἵππον. alpha.964 Ἀλισγηθέν· ἑστιαθέν, μισηθὲν ἢ λυπηθέν. alpha.965 Ἀλισγημάτων (Act. Ap. 15, 20)· τῶν μιασμάτων ἐκ μιαρᾶς τῶν εἰδώλων θυσίας. alpha.966 9Ἁλίσκει· νικᾶ. alpha.967 9Ἁλίσκεται· καταλαμβάνεται, κρατεῖται. alpha.968 9Ἅλις τοῦδε· οἷον ἀπόχρη καὶ ἱκανῶς ἔχει. εἴρηται δὲ ἀπὸ τῆς ἁλός, ὅτι καὶ αὐτὴ δαψιλὴς καὶ ἱκανή. ἢ ἀπὸ τοῦ ἅλες, ὅπερ ἐστὶν ἀθρόον. alpha.969 9Ἁλίσπαρτον· κυρίως τὸ ἁλὶ κατεσπαρμένον χωρίον. καὶ τὸ ἄλευρον δὲ οὕτως λέγεται. οἱ δὲ ἰδιῶται συνήθως ἐπὶ τοῦ ἀχρήστου γεγονότος χρῶνται τῇ φωνῇ. alpha.970 Ἀλιτρία· ἀντὶ τοῦ ἁμαρτία. Ἀριστοφάνης (Ach. 907). alpha.971 Ἀλιτήμων· ἁμαρτωλός. alpha.972 Ἀλιτήριοσ· ἀνόσιος, ὁ ἐνεχόμενος μιάσματι καὶ ἐξημαρτηκὼς εἰς θεούς. Ἀριστοφάνης Ἱππεῦσιν (445)· ἐκ τῶν ἀλιτηρίων σέ φημι γεγονέναι. alpha.973 Ἀλιτήριοι· ἁμαρτωλοί. ἀλιτήριοι δὲ ἐντεῦθεν ἐκαλοῦντο· λιμὸς κατέλαβέ ποτε τοὺς Ἀθηναίους. ἥρπαζον οὖν τινες ἀλούμενα τὰ ἄλευρα. ἀπὸ γοῦν ἐκείνων καταχρηστικῶς τοὺς πονηροὺς ἀλιτηρίους ἐκάλουν. καὶ ἄλλως· λιτήριοσ δὲ λέγεται, ὅτι λιμὸς ἐγένετο ἐν Ἀθήναις καὶ οἱ πένητες τὰ τῶν ἀλούντων ἄλευρα διήρπαζον. ἐλέχθησαν δὲ οἱ τοὺς ἀλοῦντας τηροῦντες καὶ ἁρπάζοντες ἀλιτήριοι. παρέτεινε δὲ τὸ ὄνομα καὶ ἐπὶ τῶν μετὰ βίας τι ποιούντων ἀπὸ τῆς σιτοδείας τῆς κατὰ τὸν Αἰτωλικὸν πόλεμον γενομένης. ἔστι δὲ καὶ παράγωγον ἀπὸ τοῦ ἀλιτραίνειν, ὅ ἐστιν ἁμαρτάνειν. alpha.974 Ἀλιτρίασ· ἁμαρτωλίας. Ἀριστοφάνης (Ach. 907). alpha.975 9Ἁλιῶσ· ἀντὶ τοῦ ἁλιέως. Φερεκράτης (fr. 200 K. alpha.976 Ἀλκάθω καὶ λκάθειν· Σοφοκλῆς (fr. 905 N.2 † 996 R.) καὶ Αἰσχύλος (fr. 411 N.2 † 754 M.). σημαίνει δὲ τὸ βοηθεῖν. alpha.977 Ἀλκαία· οὐρὰ ζῴου, κυρίως δὲ τοῦ λέοντος, ἀπὸ τοῦ ἀλαλκεῖν, ὅ ἐστι βοηθεῖν, ὥσπερ οὐρὰ ἀπὸ τοῦ οὐρεῖν, ὅ ἐστι φυλάσσειν. ἔνιοι δὲ ἀλκαίαν διὰ τὸ εἰς ἀλκὴν παρορμᾶν, ἐπεὶ ὁ λέων ἰσχία τε καὶ πλευρὰς μαστίζων τῇ οὐρᾷ εἰς μάχην ἑαυτὸν ἐποτρύνει. καὶ ταῦρος δὲ καὶ κύων καὶ ἄλλα ζῷα πολλὰ τῇ οὐρᾷ πρὸς ἀλκὴν κέχρηται. φασὶ δέ τινες καὶ τὴν οὐρὰν εἰρῆσθαι ἀπὸ τοῦ ὀρίνειν καὶ παρορμᾶν εἰς ἀλκήν. alpha.978 9†Ἀλκμαίων†9· ἰσχυρῶν, ἀνδρείων, γενναίων. alpha.979 Ἀλκμαιωνίδαι· γένος ἐστὶν ἐπιφανὲς Ἀθήνησιν ἀπὸ Ἀλκμᾶνος. alpha.980 Ἀλκυών· ὄρνεον θαλάσσης, ἥτις τίκτει κατὰ τὸν Ἀριστοτέλην (Hist. an. 542b 4 17) περὶ τροπὰς χειμερινὰς καὶ γίνεται τὸ πέλαγος ἀκίνητον ἐπὶ ἡμέρας ιδʹ. καὶ καλοῦνται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι ἀλκυονίδες. τίκτει δὲ ἡ ἀλκυὼν εʹ καὶ ἐκτρέφει. γίνονται δὲ αἱ ἀλκυονίδες ἡμέραι οὐ πανταχοῦ, ἀλλὰ περὶ τὴν Σικελίαν. δυσοιώνιστον δὲ εἶναι λέγεται τὸ ζῷον. ἐπὶ δὲ τοῦ ἀλκυὼν ὁ μὲν Ποιητὴς (I 563) συστέλλει τὸ υ, ὁ δὲ Εὐφορίων (fr. 143 Powell) ἐκτείνει. λέγεται δὲ παρά τισι καὶ λκυδὼν ἡ ἀλκυών. λέγεται δὲ παρὰ Λάκωσι καὶ δαίμων τις Ἀλκύων. alpha.981 Ἀλκυονίδες ἡμέραι· περὶ τοῦ ἀριθμοῦ διαφέρονται· Σιμωνίδης γὰρ ἐν Πεντάθλοις (PMG 508 Page) ἕνδεκά φησιν αὐτάς. καὶ Ἀριστοτέλης ἐν τοῖς Περὶ ζῴων (542b 4 17). ∆ημαγόρας δὲ ὁ Σάμιος (FHG 4, 378, fr. 3) ἑπτά. Φιλόχορος ἐννέα (FGrHist 328 F 186). τὸν δὲ ἐπ' αὐταῖς μῦθον Ἀγήσανδρος ἐν τοῖς Περὶ ὑπομνημάτων λέγει οὕτως (FHG 4, 422, fr. 46)· Ἀλκυονέως τοῦ γίγαντος θυγατέρες ἦσαν Χθονία, Ἄνθη, Μεθώνη, Ἀλκίππα, Παλλήνη, ∆ρυμώ, Ἀστερίη. αὗταιμετὰ τὴν τοῦ πατρὸς τελευτὴν ἀπὸ Καναστραίου, ὅ ἐστιν ἄκρον τῆς Πελλήνης, ἔρριψαν αὑτὰς εἰς τὴν θάλασσαν. Ἀμφιτρίτη δ' αὐτὰς ὄρνι θας ἐποίησε καὶ ἀπὸ τοῦ πατρὸς ἀλκυόνες ἐκλήθησαν. αἱ δὲ νήνεμοι καὶ γαλήνην ἔχουσαι ἡμέραι ἀλκυονίδες καλοῦνται. alpha.982 9Ἄλκαρ· βοήθημα, ἀλέξημα. alpha.983 Ἀλκύωρον· εἶδος μαγγάνου. ἢ λίνον θηρευτικόν. alpha.984 Ἀλκέτασ· Μολοττῶν βασιλεύς, ἀλλὰ καὶ ὑποστράτηγος ἄλλος Ἀλεξάνδρου. alpha.985 Ἀλκιβιάδησ· ὁ Κλεινίου παῖς, ἀλλὰ καὶ ὁ πρόπαππος αὐτοῦ. ἄλλος δέ ἐστιν Ἀλκιβιάδης, οὗ μνημονεύει Ἀντιφῶν (fr. 8 Th.). alpha.986 Ἀλκίμαχοσ· στρατηγός ἐστιν οὗτος Ἀναγυράσιος τὸν δῆμον. ἕτερος δέ ἐστιν ὁ Μακεδών, οὗ μνημονεύει Ὑπερείδης (fr. 77 J.). alpha.987 Ἀλλ' ἄναξ· ἐξοδίου κιθαρῳδικοῦ ἀρχή, ὥσπερ κωμικοῦ μὲν (adesp. fr. 48 Dem.) ἥδε καλλιστέφανος, ῥαψῳδῶν δὲ νῦν δὲ θεοὶ μάκαρες τῶν ἐσθλῶν ἄφθονοί ἐστε. alpha.988 Ἀλλὰ †οὐ†9· ἀντὶ τοῦ ἀλλὰ πάλιν. Πλάτων Νυκτὶ μακρᾷ (fr. 83 K.)· ἀλλὰ †οὐ† γέλοιον ἄνδρα μοι φροντίσαι μηδέν. alpha.989 Ἀλλὰ γάρ· ἀντὶ τοῦ δέ. Εὔπολις Βάπταις (fr. 68 K.) ἀναρίστητος ὢν καὶ οὐ βεβρωκώς, ἀλλὰ γὰρ στέφανον ἔχων. alpha.990 Ἀλλὰ χρή9· ἔστω. alpha.991 Ἀλλὰ χρή9· τοῦτο δηλοῖ συγκατάθεσιν, οἷον καὶ μάλα. alpha.992 Ἀλλαχοῖ9 καὶ λλαχόσε· τὸ εἰς τόπον, λλαχοῦ9 δὲ καὶ Ἀλλαχόθι τὸ ἐν τόπῳ. alpha.993 Ἀλλάχθητε· ἀντὶ τοῦ διαλλάχθητε. Σοφοκλῆς (fr. 906 N.2 † 997 R.). alpha.994 Ἀλληγορία· ἐπειδὰν ἄλλο τὸ γράμμα κατὰ τὸ πρόχειρον δηλοῖ καὶ ἄλλο τὸ νόημα καταλαμβάνηται. alpha.995 9Ἄλλῃ9· ἀντὶ τοῦ ἄλλως. ἢ κατ' ἄλλο. Θουκυδίδης (6, 96, 2). alpha.996 Ἀλλογνοεῖν· τὸ μὴ σαφῶς τι γνωρίζειν. ὅμοιον δέ ἐστι τὸ ἀμφιγνοεῖν. alpha.997 Ἀλλοδαπά9· ξένα, παντοῖα. alpha.998 Ἀλλήλων· ἀντὶ τοῦ ἑαυτῶν. οὕτως Εὐριπίδης (Suppl. 676). καὶ Θουκυδίδης (2, 70, 1)· καί πού τινες ἀλλήλων ἐγεύσαντο, ἀντὶ τοῦ ἑαυτῶν. alpha.999 Ἀλλοθρόουσ· ἀλλοφώνους. alpha.1000 Ἀλλόκοτον· ἄτοπον, ἐναντίον, ξένον, ἀλλοφυές, ἔξαλλον, ἀσυνάρτητον, ἀλλότριον. Πλάτων δὲ καὶ λλοκοτώτατον καὶ λλοκοτώτερον εἶπεν (fr. 228 K.), λλοκότωσ δὲ ἐπιρρηματικῶς Φερεκράτης (fr. 201 K.). alpha.1001 Ἀλλοπρόσαλλοσ· εὐμετάβλητος. alpha.1002 Ἀλλοτριόγνωμοσ· σημαίνει ὁ τὰ ἀλλότρια ἐν γνώμῃ ἔχων καὶ μὴ τὰ ἑαυτοῦ. alpha.1003 Ἀλλοτρίωσ· πολεμίως. alpha.1004 9Ἄλλωσ· μάτην. ἢ μάλιστα. ἢ κατ' ἄλλον τρόπον. alpha.1005 9Ἄλλως τε· μάλιστα. alpha.1006 Ἀλλοτριονομοῦντεσ (Pl. Theaet. 195a)· ἐναλλαγὴν ὀνομάτων ποιοῦντες. ἢ ὅλως τισί τινα μὴ προσηκόντως διανέμοντες. alpha.1007 9Ἄλλην δρῦν βαλάνιζε· ἐπὶ τῶν ἐνδελεχῶς αἰτούντων τι ἢ παρὰ τῶν αὐτῶν δανειζομένων. alpha.1008 9Ἄλλος ἄλλον· ἀντὶ τοῦ ἀλλήλους. alpha.1009 9Ἄλλοσ· ἀντὶ τοῦ ἕτερος. Ὅμηρος (ι 313)· ὅς χ' ἕτερον μὲν κεύθει ἐνὶ φρεσίν, ἄλλο δὲ εἴπῃ. τάσσεται δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ τίς· <ὁπ>πότε <κεν δή τοι ξυμβλήμενος ἄλλος ὁδίτης> (λ 127). alpha.1010 9Ἄλλο ἕτερον· ἐκ παραλλήλου λέγουσιν. Μένανδρος Μέθῃ (fr. 267 K. .TH)· εἶτ' οὐκ εἶχεν οὐ πῦρ, οὐ λίθον, οὐκ ἄλλ' ὁτιοῦν ἕτερον. Κράτης Παιδιαῖς (fr. 24 K. alpha.1011 alpha.1012 alpha.1013 alpha.1014 alpha.1015 alpha.1016 alpha.1017 alpha.1018 fr. 132 K.)· ἔδει δέ γέ σε βληθεῖσαν εἰς Ἁλμυρίδας τῇ θυγατρὶ τῃδὶ μὴ παρέχειν σε πράγματα. alpha.1019 9Ἁλμυρόν· τὰ πολλὰ ἐκτεταμένως. λέγουσι δὲ καὶ 9ἁλυκόν.9 Ἀριστοφάνης Λυσιστράτῃ (403)· νὴ τὸν Ποσειδῶ τὸν ἁλυκὸν δίκαιά γε. alpha.1020 Ἀλοάσαντα· ἐν τῷ α Φερεκράτης Ἰπνῷ (fr. 65 K.)· ὑποζυγίοις ἀλοάσαντ' εὐθὺς ἐκποιῆσαι. τὸ δὲ συγκόψαι πληγαῖς λοῆσαι ἐν τῷ η. alpha.1021 Ἀλοᾶν· τύπτειν, βάλλειν. καὶ τὸ θρύπτειν ἐπὶ τῆς ἅλω σῖτον. alpha.1022 Ἀλοία (ι 568)· ἔτυπτεν, ἀφ' οὗ καὶ πατραλοίας Ἀττικῶς, ὁ πατροτύπτης. alpha.1023 9Ἁλοῖεν· ληφθεῖεν. alpha.1024 Ἀλογήσει (ο 162)· ἀμελήσει, οὐ φροντίσει. alpha.1025 Ἀλογίου δίκη· ἣν φεύγουσιν οἱ ἄρχοντες λόγον οὐ δόντες τῶν τῆς ἀρχῆς διοικημάτων. alpha.1026 9Ἄλογα· ἄρρητα. Σοφοκλῆς (fr. 241 ν.2 † 262 R.). alpha.1027 9Ἄλογοι ἐρανισταί9· οἱ μήπω τὸν ἔρανον ἀνῃρημένοι, μηδὲ καταθέμενοι τὴν τοῦ ἐράνου καταβολήν, οἷς οὐδείς ἐστι λόγος πρὸς τὸ μὴ ὀφείλειν. alpha.1028 9Ἁλῶα· ἑορτὴ ∆ήμητρος καὶ ∆ιονύσου. προσηγόρευται δὲ διὰ τὸ ταῖς ἀπαρχαῖς <ταῖς> ἀπὸ τῆς ἅλω τότε καταχρήσασθαι φέροντας εἰς Ἐλευσῖνα. ἢ ἐπεὶ ἐν ἅλωσιν ἔπαιζον ἐν τῇ ἑορτῇ. ἤγετο δὲ ἐπὶ τῇ συγκομιδῇ τῶν καρπῶν ἑορτὴ Ἁλῶα, ἐν ᾗ καὶ Ποσειδῶνος πομπή. ἀπὸ δὲ τοῦ †συναυλίζεσθαι† εἴρηται, ὅθεν καὶ ἅλως. καὶ 9ἡλιαία δέ, ἐπεὶ πολλοὶ δικασταὶ συναθροίζονται. alpha.1029 Ἀλοῶν· ἀντὶ τοῦ περιάγων, ὡς οἱ ἀλοῶντες βόες. οὕτως Ἀριστοφάνης (Thesm. 2). alpha.1030 Ἀλύειν· ἔνιοι τὸ μὲν ἐπαίρεσθαι δασέως ἀξιοῦσι προφέρεσθαι· ἦ ἁλύεις ὅτι Ἶρον ἐνίκησας (σ 333). τὸ δὲ λυπεῖσθαι ψιλῶς· ὡς ἔφαθ', ἡ δ' ἀλύουσα ἀπεβήσατο (E 352). ∆ίδυμος δὲ (p. 185 Schmidt) ἀμφότερα ψιλῶς· τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τοῦ ἀλεαίνεσθαί φησι, τὸ δὲ ἀπὸ τῆς ἄλης. Ἀττικώτερον δὲ τὸ ἀμφότερα δασέως· καὶ γὰρ τὸ ἁλεαίνεσθαι δασύνουσιν οἱ Ἀττικοὶ καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα· ἁμίς, ἅμαξα, ἁμνός, Ἁλαεῖς, ἁνύειν, ἁμῶς. alpha.1031 9Ἁλόντεσ· ληφθέντες. alpha.1032 9Ἁλὸς ἄχνη (ε 403)· ἀφρὸς θαλάσσης. alpha.1033 9Ἁλὸς θείοιο (I 214)· τοῦ ἐντίμου, διὰ τὴν πολλὴν αὐτοῦ καὶ πανταχοῦ χρῆσιν. ἢ τοῦ καθαροῦ καὶ ἀφθάρτου. ἢ τοῦ δικαίου καὶ ἀναγκαίου. δικαίου μέν, καθότι μυστικῶς οὕτως προσαγορεύεται· σπονδαὶ γὰρ καὶ ὁμεστίων καὶ ἱερῶν {καὶ ἱερέων} καὶ τραπέζης κοινωνία τούτῳ χαρακτηρίζονται. ἀναγκαίου δὲ πρὸς διαμονὴν καὶ ἐπιτηδειότητα καὶ εὐεξίαν τῶν χρησίμων ἀνθρώποις. καὶ τὸ πῦρ δὲ θεῖον καὶ ἡ θάλασσα ἔοικε διά τινα τοιαῦτα καλεῖσθαι. ἢ διὰ τὸ καθάρσιον λυμάτων εἶναι. ἔτι τε τὸ σπουδαῖον <καὶ καλὸν> καὶ ἀγαθόν, ἢ τὸ μέγα καὶ ἄριστον θεῖον λέγεται. alpha.1034 Ἀλοστατεῖ9· στρατεύεται. alpha.1035 Ἀλοκίζειν (Ar. Vesp. 850)· ἀροτριᾶν. alpha.1036 Ἀλοιμόσ· τὸ τῶν τοίχων χρῖσμα. alpha.1037 Ἀλοιφή9· τὸ λίπος. alpha.1038 9Ἄλοπον· ἀλέπιστον. alpha.1039 9Ἄλογοι ἐρανισταί9· οἱ μήπω ἐξειληχότες τὸ ἐπιβάλλον ἑαυτοῖς. alpha.1040 Ἀλογίαν· τὸ μηδένα λόγον ἔχειν, ἀλογιστὶ δὲ πράττειν. οὕτως ∆ημοσθένης (23, 168) καὶ Πλάτων (Phaed. 67e. Theaet. 199d, αλ.). alpha.1041 9Ἁλόννησοσ· νησύδριον ἐν τῷ Αἰγαίῳ πελάγει. alpha.1042 Ἀλόπη· Κερκύονος θυγάτηρ, ἐξ ἧς καὶ Ποσειδῶνος Ἱπποθόων, ὁ τῆς Ἱπποθοωντίδος φυλῆς ἐπώνυμος. alpha.1043 9Ἁλοσύδνησ· τῆς ἐν ἁλὶ γενομένης. ὁ δὲ Ἡλιόδωρος τῆς θαλάσσης ἀπέδωκεν. alpha.1044 9Ἁλουργά9· θαλασσοπόρφυρα. alpha.1045 9Ἁλουργικά9· τὰ πορφυροβαφῆ νήματα καὶ λεπτά. alpha.1046 9Ἁλουργίσ· πορφύρα. alpha.1047 9Ἁλουργοπωλική9· ἡ πορφυροπωλικὴ λεγομένη. οὕτως Ἰσαῖος (fr. 38 S.). alpha.1048 9†Ἁλουργαῖον· ἀντὶ τοῦ ἁλουργές†. Ἀριστοφάνης (fr. 741 K.). alpha.1049 Ἀλόχευτοσ· ἀγέννητος. alpha.1050 9Ἁλοῦσα· ληφθεῖσα. alpha.1051 Ἀλύβασ· λίμνη λέγεται ἐν Ὑπερβορέοις. alpha.1052 9Ἄλυδισ· μεταλλαγή. alpha.1053 9Ἄλυδισ· ἄλλῃ. alpha.1054 Ἀλύει· ἀδημονεῖ, δυσχεραίνει, ἀθυμεῖ, ἀπορεῖ. alpha.1055 Ἀλυκτεῖν· δυσφορεῖν. alpha.1056 Ἀλύξαι· ἐκφυγεῖν. ἢ καταξύσαι. alpha.1057 9Ἄλυποσ· ὁ μὴ λυπούμενος. λέγεται δὲ καὶ λύπητος.9 Θεόπομπος (fr. 81 K.). alpha.1058 9Ἄλυπον †ἄνθος† ἀνίασ· εἰ θέλοις εἰπεῖν ἐπί τινος πράγματος, ὃ λύπης ἀπαλλάττει, οὕτως ἂν χρήσαιο, ὡς καὶ Σοφοκλῆς ἐν τῷ †∆ιονυσιακῷ† τῷ σατυρικῷ (fr. 174 N.2 † 172 R.) ἐπὶ οἴνου πρῶτον γευσαμένων τῶν κατὰ τὸν χορὸν σατύρων· πόθεν ποτὲ ἄλυπον ὧδε εὗρον †ἄνθος† ἀνίας; ὅλον δὲ τὸ μελύδριον πολιτικὸν ἄγαν γέγονε· μετὰ γὰρ τῆς ἄλλης ἐναργείας λελυμένην ἔχει τὴν ἑρμηνείαν καὶ μεθύουσιν ἁρμόττουσαν. δεῖ δὲ τὰς λύσεις τῆς ἑρμηνείας ἁρμόττειν τοῖς νοήμασι καὶ μὴ σφίγγειν καὶ μηδαμοῦ σύνδεσμον παρατιθέναι, ἀλλ' ἀκήρατον τὴν λύσιν φυλάττειν. alpha.1059 Ἀλυσθαίνειν· ἀδυνατεῖν. alpha.1060 9Ἄλυσ· ἡ ἄλη καὶ ὁ ῥιπτασμός. καὶ λύειν τὸ μηδὲν πράττειν· τί δ' οὐ ποιεῖς ἄριστον; ὁ δὲ ἀλύει πάλαι κατακείμενος. Μένανδρος Ἐπιτρέπουσι (fr. 3 Sandbach). alpha.1061 Ἀλυσιτελέσ· ἀσύμφορον. alpha.1062 9Ἁλύσιον· ἁλυσείδιον, πλόκιον. Μένανδρος (fr. 224 K. Th.)· περὶ τὸν τράχηλον ἁλύσιόν τί σοι δότω. alpha.1063 Ἀλυσκάζειν· τὸ διεκδύεσθαι καὶ ἀποδιδράσκειν. ἢ περιΐστασθαι, ἐκκλίνειν. alpha.1064 9Ἄλφα· τοῦτο ὑπὸ Φοινίκων βοὸς κεφαλὴ ἐκαλεῖτο. καὶ Μωϋσῆς δὲ ὁ νομοθέτης ὑπὸ Ἰουδαίων διὰ τὸ πολλοὺς ἔχειν ἀλφοὺς ἐν τῷ σώματι οὕτως ἐκαλεῖτο. ἀλλὰ καὶ τοῦτο Νίκαρχος ὁ τοῦ Ἀμμωνίου ἐν τῷ Περὶ Ἰουδαίων (FGrHist 731 F 1) φλυαρεῖ. ἄλφα δὲ ἐκαλεῖτο καὶ ὁ σῦς ὁ πλήξας τὸν Ἄδωνιν. ἐκλήθη δὲ οὕτως ὑπὸ Ἀσβωτῶν τῶν ἐν Φοινίκῃ. καλεῖται δὲ παρὰ Φοίνιξιν ἄλφα ὁ ἀπηνὴς καὶ ἄγριος. Ἄλφα δὲ καλεῖται καὶ ὁ Ὄσιρις ὑπὸ Βυβλίων, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐλάχιστον. alpha.1065 Ἀλφάνει· εὑρίσκει. Μένανδρος Ὁμοπατρίοις (fr. 302 K.Th.)· ἣν †δηλοιουτι† νυμφίος τε ἀλφάνει. Ἀριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις (fr. 324 K.)· οἴμοι κακοδαίμων τῆς τόθ' ἡμέρας, ὅτε εἶπέν μ' ὁ κῆρυξ· οὗτος ἀλφάνει. Εὔπολις Ταξιάρχαις (fr. 258 K.)· οὐ θᾶττον αὐτὴν δεῦρό μοι τῶν τοξοτῶν ἄγων ἀποκηρύξει τις, ὅ τι ἂν ἀλφάνῃ. καὶ ὁ Ποιητής (F 79)· ἑκατόμβοιον δέ τοι ἦλφον. alpha.1066 Ἀλφαίνειν· τὸ παραλλάσσειν. ἐξ οὗ καὶ οἱ ἐν τῷ σώματι Ἀλφοί9· παραλλάσσουσι γὰρ κατὰ τὸν χρῶτα. alpha.1067 Ἀλφαίνει· ζητεῖ, εὑρίσκει. ἔνθεν τιμαλφὴσ ἡ πολλὴν εὑρίσκουσα τιμήν. alpha.1068 Ἀλφινία· ἡ λεύκη. alpha.1069 Ἀλφηστῇσιν (α 349)· ἐντίμοις. alpha.1070 9Ἄλφι· ἄλφιτον. τοῦτο δὲ καλεῖται ἀπότρωκτον, ὅ φασι πρῶτον εὑρεῖν Ἐπίχαρμον (cf. fr. 223 Kaibel). alpha.1071 9Ἄλφιτα· κυρίως μὲν τὰ ἀπὸ πεφρυγμένων καὶ ἀλεσθεισῶν κριθῶν θραύσματα, καταχρηστικῶς δὲ καὶ τὰ ἀπὸ πυρῶν ἢ φακῶν. alpha.1072 Ἀλφιταμοιβοί9· ἀλφιτοπῶλαι, οὐ πρὸς ἀργύριον, ἀλλὰ ἀλφίτων κριθὰς ἀμειβόμενοι. alpha.1073 Ἀλφιτόχρωτοσ· τῆς λευκῆς. ἐπὶ δὲ τῆς κεφαλῆς τῆς πολιᾶς. Τελμησσεῦσιν Ἀριστοφάνης (fr. 533 K.). alpha.1074 Ἀλφιτεῖσ· οἱ τὰ ἄλφιτα ποιοῦντες. Ὑπερείδης (fr. 224 J.). alpha.1075 Ἀλφίτων στοά9· ἡ ἀλφιτόπωλις, ἐν ᾗ καὶ ἡ Ζεύξιδος ἀνέκειτο Ἑλένη. alpha.1076 Ἀλφόσ· ἡ μέν τις λευκὴ παραλλαγὴ κατὰ τὸ χρῶμα μετά τινων λεπτῶν στιγμάτων, καὶ καλεῖται λευκὸς ἀλφός, ἡ δὲ ὑπομελανίζουσα καὶ καλεῖται μέλας ἀλφός. alpha.1077 Ἀλφούσ· λευκοὺς ἢ λευκάς. alpha.1078 9†Ἅλω· ἀντὶ τοῦ ἅλες†. Φιλύλλιος (fr. 28 K.). alpha.1079 9Ἁλῷ9· πιασθῇ, καταγνωσθῇ. alpha.1080 9Ἁλῶα· [...] Ποσειδεῶνος πέμπτῃ φθίνοντος. alpha.1081 9Ἁλῶα· ἑορτή ἐστιν Ἀττική. Φιλόχορος δέ φησιν (FGrHist 328 F 83) ὀνομασθῆναι ἀπὸ τοῦ τότε τοὺς ἀνθρώπους τὰς διατριβὰς περὶ τὰς ἅλως ποιεῖσθαι. alpha.1082 9Ἁλωαί9· ἁλωνίαι. ἢ παράδεισοι. alpha.1083 Ἀλώβητον· ἄμωμον, ἀβλαβές. alpha.1084 Ἀλώμενοσ· πλανώμενος. alpha.1085 Ἀλωπόχρουσ· ὁ πολιός. alpha.1086 9Ἁλώνητοσ· οἷον βάρβαρος· οἱ γὰρ Θρᾷκες ἀνδράποδα ἁλῶν ἀπεδίδοντο. alpha.1087 9Ἁλῶναι· ληφθῆναι, συνδεθῆναι. alpha.1088 Ἀλώπηξ δωροδοκεῖται· ἐπὶ τῶν ῥᾳδίως δώροις ἁλισκομένων. Κρατῖνος Νόμοις (fr. 128 K.)· ὑμῶν εἷς μὲν ἕκαστος ἀλώπηξ δωροδοκεῖται. alpha.1089 Ἀλώπηξ τὸν βοῦν ἐλαύνει· τάττεται ἐπὶ τῶν μὴ κατὰ λόγον ἀποβαινόντων. alpha.1090 Ἀλωπεκῆθεν· δῆμός ἐστιν ἡ Ἀλωπεκὴ τῆς Ἀντιοχίδος. καὶὁ δημότης Ἀλωπεκεύς. alpha.1091 Ἀλωπεκόννησοσ· πόλις ἐστὶ μία τῶν ἐν Χερρονήσῳ. alpha.1092 9Ἁλώσιμα· εὔληπτα. alpha.1093 9Ἁλωτοί9· ληπτοί, χειρωτοί. alpha.1094 Ἀλωπεκέωσ· ἀμπέλου εἶδος. alpha.1095 9Ἅμα· ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ. καὶ ἐκ διαφόρων τόπων εἰς ἕνα τόπον. καὶ ὁμόσε. alpha.1096 9Ἁμάδρυα· κοκκύμηλα. Σικυώνιοι. alpha.1097 Ἀμᾶν· θερίζειν. παρὰ τὸ ἅμα [...]. alpha.1098 Ἀμάδοκοσ· δύο γεγόνασι, πατὴρ καὶ υἱός, ὃς Φιλίππῳ συμμαχήσων ἦλθεν εἰς τὸν κατὰ Κερσοβλέπτου πόλεμον. alpha.1099 Ἀμαζόνιον· ἱερόν, ὃ Ἀμαζόνες ἱδρύσαντο. οὕτως Ἰσαῖος(fr. 27 S.). alpha.1100 Ἀμαθίας ὕψοσ· λαμπρὰ καὶ συγγραφικὴ ἡ φράσις. Πλάτων ἐχρήσατο ἐν Ἐπιστολαῖς (7, 351δ). alpha.1101 Ἀμαθία· ἀντὶ τοῦ ἀναισθησία. Πλάτων (λεγ. 3, 68α). alpha.1102 Ἀμαθήσ· ἀντὶ τοῦ ἀπαίδευτος καὶ ἀκόσμητος. Πλάτων (Apol. 22e). τάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ δυσμαθοῦς καὶ ἐπὶ τοῦ μὴ μαθόντος, φύσει δὲ ἐπισταμένου. alpha.1103 Ἀμαιμάκ<ετ>ον· ἀνυπόστατον. alpha.1104 Ἀμαλθείας βίοσ· ὁ λιπαρὸς καὶ εὐδαίμων. alpha.1105 Ἀμαλθείας κέρασ· τὸ πάντων ἐπιτυγχάνειν, ἐπειδὴ οἱ εὐχόμενοι τῇ οὐρανίᾳ αἰγὶ ἐπιτυγχάνουσιν. Ἀριστοφάνης (fr. 39 Dem.)· ἡ μὲν πόλις ἐστὶν Ἀμαλθείας κέρας, σὺ μόνον εὖξαι καὶ πάντα παρέσται. alpha.1106 Ἀμαλθεύειν· ἀντὶ τοῦ τρέφειν. Σοφοκλῆς Ἀλεξάνδρῳ (fr. 95 R.). ἔνθεν καὶ ἡ Ἀμάλθεια. alpha.1107 Ἀμαλδύνεσθαι· ἀφανίζεσθαι. alpha.1108 Ἀμάλθακτον· ἀνένδοτον, ἑδραῖον. alpha.1109 Ἀμαλόν· ἀσθενές. alpha.1110 Ἀμαλλεῖον· νῦν δὲ οὐλόδετόν τινες. οἱ δὲ ὠρόδεσμον, τὸν ἐκ τῆς καλάμης στρεφόμενον δεσμόν, ᾧ δεσμοῦσι τὰ δράγματα. καὶ τὴν συγκειμένην ἐκ τούτων ἀμάλλαν· ἀμάλλαι γὰρ αἱ ἐκ τῶν δραγμάτων ἀγκαλίδες. οἱ δὲ ἀμαλλεῖον τὸν δεσμὸν τοῦ δράγματος· ἀμάλλας γὰρ τὰ δράγματα ἐκάλουν. Καλλίας Πεδήταις (fr. 3 Dem.)· ὅτε ἀμαλλείῳ παῖς ὢν ἐδέθην. alpha.1111 Ἀμάμαξυσ· ἄμπελος ἀναδενδράς. alpha.1112 Ἀμαμιθάδεσ· ἥδυσμά τι σκευαστὸν διὰ κρεῶν εἰς μικρὰ κεκομμένων. alpha.1113 9Ἁμαμηλίδασ· τὰς ἀπίους. alpha.1114 9Ἅμαξα τὸν βοῦν ἐλαύνει· παροιμία. alpha.1115 9Ἅμαξα· ἡ ναῦς παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς. καὶ ἴσως εἰκάζουσιν αὐτὴν ἁμάξῃ ἀπὸ τοῦ ἀμᾶν τὴν θάλασσαν. ἡ λέξις παρ' Αἰσχύλῳ (fr. 8 M.). alpha.1116 Ἀμαξαντεύσ· Ἀμαξάντεια δῆμός ἐστι τῆς Ἱπποθοωντίδοςφυλῆς. alpha.1117 9Ἁμαξίδασ· τὰ μικρὰ ἁμάξια, ἃ τοῖς παιδίοις ἐποίουν παίγνια. alpha.1118 9Ἁμαξιαῖα ῥήματα· μεγάλα, ἃ φέρει ἅμαξα, οὐκ ἄνθρωπος ἢ ὑποζύγιον. Πολύζηλος ἐν ∆ιονύσου γοναῖς (fr. 1 Dem.)· ῥήμαθ' ἁμαξιαῖα. ὁ δὲ Κάνθαρος ἐν Τηρεῖ (fr. 1 Dem.) ἁμαξιαῖα κομπάσματα εἴρηκεν. σὺ δὲ οὐ χρήσῃ τῇ τοιαύτῃ φράσει· κωμικὰ γάρ, ἀλλ' οὐ πολιτικὰ τὰ τοιαῦτα. alpha.1119 9Ἁμαξεύσ· ζευγηλάτης. alpha.1120 9Ἁμαξιτόν· ὁδὸν δημοσίαν. alpha.1121 9Ἆμαρ· ἦμαρ, ἡμέρα. alpha.1122 Ἀμάραι· αἱ ἐν τῷ ὠτὶ κοιλότητες. alpha.1123 Ἀμάρακοσ· γένος τι μύρου, ἀπὸ φυτοῦ ὁμωνύμως καλουμένου. alpha.1124 Ἀμάραντον· φυτὸν θαμνῶδες, ἐξ οὗ τοῦ ἄνθους οἱ στέφανοι. alpha.1125 Ἀμαρεῖν· ἀκολουθεῖν, πείθεσθαι. alpha.1126 Ἀμάρην· ὀχετόν, τάφρον. alpha.1127 Ἀμάρῃσι· πόροις. alpha.1128 Ἀμάρη· ἡ ὑδρορρόη, διὰ τὸ τὰ ἐν αὐτῇ φυτὰ ὄντα ἀμάραντα εἶναι. ἢ παρὰ τὸ ἅμα καὶ ἴσως καὶ ὁμαλῶς ῥεῖν. alpha.1129 9†Ἀμαρία†9· παραγώγως ἀντὶ τοῦ ὁμοῦ. alpha.1130 Ἀμαρυγή9· λαμπηδών. alpha.1131 Ἀμάρυγμα· φόρημα, εἴδωλον, κίνησιν, λαμπηδόνα. οἱ δὲ αἴθυγμα, ὅ ἐστι σκίασμα, ἢ ὁμοίωμα, ἢ κίνημα. alpha.1132 Ἀμαρύσσει· στίλβει, λάμπει. alpha.1133 Ἀμαρυγάσ· ὄψεις. οἱ δὲ ἀκτῖνας ὄψεως. alpha.1134 Ἀμαρύσια· ἑορτὴ Ἀθήνησιν. alpha.1135 Ἀμαρύσσειν καὶ μαρύζειν· καὶ Ἀττικοὶ καὶ Ἴωνεςδιχῶς. καὶ φάσσειν καὶ φάζειν. alpha.1136 Ἀμαρτυρήτωσ· ἀντὶ τοῦ ἀμαρτύρως. οὕτως Ἀντιφῶν (fr. 144a Th.). alpha.1137 9Ἄμαρτυσ· Ἀγάθων εἴρηκεν (TrGF 39 F 16a)· ἀλλ' οὐκ ἄμαρτυς ἡ χάρις δοθήσεται. alpha.1138 9Ἁμαρτεῖν (Soph. Phil. 231)· ἀποτυχεῖν. alpha.1139 9Ἁμαρτίαν οἱ Ἀττικοί, 9ἁμαρτάδα Ἡρόδοτος (1, 91, 1) καὶ οἱἄλλοι Ἴωνες. alpha.1140 9Ἁμαρτωλῶσ· ἐπιρρηματικῶς εἶπεν Εὔπολις (fr. 24 Dem.). alpha.1141 9Ἁμαρτωλία· Ἀριστοφάνης (Pac. 415). alpha.1142 9Ἁμαρτωλή9· Φρύνιχος εἶπε (TrGF 3 F 16c) καὶ Σοφοκλῆς (fr. 999 R.). alpha.1143 9Ἁμαρτ<ί>ασ· ἀντὶ τοῦ ἁμαρτάδας Αἰσχύλος Ag. 1197) καὶ 9ἁμαρτήμων Πλάτων ἔφη (fr. 22 Dem.). alpha.1144 9Ἁματροχιά9· ὁ τύπος τῶν τροχῶν. καίτοι τινὲς παρ' Ὁμήρῳ ( 422) τὰς συμπτώσεις τῶν τροχῶν ἀκούουσιν. alpha.1145 Ἀμαυρά9· σκοτεινά· ὅθεν καὶ μαυρὸν τὸ μὴ διαφανές. alpha.1146 Ἀμαυρόβιοι· Ἀριστοφάνης ἔφη (Av. 685). καὶ μαυροῦν Ξενοφῶν (Cyneg. 5, 4), καὶ μαυροῦσθαι Φίλιστος (FGrHist 556 F 71). μαυρὸν δὲ Ὅμηρος (δ 824)· εἴδωλον ἀμαυρόν. οὕτως καὶ Μένανδρος (fr. 727 K. .TH). alpha.1147 Ἀμαυρόσ· θηλυκῶς Πλάτων Ἑλλάδι (fr. 1 Dem.)· αὐτὴ δ' ἀμαυρὸς ἀσθενής τ' ἐγιγνόμην. Εὐριπίδης δὲ ἀμαυρὰ γλῶσσα ἔφη (fr. 955a Snell). alpha.1148 Ἀμαυροῖσ· Ἀριστοφάνης (fr. 40 Dem.)· σαυτὸν δ' ἀμαυροῖς, ὥστε λήσει<ς> τῷ χρόνῳ. alpha.1149 9Ἄμαχον· δυσκαταμάχητον. Πίνδαρος (Ol. 13, 13)· ἄμαχον alpha.1149 δὲ κρύψαι τὸ συγγενὲς ἦθος. alpha.1150 9Ἄμαχοσ· ἀντὶ τοῦ μὴ μαχόμενος. Ξενοφῶν (HG. 4, 4, 9). καὶ Ἀμάχητοι οἱ μήπω μεμαχημένοι (Xen. Cyr. 6, 4, 14). alpha.1151 9Ἄμαχον πνῖγοσ· τὸ ὑπερβάλλον κατὰ τὴν ἰσχύν, ὡς μηδὲ μαχέσασθαι πρὸς αὐτό. οὕτως Κρατῖνος (fr. 23 Dem.). ἐρεῖς δὲ καὶ 9Ἄμαχος χειμὼν καὶ ἄμαχον πρᾶγμα (Men. fr. 334, 6 K. .TH). alpha.1152 9Ἄμαχον <κακόν>9· τὸ καθ' ὑπερβολὴν κακόν, πρὸς ὃ οὐδὲ μαχέσασθαι ἔνι. alpha.1153 Ἀμαχί9· Ξενοφῶν (An. 1, 7, 9)· οὐκ ἀμαχὶ ταῦτα ἐγὼ λήψομαι. καὶ Θουκυδίδης αʹ (143, 4). alpha.1154 Ἀμαχητί9· Ἡρόδοτος (9, 2, 1)· ὅπως ἀμαχητὶ πᾶσαν Ἑλλάδακαταστρέψεται. alpha.1155 Ἀμάχετοι· Σοφοκλῆς (fr. 813 R.)· ἀμάχετοι λοχαγοί. alpha.1156 9Ἄμαχοι· ἀντὶ τοῦ οἱ μὴ μαχεσάμενοι. alpha.1157 Ἀμάχαιροσ· Φερεκράτης (fr. 82 κ.)· ἀμάχαιρος ἐπὶ βόεια νοστήσω κρέα. alpha.1158 Ἀμβλίσκουσιν (Pl. Theaet. 149d)· ἀποβάλλουσιν. alpha.1159 Ἀμβλύσ· ὁ μὴ ὀξύς, ἀλλὰ σκοτεινός. καὶ μβλύτεροσ Θουκυδίδης (2, 44, 4). alpha.1160 Ἀμβλυώττειν· τυφλώττειν. alpha.1161 Ἀμβλωθρίδια· ἐκτρώματα. τὰ ἐξημβλωμένα ἔμβρυα. alpha.1162 Ἀμβλῶσαι καὶ 9ἐξαμβλῶσαι· τὸ φθεῖραι βρέφος. καὶ Ἀμβλωθρίδιον· αὐτό τε τὸ φθόριον φάρμακον καὶ δὴ καὶ τὸ διαφθαρέν. alpha.1163 9Ἄμβλωσισ καὶ μβλωθέντεσ· Λυσίας ἔφη (fr. 24 S.). καὶ μβλουχία Σοφοκλῆς (fr. 1000 R. fr. 148 Th.). alpha.1164 Ἀμβλωπόσ· Εὐριπίδης Ἀνδρομέδᾳ (fr. 155a Snell)· ἀμβλωπὸς ὄψις. καὶ ἐν Θησεῖ (fr. 386a Snell)· καὐτῷ δ' ἔπεισι νυκτὸς ἀμβλωπὸν σέλας. καὶ μβλῶπασ Εὐριπίδης ἐν Θυέστῃ (fr. 397a Snell)· ἀμβλῶπας αὐγὰς ὀμμάτων ἔχεις σέθεν. καὶ Ἴων (TrGF 19 F 53a) καὶ Σοφοκλῆς (fr. 1001 R.) καὶ Πλάτων (fr. 23 Dem. alpha.1165 fr. 647 R.)· ἀμβλυφαεῖ δ' ὄμμ' ὑπὸ γήρως. alpha.1166 Ἀμβλυδερκέσ· Νικόμαχος Ἀλεξάνδρῳ (TrGF 127 F 1)· ∆ιὸς γὰρ οὐκ ἀμβλυδερκὲς ὄμμα. alpha.1167 Ἀμβλὺς ὄρθροσ· Ἴων (TrGF 19 F 53b)· νῦν δ' ἐγγὺς ἠοῦς ἡνίκ' οὐδέπω φάος οὐδ' ἀμβλὺς ὄρθρος. alpha.1168 Ἀμβρακοῦ9 καὶ παμβρακοῦ9· Πλάτων Λαΐῳ (fr. 5 Dem.)· ἀπαμβρακοῦ καὶ μὴ προδῷς σαυτήν, ἀντὶ τοῦ καρτέρει, ἀνδρίζου· τικτούσῃ δὲ παρακελεύεται. alpha.1169 Ἀμβρόσιον· θεῖον ἢ ἀθάνατον. ἢ θαυμαστόν. alpha.1170 9Ἄμβροτα· θεῖα, ἄφθαρτα. alpha.1171 Ἀμβρακία· πόλις ἐστὶν ἐν τῷ Ἀμβρακικῷ κόλπῳ, ἄποικος Κορινθίων. alpha.1172 9Ἄμβρυτοι καὶ μβρύττιοι· ἐχῖνοι. οἱ δὲ πέτρας ἀπέδοσαν, ἐφ' ὧν φυκία πέφυκεν ἐπιπολῆς. Εὐριπίδου δὲ εἰπόντος (fr. 955b Snell) βρύττος μέγας τινὲς τὴν τελευταίαν διὰ τοῦ η γράφουσιν, οὐκ ὀρθῶς, <ὡς> μαρτυρεῖ Ἡρωδιανός (fr. novum). Ἀριστοτέλης δὲ ἐν τοῖς Περὶ ζῴων (530a 34) πλείω γένη φησὶ τῶν ἐχίνων. ἓν μὲν τὸ ἐσθιόμενον, ἐν ᾧ τὰ λεγόμενα ᾠὰ μεγάλα γίνεται καὶ ἐδώδιμα ὁμοίως ἐν μείζονι καὶ ἐλάττονι· καὶ γὰρ εὐθὺς ἔτι μικροὶ ὄντες ἔχουσι ταῦτα. ἄλλα δὲ δύο γένη τό τε τῶν σπατάγγων καὶ τῶν καλουμένων ἀμβρύττων. γίνονται δὲ οὗτοι πελάγιοι καὶ σπάνιοι. φησὶ δὲ ὁ Ἡρωδιανὸς ὅτι Ἀριστοτέλης καὶ διὰ τοῦ σ καὶ δισυλλάβως τὴν λέξιν προφέρεται· βρύσσους γὰρ αὐτοὺς λέγει. alpha.1173 9Ἄμβωνεσ· τὰ χείλη τῶν λοπάδων, καὶ οἱ λόφοι τῶν ὀρῶν, καὶ ἡ ἴτυς πᾶσα καὶ οἷον ὀφρὺς καὶ ὑπεροχή. Ἀριστοφάνης ὁ κωμικός (immo Eup. fr. 52 K.)· ἀλλ' ὦ πολλῶν ἤδη λοπάδων τοὺς ἄμβωνας περιλείξας. alpha.1174 9Ἄμβωνεσ· οἱ ὀρεινοὶ τόποι καὶ αἱ προσαναβάσεις καὶ πᾶσα ἡ ὑπεροχή. alpha.1175 Ἀμέθυστον· οὐδετέρως Θεόφραστος ἐν τῷ Περὶ λίθων εἶπε (5, 31)· τὸ δ' ἀμέθυστον οἰνωπὸν τὴν χρόαν. alpha.1176 Ἀμείβεσθαι· ἀποκρίνεσθαι, μεταβάλλεσθαι. alpha.1177 Ἀμείβεται· ἀντὶ τοῦ παραιτεῖται. Εὐριπίδης (fr. 156 N.2). alpha.1178 Ἀμείβων· ἀλλάσσων. alpha.1179 Ἀμείβεται· ἀντιμετακελεύεται. ∆ίδυμος (fr. novum). alpha.1180 Ἀμειδέσ· στυγνόν, σκυθρωπόν. alpha.1181 Ἀμείλικτοσ· ἀπάνθρωπος, ἀπηνής. alpha.1182 Ἀμείλιχοσ· σκληρός, ἀκολάκευτος. alpha.1183 Ἀμέλει· τοιγαροῦν, δηλαδή, πάντως· ἐπίρρημα γάρ ἐστι συγκατάθεσιν δηλοῦν. alpha.1184 Ἀμελλητί9· ἀνυπερθέτως, ταχέως. alpha.1185 Ἀμελία καὶ μέλεια· ἀμφότερα Ἑλληνικά· καὶ γὰρ καὶ διὰ τοῦ ι γράφεται καὶ διὰ τῆς ει διφθόγγου. alpha.1186 Ἀμειψόμεθα· ἀνταποδώσομεν. alpha.1187 Ἀμέργειν· καρπολογεῖν. Ἀριστοφάνης Νήσοις (fr. 15 Dem.)· ὁ μέν τις ἀμπέλους τρυγῶν ἄν, ὁ δ' ἀμέργων ἐλάας. alpha.1188 Ἀμήρυτον· πολύ, ἐκτεταμένον, ἀτέλεστον, τουτέστι διηνεκῶς ἐπιμένον, ἀπέραντον. alpha.1189 Ἀμηγέπη· ὁπωσδήποτε, καθοτιοῦν. λέγεται δὲ καὶ μωσγέπωσ καὶ μόθεν καὶ 9†Ἀμηγέπου†9 καὶ μοιγέποι καὶ μωσγέποι. alpha.1190 Ἀμήσαντεσ· θερίσαντες. ἢ ἁπλῶς ἀντὶ τοῦ ἀποτεμόντες. alpha.1191 Ἀμητῆρεσ· θερισταί. alpha.1192 Ἀμητόσ· αὐτὰ τὰ τεθερισμένα ὀξυτόνως. προπαροξυτόνως δὲ ὁ καιρὸς τοῦ θερισμοῦ, ὡς καὶ τρύγητος ὁ καιρὸς τοῦ τρυγᾶν. alpha.1193 Ἀμηχανία· ἀπορία. alpha.1194 Ἀμήχανον· ὑπὲρ λόγον. alpha.1195 9Ἄμησ· γένος πλακοῦντος. alpha.1196 Ἀμήτοροσ· Εὐριπίδης (fr. 955c Snell)· Ἄφιδνε, Γαίας υἱὲ τῆς ἀμήτορος, οἷον τῆς αὐτόχθονος. alpha.1197 9Ἁμίδα· δασέως· τί δῆτ' ἄν, εἰ μὴ τὴν ἁμίδα καθεῦδ' ἔχων; Εὔπολις Αὐτολύκῳ (fr. 4 δεμ.). καὶ ὁ Ἀριστοφάνης (fr. 41 Dem.)· κατεσκέδασέ μου τὴν ἁμίδα κεχηνότος. λέγουσι δὲ καὶ ἅμαξαν δασέως καὶ καθημαξευμένα καὶ ὅλως τῇ δασείᾳ προσῳδίᾳ χαίρουσιν οἱ Ἀττικοί. καὶ παρὰ Μενάνδρῳ {ὡς} λέγεται ἐν τῷ <Νομο>θέτῃ (fr. 292 K. .TH) διὰ τοῦ θ ἡ συναλιφὴ αὕτη· ἑκκαίδεκα κεῖνθ' ἁμίδες. καὶ τὸ ἁμάξιον οὕτως λέγουσι θἀμάξιον καὶ <οὐκ> ἀναβεβήκει πώποτε ἐφ' ἅμαξαν, ἀλλ' ἐφ' ἵππον. Νικόστρατος ἐν Παρακολυμβώσῃ (fr. 1 Dem.). alpha.1198 9Ἁμίδασ· τὰ ὑπηρέσια. ἰδίως δὲ ∆ημοσθένης (54, 4) τὰ σταμνίσκια, οἷς ἐνούρουν. λέγεται δὲ ἁμὶς καὶ ἡ χύτρα. alpha.1199 9Ἁμίσ· οὐχ ὁ ἰπνός, ἀλλὰ πλακοῦντος γένος. Μένανδρος Ὑποβολιμαίῳ (fr. 425 K. .TH)· †τὸν ἅμιτα Χαρίππου κατὰ Ἅδην πέμπει τινὰ ἅμιτα ἐν Ἅδου† προσδοκᾷς. ἔστι καὶ παρὰ τοῖς παλαιοῖς κωμικοῖς τὸ ὄνομα. alpha.1200 Ἀμιθρεῖν· τὸ ἀριθμεῖν. Νικοχάρης (fr. 5 Dem.). alpha.1201 9Ἅμιλλα· ἀνταγώνισμα, φιλονεικία, ἐξίσωσις. alpha.1202 9Ἁμιλλητηρίους λόγουσ· τοὺς ἐναγωνίους. alpha.1203 9Ἅμιλλον· τὴν ἅμιλλαν ∆ωρόθεος εἴρηκεν ἀρσενικῶς. καὶ 9ἁμιλλοφόροσ Ἀριστοφάνης (fr. 42 Dem.). alpha.1204 Ἀμισόν· τὴν πόλιν ἀρσενικῶς ∆ίφιλος εἶπεν (fr. 2 Dem.). alpha.1205 Ἀμμάσ· ἡ τροφὸς καὶ ἡ μήτηρ. καὶ ἡ Ῥέα, καὶ ἡ ∆ημήτηρ, καὶ Ἀρτέμιδος τροφός. καὶ τὰς ἀντλίας δὲ Λέσβιοι οὕτως ἔλεγον. alpha.1206 Ἀμμάθω· μεταμέλωμαι. alpha.1207 Ἀμμαλώ9· ἑορτὴ παρὰ Τενεδίοις ἀγομένη ∆ιΐ. alpha.1208 9Ἅμματα· δεσμά. alpha.1209 Ἀμμωνίσ· ἡ τοῦ Ἄμμωνος ἱερὰ τριήρης, ὡς ∆είναρχος (fr. 14, 2 C.). alpha.1210 Ἀμμών· ἑορτὴ Ἀθήνησιν ἀγομένη. καὶ ὄφεις οἱ Κυρηναῖοι. alpha.1211 Ἀμμών· Στράττις (fr. 6 Dem.)· Ἀμμὼν ὁ κριοῦ δέρμα καὶ κέρατ' ἔχων. alpha.1212 9Ἅμιππον· ἵπποι ἐζευγμένοι τοῖς τραχήλοις χωρὶς δίφρου, ὃ πάλαι καὶ ξυνωρὶς ἐκαλεῖτο καὶ συνωρίς. ἦν δὲ ἐπὶ μὲν τοῦ ἑτέρου καθεζόμενος ἡνίοχος, ἐπὶ δὲ τοῦ ἑτέρου ὁπλίτης. ἀπὸ οὖν τοῦ ἅμα ἀμφοτέρους καθέζεσθαι ἐκλήθη ἅμιππον. alpha.1213 9Ἅμιπποι· οἱ σὺν ἵπποις στρατευόμενοι. οὕτως Ἰσαῖος (fr. 125 S.). alpha.1214 Ἀμογητί9 (Λ 637)· ἀκόπως. alpha.1215 9Ἁμόθεν· ἀπό τινος μέρους, ὁπόθεν θέλεις· τῶν ἁμόθεν γε θεά, θύγατερ ∆ιός, εἰπέ (α 10). δηλοῖ δὲ καὶ τὸ †μοναχὸς† καὶ καθ' ἕνα τινὰ τρόπον. alpha.1216 Ἀμοιβή9· ἀνταπόδοσις. alpha.1217 Ἀμοιγέποι· εἴς τινα τόπον. ἢ ἀντὶ τοῦ καθ' ἕνα τρόπον. alpha.1218 Ἀμοιβαία ἔκτισισ· ἀνταπόδοσις ἡ ἐκ διαδοχῆς ὁμοία. alpha.1219 Ἀμοιβαδόν· †ἐξαίφνης† ἢ ἐφεξῆς. alpha.1220 Ἀμοιρῆσαι· ἀποτυχεῖν. alpha.1221 9Ἄμοιροι· ἀμέτοχοι. ἢ κακόμοιροι. alpha.1222 Ἀμολγόν· σκοτεινήν. alpha.1223 Ἀμόργινα· παραπλήσιά ἐστι βύσσῳ. alpha.1224 Ἀμοργίσ· κυρίως ἡ λινοκαλάμη, ἐξ ἧς γίνεται ἐνδύματα †ἀμοργίδια† λεγόμενα. ἢ ἡ τοῦ ἐλαίου ὑποστάθμη καὶ ἡ τρὺξ τοῦ οἴνου. ἔστι δὲ σμηκτή. καὶ ἡ μᾶζα παρ' Ἡσιόδῳ (Op. 590). λέγεται δὲ ἀρσενικῶς καὶ θηλυκῶς. alpha.1225 Ἀμνὴν θερίζειν· παροιμία· ὅταν γὰρ ᾖ ἀμνίον, οὐκ ἀποκείρεται. θερίζειν δὲ τὸ διάγειν τὸ θέρος †ἄκαρπον† ὡς τὰ ἀμνία· ἔαρος γὰρ γεννώμενα τοῦ θέρους ἐᾶται †ἄκαρπα†. τίθεται οὖν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν χρόνῳ ὕστερον τιμωρουμένων. alpha.1226 Ἀμνημυοῦντεσ· οἱ ἀθυμοῦντες. alpha.1227 9†Ἀμνησία· ἡ ἠλιθυῖα†. alpha.1228 Ἀμνήστευτος γυνή9· ἡ παλλακή. Εὐριπίδης (fr. 818 N.2). alpha.1229 Ἀμνίον· τὸν ὑμένα τοῦ σώματος· τοῦτο γὰρ <τὸ> πρῶτον τοῦ ἐμβρύου. ἔστι δὲ ἐνδοτέρω τοῦ χορίου. λέγεται δὲ ἀμνίον καὶ <ἡ> σκάφη, εἰς ἣν δέχονται τὸ αἷμα τῶν θυομένων. τινὲς δέ φασι ἀμνίον τὸ πεπληρωμένον ἀγγεῖον †θαλάσσης†. alpha.1230 Ἀμνοὶ τοὺς τρόπουσ (Ar. Pac. 935)· πρᾶοι καὶ μαλακοί. alpha.1231 Ἀμνόσ· πρόβατον μέσον τὴν ἡλικίαν. καὶ μνὴ9 τὸ θῆλυ· τρεῖς γὰρ ἡλικίαι· ἀρήν, ἀμνός, ἀρνειός. alpha.1232 Ἀμνόν· τὸν ἐνιαύσιον ἄρνα. Ἴστρος ἐν ταῖς Ἀττικαῖς(FGrHist 334 F 23)· ἄρνα, εἶτα ἀμνόν, εἶτα ἀρνειόν, εἶτα λιπογνώμονα, μοσχίαν δὲ τὸν πρῶτον. alpha.1233 Ἀμοργοί9· τὰ κοινὰ διαμοργοῦντες καὶ λυμαινόμενοι ἄνδρες. alpha.1234 Ἀμόργματα· ἀρτύματα. alpha.1235 Ἀμοργοὶ πόλεως ὄλεθροι· οὕτως Κρατῖνος (fr. 214 K.). καλοῦσι δὲ αὐτοὺς καὶ μοργοὺς τὸ α ἀφαιροῦντες, ὥσπερ καὶ μαῦρον τὸ ἀμαυρόν, καὶ σφοδελὸν τὸν ἀσφοδελόν. alpha.1236 Ἀμοργίδα· ἐξεσβηκυῖαν τὸ γάλα. alpha.1237 Ἀμόρφωτοσ· ἀδιόρθωτος, ἄπλαστος, ἀσχημάτιστος. alpha.1238 Ἀμοχθί9· ἄνευ πόνου. Αἰσχύλος Προμηθεῖ (208). συγγραφικὴ ἡ φωνή, ὥς φησιν ὁ Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 15). alpha.1239 9Ἄμουσα· ἀτερπῆ, ἀηδῆ, ἀπαίδευτα. alpha.1240 Ἀμούσωτοσ· Σοφοκλῆς εἴρηκεν (fr. 819 R.)· ἀμούσωτος γὰρ οὐδαμῶς ἄπει. alpha.1241 Ἀμπαλίνωροσ· ἀναστρέφων τὴν αὐτὴν ὁδόν. Φιλέταιρος Μελεάγρῳ (fr. 11 K.)· οὐ πρὸς γυναικὸς ὁ κόρος. οἴκαδε, ὦ κόρη, ἄπιθι ἀμπαλίνωρος. δοκεῖ δὲ Βοιωτιακὸν εἶναι τὸ ὄνομα. Κρατῖνος Θρᾴτταις (fr. 310 K.)· οὗτοι δ' εἰσὶν συοβοιωτοί, <κρου>πεζοφόρον γένος ἀνδρῶν. καὶ μετ' ὀλίγον (Cratin. fr. 5 Dem.)· ἀμπαλίνωρος. σημαίνει δὲ τὸ ἀμπαλίνωρον καὶ τὸ ὀπίσω καὶ τὸ ὀλίγωρον καὶ τὸ παλιμπόρευτον. καὶ ὁδὸν τὴν ἐπιστροφὴν οὐκ ἔχουσαν. alpha.1242 Ἀμπεχόμενοσ· περιβαλλόμενος. alpha.1243 Ἀμπεχόνη· ἄμφιον, ἱμάτιον, πάλλιον. alpha.1244 Ἀμπέλιοι· ἀρσενικῶς καὶ οὐδετέρως ἀμπέλια λέγουσιν. alpha.1245 Ἀμπελουργὸσ καὶ μπελουργεῖν· Ἀριστοφάνης ἔφη (Pac. 190 et fr. 43 Dem.). alpha.1246 Ἀμπέχονον· σύμμετρον καὶ λεπτὸν περίβλημα, ὥς φησιν Ἀριστοφάνης (fr. 320, 7 K.). alpha.1247 Ἀμπέχει καὶ ἅπτει καὶ πάντα τὰ ὅμοια διὰ τῆς ει λέγουσιν ἀντὶ τοῦ η. alpha.1248 Ἀμπλακίαισ· ἁμαρτίαις. alpha.1249 Ἀμπρεύειν· ὡς ἡμεῖς τὸ πολλοῖς ζεύγεσιν ἓν μέρος ἕλκειν. Ἀριστοφάνης Λυσιστράτῃ (286 90)· ἀλλ' αὐτὸ γάρ μοι τῆς ὁδοῦ λοιπόν ἐστι χωρίον τὸ πρὸς πόλιν τὸ σιμόν, οἷ σπουδὴν ἔχω. <χὤ> πως πότ' ἐξαμπρεύσομεν τοῦτ' ἄνευ κανθηλίου.

alpha.1250 Ἀμπρευτήσ· χρήσιμος ἡ φωνή. Σοφοκλῆς (fr. 820 R.)· ὥσπερ ἀμπρευτὴς ὄνος ἀεὶ μαστιγούμενος. alpha.1251 Ἀμπρεύοντι· Εὐριπίδης Πρωτεσιλάῳ (fr. 646a Snell)· ἕπου δὲ μοῦνον ἀμπρεύοντί μοι, ἀντὶ τοῦ προηγουμένῳ καὶ ὁδηγοῦντί σε καὶ οἷον ἕλκοντι. alpha.1252 9Ἄμπρον· ᾧ ἐχρῶντο ἀντὶ ῥυμοῦ σχοινίον μέσον τεταμένῳ τῶν ἑλκόντων ζυγῶν. alpha.1253 9Ἄμπυκασ· χαλινούς. alpha.1254 9Ἄμπυξ· δεσμὸς τριχῶν. ἢ κόσμος κεφαλῆς. alpha.1255 9Ἄμπυκεσ· διάδημα. ἢ τροχοὶ κατὰ μεταφοράν. alpha.1256 Ἀμπυκοῖσ καὶ καταμπυκοῖσ· Σοφοκλῆς Μελεάγρῳ (fr. 402 ρ.)· στεφάνοισι κρᾶτα καταμπυκοῖς. ὁ αὐτὸς δὲ (fr. 1002 R.) καὶ Ἀμπυκώμασιν.9 alpha.1257 9Ἄμπωτισ· ξηρασία ἢ πλημμύρα. Ἀττικοὶ δὲ ἀνάπωσιν μᾶλλον λέγουσιν. ἰδίως δὲ ἀμπώτιδες τὰ περὶ τῇ θαλάσσῃ στενὰ συμβαίνοντα πάθη, οἷον αἱ τοῦ ῥοθίου ὑποχωρήσεις καὶ ἐπικλύσεις. λέγεται δὲ ἄμπωτισ καὶ ἡ ἀνάπωσις. alpha.1258 Ἀμυδρά9· ἀφανῆ, σκοτεινά. alpha.1259 Ἀμυδρῶσ· λεπτῶς, ἀσαφῶς, σκοτεινῶς. alpha.1260 Ἀμύητοσ· ἄπειρος, ἀτέλεστος. alpha.1261 Ἀμύμων· ἄψογος, ἄμεμπτος. alpha.1262 9Ἄμυνα· καὶ ἐπὶ ἀμοιβῆς καὶ ἐπὶ εἰσπράξεως δίκης. alpha.1263 9Ἄμυνα· ὡς ἐν τῇ συνηθείᾳ λέγομεν οὐδέπω εὕρομεν παρὰ τοῖς ἀρχαίοις, τὸ δὲ χειμάμυνα παρὰ πολλοῖς. alpha.1264 Ἀμυνάθειν καὶ ἀμυνάθετε· Ἀριστοφάνης (Nub. 1323) καὶ ἕτεροι εἶπον (cf. Soph. OC 1015). alpha.1265 Ἀμυδροῦνται· ἐλαττοῦνται. alpha.1266 Ἀμυδροῦται τὰ πράγματα· ἀντὶ τοῦ εἰς κατόπιν ἥκει, μειόνως ἔχει. alpha.1267 Ἀμυνίασ (Ar. Equ. 570)· ὁ ἕτοιμος ἀμύνεσθαι. alpha.1268 9Ἄμυντρον καὶ μυνάνδρωσ· Αἰσχύλος εἴρηκεν (fr. 756 μ.), Ἀμύνανδρον δὲ Σοφοκλῆς (fr. 1003 ρ.). alpha.1269 Ἀμύνεσθαι· Θουκυδίδης μὲν (1, 42, 1) ἀντὶ τοῦ ἀμείβεσθαι, Σιμωνίδης δὲ (PMG 611 Page) ἀντὶ τοῦ χάριτας ἀποδιδόναι, Σοφοκλῆς δὲ (fr. 908 N.2 † 1004 R.) ἀντὶ τοῦ ἐπαλεξῆσαι. alpha.1270 Ἀμύντησ καὶ λκήστησ· †στρατηγικὰ† καὶ Αἰσχυληρὰ τὰ ὀνόματα. alpha.1271 Ἀμύναιντο· Κρατῖνος ἔφη (fr. 171 K.). alpha.1272 Ἀμύντωρ· βοηθός. alpha.1273 Ἀμύξ· ἀντὶ τοῦ μόλις. Εὐφορίων (fr. 146 Powell). alpha.1274 9Ἄμυξισ· σπάραξις. alpha.1275 9Ἄμυρις μαίνεται· θεωρὸς ὑπὸ Συβαριτῶν πεμφθεὶς εἰς ∆ελφοὺς περὶ εὐδαιμονίας καὶ τοῦ θεοῦ χρήσαντος ἀπώλειαν Συβαριτῶν ἔσεσθαι τότε, ὅταν ἀνθρώπους θεῶν προτιμήσωσι, θεασάμενος δοῦλον πρὸς ἱερῷ μαστιγούμενον καὶ προσφυγόντα τῷ ἱερῷ καὶ μὴ ἀπολυόμενον, ὕστερον δὲ εἰς τὸ τοῦ μαστιγοῦντος πατρὸς μνῆμα καταφυγόντα ἀπολυθῆναι καὶ συνεὶς τὸ λόγιον, ἐξαργυρισάμενος τὰ ἴδια ἀπῆρεν εἰς Πελοπόννησον. ὃ οὖν λογισμῷ πεποίηκεν Ἄμυρις, τοῦτο εἰς μανίαν Συβαρῖται μετέτρεψαν. ὁ δὲ τῷ χρόνῳ μᾶλλον διὰ τὴν προσποίητον μανίαν ἐθαυμάσθη. alpha.1276 9Ἄμυροι· Σοφοκλῆς Ποιμέσιν (fr. 512 R.)· ἀμύρους τόπους. ἐπιθετικῶς αὐτῷ ἐχρήσατο, ὡς Ἡρωδιανός (fr. novum). alpha.1277 Ἀμύσσει· †ξέσει, σπαράξει†. alpha.1278 Ἀμυστὶ πιεῖν· ἐπιρρηματικῶς. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν ἀπνευστὶ καὶ ἄνευ τοῦ ἀναπαύεσθαι πινόντων, οἱονεὶ μηδὲ μυσάντων. τοῦ αὐτοῦ ἔχεται καὶ τὸ 9ἐξαμυστίσαι. λέγεται δὲ καὶ μυστίζειν καὶ τὰ ἐξ αὐτοῦ. καὶ μυστὶ9 Φερεκράτης εἶπεν (fr. 202 K.). alpha.1279 9Ἄμυστισ· ἡ ἀπνευστὶ γινομένη πόσις. alpha.1280 Ἀμυσχῆναι· καθᾶραι, ἁγνίσαι. alpha.1281 Ἀμύττεται· τοῖς ὄνυξι ξέει. alpha.1282 Ἀμυσχρόν· καθαρόν, ἁγνόν, ἀλλόχροον. alpha.1283 Ἀμυχή9· ἐπιπόλαιον ἕλκος. alpha.1284 Ἀμυχρόν· τὸ μὴ μυσαρόν, ἀλλ' ἁγνὸν καὶ καθαρόν. οὕτως Σοφοκλῆς (fr. 909 N.2 † 1005 R.). alpha.1285 Ἀμύλουσ καὶ τὸν ἄμυλον ἀρσενικῶς λέγουσι. <Τηλεκλείδης> (fr. 32 K.)· χαίρω λαγῴοις ἐπ' ἀμύλῳ καθημένοις. Στράττις Καλλιππίδῃ (fr. 2 Dem.)· δὸς νῦν τὸν ἄμυλον πρῶτον αὐτῷ τουτονί. Ἀριστοφάνης Νήσοις (fr. 16 Dem.)· ἄμυλος, τάριχος, πυός, ἰσχάδες, φακῆ. alpha.1286 Ἀμυγδαλῆ9· περισπᾶται τὸ δένδρον, μυγδάλη δὲ ὁ καρπὸς παροξυτονεῖται. Εὔπολις Πόλεσιν (fr. 15 Dem.)· ὤφειλ' Ὑάκινθος ἀποθανεῖν ἀμυγδαλῇ. ἀμύγδαλα δὲ ὡς ἡμεῖς τὸν καρπὸν καὶ Ἕρμιππος Φορμοφόροις (fr. 63, 20 K.) καὶ Φιλήμων ἐν Μύστιδι (fr. 2 Dem.) καὶ ∆ίφιλος Τελεσίᾳ (fr. 79 K.)· τρωγάλια, μυρτίδες, πλακοῦς, ἀμύγδαλα. alpha.1287 9Ἄμυδισ· ἅμα, κατὰ τὸ αὐτό. alpha.1288 Ἀμύητοσ· ἄπειρος, ἀτέλεστος. alpha.1289 Ἀμυκλᾶδεσ· ὑποδημάτων εἶδος. προσγράφεται μὲν τὸ ι, οὐ μὴν καὶ συνεκφωνεῖται. κέκληται δὲ ἀπὸ τῶν ἐν Λακεδαίμονι Ἀμυκλῶν, ὡς ἐκεῖ κατασκευαζομένου τοῦ τοιούτου ὑποδήματος. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. 44 Dem.) καὶ Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 16). alpha.1290 Ἀμυλιδωτόν· χιτωνίσκου τι γένος καλοῦσιν. Ἕρμιππος Θεοῖς (fr. 2 Dem.). alpha.1291 Ἀμφαξονεῖν· τὸ μὴ ἐπ' εὐθείας πορεύεσθαι. alpha.1292 Ἀμφαρίστεροσ· ἀμφοτέρωθεν <ἀριστερός>, οὐκ αἴσιος οὐδὲ ἐπιτήδειος. σκωπτικὴ δὲ ἡ φωνή, ὥς φησι Φρύνιχος (Praep. soph. 2, 7.17). alpha.1293 Ἀμφ' αὐτούσ· περὶ αὐτούς. alpha.1294 Ἀμφαδόν· Ἴων Φοίνικι (TrGF 19 F 41b)· ὡς ἀμφαδὸν πέπραγα πανταχῇ καλῶς. τοῦτο καὶ ναφανδὸν ἔλεγον. alpha.1295 Ἀμφέξομαι· τὸ ἀμφιέσομαι. Φερεκράτης Μυρμηκανθρώποις (fr. novum)· ἔχω δὲ πάντως εἵμαθ' ὧν ἀμφέξομαι. alpha.1296 Ἀμφέμενον· τὸν ἐν μάχαις καὶ λοιδορίαις πρῶτον ὑπείξαντα κατὰ μεγαλοψυχίαν καὶ ἀφιλόνεικον οὕτως ἐκάλουν Λακεδαιμόνιοι. alpha.1297 9Ἄμφηκεσ· ἀμφοτέρωθεν ἠκονημένον. alpha.1298 Ἀμφηρεφέσ· ἀμφοτέρωθεν ἐστεγασμένον. ἢ κατάσκιον. alpha.1299 Ἀμφηρικόν· μικρὸν ἀκάτιον, ἐν ᾧ εἷς ἐλαύνει τὰς δύο κώπας. ἔστι δ' ἐν δʹ Θουκυδίδου τὸ ὄνομα (67, 3). alpha.1300 Ἀμφήριστον· ἄνισον, ἀμφίβολον. alpha.1301 Ἀμφηγάπαζεσ· Κάνθαρος Τηρεῖ (fr. 2 Dem.)· καὶ πρότερον οὖσα παρθένος αὐτὸν ἀμφηγάπαζες. alpha.1302 Ἀμφὶ περί9· ἐξ ἑκατέρου μέρους. alpha.1303 Ἀμφιανακτίζειν· ᾄδειν τὸν Τερπάνδρου νόμον τὸν καλούμενον Ὄρθιον. alpha.1304 Ἀμφὶ ἄνακτασ· ἀρχή τίς ἐστι νόμου κιθαρῳδικοῦ Βοιωτίου ἢ Αἰολίου, ἢ τοῦ Ὀρθίου. οὕτω Κρατῖνος (fr. 67 K.) καὶ Ἀριστοφάνης (Nub. 595 et fr. 59 K.) καὶ Ἴων (TrGF 19 F 53c). alpha.1305 Ἀμφιάραοσ καὶ μφιάρεωσ· ἑκατέρως λέγουσιν· ὦ δέσποτ' Ἀμφιάραε πολυτίμητ' ἄναξ (Ar. fr. 60 Dem.). alpha.1306 Ἀμφὶ ἀγορὰν πλήθουσαν· Ξενοφῶν ἐν Ἀναβάσει (1, 8, 1). alpha.1307 Ἀμφίβιον· ἐν ἀμφοτέραις δυνάμενον βιοῦν, θαλάσσῃ καὶ γῇ. alpha.1308 Ἀμφίβληστρον· Ἐπίλυκος Κωραλίσκῳ (fr. 1 Dem.)· πλοῖόν τε λαβὼν κατ' ἐμαυτὸν καὶ ἀμφίβληστρον τήν τε τρίαιναν. οὕτως δὲ καὶ Στράττις (fr. 7 Dem.). alpha.1309 Ἀμφίβολοι· πανταχόθεν βαλλόμενοι ἢ ἀπορούμενοι, διαφόροις συνεχόμενοι λογισμοῖς ἀγνοίᾳ τοῦ αἱρετοῦ καὶ εἴτε τοῦτο εἴτε ἐκεῖνο ποιήσουσιν. λέγονται ἀμφίβολοι καὶ οἱ ὑπό τινος πανταχόθεν περισχεθέντες καὶ περιεχόμενοι. alpha.1310 Ἀμφιγνοεῖν· ἀντὶ τοῦ ἀγνοεῖν ἢ ἐνδοιάζειν. ἢ τὸ μὴ ἀκριβῶς γινώσκειν. ἔστι δὲ καὶ ἀμφιβάλλειν. alpha.1311 Ἀμφιγύοισι (N 147)· τοῖς ἐξ ἑκατέρου μέρους πλῆξαι ἢ γυῶσαι δυναμένοις. alpha.1312 Ἀμφιδέα<ι>9· ψέλια. ἢ κόσμος περιτραχήλιος, ἀπὸ τοῦ περιδεῖσθαι. alpha.1313 Ἀμφιδεέσ· περιδεές. alpha.1314 Ἀμφιδεξίοις χερσί9· διὰ τὸ ἑκατέραν χεῖρα ἐνεργεῖν ἐν τῷ τοξεύειν. alpha.1315 9†Ἀμφιδέξιοι† μῦθοι· οἱ διχογνωμονούμενοι. alpha.1316 Ἀμφιδέασ· περισκελίδες τινές εἰσιν. ἰδίως δὲ Λυσίας ἐν τῷ κατ' Εὐθυδίκου φησίν (Fr. 100 S.)· οὐ δυνάμενος ἐκβαλεῖν διὰ τὸ ἀμφιδέαις δεδέσθαι τὰς θύρας. alpha.1317 Ἀμφιδρομία· ἡμέρα τις ἤγετο <ἐπὶ> τοῖς νεογνοῖς παιδίοις, ἐν ᾗ τὸ βρέφος περὶ τὴν ἑστίαν ἔφερον τρέχοντες καὶ ὑπὸ τῶν οἰκείων <καὶ> φίλων πολύποδας καὶ σηπίας ἐλάμβανον. ἐκλήθη δὲ ἀπὸ τοῦ ἀμφιδρομεῖν καὶ περιτρέχειν μετὰ τοῦ παιδὸς ἐπιθύοντας τοῖς θεοῖς. alpha.1318 Ἀμφιδρανέσ· ἱμάτιον διπρόσωπον ἐν τῷ πεποικίλθαι καὶ τὴν αὐτὴν ἔχον ἐπιφάνειαν. alpha.1319 Ἀμφίδοχμοι λίθοι· οἱ μέγεθος ἔχοντες. alpha.1320 Ἀμφίδρομος πορθμόσ· ὁ ἀμφοτέρωθεν ὅρμον ἔχων. οὕτως Πλάτων (fr. 24 Dem.). alpha.1321 Ἀμφίδρομος δαίμων· οἷον ὁ γενέθλιος. οὕτως Αἰσχύλος (fr. 222 N.2 † 360 M.). alpha.1322 Ἀμφίδρομοσ· ὁ δολιχὸς δρόμος. ∆ολίχου δέ τινος ∆ελφοῦ πολλάκις τοῦτον νικῶντος κληθῆναι δολιχόν. οὕτως Ἀπολλώνιος ἐν τῷ Περὶ ∆ελφῶν (FGrHist 403 F 1). alpha.1323 Ἀμφίδρυμα τὸ ἐν ταῖς Σφενδόναισ· ἀμφίδρυμα μέν ἐστι τὸ ἄγαλμα, Σφενδόνη δὲ Ἀθήνησι τόπος. alpha.1324 Ἀμφίδουλοσ· ὁ ἐξ ἑκατέρων τῶν γονέων δοῦλος. ἔστι παρ' Εὐβούλῳ ἐν Πεντάθλῳ ἡ λέξις (fr. 2 Dem.)· νόθος, ἀμφίδουλος, οὐδαμόθεν οὐδείς, κύων. alpha.1325 Ἀμφιετηρίσ· ἡ κατ' ἔτος γινομένη ἑορτή τε καὶ θυσία. Κρατῖνος Ἀρχιλόχοις (fr. 2 Dem.)· εἶτ' ἀμφιετηριζομέναις ὥραις τε καὶ χρόνῳ μακρῷ. alpha.1326 Ἀμφιέσασθαι· Ἀριστοφάνης Πελαργοῖς (fr. 17 Dem.)· οὐ γὰρ σὺ παρέχεις ἀμφιέσασθαι τῷ πατρί. alpha.1327 Ἀμφιετίδαι· οἱ μωροί. ἀπὸ Ἀμφιετίδου τινὸς μωροῦ. Μένανδρος Ὑποβολιμαίῳ (fr. 429 K. .TH). alpha.1328 Ἀμφιετιζομένασ· τὰς κατ' ἔτος περιερχομένας. alpha.1329 Ἀμφιθαλήσ· ἑκατέρωθεν θάλλων. ἢ μφιθαλεῖσ οἱ ἐξ ἀμφοῖν τεθηλότες καὶ ὄντες ἀδελφοὶ ἐκ μητρός τε καὶ πατρός. ἢ ἐφ' ᾧ ἀμφότεροι θάλλουσιν οἱ γονεῖς. alpha.1330 Ἀμφίθετον <φιάλην>9 (Ψ 270)· κατὰ πᾶν μέρος αὐτῆς τιθεμένην, ἀπύθμενον. alpha.1331 Ἀμφίθυροσ· ἡ ἔχουσα οἰκία θύρας ἑκατέρωθεν φερούσας εἰς ὁδόν. Σοφοκλῆς δὲ (Phil. 159) οἶκον ἀμφίθυρον εἶπεν τὸ τοῦ Φι λοκτήτου ἄντρον. χρήσῃ δὲ οὐ μόνον ἐπὶ οἴκου, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ ἑτέρων, οἷον μφίθυρον τρίκλινον, ἀμφίθυρον δωμάτιον.9 οὕτως Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 17). alpha.1332 Ἀμφίκαυστισ· ἡ πρώτη τῶν ἀσταχύων ἔκφυσις. καλεῖται δὲ καὶ καῦστις, καθ' ὅσον εἰώθασιν ἔτι χλωροὺς ὄντας τοὺς πρώτους στάχυς καίειν. οἱ δὲ ἁπλῶς τὸν στάχυν φασίν. Φρύνιχος δὲ (Praep. soph. fr. 18) ἀμφίκαυστιν τὴν ὡραιοτάτην. οἱ δὲ τὴν ἐρυσίβην. οἱ δὲ ἀμφίκαυστιν τὴν ὥριμον κριθήν. παρὰ δὲ τοῖς τραγικοῖς (adesp. fr. 586 N.2) καῦστις εἴρηται μεταφορικῶς ἡ μάχη, παρά τισι δὲ ἡ ὀσφῦς καὶ τὰ ἰσχία, παρ' ἐνίοις δὲ ὁ ξηρὸς χόρτος. ἔνιοι δὲ τὸ αἰδοῖον. alpha.1333 Ἀμφικελέμνουσ· ἀμφιβαρεῖς. alpha.1334 Ἀμφικέφαλος κλίνη· ἡ ἐξ ἑκατέρου μέρους ἔχουσα ἀνάκλιντρον. Πλάτων Ἑορταῖς (fr. 34 κ.)· ἔπειτα κλίνην ἀμφικέφαλον. καὶ τὰ ὅμοια. alpha.1335 Ἀμφίκρανος ὕδρα· Εὐριπίδης Ἡρακλεῖ (1274). alpha.1336 Ἀμφίκρανος ῥάβδοσ· Σοφοκλῆς Φιλοκτήτῃ (fr. 701 R.)· καὶ ῥάβδος ὡς κήρυκος Ἑρμαία διπλοῦ δράκοντος ἀμφίκρανος. alpha.1337 Ἀμφικίων ναόσ (Soph. Ant. 285)· οἱ δὲ νῦν περίστυλος ναὸς ἢ οἰκία λέγουσιν. alpha.1338 Ἀμφίκρημνοσ· περίκρημνος. ἢ βραχυτάτη. alpha.1339 Ἀμφικτύονεσ· οἱ ἐκ πόλεων καὶ ἐθνῶν αἱρετοὶ δικασταί, οἷον ἀμφικτύονες καὶ περίοικοι. alpha.1340 Ἀμφικτύονεσ· συνέδριόν ἐστιν Ἑλληνικὸν συναγόμενον ἐν Θερμοπύλαις. ὠνομάσθησαν δὲ ἀπὸ Ἀμφικτύονος τοῦ ∆ευκαλίωνος· αὐτὸς γὰρ συνήγαγε τὰ ἔθνη βασιλεύων. ταῦτα δὲ ἦν δώδεκα· Ἴωνες, ∆ωριεῖς, Περραιβοί, Βοιωτοί, Μάγνητες, Ἀχαιοί, Φθιῶται, Μηλιεῖς, ∆όλοπες, Αἰνιᾶνες, ∆ελφοί, Φωκεῖς. οἱ δέ φασιν ὠνομάσθαι ἀπὸ τοῦ περιοίκους εἶναι τῶν ∆ελφῶν τοὺς συναχθέντας. alpha.1341 Ἀμφίκοροσ· ἣν <ἂν> ἑκατέρωθεν ἄνδρες περιλάβωσιν. alpha.1342 Ἀμφιλαφέσ· κατάσκιον, ἀμφοτέρωθεν βοηθούμενον. δαψιλές· ἥ τε γὰρ πλάτανος αὕτη μάλιστα ἀμφιλαφής. ἐν Φαίδρῳ Πλάτων (230β). πολὺ δέ ἐστι παρὰ τοῖς τραγικοῖς. alpha.1343 Ἀμφιλογῆσαι· ἀντειπεῖν. alpha.1344 Ἀμφιλαφία· ἀμφοτέρωθεν βοήθεια. alpha.1345 Ἀμφιλαφήσ· μεγάλη· οἷον ἀμφιλαβής, ὅτι ἀμφοτέραις χερσὶ λαμβάνεσθαι αὐτῆς ἔστιν. alpha.1346 Ἀμφιλαφῆ κακά9· ξένως εἴρηται Αἰσχύλῳ Νεανίσκοις (fr. 91 M.)· πρὸς δ' ἐπὶ τοῖς ἀμφιλαφῆ πήματ' ἔχων ἀθανάτων. alpha.1347 Ἀμφίκοροσ· ὁ μέσος τῶν τριῶν ἀδελφῶν. alpha.1348 Ἀμφίκουρον· τὸν ἀμφοτέρωθεν κεκαρμένον κορμὸν Σοφοalpha.1348 κλῆς εἴρηκεν (fr. 821 R.). alpha.1349 Ἀμφίμα<λ>λον· ἀμφίμιτον. <τοῦτο> ἀπὸ τοῦ μιτώσασθαι. περὶ ὃ τὸν μίτον εἱλοῦσιν ἐν τῷ μιτοῦσθαι. Φερεκράτης Ἀγρίοις (fr. 1 Dem.). alpha.1350 Ἀμφιμάσχαλος χιτών· δύο χειρῖδας ἔχων· καὶ γὰρ τὰς χειρῖδας μασχάλας ἐκάλουν. ὃς ἦν τῶν ἐλευθέρων. ὁ δὲ τῶν οἰκετῶν μίαν εἶχε καὶ διὰ τοῦτο 9ἑτερομάσχαλοσ ἐκαλεῖτο. ἦν δὲ τοιοῦτος, ἵνα γυμνῷ τῷ ὤμῳ εὐκολώτερον ἐργάζωνται. alpha.1351 Ἀμφιμάτορασ (Eur. Andr. 466)· ἀμφοτέρους τοὺς γονεῖς ἔχοντας. alpha.1352 Ἀμφιμήτωρ· ὁ ὁμοπάτριος μέν, οὐχ ὁμομήτριος δέ. alpha.1353 9†Ἀμφιματῶσαι†9· ἀποδῦσαι. alpha.1354 Ἀμφιμήτρια· τὰ μετὰ τὴν τρόπιν τῆς νεὼς ἐξ ἑκατέρου μέρους ἐπιτιθέμενα. alpha.1355 Ἀμφίμιλλον· ὃ περὶ τὸν μίτον εἱλοῦσιν ἐν τῷ μιτοῦσθαι. alpha.1356 9Ἄμφιον· ἱμάτιον, ἔνδυμα. alpha.1357 Ἀμφιορκία· ἐπειδὰν ὅ τε διώκων καὶ ὁ φεύγων ὀμνύωσι. πολλῶν δὲ κλοπῆς ἔγκλημά τισιν ἐπιφερόντων, ἐπειδὴ τοῦτο πολλάκις ὤφθη μάτην γινόμενον, ἔθεντο Ἀθηναῖοι νόμον κατὰ τῶν ἀπαγόντων εἰς δεσμωτήριόν τινας ἐπὶ δίκῃ κλοπῆς χιλίας διδόναι δραχμὰς τοὺς ἁλόντας. ἀλλὰ καὶ τοὺς οὐσίαν ἀπογράψαντας τῶν πολιτῶν τινος ὡς τῷ δήμῳ προσήκουσαν, εἰ συκοφαντοῦντες ἁλοῖεν, καὶ οὗτοι χιλίαις ἐζημιοῦντο. alpha.1358 Ἀμφιπλίξ (Soph. fr. 539 N.2 † 596 R.)· ἀμφιβάδην. τὸ περιεχόμενον ὑπὸ τῶν ποδῶν· πλὶξ γὰρ τὸ βῆμα. alpha.1359 Ἀμφίπολισ· πόλις ἐστὶ τῆς Θρᾴκης. πρότερον δὲ Ἐννέα ὁδοὶ ἐκαλοῦντο. φασὶ δέ τινες αὐτὴν Ἀμφίπολιν ὠνομάσθαι διὰ τὸ περιοικεῖσθαι τὸν τόπον. alpha.1360 Ἀμφίπολοσ· θεράπαινα, τουτέστιν ἡ περὶ τὸν θάλαμον ἢ τὴν οἰκίαν πολουμένη, ὅ ἐστιν ἀναστρεφομένη καὶ περιέπουσα. alpha.1361 Ἀμφίπρυμνος λόγοσ· Εὐριπίδης (fr. 955d Snell)· ὡς ἀμφιπρύμνω δύο μ' ἐλέγχετον λόγω. alpha.1362 Ἀμφιρύτη· περιρρεομένη κύκλῳ. alpha.1363 Ἀμφιπλήκτοισ (fr. trag. adesp. novum)· ἀμφιθαλασσίοις, ἑκατέρωθεν πλησσομέναις ὑπὸ θαλάσσης. λέγει δὲ τὸν Ἰσθμόν. alpha.1364 Ἀμφίσβαινα· ὄφις ὁ καὶ ἐπὶ τῆς οὐρᾶς κεφαλὴν ἔχων. Πελαργοῖς Ἀριστοφάνης (fr. 18 Dem.). alpha.1365 Ἀμφισβητεῖν καὶ παρακαταβάλλειν· ὅταν τελευτήσας τις ἄπαις εἶναι δοκῇ, φάσκῃ δέ τις ἑαυτὸν ἐκείνου υἱόν, οὗτος ἀμφισβητεῖν τοῦ κλήρου λέγεται. εἰ δὲ παῖδα μὲν τοῦ θανόντος ἑαυτὸν μὴ εἰσάγοι, λέγοι δὲ ἄλλως κατὰ γένος αὐτῷ προσήκειν τὸν κλῆρον, παρακαταβάλλειν αὐτὸν οἱ νόμοι κελεύουσι. πλὴν ἀμφότερα ἐπ' ἀντιλογίας τάσσεται. alpha.1366 Ἀμφισβητεῖν· μὴ συμφωνεῖν, ἀλλ' οἷον χωρὶς βαίνειν καὶ ἀμφιβάλλειν. alpha.1367 Ἀμφισβητήσιμον· Πλάτων εἶπεν (σοπη. 231ε, αλ.) καὶ ὁ Θεόπομπος (FGrHist 115 F 313), μφισβητήτου9 δὲ Θουκυδίδης (6, 6, 2), μφισβήτησισ δὲ ∆ημοσθένης (18, 131, al.). alpha.1368 9Ἄμφι<σ>σα· πόλις ἐστὶ τῆς Λοκρίδος. Ἄμφι<σ>σα δὲ ὠνομάσθη διὰ τὸ περιέχεσθαι τὸν τόπον ὄρεσιν. alpha.1369 Ἀμφιστεφέεσ (Λ 40)· πάντοθεν πλήρεις, περιπεπλεγμέναι ἀλλήλαις. alpha.1370 Ἀμφίταποι· τάπητες ἀμφίμαλλοι. alpha.1371 Ἀμφὶ τὸ λυκόφωσ· περὶ τὴν αὐγήν. alpha.1372 Ἀμφιτρυχῆ9· κατερρωγότα. alpha.1373 Ἀμφίσβατα· τὰ ἀμφισβητήσιμα. Ἑλλάνικος (FGrHist 4 F 193). alpha.1374 Ἀμφιφορεῖα· ἀγγεῖα. alpha.1375 Ἀμφιφορεῦσι (β 290)· κεραμίοις, ἀμφορεῦσιν. alpha.1376 Ἀμφι<πά>τορεσ· οἱ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ πατρός, ἑτέρας δὲ μητρός. alpha.1377 Ἀμφὶ τὰ στρατεύματα δαπανᾶν· καινὸς ὁ λόγος καὶ διεσχηματισμένος· ἦν γὰρ τὸ κατὰ φύσιν εἰπεῖν εἰς τὰ στρατεύματα δαπανᾶν. εἴποις δ' ἂν καὶ οὕτως· περὶ ἀθλητὰς δαπανᾶν, περὶ ἑταίρασ <καὶ> πᾶν ὅ τι ὅμοιον. οὕτως Ξενοφῶν (An. 1, 1, 8) καὶ Φρύνιχος (Praep. soph. 49, 18 cf. 49, 1). alpha.1378 Ἀμφίχυτον (ψ 145)· περικεχωσμένον. alpha.1379 9Ἄμφοδον· δίοδον, ῥύμην. alpha.1380 Ἀμφορεαφόρουσ· τοὺς μισθίους τοὺς τὰ κεράμια φέροντας. καὶ μφορεαφορεῖν Ἀριστοφάνης (fr. 299, 3 K.), μφορείδιον δὲ καὶ μφορείδια ὁ αὐτός (Pac. 202. Eccl. 1119). καὶ μφορίσκον Μάγνης (fr. 1 Dem.). alpha.1381 Ἀμφορεῖσ (Ar. Nub. 1203)· κέραμοι. καὶ μφορεύσ· ἀγγεῖον, μέτρον, κεράμιον. alpha.1382 Ἀμφότερα· ἀντὶ τοῦ κατ' ἀμφότερα. Θουκυδίδης (1, 13, 5). alpha.1383 Ἀμφοτερόπλουν· ὅταν τις ναυτικὸν δανείσῃ δάνειον ἐπὶ τῷ καὶ ἐνθένδε πλεῦσαι †ποιῶν† κἀκεῖθεν ἐνθάδε, τοῦτο ἀμφοτερόπλουν καλεῖται. οὕτως ∆ημοσθένης (56, 6). alpha.1384 9Ἄμφω τὼ χεῖρε· ἀμφοτέρας τὰς χεῖρας. alpha.1385 Ἀμφοτέρως εἰπεῖν, ὁποῖόν τί ἐστι τοῦτο· Πλάτων ἔφη. alpha.1386 Ἀμφορῆ9· τὸ δυϊκὸν συναλείφοντες οἱ Ἀττικοὶ λέγουσιν ἀντὶ τοῦ ἀμφορέε καὶ τὰ ἄλλα ὁμοίως. Ἀριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις (282)· ἀλλ', ὦ περικαλλῆ Θεσμοφόρω, δέξασθέ με. Πλάτων Μετοίκοις (fr. 6 Dem.)· ὧδ' ἀναισχυντοῦντε τὼ μιλτηλιφῆ. <καὶ> ∆ιῒ Κακουμένῳ fr. 4 Dem.)· τὼ προσεμφερῆ τὴν σοφίαν. οὕτω Τηλεκλείδης Ἡσιόδοις (fr. 2 Dem.) καὶ οἱ λοιποί. alpha.1387 Ἀμφώβολα· τὴν διὰ τῶν σπλάγχνων μαντείαν. Σοφοκλῆς (fr. 910 N.2 † 1006 ρ.). alpha.1388 Ἀμφώτιδασ, οὐκ ἀμπώτιδας· τὰς περὶ τὰ ὦτα. alpha.1389 Ἀμφιφόων· πλακοῦς τις Ἑκάτῃ καὶ Ἀρτέμιδι φερόμενοςδᾳδία ἐν κύκλῳ περικείμενα ἔχων. Φιλόχορος ἐν τῇ Περὶ ἡμερῶν (FGrHist 328 F 86)· ἓξ ἐπὶ δέκα· καὶ τοὺς καλουμένους δὲ νῦν ἀμφιφῶντας ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ πρῶτον ἐνόμισαν οἱ ἀρχαῖοι φέρειν εἰς τὰ ἱερὰ τῇ Ἀρτέμιδι καὶ ἐπὶ τὰς τριόδους· ταύτῃ γὰρ συμβαίνει περικαταλαμβάνεσθαι τὴν σελήνην πρὸς ταῖς δυσμαῖς ὑπὸ τῆς ἀνατολῆς τοῦ ἡλίου. alpha.1390 9Ἄμφω· ἀμφότεροι καὶ ἀμφοτέρους· καὶ αἱ πλάγιοι μφοῖν. alpha.1391 Ἀμωσγέπωσ· ὁπωσδήποτε, ἔν γέ τινι, καθ' ὁντιναοῦν τρόπον. λέγεται δὲ καὶ μηγέπη· καθ' ἕνα τινὰ τρόπον. καὶ μόθεν· ἐξ ἑνός γέ τινος τρόπου ἢ τόπου. καὶ μουγέπου9· ἐν ἑνί γέ τινι τόπῳ ἢ τρόπῳ, ἀλλὰ καὶ μοιγέπη. alpha.1392 Ἀμῶσιν· θερίζουσιν. alpha.1393 9Ἄνα· ἄναξ. ἢ ἄνω. ἢ ἀνάστηθι. ἢ ἐνέργει. καὶ ἄνα· ἄνυσις. alpha.1394 Ἀναβάτησ· ἵππος ὀχευτής. alpha.1395 Ἀναβαλλίδασ· ταινίας. ἢ σφαίρας. alpha.1396 Ἀνάβαλλε (τ 584)· ἀναβολὴν δίδου. καὶ ναβάλλου9. alpha.1397 Ἀναβάδην καθῆσθαι· {ἢ} τὸ μετέωρον καθέζεσθαι. alpha.1398 Ἀναβαλοῦ9· περισπῶσιν οἱ Ἀττικοί. alpha.1399 Ἀναβάλλεσθαι τὸ ἱμάτιον, οὐ περιβάλλεσθαι λέγουσιν. alpha.1400 Ἀναβάλλειν· ἀντὶ τοῦ <εἰς> ἀναβολὰς καθίστησιν. alpha.1401 Ἀναβασμοί9· διὰ τοῦ σ λεκτέον καὶ οὐ διὰ τοῦ θ· ἀμαθῶν γὰρ τὸ οὕτως λέγειν δέον ἀναβασμοὶ καὶ βασμοί· τὰ γὰρ διὰ τοῦ θ ὀνόματα Ἰάδος μᾶλλον· μηνιθμός, κηληθμός. καὶ ἄλλος οὐδεὶς ἂν εὑρεθείη ποιητὴς ἢ ῥήτωρ ἢ ἱστοριογράφος. ῥητέον οὖν μόνως διὰ τοῦ σ, ὡς Ἀριστοφάνης (fr. 46 Dem.)· ἐκ τῶν ἀναβασμῶν ἀπίασιν. alpha.1402 Ἀναβεβαμένοι· ἀντὶ τοῦ ἀναβάτην ἔχοντες. οὕτω Ξενοφῶν (Hipparch. 1, 4). alpha.1403 Ἀναβέβρυχεν· ἀναπηδᾷ, ἀναβρύει, ἀναβλύζει. alpha.1404 Ἀναβεβρασμένη· ἀνακεκινημένη. Ἀριστοφάνης Ἀναγύρῳ(fr. 5 Dem. † CGFP 56, 67ƒ8)· τήνδε ἕωλον ἀναβεβρασμένην. alpha.1405 Ἀνάβηθι καὶ νάβα· ἑκατέρως λέγουσι. καὶ κατάβηθι καὶ 9<κατάβα, καὶ> νάστηθι καὶ νάστα, καὶ νίστω καὶ νίστασο, καὶ τὰ ὅμοια. alpha.1406 Ἀναβήσομαι· ∆ημόκριτος (68 B 144a D. K.) ἀντὶ τοῦ ἐπανελεύσομαι <ἐπὶ τὰ> ἐξ ἀρχῆς. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ἀναχωρῆσαι. Ὅμηρος δὲ (cf. a 210) τὸν ἐπὶ τὴν Τροίαν πλοῦν ἀνάβασιν λέγει. alpha.1407 Ἀναβιβῶμαι· ἀντὶ τοῦ ἀναβιβάσομαι. Ἀμειψίας (fr. 30 K.). alpha.1408 Ἀναβιῴην καὶ ναβιούσ· Ἀριστοφάνης ἔφη (Ran. 177 et fr. 742 K.), ναβεβίωκα δὲ Εὐριπίδης (fr. 955e Snell fr. 131 K.) καὶ ναβεβιῶσθαι Σαννυρίων (fr. 3 Dem.). alpha.1409 Ἀναβιώσκεσθαι (Pl. Phaed. 71e)· ἀναζῆν. alpha.1410 Ἀναβιώσκειν· τὸ ἀναβιοῦν. καὶ ναβιῶσαι λέγουσιν. alpha.1411 Ἀναβοθρεύουσιν· ἀναμοχλεύουσιν. alpha.1412 Ἀναβόλιμοι δίκαι· αἱ διά τινα πολιτικὴν περίστασιν εἰς ὑπέρθεσιν ἐμπίπτουσαι. alpha.1413 Ἀναβολή9· προοίμιον διθυραμβικοῦ ᾄσματος. Εὔπολις Βάπταις (fr. 5 Dem.)· αὔλησον αὕτη κύκλιον ἀναβολήν τινα. alpha.1414 Ἀναβλυσθωνῆσαι· τὸ ἀναβλύσαι. Εὔπολις ∆ήμοις (fr. 105 K.). πάντα τὰ τοιαῦτα οἱ κωμικοὶ ποιοῦσι παρόντες. alpha.1415 Ἀναβράσσουσιν· ἀναδιδοῦσιν. alpha.1416 Ἀναγαγών· ἀντὶ τοῦ ἀπαγαγών. Ξενοφῶν (Cyr. 7, 1, 45). alpha.1417 Ἀνάγειν· τὸ μηνύειν τὸν πεπρακότα καὶ ἐπ' ἐκεῖνον ἰέναι. οὕτως Λυσίας (fr. 62 S.) καὶ ∆είναρχος (fr. 8, p. 147, 1 C.). alpha.1418 Ἀναγεῖσ· διὰ μὲν τοῦ α τοὺς ἀνάγνους, διὰ δὲ τοῦ ε τοὺς ἐνόχους ἄγει καὶ μιάσματι. οὕτως Αἰσχίνης ἐν τῷ κατὰ Κτησιφῶντος (110). alpha.1419 Ἀναγινωσκομένουσ· ἀντὶ τοῦ ἀναπειθομένους. οὕτως Ἀντιφῶν (2 β 7), Ἰσαῖος (fr. 144 S.) καὶ Ἡρόδοτος (8,110, 2). alpha.1420 Ἀναγαλλίσ· πόα τις. λέγεται δὲ καὶ ἀρρενικῶς. ἔστι δὲ διττὸν τὸ εἶδος αὐτῆς· ἡ μὲν γὰρ φέρει τὸ ἄνθος κυανοῦν, ἡ δὲ ἐρυθρόν, ἥτις καὶ κοράλλιον καλεῖται. alpha.1421 Ἀναγκαῖον· Ἰσαῖος (fr. 52 S.) καὶ Καλλισθένης οὕτως καλεῖ τὸ δεσμωτήριον. Καλλισθένης δὲ νώγαιον εἶπε (FGrHist 124 F 17) καὶ οὕτω δεῖ μᾶλλον λέγεσθαι. alpha.1422 Ἀναγαγγανεύουσιν· ἀναβοῶσιν. alpha.1423 Ἀναγκαία· ἡ ἀνάγκη. alpha.1424 Ἀναγκαῖοι πολεμισταί9 (ω 499)· κατὰ ἀνάγκην πολεμικοὶ γεγονότες γέροντες ὄντες, ὅ τε Λαέρτης καὶ ὁ ∆ολίος. alpha.1425 Ἀναγκαῖοι· οἱ προσήκοντες κατὰ γένος. Μένανδρος Θυρωρῷ (fr. 208 K. .TH)· οὐκ ἀδελφός, οὐκ ἀδελφὴ παρενοχλήσει, τηθίδα οὐδὲ ἑώρακε<ν> τὸ σύνολον, θεῖον οὐδ' ἀκήκοεν. εὐτύχημα δ' ἐστὶν ὀλίγους τοὺς ἀναγκαίους ἔχειν. alpha.1426 Ἀνάγκη· ἡ δικαστικὴ κλεψύδρα. alpha.1427 Ἀνάγκης ἄτρακτον (Pl. Reip. 10, 616c)· τὸν ἄξονα λέγει. alpha.1428 Ἀνάγραπτον· τὸ ἀναγεγραμμένον. ἢ τὸ φανερῶς γεγραμμένον. ἢ τὸ πᾶσιν ἐγνωσμένον. alpha.1429 Ἀναγκόδακρυσ· ὁ πρὸς ἀνάγκην δακρύων καὶ μὴ ἐκ πάθους τινὸς ἢ συμφορᾶς. Αἰσχύλος Ξαντρίαις (fr. 413 N.2 † 372 M.). alpha.1430 Ἀναγυράσιον· τὴν τρίτην ἐκτείνουσι καὶ τὴν τετάρτην βραχύνουσιν. Ἀριστοφάνης Ἀναγύρῳ (fr. 6 Dem.)· χαίρειν μὲν Ἄλον τὸν Φθιώτην, χαίρειν δ' ἀτεχνῶς Ἀναγυρασίους. alpha.1431 Ἀναγυροῦσ· δῆμος Αἰαντίδος. καὶ ναγυράσιοσ δῆμος τῆς Ἀττικῆς, ἔνθα καὶ φυτὸν δυσῶδες φύεται. alpha.1432 Ἀναγυράσιος δαίμων· ἐπεὶ τὸν παροικοῦντα πρεσβύτην καὶ ἐκτέμνοντα τὸ ἄλσος ἐτιμωρήσατο Ἀνάγυρος ἥρως. Ἀναγυράσιοι δὲ δῆμος τῆς Ἀττικῆς. τούτου δέ τις ἐξέκοψε τὸ ἄλσος. ὁ δὲ τῷ υἱῷ αὐτοῦ ἐπέμηνε τὴν παλλακήν, ἥτις μὴ δυναμένη συμπεῖσαι τὸν παῖδα διέβαλεν ὡς ἀσελγῆ τῷ πατρί. ὁ δὲ ἐπήρωσεν αὐτὸν καὶ ἐγκατῳκοδόμησεν. ἐπὶ τούτοις καὶ ὁ πατὴρ ἑαυτὸν ἀνήρτησεν, ἡ δὲ παλλακὴ εἰς φρέαρ ἑαυτὴν ἔρριψεν. ἱστορεῖ δὲ Ἱερώνυμος ἐν τῷ Περὶ τραγῳδιοποιῶν (fr. 32 Wehrli) ἀπεικάζων τούτοις τὸν Εὐριπίδου Φοίνικα p. 621 N.2). ὅταν οὖν ἐπὶ οἰκείοις κακοῖς πράσσῃ τις, λέγεται κινήσεις τὸν Ἀνάγυρον. alpha.1433 Ἀνάγυρον κινεῖν· τὸ φυτὸν τὸν ὀνόγυρον κινεῖν. ἔστι δὲ ἀλεξίκακον καὶ δυσῶδες. καὶ ναγυράσιος δαίμων καὶ τέμενος Ἀναγύρου ἐν τῷ δήμῳ τῶν Ἀναγυρασίων. alpha.1434 Ἀναγρύζειν· Κράτης Γείτοσι (fr. 1 Dem.)· σὲ δὲ χρὴ σιγᾶν μηδ' ἀναγρύζειν. καὶ Ξενοφῶν (οεξ. 2, 11)· οὐδ' ἀναγρύζειν μοι ἐξουσίαν ἐποίησας. alpha.1435 Ἀνάγνωσισ· ἀναγνώρισις. ἢ ἀνάπεισις. alpha.1436 Ἀναγνῶναι· ἐπιγνῶναι. alpha.1437 Ἀναγχίππουσ· τοὺς ἀναγκαστικοὺς ἱππέας. Εὔπολις Πόλεσι (fr. 16 Dem.). καὶ ναγχιππεῖν τὸ μετ' ἀνάγκης ἱππεύειν. alpha.1438 Ἀναγωγή9· ἡ τῶν πραθέντων ἀνδραπόδων ἀνάδοσις ἐχόντων αἰτίαν τινά. alpha.1439 Ἀνάγωγοσ· ὁ μὴ τυχὼν τῆς δεούσης †ἀναγωγῆς†. alpha.1440 Ἀναγωγότερον· ἁμαρτητικώτερον, ἀτακτότερον. alpha.1441 Ἀναγώγῳ9· φιληδόνῳ, ἐκλελυμένῳ. alpha.1442 Ἀναγώνιστοσ· ὁ μὴ ἀγωνισάμενος. Ξενοφῶν (Cyr. 1, 5, 10). alpha.1443 Ἀναγωγή9· ἐπὶ πλοῦ. Κρατῖνος Ὥραις (fr. 11 Dem.). alpha.1444 Ἀνάδαστα καὶ ναδασμόσ· τὸ κοινῇ ἀναμερίσασθαι πάντα. καὶ ναδάσασθαι· τὸ ἀναμερίσασθαι. alpha.1445 Ἀναδέσμην· ὅμοιόν τι διαδήματι. ἢ μίτραν κεφαλῆς. alpha.1446 Ἀναδεῖ9· ἀναπλέκει, στέφει. alpha.1447 Ἀναδαιμονίζειν· τὸ ἐκ δευτέρου κληροῦσθαι. alpha.1448 Ἀναδήσασθαι· στεφανώσασθαι. καὶ ναδήσοντεσ· στέψοντες. καὶ ναδῆσαι· ταινιῶσαι. alpha.1449 Ἀναδέχομαι· ἀντὶ τοῦ ἀναλαμβάνω. alpha.1450 Ἀναδιδοῦσαν· ἀντὶ τοῦ ἀναδιδομένην. alpha.1451 Ἀναγνῶσαι· τὸ ἀναπεῖσαι. Ἀττικοὶ καὶ Ἴωνες. alpha.1452 Ἀναδιδάξαι· ἀντὶ τοῦ πάνυ διδάξαι· ἐπιτατικὴ γάρ ἐστι νῦν ἡ ἀνά. alpha.1453 Ἀναδικάσασθαι· τὸ ἄνωθεν δικάσασθαι. οὕτως Ἰσαῖος (fr. 145 S.). ἐντεῦθεν καὶ τὸ ἀνάδικοι κρίσεις, αἱ ἄνωθεν δικαζόμεναι, ὅταν ἁλῶσιν οἱ μάρτυρες ψευδομαρτυριῶν. alpha.1454 Ἀναδενδρᾷσ· ἀξιοῖ περισπᾶν Σέλευκος (fr. novum)· ἔλεγον γάρ φησι σὺν τῷ ι· ἐβλάστουν ἀναδενδρᾷδες (incerti auctoris). alpha.1455 Ἀνάδικοι κρίσεισ· αἱ ἐξ ἀρχῆς ἀνακρινόμεναι. ἐγίνετο δὲ τοῦτο, ἐπειδὰν τῶν μαρτυρούντων ἢ πάντες ἑάλωσαν ψευδομαρτυριῶν ἢ ὑπὲρ ἡμίσεις. οὐ μὴν ἐπὶ πάντων τῶν ἀγώνων <ἀν>άδικοι ἐγίνοντο αἱ κρίσεις, ἀλλ' ἐπὶ τριῶν τούτων, ξενίας, ψευδομαρτυριῶν καὶ κλήρων. alpha.1456 Ἀνάδοχοσ καὶ ναδέχεσθαι· ∆ημοσθένης (19, 36, al.). καὶ ἀνάδοχον τῶν χρημάτων Μένανδρος (fr. 449 K. .TH). alpha.1457 Ἀναδούμενοσ· στέφανον περιτιθέμενος. alpha.1458 Ἀναδοιδυκίζειν· ἀναταράσσειν, ἀνατρίβειν. alpha.1459 Ἀναδῦναι· ἀναχωρῆσαι. alpha.1460 Ἀναδεύειν· φυρᾶν. alpha.1461 Ἀναδρύψει· †ἀναξηράνει†. alpha.1462 9†Ἀναδρύματα†9· θύματα. alpha.1463 Ἀναδρομαί9· ἀναβάσεις. alpha.1464 Ἀναδῦναι· ἐκκλῖναι. ἢ ἀναφυγεῖν. ἢ ἀνανήξασθαι καὶ ἀναπνεῦσαι. alpha.1465 Ἀναδύεσθαι· ἀρνεῖσθαι. alpha.1466 Ἀναδυόμενοσ· φεύγων, ἀναβαλλόμενος. alpha.1467 Ἀναζεύξασ· ἀναστὰς καὶ ἀναστήσας. Θουκυδίδης ηʹ (108, 3)· ἀναζεύξας ἤλαυνεν ἐπὶ τῆς Ἰωνίας. alpha.1468 Ἀναζυγαῖσ (Exod. 40, 38)· ἀναστροφαῖς, στρατοπεδείαις. alpha.1469 Ἀναζυγῶσαι· τὸ τὰς θύρας ἀναπετάσαι. alpha.1470 Ἀναζωπυρῆσαι· ἀνανεῶσαι, ἀνεγεῖραι, ζωῶσαι. alpha.1471 9Ἄνθησ (Pl. Phaedr. 230b)· ἀνθήσεως. alpha.1472 Ἀναθέσθαι· Ἀντιφῶν ἐν τῷ Περὶ προνοίας φησίν (87 B 52 D. .K)· ἀναθέσθαι ὥσπερ πεττὸν τὸν βίον οὐκ ἔστιν, ἀντὶ τοῦ ἄνωθεν βιῶναι μετανοήσαντας ἐπὶ τῷ προτέρῳ βίῳ. alpha.1473 Ἀναθερμαίνειν τὰς φρένας, τὴν γνώμην, τὸν νοῦν· οἷον ἀνακινεῖν, ἀνιᾶν, ἀναταράττειν. Σοφοκλῆς (fr. 822 R.). alpha.1474 Ἀναθέντασ· ἀντὶ τοῦ ἐπιθέντας. Ξενοφῶν (An. 3, 1, 30). alpha.1475 Ἀναθεῖναι καὶ 9ἐπαναθεῖναι τὸ αὐτό. Ἀραρὼς ἔφη (fr. 17 K.). alpha.1476 Ἀναθηλήσει (A 236)· ἀναβλαστήσει. alpha.1477 Ἀνάθημα καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα διὰ τοῦ η Ἀττικοί. alpha.1478 Ἀναθολῶσαι· ἀναταράξαι. Νόμων ζʹ Πλάτων (824b)· ὅπως ἀναθολώσῃ. κυρίως δὲ ἐπὶ τῆς σηπίας, <ἧς> τὸ μέλαν θολὸς καλεῖται. alpha.1479 Ἀναθρεῖ9 (Pl. Crat. 399c)· <ἀναβλέπει>. alpha.1480 9<Ἀναθεῖ>9 (Pl. Tim. 60c)· ἀνατρέχει. alpha.1481 Ἀναθρούμενα (Thuc. 4, 87, 1)· ἀνασκοπούμενα. alpha.1482 Ἀναθρώσκει· ἀναπηδᾷ. alpha.1483 Ἀναθυᾶν· ἀνασκιρτᾶν. καὶ αὖθις ἐξ ἀρχῆς ἀνανεάζειν. alpha.1484 Ἀναθύοντεσ· ἀναιροῦντες, παραβαίνοντες. alpha.1485 Ἀναθύειν· τὸ ἀναλαμβάνειν τὸ πρᾶγμα διὰ χρόνου. Φερεκράτης (fr. 35 K.)· πάλιν αὖθις ἀναθύωσιν αἱ γεραίτεραι. alpha.1486 9Ἄναια· οἱ ἄλλοι οὐδετέρως τὰ Ἄναια. Θουκυδίδης ηʹ (19, 1) τὴν Ἀναίαν. alpha.1487 Ἀναιδεία καὶ γνοία καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα ἐκτείνοντες alpha.1487 προφέρονται τὴν τελευταίαν οἱ παλαιοὶ Ἀττικοὶ καὶ Ἴωνες, μεταβάλλουσι δ' οἱ Ἴωνες τὸ τελευταῖον α ἀναιδείη καὶ ἀγνοίη· σοὶ γὰρ ἐγὼ καὶ ἔπειτα κατηφείη καὶ ὄνειδος (Π 498). καὶ Ἀνακρέων (PMG 404 παγε)· νεότης τε καὶ ὑγιείη. καὶ ἀναρροίη δὲ καὶ εὐπλοΐη καὶ τὰ ὅμοια ἅπαντα παρὰ τοῖς Ἴωσιν ἐκ μακροῦ τοῦ α μετείληπται εἰς τὸ η. alpha.1488 Ἀναιδὲς καὶ θρασὺ βλέπειν· ἀναιδὴς μὲν καὶ θρασὺς καθωμίληται. τὸ δὲ ἀναιδὲς καὶ θρασὺ βλέπειν καινῶς εἴρηκε Κρατῖνος (fr. 24 Dem.). ἡ λέξις Φρυνίχου (Praep. soph. 14, 6.20). alpha.1489 Ἀναίδην· ἀθρόως, σφοδρῶς, ἀπηρυθριασμένως. alpha.1490 Ἀναίμονεσ (E 342)· ἀναίματοι. alpha.1491 Ἀναιμωτί9· ἄνευ αἵματος. alpha.1492 Ἀναίνομαι· ἀπαρνοῦμαι, προΐεμαι. alpha.1493 Ἀναίνεσθαι· κοινῶς μὲν τὸ ἀρνεῖσθαι, ἰδίως δὲ ἐπὶ τοῦ κατὰ τοὺς γάμους καὶ τὰ ἀφροδίσια. alpha.1494 Ἀναιρεθείσ· ἀντὶ τοῦ ἀναληφθεὶς καὶ τραφείς. οὕτως Ἰσοκράτης (5, 66). alpha.1495 Ἀναιρεῖν· τὸ ἐν γαστρὶ συλλαβεῖν, καὶ τὸ τεχθὲν ἀνατρέφειν, καὶ τὸ φονεῦσαι, καὶ τὸ ἀναλαβεῖν, καὶ ἔτι τὸ ἀπολλύναι καὶ τὸ αἴρειν ἢ προσενέγκασθαι. καὶ τὸ κυΐσκειν, καὶ τὸ ἀμέλγεσθαι. alpha.1496 Ἀναισιμοῦν· δαπανᾶν, ἀναλίσκειν. καὶ ναισιμώματα· ἀναλώματα. alpha.1497 Ἀναίτιος εἶναι ἀφροσύνησ (Xen. Cyr. 1, 5, 10)· ἀντὶ τοῦ ἀνέγκλητος ἐπὶ ἀφροσύνῃ. alpha.1498 Ἀνακάθαρσισ· ἐπίλυσις, διευκρίνησις. alpha.1499 Ἀνακούσ· τοὺς ∆ιοσκούρους λέγουσιν, ὡς Αἰακούς. καὶ κατεύχονται οὕτως· καὶ Ἀνακοῖν ∆ιοσκούροιν περισπῶντες. alpha.1500 Ἀνακαίασιν· δῆμος φυλῆς Ἱπποθοωντίδος. alpha.1501 Ἀνακάθισαι· ὡς ἐν τῇ συνηθείᾳ λέγομεν <ἐπὶ> τῶν πρὸς ὀλίγον διεγειρομένων. Πλάτων ἔφη (Phaed. 60b). alpha.1502 Ἀνακαλυπτήρια· δῶρα διδόμενα ταῖς νύμφαις παρά τε τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῶν οἰκείων <καὶ> φίλων, ὅταν τὸ πρῶτον ἀνακαλύπτωνται ἀνδράσιν ὁραθῆναι. ἔστι δὲ ταῦτα καὶ ἐπαύλαια. alpha.1503 Ἀνακέσ· τὸ ἀνίατον. Εὔπολις (fr. 21 K.). οἱ δὲ βαρέως, οἷον ἀνωφελές. alpha.1504 Ἀνάκεια· ἑορτὴ ∆ιοσκούρων. alpha.1505 Ἀνακῶν· τῶν ∆ιοσκούρων περισπωμένως ἀπὸ τῆς Ἀνακοὶ εὐθείας. alpha.1506 Ἀνακεφαλαιοῦται· ἀναπληροῦται, ἀνακτίζει. alpha.1507 Ἀνακῶσ· ἀντὶ τοῦ ἐπιμελῶς, φυλακτικῶς, πεφροντισμένως. Πλάτων Φάωνι (fr. 202 K.). alpha.1508 Ἀνακορεῖν καὶ κορεῖν· Φερεκράτης ∆ουλοδιδασκάλῳ (fr. 5 Dem.)· ῥαίνειν, <ἀ>νακορεῖν ἀγοράς. alpha.1509 Ἀναιτίατοσ· Ἴων Ἀργείοις (TrGF 19 F 8a)· οὐδεὶς ἀναιτίατος ἀγγέλλων κακά. alpha.1510 Ἀναίσχυντος καὶ σιδηροῦς ἄνθρωποσ· ἐπὶ τῶν ἀπηρυθριακότων καὶ μηδεμίαν μεταβολὴν τρόπου ποιουμένων. alpha.1511 Ἀνακαλλύνειν· τὸ σαίρειν, ὅπερ καὶ ἀνακορεῖν λέγουσι, καὶ εἰκότως· κάλλυντρον γὰρ καὶ κόρημα καλοῦσι τὸ σάρον. Φρύνιχος Ποαστρίαις (fr. 2 Dem.)· σὺ δ' εἰσιοῦσα δουλικῶς ἐνσκεύασαι καὶ τἄνδον ἀνακάλλυνον. alpha.1512 Ἀνάκειται σκώμμασιν, ἀνάκειται λοιδορίαις, ἀνάκειται πόρνοις, κύβοις, συμποσίοισ· σημαίνει δὲ τὸ οἷον πρόσκειται ἰσχυρῶς. alpha.1513 Ἀνακεχυμένη· ἀνετή. alpha.1514 Ἀνακαλπάζει· τινὲς μὲν ὡς οὐ δόκιμον ἐφυλάξαντο τὴν φωνήν, Αἰσχύλος δὲ ἐχρήσατο Μυσοῖς ὡς δόκιμον· λέγει γάρ (fr. 414 M.)· εἶδον καλπάζοντας ἐν αἰχμαῖς. ὁμοίως Σοφοκλῆς (fr. 1007 R.) καὶ Ἀριστοφάνης (fr. 48 Dem. cf. Thesm. 1174) καὶ Πλάτων (fr. 25 Dem.) καὶ ἕτεροι. alpha.1515 Ἀνακηρυχθῆναι· Αἰσχίνης ἐν τῷ κατὰ Τιμάρχου (60)· μὴ ἀνακηρυχθῆναι αὐτῶν τὴν βδελυρίαν. alpha.1516 †Ἀνακηκεῖ†· ἀναπηδᾷ. alpha.1517 Ἀνάκλητοσ· ὁ μετακληθείς. Σοφοκλῆς ἔφη (fr. 1008 R.). alpha.1518 Ἀνακλῖναι· †ἀνάξαι†. Ὅμηρος (e 751). οὕτως †Ἡρωδιανός†. alpha.1519 Ἀνακομιδή9· ἀναγωγή, ἐπάνοδος. alpha.1520 Ἀνακογχυλιάσαι· ἀναγαργαρίσασθαι. alpha.1521 Ἀνακωχή9· ἀνάπαυσις. alpha.1522 Ἀνακῶσ· βασιλικῶς. alpha.1523 Ἀνακοινώσασθαι καὶ νακοινῶσαι· ἄμφω λέγουσι. Ξενοφῶν δὲ καὶ νεξυνοῦτο εἴρηκεν ἐν ταῖς Ἑλληνικαῖς (1, 1, 30). alpha.1524 Ἀνακραγγάνειν λέγουσιν, οὐκ ἀνακραυγάζειν, καὶ νέκραγε. καὶ παρὰ Μενάνδρῳ (fr. 728 K. .TH)· ἤκουσα τῶν ἐκκραγγανομένων. alpha.1525 Ἀνάκρισισ· ἐξέτασις ὑφ' ἑκάστης ἀρχῆς γινομένη πρὸ τῶν δικῶν περὶ τῶν συντεινόντων εἰς τὸν ἀγῶνα. ἐξετάζουσι δὲ καὶ εἰ ὅλως εἰσάγειν χρή. alpha.1526 Ἀνακρουόμεθα· οἷον ἀναπροοιμιαζόμεθα. alpha.1527 9Ἄνακτεσ καὶ ἄνασσαι· Ἀριστοτέλης ἐν τῇ Κυπρίων πολιτείᾳ (fr. 526 Rose)· καλοῦνται δὲ οἱ μὲν υἱοὶ καὶ ἀδελφοὶ τοῦ βασιλέως ἄνακτες, αἱ δὲ ἀδελφαὶ καὶ γυναῖκες ἄνασσαι. alpha.1528 Ἀνακτορία· δεσποτεία. alpha.1529 Ἀνακτόριον· ἱερόν. alpha.1530 Ἀνακτόρων· ἱερατειῶν. alpha.1531 Ἀνακωχεύειν· τὸ ἐν πελάγει χειμῶνος ὄντος στήσαντας τὰ ὀθόνια σαλεύειν. μεταφορικῶς δὲ ἐπὶ τοῦ ἅρματος εἴρηκε Σοφοκλῆς ἐν Ἠλέκτρᾳ (732). alpha.1532 Ανακτᾶσθαι· Θουκυδίδης (6, 92, 4) ἀντὶ τοῦ θεραπεύειν. τίθεται δὲ ἡ λέξις καὶ ἐπὶ τοῦ τὸ προαπολωλὸς αὖθις κτήσασθαι καὶ ἀπολαβεῖν. alpha.1533 Ἀνακωχῆσ· ἀναπαύσεως, ἐνδόσεως, τῆς πρὸς μικρὸν ἐν πολέμῳ εἰρήνης. ἀνακωχὴ δὲ εἴρηται παρὰ τὸ ἄνω τὰς ἀκωκὰς ἔχειν. alpha.1534 Αναλγήτωσ· ἀναισθήτως, ἀπόνως. καὶ ἀναισθησία ἡ Ἀναλγησία. alpha.1535Ἀναλδέσ· ἀναυξές, ἄτροφον. alpha.1536 Ἀνάλημμα· ὕψωμα, στήριγμα. alpha.1537Ἀναλέγειν· τὸ συλλέγειν χαμόθεν καὶ ἀνοικοδομεῖν. alpha.1538Ἀναλαβεῖν· <οὕτ>ως φασὶν ἐπὶ τῶν νενοσηκότων. Πλάτων ἐν Σοφισταῖς (fr. 10 Dem.). alpha.153Ἀναλεῖ9· ἀνειλεῖ τὸ βιβλίον. alpha.1540 Ἀναλθέσ· ἀνίατον, ἀνυγίαστον, ἀναίσθητον. alpha.1541 Ἀναλκήσ· ἄνανδρος, ἀσθενής. alpha.1542 9Ἄναλτοσ· ἀπλήρωτος, παρὰ τὴν ἅλσιν καὶ τὴν ἐκ τῆς αὐξήσεως τελειότητα, παρ' ὃ καὶ ἄλση τὰ κατάφυτα χωρία· πλήρωσις γάρ τις ἡ θεραπεία τοῦ πεπονθότος καὶ λείποντος, ὅθεν καὶ τὸ θεραπεύεσθαι ἄλθεσθαι λέγουσιν. alpha.1543 9Ἄναλτοσ· βραχεῖα ἡ μέση. alpha.1544 Ἀναλίσκειν καὶ ἀναλοῦν ἑκατέρως. καὶ ἀναλῶν Ἀριστοφάνης Πλούτῳ (248). ἐν δὲ τῷ παρεληλυθότι καὶ διὰ τοῦ η, οἷον ἀνήλισκον, καὶ <διὰ τοῦ α, οἷον> ἀνάλισκον καὶ ἀνάλουν. alpha.1545 Ἀναλοῦντεσ· ἀντὶ τοῦ ἀναιροῦντες. Θουκυδίδης (4, 48, 3). καὶ ναλῶν καὶ ναλοῦν· τὸ ἀναιρεῖν (2, 24, 1). καὶ νάλωμα ὁ αὐτός (1, 99, 3). alpha.1546 Ἀναλύειν· τὸ ἑτέροις φαρμάκοις καθαίρειν τὸν πεφαρμαγμένον. alpha.1547 Ἀναλύζειν· σημαίνει τὸ μετὰ βίας καὶ οἷον λύττων κλαίειν τοῦ πνεύματος ἐνιεμένου πολλοῦ ταῖς ἀρτηρίαις. alpha.1548 Ἀναλυθῆναι· τὸ καθαρμῷ τινι χρήσασθαι φαρμάκων. Μένανδρος Ἥρῳ (fr. 4 K. .TH)· ἐπεφαρμακεύσω γλυκύτατ' ἀναλυθεὶς μόλις. alpha.1549 Ἀναλῦσαι· τὸ δι' ἐπῳδῆς τινα τῆς βλάβης ἀπαλλάξαι. alpha.1550 Ἀναλογισμοὶ9 καὶ ναλογίζεσθαι καὶ τὰ ἐξ αὐτοῦ Πλάτων εἴρηκεν (Prot. 332d)· ἀναλογισώμεθα τὰ ὡμολογημένα ἡμῖν. καὶ Θουκυδίδης (5, 7, 2)· ἀναλογιζόμενοι πρὸς οἵαν ἐμπειρίαν. καὶ νελογίζοντο ὁ αὐτός (8, 83, 3). alpha.1551 Ἀναλώματα νόμιμα· ὁ ∆ημοσθένης εἴρηκεν. alpha.1552 Ἀναλφάβητοσ· ἐδόκει μὲν εἶναι εὐτελές. Νικοχάρης δὲ αὐτὸ ἐποίησεν ἀρχαῖον χρησάμενος ἐν τῇ Γαλατείᾳ οὕτως (fr. 2 Dem.)· τὸν ἀναλφάβητον, τὸν ἄπονον. ταῦτα ὁ Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 19). alpha.1553 Ἀνάλφιτον· Φιλύλλιος Αἰγεῖ (fr. 1 Dem.). alpha.1554 Ἀναμφίδοξον· ἀναμφίβολον. alpha.1555 Ἀναμάθω· ἐξ ἀρχῆς μάθω. alpha.1556 Ἀναμάττεσθαι· ἀναφυρᾶν. alpha.1557 Ἀναμέλποντεσ· ἀνυμνοῦντες. alpha.1558 Ἀναμετρήσαιμι (μ 428)· †διεμπεράσαιμι†. alpha.1559 Ἀνὰ μέροσ· ἀντὶ τοῦ ἐν μέρει. alpha.1560 Ἀναμηρύσασθαι· ἀνατεῖναι. alpha.1561 Ἀναμίλλητον· ἀφιλόνεικον. alpha.1562 Ἀναμύειν· ἀναβλέπειν. alpha.1563 Ἀναμιλώσαιμι· ἀναγλύψαιμι. alpha.1564 Ἀνανεοῦσθαι· ἀναμιμνήσκεσθαι. πεποίηται δὲ ἀπὸ τῶν τοῖς alpha.1564 πέντε δακτύλοις τῆς χειρὸς συνεχὲς ἀριθμούντων καὶ ἐπαναλαμβανόντων, οἱονεὶ κατὰ πεντάδα ἀριθμούντων. alpha.1565 Ἀνανεοῦσθαι· ὡς ἡμεῖς Θουκυδίδης εʹ (18, 9) καὶ Πλούτοις Κρατῖνος (fr. 167 K.). alpha.1566 9Ἄναντα ( 116)· ἄνω, ἀνωφερῆ, δυσχερῆ. alpha.1567 9Ἄνανδροσ· Ἰσοκράτης Εὐαγόρᾳ (66) καὶ ∆ημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Τιμοκράτους (24,53)· τὸ μὲν γὰρ χρηστῶν, τὸ δὲ ἀνάνδρων ἀνθρώπων ἔργον ἐστί. καὶ Ὑπερείδης ἐν τῷ κατὰ ∆ημοσθένους (p. 24 J.). alpha.1568 9Ἄναντα· ἀντὶ τοῦ ἀνωφερῆ, ὑψηλά. τινὲς τὰ μὴ βεβρεγμένα, Σοφοκλῆς δὲ Ἰνάχῳ (fr. 272 N.2 † 294 R.) τὰ μὴ ἐκκεκομμένα, παρὰ τὸ αἵνειν, ὅ ἐστι κατακόπτοντα πτίσσειν. Ἀρίσταρχος δὲ (fr. novum) ἐνταῦθα γράφει †ἑνικῶς† ἄνατα, ἀντὶ τοῦ ἄνευ βλάβης. alpha.1569 Ἀνανταγωνίστῳ εὐνοίᾳ τετίμηται· Θουκυδίδης βʹ (45, 1). alpha.1570 Ἀνάνιοσ· ὑπερήφανος, ἄλυπος. alpha.1571 9Ἄναντεσ· ἀνωφερές. alpha.1572 9Ἄναξ· θηλυκῶς. οὕτως Αἰσχύλος (fr. 342 ν.2 † 689 M.). alpha.1573 Ἀναξαγόρασ· σοφιστής, Ἡγησιβούλου υἱός, Κλαζομένιος. Νοῦς δὲ ἐπεκαλεῖτο, ἐπειδὴ ὕλην καὶ νοῦν πάντων φρουρὸν εἶπεν. οὗτός ἐστιν ὁ τὸν ἥλιον εἰπὼν μύδρον διάπυρον. alpha.1574 Ἀναξίβιοσ· Λακεδαιμονίων στρατηγός. alpha.1575 Ἀναξίαν· βασιλείαν. Αἰσχύλος (fr. 283 N.2 † 32 M.). alpha.1576 Ἀναξιδώρα· ἡ ἀνάγουσα καὶ ἀνιεῖσα τοὺς καρποὺς ἐκ γῆς ∆ημήτηρ. καὶ Σοφοκλῆς δὲ (fr. 1010 R.) ἀναγαγεῖν ἀμπελῶνάς φησιν. alpha.1577 Ἀνάξοιτο· ἀνασχήσοι<το>. Ξενοφῶν (HG. 2, 1, 22). alpha.1578 Ἀναξυρίδασ· φιμινάλια, βρακία. ἢ τὰ βαθέα καὶ †ἄβατα† ὑποδήματα. alpha.1579 Ἀνὰ οὐλαμόν ( 251)· κατὰ τὸ ἄθροισμα. alpha.1580 Ἀναπάλλει· ἀναπηδᾷ, ἀνασείει. alpha.1581 Ἀνάπαλιν· τὸ τὰ ἔσχατα πρῶτα λέγειν ἢ πράττειν. alpha.1582 Ἀνάπαυλαν· ἀνάπαυσιν. alpha.1583 Ἀναπαύεσθαι· τὸ κατακλίνεσθαι ὡς πρὸς ὕπνον. alpha.1584 Ἀνάπαιστα· κυρίως τὰ ἐν ταῖς παραβάσεσι τῶν χορῶν ᾄσματα, καὶ ἰδίως τὰ τῶν ῥυθμῶν. ἔστι δὲ καὶ ὁ ἀνάπαιστος ὄνομα μετρικοῦ ποδὸς λεγόμενος ἀρρενικῶς. alpha.1585 Ἀναπατάξασθαι· ἀνακρούσασθαι ᾆσμα. alpha.1586 Ἀναπαντῶσιν· ἀνακύπτουσιν. alpha.1587 Ἀναπαιστρίδεσ· σφῦραί τινες παρὰ τοῖς χαλκεῦσιν. alpha.1588 Ἀναπεμπαζόμενοι· ἀριθμούμενοι, σκεπτόμενοι. καὶ τὰ ἐξ αὐτοῦ Πλάτων εἴρηκεν (Leg. 4, 724b). alpha.1589 Ἀναπεμπάσαι· ἀνασκέψασθαι ἢ ἀριθμῆσαι. alpha.1590 Ἀναπεμπάζεσθαι· ἐπαναλαμβάνειν τὰ εἰρημένα. alpha.1591 Ἀναπεποιημένησ· ἀναπεφυραμένης, ἐζυμωμένης. alpha.1592 Ἀναπετῶ9· ἀναπετάσω. Μένανδρος Θεοφορουμένῃ (fr. 7 K.Th.). alpha.1593 Ἀναπεφλασμένον· ἀνατεταμένον ἔχων τὸ αἰδοῖον· ναφλᾶν γὰρ λέγουσιν οἱ Ἀττικοὶ τὸ ἀναμαλάττειν τὰ αἰδοῖα. alpha.1594 Ἀναπῆξαι· ἀνεγεῖραι. alpha.1595 Ἀνάπηρον· οὐδὲν πλέον σημαίνει τοῦ πηρός. alpha.1596 Ἀναπηδύουσα· ἀναπηδῶσα. alpha.1597 Ἀνάπηρον ψυχήν (Pl. Reip. 7, 535d)· τὴν ἐπιβλαβῆ, μὴ ὑγιαίνουσαν, ἀλλὰ σεσινωμένην καὶ ἀχρείαν. alpha.1598 Ἀνάπηρον· νοσώδη. ἢ λυπηρόν. alpha.1599 Ἀναπηρόβιος <ἐν> ὀργῇ9· Φρύνιχος (fr. 4 Dem.)· ἐν χαλεπαῖς ὀργαῖς ἀναπηροβίων <τρι>γερόντων. alpha.1600 Ἀναπίπτειν· τὸ ἀθυμεῖν λέγεται παρὰ τοῖς παλαιοῖς. alpha.1601 Ἀναπίμπλαται· ἀναπληροῦται. alpha.1602 Ἀναπίπτειν· οὐ τὸ κατακλίνεσθαι, ἀλλὰ τὸ μεταμέλεσθαι καὶ μετατίθεσθαι καὶ ἀποκνεῖν. Θουκυδίδης αʹ (70, 5)· καὶ νικώμενοι ἐπ' ἐλάχιστον ἀναπίπτουσιν. alpha.1603 Ἀνάπλασμα· σχῆμα. alpha.1604 Ἀνάπλεωσ· λέγουσι δὲ καὶ νάπλεοσ καὶ ναπλέα (Pl. Phaed. 83d). alpha.1605 Ἀναπλήσασ· ἀναπληρώσας. ἢ μολύνας, ὡς Πλάτων (fr. 26 Dem.). alpha.1606 Ἀναποδίζειν· τὸ ἐξετάζειν καὶ ὡσανεὶ συγκρούειν. Ἡρόδοτος (5, 92, 6). alpha.1607 Ἀναπόδραστον· ἄφευκτον. alpha.1608 Ἀναπόμπιμα δῶρα· τὰ ἀποστρεφόμενα. alpha.1609 Ἀναπόνιπτοσ <καὶ> ἄνιπτοσ· διττῶς λέγεται. Φρύνιχος Τραγῳδοῖς (fr. 3 Dem.)· ἄσιτος, ἄποτος, ἀναπόνιπτος. alpha.1610 Ἀναποδιζόμενα· ἀντὶ τοῦ ἐξεταζόμενα. ἢ ἀντὶ τοῦ ἄνωθεν πολλάκις τὰ αὐτὰ λεγόμενα ἢ πραττόμενα. alpha.1611 Ἀνάποινοσ· ἄνευ λύτρων. Κυρηναῖοι δὲ ὁ μάταιος. alpha.1612 Ἀναπολεῖ9· ἀναμιμνήσκεται. alpha.1613 9†Ἀναπόνιπτρον†9· ἀνεξάλειπτον. alpha.1614 Ἀναπτεροῖ φόβος, ἢ λόγος, ἢ ἔπαινος, ἢ λοιδορία, ἤ τι τοιοῦτον· Σοφοκλῆς Κρεούσῃ (fr. 355 R.)· τί δ', ὦ γεραιέ; τίς σ' ἀναπτεροῖ φόβος; alpha.1615 Ἀναπτερώσασ· μετεώρους ποιήσας, προθυμοποιήσας. alpha.1616 Ἀναπρήσασ· ἀναφυσήσας, ἀναπέμψας, ἀνενέγκας. alpha.1617 Ἀνεπτερῶσθαι τὴν ψυχήν· οἷον ἀνασεσοβῆσθαι. Κρατῖνος (fr. 384 K.) καὶ Εὔπολις. alpha.1618 Ἀνάπτειν· περιτιθέναι. ἢ ἀνατιθέναι. alpha.1619 Ἀναπτησίκερωσ· Ἀττικῶς τὸν ἴκτινον. alpha.1620 Ἀναπτήτω· πετασθήτω. alpha.1621 Ἀναπτομένασ· ἀναπετασθείσας. alpha.1622 Ἀναπτύξω· ἀντὶ τοῦ ἐπιδείξω. Εὐριπίδης (Herc. 1256). alpha.1623 Ἀνάπτυξισ· ἑρμηνεία, διασάφησις. alpha.1624 Ἀνάπυστα· ἔκπυστα, δῆλα. alpha.1625 Ἀνάπυστα (l 274)· ἀνεκλάλητα, ἀνεξάκουστα. ὁ δὲ Ἡλιόδωρος ἀνάγγελτα καὶ ἄρρητα. ἢ ἐξάγγελτα καὶ ἔκδηλα καὶ ἐξάκουστα. alpha.1626 Ἀναπτυχαί9· ἀνατολαί. alpha.1627 9†Ἄναρ· ἤκουσα. Κρῆτες. οἱ δὲ ὄναρ†. alpha.1628 9Ἄναρθρα· ἀτύπωτα, ἀτράνωτα. λαμβάνεται δὲ ἐπὶ συλλαβῆς λειπούσης στοιχεῖον, ἢ λόγου λείποντος λέξιν, ἢ λέξεως λειπούσης συλλαβήν. alpha.1629 Ἀναρᾶσθαι· ἀντὶ τοῦ διαλύειν τὴν γενομένην κατάραν. οὕτως Καλλισθένης (FGrHist 124 F 47). alpha.1630 Ἀνάργυροσ· Πλάτων Νόμων γʹ (679b)· ἄχρυσοί τε καὶ ἀνάργυροι ὄντες. ναργυρία δὲ Στράττις (fr. 8 Dem.). alpha.1631 Ἀναρίθμιον· ἐχθρόν. alpha.1632 Ἀνάριστοσ, μᾶλλον δὲ ναρίστητοσ· Ἀριστοφάνης Πολυΐδῳ (fr. 454 K.)· διὰ τῆς ἀγορᾶς τρέχων ἀναρίστητος ὤν. οὕτως δὲ <καὶ> Ἄλεξις (fr. 233 κ.). Μένανδρος (fr. 821 K. .TH) <ἀ>νάριστον. alpha.1633 9†Ἄναρκτος†9· δήμιος. alpha.1634 9Ἄναρκτον· τὸ ἀνυπότακτον. alpha.1635 Ἀναρρηθῆναι· ἀνακηρυχθῆναι. alpha.1636 Ἀνάρρημα· κήρυγμα. alpha.1637 Ἀνάρρησισ· ἀναγόρευσις. alpha.1638 Ἀναρριπίζεται· Φερεκράτης Αὐτομόλοις (fr. 4 Dem.)· ἁνὴρ ἀναρριπίζεται. alpha.1639 Ἀναρριπτεῖν· ἀναλαμβάνειν. alpha.1640 Ἀναρρίπτεσθαι· μεταμελεῖσθαι, μετατίθεσθαι. alpha.1641 Ἀναρριχᾶσθαι· τὸ πρόσαντες ἀναβαίνειν ἅμα ταῖς χερσὶν ἀντιλαμβανόμενον καὶ στηριζόμενον. Ἀριστοφάνης Εἰρήνῃ (70)· πρὸς ταῦτ' ἀνηρριχᾶτ' ἂν εἰς τὸν οὐρανόν. alpha.1642 Ἀναρροφεῖ9· Κρατῖνος Πανόπταις (fr. 7 Dem.)· καὶ πάντ' ἀναρροφεῖ, καὶ ταῦτ' εὐθὺς ὑποκαθήμενοι ἀναρροφοῦσιν ἄνδρες. alpha.1643 Ἀναρροὰς κυμάτων· Νικοχάρης (fr. 7 Dem.)· ῥηγνὺς δὲ πολλὰς κυμάτων ἀναρροάς. alpha.1644 Ἀναροδανισθῆναι· ἀναβληθῆναι. alpha.1645 Ἀναρροιβδεῖν· Ὅμηρος μὲν (μ 104) τὸ ἀναρροφεῖν, Σοφοκλῆς δὲ τοὐναντίον ἔοικεν <ἐν> Ναυσικάᾳ (fr. 407 N.2 † 440 R.)· ὄχημά μοι ἐπᾶραν ἡσύχως ἀναρροιβδεῖ πάλιν. alpha.1646 Ἀνάρσια· ἃ οὐκ ἄν τις ἄραιτο. alpha.1647 Ἀναρσίασ· ἐχθράς. οὕτως Ἴων (TrGF 19 F 53d). alpha.1648 Ἀνάρτησον· κρέμασον. alpha.1649 Ἀναρύει· ἀντὶ τοῦ θύει καὶ σφάττει. Εὔπολις (fr. 395 K.). καὶ ἡ θυσία δὲ ἐπανάρρυσις ὀνομάζεται. alpha.1650 Ἀναρύτειν· ἀναντλεῖν, ἀπὸ τοῦ ἀρύτεσθαι. Κρατῖνος ∆ιδασκαλίαις (fr. 36 K.)· ὅτε σὺ τοὺς καλοὺς θριάμβους ἀναρύτουσα ἀπηχθάνου. alpha.1651 9†Ἀνασαρῶσαι†9· εἰς τὴν ὀροφὴν ἐμπῆξαι. alpha.1652 Ἀνασειράζει· ἀνθέλκει, ἀνατρέπει. alpha.1653 Ἀνασείσασ· ἀπειλησάμενος. ∆ημοσθένης κατὰ Ἀριστογείτονος (25, 47). alpha.1654 Ἀνασεμνύνειν· ἔστι μὲν καὶ τὸ ἀποσεμνύνειν πολιτικόν, ἀλλὰ τὸ ἀνασεμνύνειν πολιτικώτερον καὶ ὑψηλότερον. alpha.1655 Ἀνασείειν· ἐκτινάσσειν, ἀπειλεῖν, ἐρευνᾶν, ἐπηρεάζειν. alpha.1656 Ἀνασηκῶσαι· ἀνταποδοῦναι, ἀναλαβεῖν, ὅπερ ποιοῦσιν οἱ ἱστάντες, οἷον ἐξισῶσαι τὸ λεῖπον τῷ πλεονάζοντι. λέγεται δὲ καὶ νασήκωσον καὶ ἀνεσηκώθη καὶ ἀνασηκώσασ, ἀντὶ τοῦ ἀναθέμενος, καὶ νασηκωθείς, καὶ ἀνασηκώσασθαι.9 alpha.1657 Ἀνάσιλλοσ· ἀναφαλαντίας. alpha.1658 Ἀνασιμοῦν· {ἀναλίσκειν}. καὶ τὸ τὰ ζῷα πρὸς ὀχείαν ὁρμῶντα ὀσφραίνεσθαι. alpha.1659 Ἀνασκευασθείσης τῆς τραπέζησ· οἷον ἀναστάτου γενομένης. οὕτως ∆ημοσθένης (33, 9). alpha.1660 Ἀνασκαλεύων· ἀνακινῶν, ἀδημονῶν, ἀναλογιζόμενος. alpha.1661 Ἀνασκευασάμενοι· ἀπάραντες. alpha.1662 Ἀνασκινδυλευθῆναι· ἀνασκολοπισθῆναι, ἀνασταυρωθῆναι. κέχρηται τῇ λέξει Πλάτων ἐν Πολιτείᾳ (2, 362a). alpha.1663 Ἀνασκυζᾶν· ἐπὶ τοῦ ἐξοιστρεῖν καὶ ἀκολασταίνειν. καὶ 9ἐκσκυζᾶν Κρατῖνος (fr. 25 Dem.), Φρύνιχος δὲ σκυζᾶν ἔφη (fr. 6 Dem.). alpha.1664 Ἀνασπᾷ9· ἀντὶ τοῦ καταλύει, ἢ ἀναιρεῖ. Θουκυδίδης (6, 100, 3). alpha.1665 Ἀνασπᾶν· τὸ ἀντλεῖν τὸ ὕδωρ· κάδους ἀνασπῶν, φησὶ Φερεκράτης (fr. 180 K.). alpha.1666 Ἀνασπᾶν βούλευμα καὶ ἀνασπᾶν γνωμίδιον· Ἀριστοφάνης (fr. 49 Dem.). ἡ συμπλοκὴ ἁρμόζει συνουσίαις. alpha.1667 Ἄνασσα· βασίλισσα. alpha.1668 Ἀνασταδόν· ἀνιστάμενοι. alpha.1669 Ἀνάστασισ· ἀντὶ τοῦ ἀναστάτωσις. alpha.1670 Ἀνάστατοσ· κατεστραμμένος. alpha.1671 Ἀναστάτωσ· πεπορθημένως. alpha.1672 Ἀναστεῖλαι· ἀντὶ τοῦ ἀνασχέσθαι. alpha.1673 Ἀναστήσασ· <ἀναστάτους ποιήσας καὶ μετοικίσας>. alpha.1674 <Ἀνάστατον τὴν πόλιν ποιήσασ>· ἀνοικίσας ἢ μεταστήσας καὶ μεταγαγών. alpha.1675 Ἀνάστατοι· πλακοῦντος εἶδος. οὗτοι δὲ αὐταῖς ταῖς Ἀρρηφόροις ἐγίνοντο. ἐλέγοντο δέ τινες πλακοῦντες καὶ χαρίσιοι, ἀμφιφῶντες, φθόϊς, σελῆναι, πελανοί, πόπανα. alpha.1676 Ἀνάστατα ποιεῖν· Πλάτων· φησὶ γάρ (Soph. 252a)· πάντα ἀνάστατα γέγονεν, ὡς ἔοικεν. οὕτως Ἄλεξις (fr. 1 Dem.) καὶ Μένανδρος (Epit. 30. Col. 87) καὶ Εὐριπίδης (Andr. 1249 cf. fr. 955f Snell). ∆ημοσθένης δὲ ἐν τῷ Περὶ τῆς παραπρεσβείας (19, 39)· ἀνάστατος αὐτῶν ἡ πόλις γέγονε. alpha.1677 Ἀναστάτω· ἡ συνήθεια. Θουκυδίδης δὲ (1, 87, 2) ἀναστήτω λέγει διὰ τοῦ η· ἀναστήτω <ἐς ἐκεῖνο τὸ χωρίον>. alpha.1678 Ἀναστῆναι ἕωθεν· ὡς καὶ ἀπὸ τοῦ ὕπνου φαμέν. Πλάτων Χαρμίδῃ (155β)· ἀνιστάμενος ἕωθεν. alpha.1679 Ἀναστήσειν· ἀντὶ τοῦ ἀνάστατον ποιῆσαι. Εὐριπίδης (fr. novum). alpha.1680 Ἀναστῶ9· ἀντὶ τοῦ ἀναστήσω. Κράτης (fr. 4 Dem.) καὶ Φερεκράτης (fr. 14 Dem.) καὶ Ἄρχιππος (fr. 5 Dem.). alpha.1681 Ἀνασυντάξασ· ἀντὶ τοῦ ἄνωθεν συντάξας. Ὑπερείδης ἐν τῷ κατὰ Πολυεύκτου (fr. 151 J.). alpha.1682 Ἀνασύνταξισ· τὰ διαγεγραμμένα τιμήματα ταῖς συμμορίαις ὅταν δόξῃ τῷ δήμῳ χρῄζειν προσθήκης ἢ ἀφαιρέσεως, καὶ ἕλωνται τοὺς τοῦτο πράξοντας, τοῦτο ἀνασύνταξιν καλοῦσιν. alpha.1683 Ἀναστοιχειοῖ· ἀναπλάττει, ὡς μεταστοιχειοῖ μεταπλάττει. alpha.1684 Ἀναστροφὴ δίκησ· ὅταν ὁ ἐγκαλούμενος τῷ ἠδικημένῳ ἐγκαλῇ. alpha.1685 Ἀναστῦψαι· ἢ τὸ αἰδοῖον ἐπᾶραι, ἢ στυγνάσαι. Σοφοκλῆς (fr. 388 N.2 † 421 R.). alpha.1686 Ἀνασῦραι· ἀποκαλύψαι, περιποιῆσαι. alpha.1687 Ἀνασύρειν καὶ ἀνασεσυρμένην· εἰώθαμεν χρῆσθαι τῷ ὀνόματι ἐπὶ τῶν φορτικῶν ἢ ἀναισχυντούντων. Ἀνακρέων ἐν †αἰ† (PMG 350 Page). alpha.1688 Ἀνασφήλασ· ἀνανήψας, ἑαυτὸν ἀναστήσας ἢ ἀναλαβών. alpha.1689 Ἀνασχοῦσα· ἀναδοῦσα. alpha.1690 Ἀνασχών· ἀνατείνας. alpha.1691 Ἀνατί· ἀβλαβῶς καὶ ἄνευ τίσεως καὶ τιμωρίας καὶ ἄτης. alpha.1692 Ἀνατεθυμένοσ· ἀναπεπεισμένος. οἱ δὲ ἀνακεκαυμένος. alpha.1693 Ἀνασχετόσ· ∆ημοσθένης καὶ Θουκυδίδης (1, 118, 2). καὶ Ἀνάσχωμαι Φερεκράτης (fr. 15 Dem.), νασχήσομαι δὲ Ἀριστοφάνης (Ach. 299). alpha.1694 Ἀνατίθεμαι· ἀθετῶ. alpha.1695 Ἀνατίθεμαι τὰ πράγματα τούτῳ9· οἷον τὴν ἐξουσίαν πᾶσαν τῶν πραγμάτων τόνδε ἔχειν βούλομαι. alpha.1696 Ἀνατεῖλαι· ἀνθῆσαι, ἐκ μεταφορᾶς τῶν βοτανῶν. alpha.1697 Ἀνατλάντεσ· ὑπομείναντες. alpha.1698 Ἀνατείνας τὴν ψυχήν· ἐπὶ τὰ ἄνω τρέψας καὶ ἐπὶ τὴν τῶν θεῶν θέαν. alpha.1699 9Ἄνατοσ· ὁ ἀβλαβής. alpha.1700 Ἀνατάξασθαι (Ev. Luc. 1, 1)· εὐτρεπίσασθαι. alpha.1701 Ἀνάτλημα· ὑπομονή. καὶ νατλῆναι· ὑπομεῖναι. alpha.1702 Ἀνατύπωσισ· διανόησις. alpha.1703 9†Ἀνατυπῶσαι†9· ἀντὶ τοῦ ἀνατρέψαι. Ἀντίμαχος (fr. 115 Wyss). alpha.1704 9Ἄναυδοσ· ἄφωνος. alpha.1705 Ἀνατρέχω· ἀντὶ τοῦ ἀναλύω. Μένανδρος (fr. 680, 2 K. .TH). alpha.1706 Ἀνατεθυμιαμένοσ· ἀναπεπεισμένος. ἢ ἀνακεκαυμένος. alpha.1707 Ἀνατρέπειν· ἀναστρέφειν. alpha.1708 Ἀνάτριπτα ἱμάτια· ἐγνωρίζετο παρὰ τοῖς ἀρχαίοις καὶ αὕτη ἡ χρῆσις τῶν ἱματίων. ἔστι δὲ ἀνάτριπτα τὰ ἀνατριβόμενα ἐν τῷ κνάπτεσθαι καὶ τὴν κροκύδα ἀνιέντα πυκνὴν καὶ λεπτήν. alpha.1709 Ἀναφαίνεισ· φανερὰ ποιεῖς. alpha.1710 Ἀναφαιρέτουσ· μὴ ἀφαιρουμένους. alpha.1711 Ἀναφανδόν· φανερῶς. alpha.1712 Ἀναφῆναι· ἐκφῆναι. alpha.1713 Ἀναφοιτῆσαι· ἀνελθεῖν. alpha.1714 Ἀναφορεῖσ· οἱ ἀνέχοντες ἢ ἀναβαστάζοντες. alpha.1715 Ἀναφαλαντίαν, οὐκ ἀναφάλαντον λέγουσιν. καὶ νάσιλλον τὸ αὐτό. alpha.1716 Ἀναφλασμόν· τὰ ἀφροδίσια. Εὔπολις Αὐτολύκῳ (fr. 61 K.). καὶ ἀναφλᾶν τὸ μαλάττειν τὸ αἰδοῖον. alpha.1717 Ἀναφλύστιοι· δῆμος φυλῆς Ἀντιοχίδος. ἔνιοι μέντοι τῶν ἱστορικῶν ὡς πόλεως τῆς Ἀναφλύστου μνημονεύουσιν. alpha.1718 Ἀναφοράν· τὸ ἀναφέρειν τὴν αἰτίαν τῶν ἁμαρτηθέντων ἐπ' ἄλλους. ∆ημοσθένης κατὰ Κτησιφῶντος (18, 219). alpha.1719 Ἀναφοιβάσασ· ἀνακαθάρας. alpha.1720 Ἀναφράξαντεσ· ἀναπτύξαντες, ἀναπετάσαντες. alpha.1721 Ἀναφρονέων· ἀναλογιζόμενος. alpha.1722 9†Ἀναχάσκειν†9· ὃ ἡμεῖς ἀνέχασκεν. alpha.1723 Ἀναχαιτίζει· ἀναποδίζει, ἀνακόπτει. alpha.1724 Ἀναχαιτίζειν· τὸ ἀπειθεῖν καὶ ἀντιτείνειν. Σοφοκλῆς (fr. 180 N.2 † 179 R.). alpha.1725 Ἀνὰ χθόνα· ἐπὶ τὴν γῆν. alpha.1726 Ἀνάχυσιν· βλακείαν, ἔκλυσιν. καὶ ἐπίτασίν τινος ἢ πλεονασμόν. alpha.1727 Ἀναχωρίζει· ἀντὶ τοῦ ἀναχωρεῖν ποιεῖ. Ξενοφῶν (An 5, 2, 10). καὶ ἀναχωρεῖ τὸ παθητικόν. alpha.1728 Ἀνάψαι· ἀναθεῖναι, κοσμῆσαι. alpha.1729 Ἀναψύχουσα· ξηραίνουσα, ῥιπίζουσα. alpha.1730 Ἀναψύχοντα· ἀναπνέοντα πρὸς τὴν τοῦ ἀνέμου πνοήν. alpha.1731 Ἀναψυχῆναι· ἀναπαύσασθαι. ἢ ἀναψύξαι. Ἀμειψίας Μοιχοῖς (fr. 13 K.). alpha.1732 Ἀναψῦχον· ἀντὶ τοῦ ἀναπνοὴν διδοῦν. alpha.1733 Ἀναψηφίσασθαι· τὸ μεταψηφίσασθαι. Φερεκράτης ∆ουλοδιδασκάλῳ (fr. 47 K.)· κἀναψηφίσασθ' ἀποδοῦναι πάλιν τὰ χρυσία. alpha.1734 Ἀναψυχομένη· ἀντὶ τοῦ ἀναπαυομένη. alpha.1735 9Ἁνδάνει· ἀρέσκει. alpha.1736 9Ἄνδηρα· τὰ χείλη τῶν ποταμῶν ἄνδηρα λέγουσι διὰ τὸ ἀεὶ ἔνικμα καὶ διερὰ εἶναι. Ὑπερείδης δὲ (fr. 113 J.) τὰ ἀναχώματα λέγει διὰ τὸ ὑπεράνω εἶναι τῶν διερῶν. alpha.1737 Ἀνδοκίδου Ἑρμῆσ· ∆οῦρις μὲν (FGrHist 76 F 68) αὐτοσχεδιάζει, ὡς ἔοικεν, Ἀνδοκίδου εἶναι λέγων τὸν Ἑρμῆν ἀνάθημα, Αἰσχίνης δὲ (1, 125) καὶ αὐτὸς Ἀνδοκίδης (1, 62) τῆς Αἰγηΐδος φυλῆς μαρτυροῦσιν εἶναι ἀνάθημα. alpha.1738 Ἀνδράγρια· σκῦλα ἐξ ἀνδρῶν. alpha.1739 Ἀνδράχλη· διὰ τοῦ λ Ἀττικοὶ ἀντὶ τοῦ ν. Σοφοκλῆς (fr. 823 R.)· χλωροῖσι κορμοῖς ἀνδράχλης ἀναίθεται. alpha.1740 Ἀνδραγαθία· Ὑπερείδης (2, 16 J.)· ἐστεφάνωμαι δὲ ὑπό τε τῶν ἱππέων ἁπάντων ἀνδραγαθίας ἕνεκα. λέγεται δὲ καὶ νδραγαθίζεται (Thuc. 2, 63, 2) καὶ ἀνδραγαθίζεσθαι (Thuc. 3, 40, 4).9 alpha.1741 Ἀνδράποδον· καὶ ἐπὶ θηλείας εἴρηκε Φερεκράτης (fr. 16 Dem.). alpha.1742 Ἀνδραποδοκλόποσ· Σοφοκλῆς (fr. 1011 R.), νδραποδοκλέπτησ δὲ Μένανδρος (fr. 822 K. .TH). alpha.1743 Ἀνδράριον· Ἀριστοφάνης (αξη. 517). alpha.1744 Ἀνδρεία φύσισ· Ἄρχιππος (fr. 6 Dem.)· Πειθοῦς γὰρ οὐκ ἦν οὔτε βωμὸς οὔτε πῦρ οὔτ' ἐν γυναιξὶν οὔτ' ἐν ἀνδρείᾳ φύσει. alpha.1745 Ἀνδραποδισμόσ· αἰχμαλωσία. alpha.1746 Ἀνδραποδοκάπηλοσ· μεταβολεὺς ἀνδραπόδων. καὶ νδραποδοκάπηλοσ· ὁ σωματέμπορος, παρὰ τὸ καπηλεύειν τὰ ἀνδράποδα, ὅ ἐστι πιπράσκειν. alpha.1747 Ἀνδραποδώδεισ· δουλοπρεπεῖς, δουλογνώμονας. alpha.1748 Ἀνδρακάσ· τὸ κατ' ἄνδρα †χωρίσαι†. Κρατῖνος ἐν Βουκόalpha.1748 λοις (fr. 19 K.). {Θουκυδίδης δὲ ἀντὶ τοῦ ἴσον καὶ ἀντικείμενον}. alpha.1749 Ἀνδραποδιστήσ· οὐ μόνον ὁ τοὺς ἐλευθέρους δουλούμενος, ἀλλὰ καὶ ὁ τῶν δεσποτῶν τοὺς δούλους ὑποσπῶν εἰς ἑαυτόν. alpha.1750 Ἀνδραπόδητοι· οἱ σὺν ἀνδραπόδοις ἀποδημήσαντες. alpha.1751 Ἀνδραφάσσειν· κατ' ἄνδρα ἐφάπτεσθαι. alpha.1752 9Ἄνδραγχοσ· δήμιος, ὁ τοὺς ἄνδρας ἄγχων. alpha.1753 9†Ἀνδραφόνων†9· οὕτως Σόλων ἐν τοῖς Ἄξοσιν (fr. 3 R.) <ἀντὶ> τῶν ἀνδροφόνων ἀεί φησιν. alpha.1754 Ἀνδρεία· ἡ τῶν ἀνδρῶν ἡλικία. Ἀντιφῶν ἐν τῷ Περὶ ὁμονοίας (87 B 67a D. .K). alpha.1755 Ἀνδρείκελον· ὅμοιον <ἀνδρί>. σημαίνει δὲ καὶ τὸ μίγμα τῶν ζωγράφων, ὃ καλεῖται χρωμάτων κρᾶσις. alpha.1756 Ἀνδραποδώδη τρίχα (Pl. Alc. 1, 120b)· τὴν τῶν ἀνδραπόδων ἰδίαν κουράν, ἣν ἀπελευθερωθέντες ἤλλασσον Ἀθήνησιν αἱ δοῦλαί τε καὶ οἱ δοῦλοι. alpha.1757 Ἀνδρεῖος πρὸς δωροδοκίαν· ὁ Ῥήτωρ· πρὸς μὲν τὴν τῶν πραγμάτων κίνησιν, ὡς ἔοικε, δειλὸς τυγχάνεις, πρὸς δὲ τὴν δωροδοκίαν ἀνδρεῖος. alpha.1758 Ἀνδρικήν· τὴν ἰσχυράν. Πλάτων Νόμων ζʹ (814ε). alpha.1759 Ἀνδριστὶ μιμεῖσθαι φωνήν· ὡς ἀνήρ. Κράτης Λαμίᾳ (fr. 3 Dem.). alpha.1760 Ἀνδρίον· τὸ ὑποκοριστικόν. Εὐριπίδης Αὐτολύκῳ (fr. 282a Snell)· μηδὲν τῷ πατρὶ μέμφεσθ' ἄωρον ἀποκαλοῦντες ἀνδρίον. alpha.1761 Ἀνδρικὸς καὶ ἀνδρικώτατοσ· Πλάτων (Phaedr. 273b) καὶ Ἀριστοφάνης (Equ. 81), νδρικώτεροσ δὲ Ἀναξανδρίδης (fr. 1 Dem.) καὶ νδρωδῶσ Ἰσοκράτης Παναθηναϊκῷ (12, 31). alpha.1762 Ἀνδρηλατεῖν· ἄνδρας ἐλαύνειν. καὶ νδρηλατεῖσθαι· ἐλαύνεσθαι. καὶ πολλὴ τῆς τοιαύτης φωνῆς παρὰ τοῖς ἀρχαίοις ἡ χρῆσις. alpha.1763 Ἀνδρογύνων· ἀσθενῶν, γυναικῶν καρδίας ἐχόντων. alpha.1764 Ἀνδρογύνων ἄθυρμα· Εὔπολις ἐν Ἀστρατεύτοις (fr. 3 Dem.). ἀνδρογύνους δὲ ἔλεγον τοὺς ἄνδρας μὲν τὸ σῶμα φύντας, εἰς γυναῖκας δὲ σφᾶς αὐτοὺς ἀφέντας καὶ τὰς τούτων ἐπιτηδεύσεις ἐπιτηδεύοντας. alpha.1765 Ἀνδροκόβαλοσ· κακοῦργος, πανοῦργος. alpha.1766 Ἀνδροκτασιάων· ἀνδροφονιῶν. alpha.1767 Ἀνδροληψία· τὸ ἁρπάζειν ἄνδρας ἔκ τινος πόλεως· ἠνεχύραζον γὰρ τὴν ἔχουσαν πόλιν τὸν ἀνδροφόνον καὶ μὴ προϊεμένην αὐτὸν εἰς τιμωρίαν. καὶ τοῦτο ἐκαλεῖτο ἀνδροληψία, καὶ οὐδετέρως Ἀνδρολήψιον.9 alpha.1768 Ἀνδριάσ· ὡς ἐν τῇ συνηθείᾳ λέγουσιν αἱ μητέρες περὶ τῶν υἱῶν ὁ καλὸς ἀνδριάς μου, ∆ημοσθένης ἐν τῷ ὑπὲρ Κτησιφῶντος (18, 129)· τὸν καλὸν ἀνδριάντα †γράφοντα†. λέγεται δὲ ἀνδριὰς καὶ τὸ ἄγαλμα καὶ ὁ ἐκ χαλκοῦ καὶ ξύλου καὶ χρυσίου καὶ τῆς ἄλλης ὕλης, ὅση δύναται δέξασθαι καὶ κατέχειν εἶδος. λέγεται δὲ τούτων ἕκαστον καὶ κατὰ συνθήκην τῆς ὕλης, ὁ χαλκοῦς ἀνδριὰς καὶ ὁ ξύλινος ἀνδριὰς καὶ τὰ ὅμοια. λέγεται μέντοι καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ζῴων καταχρηστικῶς ἀνδριάς. alpha.1769 Ἀνδρόπαισ· ὁ ἤδη ἀνδρούμενος παῖς. alpha.1770 Ἀνδροσάθων· ὁ μέγα ἔχων τὸ αἰδοῖον. alpha.1771 Ἀνδροκάπραινα· Φερεκράτης (fr. 17 Dem.)· ἀνδροκάπραινα καὶ μεθύση καὶ φαρμακίς. alpha.1772 Ἀνδροσάθησ· ἀνδρὸς αἰδοῖον ἔχων· τὸ γὰρ αἰδοῖον σάθη, ἀπὸ τοῦ σάττειν. alpha.1773 Ἀνδρομέοιο· ἀνθρωπίνου. alpha.1774 Ἀνδρωθεῖσα· ἀνδρὶ συνοικήσασα, διακορηθεῖσα. alpha.1775 Ἀνδρώσασθαι· συγγενέσθαι. alpha.1776 Ἀνδρῶνα· οἶκον, ἔνθα ἄνδρες ἀθροίζονται. alpha.1777 Ἀνεβάλλοντο· ἀντὶ τοῦ ἐσχηματίζοντο. alpha.1778 Ἀνέβαλλεν· ἀναβολὴν ἐδίδου. alpha.1779 Ἀνεβάλλετο· ἀνεκρούετο· ναβολὰσ γὰρ καὶ τὰς ἀνακρούσεις καὶ τὰς ἀρχάς. ὅθεν καὶ τὸ ἤρχετο καὶ ἀπήρχετο. σημαίνει δὲ καὶ τὸ ὑπερετίθετο. alpha.1780 Ἀνεβίω· ἀνέζησεν. alpha.1781 Ἀνεβίωσα καὶ νεβίωσε καὶ νεβίω, καὶ ναβιώσκεται καὶ ναβιώσκει μᾶλλον ἢ ἀναβιοῖ. λέγουσι δὲ καὶ ἀναζῆν. alpha.1782 Ἀνέβησεν· ἀντὶ τοῦ ἀνεβίβασεν. Ἡρόδοτος (1, 80, 2). alpha.1783 Ἀνεβιωσάμην· ἀντὶ τοῦ ἀναβιῶναι ἐποίησα. Κράτης (fr. 45 K.). alpha.1784 Ἀνεγείρει καὶ ῥιπίζει τὸν ὄχλον ἢ τὴν πόλιν· ἐναργὴς ἡ συμπλοκὴ τοῦ λόγου, καὶ σημαίνει τὸ ἐρεθίζει καὶ ἀνακινεῖ. τὸ μέντοι ῥιπίζει ἀπὸ τῆς τοῦ πυρὸς ῥιπίσεως εἴρηται. alpha.1785 Ἀνεγνάμφθη· ἀνεκάμφθη. alpha.1786 Ἀνέγρετον· ἀνυπόστροφον. alpha.1787 Ἀνέγγυοι γάμοι· οἱ μὴ γάμῳ ἡνωμένοι. Εὐριπίδης Ἐρεχθεῖ (fr. 369a Snell). alpha.1788 Ἀνέγκλητον· ∆ημοσθένης ἐν τῷ πρὸς Ἀλέξανδρον (Epist. 2, 14), νεγκλητὶ9 δὲ Πλάτων Μενελάῳ (fr. 231 K.), νεγκλήτωσ δὲ Ξενοφῶν. alpha.1789 Ἀνέγνωκασ· καὶ ταύτῃ τῇ κλίσει κέχρηνται, καὶ οὐ μόνον ἀνέγνως. Πλάτων Θεαιτήτῳ (152a) καὶ ∆ημοσθένης (50, 57). alpha.1790 Ἀνεδείματο· †ἀνῆλθεν†. alpha.1791 Ἀνέδραμεν· ἀντὶ τοῦ ηὐξήθη. Ἡρόδοτος (1, 66, 1). alpha.1792 Ἀνέδην· ἀνειμένως. δύναται δὲ καὶ ἀπὸ τῶν ἵππων μετάγεσθαι, οἷς ἂν αἱ ἡνίαι ἀνεθῶσι. Πλάτων Νόμων ιαʹ (91ξ)· εὑρεῖν μηχανὴν, ὅπως ἤθη μὴ ἀνέδην. οὕτως καὶ ∆ημοσθένης ἐν τῷ Περὶ τοῦ στεφάνου (18, 11). alpha.1793 Ἀνεζωπυρήθη· διεθερμάνθη. alpha.1794 Ἀνεζεύγνυον· Ξενοφῶν εἴρηκε Παιδείας ηʹ (5, 28). alpha.1795 Ἀνέζεσεν αἷμα· ἐπὶ ὀργιζομένου σφόδρα θείης ἂν τὴν φωνήν. Φερεκράτης (fr. 18 Dem.). alpha.1796 Ἀνέθει· ἀνέτρεχεν. alpha.1797 Ἀνεκάσ· ψιλῶς, τὸ ἄνω λέγουσι, καὶ νέκαθεν τὸ ἄνωθεν. Εὔπολις Αὐτολύκῳ (fr. 50 K.) καὶ Κράτης Ἥρωσι (fr. 10 κ.) καὶ Κρατῖνος Ὥραις (fr. 12 Dem.). alpha.1798 Ἀνελήμων καὶ νελεήμων φασί. Νικοχάρης δὲ ἀνελεήμων λέγει (fr. 20 K.). alpha.1799 Ἀνεθέλητον· ἀντὶ τοῦ <οὐκ> ἐθελητόν. Ἡρόδοτος ζʹ (88, 1 et 133, 2). alpha.1800 Ἀνεμοτρεφέσ· τὸ ὑπὸ ἀνέμου τυπτόμενον καὶ κινούμενον καὶ ηὐξημένον. ἢ στερρὸν καὶ εὔτονον· τοιαῦτα γὰρ τὰ ὑπὸ ἀνέμου δονούμενα τῶν δένδρων. alpha.1801 9Ἄνεμος καὶ ὄλεθρος ἄνθρωποσ· πάνυ καινῶς εἴρηται καὶ ἐναργῶς. ἔστι δὲ Εὐπόλιδος (fr. 376 K.)· τὸ μὲν γὰρ ἄνεμος δηλοῖ τὸ πανταχοῦ φερόμενον ἀνέμου δίκην καὶ ἀλώμενον καὶ ἀβέβαιον, τὸ δὲ ὄλεθρος ὀλέθρου ἄξιον καὶ ἀπωλείας. χρήσῃ δὲ τῷ λόγῳ, ὥς φησι Φρύνιχος (Praep. soph. 21, 12.25), ἐν συνουσίαις. alpha.1802 Ἀνεμιαῖα· τὰ ὑπηνέμια τῶν ᾠῶν. κατὰ μεταφορὰν δὲ καὶ οἱ ἄχρηστοι καὶ μάταιοι τῶν λόγων. alpha.1803 Ἀνεικάσασθε· ἀνασκώψατε. Κρατῖνος ∆ραπέτισι (fr. 63 K.). alpha.1804 Ἀνεικέναι τιμάσ· οἷον ἐπ' ἔλαττον γεγενῆσθαι, ὅταν ἐξ ἐπιτιμήσεως πρὸς τὸ μεῖον ὑπάγωνται. ∆ημοσθένης ἐν τῷ κατὰ ∆ιονυσοδώρου (56, 25)· τὰς γὰρ τιμὰς τὰς ἐνθάδε ἀνεικέναι ἤκουσα. alpha.1805 Ἀνείληπτόσ ἐστι τὸ Ἑλληνικόν, οὐχὶ ἀνάλειπτος οὐδὲ ἕτερον τοιοῦτον οὐδέν. alpha.1806 Ἀνείλεσθαι· συστρέφεσθαι καὶ ἀλλήλους τοῖς δόρασι τύπτειν. alpha.1807 Ἀνείλλεται (Pl. Symp. 206d)· ἀνειλεῖται. alpha.1808 Ἀνεῖλεν· ἀντὶ τοῦ ἐμαντεύσατο· διφορεῖται γὰρ ἡ λέξις, ἐπεὶ ἔστιν ὅτε καὶ ἀντὶ τοῦ ἐφόνευσεν λαμβάνεται. ἀνελεῖν δὲ τὸ μαντεύεσθαι ἢ ἀπὸ τοῦ ἄνωθεν λαμβάνειν τὸ πνεῦμα καὶ πληροῦσθαι τοῦ θεοῦ, ἢ ἀπὸ τοῦ ἀνελεῖν τὴν ἄγνοιαν. λέγεται δὲ ἀνελεῖν καὶ τὸ ἀναλαβεῖν τὰ ἔκθετα βρέφη καὶ τρέφειν, καὶ ἁπλῶς ὅπερ ἄν τις ἀναλαμβάνοιτο. alpha.1809 Ἀνειλόμην· δύο δηλοῖ, τό τε ἔθρεψα καὶ τὸ ἐβάστασα. alpha.1810 Ἀνειλήθυιαν· ἄτοκον. Εὐριπίδης (Ion. 453). alpha.1811 Ἀνειλυσπῶ9· ἀνέβαινες. alpha.1812 Ἀνιμᾶσθαι· ἀντλεῖν, ἀναφέρειν, ἀρύεσθαι. alpha.1813 Ἀνειμέναι· ἐκλελυμέναι. alpha.1814 Ἀνείμονεσ· ἀνίματοι, ἄνευ ἱματίων. alpha.1815 Ἀνεῖναι· ἀφεῖναι. alpha.1816 Ἀνεῖναι κύβον· ἀντὶ τοῦ ἀναρρῖψαι κύβον. alpha.1817 Ἀνεῖπεν· ἀνεκήρυξεν, ἀνηγόρευσεν. alpha.1818 Ἀνεῖργεν· ἀπεκώλυεν. alpha.1819 Ἀνείρηκε τὸν χρησμόν· καὶ τὸν κήρυκα ἀνειπεῖν λέγουσιν. alpha.1820 Ἀνείρειν· ἀναπείρειν, ὅθεν καὶ ἡ ἄνερσισ παρὰ Θουκυδίδῃ (1, 6, 3)· καὶ χρυσῶν στεφάνων ἀνέρσει. alpha.1821 Ἀνεῖσθαι· λελύσθαι. alpha.1822 Ἀνίμων τοῖς δόρασιν (Xen. An. 4, 2, 8)· ἀντὶ τοῦ ἀνεῖλκον. alpha.1823 9Ἄνεισιν· ἀνέρχεται. alpha.1824 Ἀνεῖται· ἀπολέλυται. alpha.1825 Ἀνέκραγεν, οὐκ ἀνεκραύγασεν. καὶ νακραγεῖν καὶ πάντα τὰ ὅμοια οὕτως. alpha.1826 Ἀνεκρούετο· ἀνέκοπτεν, ἀνέστελλεν. alpha.1827 Ἀνεκυμβάλιζον· κτύπον ἐποίουν, ἐκρότουν. alpha.1828 Ἀνεκώχευον· ἀνεχώρουν. alpha.1829 Ἀνεκάχασε· Πλάτων Πολιτείας αʹ (337α)· καὶ ὃς ἀκούσας ἀνεκάχασε μέγα σαρδόνιον. χρὴ δὲ δι' ἑνὸς κ τοῦτο γράφειν. alpha.1830 Ἀνεκτοί9· Θουκυδίδης (2, 35, 2)· καὶ μέχρι τοῦ<δε> ἀνεκτοὶ <οἱ> ἔπαινοί εἰσιν. νεκτὰ9 δὲ Πλάτων Σοφισταῖς (fr. 11 δεμ.) καὶ Ἀνεκτῶσ Ἰσοκράτης (5, 11). alpha.1831 Ἀνέκτημαι· ἀντὶ τοῦ ἀνείληφα. Σοφοκλῆς εἶπεν (fr. 331 N.2 † 358 R.). alpha.1832 Ἀνελέσθαι πόλεμον· ἀντὶ τοῦ πόλεμον ποιῆσαι. alpha.1833 Ἀνελεύθερον σῶμα· Φερεκράτης Μυρμηκανθρώποις ἔφη (fr. 8 Dem.). alpha.1834 Ἀνελκταῖς ὀφρύσι σεμνόν· εἴρηται παρὰ Κρατίνῳ (fr. 355 K.). alpha.1835 Ἀνελεύθεροσ· ὁ μικρολόγος. ἢ ὁ ἐκτὸς τῆς ἀληθείας ποιῶν τι. alpha.1836 Ἀνελοῦσα γὰρ τὸν νόμον ἐχειροτόνησεν †αὐτήν†9· τοῦτο τὸ χωρίον ∆ημοσθένης μὲν ἐν τῷ κατὰ Ἀνδροτίωνος εἶπε (22, 20). διττὴ δὲ φέρεται ἡ γραφή, ἡ μὲν ὡς προγέγραπται, ἡ δὲ ἀντὶ τοῦ αὐτῇ αὐτὴν {δὲ} λέγει κατ' αἰτιατικήν. καὶ ἡ μὲν κατ' αἰτιατικὴν προαγομένη τοιοῦτον ἔχει τὸν νοῦν· ἀνελοῦσα τοῦτον τὸν νόμον ἤτοι παραβᾶσα διαχειροτονίαν περὶ αὑτῆς ἔδωκεν, ὅτι χρὴ στεφανοῦν αὐτήν· ἡ δὲ κατὰ δοτικήν· ἀνελοῦσα τοῦτον τὸν νόμον ἐχειροτόνησεν ἐκεῖνον ἑαυτῇ. alpha.1837 Ἀνέλπιστον βίον· τὸν κάλλιστον εἰρήκασιν Ἀττικοί, ἐν ᾧ οὐκ εἰς ἐλπίδας ἐπτόηνται, ἀλλὰ πάρεστιν ἤδη τὰ ἀγαθά. οὕτως Πίνδαρος. alpha.1838 Ἀνελπίστωσ· τὸ ἀπροσδοκήτως ἐν τῷ Περὶ τοῦ στεφάνου ∆ημοσθένης (18, 182). alpha.1839 Ἀνέμητα· ἀμέριστα. alpha.1840 Ἀνεμοκοῖται· οἱ ἀνέμους κοιμίζοντες· γένος δέ φασι τοιοῦτον ὑπάρχειν ἐν Κορίνθῳ. alpha.1841 Ἀνεμοτρεφέσ· τὸ ἐν εὐηνέμοις τόποις τεθραμμένον· εὔτονον γὰρ τοῦτο. alpha.1842 Ἀνεμῶναι· μάζης τι γένος. καὶ φίλημα δέ τι οὕτω καλεῖται. καὶ ἡ μήκων. οἱ δὲ πᾶν φυτὸν τὸ ταχέως ὑπὸ ἀνέμων φθειρόμενον. alpha.1843 Ἀνενεχθείσασ· ἀντὶ τοῦ ἀνενεγκούσας. alpha.1844 Ἀνέντεσ· ἀναπείσαντες. alpha.1845 Ἀνεξέλεγκτοσ· ἀβασάνιστος, ἀγύμναστος, ἀδόκιμος. alpha.1846 Ἀνεξεύρετα· ἐν γʹ Θουκυδίδης (87, 3)· ἀνεξεύρετος ἀριθμός. οὕτως δὲ καὶ Ἑλλάνικος κέχρηται (FGrHist 4 F 194). alpha.1847 Ἀνεξίτητον· ἀνεξέλευστον. alpha.1848 Ἀνεξέταστοσ· ∆ημοσθένης δʹ Φιλιππικῶν (36) καὶ Αἰσχίνης ἐν τῷ κατὰ Κτησιφῶντος (22). alpha.1849 Ἀνέξοδον· Εὐριπίδης ἐν Ἐρεχθεῖ εἴρηκεν (fr. 369b Snell). alpha.1850 Ἀνέπαλτο· ἀνεπήδησεν. alpha.1851 Ἀνεπάτησασ· ἀντὶ τοῦ κατεπάτησας. alpha.1852 Ἀνέπαφον· ἀνεύθυνον, καθαρόν, ἀθιγές, ἀψηλάφητον. alpha.1853 Ἀνεπαφρόδιτοσ· ὁ μὴ ἐπίχαρις καὶ ἀηδής. alpha.1854 Ἀνεπαχθέσ· ἀβαρές, ἐλαφρόν. alpha.1855 Ἀνεπίδικα· τῶν μὴ θεμένων διαθήκας ἐπιδικάζεσθαι τοῖς κλήροις ὁ νόμος συγχωρεῖ τοὺς ἐγγυτάτω γένους, ὅσα ὡς υἱός τις ἢ υἱδοῦς τοῦ τετελευτηκότος ἀξιοῖ κατέχειν. ταῦτα ἀνεπίδικα λέγεται. alpha.1856 Ἀνεπιεικέσ· ἀντὶ τοῦ οὐκ ἐπιεικές, ἀλλὰ κακόν. Ἀριστοφάνης (fr. 50 Dem.) καὶ Αἰσχίνης (fr. 59 Dittmar). alpha.1857 Ἀνεπικλήρωτοι· οἷον ἄνευ τοῦ κληρώσασθαι. Ἰσαῖος εἴρηκεν (fr. novum). alpha.1858 Ἀνεπίληπτον· ἄμεμπτον. alpha.1859 Ἀνεπίκλητοσ καὶ νεπικλήτωσ φασὶ καὶ νεπικλητότερον (Xen. Ages. 1, 5), ὡσαύτως καὶ τὸ νέγκλητοσ. alpha.1860 Ἀνεπίπληκτοσ· ᾧ οὐδεὶς ἐπιπλήττει ἁμαρτάνοντι. alpha.1861 Ἀνεπιστάτητον· ἀφύλακτον. alpha.1862 Ἀνεπόπτευτον· τὸ μὴ ἐποπτεῦον. οὕτως Ὑπερείδης (fr. 174 J.). τὸ δὲ ἐποπτεῦσαι καὶ ἐποπτικά, ὡς Φιλόχορος δηλοῖ πρὸς ∆ημήτριον (FGrHist 328 F 69 70). alpha.1863 Ἀνέριστα· ἀφιλονείκητα. alpha.1864 Ἀνερμάτιστον· ἀστήρικτον, ἄοπλον, ἀπαρασκεύαστον. alpha.1865 Ἀνεργήσει· ἀναρτήσει καὶ οἷον κωλύσει. alpha.1866 Ἀνερρίπιζεν· ἀνεκίνει, ἐτάρασσεν, ἀνήγειρεν. alpha.1867 Ἀνερρίπτουν· ἀνελάμβανον. alpha.1868 Ἀνέρριπται κύβοσ· οἷον ἀποκεκινδύνευται. alpha.1869 Ἀνερριχῶντο· <εἰς> τὰ προσάντη ἀνέβαινον χερσὶν ἀντιλαμβανόμενοι καὶ στηριζόμενοι. alpha.1870 Ἀνέρριψαν (κ 130)· ἀνέβαλον, ἢ ἀπηρνήσαντο, ἢ ἀνεβάλλοντο. alpha.1871 Ἀνέρρωγε· Φερεκράτης Τυραννίδι (fr. 10 Dem.)· ὥστ' ἀνέρρωγε <ν> τὸ φώνημα εὐθὺς ὀξὺ καὶ μέγα. alpha.1872 Ἀνερωτῷ9· ἐπὶ εὐκτικοῦ τρίτου προσώπου· περισπᾶται δὲ τὰ τοιαῦτα. λέγουσι δὲ καὶ ἐῷ ἀντὶ τοῦ ἐῴη. ἡ λέξις ∆ιογενιανοῦ (fr. novum). alpha.1873 Ἀνέσαντεσ (N 657)· ἀνακαθίσαντες. alpha.1874 Ἀνεσία· ἀντὶ τοῦ ἄνεσις. εἴρηται ἀπὸ τοῦ ἀνεῖσθαι. Κρατῖνος Βουκόλοις (fr. 20 K.). alpha.1875 9†Ἀνεσίμου†9· ἀνήλισκε, κατεδαπάνα. alpha.1876 Ἀνεσκευασμένοι· τὰ ὅπλα ἐνδυσάμενοι. alpha.1877 Ἀνεσκιρτημέναι· Εὔπολις ἐπὶ τῶν αἰγῶν εἴρηκεν (fr. 22 K.). alpha.1878 Ἀνεσκολοπισμένον· ἀνεσταυρωμένον· σκόλοπες γὰρ τὰ ὀρθὰ ξύλα ἢ καὶ κάλαμοι. alpha.1879 Ἀνεσκευάσαντο· τὸ ἀναστάτους γενέσθαι καὶ οἷον ἀπείπασθαι. alpha.1880 Ἀνέσπακεν· ἀνεύρηκεν, εἴληφεν. Μένανδρος Ῥαπιζομένῃ (fr. 362 K. .TH)· πόθεν γάρ, ὦ φίλοι θεοί, τούτους ἀνέσπακε τοὺς λόγους; alpha.1881 Ἀνεστάλη· ἐσείσθη, μετεκινήθη. alpha.1882 Ἀνέστιοσ· ἄοικος. alpha.1883 Ἀνεστομώθησαν· ἀνεκρούσθησαν, ἢ ἐπληρώθησαν. alpha.1884 Ἀνεσύρατο· ἐγύμνωσεν. alpha.1885 Ἀνέσφηλεν· ἀνέζησεν. alpha.1886 Ἀνέσχετο· ἀνέτεινε. alpha.1887 Ἀνεστόμωσε τὰς τάφρουσ· ἀντὶ τοῦ ἀνέῳξε. Ξενοφῶν Παιδείας ζʹ (5, 15). alpha.1888 9Ἄνετον· Ὑπερείδης (fr. 72 J.) τὸ ἀνειμένον θεῷ ἱερόν. alpha.1889 Ἀνευθέτου9 (Act. Ap. 27, 12)· ἀχρήστου. alpha.1890 Ἀνεύθυνοσ· ὁ καθαρὸς αἰτίας καὶ κρείττων τοῦ εὐθύνεσθαι. alpha.1891 Ἀνέφικτον· ἀκατάληπτον. alpha.1892 Ἀνευφήμησεν· ἀντὶ τοῦ ἐθρήνησε. Πλάτων (Phaed. 60a). alpha.1893 Ἀνεφθάρη· ἀντὶ τοῦ μετὰ φθορᾶς ἀνέστη. Κρατῖνος Ὥραις (fr. 13 Dem.). alpha.1894 Ἀνεφόρησαν· ἀντὶ τοῦ ἀνήνεγκαν. Θουκυδίδης δʹ (115, 2). alpha.1895 Ἀνεφυσῶντο· ἀντὶ τοῦ ἐμετεωρίζοντο. alpha.1896 Ἀνέφυ9· ἀνέζησεν. alpha.1897 Ἀνέφαπτον· ἧς οὐδεὶς ἐφάπτεται. Θουκυδίδης. alpha.1898 Ἀνεχαίτισεν· ἀντὶ τοῦ ἀνέκοψεν ἢ ἀνέτρεψεν. alpha.1899 Ἀνέχειν· τὸ ἀνατέλλειν τὸν ἥλιον ἢ τὴν σελήνην. λέγεται ἀνέχειν καὶ τὸ ἐξέχειν καὶ προέχειν. Θουκυδίδης δʹ (53, 3). λέγεται ἀνέχειν καὶ τὸ κωλύειν, ὡς ὁ αὐτὸς ἐν ʹ (86, 4). καὶ ἀνέχειν τὸ διαβαστάζειν καὶ φέρειν, ὃ καὶ ἀνέχεσθαι καὶ ἐπανέχειν λέγεται. alpha.1900 Ἀνέχει· σῴζει. οὐχ ὥς τινες ἀντὶ τοῦ ἐπέχει. καὶ Θουκυδίδης (1, 141, 5)· αἱ περιουσίαι τῶν χρημάτων τοὺς πολέμους ἀνέχουσιν, ἀντὶ τοῦ σῴζουσιν. alpha.1901 Ἀνέχεσθαι τοῦτον, οὐχὶ τούτου. Εὔπολις Βάπταις (fr. 6 Dem.)· οὐκ ἀνέχομαι αὐτόν· ἀντιπράττει παρὰ μέλος. οὕτως Μένανδρος (ξφ. fr. 26 K. .TH) καὶ ∆ημοσθένης (18, 160). alpha.1902 Ἀνεχρήσαντο· διέφθειραν. οὕτως Θουκυδίδης (ξφ. 1, 126, 11). σημαίνει δὲ καὶ τὸ εἰς χρείαν τινὰ παρειλήφασιν. alpha.1903 9Ἄνεχε· ἀντὶ τοῦ πάρεχε. Θεόπομπος (fr. 82 K.). alpha.1904 Ἀνεψιάδαι· Ἀριστοφάνης (fr. 745 K.). καὶ νεψιαδοῦσ Φερεκράτης (fr. 203 κ.), καὶ Ἕρμιππος (fr. 86 K.) νεψιαδοῦν.9 καὶ ∆ημοσθένης ἐν τῷ Περὶ Ἁγνίου κλήρου (43, 57) παρατίθεται νόμον, ἐν ᾧ γέγραπται· καὶ πενθεροὺς καὶ ἀνεψιαδοῦς. καὶ νεψιότησ ἐν τῷ αὐτῷ (43, 63). κέχρηται δὲ τῇ λέξει Πλάτων (Leg. 9, 871b), Ξενοφῶν καὶ Λυσίας (fr. 299 S.). alpha.1905 Ἀνέῳγεν, οὐχὶ ἤνοιγεν· καὶ νεῴγετο λέγουσι. καὶ Θρασυλέων ἐν τῇ γʹ ἢ δʹ (μεν. fr. 206 K. .TH)· ἡ δ' ἀνέῳγε τὴν θύραν. Θετταλῇ (fr. 192 K. .TH)· καὶ τὸ κεράμιον ἀνέῳχας. Εὔπολις Πόλεσιν (fr. 220 K.)· ὧν οὐκ ἀνέῳξα πώποτ' ἀνθρώποις ἐγώ. Φερεκράτης Κραπατάλοις (fr. 86 K.)· οὐδεὶς γὰρ ἐδέχετο οὐδ' ἀνέῳγέ μοι θύραν. alpha.1906 Ἀνέῳγον· καὶ Ἀμειψίας Μοιχοῖς (fr. 14 K.) καὶ οἱ νεώτεροι πολλαχοῦ. alpha.1907 Ἀνηγάγοντο· ἀνήχθησαν. καὶ τὰ ἀπ' αὐτοῦ πάντα ὁμοίως. Μένανδρος Ἁλιεῦσιν (fr. 15 K. .TH)· ὡς δὲ τὴν ἄκραν κάμπτοντες ἡμᾶς εἶδον, ἐμβάντες ταχὺ ἀνηγάγοντο. alpha.1908 Ἀνηβητηρίαν (Eur. Andr. 552)· πᾶν ἀνελὼν νεότητος. alpha.1909 9Ἄνηβοσ· ὁ μήπω τὴν ὀφειλομένην ἡλικίαν ἐπιφθάσας· ἥβη γὰρ ἡ ἀκμή. alpha.1910 Ἀνηβῶν· ἀνανεάζων. alpha.1911 Ἀνήγρετο ἐξ ὕπνου9· Ἀττικῶς ἄγαν τοῦτό ἐστι παρὰ Σοφοκλεῖ (fr. 824 R.). alpha.1912 Ἀνηγμένοσ· ηὐξημένος. alpha.1913 Ἀνήδομαι ἐφ' οἷς ἥσθην ποτέ9· οὐκέτι ἥδομαι, ἀλλ' ἐκβάλλω τὴν ἡδονήν. καινὴ ἡ φωνὴ καὶ πολιτικώτερόν τι ἔχουσα. Ἕρμιππος Θεοῖς (fr. 77 K.). alpha.1914 Ἀνῆκεν· ἀφῆκεν. alpha.1915 Ἀνήκεστον· ἀθεράπευτον. alpha.1916 Ἀνηκούστησεν· οὐκ εἰσήκουσεν. alpha.1917 Ἀνήκει· Ἀντιφῶν μὲν (87 B 19 D. .K) ἀντὶ τοῦ καθήκει, Ἀμειψίας δὲ νήκω ἀντὶ τοῦ ἀναβέβηκα ἔφη (fr. 31 κ.), Θουκυδίδης δὲ (3, 45, 3) νήκουσιν ἀντὶ τοῦ τελευτῶσι, λήγουσι. καὶ ∆ημοσθένης (60, 6) νήκοντα ἀντὶ τοῦ διαφέροντα. alpha.1918 Ἀνηκίδωτοι· ἄνευ ἀκίδος. alpha.1919 Ἀνήκοος εἶ9· ἀντὶ τοῦ οὐκ ἀκήκοας. Ξενοφῶν Ἀπομνημονεύμασιν (2, 1, 31). alpha.1920 Ἀνηλόκισμαι· ἀνέσχισμαι. Σοφοκλῆς Λακαίναις (fr. 376 P. † 369a R.). alpha.1921 Ἀνηλέητοσ, οὐ μόνον {ὁ} ἀνηλεής. Εὔβουλος ∆ανάῃ (fr. 1 Dem.)· ἐκεῖνος δ' ἦν ἰσχυρὸς σφόδρα καὶ ἀτεράμων, ὅς με κλάουσαν τότ' οὐκ ἠλέησε. καὶ Νικόμαχος (TrGF 127 F 16)· δαίμων ἀνηλέητος. νηλεήτωσ δὲ Ἀριστοφάνης ἔφη (fr. 51 Dem.). alpha.1922 Ἀνημμένοσ· ἐξηρτημένος. alpha.1923 Ἀνηλώκαμεν· ∆ημοσθένης ἐν τῷ <Περὶ> παραπρεσβείας (19, 155)· <τρεῖς> καὶ εἴκοσιν ἡμέρας ἀνηλώκαμεν. alpha.1924 Ἀνημέρωτος γῆ9· ἡ ὕλης ἀνάμεστος καὶ μὴ κεκαθαρμένη πρὸς γεωργίαν. Σοφοκλῆς (fr. 825 R.) καὶ Κρατῖνος (fr. 26 Dem.) εἶπον. alpha.1925 Ἀνηνέχθη· ἀνήνεγκε καὶ ἀνελάμβανεν αὑτόν. Ῥαπιζομένῃ Μένανδρος (fr. 369 K. .TH). alpha.1926 Ἀνήνυτοσ· ἄπρακτος, ἀτέλεστος. alpha.1927 Ἀνήνυτος πόνοσ· ὁ πολύς, ὃν οὐχ οἷόν τε διανύσαι, ὅπερ ἐστὶ διαπρᾶξαι ἄχρι τέλους. alpha.1928 Ἀνῄρετο· ἀνέβαλεν. alpha.1929 Ἀνῄρηκεν· ἀντὶ τοῦ ἐκποδὼν ἐποιήσατο. ∆ημοσθένης (19, 2). alpha.1930 Ἀνὴρ δὲ φεύγων οὐ μένει λύρας κτύπον· Ἀριστοφάνης ∆αιταλεῦσιν (fr. 11 Dem.) ὡς παροιμιῶδες. alpha.1931 Ἀνήριθμον· ἀναρίθμητον. Αἰσχύλος Προμηθεῖ (90). alpha.1932 Ἀνήρ· Ξενοφῶν Παιδείας γʹ ἰδίως ἀντὶ τοῦ μάχιμος. alpha.1933 Ἀνηρίναστος συκῆ9· ᾗ μὴ προσβέβληνται οἱ ἐρινεοί. ἐρινεὸς δέ ἐστιν ὁ τῆς ἀγρίας συκῆς καρπός, ὃν καὶ ἀπαρτῶσι τοῖς ἡμέροις, ὡς ἂν οἱ ἐξ αὐτῶν καλούμενοι ψῆνες εἰς τοὺς ὀλύνθους μεταστάντες τελεσφορηθῆναι τούτους παρασκευάζωσι. τοῦτο δ' ἐρινάζειν λέγεται. οἱ δὲ τὸ ἀνηρίναστος ἀντὶ τοῦ μαλακὸς καὶ ἄγονος. alpha.1934 Ἀνήροτον· ἀγεώργητον. alpha.1935 Ἀνηρόμην· ἀντὶ τοῦ ἀνηρώτων. Πλάτων Συμποσίῳ (173β). alpha.1936 Ἀνήρρησεν· ἀνεφθάρη· ὡς μόλις ἀνήρρησαν· οὐδέν ἐσμεν οἱ σαπροί. Εὔπολις Πόλεσιν (fr. 221 K.). alpha.1937 Ἀνήρτησαν· ἀνεποίησαν, ἐκαίνισαν. alpha.1938 Ἀνηρώτιζεν· ἀντὶ τοῦ ἀνηρώτα. Τηλεκλείδης (fr. 52 K.). alpha.1939 Ἀνησιδώρα· σὺ δέδωκας ταῦτ', Ἀνησιδώρα. Σοφοκλῆς (fr. 826 R.). λέγει δὲ τὴν ∆ήμητραν. καὶ Ἀναξιδώραν δὲ λέγει αὐτὴν ὁ αὐτός (fr. 1010 R.). alpha.1940 9Ἄνηστισ· †ἡ† νῆστις. Κρατῖνος ∆ιονυσαλεξάνδρῳ (fr. 45 K.)· ἰοὺ γὰρ σύ γε πρῶτον ἄκλητος φοιτᾷς ἐπὶ δεῖπνον ἄνηστις. alpha.1941 9Ἄννηττον· τὸ ἄνησσον ἐν τοῖς δύο νν καὶ ἐν τοῖς δύο ττ. alpha.1942 Ἀνήχθημεν (Act. Ap. 27, 2)· ἀνεπλεύσαμεν. alpha.1943 Ἀνῆψεν· ἀνεκρέμασε θεοῖς. alpha.1944 Ἀνθέμιον· τὸ χρυσίον τὸ ἐκλεκτόν. alpha.1945 Ἀνθεμόεντα· ἀναθεματικόν, διηνθισμένον, ποικίλον. alpha.1946 9Ἄνθεια· ὄνομα ἑταίρας. τινὲς δὲ ἀντὶ τοῦ θ διὰ τοῦ τ Ἄντειαν γράφουσιν. alpha.1947 Ἀνθεμόκριτοσ· Ἀθηναῖος μὲν ἦν κῆρυξ, ἀπεσφάγη δὲ ὑπὸ Μεγαρέων ἀπαγορεύων αὐτοῖς τὴν ἱερὰν ὀργάδα μὴ ἐργάζεσθαι. alpha.1948 Ἀνθεῖν κακοῖσ· Αἰσχύλος Ἀγαμέμνονι (659)· ὁρῶμεν ἀνθοῦν πέλαγος Αἰγαῖον νεκροῖς. alpha.1949 Ἀνθεμόστρωτον· Εὐριπίδης Αἰγεῖ (fr. 11a Snell)· κρήνης πάροιθεν ἀνθεμόστρωτον λέχος. alpha.1950 Ἀνθεμόρρυτον· Εὐριπίδης Ἰφιγενείᾳ (Taur. 634)· ἀνθεμόρρυτον γάνος. alpha.1951 Ἀνθέξεται· ἀντιλήψεται. alpha.1952 Ἀνθερεών· ὁ ὑπὸ τὸ γένειον τόπος, ὁ λάρυγξ. alpha.1953 Ἀνθέρικεσ· αἱ τῶν σταχύων προβολαί. καὶ νθερίσκοσ ὁ καυλὸς τοῦ ἀσφοδελοῦ. alpha.1954 Ἀνθερίκων· ἀνθηρῶν ἢ λαμπρῶν. alpha.1955 Ἀνθεστηριών· μὴν ὄγδοός ἐστι παρ' Ἀθηναίοις, ἱερὸς ∆ιονύσου. κεκλῆσθαι δὲ αὐτὸν οὕτως διὰ τὸ πλεῖστα τῶν ἐκ γῆς ἀνθεῖν τότε. alpha.1956 Ἀνθέων· τὴν γενικὴν ὁμοίως τοῖς Ἴωσιν οἱ Ἀττικοί. Ἕμιππος Ἀθηνᾶς γοναῖς (fr. 5. 6 K.)· κηροσπάθητον ἀνθέων ὕφασμα καινὸν ὡρῶν. καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς· λεπτοὺς διαψαίρουσα πέπλους ἀνθέων γέμοντας. οὕτως δὲ καὶ βελέων καὶ ὀρέων καὶ ἕτερα πλείω Ξενοφῶν διαιρεῖ (An. 1, 2, 25). alpha.1957 Ἀνθήλιοσ· ἡ σελήνη. καὶ τὸ ἀποσκίασμα τῆς τοῦ ἡλίου ἀνταυγείας. ἐνίοτε δὲ καὶ τὸ μίμημα ἢ ἀντάλλαγμα, ὡς Θεόπομπος (fr. 83 K.). σημαίνει δὲ καὶ τὰ ἐπισκοτοῦντα τῷ ἡλίῳ νέφη, ἃ καὶ ἀνθήλια καλεῖται. alpha.1958 Ἀνθῃρημένοσ· ἀντιλαμβανόμενος. alpha.1959 9Ἄνθησ (Pl. Phaedr. 230b)· τῆς ἀνθήσεως. alpha.1960 Ἀνθηρὸς ποιητής, ἢ κιθαρῳδός, ἢ ᾠδὸσ ἐρεῖς, ὡς Εὐριπίδης ἐπὶ Ὀρφέως (fr. 955γ Snell). alpha.1961 Ἀνθηρόν· ∆ημοσθένης ἐν τῷ Ἐρωτικῷ (61, 11)· πρὸς μὲν τὴν εὐπρέπειαν ἀνθηρόν. alpha.1962 9Ἄνθινον· ἀνθηρόν, βαπτόν. alpha.1963 Ἀνθίσασθαι μουσικῆσ καὶ 9ἠνθισμένοι μουσικῆσ· οἷον ἠθροικότες τὰ ἄνθη τῆς μουσικῆς. alpha.1964 Ἀνθοσμίασ· εὐωδίας. ἢ οἶνος εὐώδης. alpha.1965 9Ἄνθοσ· τὸ χρῶμα καὶ τὸ βάμμα τοῦ ἐρίου. Φερεκράτης ∆ουλοδιδασκάλῳ (fr. 46 K.)· ταχὺ τῶν ἐρίων καὶ τῶν ἀνθῶν τῶν παντοδαπῶν κατάγωμεν. alpha.1966 Ἀνθ' ὅτου9· ἀνθ' οὗτινος. alpha.1967 Ἀνθοφορηθέντοσ· ἀποτεχθέντος, ἀποκυηθέντος. alpha.1968 9Ἄνθρακες ὁ θησαυρὸς ἦσαν· ἐπὶ τῶν ἐλπιζόντων μὲν ἀγαθά, κακουμένων δὲ ἀφ' ὧν ἦν αὐτοῖς ἡ τῶν ἀγαθῶν ἐλπίς. alpha.1969 Ἀνθράκιον· βραχὺ τριποδίσκιον παρὰ Ἀλέξιδι (fr. 134 K.). alpha.1970 Ἀνθρήνη· σφηκὶ παραπλήσιον. καὶ τὸ πλάσμα ἀνθρήνιον. alpha.1971 9Ἄνθροισκα· ἄγρια λάχανα παραπλήσια ἀνήθοις, οἷα καὶ τὰ μάραθα. alpha.1972 9Ἄνθρηκον· ἄνθους τι γένος. alpha.1973 Ἀνθιππασία· ἵππων ἅμιλλα, ἢ ἱππικὸς ἀγών. alpha.1974 9Ἄνθρωπος πρόδοξοσ· ὁ πρὶν ἢ σαφῶς ἐξετάσαι δοξάζων. alpha.1975 9Ἄνθρωπος λυπησίλογοσ· σημαίνει τὸν λυποῦντα διὰ τοῦ λέγειν τοὺς πέλας. οὕτως Κρατῖνος (fr. 343 K.). alpha.1976 9Ἄνθρωπος Εὔριπος, τύχη Εὔριπος, διάνοια Εὔριποσ· ἐπὶ τῶν ῥᾷστα μεταβαλλομένων καὶ ἀσταθμήτων ἀνθρώπων. alpha.1977 9Ἄνθρωπος ἀποφράσ· οἷον ἀπαίσιος καὶ ἔξεδρος καὶ ἐπάρατος. κέχρηται τῷ ὀνόματι Εὔπολις (fr. 309 K.). ἐν συνουσίᾳ χρηστέον τῇ συντάξει, φησὶν ὁ Φρύνιχος (Praep. soph. 5, 11 et 24). alpha.1978 9Ἄνθρωπος ἐξ ὁδοῦ9· ἀντὶ τοῦ ἄνθρωπος ἐπιτυχὼν καὶ τῶν πολλῶν τῶν ἐν ταῖς ὁδοῖς καλινδουμένων. λέγει δὲ τοῦτο Εὔπολις (fr. 25 Dem.). alpha.1979 9Ἄνθρωπος φιλοπραγματίασ· πεποίηται μὲν ἡ φωνὴ ὁμοίως τῷ ληματίας, δηλοῖ δὲ τὸν φιλοῦντα καὶ σπουδάζοντα πάντα τρόπον μεταχειρίζεσθαι πράγματα. οὕτως Κρατῖνος (fr. 27 Dem.). alpha.1980 9Ἄνθρωπος οὐ σεμνόσ· ἀντὶ τοῦ ὁ ἐπιτυχὼν καὶ εὐτελής. καινῶς πάνυ εἴρηται παρὰ Ἀριστοφάνει (fr. 52 Dem.). alpha.1981 Ἀνθρωποειδὲς θηρίον· ἐπὶ τοῦ Γλαύκου τοῦ ἀναφανέντος ἐκ τῆς θαλάσσης Αἰσχύλος εἴρηκεν (fr. 26 N.2 † 57M.). χρήσῃ πανταχοῦ. alpha.1982 Ἀνθρωπικὴ παρασκευή9· Φρύνιχος εἴρηκεν (fr. 7 Dem.). ἐρεῖς δὲ καὶ νθρωπικὴ φωνὴ9 καὶ νθρωπικὴ διάνοια καὶ Ἀνθρωπικὴ δίαιτα καὶ εἴ τι ἄλλο τοιοῦτον. alpha.1983 Ἀνθρωπικὸς μῦθοσ· ὁ περὶ ἀνθρωπείων πραγμάτων ἔχων τὴν ὑπόθεσιν. Ἀριστοφάνης Ἀμφιαράῳ (fr. 3 Dem.). alpha.1984 Ἀνθρωπάριον· Εὔπολις εἴρηκεν (fr. 26 Dem.)· οὐκ ἐς κόρακας, ἀνθρωπάριον, ἀποφθερεῖ; alpha.1985 Ἀνθρώπειον σῶμα· Κάνθαρος εἴρηκεν (fr. 3 Dem.). καὶ Ἀνθρωπεία φύσισ Θουκυδίδης (2, 50, 1). alpha.1986 Ἀνθρωπῆ9· τὸ τοῦ ἀνθρώπου δέρμα, ὡς λεοντῆ. Ἡρόδοτος αʹ (5, 25, 1)· σφάξας ἀπέδειρε τὴν ἀνθρωπῆν. alpha.1987 Ἀνθρωποειδέα θεόν· Ἡρόδοτος εἴρηκεν αʹ (2, 142, 3). alpha.1988 Ἀνθρωποκτόνοσ· Εὐριπίδης Αἰγεῖ φησιν (fr. 11b Snell). alpha.1989 Ἀνθρωπιστί9· Σοφοκλῆς (fr. 827 R.)· μηκέτ' ἀνθρωπιστὶ διαλέξῃ τῇδε. alpha.1990 Ἀνθυπουργῆσαι· τὸ ἀνταποδοῦναι χάριν. ὁ αὐτὸς Κολχίσιν (fr. 315 N.2 † 339 R.)· ἦ φὴς ὑπομνὺς ἀνθυπουργῆσαι χάριν; alpha.1991 9†Ἀνθυπωμοσία†9· ἀντὶ τοῦ ἀντειπεῖν τῇ ὑπωμοσίᾳ. οὕτω ∆ημοσθένης κατὰ Ὀλυμπιοδώρου (48, 25). alpha.1992 Ἀνίατον· ∆ημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Ἀριστογείτονος (25, 95)· ἀνίατον τὸ πρᾶγμά ἐστι. καὶ Ἀντιφῶν (2, 4, 12)· ἀνίατος ἡ ἁμαρτία ἐστίν. alpha.1993 Ἀνίει τὰ ἀγαθά9· τοῖς τεθνεῶσιν ἔθος εἶχον λέγειν ἐπευχόμενοι. Φρύνιχος Κωμασταῖς (fr. 1 Dem.)· ἡμῖν δ' ἀνίει δεῦρο σὺ τἀγαθὰ τοῖς τήνδ' ἔχουσι τὴν πόλιν ἵλεως. alpha.1994 Ἀνιαθείσ· λυπηθείς. alpha.1995 Ἀνιαρόν· λυπηρόν. alpha.1996 Ἀνίδρυτοι· ἀστήρικτοι. alpha.1997 Ἀνίδρυτο<ν>9· ∆ημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Ἀριστογείτονος (25, 52) ἀντὶ τοῦ ἀνεξίλαστον. alpha.1998 Ἀνιείσ· †ἀφείς†, ἢ παρορμῶν. alpha.1999 Ἀνιεμένη (X 80)· ἀνέλκουσα καὶ ἀναχαλῶσα τὸν πέπλον. alpha.2000 Ἀνιέντα· ἐνδόντα. alpha.2001 Ἀνιέρειοσ· ᾧ ἱερεῖα μὴ θύεται. alpha.2002 Ἀνιερώσαντεσ· ἀναθέντες. alpha.2003 Ἀνιλλομένη· καθυποκρινομένη. κυρίως δὲ ἀνίλλεσθαι τὸ ἀπαξιοῦν. alpha.2004 Ἀνικμώμενα (Pl. Tim. 53a)· λικμώμενα. alpha.2005 Ἀνιμᾶσθαι· ἀντλεῖν, ἀρύεσθαι. alpha.2006 9Ἄνιπποσ· διὰ μὲν τοῦ ν ὁ μὴ ἔχων ἵππον, διὰ δὲ τοῦ μ ἱππεῖς σημαίνει δύο, ἔχοντας ἐζευγμένους ἱμᾶσιν ἵππους χωρὶς ζυγοῦ, καὶ τὸν μὲν ἡνιοχοῦντα, τὸν δὲ μαχόμενον. alpha.2007 Ἀνίπτοις ποσίν· ἀντὶ τοῦ ἑτοίμοις καὶ χωρίς τινος ἐπιμελείας. alpha.2008 Ἀνίστη· ἀντὶ τοῦ ἐφίστη. alpha.2009 Ἀνίστω· ἀντὶ τοῦ ἀνίστασο. Ἀμειψίας (fr. 32 K.). alpha.2010 9†Ἄνισιν†9· ἐνδίδωσιν. alpha.2011 Ἀνισοφυέσ· ἀνόμοιον. alpha.2012 Ἀνιστάμεναι· αἰχμαλωτιζόμεναι. alpha.2013 Ἀνίσχουσα· ἀναδύουσα. alpha.2014 Ἀνίσχων· ἀνατέλλων. alpha.2015 9Ἂν μὴ λεοντῆ <γ'> ἐξίκηται, {τὴν} ἀλωπεκῆν πρόσαψον· ὁ νοῦς· ἐὰν μὴ φανερῶς ἀντέχῃς ἀμυνόμενος, πανουργίᾳ χρῆσαι. alpha.2016 Ἀνο<μ>βροῦσαι· ἀναβλύζουσαι. alpha.2017 Ἀνόδοντον· Κοριαννοῖ Φερεκράτης (fr. 74 K.)· ἀνὴρ γέρων ἀνόδοντος ἀλήθει. alpha.2018 Ἀνόθευτον· γνήσιον, ἀπαραποίητον. alpha.2019 Ἀνόητα, εἰ τοῦτο ἐπιτάξεισ· οἱ μὲν ἀγοραῖοι καὶ πολλοὶ οὕτως, Ἀττικῶς δὲ καὶ ἐσχηματισμένως Εὔπολις (fr. 27 Dem.)· ἀνόητά γ' <εἰ τοῦτ'> ἦλθες ἐπιτάξων ἐμοί. alpha.2020 Ἀνοητίαν· τὴν ἄνοιαν. Ἀριστοφάνης (fr. 746 K.). νοηταίνειν δὲ Ἀμειψίας (fr. 1 Dem.). alpha.2021 Ἀνοίγει καὶ νοιγνύει· διχῶς. alpha.2022 Ἀνοιγομένοις τοῖς κτήνεσιν· ἀντὶ τοῦ σχιζομένοις. Ἡρόδοτος (4, 58). alpha.2023 9Ἄνοισ· ἀντὶ τοῦ ἀνύοις. Φρύνιχος (fr. 89 K.). alpha.2024 Ἀνοίσω· ἀντὶ τοῦ λογιοῦμαι, ἐπὶ ψήφου. ἔστι δέ, ὡς δοκεῖ, ἰδιωτικόν. Φιλωνίδης Κοθόρνοις (fr. 1 Dem.)· περὶ δ' ὧν σὺ λέγεις, λόγος ἐστὶν ἐμοὶ πρὸς Ἀθηναίους κατὰ χειρός, ὃν ἐγὼ λογιοῦμαι ἐξ ἀτελείας, τῷ δήμῳ δ' οὐδὲν ἀνοίσω. alpha.2025 Ἀνοιμώξομαι· Τηλεκλείδης Ἀμφικτύοσιν (fr. 1 Dem.)· ἀνακλαύσομαί τε μεγά<λα> καὶ ἀνοιμώξομαι. alpha.2026 Ἀνοισθησόμεθα· Ὑπερείδης ἐν τῷ κατὰ ∆ημοσθένους (1, 9, 25)· τὰ χρήματ' ἀνοισθησόμεθ' εἰς ἀκρόπολιν. alpha.2027 Ἀνόκαιον· τὸ ὑπερῷον οἴκημα. Ξενοφῶν ἐν Ἀναβάσει (5, 4, 29). καὶ τὸν κωμῳδιοποιόν [...]. alpha.2028 Ἀνοκωχήν· διὰ τοῦ ο τὴν ἀνοχὴν λέγουσι. πολὺ δέ ἐστι παρὰ Θουκυδίδῃ (1, 40, 4, αλ.). σημαίνει δὲ καὶ τὴν ἀναχώρησιν. καὶ τὸ ἀνέχειν νοκωχεύειν.9 alpha.2029 Ἀν' ὅμιλον (Γ 449)· κατὰ τὸ πλῆθος. alpha.2030 Ἀνομολογήσασθαι· ἀντὶ τοῦ διομολογήσασθαι ἀργύριον ἤ τι τοιοῦτον. Λυσίας ἐν Τραπεζιτικῷ (fr. novum). alpha.2031 9Ἄνομον κατηγορίαν· Λυσίας εἴρηκεν (fr. novum), νομίαν δὲ Κρατῖνος (fr. 28 Dem.), νόμωσ δὲ Φιλύλλιος (fr. 2 Dem.), Ἀνόμημα δὲ Λυσίας (fr. novum). alpha.2032 9Ἄνοπλοι· Ἴων εἴρηκεν (TrGF 19 F 53e)· ἀπροσδόκητοι {γὰρ} καὶ ἄνοπλοι πορθούμεθα. alpha.2033 Ἀνόνητα· Εὐριπίδης Ἑκάβῃ (766)· ἀνόνητ' ἦν, ὡς ἔοικε, ταῦτα. alpha.2034 Ἀνοργίασ· ἀμυησίας· ὄργια γὰρ τὰ μυστήρια. alpha.2035 9Ἄνοργοι· ἀντὶ τοῦ ἄνευ ὀργῆς. Κρατῖνος (fr. 385κ.). alpha.2036 Ἀνοργιάστοισ· τῶν μυστηρίων ἀπείροις. alpha.2037 Ἀνορταλίζειν· παίζειν καὶ σκιρτᾶν. λέγουσι δὲ οὕτως καὶ τὸ ἀναβάλλειν ταῖς χερσὶ τὰ παιδία. alpha.2038 Ἀνόσιον· βέβηλον, ἀνίερον, ἄθυτον. alpha.2039 9Ἄνοργον· ἀμύητον. καὶ ἀκίνητον. alpha.2040 Ἀνόρεος πόλεμοσ· ἀνδρεῖος, ὁ πρὸς ἄνδρα γινόμενος. Σοφοκλῆς Ναυπλίῳ (fr. 403 N.2 † 436 R.). alpha.2041 Ἀνοσήλευτον· Σοφοκλῆς Θυέστῃ (fr. 264 R.). alpha.2042 9<Ἄ>νουσ· Πλάτων Νόμων ιβʹ (962ξ), νούστεροσ δὲ καὶ Ἀνουστέρα Σοφοκλῆς (fr. 1015 R.), νούστατοσ δὲ Φερεκράτης (fr. 19 Dem.). alpha.2043 Ἀνοψία· ἀντὶ τοῦ σπάνις ὄψων. alpha.2044 Ἀντανάκλασιν· κατὰ ἀνάκλασιν ἀπό τινος μεταγομένη. γίνεται δὲ τοῦτο ἐπὶ φωνῆς, ὅταν ἀντηχῇ, καὶ ἐπὶ φωτὸς ἡλιακοῦ, ὅταν λείῳ τινὶ ἢ λαμπροτάτῳ ὕδατι προσπέσῃ. alpha.2045 Ἀντακαῖοσ· ἰχθῦς, ὡς γλάνις καὶ σαπέρδης. alpha.2046 Ἀντα<να>γνῶναι, οὐκ ἀντιβάλλειν. οὕτως Κρατῖνος Ὥραις (fr. 386 K.). alpha.2047 Ἀντάλλαγον καλοῦσι τὸν ἀντὶ ἑτέρου ἠλλαγμένον, οὐχὶ ἄνταλλον. Μένανδρος Κανηφόρῳ (fr. 220 K. .TH)· ἐδεῖτο χρῆσαι τὴν ἑαυτῆς θυγατέρα ἀντάλλαγον. <καὶ> Χήρᾳ (fr. 446 K. .TH). alpha.2048 9†Ἀντάλλεος†9· ἀντὶ τοῦ ἄνταλλος. alpha.2049 Ἀνταπαιτῆσαι καὶ παιτῆσαι· Θουκυδίδης δʹ (3, 58, 1). καὶ Ἀνταποδοῦναι καὶ νταπολαμβάνειν ∆ημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Λεπτίνου (20, 46). alpha.2050 Ἀντεγράψατο· ἀντεδικάσατο. καὶ ντιγραφαὶ9 καὶ ντωμοσίαι αἱ αὐταὶ σχεδόν. alpha.2051 Ἀνταναίρει<ν>9· οἷον οἱ πολλοὶ ἀνθυφελεῖ<ν> λέγουσιν. Ἀριστοφάνης Κωκάλῳ (fr. 12 Dem.). alpha.2052 Ἀνταίρειν· ἀντανίστασθαι, ἀνταγωνίζεσθαι. alpha.2053 Ἀνταγωνιστήσ· Εὐριπίδης (Troad. 1006) καὶ Πλάτων (Reip. 8, 554e, al.). alpha.2054 Ἀνταγοράζειν· ∆ημοσθένης (35, 25)· οὔτε γὰρ οὐδὲν ἐν τῷ Πόντῳ ἀντηγόρασαν οὔτε ἀντεφορτίσαντο. alpha.2055 Ἀνταποκτεῖναι· ὅταν τις ἀντί τινος ἀποκτείνῃ τοὺς φονεύσαντας. Εὐριπίδης Ὀρέστῃ (509). alpha.2056 Ἀνταρκεῖν· οὐδὲν πλέον τοῦ ἐξαρκεῖν σημαίνει. alpha.2057 Ἀνταποπαίζειν· ὅταν τις παίζων ἀστραγάλοις ἢ ψήφοις <ἢ> καὶ καρύοις ἢ καὶ κυβεύων ἐπ' ἀργυρίῳ νικήσῃ, εἶτα αὖθις νικᾶται ὃ ἐνίκησε. Μενεκράτης Μανέκτορι (fr. 1 Dem.)· ἀλλ' ὥσπερ παῖς ὅταν ἀστραγάλους ἐκκόψας ἀνταποπαίζῃ. alpha.2058 Ἀνταυγὲς κάλλοσ· πάνυ ἐναργὴς ἡ φωνή. Σαννυρίων ∆ανάῃ (fr. 1 Dem. Praep. soph. fr. 23). alpha.2059 Ἀνταυγεῖς κόρασ· Ἀριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις (902). alpha.2060 Ἀντασπάζομαι· ἐν ἴσῳ τῷ φιλοφρονοῦμαι. [...] καὶ Πλάτων Σοφισταῖς (fr. 12 Dem.). alpha.2061 Ἀνταναιρεῖταί σοι ὅπλα· Ξενοφῶν Παιδείας εʹ (4, 25) καὶ Θουκυδίδης ἱστορίας γʹ (32, 2). alpha.2062 Ἀνταμυνόμενοσ· ὁ αὐτὸς δʹ (19, 2). alpha.2063 Ἀνταποδοῦναι· ὁ αὐτὸς γʹ (40, 7). alpha.2064 Ἀνταποδίδωσ· Φερεκράτης Ἀνθρωφηρακλεῖ (fr. 2 Dem.)· ὦ Ζεῦ, καλῶς γ' ἀνταποδίδως μοι τὴν χάριν. καὶ νταπόδοσ ὁ αὐτός (fr. 3 Dem.). alpha.2065 Ἀνταπολαμβάνειν· ∆ημοσθένης ἐν τῷ πρὸς Λεπτίνην (20, 46). alpha.2066 Ἀντάκουε· Κράτης (fr. 5 Dem.)· ἀντάκουε νῦν ἐμοῦ. alpha.2067 Ἀντεπιτίθησιν· ἀντὶ τοῦ ἀντεπιστέλλει. οὕτως Ἰσαῖος (fr. 78 S.). alpha.2068 Ἀντερείδει· ἀντὶ τοῦ οὐχ ὑπείκει. alpha.2069 Ἀντετόρησεν· εἰς τὸ ἐναντίον ἦλθε τιτρώσκων. alpha.2070 Ἀντεφέροντο· ἠναντιοῦντο. alpha.2071 Ἀντεύφρασμα· τὸ ἐναντίον τῇ εὐφροσύνῃ ἀγαθόν. alpha.2072 Ἀντεφιλοτιμοῦντο· ἀντὶ <τοῦ> ἡμιλλῶντο καὶ ἤριζον καὶ ἀντηγωνίζοντο. τοῦτο δὲ τὸ ἀντιφιλοτιμεῖσθαι πρώτης ἐστὶ συζυγίας τῶν περισπωμένων, καὶ †μόνον†. ἔστι δέ τινα ῥήματα, ἃ δύο συζυγιῶν εὑρέθη· οἷον σκηνῶ {σκηνώσω} σκηνοῖς καὶ σκηνεῖς καὶ ἀτολμῶ ἀτολμεῖς καὶ ἀτολμοῖς. alpha.2073 Ἀντέχει· ἀντὶ τοῦ ἐξαρκεῖ ∆είναρχος (fr. 10, p. 147, 7 C.). ἀντὶ δὲ τοῦ σῴζεται ∆ημοσθένης (2, 10). καὶ Ὑπερείδης (fr. 229 J.) ἀντὶ τοῦ ἀντιλαμβάνει. alpha.2074 Ἀντεχόμενοσ· ἀντιλαμβανόμενος. alpha.2075 Ἀντήλιοσ· ἡ ἀνακλωμένη ἀπὸ τοῦ ἡλίου αὐγή. γίνεται δὲ περί τε δυσμὰς καὶ ἀνατολάς, καὶ οὔτε ἄνωθεν οὔτε κάτωθεν οὔτε ἐκ πλαγίου. alpha.2076 Ἀντηρέτησ· ὁ ἀντικαθεζόμενος τῷ ἐλαύνοντι. alpha.2077 Ἀντιάζει· ἐναντιοῦται. alpha.2078 Ἀντιάτασ· τοὺς ἀπὸ Ἀντίου πόλεως, ἣ ἀπέχει Ῥώμης σταδίους τʹ. alpha.2079 Ἀντιβληθέντοσ· ἀντὶ τοῦ ὑπαγορευθέντος. ∆είναρχος (fr. 6, 2 C.). alpha.2080 Ἀντιβολῆσαι· ἀπαντῆσαι, μετασχεῖν. καὶ ἐπιτυχεῖν καὶ δυσωπῆσαι. alpha.2081 Ἀντιβόλησισ· δέησις καὶ ἱκεσία. Πλάτων ἐν Συμποσίῳ (183α). ὠνόμασται δὲ ἀπὸ τοῦ τὰς χεῖρας προσβάλλειν τοῖς ἐναντίοις τοὺς ἱκετεύοντας. alpha.2082 Ἀντιγενίδασ· ἐνδοξότατος γέγονεν αὐλητής, υἱὸς †∆ιονύσου†. alpha.2083 Ἀντιβολία· Εὔπολις Κόλαξιν (fr. 317 K.). σημαίνει δὲ ἱκετείαν. alpha.2084 Ἀντιβλέπει· Φερεκράτης (fr. 20 Dem.). alpha.2085 Ἀντιβαίνει· ἀντὶ τοῦ ἀπειθεῖ. Εὐριπίδης Ἀλκμέωνι (fr. 87a Snell). alpha.2086 Ἀντιγνωμονεῖν· τὸ ἐναντίαν γνῶσιν ἔχειν.

2

γὰρ ὄντες αὐτοὶ μὲν οὐδέποτε ἐνίκησαν, ἄλλοις δὲ αἴτιοι νίκης πολλοῖς ἐγένοντο. καὶ ὁ Πλάτων τὰς κωμῳδίας ποιῶν ἄλλοις παρέχων διὰ πενίαν Ἀρκάδας μιμεῖσθαι ἔφη. alpha.2818 Ἀρκεσίλασ· ὁ μὲν λόγος ἐπὶ τοῦ ∆ωρικοῦ τούτου ὀνόματος Ἀρκεσίλα τὴν γενικὴν λέγει, Θουκυδίδης δὲ Ἀρκεσίλου φησίν (5, 50, 4), ὡς Περδίκκου καὶ Ἀμύντου. alpha.2819 Ἀρκεῖν· ἐπὶ τοῦ ἀρέσκειν. Ἀριστοφάνης (fort. Eccl. 828). alpha.2820 Ἀρκαλέον· ξηρόν, ῥυσόν. alpha.2821 9Ἄρκοσ· ἄρκεσμα, βοήθημα. alpha.2822 9Ἄρκαλα· λευκὰ ἐνώτια ἐξ ὑάλου περίχρυσα. alpha.2823 Ἀρκαλᾶν· παραχαλᾶν, μύζειν. alpha.2824 9Ἄρκτοσ· τὸ θηρίον σὺν τῷ τ. Εὔπολις Χρυσῷ γένει (fr. novum)· ἄρκτους, ἐλάφους, ἐλέφαντας, ὕστριχας, χελώνας. alpha.2825 Ἀρκτεῦσαι· Λυσίας (fr. 249 S.) τὸ καθιερωθῆναι πρὸ γάμων τὰς παρθένους τῇ Ἀρτέμιδι ἀρκτεύειν ἔλεγεν· καὶ γὰρ αἱ ἀρκτευόμεναι παρθένοι <ἄρκτοι> καλοῦνται, ὡς Εὐριπίδης (fr. 767 N.2) καὶ Ἀριστοφάνης δηλοῖ (Lys. 645 et fr. 370 K.). alpha.2826 9Ἄρκτον, οὐχὶ ἄρκον. Κρατῖνος Ὀδυσσεῦσιν (fr. 140 K.)· ἐν ἀριστέρ' ἀεὶ τὴν ἄρκτον ἔχων λάμπουσαν ἕως ἂν ἐφεύρῃς. τὸν μέντοι ἄνεμον ἄνευ τοῦ τ, ὡς ἡμεῖς, ἀπαρκίαν διὰ τὸ εὔφωνον. καὶ τὴν πνοὴν ἄρκιον· καὶ μὴν πελάζει καὶ καταψύχει πνοὴ ἄρκιος ὣς ναύτῃσιν ἀσκεύοις μολών (Aeschyl. fr. 127 N.2 † 197 M.). alpha.2827 Ἀρκτοῦροσ· λέγεται καὶ αὐτὸς ὅλος ὁ Βοώτης, ἰδίως δὲ καὶ ὁ ὑπὸ τὴν ζώνην αὐτοῦ ἀστήρ. alpha.2828 9Ἄρκεσισ· βοήθεια. alpha.2829 9Ἄρκιον· ἕτοιμον, παρόν, αὐτοσχέδιον. alpha.2830 Ἀρκήσ· ταχύς. alpha.2831 9†Ἀρκύσας†9· ἀντὶ τοῦ βροχίσας. Ἀριστοφάνης (fr. novum). alpha.2832 9Ἄρκυσ· λίνα καὶ δίκτυα. ἐκτείνεται ἡ ὑστέρα συλλαβὴ ὁμοίως ἐπί τε τῆς ὀρθῆς καὶ αἰτιατικῆς πτώσεως· καὶ ἄρκυς γὰρ καὶ τὰς ἄρκυς. alpha.2833 Ἀρκύ<σ>τατα· οἱ τόποι, ἔνθα αἱ ἄρκυες πήγνυνται. alpha.2834 Ἀρκύωροσ· ὁ τὰς ἄρκυς, τουτέστι τὰ λίνα, φυλάττων. ἔστι δὲ ταῦτα τὰ κυνηγετικὰ πάντα λίνα. alpha.2835 9Ἁρμάτειον μέλοσ· (a) Ἴων μὲν (fr. novum) τὸν ἱππόθορον νόμον, ὃν ᾄδουσι Φρύγες, ὅταν αὐτοῖς οἱ ὄνοι ὀχεύωσιν. (b) οἱ δὲ †ἁρμάτθιον† γεγράφθαι φασὶ δεῖν ἀπὸ τοῦ συνθέντος τὸν τῆς Ἀθηνᾶς νόμον Ὁρμαθοῦ Βοιωτίου. (c) οἱ δὲ τὸ <ἐπὶ τῷ> ἑλκυσμῷ τοῦ Ἕκτορος μέλος γενόμενον ἀπὸ τοῦ θρήνου Τρῳάδων. (d) οἱ δὲ τὸ ὀξὺ καὶ ὅμοιον τῷ ἀπὸ τῶν ἀξόνων καὶ τροχῶν. (e) οἱ δὲ τὸ μητρῷον· τὴν γὰρ μητέρα τῶν θεῶν ἐφ' ἁρμάτων ἐξάγεσθαι. (φ) οἱ δὲ τὸ ταχὺ καὶ †ἀπεσπασμένον† ἀπὸ τοῦ δρόμου τοῦ τῶν ἁρμάτων. (g) οἱ δὲ παρεγγραφὴν εἶναι τὸ ἁρμάτειον μέλος ἐν τῷ ἐκ τοῦ Ὀρέστου ἐξαγγέλῳ καὶ οὐκ ἀπὸ μέρους τοῦ ᾄσματος. (η) ὁ ∆ίδυμος οὖν τούτοις ἅπασιν ἀντειπὼν (p. 245 Schmidt) τὸν ἐπᾳδόμενόν φησι ὑμέναιον ταῖς νύμφαις, διότι ἐφ' ἁρμάτων ἤγοντο. alpha.2836 9Ἁρμαλιᾶς ὄχλοσ· ὁ σιτοφορικὸς ὄχλος, ὁ τὴν τροφὴν τῇ στρατιᾷ κομίζων· ἁρμαλιὰ γὰρ ἡ τροφή. οὕτω Σοφοκλῆς (fr. 828d R.). alpha.2837 9Ἄρμενα· τὰ ἁρμόζοντα. alpha.2838 9Ἁρμοσταί9· οἱ φρούραρχοι τῶν Λακεδαιμονίων. παρὰ τὸ ἁρμόζειν καὶ καθιστᾶν τὰς ὑπ' αὐτῶν φυλαττομένας πόλεις. alpha.2839 9Ἁρμογή9· Εὔπολις Αἰξί (fr. 11 K.)· ταύτην ἐγὼ ἐζήτουν πάλαι τὴν ἁρμογήν. alpha.2840 9Ἁρμοδίων· φίλων, προσηνῶν· ὡς ἔμπαλιν ἀνάρσιοι οἱ πολέμιοι. Ἀριστοφάνης (fr. novum). alpha.2841 9Ἁρμόζοντασ· ἀντὶ τοῦ ἁρμοστὰς καθισταμένους. Ξενοφῶν (Lac. 14, 2). alpha.2842 9Ἁρματροχιαί9· αἱ ἀπὸ τῶν τροχῶν ἐγχαράξεις ἐν τῇ γῇ. alpha.2843 9Ἁρμόσυνοι· ἀρχή τις Λακεδαίμονος. alpha.2844 Ἀρμόγματα· ἀρτύματα. alpha.2845 9Ἁρμοδίου μέλοσ· τὸ ἐπὶ Ἁρμοδίῳ ποιηθὲν σκόλιον οὕτως ἔλεγον. alpha.2846 9Ἁρμονίασ· συνθήκας, σπονδάς. ἡ λέξις ∆ιογενιανοῦ (fr. novum). alpha.2847 Ἀρνακίδα· τὸ κῴδιον, ὡς ἡμεῖς, τοῦ ἀρνειοῦ. alpha.2848 Ἀρνεώσ· ὁ ἀρνειός. ἐν Φρίξῳ (trag. adesp. fr. novum). alpha.2849 Ἀρνεῖ9· τὸ ὁριστικόν, τὸ δὲ ὑποτακτικὸν ἀρνῇ. καὶ ἐπὶ τῶν ὁμοίων ἁπάντων ὁ αὐτὸς λόγος. alpha.2850 Ἀρότουσ· τοὺς ἐνιαυτούς. οὕτω Σοφοκλῆς (Tr. 69). alpha.2851 Ἀρότρῳ ἀκοντίζειν· παροιμία ἐπὶ τῶν καθ' ἑαυτῶν ἀκοντιζόντων. Σοφοκλῆς εἴρηκεν (fr. 828e R.). alpha.2852 Ἀροῦν, οὐκ ἀροτριᾶν λέγουσιν. alpha.2853 9Ἁρπαγή9· ὀξυτόνως ἡ διαρπαγή. τὸ δὲ σκεῦος βαρυτόνως, ἵνα ὀνοματικὸν γένηται. alpha.2854 9Ἄρνυσθαι· ἀντικαταλλάττεσθαι. ὅθεν καὶ τὸ μισθαρνεῖν, τὸ μισθὸν ἀντί τινος λαμβάνειν λέγεται. λαμβάνεται δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ περιποιούμενος καὶ ἀντὶ τοῦ φυλάττων. οὕτω Πλάτων (Prot. 349a). alpha.2855 9Ἁρπεδόνη· ἡ διὰ σπάρτου θήρα. alpha.2856 9Ἅρπη· δρέπανον. Σοφοκλῆς (fr. 391 N.2 † 424 R.). alpha.2857 9Ἁρπεδονίζειν· λωποδυτεῖν. καὶ διὰ σπάρτου θηρᾶν. alpha.2858 Ἀρπέζασ· τοὺς αἱμασιώδεις τόπους. οἱ δὲ τείχη καὶ περιβόλους. οἱ δὲ κλιμακώδη χωρία. alpha.2859 9Ἁρπῖδεσ· ὑποδήματα. alpha.2860 Ἀρράβακα· τὴν ὀρχηστρίδα ἢ τὸν ὀρχηστήν. ἢ βλάσφημον. ἀπὸ τοῦ ἀρραβάσσειν, ὅ ἐστιν ὀρχεῖσθαι. οὕτως Κρατῖνος (fr. νοῃυμ). alpha.2861 Ἀρρενικόν· χρώματος εἶδος χλωρόν, ὅπερ ἡμεῖς ἀρσενικὸν λέγομεν. alpha.2862 9Ἄρρηκτον· στερεόν. alpha.2863 Ἀρρηνεῖν· λοιδορεῖν. καὶ γυναικὶ πρὸς ἄνδρα διαφέρεσθαι. alpha.2864 Ἀρρηνέσ· ἄγριον, δυσχερές. alpha.2865 Ἀρρῆσαι· ἀπαγορεῦσαι, ἀβουλῆσαι. alpha.2866 Ἀρραβών· διὰ τῶν βʹ ρρ. ἡ χρῆσις ἀφθονωτάτη ἐστὶ παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς. Κρατῖνος Σεριφίοις (fr. novum). τὸ δὲ σημαινόμενον δῆλον. ἡ λέξις Φρυνίχου (fr. νοῃυμ). alpha.2867 Ἀρραβὼν κακῶν· Πλάτων Μετοίκοις (fr. novum)· οὐκ ἐμάνθανον κακῶν μεγίστων ἀρραβῶνα λαμβάνων. alpha.2868 9Ἄραρεν· οἷον βεβαίως οὕτως ἔχει καὶ ἀμετακινήτως. alpha.2869 9Ἄρρατον· ἰσχυρόν, στερεόν. οὕτω Πλάτων (Crat. 407d. Reip. 7, 535c). alpha.2870 9Ἄρρητα· ἀντὶ τοῦ μὴ εἰρημένα. Πλάτων Συμποσίῳ (189b) καὶ ∆ημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Μειδίου (21, 79)· ῥητὰ καὶ ἄρρητα κακά. alpha.2871 9Ἄρρεν, οὐκ ἄρσεν. καὶ ὅλως ὅταν ᾖ μετὰ τοῦ ρ σ καὶ τοῦτο ρ ποιοῦσιν, οἷον θαρρεῖν, μυρρίνη, ταρρός, ἐπὶ κόρρης. Ὅμηρος διὰ τοῦ σ (ι 219)· ταρσοὶ μὲν τυρῶν βρῖθον. καὶ οἱ τραγικοί. πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα τῶν Ἀττικῶν ὀνόματα φυλάττονται οἱ τραγικοὶ ὡς ἰσχνότερα τῆς τραγῳδίας καὶ πολιτικώτερα. οὐ μέντοι οὐδ' οἱ Ἀττικοὶ ὁμαλίζουσιν ἐν τούτοις, οἷον Πέρσαι, Ἀρσινόη, Κερσοβλέπτης. καὶ Χερρόνησον μὲν λέγουσιν διὰ τοῦ ρ, χέρσον δὲ διὰ τοῦ σ. alpha.2872 Ἀρρενικόν, οὐχὶ ἀρσενικὸν καλοῦσιν οἱ Ἀττικοὶ τὸ τῶν γραφέων φάρμακον. Ἀριστοφάνης ∆αιταλεῦσιν (fr. novum)· οὕτως πάρεστιν ἀρρενικόν· κέλευε νῦν. alpha.2873 Ἀρραγὲς ὄμμα· τὸ μὴ δακρῦον, ἀλλ' ἀπαθές. Σοφοκλῆς εἴρηκεν (fr. 670 N.2 † 736 R.). alpha.2874 Ἀρραγῶσ· στερρῶς, ἐγκρατῶς, ὥστε μὴ ῥαγῆναι καὶ διαφθαρῆναι ὑπὸ βίας. Σοφοκλῆς (fr. 1024α R.). alpha.2875 9Ἄρρητον· τὸ ἀνιστόρητον. Σοφοκλῆς εἴρηκεν (fr. 500 N.2 † 543 R.). alpha.2876 Ἀρρηφορεῖν· τὸ τὰ ἀπόρρητα καὶ μυστικὰ φέρειν. καὶ Ἀρρηφόροι καὶ ρρηφορία ὁμοίως. alpha.2877 9Ἄρριχοι· κόφινοι οἰσύϊνοι, οὓς ἀρσίκους οἱ Ἴωνες. θηλυκῶς δὲ οἱ Ἀττικοὶ τὰς ἀρρίχους. Ἀριστοφάνης (An. 1309). alpha.2878 9Ἄρρυ9· ἐπίφθεγμα ἐρετῶν, ὥσπερ τὸ ῥυππαπαὶ (αρ. Ran. 1073) καὶ ἕτερα τοιαῦτα. alpha.2879 Ἀρρωδεῖν· τὸ δεδοικέναι. καὶ διὰ τοῦ ο ὀρρωδεῖν. μᾶλλον δὲ τοῦτο Ἑλληνικόν. alpha.2880 Ἀρρωστία τοῦ στρατεύειν· ἀντὶ τοῦ ἀπροθυμία. Θουκυδίδης (3, 15, 2). alpha.2881 Ἀρρενωποὺσ καὶ ρρενωπάδασ †τὰς γυναῖκας† καλοῦσιν. Κρατῖνος (fr. 389 K.). alpha.2882 Ἀρρωστήμων· Εὔπολις Αὐτολύκῳ (fr. 63 K.). alpha.2883 9Ἄρσεων (Ps. 80, 7)· βασταγμάτων. alpha.2884 9Ἄρσει· ποτιεῖ. alpha.2885 Ἀρτάβη· μέτρον ἐστὶ Περσικόν. alpha.2886 9Ἄρταμοσ· κρεουργός, μάγειρος. τάττει αὐτὸ Σοφοκλῆς καὶ ἐπὶ τοῦ φονέως (fr. 921 N.2 † 1025 R.). alpha.2887 9†Ἆρται†9· ἐπικρέμαται. alpha.2888 Ἀρτάνη· κυρίως μὲν ἡ τῶν καλῳδίων ἀγχόνη. Σοφοκλῆς δὲ ἐν Αἰχμαλωτίσιν (fr. 48 N.2 † 51 R.) ἐπὶ τοῦ δεσμοῦ. alpha.2889 Ἀρτεμισία· δύο γεγόνασι, Καρικαὶ γένος καὶ βασιλίδες ἀμφότεραι, ὧν ἡ μὲν πρώτη γέγονε κατὰ τὰ Περσικά, ἡ δὲ βʹ, ἧς καὶ ∆ημοσθένης <ἐν τῷ Περὶ τῆς Ῥοδίων ἐλευθερίας> (15, 11) μνημονεύει, θυγάτηρ μὲν ἦν Ἑκατόμνου, γυνὴ δὲ καὶ ἀδελφὴ Μαυσώλου. alpha.2890 9Ἄρτημα βαλαντίου9· ὁ δεσμὸς τοῦ βαλαντίου. ἢ ὁ τελαμών, ἐξ οὗ ἤρτηται. alpha.2891 Ἀρτήρ· ὑποδήματος γένος. Φερεκράτης <Γραυσίν> (fr. 38 K.). alpha.2892 9Ἄρτι· ἐπὶ τοῦ ἀπηρτισμένως καὶ πεπληρωμένως. λέγεται δὲ ἄρτι καὶ τὸ μέρος τοῦ παρεληλυθότος συνάπτον τῷ νῦν, ἐναντίως ἔχον τῷ αὐτίκα· τοῦτο γὰρ κατὰ τὸ μέλλον συνάπτει τὸ νῦν. alpha.2893 Ἀρτιάζειν· τὸ παίζειν ἄρτια ἢ περιττὰ καρύοις ἢ ἀστραγάλοις ἤ τισι τοιούτοις. οὕτως Πλάτων Λύσιδι (206ε)· <ἢ ἀρτιάζων ἀστραγάλοις παμπόλλοις ἐκ φορμίσκων τινῶν προαιρούμενοι>. alpha.2894 Ἀρτικροτεῖσθαι· συμφωνεῖσθαι. alpha.2895 9Ἄρτια· ἡρμοσμένα, τέλεια, ὑγιῆ. λέγεται δὲ ταῦτα καὶ ἄρμενα. alpha.2896 9†Ἀρτισμός†9· ἀνακρεμασμός. alpha.2897 Ἀρτιμελήσ· ὑγιὴς τοῖς μέλεσιν. alpha.2898 Ἀρτιεπήσ· ἀπηρτισμένος ἐν τῷ λέγειν. alpha.2899 Ἀρτιθαλῆ9· νεόφυτα. alpha.2900 Ἀρτίπουσ· ὑγιεῖς τοὺς πόδας ἔχων. alpha.2901 Ἀρτίστομοσ· ὁ σαφὲς καὶ ἡδὺ φθεγγόμενος. alpha.2902 Ἀρτίφρονεσ· σώφρονες. alpha.2903 Ἀρτίωσ· τελείως, ὑγιῶς. alpha.2904 Ἀρτίωσ, οὐ μόνον ἄρτι· τὸ πρὸ ὀλίγου. Φερεκράτης <Μυρμηκανθρώποις· (fr. 119 K.)· ξένη γυνὴ γραῦς ἀρτίως ἀφιγμένη>. alpha.2905 9Ἄρτοσ· ὄνομα τυράννου Μεσσαπίων, ὃν καὶ πρόξενον Ἀθηναίους φησὶ ποιήσασθαι Πολέμων (fr. 89 Preller). alpha.2906 Ἀρτοπόπον· καὶ Ἀττικοὶ καὶ Ἴωνες τὸν ἀρτοκόπον. ἔστι δὲτὸ ρτοποπεῖν ἐν Μονοτρόπῳ Φρυνίχου (fr. 27 K.). alpha.2907 Ἀρτοσιτεῖν· τὸ ἐναντίον τοῦ ὀψοφαγεῖν. <Πλάτων ἐν Ὑπερβόλῳ (fr. 172 K.) κέχρηται τῷ ὀνόματι>. alpha.2908 Ἀρτύειν· σκευάζειν. alpha.2909 9Ἄρτυεν· ἐβασίλευεν. alpha.2910 Ἀρτύναντεσ (M 43)· παρασκευάσαντες. alpha.2911 Ἀρύβαλλοσ· τὸ ἑλκυστὸν βαλάντιον. alpha.2912 Ἀρύβασ· κύριον. Ἀλκέτου μὲν ἦν υἱός, Μολοττῶν δὲ βασιλεύς. alpha.2913 Ἀρύει· βοηθεῖ. alpha.2914 9†Ἄρυθμος†9· ἀδιατύπωτος, ἀκανόνιστος, μὴ ἔχων ῥυθμόν· ῥυθμὸς γὰρ ὁ τύπος. alpha.2915 Ἀρυσάμενοσ· ἀντλήσας. alpha.2916 Ἀρυστίχουσ· τὰς οἰνοχόας καὶ κοτύλας. alpha.2917 Ἀρύτεσθαι σὺν τῷ τ λέγουσιν, οὐκ ἀρύεσθαι. Ἀριστοφάνης <Νεφέλαις (272)· εἴτ' ἄρα Νείλου προχοὰς ὑδάτων χρυσέοις ἀρύτεσθε πρόχοισιν>. καὶ Πλάτων <Νόμοις (1, 636δ)· ὧν ὁ μὲν ἀρυτόμενος ὅθεν τε δὴ καὶ ὁπόσον καὶ ὁπότε>. alpha.2918 9Ἄρυστισ· ἡ ἀπνευστὶ πόσις. alpha.2919 Ἀρχαιϊκὸν καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα διὰ τῶν δύο ιι. Ἀριστοφάνης <Νεφέλαις (821)· ὡς παιδάριον εἶ καὶ φρονεῖς ἀρχαιϊκά>. alpha.2920 Ἀρχαῖοσ· ἀντὶ τοῦ εὐήθης. Πλάτων (Hipp. min. 371d). alpha.2921 9†Ἀρχαῖος†9· Ἰσοκράτης μὲν <ἐν τῷ Πανηγυρικῷ> (8) τὸ ἀρχαιοτρόπως εἰπεῖν, τουτέστιν ἀρχαιοτρόποις ὀνόμασι χρῆσθαι. ∆ημοσθένης δὲ ἐν Φιλιππικοῖς εἰπὼν (9, 48) οὕτως δὲ ἀρχαίως εἶχον, μᾶλλον δὲ πολιτικῶς, ἀντὶ τοῦ ἁπλῶς ἔλαβεν. alpha.2922 Ἀρχαιρεσίασ λέγουσι θηλυκῶς καὶ πληθυντικῶς, οὐκ ἀρχαιρεσίαν οὐδὲ ἄλλως πως. alpha.2923 Ἀρχαιρεσιάζειν· τὸ πρὸς χάριν τινὶ ζητεῖν. alpha.2924 Ἀρχαίωσ· ἀπραγμόνως, ἀπαρατηρήτως καὶ ἠλιθίως. alpha.2925 Ἀρχεῖα· ἔνθα οἱ δημόσιοι χάρται ἀπόκεινται, χαρτοφυλάκιον. ἢ τὰ χωρία τῶν κριτῶν. ἢ ἀρχαί, ὡς Ξενοφῶν Ἱστοριῶν ηʹ (5, 17 et 6, 10). alpha.2926 Ἀρχηγέται· ἐπώνυμοι τῶν φυλῶν. Ἀριστοφάνης (fr. 126 K.)· ὁ δὲ μεθύων ἤμει παρὰ τοὺς ἀρχηγέτας. alpha.2927 Ἀρχηγέτησ· ἡγεμών. alpha.2928 Ἀρχῆθεν· οὐκ ἔστι παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς, πλὴν παρ' Αἰσχύλῳ (fr. 416 N.2 † 758 M). παρ' Ἡροδότῳ δέ ἐστι (7, 104, 1) καὶ τοῖς Ἴωσι. alpha.2929 Ἀρχὴ ἄνδρα δείκνυσι· παροιμιῶδές ἐστι. Σόλωνος δὲ (Nr. 199 Martina) εἶναί φασιν αὐτὸ ἀπόφθεγμα. Ἀριστοτέλης δὲ (EN 1130a 1) καὶ Θεόφραστος (deest ap. Wimmer) Βίαντος. alpha.2930 Ἀρχὴν ἰᾶσθαι πολὺ λῴϊον ἠὲ τελευτήν· παροιμία. δηλοῖ δὲ ὡς †ἀρχόμενός τινος† πάθους καὶ ἄλλου τινὸς δεινοῦ μᾶλλόν ἐστι κωλύειν ἢ ἐνακμάσαντος καὶ τελειωθέντος. alpha.2931 Ἀρχὴν Σκυρίαν· παροιμία ἐπὶ τῶν εὐτελῶν καὶ μηδὲν λυσιτελὲς ἐχόντων, παρόσον πετρώδης καὶ λυπρὰ ἡ Σκῦρος. alpha.2932 Ἀρχίδια· τὰς ἀρχὰς ὑποκοριζόμενοι λέγουσιν. alpha.2933 Ἀρχιέρεων, οὐκ ἀρχιερέα. Πλάτων (Leg. 12, 947a). alpha.2934 Ἀρχιθεωρόσ· ὁ ἡγούμενος τῶν θεωρῶν. θεωροὶ δὲ οἱ τὴν θεωρίαν φέροντες τοῖς θεοῖς εἰς τοὺς καλλινίκους ἀγῶνας καὶ ὑπὲρ τῶν πατρίδων θύοντες. alpha.2935 Ἀρχιτέκτων· βʹ σημαίνει· καὶ τὸ τῶν οἰκοδομημάτων εἶναι ἐπιστάτην καὶ κυρίως τὸν ἄρχοντα τῶν τεκτόνων, ὃς τὴν διάθεσιν τοῦ κατασκευάσματος ἐπινοεῖ. λέγεται δὲ καὶ ἀπὸ τούτων ἀρχιτέκτων καὶ ὁ κατασκευάσας τινὶ καὶ σκευωρησάμενος πρᾶγμά τι. ∆ημοσθένης (56, 11)· <τούτῳ τῷ ἀρχιτέκτονι τῆς ὅλης, φησίν, ἐπιβουλῆς>. alpha.2936 9Ἄρχοντες οἱ θʹ τίνεσ· ἄρχων, πολέμαρχος, βασιλεύς, θεσμοθέται ἕξ. καὶ πρὸ μὲν τῶν Σόλωνος νόμων οὐκ ἐξῆν αὐτοῖς ἅμα δικάζειν, ἀλλ' ὁ μὲν βασιλεὺς καθῆστο παρὰ τῷ καλουμένῳ Βουκολίῳ· τὸ δὲ ἦν πλησίον τοῦ πρυτανείου· ὁ δὲ πολέμαρχος ἐν Λυκείῳ, καὶ ὁ ἄρχων παρὰ τοὺς Ἐπωνύμους, οἱ θεσμοθέται παρὰ τὸ Θεσμοθέσιον. κύριοί τε ἦσαν ὥστε τὰς δίκας αὐτοτελεῖς ποιεῖσθαι. ὕστερον δὲ Σόλωνος οὐδὲν αὐτοῖς ἕτερον τελεῖται ἢ μόνον ὑποκρίνουσι τοὺς ἀντιδίκους. alpha.2937 9Ἄρχων· ἀφ' οὗ ὁ ἐνιαυτὸς ἐπώνυμος γενόμενος ἐμετρεῖτο. ἦν δὲ ὁ ἄρχων τῶν θʹ εἷς. alpha.2938 Ἀρωγή9· βοήθεια. alpha.2939 Ἀρωγόσ· ὠφέλιμος. alpha.2940 Ἀρώματα· οὐ τὰ θυμιάματα οἱ Ἀττικοὶ καλοῦσιν, ἀλλὰ τὰ ἐσπαρμένα. alpha.2941 Ἀσαλὴς μανία· ἡ μηδενὸς φροντίζουσα· σάλη γὰρ ἡ φροντίς. Αἰσχύλος (fr. 319 N.2 † 634 M.). alpha.2942 Ἀσάλπιγκτον ὥραν· τὸ μεσονύκτιον, ἐπεὶ ταύτης τῆς ὥρας οὐκ εἰώθασι σαλπίζειν, ἀλλ' ἑσπέρας καὶ ὄρθρου. alpha.2943 9Ἆσαι· βλάψαι. οὕτως Αἰσχύλος (fr. 417 N.2 † 759 M.). alpha.2944 9Ἄσβεστοσ (A 599)· ἀκατάπαυστος. alpha.2945 Ἀσαφέσ· ἀνόητον, ἄδηλον. alpha.2946 9Ἄσβολοσ· θηλυκῶς ἡ ἄσβολος, οὐχὶ ἡ ἀσβόλη, οὐδὲ ἀρσενικῶς ὁ ἄσβολος. Ἀριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις (244/5)· τὰ πλεῖστα γὰρ ἀποπεπόνηκας. φεῦ ἰοὺ τῆς ἀσβόλου. alpha.2947 Ἀσέλγεια· ἀντὶ τοῦ πολυτέλεια. Αἰσχίνης (1, 95). alpha.2948 Ἀσέλγεια· πορνεία, ἀκαθαρσία. παρῆκται δέ, ὥς φασιν, ἐξ αἰτίας τοιαύτης. Σέλγη πόλις ἐστὶ τῆς Πισιδίας, ὅπου κακῶς ἔζων οἱ ἄνθρωποι καὶ ἀλλήλοις ἐκοινώνουν. κατ' ἐπίτασιν οὖν τὸ ἀσελγαίνειν. alpha.2949 Ἀσελγέσ· πᾶν τὸ σφοδρὸν καὶ βίαιον. καὶ σέλγεια ἡ μετ' ἐπηρείας καὶ θρασύτητος βία. καὶ σελγὴσ ὁ ἀνάγωγος. ∆ημοσθένης <ἐν τῷ κατὰ Μειδίου (21, 1)· τὴν μὲν ἀσέλγειαν ἀεὶ καὶ τὴν ὕβριν, ᾗ πρὸς ἅπαντας ἀεὶ χρῆται. καὶ ὁ κωμικός (Eup. fr. 320 K.)· ὥσπερ ἀνέμου ἐξαίφνης ἀσελγοῦς γενομένου. καὶ Φερεκράτης οἷον αὖ τὸ πνῖγος ὡς ἀσελγές φησί που> (fr. 176 K.). καὶ σελγόκερων κριὸν Πλάτων (fr. 210 K.) τὸν μεγαλόκερων· ἢ τὸν χαλεπὸν καὶ βίαιον τοῖς κέρασι. alpha.2950 9Ἄσεπτον· τὸ ἀσεβές. alpha.2951 9Ἄση· λύπη. alpha.2952 Ἀσημάντοισ· ἀφυλάκτοις, οὐκ ἔχουσι σημάντορας, τοὺς ἐπιστάτας. ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν σφραγίδων. alpha.2953 Ἀσήμαντα· τὰ λεγόμενα ἀσφράγιστα· καὶ γὰρ σημεῖα τὰς σφραγῖδας ἔλεγον. Ξενοφῶν δὲ (Cyneg. 3, 4) ἐπιρρηματικῶς σήμωσ καὶ σήμων Εὐριπίδης (fr. novum). καὶ ἄσημον τὸ ἀργύριον τὸ ἀχάρακτον, 9ἐπίσημον δὲ τὸ κεχαραγμένον. οὕτως δὲ καὶ τὸ χρυσίον ἄσημον καὶ ἐπίσημον. alpha.2954 9Ἄσθμα· πνοή. καὶ σθμάζειν ἀντὶ τοῦ ἀσθμαίνειν, οἷον πνευστιᾶν. alpha.2955 Ἀσία· ὑπὸ τῶν παλαιῶν πᾶσα λέγεται, ἧς οἱ Πέρσαι τὴν ἀρχὴν ἐκέκτηντο, οὐχ ἡ νῦν ἰδίως ὀνομαζομένη οὕτως. alpha.2956 Ἀσιάσ· ἡ κιθάρα, ἀπὸ Ἀσίου τινός. καὶ Ἀσία καὶ Ἀσιώνηἀπὸ Ἀσίας τῆς μητρὸς Προμηθέως. ∆οῦριν δὲ (FGrHist 76 F 81) †̓Αριστοτέλης† φησὶ λέγειν ὅτι ἐκλήθη Ἀσιὰς ἀπὸ τῶν χρωμένων Λεσβίων, οἵτινες οἰκοῦσι πρὸς τῇ Ἀσίᾳ. οἱ δὲ ἀπὸ Τυρρηνοῦ Λυδοῦ εὑρόντος πρώτου τὸ τρίγωνον ὄργανον. οἱ δὲ ἀπὸ Τερπάνδρου. alpha.2957 Ἀσιάδος κρούματα· τῆς κιθάρας. οὕτως Ἀριστοφάνης (Thesm. 120). καὶ ἄσσιστα· ἔγγιστα. alpha.2958 Ἀσκάντησ· κλινίδιον εὐτελές. καὶ ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν ὁ σκίμπους. ὁ δὲ κράββατοσ οὐδὲ παρ' ἑνί. alpha.2959 Ἀσκαρδαμυκτὶ ὁρᾶν· μὴ καταμύοντα. Ἀριστοφάνης (Equ. 292). alpha.2960 Ἀσκέραι· ὑποδήματα Ἀττικά. alpha.2961 Ἀσκαλαβώτην, οὐχὶ καλαβώτην λέγουσι· μᾶλλον δὲ γαλεώτην. Μένανδρος (fr. 163 K. .TH). alpha.2962 9Ἄσκευον· ἀντὶ τοῦ ἀπαράσκευον. alpha.2963 Ἀσκήσασα· μετ' ἐπιμελείας ὑφάνασα, κοσμήσασα. alpha.2964 9Ἄσκησισ· ἀγωνιᾶν καὶ ὡς ἡμεῖς τὸ δεδιέναι καὶ προσδοκᾶν τὸ μέλλον λέγουσιν οἱ παλαιοὶ καὶ Πλάτων. alpha.2965 9Ἄσκησίσ ἐστιν ἐπίμονος πόνος πρὸς τὸ οἱονοῦν πρᾶγμα. alpha.2966 Ἀσκητικόσ· φιλομαθής, φιλόσοφος. alpha.2967 9Ἄσκοπον· ἀντὶ τοῦ ἀπροσδόκητον. alpha.2968 Ἀσκληπιεῖον· πεντασυλλάβως λεκτέον. alpha.2969 Ἀσκοπήρα· Ἑλληνικὸν τὸ ὄνομα. alpha.2970 Ἀσκορδίνωτοσ· ὁ μὴ σκορδινώμενος. σκορδινᾶσθαι δέ ἐστι τὸ τὰ μέλη διατείνειν, ὃ μάλιστα ἐπὶ τῶν ἀφυπνισθέντων συμβαίνει. alpha.2971 Ἀσκούμενοσ· κατασκευάζων, κοσμῶν. alpha.2972 Ἀσκωλιάζοντεσ· ἐφ' ἑνὸς ποδὸς ἐφαλλόμενοι ἢ στερούμενοι τῶν κατὰ φύσιν. alpha.2973 Ἀσκοθύλακοσ· ∆ιοκλῆς Βάκχαις (fr. 3 K.) καὶ Ἄρχιππος Ἀμφιτρύωνι <δευτέρῳ> (fr. 4 K.). alpha.2974 Ἀσκωλιάζειν· τὸ ἐπὶ θατέρῳ τοῖν ποδοῖν πορεύεσθαι χωλαίνοντα. οὕτω Πλάτων (Symp. 190d). καὶ σκιμβάζειν τὸ αὐτὸ τοῦτο λέγουσι. κυρίως δὲ ἀσκωλιάζειν ἐστὶ τὸ ἐπὶ τοῦ ἀσκοῦ ἅλλεσθαι. τιθέασι δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἅλλεσθαι τὸν ἕτερον τῶν ποδῶν ἄνω ἔχοντα. οἱ δὲ σύμποδα βεβηκότα ἅλλεσθαι. alpha.2975 Ἀσκῷ φλαυρίζεισ· οἷον οὐδενὶ καταπλήττῃ, σκιᾷ μορμολύττῃ. alpha.2976 Ἀσπάθητον χλαῖναν· ἀνύφαντον. alpha.2977 Ἀσπάλαθοσ· εἶδος ἀκάνθης τραχυτάτης. alpha.2978 Ἀσπαλιεύσ· ἁλιεύς, ἀπὸ τοῦ σπᾶν τὸ λίνον. λίνον δὲ ἡ ὁρμιά. alpha.2979 9Ἄσμα· τὸ δίασμα. οὕτω Σώφρων (fr. 79 Kaibel). καὶ ἄττεσθαι, ὃ ἡμεῖς διάζεσθαι· μεταβολὴ γὰρ τῶν βʹ ττ εἰς τὸ ζ ἐγένετο. alpha.2980 Ἀσμένωσ· χαίρων, ἡδέως, προθύμως. alpha.2981 Ἀσολοίκωσ· τὸ ἀφελῶς. alpha.2982 Ἀσπαίροντεσ· σκαρίζοντες. alpha.2983 Ἀσπαλίασ· ἁλιέως ἔργα. καὶ σπαλιεὺσ ἀπὸ τοῦ ἀποσπᾶν τὴν ἄγραν. alpha.2984 Ἀσπασία· πολυθρύλητος γέγονεν. ἦν δὲ γένος Μιλησία, δεινὴ δὲ περὶ λόγους. Περικλέους δέ φασιν αὐτὴν διδάσκαλον ἅμα καὶ ἐρωμένην εἶναι. δοκεῖ δὲ δυοῖν πολέμων αἰτία γεγονέναι, τοῦ τε Σαμιακοῦ καὶ τοῦ Πελοποννησιακοῦ. δοκεῖ δὲ καὶ ἐξ αὐτῆς ἐσχηκέναι Περικλῆς τὸν ὁμώνυμον αὐτῷ Περικλέα τὸν νόθον. alpha.2985 Ἀσπαστοί9· ἄσμενοι, θεοειδεῖς, ἡδεῖς. alpha.2986 Ἀσπασίωσ· προσηνῶς, φιλοφρόνως. alpha.2987 Ἀσπίσ· ὅπλον, σκουτάριον. alpha.2988 9Ἄσπονδοι· ἐχθροὶ ἀδιάλλακτοι. alpha.2989 9Ἄσπουδοσ· ὁ μὴ σπουδαῖος. †οὕτως Ἀρχίδης†. Εὔπολις Πόλεσιν (fr. 234 K.)· ἄσπουδος δ' ἀνὴρ σπουδαίου κακίων. alpha.2990 Ἀσπάζεσθαι· καὶ τὸ προσαγορεύειν, ὡς ἡμεῖς, καὶ τὸ χαίρειν τινὶ ἁπλῶς, καὶ ἀγαπᾶν καὶ φιλοφρονεῖσθαι. alpha.2991 Ἀσπαζόμεθα· καὶ σὺν τῷ σ ἀσπαζόμεσθ' ἐρετμὰ καὶ σκαλμίδια φησὶν ὁ κωμικός (com. adesp. fr. 607 K.). καὶ <πάντα> τὰ ὅμοια διττῶς λέγουσιν. alpha.2992 9Ἄσταχυσ καὶ σταφίσ· καὶ ὅλως τὸ πλεονάζειν τῷ α ἐν ἀρχῇ τῶν τοιούτων ὀνομάτων Ἀττικόν. alpha.2993 Ἀστεῖόν τι καὶ κατερρινημένον εἰπεῖν (Ar. Ran. 901)· κωμικὴ ἡ συμπλοκή. σημαίνει δὲ τὸ κατερρινημένον τὸ ἄκρως διειργασμένον. <ἐν> συνουσίᾳ χρῶ. alpha.2994 Ἀστάθμητοσ· ἄνισος. alpha.2995 Ἀσταθμητότατον· περὶ οὗ οὐδεὶς ἂν δύναιτο τεκμήρασθαι οὐδὲ σταθμήσασθαι, τί ποτε διανοεῖται ἢ τί †πρᾶξαι†. ∆ημοσθένης ἐν τῷ Παραπρεσβείας (19, 136). alpha.2996 9Ἄστεγοσ· ὁ μὴ ἔχων στέγην. λέγεται δὲ καὶ <ὁ> φλύαρος καὶ ἀνυπομόνητος. alpha.2997 Ἀστεῖοσ· εὐσύνετος, εὐπρόσωπος, χαρίεις, καλός, γελοιώδης. alpha.2998 Ἀστάνδησ· γραμματοφόρος. Περσικὸν τὸ ὄνομα. alpha.2999 Ἀσταφίδα καὶ 9ὀσταφίδα· οἱ Ἀττικοὶ ἑκατέρως λέγουσιν. alpha.3000 Ἀστείων· τῶν ἐν ἄστει διατριβόντων. alpha.3001 Ἀστεΐζεσθαι· τὸ χαριεντίζεσθαι. καὶ στεῖοσ ὁ χαρίεις. alpha.3002 Ἀστεϊζόμενοσ· ἀγλαϊζόμενος, ὡραϊζόμενος. alpha.3003 9Ἄστεκτα· ἀβάστακτα, ἀνυπομόνητα, οὐ δυνάμενα κατασχεθῆναι. alpha.3004 9Ἄστεσι· πόλεσι. alpha.3005 9Ἄστικτον· ἀνέπαφον χωρίον καὶ ἀνυπόθετον. alpha.3006 Ἀστικὸν ἐμπόριον· ἐν ᾧ οἱ ἀστοὶ Ἀθήνησιν ἐνεπορεύοντο. ἦν δὲ καὶ ἄλλο ξενικόν, ἐν ᾧ οἱ ξένοι. alpha.3007 Ἀστεμφέα· ἀμετακίνητον, βέβαιον. λέγεται δὲ καὶ ἐπιρρηματικῶς ἀστεμφῶς. alpha.3008 Ἀστερόεντα· ἤτοι ἀστέρας πεποικιλμένους ἔχοντα. alpha.3009 Ἀστέρων τέθριπποσ (Eur. Troad. 855)· τὸ ἅρμα τοῦ ἡλίου. alpha.3010 Ἀστιβήσ· ἀσφαλὴς ἢ ἄβατος. alpha.3011 Ἀστεϊσμόσ· πιθανολογία. alpha.3012 9Ἄστομοσ· ὁ μὴ δυνάμενος λέγειν. Σοφοκλῆς εἴρηκεν (fr. 73 N.2 † 76 R.). alpha.3013 Ἀστόξενοι· οἱ γένει ἐξ ἀρχῆς προσήκοντες, ἐπὶ δὲ τῆς ἀλλοδαπῆς γεγονότες. alpha.3014 Ἀστόσ· πολίτης. alpha.3015 9Ἄστικτον· ἔστι δὲ χωρίον τὸ μὴ ὑποκείμενον δανειστῇ καὶ μὴ ἔχον ὅρον, ἥτις ἦν στήλη δηλοῦσα ὅτι ἐπ' αὐτοῖς [...] δεδάνεικεν· ὅταν γὰρ ὑποκέηται, αὐτὸ τοῦτο ὁ δανείσας διὰ γραμμάτων δηλοῖ ἐπικειμένων τῷ χωρίῳ. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ἐπὶ οἰκίας γίνεται. alpha.3016 Ἀστραβηλάτησ· ὀνηλάτης. alpha.3017 Ἀστράβη· τὸ ἐπὶ τῶν †ἐφίππων† ξύλον, ὃ κρατοῦσιν οἱ καθεζόμενοι. καὶ αὐτὸ τὸ νωτοφόρον ὑποζύγιον. οἱ δὲ τὴν σωματηγὸν ἡμίονον ἀστράβην ἐκάλεσαν. alpha.3018 Ἀστράγαλοσ· κυρίως τὸ συνήθως λεγόμενον. καὶ ὁ σπόνδυλος τοῦ τραχήλου. καὶ ὁ πεττικός. καὶ βοτάνη δὲ οὕτω καλεῖται. alpha.3019 9Ἄστροις σημαίνεσθαι· τὸ μακρὰν καὶ ἔρημον ὁδὸν βαδίζειν. alpha.3020 Ἀστραγαλίζειν· Στράττις εἶπεν (fr. novum). alpha.3021 9Ἄστυ ἄστεοσ· οὐκέτι δὲ ἀναλόγως ἥμισυ ἡμίσεος, ἀλλ' ἡμίσεως. alpha.3022 Ἀστυγείτων· πλησιόχωρος. alpha.3023 Ἀστυνόμοσ· δέκα ἦσαν ἀστυνόμοι, πέντε μὲν ἐν Πειραιεῖ, πέντε δὲ ἐν ἄστει, οἷς ἔμελε περί τε τῶν αὐλητρίδων καὶ ψαλτριῶν καὶ κοπρολόγων καὶ τῶν τοιούτων. alpha.3024 Ἀστυπολεῖν· τὸ ἐν ἄστει διατρίβειν ἄγριον ὄντα. alpha.3025 Ἀστυφίαν καὶ στυσίαν· διά τε τοῦ φ καὶ διὰ τοῦ σ ὁμοίως ἐπὶ τοῦ †ἀσίτου† λέγουσιν. alpha.3026 9†Ἀστυφίαν παρὰ τὴν ἀγορασίαν, ἣν ἐκήρυσσον ἐν ταῖς ἐκκλησίαις†. alpha.3027 Ἀσύμβατον· ἀφιλίωτον. alpha.3028 Ἀσυμφανῶσ· ἐπικεκαλυμμένως, ἀδήλως. alpha.3029 Ἀσυνδυάστωσ· ἀσυμπλόκως, ἀσυζεύκτως. alpha.3030 Ἀσυνθεσία· παράβασις συνθηκῶν. alpha.3031 Ἀσύνθετοσ· ἀσύμφωνος, ἄμικτος. alpha.3032 Ἀσυνθετώτατον· ∆ημοσθένης ἐν τῷ Περὶ τῆς παραπρεσβείας (19, 136) ἐπὶ ὄχλου τάττει τὸ ὄνομα, ἀντὶ τοῦ ἀπιστότατον καὶ ἀβεβαιότατον καὶ πίστεις διὰ τὸ ἀβέβαιον οὐ τιθέμενον. <ἢ ἀνομόλογον καὶ ἀσύμφωνον· ὁμολογίαι γὰρ αἱ συνθῆκαι. ἢ ἀντὶ τοῦ ἀσυνετώτατον. Ὅμηρος δὲ ἀντὶ τοῦ ὃ μὴ δύναταί τις συνιέναι, τί ποτε φρονεῖ· φησὶ γάρ (Z 334)· σὺ δὲ σύνθεο καί μευ ἄκουσον>. alpha.3033 Ἀσύντακτον· μὴ συντεταγμένον, μὴ συμφραξάμενον. alpha.3034 Ἀσυντελήσ· ἀσύμφορος, ἀχρήσιμος. alpha.3035 Ἀσύφηλον· ἀπαίδευτον, ἀνόητον. alpha.3036 Ἀσφάλεια μὲν καὶ ἀσφαλὲς Ἑλληνικά, τὸ δὲ σφαλίζεσθαι βάρβαρον. alpha.3037 Ἀσφαλεστέρωσ· Πλάτων. alpha.3038 Ἀσφάραγον· φάρυγα, στόμαχον, λαιμόν. λέγεται δὲ καὶ τὸ ἐξ ἀκανθῶν φυόμενον. ἔστι δέ τι καὶ βοτάνης εἶδος ἀσφάραγος πρὸς τὰς καθάρσεις ἐπιτήδειον. οὕτω μὲν οἱ Ἀττικοὶ διὰ τοῦ φ προφέρουσιν, οἱ δὲ πολλοὶ μὴ ἀκριβοῦντες διὰ τοῦ π λέγουσι. καὶ ἁπλῶς τὰ τῶν λαχάνων ὄρμενα ἀσπαράγους καλοῦσιν. alpha.3039 Ἀσφόδελοσ· σκιλλῶδες φυτὸν φύλλα ἔχον μακρὰ καὶ ἀνθέρικον ἐσθιόμενον. καὶ τὸ σπέρμα δὲ αὐτοῦ φρυγόμενον καὶ ἡ ῥίζα κοπτομένη μετὰ σύκων πλείστην ὄνησιν ἔχει. προπαροξυτόνως δὲ ἀναγνωστέον. τὸν δὲ τόπον, ἐν ᾧ φύεται, ὀξυτονητέον, ὡς καὶ παρ' Ὁμήρῳ (λ 539)· κατ' ἀσφοδελὸν λειμῶνα. alpha.3040 Ἀσχάλλων· ἀδημονῶν, λυπούμενος, χαλεπαίνων, ἀγανακτῶν. alpha.3041 Ἀσχέτωσ· ἀμέτρως. alpha.3042 Ἀσχέδωροσ· παρ' Αἰσχύλῳ (fr. 261 N.2 † 461 M.) ὁ ἐκ τῆς ἰδίας ἀλκῆς ἄσχετα δωρούμενος, οἷον βίαιος. Ἰταλιῶται τὸν σύαγρον ἀσχέδωρον καλοῦσιν. alpha.3043 Ἀσχολοῦμαι καὶ ἀσχολεῖ καὶ ἀσχολεῖσθαι λέγουσιν Ἀττικοί. alpha.3044 Ἀσώδης ἐστί9· [...] λέγουσιν οὕτως. Αἰσχύλος δὲ (Suppl. 31) †ἐφυλώδης†. ὁ δὲ ἰατρὸς (Hipp. Art. 19 † 4, 132, 14 L.) τὸν πρὸς τὰ σιτία ἀτάκτως διακείμενον καὶ ἀηδῶς. alpha.3045 Ἀσωμένη· λυπουμένη. alpha.3046 Ἀσώτωσ· αἰσχρῶς. alpha.3047 Ἀσώδησ· ἀμμώδης. alpha.3048 Ἀταλαίπωρον· ἄπονον. ἢ τὸ ἐξ ἑτοίμου λεγόμενον καὶ οὐ μετὰ ἀποδείξεως. ἢ τὸ εὐχερὲς καὶ φανερόν. alpha.3049 Ἀταλαιπώρωσ· ῥᾳθύμως, ὀλιγώρως. Ἀριστοφάνης <∆αναΐσιν (fr. 254 K.)· οὕτως αὐτοῖς ἀταλαιπώρως ἡ ποίησις διέκειτο>. alpha.3050 Ἀτάλαντον· ἴσον, παραπλήσιον. alpha.3051 Ἀταλῇσιν (ψ 222)· ἁπαλαῖς, νεογναῖς. alpha.3052 Ἀτάλλει· τρέφει, τιθηνεῖ, φιλεῖ, σαίνει, σκιρτᾷ, χαίρει. alpha.3053 Ἀταλόν· νήπιον, ἁπαλόν. alpha.3054 Ἀταμίευτον· ἀδιοίκητον. ἢ οὗπερ οὐκ ἔστι ταμιεῖον. λέγεται δὲ οὕτως καὶ τὸ πρόχειρον καὶ ἐν ἑτοίμῳ. alpha.3055 Ἀτάρ· καὶ δὴ ἢ πλήν, ἅτε δή. ἢ ὅμως. ἢ ἀντὶ τοῦ δέ. alpha.3056 Ἀτάρβητοσ· ἄφοβος, ἄτρομος. alpha.3057 Ἀτὰρ δέ9· πλὴν ὅμως. alpha.3058 Ἀτὰρ ὡσ· εἶτα δή, ὅμως. alpha.3059 Ἀτὰρ οὖν· διὰ τοῦτο οὖν. alpha.3060 Ἀταρνεύσ· πολίχνιόν τι καταντικρὺ Λέσβου κείμενον. alpha.3061 Ἀτάσθαλα· ἄδικα, ἁμαρτωλά. alpha.3062 9Ἆται· πληροῦται. Ἱπποκράτης. alpha.3063 Ἀτέγκτοισ· τοῖς μήτε δακρύουσι μήτε ἱδροῦσιν, ἀβρόχοις. alpha.3064 9Ἄτεγκτος ἄνθρωποσ· ὁ μὴ βρεχόμενος μήτε προσιέμενος παραμυθίαν, ἀλλὰ σκληρὸς ὢν ὡς πέτρα ἢ ἄλλο τι τῶν σκληρῶν, ὡς μὴ ὑπὸ ὕδατος βρέχεσθαι. alpha.3065 9Ἄτεγκτοσ· ἄπιστος καὶ ἀναίσθητος, οἷον ὁ μήτε παραινέσει μήτε φόβῳ τὴν πώρωσιν καὶ τὸ τοῦ ἤθους σκληρὸν τεγγόμενος ἢ μαλαττόμενος. alpha.3066 9Ἅτε· ὡς ἄν. alpha.3067 9Ἅτε δή9· ὡς δή. alpha.3068 Ἀτέκμαρτον· ἀτελείωτον, ἀκαταστόχαστον. alpha.3069 Ἀτελῆ9· ἀδάπανα, ὡς πολυτελῆ τὰ πολυδάπανα. alpha.3070 Ἀτέλεια· ἀλειτουργησία. alpha.3071 Ἀτελεύτητον· ἀτελείωτον. ἢ ἀΐδιον, οὐκ ἔχον τελευτήν. alpha.3072 Ἀτέλεστοσ· ὁ θεῷ μὴ τετελεσμένος. alpha.3073 Ἀτενέσ· εὐθύ, συνεχές, παντελῶς, καθόλου, παραχρῆμα, ἄγαν, ἰσχυρῶς. alpha.3074 Ἀτενὴς καὶ ἀτεράμων ἄνθρωποσ· οἷον ἀτεράμων ἐστὶν ὁ σκληρὸς καὶ οὐκ ἔχων τέρεν, ὃ σημαίνει ἁπαλόν. ὡσαύτως καὶ ὁ ἀτενὴς σκληρὸς καὶ ἀντίτυπος. τὸ μέντοι ἀτέραμνον ἐπὶ τῶν δυσεψήτων ὀσπρίων τιθέασι, τὸ δὲ τέραμνον ἐπὶ τῶν ῥᾳδίως ἑψομένων. οὕτω Πλάτων (Leg. 9, 853d) καὶ Μένανδρος (fr. novum) καὶ Ἀριστοφάνης (Vesp. 730), ὥς φησι Φρύνιχος (Praep. soph. 33, 9 cf. 11, 4). alpha.3075 Ἀτενήσ· συντείνας· ἀτενίζειν γὰρ τὸ συντείνειν καὶ ἐπερείδειν τὴν ὄψιν. alpha.3076 9Ἄτερ· ἐκτός, χωρίς. alpha.3077 9Ἅτερα· ἄλλα. alpha.3078 Ἀτέραμνον· σκληρόν, δυσμετάβλητον. alpha.3079 Ἀτεράμων· ἀκαταπόνητος. alpha.3080 Ἀτεράμονεσ, οὐχὶ ἀτέραμνοι. <καὶ τὸ ἑνικὸν ἀτεράμων, οὐχὶ ἀτέραμνος>. καὶ ὄσπρια ἀτεράμονα, οὐχὶ ἀτέραμνα. Ἀριστοφάνης Ἀχαρνεῦσιν (181)· ἀτεράμονες, Μαραθωνομάχαι, σφενδάμνινοι. alpha.3081 Ἀτερμάτιστοσ· ἀβέβαιος, ἀθεμελίωτος. alpha.3082 Ἀτερπὲς ἔργον· τὸ μὴ καθ' ἡδονὴν πραττόμενον. alpha.3083 Ἀτέχνοισ· ἀπανούργοις ἢ ἀπείροις. alpha.3084 Ἀτεχνωσ· περισπωμένως μὲν ἀντὶ τοῦ σαφῶς ἢ βεβαίως ἢ ἀσφαλῶς ἢ φανερῶς, παροξυτόνως δὲ ἀντὶ τοῦ ἀμελῶς καὶ ἄνευ τέχνης. alpha.3085 9Ἄτη· ἡ ζημία. Ἡσίοδος (Op. 231) καὶ Σοφοκλῆς (OT 1284). alpha.3086 Ἀτημελήτουσ· ἀπρονοήτους, λίαν ἠμελημένους. alpha.3087 Ἀτημελὲσ καὶ τημέλητοσ καὶ τημελήτωσ λέγουσιν. alpha.3088 Ἀτημελῶσ· ἀμελῶς, ἀνεπιστημόνως. alpha.3089 Ἀτηρία· ἀναίδεια. alpha.3090 Ἀτηρὸν κακόν· οἷον ἰταμόν. alpha.3091 Ἀτηρότατον· Ἀριστοφάνης (Vesp. 1299). Πλάτων δὲ τηρίασ (fr. 182 K.). alpha.3092 Ἀτίθασον· ἀνήμερον. alpha.3093 9Ἄτιμοσ· λέγεται μὲν ὁ ἀπεστερημένος τῆς ἐπιτιμίας, ὥστε μήτε βουλεύειν μήτε δικάζειν μήτε τὰ κοινὰ πολιτεύεσθαι. ∆ημοσθένης δὲ τὸν ἀτιμώρητον ἄτιμον εἶπεν (9, 42), οἷον τὸν τοῦ τιμήματος καὶ τῆς καταδίκης ἀφειμένον. alpha.3094 Ἀτίμητος ἀγὼν καὶ τιμητόσ· ἀτίμητος μὲν ὁ μηδὲν ἐκ τῶν νόμων ἔχων ὡρισμένον τίμημα, ἀλλὰ τῇ τῶν δικαστῶν γνώμῃ ἰθυνόμενος. τιμητὸς δὲ ὁ ἐκ τῶν νόμων ἔχων ὡρισμένον τὸ τίμημα. alpha.3095 Ἀτιμαγέλησ· ὁ ἀποστάτης τῆς ἀγέλης ταῦρος. οὕτω Σοφοκλῆς (fr. 922 N.2 † 1026 R.). alpha.3096 9Ἄτιμοσ· ἰδίως ∆ημοσθένης <ἐν Φιλιππικοῖς> (9, 42) τὸν ἀτιμώρητον λέγει, τουτέστιν ὃν ἄν τις ἀποκτιννὺς <οὐχ ὑπόκειται ἐπιτιμίῳ, ἀλλ'> ἔστι καθαρὸς αἰτίας· ὁ οἷον τὸν ἄτιμον ἀνελών. alpha.3097 Ἀτίμωσισ· Λυσίας εἴρηκε (fr. novum) καὶ τιμοσύνην Σοφοκλῆς (fr. 1026a R.) καὶ ἀτιμῶν ∆ημοσθένης (45, 84), ἀντὶ τοῦ ἀτιμάζων. τιμοῦντι Φρύνιχος (fr. νοῃυμ)· τιμοῦντι καὶ ἀτιμοῦντι τοὺς βελτίονας. τιμώσαντεσ δὲ Θεόπομπος (fr. novum)· αἰσχρῶς ἀτιμώσαντες ἐξελαύνετε. alpha.3098 Ἀτιμώρητοσ· ἀβοήθητος {ἢ θαυμαστός}. ἔστι δ' ὅτε καὶ ὁ μὴ διδοὺς τιμωρίαν. alpha.3099 Ἀταλάντη· τριήρης τις ἦν ὀνομασθεῖσα ἀπὸ Ἀταλάντης, ἥτις ἦν ὀξυτάτη δραμεῖν. ἢ ὅτι ἰσόζυγος ἦν, ὡς ∆ιῒ μῆτιν ἀτάλαντον (B 169). alpha.3100 Ἀτλήτῳ9· ἀνυπομονήτῳ. alpha.3101 Ἀτμίσ· ἀναθυμίασις, ἄκρον πυρός. alpha.3102 Ἀτμῶν· ἀναθυμιάσεων. alpha.3103 9Ἄτομα· λεπτότατα. alpha.3104 9Ἄτοπον· ἀντὶ τοῦ ἄλογον, θαυμάσιον, παράδοξον, ξένον, κακόν, μοχθηρόν. καὶ ὃ μὴ ἔχει τόπον. καὶ ἀνυπονόητον, ὃ μὴ ἔστι τοπάσαι. alpha.3105 9Ἄτοπον· οὐ τὸ πονηρῶς ἔχον καὶ φαύλως, ἀλλὰ τὸ ξένον καὶ ἰδιάζον. καὶ τόπωσ τὸ ἀσυνήθως καὶ ἀνεπιφάτως· ἀτόπως καθίζων καὶ οὐδὲ γιγνώσκειν δοκῶν φησὶ Φερεκράτης (fr. 163 K.). alpha.3106 9Ἄτομον· ἀντὶ τοῦ ἄτμητον. σημαίνει δὲ καὶ τὸ καθ' ἕκαστον. alpha.3107 Ἀτοπωτάτη· Φερεκράτης (fr. novum). alpha.3108 9Ἄτρακτον· βέλος μεταφορικῶς. alpha.3109 Ἀτραπίζειν· βαδίζειν ἢ ὁδοιπορεῖν. οὕτω Φερεκράτης (fr. 26 K.). alpha.3110 Ἀτραπούσ· ὁδοὺς τετριμμένας. alpha.3111 Ἀτρέα· καὶ καθόλου τὰς ἀπὸ τῶν εἰς ευς συμφώνῳ παραληγομένων αἰτιατικὰς μηκύνουσι, τὰς δὲ διὰ καθαροῦ τοῦ ευ συναιροῦσι· Χοᾶ καὶ Μηλιᾶ καὶ Σουνιᾶ. Ἴωνες δὲ συστέλλουσι τὰς προτέρας. Ἀτρέα καὶ Πηλέα βραχέως λέγοντες· διὸ καὶ παρὰ τοῖς τραγικοῖς οὐκ ἀναγκαῖον ἐκτείνειν, εἰ μὴ μέτρον ἀναγκάζει. καὶ τὰς ἀπὸ τῶν εἰς ης ὁμοίως· τὸ γὰρ συστέλλειν Ἰακόν. Ἀριστοφάνης <Γεωργοῖς (fr. 106 K.)· †καχέτας† καὶ Μεγακλέας καὶ μαλακούς>. alpha.3112 Ἀτρέως ὄμματα· οἱονεὶ ἄτρεπτα καὶ σκληρά. εἴρηται δὲ ἀπὸ τῆς Ἀτρέως παρανομίας, ὃς ὑπονοήσας ἐκ διαβολῆς τὸν ἀδελφὸν Θυέστην μοιχεύειν Ἀερόπην τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, τὰ τέκνα τοῦ Θυέ στου συγκόψας καὶ ἑψήσας δειπνοῦντι παρέθηκε τῷ πατρί, αἴσθησιν παρασχὼν τῆς συμφορᾶς ἐκ τοῦ τελευταῖα τὰ ἄκρα παραθεῖναι. alpha.3113 Ἀτρεκεῖ9· ἀληθεῖ, ἀκριβεῖ. alpha.3114 Ἀτρεκέσ· ἀληθές, ἀκριβές. alpha.3115 Ἀτρέμασ· ἠρέμα. <καὶ τρέμα> λέγουσι καὶ τρεμεῖν.9 alpha.3116 Ἀτρεμία· ἡσυχία. alpha.3117 Ἀτρεμίζων· ἑδράζων. alpha.3118 Ἀτρείδαιν· τὴν γενικὴν περισπᾶν ἀξιοῦσιν οἱ ἀναλογικοί, τὴν δὲ δοτικὴν βαρυτονεῖν. alpha.3119 9Ἄτριψ· ὁ οὐκ ἐντριβής τινι πράγματι. alpha.3120 Ἀτριβὴς φροντὶσ λέγουσιν. alpha.3121 9Ἄτρυτοσ· ἀκαταπόνητος. alpha.3122 9Ἄτρυτον λῆμα· τὸ μὴ τρυόμενον μηδὲ κάμνον· τρύειν γὰρ καὶ τρύεσθαι τὸ κάμνειν. alpha.3123 Ἀτρύφεροσ· ἔστιν ἡ λέξις ἐν Βάπταις Εὐπόλιδος (fr. 69 K.)· ὅτι οὐκ ἀτρύφερος οὔτ' ἄωρός ἐστ' ἀνήρ. alpha.3124 αττα· τινὰ ἢ ἅτινα. ἢ παραπλήσιον ἢ ὀλίγα. ∆ημοσθένης (19, 304) ἐπὶ τοῦ ὅσα ἔλαβε τὴν λέξιν. τῶν δὲ κωμικῶν τις τὸ αττα ἐπὶ ἀριθμοῦ ἔταξεν, ἕτερος δὲ ἐπὶ χρόνου. alpha.3125 αττα· σημαίνει δʹ· ἀντὶ μὲν τοῦ ὅσα ἢ ἅτινα παρὰ Ἀντιφῶντι (fr. 27 Th.), ἀντὶ δὲ τοῦ τινὰ ἢ ποῖά τινα παρὰ ∆ημοσθένει ἐν Φιλιππικοῖς (4, 50). ἐνιαχοῦ δὲ παρέλκει τὸ αττα. alpha.3126 αττα· σημαίνει μὲν ἡ φωνή, ὁπότε ψιλοῦται, τὸ τινὰ ἢ καὶ τὸ ὀλίγα. ὁπότε δὲ δασύνεται, τὸ ἅτινα, ὅπερ οἱ Ἴωνες ἅσσα λέγουσι. σημαίνει δὲ καὶ τὸ ἅπερ ἄν. ἐνίοτε δὲ καὶ ὡς παρέλκον. παραλαμβάνεται δὲ καὶ <χρονικῶς μετὰ> τοῦ πότε καὶ τοῦ πηνίκα καὶ τῶν ὁμοίων. alpha.3127 Ἀτταγᾶσ· ὄρνις οὕτω καλεῖται ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν. καὶ αἱ πλάγιοι ἀτταγᾶ καὶ ἀτταγᾶν. καὶ τὸ πληθυντικὸν οἱ ἀτταγαῖ. alpha.3128 Ἀττάραγοι· αἱ ψίχες ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν καλοῦνται. οἱ δὲ τὴν ἐπὶ τῶν ἄρτων ὑπὸ τοῦ πυρὸς ἐπανισταμένην φλύκταινάν φασιν οὕτω λέγεσθαι. alpha.3129 9Ἄττεσθαι· ὃ ἡμεῖς διάζεσθαι. Ἕρμιππος Ἀθηνᾶς γοναῖς(fr. 2 K.)· ἀπὸ τῆς τραπέζης τουτονὶ τὸν στήμονα ἄττεσθ' ἐπινοῶν. alpha.3130 9Ἄττισ· παρὰ Φρυξὶ μάλιστα τιμᾶται ὡς πρόσπολος τῆς μητρὸς τῶν θεῶν. alpha.3131 9Ἄττιν, οὐχὶ Ἄττια. ∆ημοσθένης (18, 260). alpha.3132 Ἀττέλαβοσ· ἀκρίς τις. alpha.3133 9Ἄττει· πηδᾷ, ἅλλεται. alpha.3134 Ἀττικισμόσ· ἡ πρὸς πρὸς τοὺς Ἀττικοὺς οἰκειότης καὶ εὔνοια, ὡς Λακωνισμὸς ἡ πρὸς Λάκωνας. alpha.3135 Ἀττικόσ· τοῦτο τιθέασιν ἐπὶ τοῦ Ἀθηναῖος. alpha.3136 Ἀττικοῖς γράμμασιν· ∆ημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Νεαίρας (59, 76) ἀντὶ τοῦ τοῖς παλαιοῖς· τὴν γὰρ τῶν κδʹ στοιχείων γραμματικὴν ὀψέ ποτε παρὰ τοῖς Ἴωσιν εὑρεθῆναι. alpha.3137 Ἀττικουργέσ· τὸ εἰργασμένον τὸν Ἀττικὸν τρόπον· οὐ μόνον ὑποδήματα καὶ σκεῦος, ἀλλὰ καὶ ῥήματα καὶ εἴ τι ἄλλο. ττικουργῆ9 φησι Μένανδρος (fr. 829 K. .TH). alpha.3138 Ἀττικωνικόσ· ἡ τοιαύτη παραγωγὴ τῶν ὀνομάτων παρὰ τοῖς Ἀθηναίοις ἱκανῶς λέγεται. Ἀριστοφάνης Ὁλκάσι (fr. novum).alpha.3139 Ἀττικὴ φωνή9· Πλάτων εἶπεν (Crat. 398d), ττίκισισ δὲ Κηφισόδωρος (fr. novum) καὶ ττικουμένη Λεύκων (fr. novum) καὶ Ἀττικηρῶσ ἐπιρρηματικῶς ἀντὶ τοῦ Ἀττικῶς Ἄλεξις (fr. 213, 4 K.).alpha.3140 Ἀτύραννος πόλισ· ἡ μὴ τυραννουμένη. ∆ημήτριος ἐν τῇ Σικελίᾳ (fr. novum)· τὸν δῆμον ἀνασῶσαι μὲν [...] κατοικίσαι ἐλεύθερον ἀτύραννον. οὕτως Φρύνιχος (Praep. soph. 30, 15). alpha.3141 Ἀτυφία· <*** τῦφος γὰρ> τὸ περὶ μηδὲν σπουδάζειν, ἀλλὰ πάντων προσποιεῖσθαι καταφρονεῖν καὶ εἶναι ὑπερόπτην, ἀφιλότιμον καὶ ἄσπουδον. alpha.3142 Ἀτύφου μοίρασ (Pl. Phaedr. 230a)· τῆς ἀβλαβοῦς ὑπὸ τύφου. alpha.3143 Ἀτυφία· ταπεινοφροσύνη. alpha.3144 9Ἄτυφον· <ἐν Φαίδρῳ (230α) τὸ> ἀβλαβές, ἐπεὶ τὸ τῦφον βλάπτει. καὶ 9ἐπιτεθυμμένον (Pl. Phaedr. 230a). ὁμοίως· τὸ γὰρ θύψαι ἐπικαῦσαι. καὶ θυμάλωπεσ οἱ ἀπολελειμμένοι τῆς θύψεως ἄνθρακες, οἱ ἡμίκαυστοι. alpha.3145 Ἀτυχεῖν· τὸ μὴ τυγχάνειν τινός, ἀλλὰ διαμαρτάνειν. Εὔπολις ∆ήμοις (fr. 114 K.)· λέγ' ὅτου 'πιθυμεῖς· οὐ γὰρ ἀτυχήσεις ἐμοῦ. alpha.3146 Ἀτυχῆσαι· μὴ τυχεῖν. alpha.3147 αὖ9· ποτὲ μὲν ἀντὶ τοῦ πάλιν, ποτὲ δὲ ἐκ περιττοῦ τιθέασιν. alpha.3148 αὑαίνεται· ξηραίνεται· αὗοι γὰρ οἱ ξηροί. καὶ αὑασμόσ· ξηρασία. ἡ πρώτη δασεῖα. Ἀριστοφάνης (fr. 612 K.)· <ἐνταῦθα δὴ παιδάριον ἐξαυαίνεται. καὶ ἑτέρωθι (fr. 613 K.)· ὥστ' ἔγωγ' ηὑαινόμην θεώμενος>. alpha.3149 αὑάνθη· ἐξηράνθη. alpha.3150 αὐγῶ9· ἀντὶ τοῦ αὐγάζομαι. alpha.3151 αὔδα· λέγε. alpha.3152 αὐδή9· φωνή. alpha.3153 αὐδήεσσα· ὀνομαστή, ἔνδοξος. αὐδωμένη, εἰς ὁμιλίαν καὶ φωνὴν ἀνθρώπων ἀφικνουμένη. alpha.3154 αὐδήσασ· φωνήσας, βοήσας. alpha.3155 αὔεσθαι πῦρ καὶ 9ἐναύεσθαι· Ὅμηρος εἶπεν (cf. e 490) καὶ Ἀριστοφάνης (fr. 750 K.) καὶ Κρατῖνος (fr. 409 K.). alpha.3156 αὐθάδησ· αὐτάρεσκος, θυμώδης, θρασύς, ὑπερόπτης. alpha.3157 αὐθαίρετοσ· αὐτεπάγγελτος. alpha.3158 αὐθέκαστα· αὐτὰ τὰ γενόμενα, οἷον ἀκριβῶς καὶ συντόμως. καὶ λόγοι αὐθέκαστοι οἱ σαφεῖς καὶ σύντομοι· ἢ οἱ ἀληθεῖς. Ἡρόδοτος δὲ διαλύων φησὶν (5, 13, 3) αὐτὰ ἕκαστα, οἷον αὐτὴν τὴν ἀλήθειαν. λέγεται δὲ αὐθέκαστα καὶ τὰ ἀπότομα καὶ σκληρά. Μένανδρός φησι (fr. 736 K. .TH)· πικροῦ γέροντος, αὐθεκάστου τὸν τρόπον. Ποσείδιππος δὲ ἀντὶ τοῦ ἁπλοῦ ἐχρήσατο (fr. 40 K.). alpha.3159 αὐθέκαστοσ· ὁ ἀκριβὴς καὶ σκληρὸς καὶ αὐστηρὸς τῷ λόγῳ καὶ ἀπαρέγκλιτος τῷ τρόπῳ καὶ ἀπαρακάλυπτος. καὶ αὐθέκαστα τὰ ἁπλᾶ καὶ ἀληθῆ ἀκριβῶς. alpha.3160 αὐθέντησ· οὐχ ὁ δεσπότης, ἀλλ' ὁ αὐτοχειρίᾳ φονεύς. λέγεται δὲ ὁ αὐτὸς ἐντελέστερον καὶ αὐτοέντης. alpha.3161 αὐθέντησ· Λυσίας (fr. 125 S.) ἰδίως αὐτὸ ἔταξεν ἐπὶ τῶν λʹ, καίτοι δι' ἑτέρων εἰργάζοντο τοὺς φόνους· ὁ γὰρ αὐθέντης ἀεὶ τὸν αὐτόχειρα σημαίνει. αὐθεντὶσ δὲ θηλυκῶς εἴρηκεν Εὐριπίδης (fr. novum). alpha.3162 αὐθημερόν· Θουκυδίδης (2, 12, 2). alpha.3163 αὖθι· αὐτόθι. alpha.3164 αὐθιγενήσ· αὐτόχθων, γνήσιος. alpha.3165 αὖθισ· ἐξ ἀρχῆς, πάλιν, ἐκ δευτέρου. σημειωτέον δὲ ὅτι τὸ μὲν αὖθις Ἀττικόν, τὸ δὲ αὖτις Ὁμηρικόν. alpha.3166 αὖθις αὖ πάλιν (Soph. Phil. 952)· ἐξ ἀρχῆς δὴ πάλιν. ἢ ἐκ δευτέρου δὴ πάλιν. alpha.3167 αὔθαιμοσ· {εἰς σίδηρον}. Νικόμαχος (fr. νοῃυμ)· [...] εἰς σίδηρον ᾖξεν αὔθαιμος σπορά. αὐθαίμων δὲ Σοφοκλῆς (Tr. 1041). alpha.3168 αὐθωρήτουσ· συντόμους. alpha.3169 αὐλαία· τὸ τῆς σκηνῆς παραπέτασμα. <κέχρηται δὲ αὐτῷ> Ὑπερείδης <ἐν τῷ κατὰ Πατροκλέους> (fr. 139 J.). alpha.3170 αὔληρον· ἱμὰς ἢ σχοινίον, ὅπερ οἱ Ἴωνες εὔληρον. alpha.3171 αὐλεία θύρα· πυλών. ἡ καὶ αὔλειος. alpha.3172 αὔλια· ἀντὶ τοῦ ἐπαύλεις. ἢ ἀντὶ τοῦ τὰς μικρὰς αὐλάς. οὕτως Λυσίας (fr. 85 S.) καὶ Αἰσχίνης (3, 119). alpha.3173 αὐλίζεται· κοιμᾶται, φυλάττει, παρεμβάλλει. οὕτως Εὔπολις (fr. 322 K.). alpha.3174 αὐλίζεσθαι· τὸ ἐπὶ τῆς αὐλῆς διανυκτερεύειν καὶ κατάγεσθαι καὶ ἐπαυλίζεσθαι καὶ ἐπιμένειν. alpha.3175 αὐλίκουροι· φύλακες. alpha.3176 αὔλειοσ· ἡ ἀπὸ τῆς ὁδοῦ πρώτη θύρα τῆς οἰκίας. alpha.3177 αὐλείους θύρασ· καὶ ἑνικῶς αὔλειον λέγουσιν ὡς ἡμεῖς. Ἀριστοφάνης <∆αναΐσι (fr. 255 K.)· πρὸς τὸν στροφέα τῆς αὐλείας ἐχίνου κεφαλῆς κατορύττειν>. alpha.3178 αὐλιζόμενοι· Ἀντιφῶν (87 B 68 D. .K) ἀντὶ τοῦ κοιμώμενοι. alpha.3179 αὐλόσ· μουσικόν τι ὄργανον. καὶ ὁ εἰς εὐθὺ ἐξακοντισμὸς τοῦ αἵματος καὶ περόνης τι μέτρον. λέγεται δὲ αὐλὸς καὶ τὸ στάδιον. καὶ τῶν βασιλικῶν ἵππων τὸ ἔμπλεγμα. alpha.3180 αὐλὸς χορευτήσ· Σοφοκλῆς (fr. 828f R.)· παπαῖ χορευτὴς αὐλὸς οὐκέτι ψοφεῖ. alpha.3181 αὐλών· ἔστι μὲν τόπος ἐπιμήκης καὶ στενός, ἀγκάλαις οἷον περιεχόμενος. λέγεται δὲ ἰδίως καὶ τόπος τῆς Ἀττικῆς καὶ αὐτὸς ἐπιμήκης ὢν καὶ στενός. alpha.3182 αὐλῶνεσ· φάραγγες ἢ τόποι πλατεῖς περὶ τὰ ὄρη. alpha.3183 αὐλωνίζουσα· †ἐναύλως† διάγουσα. alpha.3184 αὐξανόμενοσ· Φερεκράτης εἴρηκεν (fr. novum). alpha.3185 αὐξάνεσθαι· Πλάτων Θεαιτήτῳ (163ξ). καὶ αὐξήσεσθαι ὁ αὐτόσ (Reip. 6, 497a), αὔξιμον δὲ Εὐριπίδης (fr. 1098α Snell). alpha.3186 αὔξησισ· Πλάτων <Νόμων> ιαʹ (10, 897a)· ἄγονται πάντα εἰς αὔξησιν καὶ φθίσιν. alpha.3187 αὔξην καὶ ἄνθην καὶ βλάστην· παροξυτονεῖν ἀξιοῦσι πάντα τὰ τοιαῦτα. ἔστι καὶ παρὰ τοῖς κωμικοῖς (com. adesp. fr. novum) καὶ παρὰ Πλάτωνι. Ἐπίκουρος δὲ (fr. novum) πλεονάζει ἐν αὐτοῖς καὶ διὰ τοῦτο προσίσταται, ὥσπερ ἀττικίζων. alpha.3188 αὐξίσ· εἶδος θυννίδος, ἥν τινες κορδύλην. Φρύνιχος <Τραγῳδοῖς (fr. 56 K.)· καὶ τέμαχος αὐξίδος>. alpha.3189 αὔραν· πνοήν. alpha.3190 Ἀυπνίαν· Σοφοκλῆς (fr. 1027a R.), υπνεῖν δὲ Ἀριστοφάνης (fr. novum). καὶ ύπνωσ Σαννυρίων (fr. 2 Dem.). καὶ υπνεῖσθαι λέγουσιν. alpha.3191 αὐρίβατον· τὸ αὖρι τιθέασιν ἐπὶ τοῦ ταχέως καὶ τάχα, οὐκ ἀπὸ τῆς αὔρας, ἀλλὰ κατά τινα βαρβαρικὴν λέξιν. τάχα δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ αὔριον. alpha.3192 Ἀῧσαι (ι 65)· βοῆσαι. καὶ τὸ θιγεῖν καὶ ἅψασθαι. ἔνιοι δὲ ἀντὶ τοῦ κορέσαι. alpha.3193 Ἀϋσάντων (B 334)· βοησάντων, κηρυξάντων, φωνησάντων. alpha.3194 αὐσονίων· Ἰταλῶν. alpha.3195 αὐτὰ ταῦτα· ἀντὶ τοῦ δι' αὐτὰ ταῦτα. alpha.3196 αὑταιΐ9· οὐ μόνον ἐπὶ ἑνικῶν ἡ προσθήκη τοῦ ι παρὰ Ἀττικοῖς, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ πληθυντικῶν. alpha.3197 αὐτάγγελτοσ· ἀντὶ τοῦ αὐτεπάγγελτος. Σοφοκλῆς εἴρηκεν (fr. 1027b R.). alpha.3198 Ἀϋτήν· βοήν, μάχην. alpha.3199 αὐτὴ κάμινοσ· ἐπὶ τῶν τὰ παραπλήσια ποιούντων. alpha.3200 αὐτὴ νῦν ἡ σοφία ζῇ9· ἐπί τινος εὐδοκιμοῦντος. alpha.3201 αὖτε· μετὰ ταῦτα. alpha.3202 αὐτερέται· οἱ ἐλαύνοντες καὶ μαχόμενοι. οἱ αὐτοὶ καὶ ἐρέται καὶ ὁπλῖται. alpha.3203 αὐτήκοοι· οἱ μὴ ἐπιτασσόμενοι, αὐτοὶ δὲ ἑαυτῶν ἀκούοντες. alpha.3204 αὕτη μὲν ἡ μήρινθος οὐδὲν ἔσπασεν (αρ. τηεσμ. 928)· λεγόμενόν τι ἐπὶ τῶν ἀποτυγχανόντων. alpha.3205 αὐτῆμαρ· αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ. alpha.3206 αὐτίκα· εὐθέως, παραχρῆμα, συντόμως, πρὸς ὀλίγον, μικρὸν ὕστερον. τὸ δὲ αὐτίκα μάλα ἀντὶ τοῦ εὐθύς. alpha.3207 αὐτοδάξ· τὸ παραχρῆμα ἀποδεδώκασιν. οἱ δὲ τὸ ἐκ τῶν χειρῶν ἀποδάκνειν. alpha.3208 αὐτὸ δείξει· παροιμία· ἐλλείπει τὸ ἔργον. alpha.3209 αὐτοβοεί9· τὸ παραχρῆμα συντελεσθῆναι ἐν πολεμικοῖς ἔργοις, οἷον ταχέως καὶ ἅμα τῷ πολεμικῷ ἀλαλαγμῷ τοὺς πολεμίους νικῶντες. οὕτως Θουκυδίδης (2, 81, 4). παρὰ Θεοπόμπῳ δὲ (FGrHist 115 F 309) ἀντὶ τοῦ κατὰ κράτος. alpha.3210 αὐτογνώμων ἄνθρωποσ· ὁ τῇ αὑτοῦ γνώμῃ ἅπαντα πράττων καὶ μὴ πειθόμενος ἑτέρῳ. alpha.3211 αὐτογνωμονήσαντεσ· Ξενοφῶν (HG. 7, 3, 6). alpha.3212 αὐτογεωργοί9· οἱ αὐτοὶ δι' ἑαυτῶν γεωργοῦντες καὶ οὐ δι' ἄλλων. alpha.3213 αὐτοβοᾷς ὅμοιος ὢν τῷδε· Ἀττικῶς πάνυ συμπέπλεκται. σημαίνει δὲ οἷον αὐτὸς ἑαυτῷ μαρτυρεῖς κεκραγὼς ὅμοιος εἶναι τῷδε. alpha.3214 αὐτοδοκεῖ9· ∆είναρχος (fr. 66, 2 C.) ἀντὶ τοῦ ἑαυτῷ τὰ δίκαια ὁρίζει. alpha.3215 αὐτοδίκη· ὅταν αὐτὸς δι' ἑαυτοῦ τις δικάζηται καὶ αὐτομαχῇ. alpha.3216 αὐτοκακὸν ἔοικε τῷδε· ἄκρως καὶ καθ' ὑπερβολὴν ἔοικε τῷδε. alpha.3217 αὐτοκέρασ· αὐτόκρατον. Κρατῖνος Νόμοις (fr. novum). καὶ αὐτοκέρησ ὁ αὐτόκρατος. alpha.3218 αὐτόκρανον λόγον· τὸν ἐξ ἑαυτοῦ τὸ τέλος ἐπιφέροντα. οὕτως Αἰσχύλος (fr. 295 N.2 † 760 M.). alpha.3219 αὐτοκράτορα· πάντα τὸν ἀνυπεύθυνον. alpha.3220 αὐτογένεθλον· αὐτογέννητον. alpha.3221 αὐτοετέσ· ἐν αὐτῷ τῷ ἔτει. alpha.3222 αὐτόθεν· ἐκεῖθεν. alpha.3223 αὐτόθι· ἀντὶ τοῦ †αὐτός†. alpha.3224 αὐτοκλείδησ Κηδωνίδης καὶ Θέρσανδρος ὡς παιδερασταὶ σφοδροὶ διεσύροντο. alpha.3225 αὐτοκέλευστοσ· ὁ ἑκών τι πράττων καὶ μὴ ὑπ' ἄλλου κελευόμενος. alpha.3226 αὐτοκῆρυξ· ὁ μὴ δι' ἑτέρων ἐπικηρυκεύων, ἀλλὰ δι' αὑτοῦ. ἔστι δὲ ὅμοιον τῷ αὐτουργός, αὐτεπάγγελτος. οὕτως Αἰσχύλος εἴρηκεν (fr. novum). alpha.3227 αὐτολήκυθοι· ∆ημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Κόνωνος (54, 14). ἤτοι εὐζώνους τινὰς καὶ ἑτοίμους πᾶν ὁτιοῦν ποιεῖν καὶ ὑπομένειν. ἢ ἀντὶ τοῦ πένητας καὶ μηδὲν ἄλλο κεκτημένους ἢ ληκύθους. ἢ αὐτουργούς. ἢ ἀντὶ τοῦ εἰς πληγὰς ἑτοίμους καὶ οἷον τύπτοντας καὶ μαστιγοῦντας καὶ ὑβρίζοντας. ἢ τοὺς ἐκ προχείρου διδόντας ἀργύριον καὶ ἑτοίμους πρὸς τὰς μίξεις· καὶ γὰρ εἶχον ἐν ταῖς ληκύθοις ἀργύρια. καὶ λύσαντες δὲ πολλάκις τὴν λήκυθον ἐχρῶντο τῷ ἱμάντι πρὸς τὸ μαστιγοῦν. alpha.3228 αὐτολόχευτοσ· αὐτογέννητος. ἤ, ὥς τινες, ὁ θεὸς ὁ ἀγέννητος. alpha.3229 αὐτόλυκοσ· Ἀρεοπαγίτης οὗτος ἦν καὶ τοὺς οἰκείους ὑπεκτιθέμενος ἐν τοῖς Χαιρωνικοῖς ἑάλω, καὶ κατεψηφίσαντο αὐτοῦ οἱ δικασταί. alpha.3230 9†αὐτόλυκοι†9· πένητες, οἷον αὐτοδιάκονοι. alpha.3231 αὐτόματοσ· καὶ αὐτομάτη ∆ημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Κόνωνος (54, 12). αὐτόματοσ θηλυκῶς Φιλέταιρος (fr. 1 Dem.) καὶ αὐτοματίσαντεσ Ξενοφῶν (Cyr. 4, 5, 21) καὶ αὐτομάτωσ ∆ημοσθένης. alpha.3232 αὐτόμαρτυσ· σημαίνει μὲν οἷον αὐτὸς ἑαυτῷ μάρτυς ὤν. ἔστι δὲ παρ' Αἰσχύλῳ (Ag. 989). alpha.3233 αὐτομήνυτοσ· ὁ αὐτὸς ἑαυτὸν καταμηνύων. alpha.3234 αὐτομαχεῖν· τὸ δι' αὑτοῦ δικάζεσθαι καὶ μὴ δι' ἑτέρου. alpha.3235 αὐτομόλωσ· προδοτικῶς. alpha.3236 αὐτόματοι δ' ἀγαθοί9· παροιμία τριχῶς λεγομένη· αὐτόματοι δ' ἀγαθοὶ ἀγαθῶν ἐπὶ δαῖτας ἴασιν. ἡ δέ· αὐτόματοι κακοὶ ἀγαθῶν ἐπὶ δαῖτας. Πλάτων ἐν Συμποσίῳ (174β) τῇ πρώτῃ κέχρηται. Κρατῖνος δὲ ἐν Πυλαίᾳ τῇ βʹ (fr. 169 K.)· οἵδ' αὖθ' ἡμεῖς, ὡς ὁ παλαιὸς λόγος, αὐτομάτους ἀγαθοὺς ἰέναι κομψῶν ἐπὶ δαῖτα θεατῶν. alpha.3237 αὐτόνομοι· Κρατῖνος (fr. 15 Dem.). καὶ Ξενοφῶν Λακώνων πολιτείᾳ (3, 1)· αὐτονόμους ἀφιᾶσιν. alpha.3238 αὐτονομούμενα· ∆ημοσθένης εἴρηκεν (4, 4). alpha.3239 αὐτονυχί9· αὐτῇ τῇ νυκτί. alpha.3240 αὐτὸν τὸν βατῆρα ἔκρουσεν· ἐπὶ τῶν τυγχανόντων οὗ ἐφίενται. alpha.3241 αὐτόπαιδα· αὐτὸν τρόπῳ τινὶ παῖδα ὄντα. οὕτως Σοφοκλῆς (fr. 925 N.2 † 1029 R.). alpha.3242 αὐτόπεδον· τὸ πεζῇ ὁδεῦον. alpha.3243 αὐτόποκον· ἱμάτιον τὸ ἐξ αὐτοῦ τοῦ πόκου εἰς κρόκην μεταβληθέν. {ὃ καὶ αὐτοπυρίτην καλοῦσιν}. alpha.3244 αὐτόπρεμνον· αὐτόρριζον. alpha.3245 αὐτοποίητον· εὐτελές. alpha.3246 αὐτοπῶλαι· οἱ τῇ τῶν καπήλων ἀντικείμενοι τέχνῃ. <καὶ Πλάτων Πολιτικῷ (260ξ)· καθάπερ ἡ τῶν καπήλων τέχνη> τῆς τῶν αὐτοπωλῶν διώρισται τέχνης. alpha.3247 αὐτόρεξον· αὐτόρεκτον, οἷον τὸν ἑαυτὸν ἀποκτείναντα· ῥέξαι γὰρ τὸ θῦσαι. ἢ αὐτὸν ἐφ' ἑαυτὸν ὀρέγοντα τὴν χεῖρα. Ὅμηρος (∆ 307)· ἔγχει ὀρεξάσθω. alpha.3248 αὐτονομουμένη πόλισ· ἡ τοῖς ἑαυτῆς νόμοις χρωμένη καὶ οὐχ ὑπείκουσα ἑτέροις. alpha.3249 αὑτόν· Σοφοκλῆς (fr. 924 N.2 † 1147 R.) ἀντὶ τοῦ ἐμαυτόν· καὶ Λυσίας <ἐν τῷ κατὰ Ἰφικράτους> (fr. 133 S.) καὶ ἄλλοι. σημαίνει δὲ καὶ τὸ μόνον. alpha.3250 αὐτόσσυτον· αὐτοκέλευστον. Σοφοκλῆς (fr. 515 N.2 † 559 R.). alpha.3251 αὐτόσιτοσ· ὁ οἰκόσιτος. alpha.3252 αὐτόσε· ἐκεῖσε. alpha.3253 9†αὐτοσχέδιον†9· ἐκ τοῦ σύνεγγυς τόπου, ἐκ χειρός. alpha.3254 αὐτοσχεδιάζειν· Θουκυδίδης εἶπεν (1, 138, 3). καὶ αὐτοσχεδίασμα Πλάτων (fr. 87 K.), αὐτοσχεδιαστὴσ δὲ Στράττις (fr. 4 Dem.). alpha.3255 αὐτοσχεδίωσ· αὐτομάτως, συντόμως. alpha.3256 αὐτοτελὴς δίκη· ἀφ' ἧς οὐκ ἔστιν ἐκκαλέσασθαι ἐφ' ἑτέραν. καὶ αὐτοτελὲσ τὸ κύριον ἁπλῶς. alpha.3257 αὐτοτελῶσ· σημαίνει μὲν τὸ τελείως. Λυσίας δὲ ἀντὶ τοῦ ὡς ἔτυχεν ἐχρήσατο ἐν τῷ ὑπὲρ Εὐθύνου (fr. 101 S.)· καὶ τοῦτο ἐποιήσαμεν οὐκ αὐτοτελῶς, ἀλλ' ἀκριβῶς. τοιοῦτόν ἐστι καὶ τὸ παρ' Ὁμήρῳ [...] αὐτόποκον ἱμάτιον.9 δηλοῖ δὲ τὸ ἐξ αὐτοῦ τοῦ πόκου εὐθὺς εἰς κρόκην ἐργασθέν. alpha.3258 αὐτοῦ9· ἀντὶ τοῦ αὐτόθι. Ἀριστοφάνης (fr. novum)· αὐτοῦ περὶ τὸ σπήλαιον. alpha.3259 αὐτουργὸς χείρ· Σοφοκλῆς εἴρηκεν (Ant. 52). alpha.3260 αὐτόφορτοι· οἱ τὰ κοινὰ φορτιζόμενοι. Κρατῖνος (fr. 248 K.). alpha.3261 αὐτόφυτον· Ἀντιφῶν εἶπεν (TrGF 55 F 5). alpha.3262 αὐτοφρόνων· Ἴων εἴρηκεν (TrGF 19 F 53f)· αὐτοφρόνων καὶ ὁμοσπόνδων. alpha.3263 αὐτόχειρα· οὐ τὸν ἑαυτὸν ἀνελόντα μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῦ πράξαντος ὁτιοῦν τῇ αὑτοῦ χειρί. οὕτως Θεόπομπος (fr. 86 K.) καὶ Ἀριστοφάνης (An. 1135. Lys. 269) καὶ Πλάτων (Leg. 9, 865b), ἀλλὰ καὶ ∆ημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Ἀριστογείτονος (25, 57)· λαβὼν αὐτοὺς αὐτοχειρίᾳ πρὸς τὸ πωλητήριον ἀπήγαγε τοῦ μετοικίου, ἀντὶ τοῦ τῇ ἰδίᾳ χειρί. alpha.3264 αὐτόχειρεσ· οἱ ἑαυτοὺς φονεύοντες. alpha.3265 αὐτοχειρίᾳ9· τὸ τῇ ἑαυτοῦ χειρὶ ποιῆσαί τι. alpha.3266 αὐτόχθονεσ· οἱ Ἀθηναῖοι· ἢ ἐπεὶ τὴν χθόνα, τουτέστι τὴν γῆν, ἀργὴν οὖσαν πρῶτοι εἰργάσαντο, ἢ διὰ τὸ μὴ εἶναι αὐτοὺς ἐπήλυδας. αὐτόχθονες δὲ καὶ Αἰγινῆται καὶ Θηβαῖοι ἐκαλοῦντο. alpha.3267 αὐτόχθων· τῆς αὐτῆς πόλεως. alpha.3268 αὐτόχρημα ὅμοιον· παντελῶς ὅμοιον. alpha.3269 αὔτωσ· ὡς ἔτυχεν. alpha.3270 αὔχημα· σεμνολόγημα. alpha.3271 αὐχμηρόν· στυγνὸν ἢ σκοτεινόν. alpha.3272 αὐχμοί9· ἀνομβρίαι. alpha.3273 αὐχμώδουσ· ξηροῦ, ῥυπῶντος. alpha.3274 αὐχμῶντεσ· στυγνοί. alpha.3275 αὐχοῦντεσ· καυχώμενοι. alpha.3276 αὐχμηρὰ γῆ9· ἡ μὴ λιπαρὰ μηδὲ εὔγειος μηδὲ ἐπιτηδεία πρὸς καρπῶν φορὰν καὶ φυτῶν. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. novum). alpha.3277 αὐχένισμα· Μεταγένης (fr. novum)· κραταιὸν αὐχένισμα τοὐμόν. alpha.3278 αὐχμώδη· Φίλιστος εἴρηκεν (fr. novum). αὐχμηρότατοσ δὲ Πλάτων (Leg. 6, 761b) καὶ αὔχμησισ Θουκυδίδης (6, 16, 5). ὁ αὐτὸς δὲ καὶ αὔχμημα (2, 62, 4), καὶ αὐχμηρόβιοσ Πλάτων εἶπεν (fr. 16 Dem.). alpha.3279 αὐχενίζειν· τραχηλίζειν, πνίγειν. alpha.3280 αὐτοῖς ταλάροις ἐσθίεις τὸν τυρόν· σύντροφον Ἀθηναίοις ἄνευ τῆς σύν προθέσεως λέγειν· αὐτοῖς ὅπλοις, αὐτοῖς ταλάροις. alpha.3281 Ἀφαγνίσαι· ἀποδοῦναι, καθιερῶσαι. λέγεται δὲ καὶ τὸ συλῆσαι. alpha.3282 Ἀφανίσαι· οὐ τὸ μολῦναι καὶ χρᾶναι δηλοῖ, ἀλλὰ ὅλως τὸ ἀνελεῖν καὶ ἀφανὲς ποιῆσαι. alpha.3283 Ἀφάκη· ὄσπριόν τι ἐμφερὲς φακῷ. Ἀριστοφάνης (fr. novum). alpha.3284 Ἀφαιρεθείσ· οὐ μόνον ἀφαιρεθεὶς τὰ χρήματα, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῦ ἀφελκυσθείς. Λυσίας (23, 12). alpha.3285 Ἀφαδία· ἡ ἔχθρα. alpha.3286 Ἀφανὴς οὐσία λέγεται ἡ ἐν χρήμασι καὶ σώμασι καὶ σκεύεσι, φανερὰ δὲ ἡ ἔγγειος. οὕτως Λυσίας (fr. 122 S.). alpha.3287 Ἀφάνισιν· ∆ημοσθένης ἐν τῇ πρὸς Ἀπατούριον παραγραφῇ (33, 22). alpha.3288 Ἀφαίρεμα· ἀνάθημα, δῶρον ἢ ξένιον. alpha.3289 Ἀφαίρεσισ· Ὑπερείδης ἰδίως τὴν εἰς ἐλευθερίαν λέγει (fr. 23 J.). alpha.3290 Ἀφαιρεῖ ὠτὸς ἢ ῥινόσ· Ἀττικὴ ἡ σύνταξις. alpha.3291 Ἀφαιρεῖν κροκύδασ· ἐπὶ τῶν πάντα ποιούντων ἕνεκεν κολακείας. ἄλλοι τε χρῶνται καὶ Ἀριστοφάνης (fr. 657 K.)· εἴ τις κολακεύει παρὼν καὶ τὰς κροκύδας ἀφαιρῶν. alpha.3292 9Ἁφαῖσ· πληγαῖς. καὶ τὸ προσεγγίσαι {καὶ} ἅψασθαι.9 alpha.3293 Ἀφαυαίνεσθαι· ταὐτὸν δύναται τό τε ἀποθανεῖν καὶ τὸ ἀφαυανθῆναι. alpha.3294 Ἀφάννασ· Ἐπίχαρμος Ἡρακλεῖ (fr. 77 Kaibel).alpha.3295 Ἀφάρμακον· τὸ ἄνευ χρώματος καὶ ἄνθους. καὶ τὸ ἀνίατον. alpha.3296 Ἀφάζει· ἀντέχεται, ἀπὸ τῆς ἁφῆς. Αἰσχύλος (fr. novum). alpha.3297 Ἀφαιάσαι· ἀπολέσαι. Σοφοκλῆς (fr. 102α R.). alpha.3298 Ἀφαμαρτούσῃ9 (Z 411)· ἀποτυχούσῃ, στερηθείσῃ. alpha.3299 Ἀφασία· ἀφωνία. alpha.3300 9Ἁφὰς λύχνων· Ἡρόδοτος λέγει (7, 215). alpha.3301 Ἀφάσσων· ψηλαφῶν. alpha.3302 Ἀφαυροτέροισ· ἀσθενεστέροις. alpha.3303 Ἀφάψαι· προσκολλῆσαι. alpha.3304 Ἀφεδρῶνεσ· σέλλαι, σελλάρια, σωτήρια. alpha.3305 Ἀφεῖσθαι παίζειν· λέγεται ἐπὶ τῶν ἐν ταῖς ἑορταῖς ἀργούντων καὶ πρὸς παιδιὰν ἀφειμένων, μάλιστα δὲ ἐπὶ παίδων ἀφειμένων παίζειν. alpha.3306 Ἀφειδία· καρτερία. alpha.3307 Ἀφειδήσασ· ἀμελήσας. alpha.3308 Ἀφείλετο· ἥρπασεν, ἀνέσπακεν. alpha.3309 Ἀφείλετο καὶ τὰ ὅμοια διὰ τοῦ ε, ἐφ' ὧν τὸ αʹ πρόσωπον διὰ τοῦ ο, τὸ δεύτερον διὰ τῆς ου διφθόγγου. ὅτε δὲ τὸ αʹ διὰ τοῦ α, τὸ βʹ διὰ τοῦ ω, τὸ δὲ γʹ πάλιν διὰ τοῦ α ὁμοίως τῷ πρώτῳ, οἷον ἐποιησάμην, ἐδυνάμην. alpha.3310 Ἀφίημι· πολλαχοῦ συνεσταλμένως. alpha.3311 Ἀφελέσ· τὸ ὑγιὲς καὶ ὁλόκληρον. ἢ τὸ ἁπλοῦν καὶ ἀκατασκεύαστον. Φιλόχορος δὲ (fr. novum) διαφόρως. alpha.3312 Ἀφελοῦ9· περισπᾶν ἀξιοῖ Ἀμμώνιος. alpha.3313 Ἀφεῖναι ἐλεύθερον· τὸ ἐλευθερῶσαι. Ἀριστοφάνης (fr. νοῃυμ). alpha.3314 Ἀφεῖτε· βʹ σημαίνει· παρὰ μὲν Θουκυδίδῃ (1, 139, 3) ἀφήκατε, παρὰ δὲ ∆ημοσθένει (3, 5) συνεχωρήσατε. alpha.3315 Ἀφεῖσαν· συνεχώρησαν. alpha.3316 9†Ἀφεῦσαν†9· ἀφῆκαν. Πλάτων (fr. 237 κ.) καὶ Ἕρμιππος (fr. 87 K.). alpha.3317 Ἀφ' ἑσπέρασ, οὐκ ἀφ' ἑσπέρου λεκτέον. καὶ περὶ λύχνων ἁφὰς λέγουσιν, ὡς ἡμεῖς. alpha.3318 Ἀφειλόμην· ἐν τῷ ο. καὶ ἀφείλου καὶ ἀφείλετο ἐν τῷ ε. τὰ δὲ διὰ τοῦ α βάρβαρα, οἷον ἀφειλάμην καὶ ἀφείλατο. ὁμοίως δὲ καὶ τὸ ἀφείλω. τὸ δὲ ἀνάλογον ἐπὶ πάντων ἐστὶ τῶν ὁμοίων. alpha.3319 Ἀφεὶσ καὶ παλλάξασ· τὸ μὲν ἀφείς ἐστιν, ὅταν ἀπολύσῃ τις τῶν ἐγκλημάτων, ὧν ἐνεκάλει αὐτῷ. τὸ δὲ ἀπαλλάξας, ὅταν πείσῃ τὸν ἐγκαλοῦντα ἀποστῆναι καὶ μηκέτι ἐγκαλεῖν. οὕτω ∆ημοσθένης (36, 25) καὶ Ἰσαῖος. alpha.3320 Ἀφεὶς τὴν ὑπέραν τὸν πόδα διώκει· παροιμία παρ' Ὑπερείδῃ (fr. 181 J.) ἐπὶ τῶν παρέντων μὲν τὰ σπουδαιότερα, περὶ δὲ τὰ φαῦλα διατριβόντων. ὑπέραι δέ εἰσι ναυτικαὶ σχοῖνοι, αἷς μετάγεται τὸ κέρας. alpha.3321 Ἀφεωκέναι καὶ φεώκαμεν· ἀντὶ τοῦ ἀφεῖναι καὶ καταλιπεῖν. alpha.3322 Ἀφ' Ἑστίας μυούμενοσ· τὸ ἀφ' Ἑστίας μυεῖσθαι. Ἀθναῖος δ' ἦν οὗτος. alpha.3323 Ἀφέμενον· ἀποστάντα, ἀντιλέγοντα. alpha.3324 Ἀφέξει· ἀποκωλύσει, ἀποστήσει. alpha.3325 Ἀφέξομαι· παύσομαι, ἀποστήσομαι. alpha.3326 Ἀφέσθαι· ἀποσχέσθαι. alpha.3327 Ἀφέται· τόπος ἐν Εὐβοίᾳ. alpha.3328 Ἀφ' ἑστίασ· ἀπὸ τῆς οἰκίας. alpha.3329 Ἀφετηρία· ἀρχή, θύρα τοῦ ἱπποδρομίου. alpha.3330 Ἀφεῦσαι· ἀποκαῦσαι, περιφλέξαι. alpha.3331 9†Ἀφεψιαίμην†9· ἀφωμίλησα. οὕτω Σοφοκλῆς (fr. 134 N.2 † 138 R.). alpha.3332 9Ἁφή9· μία τῶν εʹ αἰσθήσεων. ἀπὸ τοῦ ἁφῶ ῥήματος βʹ συζυγίας τῶν περισπωμένων, ἐξ οὗ παράγωγον γέγονε τὸ ἀφάσσω. ἡ δὲ ἁφὴ δύναται καὶ ἀπὸ τοῦ ἁφῶ περισπωμένου γεγονέναι καὶ ἀπὸ τοῦ ἅφω βαρυτόνου. alpha.3333 9Ἁφή9· χροιὰ λέπρας. λέγεται δὲ καὶ ἡ ψηλάφησις. καὶ αὐτὴ ἡ αἴσθησις. alpha.3334 Ἀφηβηκότι· γηράσαντι, ὑπερβεβηκότι τὴν ἥβην, τουτέστι τὴν νεότητα. alpha.3335 Ἀφήκειν (Pl. Reip. 7, 530e)· ἀντὶ τοῦ ἀφικνεῖσθαι. alpha.3336 Ἀφήκοντοσ· ἀντὶ τοῦ διήκοντος. Ἀντιφῶν (87 B 16 D. .K). alpha.3337 Ἀφηγεῖσθαι· τὸ διηγεῖσθαι. Πλάτων Νόμοις (8, 845e). alpha.3338 Ἀφήλικεσ· οὐδετέρως εἶπε Σοφοκλῆς Πριάμῳ (fr. 528a R.)· ἀφήλικες θέαμα. alpha.3339 Ἀφηλικέστερον ἄνδρα· Ἡρόδοτος εἶπεν (3, 14, 7). alpha.3340 Ἀφήλικα· τὸν πρεσβύτην. τινὲς δὲ χρῶνται τῇ λέξει ἐπὶ τοῦ μηδέπω τῆς ἐννόμου ἡλικίας παιδός, ὅπερ δεῖ φυλάττεσθαι· ἐπὶ γὰρ τοῦ πρεσβυτέρου λέγεται. alpha.3341 Ἀφηνιαστήσ· ἀνυπότακτος, ὑπερήφανος. alpha.3342 9Ἄφθα· καὶ διὰ τοῦ α καὶ διὰ τοῦ η λέγουσι τὸ ἐν τῇ γλώσσῃ γινόμενον ἑλκύδριον, ὡς κίχλα καὶ κίχλη καὶ πεῖνα καὶ πείνη καὶ πολλὰ ὅμοια. alpha.3343 Ἀφῖγμαι· παραγέγονα. alpha.3344 9Ἄφθαρτον καὶ ἄφθιτον· ἄφθορον, ἀΐδιον, οὐ φθειρόμενον. alpha.3345 Ἀφθίτουσ· ἀμεταστρέπτους καὶ μὴ διεφθαρμένας ἔχοντας γνώμας. Σοφοκλῆς (fr. 381 N.2 † 414 R.). alpha.3346 9Ἄφθονος ἄγρα· Σοφοκλῆς (fr. 737α N.2 † 806 R.)· λαβόντες ἄφθονον ἄγραν πρὸς οἴκους εὐτυχοῦντες ἄξομεν. alpha.3347 9Ἄφθονον· τὸν μὴ φθονοῦντα. Ἡρόδοτος (3, 80, 4). alpha.3348 9Ἄφθονοι· οἱ ἐν τοῖς ἕλεσι κατοικοῦντες τῆς Αἰγύπτου. alpha.3349 Ἀφθονεστέραν εἶπεν Αἰσχύλος (fr. 72 N.2 † 106 M.), Ἀφθονώτεροσ καὶ φθόνωσ ∆ημοσθένης (18, 89 et Epist. 2, 25), Ἀφθόνητοσ δὲ Πίνδαρος (Ol. 11, 7 et 13, 25). alpha.3350 9Ἄφθογγοσ· ὁ μὴ φωνὴν προϊείς. καὶ ἄφθογγα γράμματα τὰ λεγόμενα ἄφωνα. alpha.3351 9Ἄφθονα· πολλά. alpha.3352 9Ἄφθοσ· θεὸς παρ' Αἰγυπτίοις, ὥσπερ ἡ Ἶσις καὶ ὁ Τυφῶν. Ἑκαταῖος Περιηγήσει Αἰγύπτου (fr. novum). alpha.3353 Ἀφίδρωσον· ἐν Συμμαχίᾳ ὡς ἐπὶ ἀσκητικοῦ τιθεὶς ἀλληγορικῶς Πλάτων (fr. novum † com. adesp. fr. 3 Dem.)· ἄγε δὴ [...] κἀνδρείως ὥσπερ πύκτης ἀφίδρωσον καὶ πιτύλευσον τὴν ῥῆσιν ὅλην καὶ κίνησον τὸ θέατρον. alpha.3354 Ἀφ' ἱερᾶσ· παροιμία κινήσω τὸν ἀφ' ἱερᾶς. ἐλλείπει δὲ ἡ παροιμία· τὸ γὰρ ἐντελές· κινήσω τὸν ἀφ' ἱερᾶς πεττόν. τάττεται δὲ μετενηνεγμένον ἀπὸ τῶν πεττῶν ἐπὶ τῶν παραβαλλομένων τινὶ πράγματι. λέγεται δέ τις παρὰ τοῖς πεσσεύουσιν ἱερὰ γραμμή. οὕτως Ἐπίχαρμος (fr. 225 Kaibel). alpha.3355 Ἀφίει (A 25)· ἀπέπεμπεν. alpha.3356 Ἀφίκετο· ἐλήλυθεν, ἦλθεν. alpha.3357 Ἀφῖκται· παραγέγονεν. alpha.3358 Ἀφίημι καὶ φίεμι· ἑκατέρως προφέρονται καὶ συστέλλοντες καὶ ἐκτείνοντες τὴν δευτέραν συλλαβήν. alpha.3359 9†Ἀφιοῖτο†9· τὸ εὐκτικὸν περισπῶντες λέγουσιν. καὶ Ἀφεῖεν.9 καὶ τὸ φιῶσι περισπᾶται. alpha.3360 9Ἄφιμος ἵπποσ· ἀχαλίνωτος. alpha.3361 9Ἄφιμον· ἀχαλίνωτον. alpha.3362 9†Ἀφείκατο†9· Ἀττικόν. τὸ δὲ φέωκα ∆ώριον. κέχρηνται δὲ καὶ Ἴωνες, ὡς Ἡρόδοτος. alpha.3363 9†Ἀφίκετο†9 καὶ 9†ἀφείκετο†. ἀφεῖσαν μᾶλλον ἢ φῆκαν λέγουσιν. καὶ φεῖσο {ὁ} τὸ ἴσθι ἀφειμένος. alpha.3364 Ἀφιλασαμένη (Pl. Leg. 9, 873a)· ἐξιλασαμένη. alpha.3365 Ἀφίλητοσ (σοπη. OC 1702)· ὁ μὴ φιλούμενος. alpha.3366 Ἀφιλία· τὸ μὴ ἔχειν φίλον. alpha.3367 Ἀφιλότιμοσ· ταπεινός. παρὰ τὸ μὴ φιλεῖν τὴν τιμήν. ἢ ὁ πρὸς μηδὲν ἀξιόλογον ἐπεστραμμένος. καὶ ὁ φειδωλὸς παρ' ἐνίοις. alpha.3368 Ἀφιματῶσαι· ἀποδῦσαι. alpha.3369 9Ἄφλαστα· τὰ ἀκροστόλια Ἀπολλόδωρος (FGrHist 244 F 240). ὁ δὲ ∆ίδυμος (p. 79 et 181 Schmidt) τὸ ἐπὶ τῆς πρύμνης ἀνατεταμένον εἰς ὕψος ἐκ κανονίων πλατέων ἐπικεκαμμένων. alpha.3370 Ἀφλοισμόσ (ο 607)· ἀφρός. alpha.3371 Ἀφνειόσ· ὁ πλούσιος. alpha.3372 9Ἄφνω· ∆ημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Μειδίου (21, 41) καὶ Μένανδρος Ἀσπίδι (49 et 335) καὶ ἐν ἄλλοις (Epitr. 275. Cith. 16). alpha.3373 9Ἄφιπποσ· καὶ ὁ ἀνὴρ ὁ ἄπειρος ἱππικῆς καὶ ἡ χώρα ἡ μὴ ἱππάσιμος. alpha.3374 Ἀφοδεῦσαι· Πλάτων Ἀδώνιδι (fr. 5 κ.). σημαίνει τὸ ἀποπατῆσαι. alpha.3375 9Ἄφοδον· ἀναχώρησιν, ὥσπερ καὶ ἔφοδον τὴν ἐπέλευσιν. λέγεται δὲ ἄφοδος καὶ ὁ ἀπόπατος. alpha.3376 Ἀφοριζόμενος τὸν λόγον· ὅταν τὸ μὲν πρότερον ἱκανῶς εἰρῆσθαι λέγῃ, μεταβαίνῃ δὲ ἐφ' ἕτερα. alpha.3377 Ἀφορμήν· τὴν πάροδον λέγουσιν, ἣν οἱ πολλοὶ προχρείαν καὶ ἐνθήκην καὶ αἰτίαν. alpha.3378 Ἀφορμή9· ἰδίως παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς, ὅταν τις ἀργύριον δώσῃ ἐνθήκην, ἀφορμὴ καλεῖται. alpha.3379 Ἀφόρητον· ἀβάστακτον. alpha.3380 Ἀφοσιούμεθα· τὸ ὅσιον προσποιούμεθα δῆθεν. alpha.3381 Ἀφοσιούμενοσ· πληροφορῶν, ποιήσας τὴν ὁσίαν. alpha.3382 Ἀφοσιῶ9· ἀντὶ τοῦ ἀποκαθαίρω, †ἀφανίζω†. Αἰσχίνης (3, 120). τὸ δὲ μὴ ἐντελῶς τι ποιῆσαι, ἀλλ' οἷον ἀπάρξασθαι ἢ σχηματίσασθαι Ἰσαῖος λέγει (fr. 54 S.). alpha.3383 9†Ἀφωσιωμένοι†9· τιμῶντες ἢ ἀπαρχόμενοι. alpha.3384 Ἀφοσιώσασ· κατάρξας ἢ ξενώσας. ἢ τὴν ὁσίαν ποιῶν, τουτέστι κηδείαν, ἢ τὴν ἐπὶ τῷ θανάτῳ μνήμην. alpha.3385 Ἀφοσιώσεται· ἀπάρξεται. alpha.3386 Ἀφοσίωσισ· ἀνάθεσις. καὶ φοσιωσάμενοι δικαιωσάμενοι. alpha.3387 Ἀφοῦ9· οἷον ἀπαλλάγηθι καὶ μὴ ἔχου. τῷ τόνῳ ὡς γενοῦ. Σοφοκλῆς Οἰδίποδι (1521). alpha.3388 Ἀφ'9 οὗ· τὸ χρονικὸν παρ' Ὑπερείδῃ (fr. novum)· οὐ γὰρ διωρίσαντο τὸν χρόνον, ἀφ' οὗ ἐκαθέζετο ὁ ἄνθρωπος. alpha.3389 Ἀφ' οὗ γεγόνασιν ἄνθρωποι· ὁ μὲν πολὺς καὶ ἐξ ὁδοῦ ἄνθρωπος ἢ καὶ ποιητικὸς οὕτως ἂν εἴποι· ἀφ' οὗ γόνος ἐστὶν ἀνθρώπων. ∆ημοσθένης δὲ ἐν τῷ Περὶ παραπρεσβείας (19, 215)· ἴστε γὰρ δήπου τοῦθ', ὅτι ἀφ' οὗ γεγόνασιν ἄνθρωποι καὶ κρίσεις γίνονται καὶ τὰ ἑξῆς. alpha.3390 Ἀφραδέωσ· ἀνοήτως, ἀπείρως. alpha.3391 Ἀφραίνει· παρανομεῖ, μωραίνει, παραφρονεῖ. alpha.3392 Ἀφράσμων· ἀσύνετος. Σοφοκλῆς (fr. 556 N.2 † 613 R.). alpha.3393 Ἀφροδίσιον· ἔργον Ἀφροδίτης. λαμβάνεται δὲ ἐπὶ τῶν λάγνων, τῶν ἐρωτικῶς περὶ τὴν συνουσίαν καὶ σφοδρῶς διακειμένων. καὶ φροδίσιον ἰδίως τὸ τῆς Ἀφροδίτης ἕδος. alpha.3394 Ἀφροδίσιος ὅρκοσ· παροιμία· ἀφροδίσιος ὅρκος οὐκ ἐμποίνιμος. ἢ ἀφροδίσιος ὅρκος οὐ δάκνει. alpha.3395 Ἀφροδισία ἄγρα (Soph. fr. 169 N.2 † 166 R.)· οἱ πέρδικες, διὰ τὸ τοὺς θηρῶντας τῇ θηλείᾳ ἐπιβουλεύοντας αἱρεῖν αὐτούς. alpha.3396 Ἀφροδίσιον ἄθυρμα· Κράτης Λαμίᾳ (fr. 2 δεμ.)· καὶ μάλιστ' ἀφροδισίοις ἀθύρμασιν. [...] ἡδὺ γὰρ κἀκεῖνο δρᾶν ἐστι, λέγεσθαι δὲ οὐ καλόν. alpha.3397 Ἀφροδίσιον ὑμέναιον· Φερεκράτης (fr. 12 Dem.)· ὦ Χάριτες, ἀφροδίσιόν τις ὑμέναιον ὑμνεῖ γαμικόν. alpha.3398 Ἀφροδίσιος κῆποσ· Ἄρχιππος (fr. 2 Dem.)· ὦ μάκαρ, ὃς ἐπὶ χλανιδοτρόφοις κόραισι τὸν ἀφροδίσιον κῆπον ἀποδρέπεις. alpha.3399 Ἀφροδίσιος λόγοσ· Πλάτων εἶπε ∆ιῒ κακουμένῳ (fr. 2 δεμ.). καὶ φροδιταρίδιον ὁ αὐτὸς ὑποκοριστικῶς (fr. 3 Dem.)· οἴμοι τάλας, ἀπολεῖς με. Ἀφροδιταρίδιον γλυκύτατον, ἱκετεύω σε, μή με περιίδῃς. φροδιτίδιον δὲ Ἀριστοφάνης (fr. novum). καὶ Ἀφροδίτης γάλα τὸν οἶνον ὁ αὐτὸς εἴρηκεν (fr. 596 K.). alpha.3400 Ἀφροδίτην φεύγειν.9 alpha.3401 Ἀφροδίτην θηρᾶν· ἐπὶ τῶν κατὰ συνουσίαν ἐρωτικῶν. Εὐριπίδης (Bacch. 459). alpha.3402 Ἀφροδίτησ· ἀντὶ τοῦ ἀφροδισίων. Ἀντιφῶν (87 B 17 D.K.). alpha.3403 Ἀφροδίτη ψίθυροσ· Κρατῖνος (fr. νοῃυμ). ἔστι δὲ ὄντως ἐν Ἀθήναις ἱερὸν Ἀφροδίτης ψιθύρου ἀπὸ τοῦ τὰς εὐχομένας πρὸς τὸ οὖς αὐτῆς εὔχεσθαι. alpha.3404 Ἀφρόδιτοσ· ὁ Ἑρμαφρόδιτος. παραπλήσιοι δὲ τούτῳ καὶ ἄλλοι δαίμονες· Ὀρθάνης, Πρίαπος, Αἰακός, Γενετυλλίς, Τύχων, Γίγων, Κονίσαλος, Κύννειος καὶ ἕτεροι, ὧν καὶ Ἀριστοφάνης μέμνηται Ἥρωσιν (fr. novum † 702 K.). Ἀπολλοφάνης Κρησίν (fr. 1 Dem.)· Ἀσκληπιός, Κύννειος, Ἀφρόδιτος, Τύχων. Φερεκράτης (fr. 13 Dem.)· οὐδ' εἰς Ἑταίρας οὐδ' Ἀφροδίτου πώποτε. alpha.3405 Ἀφρόνη· ἡ ἀφροσύνη. alpha.3406 Ἀφύασ· ὀνόματα ἑταιρῶν ἀδελφῶν δύο παρ' Ὑπερείδῃ (fr. 24 J.). alpha.3407 Ἀφύασ πληθυντικῶς λέγουσι, σπανιώτατα δὲ ἀφύην. alpha.3408 Ἀφύα ἐς πῦρ· ἐπὶ τῶν τέλος ὀξὺ λαμβανόντων ἡ παροιμία, παρόσον καὶ τὴν ἀφύαν τάχιστα ἕψεσθαι συμβαίνει. alpha.3409 Ἀφύη καὶ φύα· ἔστι μὲν τὸ ἰχθύδιον φαῦλον καὶ λυπρόν, ἀργυρίζον τῇ χροιᾷ. καὶ χρῶμα δὲ φυῶδεσ καλεῖ †Ἱππασίων†. ἐκλήθη δέ τις καὶ ἑταίρα οὕτως, ἴσως ὅτι καὶ αὐτὴ τοιαύτη ἦν. alpha.3410 9Ἄφυκτον· ὃ οὐκ ἔστιν ἐκφυγεῖν. alpha.3411 9Ἄφυκτον λαβήν· ὁ λόγος ἐναργής· τροπικῶς ἀπὸ τῶν παλαιστῶν. Νικοχάρης (fr. 3 Dem.)· ἀλλ' εἰλήμμεθα λαβὴν ἄφυκτον. alpha.3412 Ἀφυβρίσαι· μάλιστα τὸ ἀκολάστως δηλοῖ ὑβρίσαι εἰς κόρον καὶ ὥστε ἀποπληρωθῆναι. οὕτως Μένανδρος Παλλακῇ (fr. 319 κ.τη.)· <νῦν πῖθι, νῦν ἀφύβρισον. ἤν, ἀφύβρικα>. alpha.3413 Ἀφυπνισθῆναι· τὸ ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι Φερεκράτης εἴρηκεν (fr. 191 K.). alpha.3414 Ἀφυσμόσ· ἀργία ἢ ἄντλησις. alpha.3415 Ἀφύσσων· ἀπαντλῶν, ἀρυόμενος. alpha.3416 Ἀφωπλίζοντο (Y 26)· ἀπετίθεντο τὰ ὅπλα. alpha.3417 9Ἄφωνον κακόν· ὡς ἄφατον. Πλάτων (fr. novum † com. adesp. fr. 8 Dem.)· ἐκ ∆ελφῶν δ' ἔχων ἥκει τι κακὸν ἄφωνον. alpha.3418 Ἀφωρισμένον· Πλάτων Τιμαίῳ (24α)· τὸ τῶν ἱερέων γένος ἀπὸ τῶν ἄλλων χωρὶς ἀφωρισμένον. alpha.3419 Ἀχαία· ἐπίθετον ∆ήμητρος. βραχεῖα ἡ πρώτη· ἀπὸ τοῦ ἄχους μᾶλλον ἢ ἀπὸ τοῦ ἤχου. Ἀριστοφάνης Ἀχαρνεῦσιν (709)· οὐδ' ἂν αὐτὴν τὴν Ἀχαίαν ῥᾳδίως ἠνέσχετο. alpha.3420 Ἀχαιοί9· οἱ Ἕλληνες. οὕτως καλεῖ ὁ ποιητὴς πάντας τοὺς Ἕλληνας. εἰσὶ δὲ κυρίως Ἀχαιοὶ οἱ κατοικοῦντες μέρος τι τῆς Πελοποννήσου τὴν καλουμένην Ἀχαΐαν. καὶ οἱ τὴν Φθιώτιδα Ἀχαΐαν κατοικοῦντες ὑπὸ Ἀχιλλεῖ τεταγμένοι, ἀφ' ὧν πάντες οἱ Μυρμιδόνες Ἀχαιοὶ καλοῦνται ὑπὸ Ὁμήρου. alpha.3421 Ἀχάνη· μέτρον Βοιώτιον πολλῶν τινων μεδίμνων. οὕτως Ἀριστοφάνης (Ach. 108). alpha.3422 Ἀχανήσ· ὁ μὴ κεχηνώς, ὁ ἄφωνος, ὁ ἐνεός, ὁ ἐκπεπληγμένος σιωπῇ. alpha.3423 Ἀχανεῖσ· ἀφανεῖς, ἀφεγγεῖς. alpha.3424 9Ἄχαρισ· ᾗτινι μὴ μέτεστι χάρις. alpha.3425 Ἀχαρίστουσ· τοὺς μὴ ἀνταποδιδόντας χάριτας. Ἰσοκράτης (1, 31)· μηδὲ τὰς χάριτας ἀχαρίστοις χαριζόμενος. καὶ ὁ τοὺς εὐεργέτας κακοῖς ἀμειβόμενος. alpha.3426 9†Ἄχαρτον†9· [...] {ἄψαυστον. κυρίως οὗ χεὶρ οὐχ ἥψατο}. alpha.3427 Ἀχαριστία· ἡ κατὰ στέρησιν τῆς χάριτος. alpha.3428 Ἀχαριστεῖν· μὴ χαρίζεσθαι. alpha.3429 Ἀχαριστῆσαι· τὸ μὴ χαρίσασθαι μηδ' ὑπουργῆσαι. alpha.3430 Ἀχείρωτον· ἄμωμον, οὗ χεὶρ οὐχ ἥψατο. alpha.3431 Ἀχέρων· ποταμὸς ἐν Ἅιδου μεμυθευμένος παρὰ τὸ ἄχος. alpha.3432 Ἀχηνία· ἀπορία, πενία. Ἀριστοφάνης Ἀμφιαράῳ (fr. 1Dem.)· ἐμβαλὼν ἀχηνίαν. εἴρηται δὲ κατὰ στέρησιν τοῦ ἔχειν. <ἐκ τοῦ ἔχω> γίνεται ἀεχὴν καὶ ἀχὴν καὶ ἀχηνία. οἱ δέ φασιν ἀπὸ τοῦ κενὰ ἠχεῖν. λέγονται δὲ καὶ οἱ πένητες ἀχῆνες. alpha.3433 9Ἄχθεται· λυπεῖται. alpha.3434 Ἀχθηδών· λύπη. alpha.3435 9Ἄχθοσ· βάρος, λύπη. alpha.3436 Ἀχθοφόρον· βαστάζοντα. alpha.3437 9Ἄχθομαι αὐτοῦ τῷ ῥύπῳ9· ἀντὶ τοῦ τῇ ἀνελευθερίᾳ καὶ μικρολογίᾳ· τὸν γὰρ ῥύπον ἐπὶ τῶν γλίσχρων καὶ ἀνελευθέρων ἐτίθεσαν. οὕτω γοῦν †ὑποκονδύλους† λέγουσι τοὺς τοιούτους. alpha.3438 Ἀχιλλέοσ καὶ πηλέοσ· οἱ ἄλλοι Ἕλληνες χωρὶς Ἀττικῶνδιὰ τοῦ ο, οἱ δὲ Ἀττικοὶ διὰ τοῦ ω. οἱ δὲ Ἴωνες καὶ τῇ τοῦ ε εἰς τὸ η μεταβολῇ χρῶνται Πηλῆος καὶ Ἀχιλλῆος λέγοντες. καὶ διὰ τοῦ ε Ὅμηρος (B 23)· εὕδεις Ἀτρέος υἱέ. λέγουσι δὲ καὶ διὰ τοῦ ως τὰς γενικὰς ἐνίοτε, οἷον καὶ Ἑκαταῖος (fr. novum) Κρηθέως καὶ Ἀτρέως ποτὲ λέγει παραπλησίως τοῖς Ἀττικοῖς. καὶ τὰ ἄλλα δὲ διὰ τοῦ ο Ἰακά, οἷον φύσιος, λέξιος, πόλιος. alpha.3439 Ἀχίλλειοι κριθαί9· αἱ εὐτελεῖς. alpha.3440 Ἀχιλλεία· ἡ μᾶζα. χίλλεια δὲ τὰ ἐν αὐτῇ ἄλφιτα. alpha.3441 Ἀχίλλειοι· οὕτως κριθαί τινες ἐκαλοῦντο Ἀθήνησιν, ἁδραί alpha.3441 τε καὶ ἀδιάφοροι οὖσαι. καὶ τῶν σπόγγων δὲ τοὺς πολυτελεῖς Ἀχιλλείους ἐκάλουν. alpha.3442 Ἀχιλλείων ἀλφίτων· τῶν γεγονότων ἐκ τῶν Ἀχιλλείων κριθῶν. ἔνιοι δὲ λευκῶν. alpha.3443 Ἀχλύσ· ζόφος, ὀμίχλη, σκότος, ἀμβλυωπία. alpha.3444 9Ἄχναι· λεπτὰ ἄχυρα. ἢ ἀκαθαρσία. alpha.3445 9Ἄχνη· τὸ λεπτότατον τοῦ ὕδατος, ὁ ἀφρὸς τῆς θαλάσσης. alpha.3446 9Ἄχνη πυρόσ· ὁ καπνός. καὶ ἄχνη ὕπνου.9 ὁ δὲ Ἱπποκράτης (Mochl. 2 † 4, 346, 1 L.) καὶ ἄχνη †λιμοῦ†.9 δηλοῖ δὲ καὶ λεπτὸν ξύσμα. alpha.3447 Ἀχνυμένη σκυτάλη· Κρατῖνος (fr. νοῃυμ) τὴν ἄχθεσθαι ποιοῦσαν εἶπεν. alpha.3448 9Ἄχορα· ἀρσενικῶς τὰ ἐν τῇ κεφαλῇ καὶ τῷ γενείῳ πίτυρα. Ἀριστοφάνης Ὁλκάσιν (fr. 410 K.)· ἀδαχεῖ γὰρ αὐτοῦ ἄχορα ἐκλέγετ' ἀεὶ ἐκ τοῦ γενείου τὰς πολιὰς τοῦ ∆ιός. alpha.3449 Ἀχόρευτοσ· ὁ ἀπεσπασμένος δι' ἀπαιδευσίαν τοῦ χοροῦ. alpha.3450 9Ἄχοσ· λύπη σιωπὴν ἐπιφέρουσα. παρὰ τοῦτο καὶ ἀχνύμενος. alpha.3451 9Ἄχραντον· ἀμόλυντον, ἄψαυστον. κυρίως οὗ χεὶρ οὐχ ἥψατο. alpha.3452 Ἀχράσ· ὁ καρπὸς τῆς ἀχέρδου. Ἀριστοφάνης Ἐκκλησιαζούσαις (355)· ἀχράς τις ἐγκλείσασα ἔχει τὰ σιτία. alpha.3453 Ἀχράδασ· τὰς ἀχέρδους λέγουσιν. Εὔπολις Ἀστρατεύτοισιν (fr. 33 K.)· οἳ πεπείρους ἀχράδας ἐσθίουσιν. ἴσως δ' ὁ μὲν καρπὸς ἀχράς, τὸ δένδρον δὲ ἄχερδος. Φερεκράτης (fr. 164 K.)· ἢ τῆς ἀχέρδου τῆς ἀκραχολωτάτης. Μένανδρος Ἥρῳ (fr. 1 Sandbach)· νῦν δὲ τοῖς ἐξ ἄστεως κυνηγέταις ἥκουσι περιηγήσομαι τὰς ἀχράδας. alpha.3454 Ἀχρειόγελως ἄνθρωποσ· ἐπὶ τοῖς ἀχρήστοις καὶ μὴ σπουδαίοις γελῶν καὶ χαίρων. alpha.3455 9Ἄχρειον· τῷ τόνῳ ὡς ἄμεινον. alpha.3456 9Ἄχρηστοσ· ὁ ἀνωφελής· καὶ ἰδίως ᾧ οὐδεὶς χρῆται. οὕτως Πλάτων (Reip. 1, 332e, al.). alpha.3457 9Ἄχρι, ἄχρισ· ἀντὶ μέχρις, ἕως. alpha.3458 9Ἄχρι κόρου9· παροιμία ἦν· ὅτι ἐκεῖνος ἄχρι κόρου ἀναίσθητός ἐστιν. καὶ οὗτος ἄχρι κόρου ἐφενάκισεν. alpha.3459 Ἀχρήμων· ὁ μὴ ἔχων χρήματα, ὁ πένης. καὶ χρήματοι καὶ Ἀχρηματωτέρων.9 καὶ χρηματία Θουκυδίδης εἴρηκεν (1, 11, 1.2). alpha.3460 Ἀχρήστουσ· ἀντὶ τοῦ ἀχρησίμους, οὐκ ὠφελίμους. Ἀντιφῶν (fr. novum). alpha.3461 9Ἄχρηστον· ἀντὶ τοῦ ἀχρησμῴδητον. Πλάτων (fr. novum). αἰσχύνομαί σε, ὦ ξένε, μακρὰν ὁδὸν ἀνύσαντα ἄχρηστον ἀπολῦσαι. alpha.3462 9Ἄχρυσοι· Πλάτων Νόμων γʹ (67β)· πλούσιοι δὲ οὐκ ἄν ποτε γένοιντο ἄχρυσοί τε καὶ ἀνάργυροι. alpha.3463 9Ἄχρυσοι· οἱ μὴ ἔχοντες χρυσόν. alpha.3464 Ἀχρώματοσ· ἀναιδής. alpha.3465 Ἀχυρμιαί9· οἱ τόποι, εἰς οὓς τὰ ἄχυρα ἀποφέρεται λικμώμενα. alpha.3466 9Ἄχυρον· τὸν ἀχυρῶνα. Ἀριστοφάνης ∆αιταλεῦσι (fr. 10 Dem.)· καὶ τὴν Ἑκάβην ὀτοτύζουσαν καὶ καιόμενον τὸν ἄχυρον. alpha.3467 Ἀχυροπώλησ· Νικοχάρης (fr. novum) ἀντὶ τοῦ χοιροπώλης γένῃ. alpha.3468 Ἀχυνώ9· πόα τις οὕτω καλεῖται. alpha.3469 Ἀχυρόσ· ὁ ἀχυρών. λέγεται δὲ καὶ ἀχυρεών. alpha.3470 Ἀχυρόσ· ὡς ἀοιδὸς τῷ τόνῳ· καὶ ἐκτεινομένης τῆς μέσης συλλαβῆς. <ὁ> αὐτὸς <καὶ> ἀχυροβολών. alpha.3471 9Ἄχυρα· καὶ τὰ πίτυρα. Ἀριστοφάνης Ἀχαρνεῦσιν (507/8).αὐτοὶ γάρ ἐσμεν νῦν τε περιεπτισμένοι· τοὺς γὰρ μετοίκους ἄχυρα τῶν ἀστῶν λέγω. alpha.3472 Ἀχών· ἄμπελος. alpha.3473 9Ἁψαμένη· ἐξαρτήσασα. alpha.3474 Ἀψάλλακτον· ἀψηλάφητον. alpha.3475 Ἀψαύστωσ· ἀνεπάφως. alpha.3476 9Ἄψαυστον· ἄθικτον. alpha.3477 Ἀψευδία· ἡ ἀλήθεια. λέγεται δὲ καὶ ψευδεῖν καὶ ψευδές.9 alpha.3478 Ἀψευδέστατος μάντισ· Κρατῖνος (fr. 29 Dem.)· τὸν θεὸν δ' ἐμοῦ κλύων σέβε, ὡς ὄντα μάντιν ἀψευδέστατον. alpha.3479 Ἀψευδόμαντισ· Νικοχάρης Ἀγαμέμνονι (fr. 1a Edmonds)· οἶδα δ' ὡς ἀψευδόμαντις ἥδε καὶ τελεσφόρος. [...] γνώσῃ δὲ τέχνην τὴν ἐμὴν ἐτητύμως ἀψευδόμαντιν οὖσαν (trag. adesp. fr. 287a Snell). alpha.3480 Ἀψευδοῦσα· ἡ ἀληθεύουσα καὶ μὴ ἁμαρτάνουσα ἐν τῷ λέγειν. alpha.3481 Ἀψήφιστοσ· ἀντὶ τοῦ μὴ ψηφισάμενος. Ἀριστοφάνης εἴρηκεν (Vesp. 752). alpha.3482 9Ἄψηστοσ· ἀκατάμακτος. Πλάτων (fr. 17 Dem)· ὦ τᾶν, ταχὺ τρέχων ἀπωλόμην. alpha.3483 9Ἁψίμαχος ἄνθρωποσ· οἷον ὁ πάντα τρόπον ἁπτόμενος μάχης τῆς διὰ χειρῶν. οὕτως Θεόπομπος (fr. novum). alpha.3484 9Ἁψιμαχία· συνάφεια μάχης. alpha.3485 9†Ἁψιμεσία†9· πρὸς ὀλίγον διαφορά. alpha.3486 9Ἄψορροι· ὀπισθόρμητοι. alpha.3487 Ἀψοφητί9· ἠρέμα. alpha.3488 9Ἄψ· πάλιν. alpha.3489 9Ἁψίσ· οὕτως ἐκάλουν τὸν ξύλινον κύκλον τοῦ τροχοῦ, τὸ δὲ ἐπ' αὐτοῦ ἐπίσωτρον. Ὅμηρος δὲ τὸν μὲν τροχὸν κύκλον ὀνομάζει (ψ 340), τὴν δὲ ἁψῖδα ἴτυν (D 486). alpha.3490 9Ἁψῖδεσ· καμάραι. alpha.3491 Ἀψυχεῖν· τὸ ἐναντίον τοῦ εὐψυχεῖν. σημαίνει δὲ τὸ ἀποδειλιᾶν. alpha.3492 Ἀωρί, ἀωρία· Φερεκράτης Κραπατάλοις (fr. 6 Dem.)· ἐβάδιζον δὲ ἀπὸ δείπνου· κνέφας δ' ἦν ἄρτι κοὐκ ἀωρία. λέγουσι δὲ {καὶ} ἀωρίαν καὶ τὴν ὥραν. Ἀριστοφάνης Ἀχαρνεῦσιν (23/4)· εἶτ' ἀωρίαν ἥκοντες, εἶτα δ' ὠστιοῦνται πῶς δοκεῖς. alpha.3493 Ἀωρί, ἀωρία· τὸ παρὰ τὸν προσήκοντα καιρὸν καὶ τὴν ὥραν. λέγουσι δὲ ἀωρὶ τῶν νυκτῶν καὶ ἀωρὶ νύκτωρ. Ἀριστοφάνης δὲ ἔφη (fr. 663 K.) καὶ ἀωροθάνατος ἀπέθανεν, τουτέστι πρὸ τῆς προσηκούσης ὥρας. alpha.3494 9Ἄωροι πόδεσ· ἐμπρόσθιοι· τῆς ἦ τοι πόδες εἰσὶ δυώδεκα πάντες ἄωροι (μ 89). καὶ Φιλήμων (fr. 145 K.)· οὐ τοὺς ἀώρους εἶπά σοι, μαστιγία, πόδας πρίασθαι; σὺ δὲ φέρεις ὀπισθίους. alpha.3495 9Ἄωροι· οἱ πρὸ ὥρας ἀποθνῄσκοντες. σύνηθες δὲ τὸ ὄνομα πολλοῖς καὶ μάλιστα Ἀλεξανδρεῦσιν. ἔστι δὲ Ἀττικόν. Ἀριστοφάνης(fr. novum)· ἔθανον κἄλλοισιν ἄωροι παῖδες. alpha.3496 9Ἄωρον· ἀπρεπές, ἀχαρές. alpha.3497 Ἀωρόλειοσ· ὁ παρὰ τὴν ὥραν καὶ τὴν ἡλικίαν λειαινόμενος. alpha.3498 9Ἄωτον· ἄνθος, κόσμος, στέφανος. alpha.3499 9†Ἀωτέβειν†9· ὑφαίνειν. alpha.post 3499t {1Τέλος τοῦ Α στοιχείου}1 {1Ἀρχὴ σὺν θεῷ τῆς Βῆτα}1 beta.1 βαβάζειν· τὸ <μὴ> διηρθρωμένα λέγειν. ἔνιοι βοᾶν. beta.2 βαβράζων· κεκραγὼς συντόνως. beta.3 βαβαί9· θαυμαστικὴ ἡ φωνή. beta.4 βαίτων καὶ βαιτάσ· ἀντὶ τοῦ μωρὸς ἢ μωρά. οὕτω Φιλήμων (fr. νοῃυμ). beta.5 βάβακα· τὸν †γάμον†. beta.6 βαβάκτησ· ὁ μανιώδης καὶ ἀκρατής, καὶ ἰδιαίτερον ὁ Πάν. beta.7 βάβαλον· αἰδοῖον. beta.8 βαβάκτησ· ὀρχηστής, ὑμνῳδός, μανιώδης, κραύγασος· ὅθεν καὶ Βάκχος. beta.9 βαβοῦσ· ὄνομα κύριον. beta.10 βαβύασ· πηλός, βάθρον, βῆμα. beta.11 9†βάβικες†9· τὰ οὖλα τῶν ὀδόντων. οἱ δὲ σιαγόνας. οἱ δὲ τὰ ἐν τοῖς ὀδοῦσιν ἀπὸ τῆς τροφῆς κατεχόμενα. beta.12 {βαβάκκαρισ· μύρον τι. Ῥοδίαν γυναῖκα}. beta.13 βαγεύει· πλανητεύει. beta.14 βάγιον· μέγα. beta.15 βάδην· περιπάτῳ ἐρχόμενος. beta.16 βαδίζου9· ἀντὶ τοῦ βάδιζε. οὕτως Κρατῖνος (fr. 391 K.). beta.17 9†βάδιστοι†9· βραδύτατοι. beta.18 βάδιοσ· υἱός. beta.19 βαθεῖαν αὔλακα (Aeschyl. Sept. 593)· ὅπερ ἐστὶ †στιχὶς† γῆς ὑπὸ ἀρότρου. μεταφορικῶς δὲ ἀπὸ τούτου βαθείας φρένας τὰς κεκρυμμένας σημαίνει. beta.20 βάθρον· θεμέλιον. καὶ 9†βάραθρα†9· ἀγάλματα. beta.21 βαθύγλωσσοι· ἐλλόγιμοι, εὔγλωττοι. beta.22 βαθυδίνησ· ἐν βάθει ἔχων τὰ ῥεύματα. beta.23 βαθυλήϊον· σιτοφόρον πεδίον. beta.24 βαθυπέπλων· μεγάλων, ἐκ †τῶν παρακολουθούντων†. beta.25 βαθύσχοινον (∆ 383)· ὑψηλὰς σχοίνους φέροντα. beta.26 βαθύσ· ἀντὶ τοῦ πονηρός. οὕτω Μένανδρος (fr. 830 K. .TH). beta.27 9<Βάκκαρισ· μύρον τι. Ῥοδίαν γυναῖκα> βακκάριδι μεμιγμένην. οὕτως <Εὔπολις ἐν> Αὐτολύκῳ (fr. novum). beta.28 βακάντιβοσ· σχολαστής, μὴ παραμένων τῷ πράγματι αὐτοῦ. beta.29 βάκηλοσ· μέγας μέν, ἀνόητος δὲ καὶ γυναικώδης. beta.30 βακτηρεύειν· beta.31 βακτηρία καὶ σύμβολον· οἱ λαχόντες δικάζειν ἐλάμβανον παρὰ τῶν δημοσίων ὑπηρετῶν σύμβολον καὶ βακτηρίαν, καὶ οὕτως ἐδίκαζον. τὴν χρόαν ὁμοίαν εἶχε τῇ βακτηρίᾳ τὸ δικαστήριον. τὸ μέντοι γε σύμβολον <μετὰ> τὴν κρίσιν ἀποδιδοῦντες ἐκομίζοντο τριώβολον, ὅπερ καὶ δικαστικὸν ἔλεγον. beta.32 βακτηρία καὶ σύμβολον· πολλῶν Ἀθήνησι δικαστηρίων ὄντων πολλάκις οἱ κληρωθέντες δικάζειν ἐνταῦθα ἀπῄεσαν ἀλλαχοῦ. ἵνα οὖν μηκέτι τοῦτο γένηται, ὁμόχρωμοι τοῖς δικαστηρίοις ἐδίδοντο βακτηρίαι. beta.33 †βακάνιον· ἐπικαμίνιον†. Ἀριστοφάνης (fr. 592, 2 K.). beta.34 βάκχουσ· τοὺς κλάδους. οὕτως Θεόπομπος (fr. novum). beta.35 βακχεύων· μαινόμενος. beta.36 βαλανάγρα· ἡ κλείς, παρὰ τὸ ἀγρεύειν τὴν βάλανον. βάλανος δέ ἐστι τὸ εἰς τὸν μοχλὸν σιδήριον, ὃ καλοῦμεν μάγγανον. beta.37 βαλάντιον· μάρσιππος. beta.38 βαλανειομφάλουσ· τὰς φιάλας οἱ κωμικοὶ (Cratin. fr. 50 K.) καλοῦσιν. beta.39 βαλανεύειν· λαμπροφωνεύεσθαι. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. novum). beta.40 βαλβίσ· ἡ ἄφεσις τῶν δρομέων. ἔστι δὲ ξύλα δύο, ἀφ' ὧν σχοινίον διατείνεται· ἀφ' ἧς βαλβῖδος ἐξέτρεχον οἱ ἀγωνιζόμενοι. beta.41 βαλβῖσιν· ἀντὶ τοῦ ταῖς ἀρχαῖς. εἴρηται δὲ ἀπὸ τῶν δρομέων· ἡ γὰρ ὑπὸ τὴν ὕσπληγα γινομένη γραμμὴ διὰ τὸ ἐπ' αὐτῆς βεβηκέναι τοὺς δρομέας βαλβὶς καλεῖται. {ὕσπληξ δὲ φραγγέλιον, ἀφετηρία}. beta.42 βαλβίσ· βάσις ταπεινή, ἢ ἀφετηρία καὶ καμπτός. beta.43 βαλαντιοτόμοσ· κλέπτης. beta.44 βαλανεύσασθαι· ἀντὶ τοῦ βαλανείῳ χρήσασθαι. beta.45 βαλμόσ· στῆθος. beta.46 βαλίαν· κατάστικτον. beta.47 βάλλ' ἐς Μακαρίαν· οἷον εἰς Ἅιδου· Μακαρία γὰρ ἡ Ἡρακλέους, ὁπηνίκα ἐπεστράτευσεν ὁ Εὐρυσθεὺς ταῖς Ἀθήναις, ἑαυτὴν ἐπέδωκε σφάγιον ὑπὲρ τῆς τῶν λοιπῶν σωτηρίας. τὸ δ' αὐτὸ τοῦτο καὶ οὕτω λέγουσιν· ἐς Μακαρίαν καὶ εἰς Μακαρίαν. beta.48 βάμμα Κυζικηνόν· τὴν ἀκάθαρτον ἀσχημοσύνην Ἀττικοὶ λέγουσιν. beta.49 βαμβαίνει· διστάζει, τρέμει τοῖς ποσὶ καὶ τῇ γλώττῃ ἀσήμως φθέγγεται. beta.50 βάμβαλον· ἱμάτιον Βαβυλώνιον. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. novum). beta.51 βαμβακεύτριαι· αἱ μαγγανεύουσαι καὶ ἐπᾴδουσαι. beta.52 βάβαξ· μάταιος, λάλος, φλύαρος, ἐνθουσιῶν, ἀναιδής. beta.53 βαβάξαι· ὀρχήσασθαι Λύδιον. beta.54 βαμβαλύζειν· τρέμειν ὑπὸ ψύχους. beta.55 βαμβαίνοντεσ· τοῖς χείλεσιν ἠχοῦντες. beta.56 βάναυσοσ· πᾶς τεχνίτης διὰ πυρὸς ἐργαζόμενος· βαῦνος γὰρ ἡ κάμινος. beta.57 βάραθρον· τόπος βαθύς, ὅπου οἱ κακοῦργοι ἐμβάλλονται. beta.58 βάραθρον· ὄρυγμά ἐστιν, εἰς ὃ ὁ τῆς Ἱπποθοωντίδος δῆμος τοὺς ἐπὶ θανάτῳ κατακρίτους ἐνέβαλον. ἐν δὲ τοῖς Φιλιππικοῖς ὁ ∆ημοσθένης (8, 45 et 10, 16) τὴν λέξιν οὐ κυρίως εἶπεν, ἀλλ' ἐκ μεταφορᾶς, <οἷον> ἐν τῷ ὀλέθρῳ. beta.59 βάραθρον· ἔστι μὲν †πᾶσα γῆ† τὰ μὲν ἄνω ἔχουσα ἰσχυρά, ὑπόχαυνα δὲ τὰ κάτω, ὥστε καταδῦναι τὸν ἐπιβάντα. Ἀθήνησι δὲ ἦν καὶ ὄρυγμα, εἰς ὃ τοὺς ἐπὶ θανάτῳ καταγνωσθέντας ἐνέβαλον, ὥσπερ εἰς τὸν Καιάδαν Λακεδαιμόνιοι. beta.60 βαρυγέτασ· σεμνὸς μὲν καὶ βάρος ἔχων, δοῦλος δὲ καὶ Γέτας. οὕτως Εὔπολις (fr. novum). beta.61 βάραθρον· τόπος ἦν κοῖλος Ἀθήνησιν ὄρυγμα καὶ βάραθρον καλούμενος, εἰς ὃ τοὺς κακούργους ἐνέβαλον. οὗτος ὕστερον ἐχώσθη, ὁπότε τὸν Φρύγα τῆς μητρὸς τῶν θεῶν ὄργια δεικνύντα ἐμβαλόντες ἀπέκτειναν καὶ ἡ θεὸς ἐμήνισεν, κατὰ χρησμὸν δὲ καὶ τέμενος τῆς θεοῦ ἱδρύσαντο. Ἀριστοφάνης δὲ (fr. 320, 8 K.) κόσμιον γυναικεῖον. beta.62 βάρβιτον· ψαλτήριον, κιθάρα. beta.63 βαρβαρίζει· ἀντὶ τοῦ τὰ τῶν βαρβάρων φρονεῖ. beta.64 βάρεισ· πλοῖα, τείχη, στοαί, αὐλαί, πύργοι, σφῦραι. beta.65 βαρύμηνισ· μνησίκακος. beta.66 βαρυπήμων· ἄθλιος, βεβαρημένος, κακός. beta.67 βαρέως φέρειν· ἀντὶ τοῦ ἀηδῶς. beta.68 βαρεῖα χείρ· Ἱππῶναξ τὴν δεξιάν (fr. 138a W.). beta.69 βασανίζειν· οὐ τὸ αἰκίζεσθαι καὶ τιμωρεῖσθαι σημαίνει παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς, ἀλλὰ τὸ ἀνακρίνειν καὶ ἐλέγχειν τὸ ἀληθὲς διὰ λόγων. beta.70 βάσανοσ· λίθος ἐστίν, ᾗ τὸ χρυσίον παρατριβόμενον δοκιμάζουσι. οὕτως Ἀντιφῶν (fr. 157 Th.) καὶ Πίνδαρος (Pyth. 10, 67). Ὑπερείδης δὲ (fr. 5 J.) τὰ ἐν ταῖς βασάνοις εἰρημένα ὑπὸ τῶν βασανιζομένων καὶ ἀναγραφόμενα βασάνους ὠνόμασεν. beta.71 βασανίσασ· ἀντὶ τοῦ δοκιμάσας. κέχρηνται σχεδὸν ἅπαντες οἱ ἀξιόλογοι. beta.72 βασιλίσ· ἡ τοῦ βασιλέως γυνή, ὡς καὶ βαλανὶσ ἡ τοῦ βαλανέως. beta.73 βασιλικὴ διαδρομή9· ἡ γενομένη τοῦ βασιλέως παρόντος διαδρομή. ἔστι δὲ οὗτος εἷς τῶν θʹ ἀρχόντων Ἀθήνησιν· ὃς βασιλικὴ διαδρομὴ καλεῖται. beta.74 βασιλεύσ· εἷς μέν ἐστι τῶν ἐν Ἀθήνησιν θʹ ἀρχόντων. ἐπεμελεῖτο δὲ οὗτος τῶν περὶ τοὺς θεούς, καὶ τὰς ἀσεβείας ἐξήταζεν καὶ εἰσῆγεν εἰς τὸ δικαστήριον. καὶ ἀντὶ τοῦ τύραννος. οὕτως Πλάτων ἐν Πολιτικῷ (258ε, al.). beta.75 βασιλίδεσ· ὑποδήματα. beta.76 βασίλεια· ἡ βασιλεύουσα. beta.77 βασιλίνδα· παιδιά τις, ἐν ᾗ βασιλέας τινὰς ἀποδεικνύασι. beta.78 βασίλειον· ἀντὶ τοῦ βασιλικόν. beta.79 βάσιμοσ· πορευτική, εὐεπίβατος. beta.80 βασίλειος στοά9· δύο εἰσὶ στοαὶ παρ' ἀλλήλας, ἥ τε τοῦ Ἐλευθερίου ∆ιὸς καὶ ἡ Βασίλειος. ἔστι δὲ καὶ τρίτη, ἣ πάλαι μὲν Πυανάκτιος ἐκαλεῖτο, νῦν δὲ μετωνομάσθη Ποικίλη. beta.81 βάσκανοσ· ὁ κακίζων καὶ μεμφόμενος ἅπαντα καὶ πειρώμενος εἰς ἀπέχθειαν ἄγειν. καὶ βλαβερὸς καὶ δηλητικός. οὕτως Ἀριστοφάνης (Equ. 103. Plut. 571) καὶ Εὐριπίδης (fr. 933 ν.2 † 379a Snell). <Φερεκράτης δὲ ἐπὶ τοῦ λυπηροῦ λαμβάνει τὴν λέξιν, οἷον ὁ λαγώς με βασκαίνει καὶ λυπεῖ> (fr. 174 K.). beta.82 βασκαίνει· μέμφεται. beta.83 βασκαίνει· ἀντὶ τοῦ αἰτιᾶται καὶ μέμφεται καὶ συκοφαντεῖ. οὕτω ∆ημοσθένης ἐν τῷ ὑπὲρ Κτησιφῶντος (18, 189). καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς (18, 108) βάσκανον δὲ καὶ πικρὸν καὶ κακόηθες οὐδέν ἐστι πολίτευμα ἐμόν φησιν, ἀντὶ τοῦ φιλαίτιον καὶ συκοφαντικόν. beta.84 βάσσαροσ· ἀλώπηξ κατὰ Ἡρόδοτον (4, 192, 2). beta.85 βασσάραι· χιτῶνες, οὓς ἐφόρουν αἱ Θρᾴκιαι Βάκχαι, καλούμεναι οὕτως ἀπὸ τοῦ Βασσαρέως ∆ιονύσου. ἦσαν δὲ ποικίλοι καὶ ποδήρεις. Αἰσχύλος ἐν Ἠδωνοῖς (fr. 59 N.2 † 73 M.)· ὅστις χιτῶνας βασσάρας τε Λυδίας ἔχει ποδήρεις. beta.86 βαστάσαι· οὐ τὸ ἆραι δηλοῖ παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς, ἀλλὰ τὸ ψηλαφῆσαι, διασηκῶσαι καὶ διασκέψασθαι τῇ χειρὶ τὴν ὁλκήν. beta.87 βασμοί9· βαθμοί. beta.88 βαστάσασ· ἀντὶ τοῦ δοκιμάσας. οὕτως Εὔπολις (fr. 303, 4 K.). beta.89 βαστραχηλίσαι· τραχηλίσαι· βάστραχας γὰρ τοὺς τραχήλους Βοιωτοί. beta.90 βατόσ· βάσιμος τόπος. beta.91 βάταλοσ· κύριον. κεκωμῴδηται δὲ ἐπὶ μαλακίᾳ. Εὔπολις δὲ (fr. 82 K.) τὸν πρωκτὸν βάταλον καλεῖ. καὶ ἴσως ἔνθεν καὶ τοὺς κιναίδους βατάλους καλοῦσι. beta.92 βατία· οἰκία τις ἀπὸ Βάτωνος ἐπωνομασμένη δεσπότου. ἢ σκεῦος, ἢ χωρίον τι, ἢ κόσμος. beta.93 βατάνια· τὰς λοπάδας. οὕτως Ἄλεξις (fr. 24, 3 et 172, 9.18 K.). beta.94 βατή9· δῆμος Αἰγηΐδος. beta.95 βατήρ· ἡ ἀρχὴ τοῦ τῶν πεντάθλων σκάμματος. beta.96 βάτταλοσ· βδελυρός, αἰσχρός. beta.97 βάτταλοσ· ἐπώνυμον ἦν ∆ημοσθένους. ἐκάλουν δὲ οἱ παλαιοὶ τὸν μαλακὸν οὕτως ἀπὸ Βαττάλου τινὸς αὐλητοῦ, ὃς μαλακὸς ὢν καὶ αὐλήματα τοιαῦτα ἐξεῦρεν. οἱ δὲ βάτταλον ὀνομάζεσθαι παρὰ τοῖς παλαιοῖς φασι τῶν μαλακιζομένων τὸν πρωκτόν, ἀπὸ τοῦ τύπτεσθαι ἐν τῷ ἔργῳ καὶ μαλακίζεσθαι. beta.98 βατράχιον· βάμμα τι καὶ ἄνθος οὕτως καλεῖται. καὶ βατραχὶσ ἡ βεβαμμένη ἐσθής. beta.99 βάττου σίλφιον· ἐπὶ τῶν σπανίους τιμὰς λαμβανόντων· οἱ γὰρ Κυρηναῖοι ἑνὶ τῶν Βάττων ἐξαίρετον ἔδοσαν τὸ σίλφιον, καὶ τοῦ νομίσματος ἐπὶ μὲν θατέρου Ἄμμωνα, ἐπὶ δὲ θατέρου σίλφιον ἐτύπωσαν. οἱ δὲ ἐπὶ Λιβύης Ἀμπελιῶται εἰς ∆ελφοὺς ἀνέθεσαν καυλὸν σιλφίου. beta.100 βατταρισμοί9· φλυαρίαι. beta.101 βατήρ· ἡ ἀρχὴ τοῦ τῶν πεντάθλων σκάμματος. αὐτὸν κέκρουκας τὸν βατῆρα τοῦ λόγου, φησί τις, οἷον τὸ ἐπικαιρότατον καὶ τὸ πρῶτον. beta.102 βαυκαλᾶν· τιθηνεῖσθαι μετ' ᾠδῆς τὰ παιδία. beta.103 βαυκαλᾶν· τὸ κατακοιμίζειν. beta.104 βαυκίδεσ· ὑποδήματα γυναικεῖα, ἀφ' οὗ τὸ θρύπτεσθαι καὶ βαυκίζεσθαι.9 καὶ τὸ τρυφερὸν βαυκόν.9 beta.105 βαυκισμόσ· Ἰωνικὴ ὄρχησις. οὕτως Ἀμειψίας (fr. novum). beta.106 βαυκόν· ἤτοι τὸ τεθρυμμένον ἢ ποικίλον. beta.107 βαῦνοσ· ἡ κάμινος. beta.108 βάψας τὴν κώπην (cf. Ar. fr. 225 K.)· πλεύσας, ἐλθὼν πρὸς τοὺς ναυτοδίκας, οἳ τὰ τῆς ξενίας ἐδίκαζον. ἢ ἀπὸ τῶν φαρμακοποιούντων· λέγουσι γὰρ τὸ βάψασ ποιήσας μέλαν. beta.109 βδάλλειν· ἀμέλγειν. beta.110 βδέλλεται· ἀμέλγεται. Πλάτων δὲ βδάλλεται λέγει (Theaet. 174d). beta.111 βδελυρόσ· αἰσχροποιός. beta.112 βδελύττεσθαι· μυσάττεσθαι, ναυτιᾶν, ἀποστρέφεσθαι. Ἀπολλόδωρος Κυρηναῖος μισεῖν. ἀπὸ τούτου καὶ ἡ βδελυγμία. ἀπὸ τοῦ μύσους καὶ ἡ βδελυρία. beta.113 βδέννυσθαι· ἐκκενοῦσθαι τὴν κοιλίαν. beta.114 βέβακε· τὸ δεδαπάνητο λέγουσι ∆ωρικῶς. beta.115 βεβαιολόγοσ· ὁ μάρτυς. beta.116 βεβαιώσεωσ· δίκης ἐστὶν ὄνομα, ἣν ἐδικάζοντο τῷ ἀποδομένῳ οἱ παρ' αὐτοῦ τι ὠνησάμενοι, ἐνίοτε δὲ καὶ ἀρραβῶνος μόνον δοθέντος. κινήσεως δέ τινος ἐπὶ τὸ πιπρασκόμενον γινομένης ἡ δίκη ἦν. beta.117 βεβηκόσ· ἀσφαλές. beta.118 βέβηλοσ· ἀκάθαρτος ἢ ἀμύητος. beta.119 βέβηκεν· ἕστηκεν, ἐπέπηκτο. beta.120 βέβριθε· βαρύνεται. beta.121 βεβριθυῖα· βαρεῖα, ἰσχυρά. beta.122 βέβρυχεν· ἠχεῖ. beta.123 βεβυσμένα· λαθραῖα ἢ †πεπρωμένα†. beta.124 βέλοσ· τραῦμα. beta.125 βέλεμνα· βέλη. beta.126 βενδῖσ· Θρᾳκία δαίμων ὀπαδὸς Ἀρτέμιδος. διὸ καὶ οἱ ἀγείροντες αὐτῇ διλογχιδίῳ ἐχρῶντο. beta.127 βέμβιξ· ὁ ῥόμβος. καὶ ἡ περιστροφὴ τῶν στρόμβων. beta.128 βερβίνια· ξύλα καθηλωμένα, ἐξ ὧν τὰς ληκύθους κατήρτων. beta.129 βερέσχετοι (Ar. Equ. 635)· ἀνόητοι. beta.130 βῆ9 τὸ μιμητικὸν τῆς τῶν προβάτων φωνῆς, οὐχὶ βαὶ λέγουσιν Ἀττικοί. Κρατῖνος ∆ιονυσαλεξάνδρῳ (fr. 43 K.)· ὁ δ' ἠλίθιος ὥσπερ πρόβατον βῆ βῆ λέγων βαδίζει. beta.131 βησᾶς ἕστηκασ· οἷον ἀχανής. οὗτος ἕστηκεν ἀχανὴς καὶ παταγώδης καὶ ὑπόμωρος. beta.132 βῆ δέ9 (A 34)· ἐπορεύθη. beta.133 βηλόσ· βαθμὸς θύρας. ἢ οὐρανός. beta.134 βήρηκεσ· τὰ φυράματα ἐξ ὧν αἱ μᾶζαι γίνονται. beta.135 βησηΐσ· δῆμός ἐστι τῆς Ἀντιοχίδος Βῆσσα. beta.136 βίασ· καὶ τὰς πλαγίους δισυλλάβως λέγουσι. beta.137 βιβάζεται· ἐπὶ τοῦ ὀχεύεται. καὶ βαίνειν τὸ ὀχεύειν ἔλεγον οἱ παλαιοί. beta.138 βιβάζει· συζεύει, ὀχεύει. beta.139 βιαίων· ὄνομα δίκης ἐστὶ κατὰ τῶν βίᾳ πραττόντων ὁτιοῦν· ὁ δὲ ἁλοὺς ἀποτίνει εἰς τὸ δημόσιον ἴσον τῷ ἑλόντι. ∆ημοσθένης κατὰ Μειδίου (21, 44). εἰσὶ δὲ καὶ ἐν τοῖς Λυσιακοῖς φερόμενοι λόγοι βίαιοι (fr. 248 S.). καὶ δῆλον ὅτι οὐκ ἐπὶ φθορᾷ παρθένων μόνον οὔτε τὸ ὄνομα οὔτε ἡ δίκη ἐλέγετο, ἀλλὰ καὶ ἐπ' ἄλλων. beta.140 9†βίδοις†9· κρούματος ὄνομα. beta.141 βίολα· πέδιλα, ὑποδήματα. beta.142 βίον μεμαγμένον· παροιμία ἐπὶ τῶν †εὐδαιμονιζόντων† ἐπὶ πολυτελεῖ καὶ ἡδεῖ βίῳ. beta.143 βίον· ἐπὶ τῆς οὐσίας. Μένανδρος Παλλακῇ (fr. novum). beta.144 βιοτὴ9 καὶ βίοτοσ· ζωὴ καὶ τὰ πρὸς τὸ ζῆν. καὶ ἡ οὐσία. beta.145 βιοῦται· ἀντὶ τοῦ ζῇ ἢ ζήσεται. οὕτως Ἡρόδοτος (2, 177, 2). beta.146 βιῶναι· ζῆσαι. beta.147 βιώτω· ζησάτω. beta.148 βιώνησ· ὁ τὰ δημόσια ἀγοράζων. beta.149 βλαισόσ· παραλυτικός. beta.150 βλάκα· τὸν εὐήθη καὶ ἀνόητον. εἴρηται δὲ ἀπὸ ἰχθύος τινὸς ὁμοίου σιλούρῳ, ἀχρήστου δὲ ὄντος, ὡς μηδὲ κύνα αὐτῷ χρῆσθαι. <Πολιτείας δʹ (432δ)· βλακικόν τε ἡμῶν τὸ πάθος, ὡς εἰ λέγοι τις πνευμονίαν, ἀπὸ τοῦ θαλαττίου ζῴου ὄντος ἀναισθήτου>. οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ πρὸς τῇ Κύμῃ χωρίου τῆς Βλακείας, οὗ μνημονεύει καὶ Ἀριστοτέλης (fr. 525 Rose). καὶ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ δὲ τέλος τι βλακεννόμιον, ὃ οἱ ἀστρολόγοι τελοῦσι διὰ τὸ τοὺς μωροὺς εἰσιέναι πρὸς αὐτούς. beta.151 βλακᾶσ· μωρός τις μὴ εἰδὼς τὰ πράγματα διακρῖναι. beta.152 βλακεία· ὑπεροψία, μωρία. beta.153 βλακεύει· μαλακίζεται. beta.154 βλακεύεται· μαλακίζεται. beta.155 βλάστη· βλάστημα. beta.156 βλαύτασ· ὑποδήματά τινα. beta.157 βλεννόν· τὸν μωρόν. οὕτως Σώφρων (fr. 51 Kaibel). σημαίνει δὲ καὶ τὸν νωθῆ. beta.158 βλέννα· ἡ μύξα. Σώφρων δὲ διὰ τοῦ π φησὶ πλέννα (fr. novum). beta.159 βλεπεδαίμων· ὁ διεστραμμένος τὰς ὄψεις καὶ οἷον ὑπὸ δαίμονος πεπληγώς. beta.160 βλάξ· μωρός. beta.161 9†βλέποι†9· ἀντὶ τοῦ βλέμμα. οὕτως Ἀριστοφάνης (Nub. 1176). beta.162 βλέποντεσ· ἀντὶ τοῦ ζῶντες. οὕτω Σοφοκλῆς (αι. 962). beta.163 βλῆμα· <ἀντὶ> τοῦ βληθέντος βέλους. οὕτως Ἡρόδοτος(3, 35, 3). beta.164 βλήσπειν· καταβάλλειν. beta.165 βλητόσ· ἀπόπληκτος. beta.166 βληχήματα· φωναὶ προβάτων. beta.167 βληχρόν· ἀσθενὲς παρ' Ὁμήρῳ καὶ †Ἀγκαίῳ†. Πίνδαρος δὲ (fr. 245 Snell) ἀντὶ τοῦ ἰσχυροῦ αὐτὸ λέγει. beta.168 βλιμάζειν· τὸ πειράζειν καὶ ψηλαφᾶν καὶ ἅπτεσθαι τῶν ἀπορρήτων μελῶν τῶν γυναικείων καὶ διεγείρειν τὰς ἐπιθυμίας, <ὥς φησι Κρατῖνος (fr. 302 K.)· ὡς μαλακὸν καὶ τέρεν τὸ χρωτίδιον, ὦ θεοί· καὶ γὰρ ἐβλίμαζον αὐτήν, ἡ δ' ἐφρόντιζεν οὐδὲ ἕν>. beta.169 βλιμάζειν· τὸ ταῖς χερσὶ διαθλίβειν. καὶ τὸ τὰ κηρία θλῖψαι βλίσαι λέγεται. beta.170 βλιμάζειν· τὸ ἐκθλῖψαι καὶ τὸ τιτθολαβεῖν καὶ ψηλαφᾶν. οὕτω Φερεκράτης (fr. novum). beta.171 βλιμάζων· ἀποστάζων τοῦ μέλιτος. beta.172 βλιτομάμασ· μαλακός. beta.173 βλίτων· ἀντὶ τοῦ μάργος. ἢ μωρός. beta.174 βλιτάδασ· οἱ παλαιοὶ τὰς εὐτελεῖς γυναῖκας, ὥς φησι Κράτης (fr. novum). beta.175 βλίττειν· ἀφαιρεῖν τὸ μέλι ἀπὸ τῶν κηρίων. beta.176 9†βλίχων†9· ἡ †γλίχων† οὕτω λέγεται παρὰ Ἀττικοῖς. ἔστι δὲ εἶδος βοτάνης. καὶ τὸ ἐφήβαιον Ἀριστοφάνης (Lys. 89) οὕτως ὀνομάζει. beta.177 βλοσυρόσ· ἀξιωματικός, καταπληκτικός, φοβερός, σεμνός. beta.178 βλόψ· κατὰ μίμησιν ἐπὶ τῆς κλεψύδρας, ὥσπερ κὺξ ἐπὶ τῆς ψήφου. beta.179 βλωθρά9· χλωρά, ἁπαλή, †εὐαξής†. beta.180 βοανηργέσ· υἱοὶ βροντῆς. beta.181 βοείασ· beta.182 βόακασ, οὐ βῶκας τοὺς ἰχθύας καλοῦσιν. οὕτω Φερεκράτης (fr. 113, 3 K.). beta.183 βοηδρομεῖν· μετὰ σπουδῆς παραγίνεσθαι. Κᾶρες δὲ ἀντὶ τοῦ βοηθεῖν. beta.184 βοηδρομία· βοηδρομεῖν μὲν τὸ βοηθεῖν ὠνομάζετο, τουτέστιν ἐπὶ μάχην δραμεῖν. ἔστι δὲ ἡ Βοηδρομία ἑορτή τις Ἀθήνησι καλουμένη, καθ' ἣν ἡμέραν ἐβοήθησεν <Ἴων> ὁ Ξούθου σπουδῇ πολλῇ πολεμουμένοις Ἀθηναίοις ὑπὸ Εὐμόλπου τοῦ Ποσειδῶνος. Ἐρεχθεὺς δὲ τότε Ἀθηναίων ἐβασίλευεν. beta.185 βοήν· μάχην. καὶ μεγάλην φωνήν. beta.186 βοηδρομιών· μὴν Ἀθήνησι τρίτος ὠνομάσθη. beta.187 βοηθητικώτερον· τὸ ἐπὶ μᾶλλον ἔχον τὴν βοήθειαν. beta.188 βοηδρομιών· μὴν Ἀθήνησι τρίτος ὠνομάσθη ἀπὸ τῆς βοῆς· τὸ παλαιὸν γὰρ οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τῆς ἐρημίας συνέτρεχον εἰς τὸ αὐτὸ πάντες μετὰ βοῆς καὶ ἐβουλεύοντο. beta.189 βοεικόν· τὸ φθέγμα τῶν βοῶν. οὕτω Φερεκράτης (fr. novum). beta.190 βοηθείασ καὶ βοηθεῖν οὐ μόνον τὸ συμμαχεῖν, ἀλλὰ καὶ τὸ ἅμα τῷ πυθέσθαι τὴν ἔφοδον τῶν πολεμίων ἐκδραμεῖν κατ' αὐτῶν. εἴρηται δὲ οὕτως παρὰ τὸ ἅμα τῇ βοῇ θεῖν, ἤγουν τρέχειν. beta.191 βοίδησ· πρᾶος. ἔστι παρὰ Μενάνδρῳ (fr. 833 K. .TH). beta.192 βοῖοσ· ἀντὶ τοῦ βόειος. beta.193 βόθυνοσ· τόπος τις ἰδίως οὕτω καλούμενος ἐν τῇ ἱερᾷ ὁδῷ, οὗ μνήμην Ἰσαῖος (fr. 55 S.) καὶ Καλλισθένης (FGrHist 124 F 45) ποιεῖται. beta.194 βολεῶνεσ· οὕτως ἐλέγοντο, ἐν οἷς οἱ ἄνθρωποι ἀποπατοῦσι. Ξενοφῶν δὲ ὑηλεῖα τοὺς τοιούτους τόπους καλεῖ· ἥδονται γὰρ τοῖς τοιούτοις χώροις οἱ ὕες. beta.195 βολεῶνασ οἱ Ἀττικοὶ καλοῦσιν, οὗ ἡ κόπρος τῶν βοῶν καὶ τῶν ὑποζυγίων καὶ τῶν προβάτων βάλλεται. beta.196 βολεῶνεσ· οἱ δεχόμενοι τόποι τὴν κόπρον οὕτω καλοῦνται. οὕτως ∆είναρχος (fr. 3, 3 C.) καὶ Φιλήμων (fr. 221 K.) καὶ ἄλλοι. beta.197 βολή9· ἀντὶ τοῦ βουλή. οὕτως Ἀξιόνικος (fr. novum). beta.198 βόλβιτον· τὴν παντοδαπῆ κόπρον. beta.199 βολίσ· βέλος, ἀκόντιον, λογχάριον. beta.200 βόλιτον· βόλβιτον δὲ οἱ Ἴωνες, οἵ τε ἄλλοι καὶ Ἱππῶναξ (fr. 144 W.). beta.201 βολβορυκτικόν· γενναῖον. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. novum). beta.202 βολβορυκτικὸν τόλμημα· τὸ μετὰ βίας, γενναῖον. beta.203 βολβωρυχεῖν· ἀντὶ τοῦ τοιχωρυχεῖν. beta.204 βομβοῦσιν αἱ μέλισσαι, ὅταν τις προσίῃ μύρου ὄζων. beta.205 βομβύλιον· ζῷον. ἢ τὸ βησίον λεγόμενον. beta.206 βομβυλιόσ· εἶδος μελίττης ἢ παραπλήσιον μελίττῃ ὀνομασθὲν ἀπὸ τοῦ βομβεῖν. ἔστι δὲ καὶ ποτηρίου εἶδος στενοπόρου, ἐπεὶ καὶ τοῦτο βομβεῖ. καὶ τὸ ἐλαιηρὸν δὲ ἀγγεῖον καθ' ὁμοιότητα [...] βομβυλιὸς λέγεται. beta.207 9†βόμβυλος†9· σκεῦος στρογγυλοειδές. beta.208 βόμβυξ· βοοβοσκός. beta.209 βόμβοσ· ψόφος τις. beta.210 βόμβησεν· ἐψόφησέ πως. beta.211 βόμβυκεσ· εἶδος αὐλῶν. beta.212 βομβάζειν· φθέγμα ἐπὶ τῷ διασύρειν καὶ τωθάζειν λεγόμενον. beta.213 βορᾶσ· βρώσεως ἢ τροφῆς. beta.214 βορβορυγή9· θόρυβος. beta.215 βορβορουρύκη· βόρβορος ἐξ οὔρου. beta.216 βορόν· βρωτικόν. beta.217 βόσιν· τροφήν. beta.218 βοτά9· βοσκήματα. beta.219 βοτῆρεσ· ποιμένες. beta.220 βοτόσ· τροφὴ ἢ βοσκή. καὶ βροτόσ· ὁ ἄνθρωπος. beta.221 βότρυσ· ἐνώτια. beta.222 βότρυν· τὴν ὀπώραν, οὐχὶ τὴν σταφυλὴν μόνην. καὶ μήποτε τὴν βοτρυΐαν ὀπώραν. beta.223 βοτρυδόν· ἐπαλλήλους. ἡ ἑτέρα τῆς ἑτέρας ἐχομένη, ὡς αἱ ῥᾶγες τῶν βοτρύων. beta.224 βουκόρυζαν· τὴν μεγάλην κόρυζαν. καὶ βουκορυζᾶν· τὸν ἰσχυρῶς κορυζῶντα. Μένανδρος (fr. 834 K. .TH). beta.225 βουδόρῳ νόμῳ9· καθάπερ τοὺς βοῦς δέρουσιν. beta.226 9†Βούζυγις†9· γένος τι Ἀθήνησιν ἱερὸν ἀπὸ Βουζύγου ἥρωος, ὃς πρῶτος ζεύξας βοῦν γῆν ἤροσε καὶ πρὸς γεωργίαν ἐξημέρωσεν. τούτου τοῦ γένους καὶ Λυκοῦργος ἦν. ἀλλὰ καὶ ἡ τῆς Ἀθηνᾶς ἱέρεια ἐκ τούτων ἐγίνετο. beta.227 βουκολήσασ· ἀπατήσας. beta.228 βουλεύοντι· ἀντὶ τοῦ συμβουλεύοντι. οὕτω Θουκυδίδης (3, 42, 5). beta.229 βουλεύσεωσ· τοῦτο τὸ ὄνομα τοῦ ἐγκλήματος ἐπὶ δύο τάττεται· ἢ ὅταν τις ἐπιβουλεύσῃ τινὶ θάνατον, ἄν τε κτείνῃ ἄν τε μή, ἢ ἐάν τις ἐγγεγραμμένος ὀφείλειν τῷ δημοσίῳ δικάζηται τῷ αἰτιασαμένῳ ὡς μὴ δικαίως ἐγγράψαντι. εἰσήγετο δὲ ὁ μὲν βουλεύσας τὸν θάνατον, ὡς μέν τινές φασιν, ἐπὶ Παλλαδίῳ, ὡς δὲ ἕτεροι, ἐν Ἀρείῳ πάγῳ, ὁ δὲ δικαζόμενος μὴ ὀφείλειν ἐν δικαστηρίοις ἑτέροις. ἑκάτερος δ' οὖν ἐλέγετο βουλεύσεως δικάζεσθαι δίκην. beta.230 βουλεύσεωσ· ἐγκλήματός ἐστιν ὄνομα ἐπὶ δυεῖν πραγμάτοιν ταττόμενον· τὸ μὲν γάρ ἐστιν, ὅταν ἐξ ἐπιβουλῆς τίς τινι κατασκευάσῃ θάνατον, ἐάν τε ἀποθάνῃ ὁ ἐπιβουλευθεὶς ἐάν τε καὶ μή, τὸ δὲ ἕτερον ὅταν τις ἐγγεγραμμένος ὡς ὀφείλων τῷ δημοσίῳ δικάζηταί τινι ὡς οὐ δικαίως αὐτὸν γεγραφότι. καὶ Ἰσαῖος μὲν (fr. 62 S.) ἐπὶ Παλλαδίῳ λέγει εἰσάγεσθαι τῶν δύο τὸ πρῶτον ἔγκλημα, ὡσαύτως καὶ Ἀριστο τέλης (ατη. πολ. 57, 3), ∆είναρχος δὲ (fr. 15, 2 C.) ἐν Ἀρείῳ πάγῳ. περὶ δὲ τοῦ ἑτέρου ἐγκλήματος ∆ημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Ἀριστογείτονος πρώτῳ (25, 28.73) λέγει. ὁ μέντοι Ὑπερείδης (5, 18) ἰδίως τὸ τῆς βουλεύσεως ὄνομα ἐπὶ ἐνέδρας καὶ ἐπιβουλῆς τῆς εἰς τὰ χρήματα λαμβάνει. beta.231 βουληφόροσ· πρόβουλος, ἀρχίβουλος, ἡγεμών, ἄρχων. beta.232 βουλαία· ∆είναρχος (fr. 19, 2 C.)· Ἑστία ἡ ἐν τῇ βουλῇ ἱδρυμένη. beta.233 9†βουλία†9· τὸ χρηματίζοντά τινα τῆς βουλῆς πράττειν, ἃ τοῖς βουλευταῖς προσήκει. οὕτω ∆είναρχος (fr. 19, 2 C.) καὶ Ἀριστοφάνης (Thesm. 809). beta.234 9†βουλιτὴ† δίκη· τὸ εἰς τὰ ἀλλότρια ἀποτίθεσθαι ἐπὶ τῇ μονῇ. beta.235 βούλιμοσ· ἡ ἐπιτεταμένη λιμός. beta.236 βουλυτόσ· ἡ δειλινὴ ὀψία, ὅτε οἱ βόες ἀπολύονται τῶν ἔργων. beta.237 βούπαισ· ὁ νέος, ἐφῆλιξ, βουκόλος. beta.238 βουπλήξ· πέλεκυς, μάστιξ, βούκεντρον. beta.239 βοῦς ἕβδομοσ· πέμμα κέρατα ἔχον κατὰ μίμησιν τῆς πρωτοφαοῦς σελήνης. ἐκάλουν δὲ αὐτὸ βοῦν προστιθέντες καὶ τὸ ἕβδομον, ὅτι ἐπὶ ἓξ ταῖς σελήναις ἐπεθύετο οὗτος ἕβδομος, ὡς Εὐθυκλῆς ἐν Ἀτα λάντῃ (fr. 2 K.). ὁμοίως δὲ καὶ αἱ σελῆναι πέμματα πλατέα κυκλοτερῆ, ἃ καὶ οὕτως ἐκάλουν. τάττεται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἄγαν ἀναισθήτων. beta.240 βοῦν ἐν γνάθοις φέρει· ἐπὶ τῶν πολυφάγων. beta.241 βούσταθμον καὶ βουστάδιον· βοοστάσιον. beta.242 βούτασ· βοονόμος. beta.243 βουτάδαι· οἱ δημόται ἀπὸ Βούτου καὶ Ἐτεοβουτάδαι καλοῦνται. beta.244 βουτάδησ· δῆμός ἐστι τῆς Οἰνηΐδος Βουτία, ἀφ' ἧς Βουτάδαι οἱ δημόται. beta.245 βούτησ· οὗτος τὴν ἱερωσύνην ἔσχεν καὶ <οἱ> ἀπ' αὐτοῦ Βουτάδαι ἐκλήθησαν. καλοῦνται δὲ Ἐτεοβουτάδαι οἱ ἀπόγονοι τοῦ Βούτου· τὸ γὰρ ἐτεὸν ἀληθὲς δηλοῖ. beta.246 βουτρόφουσ· τάξις, ὥς φασι, τὶς ἱερωσύνης ἡ τρέφουσα τοὺς βοῦς, ὥστε θύεσθαι τοῖς θεοῖς δημοσίᾳ. beta.247 βουτύποσ· βοοθύτης, ὁ τοὺς βόας βάλλων πέλυκι. beta.248 βουτύποσ· ἱερεύς τις, ὃς τοὺς βοῦς ἐν ταῖς θυσίαις τύπτων ἔθυεν. beta.249 βουφόνια· ἑορτὴ Ἀθήνησιν, ἐν ᾗ πολλοὶ ἐθύοντο βόες. καὶ ἤγετο αὕτη Σκιροφοριῶνος μηνὸς τετάρτῃ ἐπὶ δέκα. beta.250 βούχετα· πόλις ἐστὶ τῆς Ἠπείρου, οὐδετέρως καὶ πληθυντικῶς λεγομένη, ἥν φησι †Φιλόχορος† ὠνομάσθαι διὰ τὸ τὴν Θέμιν ἐπὶ βοὸς ὀχουμένην ἐλθεῖν ἐκεῖ κατὰ τὸν ∆ευκαλίωνος κατακλυσμόν. beta.251 βοώμενον· ἐπικαλούμενον. beta.252 βοώνησ· οὗτος παρὰ τῆς πόλεως ᾑρεῖτο, ἵνα βοῦς αὐτῇ πρίηται πρὸς τὰς θυσίας. ἦν δὲ λαμπρὸν τὸ βοώνην γενέσθαι, ἐπειδὴ στρατηγούς φασι μάλιστα βοώνας χειροτονεῖσθαι. beta.253 βοῶπισ· μεγαλόφθαλμος, εὐόφθαλμος. beta.254 βοώτησ· ἄστρον πλησίον τῶν Ἄρκτων. ὁ δ' αὐτὸς καὶ Ἀρκτοφύλαξ καλεῖται. beta.255 9†βοώτης†9· αἱ μέγισται ἀρχαὶ παρὰ Ἀθηναίοις ἀπὸ τούτων ἐχειροτονοῦντο. beta.256 βραβεύει· ἐπιψηφίζεται, διανέμει. beta.257 βραβεῖον· ἐπινίκιος ἀμοιβή. beta.258 βραβευτήσ· διοικητής, κριτής, ὁριστής. beta.259 βράζειν· στεναγμοῦ τι εἶδος. beta.260 βράκανα· λάχανα δύσπλυτα καὶ ἄγρια. beta.261 βράσσει· ζέει, ἀναβάλλει. beta.262 βραυκανᾶσθαι· βοᾶν ὡς τὰ παιδία. beta.263 βραυρών· τόπος τῆς Ἀττικῆς καὶ ἱερὸν Ἀρτέμιδος. beta.264 βραυρωνία· Ἀθήνησιν οὕτως ἡ Ἄρτεμις ἐκαλεῖτο ἀπὸ Βραυρῶνος τόπου, ἐν ᾧ μάλιστα αὕτη ἐτιμᾶτο. ἐκλήθη δὲ ὁ χῶρος ἀπό τινος ἥρωος οὕτω καλουμένου. καὶ ἦν τὸ ἱερὸν πρὸς τῷ Ἐρασίνῳ ποταμῷ κατασκευασθὲν ὑπὸ Πεισιστράτου. beta.265 βράχιστον· ἀντὶ τοῦ βραχύτατον. Σοφοκλῆς (fr. 172 N.2 † 169 R.). beta.266 βραχυμυθίασ· βραχυλογίας. beta.267 βραχυτελῆ9· σύντομον, μικρόν. beta.268 βρέγμα καὶ βρεγμόν· τὸ ὑπερμετώπιον μέρος. beta.269 βρέμει (D 425)· ταράσσει, ἠχεῖν ποιεῖ. beta.270 βρενθύεσθαι· διὰ θυμὸν μετεωρίζεσθαι ἢ προσποιεῖσθαι ὀργίζεσθαι. beta.271 βρενθυόμενοσ· ἐπαιρόμενος, μέγα φρονῶν. beta.272 βρέτασ· εἴδωλον, ἄγαλμα. beta.273 βρέτασ· ἀναίσθητος. οὕτως Ἀναξανδρίδης (fr. 11 K.). beta.274 βριαροί9· βαρεῖς, ἄγριοι, στερεοί, φοβεροί. beta.275 βριθομένη· βαρυνομένη διὰ πλῆθος ὧν ἔφερεν. beta.276 βρίθων· εὐθηνῶν ἢ βαρῶν. beta.277 βρικίσματα· τοὺς φόβους. οὕτως Τηλεκλείδης (fr. novum). beta.278 βρίκαλα· ὄσπριά τινα. beta.279 βριμάζων· τῇ τοῦ λέοντος χρώμενος φωνῇ. beta.280 βριμοῦται· ἀπειλεῖ. beta.281 βρόγχοσ· καταπότης, ὁ λάρυγξ. beta.282 βρόμοσ· σπέρμα λεπτῇ κριθῇ ὅμοιον. beta.283 βροτάχουσ· τοὺς βατράχους Ἴωνες. beta.284 βροτοειδέσιν· ἀνθρωπίναις. beta.285 βροτόεντα· ᾑμαγμένα. beta.286 βροτόσ· φθαρτὸς ἄνθρωπος. beta.287 βρόχοσ· σχοινίον ἀγκύλην ἔχον, ὅπερ ἐπισπασθὲν ἀποπνίγει τὸν ἔχοντα. ἢ ξύλινόν τι ὥσπερ κύφων τοῖς τραχήλοις τῶν νομοθετούντων ἐν Λοκροῖς περιτιθέμενον. beta.288 βρῦ9· χωρὶς τοῦ ο λέγουσιν ἐπὶ τῶν παιδίων τῶν αἰτούντων πιεῖν. beta.289 βρύα· φυκία θαλάσσης. beta.290 βρυάζει· †πάλιν† τρυφερῶς διάκειται, θάλλει, εὐφραίνεται. beta.291 βρυγμόσ· τρισμὸς ὀδόντων ἢ μύλων ἀκόνησις. beta.292 βρύει· ἀνθεῖ. beta.293 βρυκυνισταί9· εἰκασταί. beta.294 βρύλλειν· τὸ πίνειν. οὕτως Ἀριστοφάνης (Equ. 1126). beta.295 βρῦτον· κρίθινον πόμα. οἱ δὲ ζῦτος. beta.296 βρύττοντεσ· ὀρύττοντες. beta.297 βρύτια· τὰ τῆς σταφυλῆς πιέσματα, ἅ τινες στέμφυλα λέγουσιν. οἱ δὲ Ἀττικοὶ τὰ τῶν ἐλαῶν ἀλέσματα. beta.298 βρυτίδαι· ὄνομα γένους Ἀττικοῦ. beta.299 βρύχιοσ· βυθιζόμενος ὕδατι. beta.300 βρυώδησ· δυσώδης. beta.301 βρωμᾶσθαι· τὸ ὀγκᾶσθαι πεινῶντα ὄνον. καὶ βρῶμα· ἡ φωνὴ αὕτη. beta.302 βρώμησ· βρώσεως, τροφῆς. beta.303 βρώσιμον· ἀντὶ τοῦ βρωτόν. beta.304 βρώταισ· ἀντὶ τοῦ διαβιβρωσκούσαις. οὕτω Σοφοκλῆς (fr. 1034α R.). beta.305 βρωτόν· βρῶσιν, τροφήν. beta.306 βύας ὤφθη καὶ βύαι ὤφθησαν· ∆ίων ἐν Ῥωμαϊκοῖς (40, 47, 2 et 40, 17, 1) ἐν τέρατος λόγῳ τοῖς Ῥωμαίοις ταῦτα ἐπιφαίνεσθαι πολλάκις λέγει. σημαίνει δὲ [...]. beta.307 βυβά9· μεστά, πλήρη. καὶ ἐπὶ τοῦ μεγάλου ἔλεγον. beta.308 βυβλιοφόρον· τὸν ἐπιστοληφόρον. beta.309 βύβλοσ· πάπυρος. beta.310 βύζην· ἀθρόως, πυκνῶς, ἐπαλλήλως, πεπληρωμένως. beta.311 βυνεῖν· σάττειν. beta.312 βύουσιν· φράττουσιν. beta.313 βυρσοδέψησ· σκυτοτόμος, ὁ τὰς βύρσας θεραπεύων. beta.314 βυσαύχην· ὁ τοὺς ὤμους συνέλκων ἐπὶ τὸν τράχηλον. beta.315 βυσσοδομοῦντεσ· ἐκ βάθους σκεπτόμενοι. beta.316 βυσσόν· βάθος. beta.317 βύστρα· τοὺς ἐκ τῶν λαχάνων ψωμούς. beta.318 βύσταξ· ὁ ὑφ' ἡμῶν μύσταξ. συστέλλουσι δὲ τὴν δευτέραν μύστακα λέγοντες. beta.319 βυττάκη· ὄρνεον Ἰνδικόν. οὕτως Κτησίας (FGrHist 688 F 45). beta.320 βωλίσ· ἡ μᾶζα. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. novum). beta.321 βωμολόχοσ· ὁ περὶ τοὺς βωμοὺς λοχῶν, ὑπὲρ τοῦ λαβεῖν τι παρὰ τῶν θυόντων. μεταφορικῶς δὲ καὶ ὁ παραπλησίως τούτῳ ὠφελείας ἕνεκά τινας κολακεύων. καὶ βωμακεύματα καὶ βωμολοχεύματα.9 Ἀπολλόδωρος Κυρηναῖος ὁ εὐτράπελος καὶ γελωτοποιός. τινὲς τὸν μετά τινος εὐτραπελίας κόλακα. καὶ τὸν πανοῦργον δὲ καὶ συκοφάντην. beta.322 βωμολοχεύεσθαι· βωμολόχοι κυρίως ἐλέγοντο οἱ ἐπὶ τῶν θυσιῶν ὑπὸ τοὺς βωμοὺς καθίζοντες καὶ μετὰ κολακείας προσαιτοῦν τες. ἔτι δὲ καὶ οἱ παραλαμβανόμενοι ταῖς θυσίαις αὐληταὶ καὶ μάντεις. ἐκ μεταφορᾶς δὲ τούτων ἐλέγοντο βωμολόχοι καί τινες εὔκολοι καὶ ταπεινοὶ ἄνθρωποι καὶ πᾶν ὁτιοῦν ὑπομένοντες ἐπὶ κέρδει διὰ τοῦ παίζειν τε καὶ σκώπτειν. ὥστε τοὔνομα τρία σημαίνει. beta.323 βωμοί9· οὕτως λέγονται αἱ ἀναβάσεις, στιβάδες. beta.324 βωμόσ· τέμενος. beta.325 βῶμαξ· ὁ βωμὸς ὑποκοριστικῶς. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. novum). beta.326 βώμακεσ· βωμολόχοι. οὕτως Τηλεκλείδης (fr. novum). beta.327 βώμαξ· βωμολόχος. οὗτος δὲ ἀπὸ τῶν βωμῶν πρὶν καρπωθῆναι αἴρων. τάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν μαλακιζομένων. beta.328 βωμόν· †σταπίδα†. Λάκωνες. beta.329 βῶν· ἀσπίδα. Ἀργεῖοι. beta.330 βώνυσοι· ἄποικοι, βουκόλοι. beta.331 βωμακεύμασι· βωμολοχεύμασι. beta.332 βῶροι· ὀφθαλμοί. beta.333 βωσόμεθα· καλέσομεν, μαρτυρούμεθα. beta.334 βῶσον· †βοήθησον†. Κρατῖνος (fr. 396 K.). beta.335 βῶσ· βύρσα, ἀσπίς. beta.336 βωστρεῖν· καλεῖν, βοᾶν. beta.337 βωτεῖν· ἀροῦν. Λάκωνες. beta.338 βωτιάνειρα· ἡ βόσκουσα τοὺς ἄνδρας. beta.339 βώτορεσ· †βοήτορες†, νομεῖς. beta.340 βῶψ· ἰχθῦς. beta.341 βωῶμεν· ὀμόσωμεν. beta.342 9†βάων†9· Σιμωνίδης (fr. novum) ἀντὶ τοῦ βοῦν. καὶ Ὅμηρος (H 238) νωμῆσαι †βάων†. beta.post342t {1Τέλος τοῦ Β στοιχείου}1 beta.343 Et. Gen. AB s.v. unde EM 204, 39): βόλιμοσ· {τὴν παραγωγὴν ἀπέδωκεν}. καὶ τὸ σημαινόμενον εὗρον εἰς τὸ ῥητορικὸν λεξικόν. ἔστι μόλιβος καὶ κατὰ ἐναλλαγὴν βόλιμος παρὰ Συρακουσίοις (gl. 8 Kaibel gamma.t {1Ἀρχὴ σὺν θεῷ τῆς Γ}1 gamma.1 γαγγίλη· τὸ ἐν τοῖς ἐπισάρκοις ἐπὶ τῶν σιαγόνων καὶ τῶν ἰσχίων γινόμενον. οὕτω Καλλίας (fr. novum). gamma.2 γαγγαμουλκοί9· σαγηνευταί. gamma.3 γαγγάμη· δίκτυον. κυρίως δὲ σαγήνη· ἔνθεν καὶ οἱ σαγηνεύοντες γαγγαμουλκοί. gamma.4 γαδειρικὸν τάριχοσ· ἀπὸ Γαδείρων νήσων, ἐκτὸς τῶν Ἡρακλέους στηλῶν. gamma.5 γάζα· πόλις Λιβύης. gamma.6 γαζοφυλάκιον· θησαυροφυλάκιον· γάζα γὰρ θησαυρός. gamma.7 γαῖα χάνοι (Z 282)· καταπίοι αὐτὸν ἡ γῆ. gamma.8 γαῖσοσ· κοντός, εἶδος ἀμυντηρίου, οἷον δόρατος. gamma.9 γακινίαν· τὸν σεισμόν. Καλλίας (fr. νοῃυμ). gamma.10 γαλεάγρα· ἡ τῶν θηρίων ὑποδοχή. gamma.11 γαλεώτησ· ἀσκαλαβώτης, Ἀττικῶς. gamma.12 γαλερόν· φαιδρόν. γαληνόν, ἥσυχον, προσηνές. gamma.13 γαλῇ χιτών· αὕτη ἐπὶ τῶν ἀδίκων τάσσεται καὶ μηδὲν ἀνιέντων. gamma.14 γαληνιᾶν· γάννυσθαι, χαίρειν, διαχεῖσθαι. gamma.15 γαληψόσ· πόλις ἐστὶ τῆς Θρᾴκης. ὠνομάσθη δὲ ἀπὸ Γαληψοῦ τοῦ ἐκ Θάσου καὶ Τηλέφης. gamma.16 γαλάξια· ἑορτὴ Ἀθήνησι <μητρὶ θεῶν ἀγομένη, ἐν ᾗ ἕψουσι τὴν γαλαξίαν. ἔστι δὲ πολτὸς κρίθινος ἐν γάλακτι>. gamma.17 γαλῆ Ταρτησία· μεγάλη πονηρία· τοιαῦτα γὰρ ἡ χώρα ἐκείνη φέρει. gamma.18 γαλιδεύσ· εὐτελής, οἷον γαλῆς παῖς. gamma.19 9†γαλίνη†9· γαλῆ. ὑποκοριστικόν. gamma.20 γαλήνη· ἑταίρας ὄνομα. οὕτω Θεόπομπος (fr. νοῃυμ). gamma.21 γαλεόσ· εἶδος ἰχθύος. gamma.22 γάλωσ· ἀνδρὸς ἀδελφή. gamma.23 γαλῆ9· περισπᾶν ἀξιοῖ ὁ Ἀρίσταρχος (fr. νοῃυμ)· τὸ γὰρ πλῆρες γαλέα, ὡς λεοντῆ ἡ λεοντέα καὶ κυνῆ ἡ κυνέα. πάνυ γελοίως· οὐ γάρ ἐστιν ἡ γαλῆ τὸ ὄνομα <ὅμοιον> τούτοις οὐδὲ κτητικόν. gamma.24 γαμησείειν· τὸ γάμου ἐπιθυμεῖν. gamma.25 γαμηλία· ἡ διδομένη τοῖς φράτορσιν ἐπὶ γάμοις. ἢ τῶν γυναικῶν ἡ εἰς τοὺς φράτορας εἰσαγωγή. οὕτω ∆ίδυμος <ὁ γραμματικός> (p. 315 Schmidt). gamma.26 γαμηλία· ἡ εἰς τοὺς φράτορας ἐγγραφὴ καὶ εἰσαγωγή, ἣν ὠνόμαζον καὶ Κουρεῶτιν. οἱ δέ φασι γαμηλίαν θυσίαν, ἣν ἔθυον τοῖς δημόταις οἱ εἰς τοὺς ἐφήβους ἐγγραφόμενοι καὶ μέλλοντες γαμεῖν. ἐγίνετο δὲ ἡ θυσία Ἥρᾳ καὶ Ἀφροδίτῃ καὶ Χάρισι γαμηλίαις. gamma.27 γαμηλιών· μὴν Ἀθηναίων ἕβδομος ἀπὸ τῶν γαμηλίων πελάνων ὀνομασθείς, οὓς καθήγιζον τοῖς γαμηλίοις θεοῖς κατὰ τοὺς τῶν γάμων καιρούς. ἐν τούτῳ δὲ τῷ μηνὶ καὶ προχειρότερον ἐγάμουν. gamma.28 γαμητίων· πλακοῦς ὁ ἐκ γάμων. gamma.29 γαμψώνυχασ· ἐπικαμπεῖς ὄνυχας ἔχοντας. gamma.30 γάνοσ καὶ γανιάδα· χωρία ἐστὶ Θρᾴκης. gamma.31 γανυμένη· χαίρουσα. gamma.32 γάνυσθαι· φαιδρύνεσθαι, χαίρειν καὶ διαχεῖσθαι. gamma.33 γαργαλίζει· κινεῖ, †ὑποσημαίνει†, προτρέπει, ἐρεθίζει. gamma.34 γάργαρα· πλῆθος σημαίνει ἡ λέξις. gamma.35 γαργαρίζει· ἐρεθίζει ἀπὸ τοῦ στόματος ὥστε ἐμέσαι. gamma.36 γαργηττόσ· δῆμος Αἰγηΐδος φυλῆς, ἔνθα τὸ Εὐρυσθέως ἀπόκειται σῶμα ἐν τῷ Ἀρατηρίῳ. gamma.37 γαστρίζεσθαι· λαμπρότερον τρέφεσθαι. gamma.38 γαστροίδην· τὸν μεγάλην ἔχοντα γαστέρα λέγουσι. gamma.39 γαῦλοσ· πλοῖον στρογγύλον. καὶ οἱ κάδοι οὕτως. gamma.40 γάστρισ· ὁ περὶ τὴν γαστέρα ἀκρατής. καλοῦσι δὲ οὕτως καὶ τὸν ἕλμεις ἔχοντα. gamma.41 γαυνάκας ἀμπεχόμενον.9 gamma.42 γαυριᾷ9· ἀγάλλεται, ἐπαίρεται, θρασύνεται. gamma.43 γαῦρον· στερρόν, μέγα, ἀκλινές, ἀκατάπληκτον. gamma.44 γεγανωμένοσ· λελαμπρυσμένος. gamma.45 γέγηθε· χαίρει. gamma.46 γέγονεν ἐν καλῷ9· καλλίστως ἔσχεν. gamma.47 γεγωνόν· ἐξάκουστον, λαμπρὸν φθέγμα. καὶ γεγωνίσκειν· τὸ φθέγγεσθαι ἐξάκουστα. gamma.48 γεγωνεῖν· ἐξάκουστον βοῆσαι. gamma.49 γεγωνοκῶμαι· γυναῖκες αἱ τὰς κώμας ἐμπιπλᾶσαι βοῆς. gamma.50 γείσιον καὶ γεῖσοσ· τὸ ἄκρον τείχους. ἢ στεφάνωμα οἴκου. καὶ γεῖσα· τειχῶν ἄκρα. gamma.51 γεισίπουσ καὶ γεισιπόδισμα· τὸ ξύλον οὕτως ἐλέγετο τὸ ὑποβληθὲν καὶ φέρον τὴν γεῖσαν. γεῖσα δέ ἐστιν καὶ τὸ ὥσπερ τὸ προσκήνιον λεγόμενον καὶ ἡ στεφάνη, δι' ἧς καὶ ἡ ὑδρορρόη ἐφέρετο. gamma.52 γειῶραι· οἱ τὴν γῆν φυλάττοντες. gamma.53 γελασείοντα (Pl. Phaed. 64b)· γελαστικῶς ἔχοντα, γελάσαι θέλοντα. gamma.54 γεισίπουσ καὶ γεισιπόδισμα καὶ γεισιποδίζειν· τὸ ἐξέχον τῆς δοκοῦ, ἐφ' οὗ τὸ γεῖσόν ἐστι, γεισίπους καλεῖται καὶ γεισιπόδισμα. καὶ γεισιποδίζειν δὲ τὸ ποιεῖν τοῦτο. gamma.55 γέλγη· τὸν ῥῶπον καλοῦσιν. ἔστι δὲ καὶ ὁ ῥῶπος Ἑλληνικόν. καὶ ∆ημοσθένης χρῆται (34, 9) καὶ ἄλλοι (Aeschyl. fr. 263 N.2 † 245 M., Diph. fr. 55, 5 K.). gamma.56 γέλγιθεσ· σκορόδων κεφαλαί. gamma.57 γελοῖοσ· ὁ καταγελαστότατος, προπερισπωμένως. †ὀξυτόνως† δὲ ὁ γελωτοποιός. gamma.58 γενάρχου9· πατρός. gamma.59 γενναῖος εἶ ἐκ βαλαντίου9· ἐπὶ τῶν διὰ τὸν πλοῦτον εὐγενῶν εἶναι δοκούντων. gamma.60 γένεθλα· γεννήματα. gamma.61 γενέθλια· ἡ δι' ἐνιαυτοῦ ἐπιφοιτῶσα τοῦ τεχθέντος ἑορτή. gamma.62 γενεθλιαλογία· μαντεία περὶ τῆς γεννήσεως. gamma.63 γενέσια· ἡ δι' ἐνιαυτοῦ ἐπιφοιτῶσα τοῦ τεθνεῶτος μνήμη. gamma.64 γέννησιν· τὴν τῶν ἀφροδισίων μίξιν. gamma.65 γεννάδασ· γενναῖος, εὐγενέστατος. gamma.66 γενναῖοσ· ὁ εὖ γεγονώς. gamma.67 γεννῆται· οὐχ οἱ ἐκ γένους καὶ ἀφ' αἵματος προσήκοντες, ἀλλὰ οἱ ἐκ τῶν γενῶν τῶν συννενεμημένων εἰς τὰς φατρίας. οὗτοι δέ εἰσι καθάπερ οἱ δημόται καὶ φράτορες, νόμῳ τινὶ ἔχοντες κοινωνίαν. τὸ δὲ γένος ἔχει ἄνδρας λʹ. αἱ δὲ φατρίαι ἐκαλοῦντο τριττῦς, ὅτι τεσσάρων φυλῶν οὐσῶν εἰς τρία ἑκάστην διεῖλον μέρη, τὰς μὲν φυλὰς δʹ ποιήσαντες, ἀπομιμησάμενοι τὰς τοῦ ἐνιαυτοῦ ὥρας, τὰς δὲ φατρίας καὶ τριττῦς δώδεκα, καθάπερ οἱ μῆνες, τὰ δὲ γένη λʹ ἑκάστῃ φατρίᾳ, καθάπερ αἱ τξεʹ ἡμέραι. gamma.68 γεννῆται· οἱ τοῦ αὐτοῦ γένους κοινωνοῦντες· καὶ γὰρ διῄρηντο κατὰ μέρη οἱ τῶν Ἀθηναίων πολῖται, καὶ τὰ μὲν μέγιστα μέρη φυλαὶ ὠνομάζοντο, ἑκάστη δὲ φυλὴ πάλιν εἰς τρία διῄρητο, ὧν ἕκαστον μέρος τριττὺς καὶ φατρία ὠνομάζετο. πάλιν δὲ τῶν φατριῶν ἑκάστη εἰς γένη διῄρητο λʹ, ἐξ ὧν αἱ ἱερωσύναι αἱ ἑκάστοις προσήκουσαι ἐκληροῦντο. καὶ γεννῆται, οἱ ἐκ τοῦ αὐτοῦ καὶ πρώτου γένους τῶν λʹ γενῶν, οὓς καὶ πρότερόν φησι Φιλόχορος (φγρηιστ 328 φ 35β) ὁμογάλακτας καλεῖσθαι. Ἰσαῖος μέντοι (7, 13) τοὺς γεννήτας ἁπλῶς ἐξ αἵματος συγγενεῖς ὀνομάζει. gamma.69 γενέτειραν· μητέρα, ποιητικῶς. gamma.70 γεννικῶσ· γενναίως. gamma.71 γενετή9· πατριὰ ἢ γενέσια. gamma.72 γενετυλλίσ· γυναικεία τις θεός. οὕτως Ἀριστοφάνης (Nub. 52, al.). gamma.73 γένυσ· τὰ γένεια. gamma.74 gamma.75 Pl. Phileb. 30d)· οἷον γεννήτης, ἢ συγγενής, ἢ ἔγγονος. τὸ τελευταῖον ἐκδέχεσθαι ἄμεινον. gamma.76 γεοῦχοσ· ὁ τὴν γῆν ἔχων. gamma.77 9†γεοφανεῖον†9· χωρίον, ἐν ᾧ γῆς ἦν μέταλλα ξανθά, ἐπιτήδεια τοῖς ζωγράφοις εἰς τὰς γραφάς· τάχα δὲ <ἡ> μίλτος ἐστί. gamma.78 γέρασ· ἀμοιβαί, τιμαί, ἀνταποδόσεις. gamma.79 γεραιόσ· ἔντιμος. gamma.80 γεραίρειν· τιμᾶν, δοξάζειν. gamma.81 γεραιαί9· αἱ τῷ ∆ιονύσῳ ἱερωμέναι γυναῖκες. gamma.82 γερανία· ὄρος τῆς Μεγαρίδος. gamma.83 γεραρόν· ἔντιμον ἢ πρεσβύτερον. gamma.84 γεργέριμοι· αἱ δρυπεπεῖς, ἤτοι καρποὶ οἱ ἐν τοῖς δένδροις πέπειροι, ἤτοι ὥριμοι. gamma.85 γέρδιοσ· ὑφάντης. gamma.86 γέργιδεσ· αἱ τῶν σκορόδων κεφαλαί. gamma.87 γερήνιοσ· ἔντιμος γέρων. gamma.88 γέρην· γέρανος θήλεια. gamma.89 γερούσιον· ἔντιμον. gamma.90 γερουσία καὶ γέροντεσ· ἐν Λακεδαίμονι ἄρχοντες ἦσαν κʹ καὶ ηʹ, οἳ ἀπὸ πρώτης ἡλικίας μέχρι γήρως ἐμαρτυροῦντο βεβιωκέναι καλῶς. καὶ ἦσαν οὗτοι ἡ μεγίστη μετὰ τοὺς ἐφόρους ἀρχή. gamma.91 γέρρα· Περσικὰ μέν ἐστιν ὅπλα κυρίως τὰ γέρρα· καταχρηστικῶς δὲ καὶ ἅπαν σκέπασμα, εἴτε δερμάτινον εἴτε ἄλλης τινὸς ὕλης, γέρρον ἐλέγετο. διὸ καὶ ∆ημοσθένης (18, 169) τὰ τῶν σκηνῶν σκεπάσματα καὶ παρακαλύμματα <γέρρα καλῶν ἐμπίπρασθαι λέγει>. λέγοιτ' ἂν ὁμοίως γέρρα καὶ τὰ τῶν σκηνῶν περιφράγματα. καὶ εἶδός τι ὅπλου δερμάτινον. καὶ τὰ γυναικεῖα αἰδοῖα παρὰ Σικελοῖς. gamma.92 γέρροιν· ἀπὸ σταυροῦ φησιν Εὔπολις (fr. 405 K.). καὶ ∆ημοσθένης (18, 169) τὰ γέρρα ἐνεπίμπρασαν. καὶ οἱ τόποι οἱ περιπεφραγμένοι. καὶ ἀσπίδες Περσικαὶ ἐκ λύγων. gamma.93 γέρων βοῦς ἀπένθητος δόμοισιν· ἐπὶ τῶν καθ' ὥραν τελευτησάντων. gamma.94 γερράδια· στρωτηρίδια. gamma.95 γέρων ἀλώπηξ οὐχ ἁλίσκεται· ἐπὶ τῶν διὰ χρόνου πλῆθος οὐχ ἁμαρτανόντων. gamma.96 γεφυρίσ· ξένη καὶ ἐπείσακτος· οἱ γὰρ Γεφυραῖοι ξένοι καὶ ἐπήλυτοι ὄντες Ἀθήνησιν ᾤκησαν. οὕτως Ἡρόδοτος (5, 57). gamma.97 γεωμόριον· γεώργιον. gamma.98 γεώλοφον· ὀρεινὸν ὄρος, ὕψωμα γῆς. καλοῦσι δὲ οὕτω καὶ τὸν παχὺν καὶ ἀναίσθητον ἄνθρωπον. gamma.99 γεωνόμασ· τοὺς διανέμοντας τὴν γῆν ἐν ταῖς ἀποικίαις. οὕτως Κρατῖνος (fr. novum). gamma.100 γεωφανεῖον· χωρίον ἐν ᾧ μέταλλον. gamma.101 γεωπεῖναι· οἱ μικρὰν καὶ †λυγρὰν† ἔχοντες γῆν. gamma.102 γήθειν· χαίρειν. gamma.103 γηθοσύνη· χαρά. gamma.104 γηθόσυνοι· χαίροντες. gamma.105 γήθυα· πράσου τι εἶδος. ὅμοιόν τι ἀμπελοπράσῳ. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. 5 K.). gamma.106 γηθυλλίσ· λάχανον πράσῳ ὅμοιον, ὅ τινες ἀμπελόπρασον λέγουσιν. gamma.107 γήπεδα· τὰ οἰκόπεδα. gamma.108 γήπεδον· τὸ χωρίον. ὥσπερ καὶ οἰκόπεδον, τὸ γῇ καὶ οἰκήμασιν ἀπαρτιζόμενον. gamma.109 γηράναι· γηρᾶσαι. gamma.110 γῆν ἰλλομένην (Pl. Tim. 40b)· συγκεκλεισμένην καὶ περιειλημμένην· 9ἰλλάδεσ γὰρ οἱ δεσμοί. gamma.111 γήτεια· κρομμύων τι εἶδος. gamma.112 γηῶραι· †ἐπίμικτοι†, τηρηταὶ τόπων. gamma.113 γιγλισμόσ· κιχλισμός, ἀπὸ χειρῶν γέλως, γαργαλισμός. gamma.114 γίγλυμοι· ἀντεμβολαί τινων ἐξοχῶν πρὸς κοιλότητας, οἵαπέρ ἐστι <καὶ ἡ> κατὰ τὸν πῆχυν πρὸς τὸν βραχίονα συμβολή. gamma.115 γιγγλυμωτόν· εἶδός τι φιλήματος οὕτω καλοῦσιν, ὡς δρεπτὸν καὶ μανδαλωτόν. gamma.116 γίγγρασ· αὐλὸς Καρικός. καὶ τὸ αὔλημα ὁμωνύμως. gamma.117 γιγγρί9· ἐπιφωνημάτιόν τι ἐπὶ καταμωκήσει. gamma.118 γιγγρών· ἀφροδισιακὸς δαίμων. gamma.119 9†γισήποδες†9· δοκίδες ἐκκείμεναι, ἐφ' ὧν τὸ γεῖσον. gamma.120 γλάγοσ· γάλα. gamma.121 γλάμη καὶ γλαμῶντεσ· οἱ λημῶντες ὀφθαλμοί. ἔστι δὲ καὶ τὸ λημᾶν Ἑλληνικόν. gamma.122 γλαυκόσ· λευκός, κυάνεος. gamma.123 γλαμυρόν· ὑγρόν. gamma.124 γλαῦκοσ· ὄνομα κύριον, γένος Καρύστιος. gamma.125 γλαύκου τέχνη· παροιμία ἐπὶ τῶν μὴ ῥᾳδίως κατεργαζομένων, ἢ ἐπὶ τῶν πάνυ ἐπιμελῶς καὶ ἐντέχνως εἰργασμένων. gamma.126 γλαῦκα Ἀθήναζε καὶ γλαῦκα Ἀθηναῖοι· παροιμία ἐπὶ τῶν μάτην τι πραττόντων, ὥσπερ εἴ τις γλαῦκας Ἀθήναζε ἄγοι· πλήθουσι γὰρ ἐνταῦθα γλαῦκες. ἁρμόττει τοίνυν ἐπὶ τῶν ἀλλαχόθεν ὡς σπάνιά τινα ἐμπορευομένων καὶ κομιζόντων αὐτά. gamma.127 γλαῦκοσ· οὗτος ἦν πύκτης ἀπὸ Καρύστου τῆς Εὐβοίας μέγεθος ὢν πηχῶν δʹ, ὃς καὶ ὑπὸ Γέλωνος τοῦ Συρακουσίου ἀνῃρέθη, οὗ μέμνηται ∆ημοσθένης ἐν τῷ Περὶ τοῦ στεφάνου (18, 319). gamma.128 γλαυκῶπισ· εὐόφθαλμος. gamma.129 γλαυκώπιον· τὴν ἀκρόπολιν οἱ ἀρχαῖοι. gamma.130 γλαῦξ· πετεινὸν νυκτερινόν. καὶ νόμισμα Ἀθήνησι τετράδραχμον. ἐλέγετο δὲ καὶ ὄρχησίς τις καὶ φυτόν. gamma.131 γλάμων· ὁ λημῶν τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ διύγρους <αὐτοὺς> ἔχων. gamma.132 γλαφυρόν· τὸν εὐτράπελον. οὕτως Μένανδρος (fr. novum). gamma.133 γλάφειν· τὸ γλύφειν Ἴωνες. gamma.134 γλαφυρόν· ἡδύ, κοῖλον, βαθύ, σοφόν, ἔμπειρον, ἀκριβές, λαμπρόν. gamma.135 γλεῦκοσ· τὰ ἀποσταλάγματα τῆς σταφυλῆς πρὶν πατηθῇ. gamma.136 γλήνη· κόρη ὀφθαλμοῦ. ἢ †ὄρη†. gamma.137 γλήναι<α>9· ἀξιοθέατα. gamma.138 γλίσχρον· κολλῶδες. καὶ γλίσχρος· φειδωλός, σκνιφός, πάνυ ῥυπαρός. gamma.139 γλίχεται· λίαν ἔχεται, ἐπιθυμεῖ. gamma.140 γλοιάζειν· ἐπιμύειν τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ ἐπιλλώπτειν. gamma.141 γλοίησ· ὁ νωθρός. gamma.142 γλοίητα· τὸν ῥυπαρὸν καὶ μοχθηρὸν τῷ ἤθει. gamma.143 γλουτόν· τὸ σφαίρωμα τῆς κοτύλης. gamma.144 γλυκυδερκήσ· ἡδὺς ἐν τῷ ὁρᾶν. gamma.145 γλυκέρα· ἑταίρα τις. gamma.146 γλυκυθυμία· ἡ ἐπὶ τῷ ζῆν ἡδονὴ καὶ οἷον φιλοψυχία. λέγεται κοινῶς καὶ πᾶσα ἡδονή. gamma.147 γλυκύθυμοσ· ἁπαλόψυχος. gamma.148 γλυκὺς ἀγκών· οὐ κατ' ἐναντίωσιν ἡ παροιμία, ἀλλὰ βουλόμενος εἰπεῖν, ὡς γλυκέα ἤθη. ἔστι δὲ παροιμία ὡς ἐπιφωνούμενον. οὕτως ἐχρήσατο Πλάτων ὁ κωμικὸς ἐν τῷ Φάωνι (fr. 178 K.). γέρων δὲ αὐτῷ ὑπόκειται ἐρῶν αὐλητρίδος· ὦ χρυσοῦν ἀνάδημα, ὦ τοῖσιν ἐμοῖς τρυφεροῖσι τρόποις, ὦ γλυκὺς ἀγκών. ὡς εἴ τις λέγοι, ὦ γλυκὺς πῆχυς. gamma.149 γλυκὺς ἀγκών· ἀπὸ τοῦ κατὰ τὸν Νεῖλον ἀγκῶνος. ἐκεῖνος δὲ κατ' εὐφημισμὸν οὕτως ἐκλήθη· μακρὸς γὰρ καὶ ἐργώδης. κέχρηται τῇ παροιμίᾳ Πλάτων ὁ φιλόσοφος (πηαεδρ. 257δ). gamma.150 γλυκωνοχόρδουσ· τοὺς ἡδύνειν πειρωμένους ταῖς μελοποιΐαις. οὕτω Κρατῖνος (fr. novum). gamma.151 γλύκων· ὁ εὐήθης. μωρός, ἔκλυτος. gamma.152 γλυκυσίδην· βοτάνη τις, ἣν φυλάσσονται αἱ γυναῖκες, ὡς, ἐὰν παρατριβῶσιν αὐτῇ, ἀσχημονοῦσιν. ἔστι δὲ σύκῳ παραπλησία. gamma.153 γλυφίδασ· τὰς χηλὰς τῆς ἀκίδος, αἷς τὴν νευρὰν προσάγομεν. παρὰ τὸ ἐγγεγλύφθαι, ὅ ἐστι κεκοιλάνθαι. gamma.154 γλώττασ· τὰς τῶν αὐλῶν γλωττίδας. οὕτως Εὔπολις (fr. novum)· γλῶσσα εἰ οὐκ ἐμπήξεται, ἄδηλον εἰ ἡσυχάσεται. gamma.155 γλωσσοκηλοκόμπην· τὸν τῇ γλώσσῃ κηλοῦντα καὶ τοῖς κόμποις. gamma.156 γλῶσσα ποῖ πορεύῃ; πόλιν ἀνορθώσουσα καὶ πόλιν καταστρέψουσα· ἐπὶ τῶν διὰ λόγων ἢ ὠφελούντων ἢ βλαπτόντων. gamma.157 γλωσσαλγίαν· ἀργολογίαν. gamma.158 γλώσσαργον ἦθοσ· ἀντὶ τοῦ ταχὺ καὶ στωμύλον. gamma.159 γλωσσόκομον· θήκη λειψάνων ξυλίνη. gamma.160 γλωχῖνασ· γωνίας. gamma.161 γνάθων· αὔλημά τι ἢ ἀναφύσημα. gamma.162 γνέφαλον· τύλη. οἱ δὲ προσκεφάλαιον. gamma.163 γνυόμενον καὶ κνυόμενον ἑκατέρως. δηλοῖ δὲ τὸ κνώμενον. gamma.164 γνύξ· ἐπὶ γόνατα. gamma.165 γνύπετοι· στυγνοὶ καὶ οἷον νενυγμένοι. καὶ τὸ κατεγνυπῶσθαι τοιοῦτον δηλοῖ. gamma.166 γνωματεύων· διακρίνων, διαγιγνώσκων ἀκριβῶς. gamma.167 γνώμην ἐμοί9· ὡς ἐμοὶ δοκεῖ. gamma.168 γνώμη· ποιά τις διάθεσις. καὶ γνώμων· ὁ συνετός. λέγεται δὲ καὶ γνώμων κανόνιόν τι μηχανικόν, καὶ δὴ καί τι σχῆμα γεωμετρι κόν. καὶ διοπτρικοῦ ὀργάνου μέρος, καὶ δὴ καὶ ἀστρονομικοῦ. ἀλλὰ καὶ τὸ ἐν τοῖς γνωμονικοῖς ὀργάνοις μάλιστα λαμβανόμενον. gamma.169 γνῶμα· ὀδούς, δι' οὗ τὰς ἡλικίας ἐξετάζουσι τῶν ὑποζυγίων. καὶ λιπογνώμων ἐντεῦθεν. gamma.170 γνώμονασ· τοὺς ἐπισκεπτομένους ἄρχοντας καθ' ἕκαστον ἐνιαυτὸν τὰ χωρία, μήπως ἐξέκοψέ τις μορίαν· μορίας δὲ τὰς ἱερὰς ἐλαίας ἐκάλουν. gamma.171 γνῶναι· τὸ συνουσιάσαι καλοῦσιν. gamma.172 9†γνώνη†9· τὸ κοῖλον τοῦ †ἀρτίου† δίφρου, εἰς ὃ τὰς μάστιγας οἱ ἡνίοχοι ἀπετίθεντο. gamma.173 9†γνώπωνες†9 καὶ 9†γενυπέται†9· παρειμένοι διὰ μαλακίαν. gamma.174 γνώριμοσ· οὐχ ὁ μαθητὴς μόνον, ἀλλὰ καὶ ὁ γνωριζόμενος καὶ συνήθης. gamma.175 γνωσιμαχῆσαι· μετανοῆσαι, μεταγνῶναι τὸ δίκαιον καὶ πρέπον. gamma.176 γνωτόσ· ἀδελφός. καὶ γνωτή9· ἀδελφή. gamma.177 γογγύλιον· στρογγύλον. gamma.178 γογγύλον οὐχ ἧττον λέγουσιν ἢ στρογγύλον. gamma.179 γογγρύζειν καὶ γρυλίζειν· ἡ τῶν ὑῶν φωνή. gamma.180 γοερόν· θρηνῶδες, λυπηρόν, κατανυκτικόν. gamma.181 γόησ· κόλαξ, περίεργος, πλάνος, ἀπατεών. gamma.182 γόμφοι· μύλοι, σφῆνες, δεσμά, ἄρθρα, σύνδεσμοι ὀδόντων. gamma.183 γονόπαισ· ὁ φύσει καὶ οὐ γνήσιος. gamma.184 γονύων· γονάτων. gamma.185 γόον· θρῆνον. gamma.186 γοργωπὸν ἕδραν· φοβερὰν καθέδραν. gamma.187 γοργύνα· δεσμοῦ τι εἶδος. gamma.188 γόργια· τὰ προσωπεῖα. gamma.189 γόργυρα· ὑπόνομος βορβορώδης. gamma.190 γουρόν· τὸν πλακοῦντα, ὃν ἡμεῖς αἴγουρον καλοῦμεν. gamma.191 γοργολόφασ (Ar. Ach. 567)· ὁ Λάμαχος, ὁ ἐπὶ τῆς ἀσπίδος Γοργόνα ἔχων. gamma.192 γόργυρα· τὸ κατὰ γῆς ὄρυγμα. οὕτω ∆είναρχος (fr. 16, p. 148, 6 C.) καὶ Ἡρόδοτος (3, 145) καὶ ἄλλοι. gamma.193 γραμματεύσ· ὁ γραμματεὺς γραμμάτων τέ ἐστι κύριος καὶ τὰ γενόμενα ψηφίσματα φυλάττει καὶ τὰ ἄλλα πάντα ἀντιγράφεται καὶ παρακάθηται τῇ βουλῇ. gamma.194 γραμματεύσ· οὗτος πράξεως μὲν οὐδεμιᾶς ἦν κύριος, ὑπανεγίνωσκε δὲ τῇ βουλῇ καὶ τῷ δήμῳ τὰ πραττόμενα. ὁ δὲ ἀντιγραφεὺς καὶ οὗτος ἀπὸ τοῦ γράφειν τὰ παρὰ τῇ βουλῇ ὠνόμασται. gamma.195 γραμματοκύφων· ∆ημοσθένης ἐν τῷ Περὶ στεφάνου (18, 209) διαπαίζων τὸν Αἰσχίνην οὕτως εἶπεν, ἀντὶ τοῦ ὦ γραμματεῦ, διότι οἱ γραμματεῖς προσκεκυφότες γράφουσιν. ἢ γραμματοκύφων, ὡσανεὶ ὁ ἐν ἀγορᾶ γραμματεύων· οἱ γὰρ ἀγοραῖοι τῷ κύφωνι μαστιγοῦνται. δι' ὃ καὶ περίτριμμα ἀγορᾶς αὐτὸν λέγει (18, 127). gamma.196 γράμμα· τὸ ζωγράφημα. gamma.197 γραμματεῖον· κυρίως τὸ πινακίδιον. καὶ ἀργυροῦν γλωσσόκομον. gamma.198 γραμματοκύφων· ἀντὶ τοῦ ταπεινὲ γραμματεῦ· κυρίως γὰρ †κύφη† τὸ ξύλον καλεῖται, {δι' οὗ τὸν τράχηλον καὶ τὰς χεῖρας διείρουσιν}. gamma.199 γραμμὴ μακρά9· ὁ καταδικάζων ἐν τῷ γραμματιδίῳ εἷλκε πρὸς τῷ ὀνόματι μακρὰν γραμμήν, ὁ δὲ ἀπολύων βραχεῖαν. gamma.200 γραμματιστήσ· γραμματοδιδάσκαλος. gamma.201 γράσον· τὴν δυσωδίαν τῶν μασχαλῶν. gamma.202 γράφεται· ἀντὶ τοῦ γράφει ἢ κατηγορεῖ. gamma.203 γραφεύσ· ἀντὶ τοῦ ζωγράφος. ∆ημοσθένης κατὰ Μειδίου (21, 147). καὶ γράφειν τὸ ζωγραφεῖν. gamma.204 γραφή9· ἡ περὶ δημοσίων ἀδικημάτων κατηγορία καὶ περὶ ἄλλων ἁμαρτημάτων. γίνονται δὲ γραφαὶ καὶ νόμων καὶ ψηφισμάτων οὐκ ἐπιτηδείων εἰσκομίζεσθαι δοκούντων, αἵτινες γραφαὶ παρανόμων καλοῦνται. gamma.205 γραφή9· δημοσίου τινὸς ἐγκλήματος ὄνομα. οὐ μόνον δὲ ὅταν ψηφίσματος ἢ νόμου κατηγορῇ τις, παράνομον γραφὴν ἀποφέρεσθαι καὶ γράφεσθαι λέγεται, ἀλλὰ καὶ ἐπ' ἄλλοις πολλοῖς δημοσίοις ἀδικήμασι. πολλὴ <δὲ ἡ> χρῆσις τοῖς ῥήτορσι. gamma.206 γραφὴ9 καὶ γράψασθαι δίκης ἐστὶν ὄνομα κατὰ τῶν μέγιστα ἀδικούντων. ἀπετίθετο δὲ ἡ γραφὴ ἐπὶ τούτοις· ἀσεβείας, παρανόμων, ἀργίας, ξενίας, δωροξενίας, συκοφαντίας, προαγωγίας, καὶ ἄν τις ὑποσχόμενος τῷ δήμῳ μὴ ποιῇ, καὶ ἄν τις τοὺς νόμους διαφθείρῃ· ἐπὶ τούτοις γὰρ ἐξῆν γράφεσθαι γραφὴν ἀποθέμενον παρὰ τοὺς θεσμοθέτας. ἦν δὲ καὶ ὕβρεως γραφὴ καὶ ταύτης ἀγὼν δημόσιος. καὶ ἡ μὲν δημοσία, ἡ δὲ ἰδιωτική. δημοσία μὲν ἣν ἀπέφερέ τις πρὸς τοὺς θεσμοθέτας, ἰδιωτικὴ δὲ ἣν ἰδίᾳ ἀπέφερεν εἰς τὸ δικαστήριον ὁ ὑβρισθείς. καὶ τῆς μὲν δημοσίας τίμημα ἦν ὡρισμένον, ὅ, τι χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτῖσαι, τῆς δὲ ἰδιωτικῆς ἀργύριον, ὃ τοῖς δικασταῖς ἐδόκει. gamma.207 γραφήν· λογισμόν. gamma.208 γραφὴ9 καὶ 9ἐγκλήματα· κατηγορία καὶ ἔγκλημα. gamma.209 γραφεῖσ· οἱ ζωγράφοι. gamma.210 γραφικόσ· ζωγραφίας ἔμπειρος. gamma.211 γράψαι· κοιλᾶναι, διασκάψαι. gamma.212 γραῶν ὕθλοι· ἐπὶ τῶν μάτην ληρούντων. gamma.213 γρῖφοι· τὰ συμποσιακὰ ζητήματα. gamma.214 γρῖφοσ· τὸ δίκτυον. λέγεται δὲ καὶ ὁ δύσκολος καὶ συμπεπλεγμένος λόγος. gamma.215 γρομφίσ· ὗς, ἡ παλαιὰ σκρόφα. gamma.216 γρῦ9· βραχύ. ἔνιοι δὲ τὸν ἀπὸ τῶν ὀνύχων ῥύπον. gamma.217 γρῦ9· ἀντὶ τοῦ οὐδέν· καὶ γὰρ οὕτως καλεῖται ὁ ἐν τοῖς ὄνυξι ῥύπος. gamma.218 γρύξαι· φθέγξασθαι, διακράξαι. gamma.219 γρῦνοσ· ἡ τρύξ. gamma.220 γρυπανίζειν· σείεσθαι τὴν γῆν βαλλομένην καὶ ὥσπερ <γ>ρυποῦσθαι ἀπὸ σεισμοῦ. οὕτως ἐχρήσατο Ἀντιφῶν (87 B 31 D.K.). gamma.221 γρύλοσ· Ξενοφῶντος τοῦ Σωκρατικοῦ υἱὸς Γρύλος. καὶ ἕτερος ∆ιόδωρος. gamma.222 γρυπάνιον· γρυπαίνειν τὸ γρυποῦσθαι λέγουσιν, οἷον ἐπὶ τῶν ἁπαλῶν ξυλυφίων, ὅταν κάμψαντες ἀφῶμεν αὐτά. Ἀντιφῶν δέ φησιν ἐν Ἀληθείας δευτέρῳ (87 B 30 D. .K)· καίων γὰρ τὴν γῆν καὶ συντήκων γρυπάνιον ποιεῖ. καὶ Μελάνθιος· σεισμός, φησί, γέγονε καὶ ἔγρυπεν ἡ γῆ (FGrHist 326 F 1). gamma.223 γυῖα· μέλη, ἢ πόδας τοῦ σώματος. gamma.224 γύησ· καὶ μέτρον τι γῆς καὶ μέρος τι τοῦ ἀρότρου. gamma.225 γύλιοσ· εἶδος πήρας στρατιωτικῆς. gamma.226 γυμνάσια· ἀλειπτήρια, ἢ βαλανεῖα, ἢ λουτρά. gamma.227 γυμνασίαρχοσ· δέκα γυμνασίαρχοι ἦσαν, εἷς καθ' ἑκάστην φυλήν, καὶ οὗτοι ἦγον τὰ λαμπαδηδρόμια τὴν ἑορτήν. ἤλειφε μὲν οὖν ὁ γυμνασίαρχος τοὺς ἐφήβους, οἱ δὲ ἀλειψάμενοι κατὰ διαδοχὴν ἔτρεχον ἄλλος ἄλλῳ τὴν λαμπάδα μεταδιδούς. καὶ ἧπτεν ὁ τελευταῖος τῆς τάξεως τὸν βωμόν. ἐκ τοίνυν τῶν διαφόρων τάξεων ὁ πρῶτος ἅψας τὸν βωμὸν οὗτος ἐνίκα, καὶ αὐτὸς καὶ ἡ τούτου φυλή. ἤγετο δὲ ἡ ἑορτὴ Προμηθεῖ καὶ Ἡφαίστῳ καὶ Πανί· τῷ μὲν διὰ τὴν κλοπὴν τοῦ πυρός, Ἡφαίστῳ δὲ ὅτι δεσπότης ἐνομίζετο τοῦ πυρός, τῷ Πανὶ δὲ ὅτι συμμαχήσειν ἔδοξεν Ἀθηναίοις ἐν τοῖς Περσικοῖς. gamma.228 γύλιοσ· σκεῦος στρατιωτικὸν πλεκτόν, εἰς ὃ ἐνετίθεντο τὰ ἐπιτήδεια. gamma.229 γύλιπποσ καὶ γύλων· ὀνόματα κύρια. gamma.230 γυμνοπαιδία· ἑορτὴ Λακεδαιμονίων, ἐν ᾗ <παῖδες ᾖδον τῷ Ἀπόλλωνι> παιᾶνας γυμνοὶ εἰς τοὺς περὶ Θυραίαν πεσόντας. gamma.231 γυμνοπαιδία· χοροὶ ἐκ παίδων ἐν Σπάρτῃ τῆς Λακωνικῆς εἰς θεοὺς ὕμνους ᾄδοντες, εἰς τιμὴν τῶν ἐν Θυραίαις ἀποθανόντων Σπαρτιατῶν. gamma.232 γυμνητία· τὸ τῶν γυμνητῶν σύνταγμα. gamma.233 γυμνότερος Ἰαλέμου9· ὁ Ἰάλεμος ἐπίρρημα θρήνου. τάσσεται δὲ ἐπὶ τῶν οἰκτρῶν. gamma.234 γυναῖκες εἰλίποδεσ (ευπ. fr. 161, 3 κ.)· διὰ τὴν ἔνδεσιν τῶν μηρῶν. gamma.235 γυναιμανήσ· ἐπὶ γυναιξὶ μαινόμενος. ὁ ἀκόλαστος. gamma.236 γῦπαι· γυπῶν οἰκήσεις, αἱ νεοσσιαί. gamma.237 γύννισ· ἀνδρόγυνος, μαλακός. gamma.238 γύρινοι· βάτραχοι οἱ μήπω πόδας ἔχοντες. gamma.239 γῦροι· οὗ τὰ φυτὰ ἐμβάλλουσιν. gamma.240 γῦρον· ὡς ἡμεῖς τὸν κύκλον. gamma.241 γωνίᾳ ἀπορθῶσαι· τὸ ἐν γωνίᾳ ὑπό τινος περανθῆναι. gamma.242 γωρυτόσ· θήκη τόξων. gamma.243 γωνιασμόσ· Λυσίας ἐν τῷ κατὰ Λυσιθέου, εἰ ἔστι γνήσιος (fr. 158 S.)· κάμψαντι, φησί, τοῦ τείχους, ὦ βουλή, ἔστι γωνιασμὸς ἐν ἀριστερᾶ καὶ εὐρυχωρία πάνυ πολύς. delta.τ {1Ἀρχὴ σὺν θεῷ τῆς ∆}1 delta.1 δᾷδεσ· λαμπάδες. delta.2 δᾳδουχεῖ9· φαίνει. delta.3 δαιδάλεον· τῇ κατασκευῇ ποικίλον. delta.4 δαίδαλον· ποικίλον κατασκεύασμα· ἀπὸ ∆αιδάλου τινὸς μηχανοποιοῦ, ὃς κατασκευάσας [...]. delta.5 δάειρα· τινὲς Στυγὸς ἀδελφήν. ἔνιοι τροφὸν Περσεφόνης. ἄλλοι τὴν αὐτὴν ∆ήμητρι. τινὲς τὴν αὐτὴν τῇ Ἥρᾳ. καὶ πιθανὸν τὴν Ἥραν δάειραν τοῦ Πλούτωνος λέγεσθαι· δαὴρ γάρ ἐστιν ὁ τοῦ ἀνδρὸς ἀδελφός. Ἀριστοφάνης δὲ (fr. νοῃυμ) Σεμέλης φησὶ μητέρα εἶναι. delta.6 δαΐα· μεγάλη, σεμνή, φοβερά. delta.7 δάειρα καὶ δάμων· ὀνόματα κύρια. delta.8 δαΐαν ὁδόν (Ar. Ran. 897)· ἔμπειρον, ἀπὸ τοῦ δαῆναι θαυμασθῆναι. delta.9 δαιδάλειον· τὸν ὑπὸ ∆αιδάλου κατασκευασθέντα ἀνδριάντα, <ὃν> διὰ τὸ δοκεῖν ἀποδιδράσκειν νομίζεσθαι δεδεμένον· δό ξα γὰρ κατεῖχεν ὡς τῶν δαιδάλων ἔργων ἐμψύχων ὄντων καὶ κινουμένων· πρῶτος γὰρ οὗτος ὁ ∆αίδαλος τῶν ἀγαλμάτων φησὶ διεβίβασε τὸν ἕτερον τῶν ποδῶν καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀνεπέτασε καὶ τὰς χεῖρας προέτεινε καὶ δόξαν παρέσχεν ὅτι ἔμψυχα ποιεῖ τὰ ἀγάλματα· πρὸ γὰρ αὐτοῦ συμπεπηγότα τε ἐγίνετο καὶ συμμεμυκότα καὶ τὰς χεῖρας καθήκοντα. delta.10 δαιδαλίδαι· δῆμος Κεκροπίδος. delta.11 δαίεισ· φλέγεις. delta.12 δαίει· καίει. delta.13 δαΐζων· διακόπτων. ἢ παρὰ τὴν δάϊν, τὴν μάχην, ὁ καταμαχόμενος. delta.14 δαιμονᾶν· τὸ ὑπὸ δαίμονος κατέχεσθαι καὶ πλήρη εἶναι δαίμονος, ὡς κορυβαντιᾶν τὸ ὑπὸ τῶν Κορυβάντων κατέχεσθαι. delta.15 δαίμονα· ἐκστατικόν. delta.16 δαιμόνιε· μακάριε. delta.17 δαίνυ9· εὐώχει. delta.18 δαινύμενοσ· εὐωχούμενος. delta.19 δαίσ· εὐωχία. delta.20 δαῖτασ· εὐωχίας. delta.21 δαιτὸς ἐΐσησ (A 468, al.)· ἐξ ἴσου μεριζομένης εὐωχίας. delta.22 δαιτρεύειν· μερίζειν. delta.23 δαιτρόν· μεριστήν, μάγειρον. delta.24 δαιτρόσ· προσδιαιρῶν ἐλάχιστα τοῖς ἑστιωμένοις· οὕτω γὰρ εἱστιῶντο μεριζόμενοι τά τε πρόβατα καὶ τὸν πότον. παρ' ὃ καὶ λέγει δαιτὸς ἐΐσης (A 468, al.). delta.25 δαῖρα· δισυλλάβως ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν ὀνομάζεται μήτηρ Ἐλευσῖνος. οἱ δὲ περὶ τὰς τελετὰς καὶ τὰ μυστήρια διατρίβοντες τὴν ὑγρὰν οὐσίαν ∆αῖραν ὀνομάζουσι. delta.26 δᾴσ· ἡ ἐκ δᾴδων λαμπάς, φανὸσ δὲ ἡ ἐκ τῶν κληματίδων. delta.27 δαιταλεῖσ· δαιτυμόνες καὶ θιασῶται καὶ συμπόται καὶ οἷον συνδαιταλεῖς. <οὕτως Ἀριστοφάνης> (I 438 K.). delta.28 δαιτυμόνεσ· ἀριστηταί, εὐωχούμενοι. delta.29 δαΐφρονοσ· συνετοῦ ἢ πολεμικοῦ. delta.30 δάκετον· θηρίον ἑρπετόν. delta.31 δάκη· θηρία. delta.32 δακρυόεν· μετὰ δακρύων. delta.33 δακτύλιοσ· τῷ τόνῳ ὡς δημόσιος. delta.34 δακτύλιοι· οἱ τετρημένοι λίθοι, ἐξ ὧν τὰ ἀπόγεια <σχοινία> ἀνάπτουσι. delta.35 9†∆αληταί†9· διαιρέται. delta.36 δαλόσ· λαμπάς, ἢ ξύλου ἀπόκαυμα, ἢ δᾳδίον ἡμίφλεκτον. delta.37 δάμαρ· ἀνδρὸς γυνή. delta.38 δάματερ· ἐκπλησσόμενοι λέγουσιν. delta.39 δάμαρτοσ· γυναικός. delta.40 δαμασίφρων· ὁ ἀπατῆσαι δυνάμενος. Πίνδαρος (Ol. 13, 78)· <δαμασίφρονα χρυσόν>. delta.41 δαμαρίππεωσ· συκῆς γένος. delta.42 δαμέντα· δαμασθέντα ἢ φονευθέντα. delta.43 δάμνα· ἐδάμαζεν. delta.44 δάμνημι· δαμάζω. delta.45 δανάκη· τοῦτο νομίσματός ἐστιν ὄνομα, ὃ τοῖς νεκροῖς ἐδίδοσαν πάλαι συγκηδεύοντες νεὼς Ἀχερουσίας ἐπίβαθρον. Ἀχερουσία δέ ἐστιν λίμνη ἐν Ἅιδου, ἣν διαπορθμεύονται οἱ τελευτῶντες τὸ προειρημένον νόμισμα τῷ πορθμεῖ διδόντες. delta.46 δανά9· ξηρὰ ξύλα. καὶ †εὔθραυστα† καὶ θερμά. delta.47 δανεῖν· κακουργεῖν. delta.48 δανειζόμενοι· οὐ μόνον οἱ ὑπόχρεοι, ἀλλὰ καὶ οἱ δανεισταὶ οὕτω καλοῦνται. delta.49 δανειστήν· καὶ τὸν δεδανεισμένον λέγουσιν οἱ Ἀττικοί. delta.50 δάοχοσ· εἷς ἐστιν οὗτος τῶν προεμένων Φιλίππῳ τὰ Θετταλῶν πράγματα. delta.51 δανάκησ· νομισμάτιόν τι βαρβαρικὸν πλέον ὀβολοῦ, ὃ καὶ τοῖς τεθνεῶσιν ἐδίδοτο. delta.52 δαπανᾶν· οὐ τὸ ἀναλίσκειν ἁπλῶς, ἀλλὰ τὸ λαμπρῶς ζῆν καὶ σπαθᾶν καὶ δαπανᾶν τὴν οὐσίαν. οὕτω ∆ημοσθένης (40, 51). καὶ οἱ ἄλλοι δικανικοὶ οὕτως χρῶνται τῷ ὀνόματι. Θουκυδίδης δὲ (4, 3, 3) τὴν πόλιν δαπανᾶν φησιν, ἀντὶ τοῦ εἰς ἀναλώματα μεγάλα ἐμβαλεῖν. delta.53 δάπεδον· ἔδαφος. delta.54 δάπιδεσ· στρώματα ἄττα. delta.55 δαρδάπτει· σπαράσσει, κατεσθίει. delta.56 δαρεικὸν στατῆρα· ἀπὸ ∆αρείου. delta.57 δαρεικόσ· νόμισμά τι ἦν χρυσοῦν, ὅπερ ∆αρεῖος πρῶτος ἐπενόησεν. delta.58 δαρεικόσ· εἰσὶ μὲν χρυσοῖ στατῆρες οἱ δαρεικοί, ἠδύνατο δὲ ἕκαστος αὐτῶν ὅπερ καὶ ὁ παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς ὀνομαζόμενος χρυσός. οὐκ ἀπὸ ∆αρείου δὲ τοῦ Ξέρξου πατρός, ἀλλ' ἀφ' ἑτέρου τινὸς παλαιτέρου βασιλέως ὠνομάσθησαν. λέγουσι δέ τινες δύνασθαι τὸν δαρεικὸν δραχμὰς ἀργυρίου κʹ, ὡς τοὺς εʹ δαρεικοὺς δύνασθαι μνᾶν ἀργυρίου. delta.59 δᾴσ· λαμπάς. delta.60 δάσασθαι· διαμερίσασθαι. delta.61 δασμολογία· φορολογία. delta.62 δασμολόγοι· μερισταί, φορολόγοι. delta.63 δασυλλίδαι· οἱ δασεῖς. delta.64 δασύπουσ· λαγώς. delta.65 δασύπους κρεῶν ἐπιθυμεῖ9· λέγεται ἐπὶ τοῦ ἐπιθυμοῦντος παρ' ἄλλου γενέσθαι τὰ ὄντα παρ' ἑαυτῷ. delta.66 δασύποδα· τὸν λαγὼν καὶ οἱ Ἀττικοί. delta.67 δασμόσ· †μέρος†, φόρου ἀπαρχή. delta.68 δάσονται· διασπῶνται. κατὰ μέρη φαγοῦνται καὶ μεριοῦνται. delta.69 δατηταί9· οἱ τὰ κοινὰ διανέμοντες. delta.70 δατεῖσθαι καὶ δατηταί9· δατεῖσθαι μὲν τὸ μερίζεσθαι, δατηταὶ δὲ οἱ μερισταί. τὸ δὲ εἰς δατητῶν αἵρεσιν εἶδός ἐστι δίκης· ὁπότε γὰρ κοινωνοῖέν τινες ἀλλήλοις καὶ οἱ μὲν βούλοιντο διανέμεσθαι τὰ κοινά, οἱ δὲ μή, ἐδικάζοντο οἱ βουλόμενοι τοῖς μὴ βουλομένοις εἰς δατητῶν αἵρεσιν. οὕτως Λυσίας (fr. 7 S.) καὶ Ἀριστοτέλης (Ath. Pol. 56, 6). delta.71 δατόσ· πόλις Θρᾴκης σφόδρα εὐδαίμων, ἀφ' ἧς ἡ παροιμία ∆ατὸς ἀγαθῶν. ταύτην δὲ τὴν πόλιν καὶ τὴν παρακειμένην χώραν καὶ θηλυκῶς καὶ ἀρρενικῶς ὀνομάζουσι. delta.72 δαυλίαν κορώνην (Ar. fr. 716 K.)· ἀηδόνα. delta.73 δαυνότατα· καυστικώτατα. delta.74 δαφνοπῶλαι· ἐν ∆ελφοῖς. οἱ λαμβάνοντες κερμάτιον ἐδίδοσαν. delta.75 δαψιλέστατοσ· πολυτελέστατος. λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ ῥευμάτων καὶ ἐπὶ τῶν μεγαλοψυχούντων. delta.76 δέδασται· μεμέρισται. delta.77 δεδαυμένον· Ἀττικοὶ λέγουσι τὸ κεκαυμένον. delta.78 δέδηεν· φεύγει ἢ φλέγει. delta.79 δεδί<ττ>οιντο· φοβοῖντο. delta.80 δεδείκηλον· δειλόν. delta.81 δεδιακόνηκεν· ἀντὶ τοῦ διῴκηκεν. delta.82 δεδίξεσθαι· ἐκφοβῆσαι, διῶξαι. delta.83 δεδιττόμενοσ· ἐκφοβῶν. delta.84 δεδίξεται· καταφοβήσει. καὶ δεδίττομαι τὸ φοβοῦμαι. delta.85 δεδημευμέναι· ἀπηγορευμέναι. delta.86 δεδιώσ· φοβούμενος. delta.87 δεδμήμεθα· ὑποτετάγμεθα. delta.88 δεδοκημένοσ· ἐκδεχόμενος, ἐνεδρεύων. delta.89 δέδορκεν· ὁρᾷ, βλέπει. delta.90 δέδοται καὶ κακοῖσιν ἄγρα· ἐπὶ τῶν παρ' ἀξίαν εὐπραγούντων. delta.91 δεδουπώσ· πεπτωκώς, τεθνηκώς. delta.92 δεδραγμένοσ· πεπραγμένος. delta.93 δέδυκεν· εἰσῆλθεν. delta.94 δεδμημένοι· δεδαμασμένοι. delta.95 9†∆εδώνατον†9· τὸ δεκαζόμενον. delta.96 9†∆είδαρος†9· ἀτυχής. delta.97 δέει· τὸ δεῖ. τὸ ὁριστικὸν δηλονότι. delta.98 δεήσεισ· ἀντὶ τοῦ ἐνδείας. Ἀντιφῶν Ἀληθείας αʹ (87 B 11 D.K.). delta.99 δεῆσαν· χρείας γενομένης. delta.100 δεῖ9· τέσσαρα ἔχει τὰ σημαινόμενα. ἀντὶ τοῦ χρή. καὶ ἀντὶ τοῦ χρεία ἐστίν, οἷον δεῖ δὲ χρημάτων καὶ ἄνευ τούτων οὐδὲν γενέσθαι τῶν δεόντων (Dem. 1, 20). καὶ ἀντὶ τοῦ δεσμεῖ. καὶ δέει ἐν διαλύσει ἀντὶ τοῦ ἀπέχει. delta.101 δείκελον· ἄγαλμα ἢ ὁμοίωμα. delta.102 δειλάκρα· ἡ ἐλεεινή. καὶ δείλακρος †ὁ† δειλακρίων· ἐλεεινός, ταλαίπωρος. delta.103 δείλαιοσ· ἄθλιος. delta.104 δεῖγμα· κυρίως μὲν τὸ δεικνύμενον ἀφ' ἑκάστου τῶν πωλουμένων. ἔστι δὲ καὶ τόπος τις ἐν τῷ Ἀθήνησιν ἐμπορίῳ, εἰς ὃν τὰ δείγματα ἐκομίζετο, καλούμενος οὕτως. Ἀττικὸν δέ ἐστιν τὸ ἔθος τὸ καλεῖν ἀπὸ τῶν ἐν τῷ τόπῳ καὶ αὐτοὺς τοὺς τόπους. delta.105 δείλη ὀψία· ἡ περὶ δύσιν ἡλίου. delta.106 δείλῃ πρωΐᾳ9· τῇ πρὸ ἀρίστου ὥρᾳ. delta.107 δείλη· τὸ μετὰ τὴν μεσημβρίαν μέρος τῆς ἡμέρας. delta.108 δείλη ὀψία· τὸ τελευταῖον τῆς δείλης μέρος, τὸ περὶ ἡλίου δυσμάς. καὶ δείλη πρωΐα· τὸ πρῶτον τῆς δείλης, τὸ εὐθὺς ἐκ μεσημβρίας. delta.109 δειλόν· δείλαιον, μοχθηρόν. delta.110 9†∆ειλοκομπήσας†9· ἐξαπατήσας. Ἕρμιππος (fr. 88 K.). delta.111 δειλότερος εἶ τοῦ παρακύπτοντοσ· ἐπὶ τῶν σφόδρα δειλῶν· ἀνὴρ γάρ τις οὕτως ἐγένετο δειλός, ὃς παρακύψας ἐκ σπηλαίου καὶ ἰδὼν τὸν Ἡρακλέα ἀπελιθώθη. καὶ διέμεινεν ἔτι καὶ νῦν ὁ λίθος ἀνθρωποειδής. delta.112 δεῖμα· φόβος. delta.113 δειμαλέοι· λεπτοί. delta.114 δειμαλέοσ· εὐλαβής. delta.115 δειμάμενοι· οἰκοδομήσαντες. delta.116 δειμᾶν· οἰκοδομεῖν. delta.117 δειμαίνει· φοβεῖται. delta.118 δειμαίνοντα· φοβούμενον. delta.119 δείμασθαι· οἰκοδομεῖν. delta.120 δειματώδησ· φοβερός. delta.121 δειμάτων· φόβων. delta.122 δείμομεν· οἰκοδομοῦμεν. delta.123 δεῖν· ὀφείλειν. delta.124 δεῖν· δεσμεῖν. delta.125 δεινοί9· φοβεροί, ἔμπειροι, σοφοί. delta.126 δεινοὶ πλέκειν τὰς μηχανὰς Αἰγύπτιοι (Aeschyl. fr. 373 N.2 † 726 M.)· ἐπὶ τῶν σφόδρα κακουργοτάτων· τοιοῦτοι γὰρ οἱ Αἰγύπτιοι. delta.127 δεινοπαθεῖ9· δεινῶς ἔχει, χαλεπὰ πάσχει. delta.128 δεινόσ· πανοῦργος, ἱκανός, ἀκολάκευτος, σοφός, ἔμπειρος. delta.129 δεινότητα· τήν τε τῶν λόγων δύναμιν δηλοῖ τήν τε πανουργίαν. delta.130 δεῖν ᾠήθην· δέον εἶναι ὑπέλαβον, ἀναγκαῖον ἐνόμισα. delta.131 δεῖνοσ· προπερισπωμένως ὁ ψυκτήρ. delta.132 δεινωποί9· δειματώδεις, φοβεροί. delta.133 δείνωσισ· δεινότης, σκότωσις. delta.134 δειπνιστόσ· ὁ καθ' ἡμᾶς ἀρίστου καιρός. delta.135 δειπνολόχον· κλεπτοτρόφον. delta.136 δειπνοφόροσ· αἱ φέρουσαι τοῖς κατακεκλιμένοις ἐν τῷ τῆς Ἀθηνᾶς ἱερῷ τὰ δεῖπνα. delta.137 δεῖπνον· τὸ πρωϊνὸν ἄριστον. delta.138 δειπνοφόρια· τὰ φερόμενα δεῖπνα ταῖς Κέκροπος θυγατράσιν Ἕρσῃ καὶ Ἀγραύλῳ καὶ Πανδρόσῳ. ἐφέρετο δὲ πολυτελῶς κατά τινα μυστικὸν λόγον ὑπὸ τῶν φιλοτίμων καὶ πολυτελῶν. delta.139 δειράδεσ· οἱ τραχώδεις τόποι τῶν ὀρῶν. delta.140 δειρατιώτησ· δῆμός ἐστι τῆς Λεοντίδος ∆ειράδες, ἀφ' οὗ ὁ δημότης ∆ειρατιώτης. delta.141 δειρή9· τράχηλος. delta.142 δεισιδαίμων· θεοσεβής. ἢ ἀμφίβολος περὶ τὴν πίστιν καὶ οἱονεὶ δεδοικώς. delta.143 δεῖται· προσδεσμεύεται ἢ χρῄζει. delta.144 δεῖται· ἀντὶ τοῦ δεῖ· ἀπελθεῖν με δεῖται. Εὐέτης Ἐπικλήρῳ (fr. novum), Ἐπίχαρμος Πολιτείᾳ (cf. fr. 255, 1 Kaibel). delta.145 δέκα· διάφοροι γεγόνασιν ὁ ἀριθμὸς οὗτος· οἱ μὲν γὰρ ἦρχον ἐν Πειραιεῖ ἐπὶ τῶν λʹ τυράννων, οἷς οὐκ ἐσπείσαντο Ἀθηναῖοι, καίτοι σπεισάμενοι τοῖς λʹ. ἕτεροι δέ τινες ἐγένοντο δέκα, οὓς Ἀθηναῖοι μετὰ τὴν καθαίρεσιν τῶν λʹ εἵλοντο. delta.146 δεκάζειν· διαφθείρειν χρήμασιν ἢ δώροις. delta.147 δεκάζεσθαι· ἐρρήθη μὲν ἀπὸ τοῦ κατὰ δεκάδα φθείρεσθαι δώροις· ὅτε γὰρ βούλοιντό τινες ἀρχῆς τυχεῖν ἢ ἄλλο τι ἀνύειν, κατὰ δέκα ἀνθρώπους ἐδίδοσάν τινα, ὅπως συμπράττωσιν αὐτοῖς. ἐξ ἐκείνου δὲ ἤδη τὸν λαμβάνοντα ἕνεκα τοῦ συμπράττειν μὴ ἀπαντῶντος τοῦ βελτίστου δεκάζεσθαί φασιν. ὅμοιον καὶ τὸ ἐριθεύεσθαι τῷ δεκάζεσθαί ἐστι· καὶ γὰρ <ἡ> ἐρίθεια εἴρηται ἀπὸ τῆς τοῦ μισθοῦ δόσεως. delta.148 δεκάζων· τὸ σημαινόμενον δῆλον. ἐποιήθη δὲ τὸ ὄνομα ἐντεῦθεν. Λύκος μέν ἐστιν ἥρως μορφὴν ἔχων τοῦ θηρίου, πρὸς δὲ τοῖς ἐν Ἀθήναις ἀνεστήλωται δικαστηρίοις· πρὸς ὃν οἱ δωροδοκοῦντες κατὰ δέκα γινόμενοι ἀνεστρέφοντο. ἔνθα καὶ ἡ παροιμία Λύκου δεκάς. ἐξ οὖν τῆς δεκάδος τὸ δεκάζειν καὶ δεκάζεσθαι. delta.149 δέκα καὶ δεκαδοῦχοσ· δέκα μὲν ἦρχον μετὰ τοὺς λʹ καταστάντες, ἐκαλεῖτο μέντοι τούτων ἕκαστος τῶν ἀρχόντων δεκαδοῦχος, ὡς δηλοῖ Λυσίας (fr. 79 S. delta.148a <δεκάζεσθαι· δωροδοκεῖσθαι>. delta.150 δεκαδαρχίαι· τὰς ὑπὸ Λακεδαιμονίων κατασταθείσας ἐν ταῖς πόλεσι δεκαδαρχίας συνεχῶς ὀνομάζουσιν οἱ ἱστορικοί. καὶ Φίλιππος μέντοι παρὰ Θετταλοῖς δεκαδάρχην κατέστησεν, ὡς ∆ημοσθένης ἐν ʹ Φιλιππικῶν (22). delta.151 δεκατεύειν· ἀντὶ τοῦ δεκάτην εἰσπράττεσθαι καὶ λαφυραγωγεῖν. τὰ δὲ ἐκ τῶν πολεμίων ληφθέντα ἐδεκατεύοντο θεοῖς. διὸ κυρίως δεκατεῦσαι τὸ καθιερῶσαι. κατὰ μεταφορὰν δὲ καὶ τὸ δεκάτην ὁπωσοῦν λαβεῖν καὶ ἀπαιτῆσαι. delta.152 δεκάπαλαι· τὸ πρὸ πολλοῦ πάνυ λέγουσιν. delta.153 δεκαδέασ· τοὺς τῆς αὐτῆς δεκάδος καὶ ὑπὸ τῷ αὐτῷ δεκάρχῃ. οὕτω Ξενοφῶν (Cyr. 2, 2, 30). delta.154 δεκάδραχμοσ· τελώνης δεκάτην πράσσων. οὕτως Κράτης (fr. novum). delta.155 δεκάζειν· διαφθείρειν τοὺς δικάζοντας ἢ τοὺς ἐκκλησιαστὰς χρήμασι καὶ δώροις. ἐκλήθη δὲ ἀπὸ τοῦ κατὰ δέκα ἀθροιζομένους λαμβάνειν τὰ δῶρα. πρῶτον δέ φασι δεκάσαι Μέλητα, εὐθύνας διδόντα τῆς ἐν Πύλῳ στρατηγίας. delta.156 δεκατεύειν· τὸ τὴν δεκάτην εἰσφέρειν, ὧν ἔχει τις χρημάτων. Θουκυδίδης δὲ ἐπὶ τοῦ τελωνεῖν τὴν δεκάτην τέθεικε καὶ τὸ δεκατεύειν. delta.157 δεκατευτάσ· τοὺς τελώνας τοὺς τὴν δεκάτην ἐκλέγοντας. οὕτως Ἀντιφῶν (fr. 10 Th.). delta.158 δεκατηλόγουσ· τοὺς τὴν δεκάτην ἐκλέγοντας. ταὐτὸν ἄρα τοῖς δεκατευταῖς. delta.159 δεκάτη πρώτη· ἡ πρὸ τῆς εἰκάδος. καὶ δεκάτη ὑστέρα· ἡ μετὰ τὴν εἰκάδα. delta.160 δεκάτη <ν> θύομεν· ἐν ᾗ τὰ ὀνόματα τοῖς παιδίοις τίθεμεν. Ἀριστοτέλης δὲ ἑβδόμῃ φησί (Hist. an. 588a 8). delta.161 δέκα τοὐβολοῦ9· διὰ τὸ μικρὸν εἶναι Ἀσωπόδωρον. Εὔπολις Πόλεσιν (fr. novum). delta.162 δεκάχοια· δεκαπλάσια. delta.163 δεκασμόσ· δωροδοκία. delta.164 δεκελεικὸν πόλεμον· τὸν Πελοποννησιακὸν λέγουσι. τὸν αὐτὸν δὲ καὶ Ἀρχιδάμειον. ∆εκελεικὸν μέν, καθὸ ∆εκέλεια Ἀθηναίοις ἐπετειχίσθη, Ἀρχιδάμειον δέ, ὅτι Ἀρχίδαμος αὐτοῦ ἡγεῖτο. delta.165 δεκτῆρεσ· ὑποδοχεῖς. delta.166 δεκατηλόγον· τὴν τὰς δεκάτας συλλέγουσαν. delta.167 δέκων· ὁ δεκαζόμενος. delta.164α <δεκελεικόσ· ὁ Πελοποννησιακὸς πόλεμος· ἀπὸ μέρους τοῦ τελευταίου>. delta.168 δέλεαρ· ἀπάτη, δόλος. delta.169 δελεάστραι· παγίδες. delta.170 δέλτοσ· πινακίδιον, τιτλάριον, σχεδάριον. delta.171 δελφάκιον· χοῖρος. delta.172 δελφῖνεσ· ὄργανα †Ἀττικὰ† πρὸς ναυμαχίαν. delta.173 δελφίσ· πρὸς ναυμαχίαν πολεμιστήριον ὄργανον· ὅθεν καὶ δελφινοφόρον ναῦν Θουκυδίδης ἐν ζʹ φησίν (41, 2). delta.174 δελφῖνα νήχεσθαι διδάσκεισ· ἐπὶ τῶν ἐν ἐκείνοις τινὰ παιδοτριβούντων, ἐν οἷς ἤσκηνται. delta.175 δελφῖνα πρὸς τοὐραῖον δεῖν· ἐπὶ τοῦ ἀδυνάτου διὰ τὸ εὐκίνητον εἶναι. πρὸς τοὺς οὐ δυναμένους τηρεῖν τὰ διδόμενα ἢ <ἃ> ἔχουσιν. delta.176 δελφίνιον· ἔστι μέντοι χωρίον ἐν Χίῳ. ἔστι δὲ καὶ ἐν Ἀθήναις ἱερὸν Ἀπόλλωνος οὕτω καλούμενον, ἔνθα ἦν τὸ ἐν ∆ελφινίῳ δικαστήριον. delta.177 δελφύσ· μήτρα· ἔνθεν ἀδελφός. delta.178 δέμασ· σῶμα. delta.179 δέμνια· ἐγκοίτια στρώματα. delta.180 δενδρυάζειν· ὑπὸ δένδρον ὑποδύεσθαι. ἀπὸ τῶν τὸ παλαιὸν ταῖς δρυσὶ σκέπῃ χρωμένων πρὶν τὰς οἰκήσεις εὑρεθῆναι. καὶ τὸ καθ' ὕδατος δύεσθαι καὶ ἀποκρύπτειν ἑαυτόν. delta.181 δενδαλίδεσ· οἱ μὲν ἄνθος, ἄλλοι τὰς λευκὰς κάγχρυς, οἱ δὲ τὰς ἐπτισμένας κριθὰς πρὸ τοῦ φρυγῆναι. Θεόφραστος δὲ (fr. novum) ὑπὸ Εὐβοέων τὰς κριθὰς οὕτω καλεῖσθαι. οἱ δὲ τὰς ἐκ κριθῶν μάζας γινομένας. delta.182 δεπύρωσ· διαπύρως, θερμῶς. delta.183 δεξάμενοσ· ἀντὶ τοῦ λαβών. Ἡρόδοτος ηʹ (115, 1). delta.184 δεξιάσ· συνθήκας. delta.185 δεξιολάβοσ· παραφύλαξ. delta.186 δεξιόσ· ἀγαθός, ἐπιτήδειος. delta.187 δεξίδωροι· δωροδόκοι. delta.188 δεξιοῦται· προσάγεται, ξενοδοχεῖ, φιλοφρονεῖται. delta.189 δεξίωσισ· ὑποδοχή. delta.190 δεξιμήλων θεῶν· ἀπὸ τοῦ δέχεσθαι τὰ θυόμενα μῆλα. delta.191 δέοιτο· χρῄζοι. delta.192 δέοντο (Σ 553)· ἐδεσμεύοντο. delta.193 δέοσ· φόβος. delta.194 δέπυροσ· διάπυρος, θερμός. delta.195 δεπάεσσι· ποτηρίοις. delta.196 9†∆έρεα†9· ἐπιτραχήλιος κόσμος. delta.197 δερρίδιον· σκιάδιον δερμάτινον. delta.198 δερκυλίδασ· ὄνομα κύριον βασιλέως Λακεδαιμονίων. delta.199 δέρκειν· βλέπειν. delta.200 δερματικόν· Λυκοῦργος λέγει (fr. 1 C.) τὸ ἐκ τῶν δερματίων τῶν πιπρασκομένων περιγινόμενον ἀργύριον. delta.201 δερμηστήσ· Λυσίας μὲν (fr. 104 S.) τὸν σκώληκά φησιν οὕτω λέγεσθαι, Ἀρίσταρχος δὲ τὸν ὄφιν. εἴη δ' ἂν μᾶλλον ὁ τὰ δέρματα ἐσθίων †ἑτοιμότερον† οὕτω καλούμενος. delta.202 δερμηστὴς ἔσθων· οἱ μέν φασιν εἶδος εἶναι σκώληκος, ὃς κατεσθίει τὰ δέρματα· Ἀρίσταρχος δὲ ὄφεως εἶδος τοῦτο εἶναί φησι. delta.203 δερκομένων· βλεπόντων. delta.204 δέρρισ· δέρμα. ἢ τρύχινον παραπέτασμα. delta.205 δέρρεισ· τὰ ξηρὰ καὶ ἀμάλακτα δέρματα· καταχρηστικῶς δὲ καὶ τὰ ἄλλα. delta.206 δέροσ· αἱ τοιαῦται εὐθεῖαι ἤτοι Ἰωνικαί εἰσιν ἢ ∆ωρικαί· δέρος, κῶος· ἀπὸ γὰρ τοῦ δέρας καὶ κῶας πεποίηται. delta.207 δέρτρον (λ 579)· ἐπίπλουν. ὁ δὲ Ἀρίσταρχος τὸ δέρμα καὶ πάντα τὸν χρῶτα τὸν πρὸς τοῦ ἥπατος. ἄμεινον δὲ τὸ ῥάμφος. δέρτρον ἀπὸ τοῦ δέρειν, ὅπερ ἐστὶ κρούειν. τούτῳ <δὲ> διαρρήσσουσιν ἃ ἂν ἐσθίωσιν οἱ γῦπες τῇ κρούσει τοῦ ῥάμφους. καὶ ἔστι τὸ ὄνομα ῥηματικόν. ὡς παρὰ τὸ πλήσσω πλῆκτρον, οὕτως καὶ παρὰ τὸ δέρω δέρτρον. delta.208 δεσαύχενασ· τοὺς ἀσκούς. delta.209 δεσποτοῦν (Pl. Tim. 44d · τὸ δεσπόζον καὶ κυριεῦον. delta.210 δεσπόσυνοι· τοῖς οἰκέταις οἱ παῖδες τῶν δεσποτῶν. delta.211 9†∆εσπότου κεκαρμένου9· ἀπενθοῦντος†. delta.212 δεσμοὶ Τυρρηνοί9· οἷς ἐχρῶντο κατ' ἐκεῖνο καιροῦ εἰς τὰς τῶν δεσμωτῶν κακουχίας. delta.213 δεσποσύνων ὄψων· ἀντὶ τοῦ δεσποτικῶν ὄψων. Ἀριστοφάνης (fr. novum). delta.214 δεύειν· φυρᾶν. καὶ δέδευκε πεφύρακεν. ἔστι δὲ τὸ φυρᾶν Ἑλληνικόν. delta.215 δευθέντα· βραχέντα. delta.216 δευόμενοσ· βρεχόμενος. delta.217 δεῦρο· ἐνθάδε, ἐπὶ τοῦ παρόντος. καὶ τὸ ἐλθέ, ὡς ἡμεῖς. delta.218 δεῦρο· ἔνιοι ἐπὶ {τοῦ} χρόνου τετάχθαι νομίζουσιν. οἱ δὲ ῥήτορες ἐπὶ τόπου πάντες αὐτῷ χρῶνται, ὡς Αἰσχίνης ἐν τῷ κατὰ Τιμάρχου (1, 174). delta.219 δεῦρ' ἀεί9· ἀντὶ τοῦ ἕως τούτου. Πλάτων Νόμων ζʹ (811 c)· πρὸς τοὺς λόγους οὓς ἐξ ἕω μέχρι δεῦρ' ἀεὶ <δι>εληλύθαμεν. τινὲς δὲ ἀντὶ τοῦ ὡδὶ τιθέασι. delta.220 δευσοποιόσ· βαφεύς. σημαίνει δὲ καὶ τὸν ἔμμονον καὶ δυσαπόπλυτον. delta.221 δευσοποιὸς πονηρία· μετῆκται ἡ λέξις ἀπὸ τῶν καταβεβαμμένων ἐρίων. σημαίνει δὲ τὸ βέβαιον καὶ ἀνέκπλυτον τοῦ χρώματος. οἱ συγγραφεῖς δὲ ὅταν ἀμετακίνητόν τι δηλῶσαι βούλωνται, καταχρῶνται τῇ λέξει καὶ ἐπ' ἄλλων. δύναται οὖν ἡ δευσοποιὸς πονηρία ὑπερβάλλουσα εἶναι καὶ ἧς οὐχ οἷόν τε ἦν περιγενέσθαι. delta.222 δευσοποιόσ· κυρίως μὲν ἐπὶ τῆς πορφύρας λέγεται τὸ ὄνομα, τῆς ἔμμονον καὶ ἀνέκπλυτον ἐχούσης τὸ ἄνθος τῆς βαφῆς. ἐκ μεταφορᾶς δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων πάντων τῶν ἐχόντων τὸ χρῶμα ἔμμονόν τε καὶ πολυχρόνιον. delta.223 δεῦτε· παρακελεύσεως ἐπίρρημα. delta.224 δεύτερος πλοῦσ· ὅτε ἀποτυχών τις οὐρίου κώπαις πλεῖ (cf. Men. fr. 205 K. .TH). delta.225 δευτέριον· τὸν δευτερίαν ὑφ' ἡμῶν καλούμενον οἶνον. delta.226 δέχομαι· ἀντὶ τοῦ ὁμολογῶ. delta.227 δέω μικροῦ9· μικροῦ γε ἔχομαι. delta.228 δηγμούσ· τοὺς δαγμούς. delta.229 δῆθεν· ὡς δή φησι. τοῦτο δὲ προσποίησιν ἀληθείας ἔχει, δύναμιν δὲ ψεύδους. λαμβάνεται δὲ τὸ †δῆθεν† ὡς παραπληρωματικόν. delta.230 δηϊοτῆτοσ· μάχης. delta.231 δηΐουν· διέκοπτον, ἐτίτρωσκον. delta.232 δηλαϊστή9· ἐλεεινή, ἀθλία. delta.233 δηλήσεται· βλάψει, διαφθερεῖ. delta.234 δηλιασταί9· οἱ εἰς ∆ῆλον ἐξελθόντες θεωροί. οὕτως Λυκοῦργος (fr. 87 C.). delta.235 δήλιοσ· ὁ βωμὸς ὃν ἀπὸ κεράτων παραθέουσιν. delta.236 δήλιον· χωρίον Ταναγρικόν. delta.237 δή9· τόδε. καὶ Μένανδρος λέγει. delta.238 δῆλοι· ὁράσεις, ἐνύπνια. delta.239 δήλων· ὁράσεων. delta.240 δημαγωγεῖ9· στρατηγεῖ. delta.241 δημαρχία· ὅτε δῆμος ἄρχει. delta.242 δημαίνετοσ· ὄνομα κύριον. delta.243 δήμαρχοσ· ὁ δήμου τινὸς ἄρχων, ὃς καὶ τοῦ κατὰ χώραν δήμου προΐστατο καὶ ἀπεγράφετο τὰς οὐσίας ἑκάστου πρὸς τὰ δημόσια ὀφλήματα. delta.244 δήμαρχοσ· ἑκάστου δήμου τῶν ἐν Ἀθήναις ὁ κατάρχων δήμαρχος ἐλέγετο. οὗτοι δὲ τὰς ἀπογραφὰς ἐποιοῦντο τῶν προσόντων ἑκάστῳ δήμῳ χωρίων. ἔτι δὲ καὶ τὰ ληξιαρχικὰ γραμματεῖα παρ' αὐτοῖς ἦν. ἀλλὰ καὶ συνῆγον τοὺς δήμους, ὁπότε δεήσειε, καὶ ψῆφον αὐτοῖς <ἐ>δίδοσαν, καὶ ἐνεχυρίαζον δὲ οὗτοι. delta.245 δημήτριοσ· τραγῳδιῶν ὑποκριτὴς †∆ιῶν† τὸν πλησσόμενον Ἀγαμέμνονα. delta.246 δημ<ι>όπρατα· ἃ ὁ δῆμος πιπράσκει αὑτοῦ γενόμενα, δημοσιευθέντα. delta.247 δημελέητοσ· ἐλεεινός. delta.248 δημοθήσειε· θεωρήσειε. delta.249 δημοποίητοσ· ὁ ὑπὸ τοῦ δήμου γεγονὼς πολίτης. delta.250 δημεύσασ· δημοσιεύσας. delta.251 δήμιον· δημόσιον. delta.252 δημηγόροσ· ἐπὶ τοῦ δήμου λαλῶν. delta.253 δημιουργεῖ9· τὰ μὴ ὄντα ποιεῖ. delta.254 δημότησ· ὁ τοῦ αὐτοῦ μετέχων δήμου. delta.255 δημοτικά9· τὰ τοῖς πολλοῖς ἐμπρέποντα. delta.256 δημιουργόσ· χειροτέχνης, ὁ τὰ μὴ ὄντα ποιῶν. delta.257 δημοβόροσ· ὁ τὰ δημόσια ἐσθίων. delta.258 δημοκλείδασ· ξένους καὶ μοιχούς· τοιοῦτος γὰρ ὁ ∆ημοκλῆς. delta.259 δημόκοινον· δημόσιον. delta.260 δημόκοινοσ· ὁ δημόσιος βασανιστής. ἢ ὁ δήμιος. delta.261 δημογέροντεσ· οἱ τοῦ δήμου ἐντιμότατοι. delta.262 δημοθοινία· τοῦ δήμου εὐωχία ἢ θυσία. delta.263 δημοποίητοσ· ὁ φύσει μὲν ξένος, ὑπὸ δὲ τοῦ δήμου πολίτης γεγονώς. delta.264 δημόσιοσ· δημοσίους λέγουσι τοὺς τῆς πόλεως δούλους delta.265 δημόσιοσ· ὁ τῆς πόλεως δοῦλος, ὃς ὑπηρετεῖ τοῖς δικαστηρίοις καὶ τοῖς κοινοῖς ἔργοις. delta.266 δημότασ· οἱ μὲν Ἴωνες τοὺς δημοτικούς. καὶ Ἡρόδοτος οὕτως (2, 172, 2.5 et 5, 11, 2). οἱ δὲ Ἀττικοὶ τοὺς τοῦ αὐτοῦ δήμου μετέχοντας. delta.267 δημοτελῆ9· δημοσίαν. delta.268 δημοτελῆ9 καὶ δημοτικὰ ἱερά9· διέφερον ἀλλήλων καὶ τῶν ὀργεωνικῶν καὶ τῶν γενικῶν. delta.269 δημοτελῶσ· παντὶ τῷ δήμῳ. delta.270 δημοτευόμενοσ· μετὰ τῶν δημοτῶν. φησὶ ∆ημοσθένης (44, 39 et 57, 49.55). delta.271 δημοτευόμενοσ· δημοτεύεσθαί ἐστι τὸ τοῦδέ τινος δήμου κοινωνεῖν καὶ χρηματίζειν ἀπ' αὐτοῦ. delta.272 δημοῦσθαι· δημοκοπεῖν. καὶ ἀντὶ τοῦ παίζειν. οὕτως Πλάτων (Theaet. 161e). delta.273 δημότησ· πολίτης. delta.274 δημότησ· ὁ τοῦ αὐτοῦ μετέχων δήμου. delta.275 δημωδέστεροσ· ἀσχημονέστερος· διὰ τὸ ἐν ὄψει πάντων γινόμενον, διὰ τὸν δῆμον. delta.276 δημωφελήσ· δῆμον ὠφελῶν. delta.277 δῃοῦν· πολεμεῖν. delta.278 δηνάριον· εἶδος ἀργυρίου ὁλοκοτίνου. delta.279 δήξομαι· λυπήσω. delta.280 δήπου9· ὡς δή. delta.281 δήπουθεν· δηλονότι. ἢ ἔκ τινος τόπου. delta.282 δῆριν· μάχην ἢ φιλονεικίαν. delta.283 δῆτα· οὕτως. delta.284 δημοφάνησ· κύριον. delta.285 δῃώσασ· πραιδεύσας, ἀνελών, κατατεμών. delta.286 διαβασιλίζεται· τῆς βασιλείας ἀντιποιεῖται. delta.287 διαβάλλειν· τὸ ἐξαπατᾶν καὶ παραλογίζεσθαι. Θουκυδίδης αʹ καὶ Κρατῖνος (fr. novum). delta.288 διαβάτης ἢ διαβήτησ· ὄργανόν τι τεκτονικόν. ἔστι δὲ καὶ νόσημά τι σωματικὸν ὁ διαβήτης, ᾧ οἱ ἐχόμενοι κατέχειν τὸ ὕδωρ οὐ δύνανται. delta.289 9†∆ιαβούλομαι†9· ἀναπείσω. Θουκυδίδης. delta.290 διάβαθρα· σανδαλίων εἶδος. delta.291 διαβάλλεισ· παραλογίζῃ, εἰς ἀπέχθειαν ἄγεις. τάττουσι δὲ τὴν λέξιν καὶ ἐπὶ τοῦ ἐναντίου, οἷον τῇ θυγατρὶ τῇ ἐμῇ διαβεβλημένος (Hdt. 1, 118, 2), καθὸ καὶ Πλάτων ἐν Πολιτείᾳ (6, 498ξ) μὴ διάβαλε ἐμὲ καὶ Θρασύμαχον. delta.292 διαγορεύων· ἀντὶ τοῦ διάφορα καὶ οὐ τὰ αὐτὰ λέγων. οὕτως Ἰσαῖος (fr. 20 S.). τὸ δὲ ἐναντίον συναγορεύειν, ὥσπερ ἐναντίον καὶ τὸ συμφέρεσθαι πρὸς τὸ διαφέρεσθαι καὶ τὸ συμφωνεῖν πρὸς τὸ διαφωνεῖν. delta.293 διὰ γὰρ μαχαιρῶν καὶ πυρὸς ῥιπτεῖν δεῖ9· ἐπὶ τῶν παραβαλλομένων καὶ ῥιψοκίνδυνα ποιούντων. delta.294 διαγραφὴ δίκησ· ὅταν ἀπαλλαγῇ τοῦ ἐγκλήματος ὁ φεύγων, ἢ κατὰ συγχώρησιν τοῦ διώκοντος ἢ κατὰ διάγνωσιν τυχόντος, καὶ μηκέτι παρὰ μηδενὸς ἐγκαλῆται, διαγραφὴ δίκης λέγεται. delta.295 διαγραφή9· ἡ διατύπωσις τῶν πιπρασκομένων μετάλλων δηλοῦσα διὰ γραμμάτων, ἀπὸ ποίας ἀρχῆς μέχρι πόσου πέρατος πιπράσκεται. delta.296 διάγραμμα· τὸ τεταγμένον ἐν ταῖς συμμορίαις, ὁπόσον ἕκαστον εἰσφέρειν δεῖ. ἐτάττετο δὲ οὐ τὸ αὐτὸ πᾶσιν, ἀλλὰ πρὸς τὴν τιμὴν τῆς οὐσίας. διαγραφεὺς μέντοι ἐστὶν ὁ καθιστάμενος ἐν ταῖς συμμορίαις ἐπὶ τῷ διακρῖναι, πόσον ἕκαστος εἰσενεγκεῖν ὀφείλει. delta.297 διάγραμμα· ὅταν εἰσφορᾶς δεήσειεν εἰς τὸ κοινὸν πολέμου ὄντος, τὸ ἑκάστῳ ἐπιγραφόμενον ἀργύριον διάγραμμα καλεῖται. delta.298 διάγραμμα· τὸ μίσθωμα· διέγραφον γὰρ οἱ ἀγορανόμοι ὅσον ἔδει λαμβάνειν τὴν ἑταίραν ἑκάστην. delta.299 διαβούλια· τὰ ἐκ λογισμῶν ἀτόπων πταίσματα. delta.300 διαγνώμη· διάγνωσις καὶ διάκρισις. ὥσπερ καὶ καταβοή9. ἡ λέξις ἰδικὴ Θουκυδίδου (1, 87, 6 et 3, 42, 1. 67, 7). delta.301 διαγραμμίζειν· ἐπὶ γραμμαῖς παίζειν. delta.302 διαγράφειν· διαξέειν, ἐξαλείφειν. ἀπὸ τοῦ τεταραγμένα διεξιόντος. delta.303 διαγραφεύσ· ὁ μερίζων ἑκάστῳ τῶν ἀπὸ τῆς συμμορίας τὴν προσήκουσαν αὐτῷ εἰσφέρειν συμφοράν. delta.304 διαγράψαι· εἰώθασι μὲν καὶ τὸ διαξύσαι λέγειν οὕτω. λέγεται δὲ διαγράψαι καὶ τὸ περιελεῖν τὸ ἐπιγραφὲν ἔγκλημα. delta.305 διαδικασία· οὐχ ἁπλῶς πᾶσα δίκη, ἀλλ' ἐν αἷς περί τινος ἀμφισβήτησίς ἐστι. λέγεται δὲ διαδικασία <καὶ ὅταν δημευθείσης οὐσίας δικάζηταί> τις πρὸς τὸ δημόσιόν τινι, ὡς ὀφειλομένων αὐτῷ χρημάτων ἐν τῇ δημευθείσῃ οὐσίᾳ. delta.306 διαδοκίσ· διάβολος. οὕτως Κρατῖνος (fr. novum). delta.307 διαδοκίσ· ἡ δεχομένη τὰς ἄλλας καὶ βαστάζουσα, ὑποτιθεμένη δὲ πλαγία. delta.308 διαδικασία ἐστίν, ἣν ποιοῦνταί τινες τοῖς μέλλουσι χορηγεῖν, οὓς ἂν ὁρισθῆναι βούλωνται, πότε χρὴ λειτουργεῖν αὐτούς. delta.309 διαγράψαντοσ· τινὲς μὲν ἀντὶ τοῦ καταβαλόντος καὶ καταθέντος. ἔνιοι δὲ ἀντὶ τοῦ διὰ τραπέζης ἀριθμήσαντος, ὡς λέγομεν ἐν τῇ συνηθείᾳ. delta.310 διαδιδράσκει· διαφεύγει. delta.311 διαδρᾶναι· διαφυγεῖν. delta.312 διὰ δακτυλίου δεῖ σε ἑλκυσθῆναι· ἐπὶ τῶν διὰ νόσον ἢ λύπην λεπτῶν καὶ ἰσχνῶν γινομένων. delta.313 δι{α}δοῦσι· τὸ διδόασιν οἱ Ἴωνες καὶ Ἡρόδοτος οὕτως (2, 30, 5). delta.314 διαθέσθαι· ἀντὶ τοῦ ἀποδόσθαι. delta.315 διαθείη· διαπράξει. delta.316 διαθέουσα· διατρέχουσα. delta.317 διάθεσιν· Πολιτείας ηʹ (Pl. Reip. 6, 489a)· πρὸς τοὺς ἀληθινοὺς φιλοσόφους τὴν διάθεσιν ἔοικεν, καθὸ καὶ εἰκόνια λέγουσιν ἀναθεματικά. delta.318 διαθετῆρα· Νόμων ηʹ (Pl. Leg. 6, 765a)· τὸν ἄρχοντα χορῶν καὶ διαθετῆρα· διακοσμοῦντα, διατάσσοντα. delta.319 διάθεσισ· Ἰσοκράτης (11, 14) ἀντὶ τοῦ πρᾶσις. Ἀντιφῶν δὲ (87 B 63 D. .K) ἀντὶ τοῦ διοίκησις. καὶ διαθέσθαι ἐπὶ τοῦ διοικῆσαι. παραλαμβάνεται δὲ τὸ διαθέσθαι καὶ ἀντὶ τοῦ συνθέσθαι, ὡς Ὑπερείδης (1, 1, 12 J.) καὶ ∆ημοσθένης. delta.320 διαθήκη· δυϊκῶς ἐκφωνεῖται. ἡ μὲν ἐπὶ θνῃσκόντων διατάξεως καὶ ἐνταλμάτων χαρακτῆρα φέρουσα. ἡ θατέρα δὲ [...]. delta.321 διάθημα· ἐπιτήδευμα. delta.322 διαθλοῦντεσ· πονοῦντες. delta.323 διαθρύπτεται· χαυνοῦται, διαλύεται. delta.324 9†∆ίεδρον†9· τὸ μετ' ἐρυθήματος λαμπρόν. delta.325 διὰ τοῦ τοίχου λαλεῖν· ἐπὶ τῶν ἀναισθήτως τι διαπραττομένων. delta.326 διαίταισ· ταῖς χωρὶς δικαστηρίου κρίσεσι. delta.327 διακεχρημένον· ἀντὶ τοῦ κατὰ μέρος δεδανεισμένον. ∆ημοσθένης (27, 11). delta.328 διαιτῶν· δικάζων. delta.329 διαιωνιεῖ9· δι' αἰῶνος παραμενεῖ. delta.330 διαιτητῶν αἵρεσισ· εἶδός τι δίκης ἐστίν· ὁπότε γὰρ τῶν δικαζομένων οἱ μὲν βούλοιντο διαιτᾶσθαι, οἱ δὲ οὔ, τοῖς μὴ βουλομένοις, ἵνα ἀναγκασθῶσιν, ἐδίδοτο ἡ διαιτητῶν αἵρεσις. delta.331 διακεκναισμένη· διεφθαρμένη. delta.332 διακαυνίσασθαι· διακληρώσασθαι. delta.333 διακεκορῆσθαι· διαπεπαρθενεῦσθαι, τετμῆσθαι τῇ μίξει. delta.334 διακεχυμένοσ· delta.335 διακίγκλισον· διάσεισον. delta.336 διακέκοπται· οἷον ἀδοκίμαστόν ἐστι· διέκοπτον γὰρ τὸ ἀδόκιμον νόμισμα οἱ παλαιοί. delta.337 διακεχλοιδέναι· θρύπτεσθαι. delta.338 διακλιμακίσασ· διαπαλαίσας· κλῖμαξ γὰρ καὶ κλιμακισμὸς πάλαισμα ποιόν. delta.339 διακλῶν· διαθρύπτων. delta.340 διακναιόμενοσ· ξεόμενος ἢ λυπούμενος. delta.341 διακναίουσι· διαφθείρουσι. delta.342 διακόκκω· ὁ μεταξὺ χρόνος. Φερεκράτης (fr. novum). delta.343 διακομισθείσ· διελθών. delta.344 διακόνιον· οἱ μὲν τὴν πλακοῦντος κρηπῖδα, Μενεκλῆς δὲ ἐν τῷ Γλωσσοκόμῳ (FGrHist 270 F 8) ταῦτ' εἴρηκε περὶ αὐτοῦ· Ἀθηναῖοι τῷ Ἀπόλλωνι τὴν καλουμένην εἰρεσιώνην ὅταν ποιῶσι, πλήττοντες λύραν τε καὶ κοτύλην καὶ κλῆμα καὶ ἄλλ' ἄττα κυκλοτερῆ πέμματα ταῦτα καλοῦσι διακόνιον. {λέγεται δὲ ἐπί τινος ἐγκρατοῦς}. ὁμοίως δὲ καὶ Ἀμερίας (p. 7 Hoffmann) διακόνια τὰ κατὰ τὴν εἰρεσιώνην τῷ Ἀπόλλωνι πλασσόμενα πέμματα. τινὲς δὲ λέγουσι ζωμὸν ποιόν, τινὲς δὲ μᾶζαν. delta.345 διακορεῦσαι· διαπαρθενεῦσαι, οἱονεὶ διατεμεῖν. delta.346 διακονίστεροσ καὶ διακονίστατοσ· καὶ λαλίστερος καὶ κλεπτίστερος. {παροιμία} Φρὺξ ἀνὴρ πληγεὶς ἀμείνων καὶ διακονίστερός φησιν ἡ παροιμία. delta.347 διακουράζεσθαι· ἀτενὲς βλέπειν· διὰ τὸ τοὺς ὀφθαλμοὺς κόρας λέγεσθαι. delta.348 διακρία· τόπος ὑπὲρ Βραυρῶνα. delta.349 διακριδόν· διακεκριμένως. delta.350 διακορήσ· μεμεστωμένος. delta.351 διακρίνεται· ἀμφιβάλλει, ἀπιστεῖ, διαχωρίζεται. delta.352 διακρούεσθαι· ἐξωθεῖν ἢ ὑπερτίθεσθαι. καὶ ἄλλοτε ἄλλως διαναβάλλεσθαι. delta.353 διάκτωρ· διάκονος, ἄγγελος, ἀπαγγέλλων. delta.354 διακυκῶσι· διαταράσσουσι. delta.355 διακυνοφθαλμίζεσθαι· τὸ ὑποβλέπεσθαι καὶ ὑφορᾶσθαι ἀλλήλους. delta.356 διαιτηταί9· τοὺς ὑπὲρ πεντήκοντα ἔτη γεγονότας καὶ καθαροὺς πάσης αἰτίας ὑπειλημμένους ἀπὸ τοῦ ληξιαρχικοῦ γραμματείου

κληρώσαντες τὰ τῶν πολιτῶν διαιτᾶν ἐποίουν. ξένοις μέντοι γε ἐπὶ τοῦτο ἐλθεῖν οὐ συγκεχώρητο. ἔξεστι δὲ τοῖς μεμφομένοις †διαιτᾶν† ἐκκαλεῖσθαι τὸ δημόσιον δικαστήριον. delta.357 διακωδωνίσαντεσ· δοκιμάσαντες. delta.358 διακωδωνισθέντεσ· διαφημισθέντες. ὡς ἐπὶ πλεῖστον δὲ ἐπὶ τῶν διαπαιζομένων λαμβάνεται. delta.359 διακωχή9· διάλειψις. delta.360 διαλαβεῖν· καὶ τὸ ἑκατέρωθέν τινος ἐπιλαβέσθαι. καὶ τὸ διαχωρίσαι εἰς δύο μέρη καὶ εἰς πλείονα. delta.361 διαλαμβάνων· ὑπομνηματίζων, συγγράφων. delta.362 διαλαβών· διαδεξάμενος. delta.363 διαλαγχάνειν· διαμερίζεσθαι, διακληροῦσθαι. delta.364 διαλέγεσθαι· τὸ συνουσιάζειν. delta.365 διάλαυροσ· ὀμφαλός. delta.366 διαλέγοιντο γυναιξίν· ὁμιλοῖεν ἢ συνουσιάζοιεν. οὕτως Ἱεροκλῆς (fr. 3 Arnim). delta.367 διαλεληφότεσ· ἀπειληφότες. delta.368 διαλείμματοσ· διαχωρισμοῦ. delta.369 διαλέγουσαν· διοικοδομοῦσαν· λέγειν γὰρ τὸ οἰκοδομεῖν. delta.370 διαλέγουσι· διορύττουσι. Θουκυδίδης. delta.371 διάληψισ· ἐνθύμησις ἢ γνῶσις. delta.372 διάληξισ· διαλαγχάνειν μέν ἐστι τὸ διαιρεῖσθαι κλήρῳ, διάληξις δὲ τὸ πρᾶγμα. delta.373 διάλειμμα· διάστημα. delta.374 διαλλακτήσ· φιλιωτής. delta.375 διάλογος πορνῶν· τὸ ἔσχατον καὶ λείψανον· διάλογος γὰρ παιδιᾶς μέρος, ὅταν ἐπὶ τέλει διαλέγωσι τὰς ψήφους. delta.376 διαλύσω· ἀντὶ τοῦ καταλλάξω. delta.377 διαμαξαμένη· διαψησαμένη. delta.378 διαμαρτυρία· αὕτη τρόπον τινὰ παραγραφή ἐστι περὶ τοῦ εἰσαγώγιμον εἶναι τὸ πρᾶγμα ἢ μή. delta.379 διαμαρτυρία καὶ διαμαρτυρεῖν· τρόπος τις ἦν ἡ μαρτυρία παραγραφῆς· πρὸ γὰρ τοῦ εἰσαχθῆναι τὴν δίκην εἰς τὸ δικαστήριον ἐξῆν τῷ βουλομένῳ διαμαρτυρῆσαι, ὡς εἰσαγώγιμός ἐστιν ἡ δίκη ἢ οὐκ εἰσαγώγιμος. διαφέρει δὲ τῆς παραγραφῆς τῷ τὴν μὲν διαμαρτυρίαν γίνεσθαι οὐ μόνον ὑπὸ τῶν φευγόντων, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν διωκόντων. καὶ πρότερόν γε ὁ διώκων προὐβάλλετό τινα μαρτυροῦντα εἰσαγώγιμον εἶναι τὴν δίκην, καὶ περὶ τούτου πρῶτον ἐγίνετο ἡ κρίσις πρὸς αὐτὸν τὸν διαμαρτυρήσαντα, οὐ πρὸς τὸν ἐξ ἀρχῆς δικαζόμενον. εἰ δὲ μὴ προβάλοιτο μάρτυρα ὁ διώκων, τότε ἐξῆν τῷ φεύγοντι προσαγαγεῖν τινα μαρτυροῦντα μὴ εἰσαγώγιμον εἶναι τὴν δίκην, καὶ πάλιν πρὸς τὸν διαμαρτυρήσαντα ὁ ἀγὼν ἐγίνετο. ἐπεσκήπτοντο δὲ ψευδομαρτυριῶν καὶ ταῖς διαμαρτυρίαις, ὥσπερ ταῖς μαρτυρίαις. τάχα δὲ ἐπὶ μὲν ταῖς τοῦ ἀποστασίου δίκαις ἐκεκώλυτο διαμαρτυρεῖν, ἐν δὲ ταῖς τοῦ ἀπροστασίου οὐκέτι. delta.380 διαμάρτοι· ἀποτύχοι. delta.381 διαμέλλει· ἀναβολῇ χρῆται. delta.382 διαμεμετρημένη ἡμέρα· τὸ διάστημα τῆς ἡμέρας ὕδατι μεμετρημένῳ διεμέτρουν. καὶ τοῦτο ἐγίνετο ἐν μόνῳ τῷ Ποσειδεῶνι μηνί· βραχυτάτας γὰρ οὗτος ὁ μὴν τὰς ἡμέρας ἔχει. οἱ τοίνυν δημόσιοι καὶ μεγάλοι ἀγῶνες πρὸς τοῦτο τὸ ὕδωρ ἠγωνίζοντο. καὶ διενέμετο εἰς τρία μέρη ἡ ἡμέρα· ἡ μὲν πρώτη ἡμέρα τῷ κατηγόρῳ, ἡ ἐφεξῆς δὲ τῷ κατηγορουμένῳ καὶ ἡ τρίτη τοῖς δικάζουσιν εἰς τὸ σκέψασθαι τὴν ψῆφον. delta.383 διὰ μέσου τείχουσ· τριῶν ὄντων τειχῶν ἐν τῇ Ἀττικῇ, τοῦ τε βορείου καὶ τοῦ νοτίου καὶ τοῦ Φαληρικοῦ, διὰ μέσου τῶν παρ' ἑκάτερα τὸ νότιον ἐλέγετο, οὗ μνημονεύει καὶ Πλάτων ἐν Γοργίᾳ (455e). delta.384 διαμεμετρημένη ἡμέρα· μέτρον τί ἐστιν ὕδατος πρὸς μεμετρημένον ἡμέρας διάστημα ῥέον. ἐμετρεῖτο δὲ τῷ Ποσειδεῶνι μηνί, ὡς δὴ †τοῦτο† ἠγωνίζοντο οἱ μέγιστοι καὶ περὶ τῶν μεγίστων ἀγῶνες. διενέμετο δὲ τρία μέρη τὸ ὕδωρ, τὸ μὲν τῷ διώκοντι, τὸ δὲ τῷ φεύγοντι, τὸ δὲ τρίτον τοῖς δικάζουσιν. ἐπισκεπτέον δὲ τὸ παρ' Ἰσαίῳ (fr. 40 S.), ὃς μεμετρημένης ἡμέρας ὁτὲ μὲν χωρὶς ὕδατός φησι γίνεσθαι τοὺς ἀγῶνας, ὁτὲ δὲ πρὸς ὕδωρ. delta.385 διάμετρον· διάμετρον ∆είναρχος λέγει (fr. 19, 3 C.) τὸ ἐλλεῖπον ἀπὸ τοῦ δικαίως μετρηθέντος. delta.386 διαμῆσαι· διακόψαι. delta.387 διαμπάξ· διόλου, διαπαντός. delta.388 διαμπερέσ· διόλου διῆκον. delta.389 διάμορφον Σωκράτην ἀπώλεσεν (com. adesp. fr. 386, 2 K.)· ἀντὶ τοῦ δίμορφον ὤλεσεν Μίνω γόνον. παρὰ τὸ ἐκ Μελεάγρου Εὐριπίδου (fr. νοῃυμ). διάμορφον δὲ αὐτὸν ἔφη, ἐπεὶ ἀμορφότατος ἦν. delta.390 διαμυλλαίνειν· διεσθίειν, διακόπτειν, διαστρέφειν τὰ χείλη. delta.391 διαμυδῶντεσ· διαβρέχοντες. delta.392 διαμυδαίνεται· ἀντὶ τοῦ διαπηδᾷ καὶ διαρρεῖ καὶ διηθεῖται. delta.393 διαμώμενοι· διασκάπτοντες, ζητοῦντες. delta.394 διανενεύκαμεν (πλ. ρειπ. 4, 441 ξ)· ἀντὶ τοῦ ἐπεραιώθημεν. delta.395 διανίζεται· διανίπτεται, καθαρίζεται. delta.396 διανυσθῆναι· τελειωθῆναι. delta.397 διαπαρθενεῦσαι· μιγῆναι παρθένῳ. ἐλέγετο δὲ οὕτως καὶ τὸ παρθενοτροφῆσαι καὶ διαφυλάξαι παρθένον. delta.398 διαπαρατριβαί9· ἐνδελέχειαι. delta.399 διαπατταλεύειν· τὸ διερευνᾶν καὶ ζητεῖν ἐπιμελῶς. delta.400 διαπατταλευθήσῃ9 (Ar. Equ. 371)· ἀπὸ τῶν τὰς βύρσας διατεινόντων. σημαίνει δὲ τὸ ἐρευνᾶν ἐπιμελῶς. delta.401 διαπεπατταλευμένα· διεσφηκωμένα ὥστε οὐδὲ πάτταλον διεῖραί που διὰ πυκνότητα. δύναται δὲ εἶναι καὶ ἀπὸ τῶν τοίχων τῶν μηκέτι πασσάλου τόπον ἐχόντων. οἷον ἐπ' ἀκριβὲς ἠγμένα. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ψυχομένων δερμάτων. delta.402 9†∆ιαπεπάχθαι†9· τὸ διαστῆσαι τὰ σκέλη. delta.403 διαπεπονημένησ· κατορθωθείσης. delta.404 διαπερᾶναι· τελειῶσαι. delta.405 διαπεράναντεσ· διακεντήσαντες. delta.406 διαπηνηκίσαι· ἐξαπατῆσαι· πηνήκην γὰρ οἱ ἀρχαῖοι Ἀττικοὶ τὴν ἐκ τῶν τριχῶν περιθέτην ἔλεγον. καὶ τὸ φενακίσαι δέ τινες ἀπὸ τούτου εἰρῆσθαι νομίζουσι. delta.407 διαπιθηκίσαι· τὸ διαπαῖξαι· ἀπὸ τῶν πιθήκων· φιλοπαιγμονέστατον γὰρ τὸ ζῷον. delta.408 διαπληκτίζονται· διαμάχονται. delta.409 διαπονεῖν· ἀσκεῖσθαι. delta.410 διαπορῶ9· ζητῶ, ἀμφιβάλλω. delta.411 διαπορθμεύεται· διακομίζεται, διαπερᾷ. delta.412 διαπορηθέντεσ (Pl. Tim. 49b)· διαποροῦντες. delta.413 διαπορθμεύσων· διαπεράσων, διακομίσων. delta.414 διαπραξάμενον ἐλευθερίαν· delta.415 διαπρέπειν· διαφαίνεσθαι, διαφέρειν. delta.416 διαπρεπήσ· ἔκδηλος, ἐπίσημος. delta.417 διαπρύσιον· διὰ παντὸς †δεξιόν†, μέγα, ἐξάκουστον, διαβόητον. delta.418 διαπυνθάνεται· ἐρωτᾷ. delta.419 διαρκῶσ· δαψιλῶς. delta.420 διαρθρώσασ· διατυπώσας. delta.421 9†∆ιαροίζεται†9· ὁρμᾷ. delta.422 διαρτῆσαι· τὸ ἐξαπατῆσαι. οὕτω Μένανδρος (fr. 839 K. .TH). delta.423 διαρρεῖν· διαχεῖσθαι, χαυνοῦσθαι. delta.424 διαρρέουσα· τρυφηλή. delta.425 διαρρήδην· σαφῶς, φανερῶς. delta.426 διαρραῖσαι· διαφθεῖραι. delta.427 διαρρικνοῦσθαι· τὸ τὴν ὀσφὺν φορτικῶς περιάγειν. Κρατῖνος <Τροφωνίῳ (fr. 219 K.), οἷον ξίφιζε καὶ σπόδιζε καὶ διαρρικνοῦ>. delta.428 διαρ{ρ}ύτ{τ}ειν· διαρ{ρ}ύειν, διαντλεῖν, ὡς ἀνύτ{τ}ειν τὸ ἀνύειν. delta.429 δι' Ἅρματοσ· Ἅρμα τόπος Ἀθήνησιν, ἐν ᾧ διοσημείαςγινομένης ἔπεμπον εἰς ∆ελφούς. delta.430 διαρτᾶν· κυρίως ἀντὶ τοῦ διαιρεῖν. καὶ τὸ δι[...]. delta.431 διαρτίσαι· ἀναπλάσαι, καταρτίσαι. delta.432 διαρτωμένων· καταρτιζομένων. delta.433 διασαλακωνίσαι· διαθρύψαι. delta.434 διασαυλούμενον· θρυπτόμενον. delta.435 διασαυλούμενοσ· ἁβρυνόμενος καὶ διαθρυπτόμενος. <Ἀριστοφάνης (fr. 624 κ.)· ὁρῶ γὰρ ὡς ὄμφακα διασαυλούμενον. παρὰ τὸν σαῦλον, τὸν τρυφερὸν καὶ γαῦρον. Σιμωνίδης ἐν Ἰάμβοις (fr. 18 W.)· καὶ σαῦλα βαίνων ἵππος ὡς κορωνίτης>. delta.436 9†∆ιασή<θειν>†9· διαξύειν, ἀπαλείφειν, παράπτεσθαι. delta.437 διασκεδαννύουσιν· διασκορπίζουσιν. delta.438 διασιλλαίνειν· δυσαρεστεῖν. delta.439 διασκανδικίσῃσ (Ar. Equ. 19)· διευριπιδίσῃς· σκάνδιξ γὰρ λάχανον. ἡ δὲ μήτηρ Εὐριπίδου σκάνδικας ἐπίπρασκεν. delta.440 9†∆ιασμύχων†9· διαξέων. delta.441 διασκευάσασθαι· ἀντὶ τοῦ συσκευάσασθαι. Ἰσαῖος (fr. 76 ς.). delta.442 διασπῶν· κατασπῶν, διαστρέφων. delta.443 διασπαθᾶν· ἀφειδῶς δαπανᾶν. delta.444 διασείστουσ· ἐοίκασιν ὠνομάσθαι οἱ διάσειστοι παρὰ τὸ κινεῖσθαι καὶ διασείεσθαι πρότερον, εἶτα βάλλεσθαι, ἵνα <ἀ>κακούργητοι μᾶλλον ὦσιν. delta.445 διάστασισ· ἀντὶ τοῦ διακόσμησις. Ἀντιφῶν (87 B 23 D. .K). delta.446 διαστείχειν· διέρχεσθαι. delta.447 διαστείχοντεσ· διαπορευόμενοι. delta.448 διαστείχουσαν· διερχομένην. delta.449 διαστελλόμενοσ· διαχωριζόμενος. delta.450 διασαφηνίζειν· τὸ τῇ γλώττῃ ἀκριβοῦν. {οἱ νεώτεροι <διαφθεῖραι> καὶ βιάσασθαι ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ τάττουσιν ἀδιαφόρως}. delta.451 διασφάγεσ· διεστῶσαι πέτραι. delta.452 διασφάξ· διατομὴ ὄρους. delta.453 διάσχεσισ· κροῦμά τι, ἢ φορά τις τῶν χειρῶν ἐν τῇ λύρᾳ. delta.454 διασχών· διελθών, διαστήσας. delta.455 διαταφρεύει· διασκάπτει. delta.456 διαττᾶν· σήθειν. delta.457 διαταμιεύειν (Pl. Leg. 7, 805e)· ἐπιμελεῖσθαι τῶν κατὰ τὴν οἰκίαν. delta.458 διαστῆσαι· ἀντὶ τοῦ διαταράξαι καὶ οἷον ἀδύνατον ποιῆσαι. delta.459 διαιτηταί9· ἕτεροι παρὰ τοὺς δικαστάς εἰσιν οἱ διαιτηταὶ {ἔξω τῶν δικαστηρίων κρίνοντες}. οἱ μὲν γὰρ ἐν δικαστηρίοις ἐδίκαζον καὶ τὰς ἀπὸ τῶν διαιτητῶν †ἀφεσίμους† ἔκρινον, οἱ δὲ διαιτηταὶ πρότερον κλήρῳ λαχόντες ἢ ἐπιτρεψάντων αὐτοῖς τοῖς κρινομένοις διῄτουν. καὶ εἰ μὲν ἤρεσκεν τοῖς ἀντιδίκοις, τέλος εἶχεν ἡ δίκη· εἰ δὲ μή, τὰ ἐγκλήματα καὶ τὰς προκλήσεις καὶ μαρτυρίας, ἔτι δὲ καὶ τοὺς νόμους καὶ τὰς ἄλλας πίστεις ἑκατέρων ἐμβαλόντες εἰς καδίσκους καὶ σημηνάμενοι παρεδίδοσαν τοῖς εἰσαγωγεῦσι τῶν δικῶν. delta.460 διατείνεται· διαβεβαιοῦται. delta.461 διατεθρυμμένοσ· διακεκλασμένος. delta.462 διατεθρυλημένος τὰ ὦτα (Pl. Reip. 2, 358c)· οἷον κατηδολεσχημένος. ἢ οἷον πλειστάκις καὶ περὶ τῶν αὐτῶν πλεῖστα ἀκηκοώς. delta.463 διατεθώκηται· διακεχώρισται. delta.464 διατεκμαίρεται· στοχάζεται. delta.465 διατελεῖς τυραννίδασ (Pl. Reip. 10, 618a)· ἃς ἔχων ἄν τις †διατελέσας† ἀφίκοιτο. delta.466 διατίθεται· πράττει. delta.467 διατιμᾶται· δοκιμάζεται. delta.468 διατιμητικόσ· δοκιμαστικός. delta.469 διατιτρᾶν· διατρυπᾶν. delta.470 διατοιχεῖ9· ἀντὶ τοῦ ποτὲ μὲν ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ τοίχου τοῦ πλοίου, ποτὲ δὲ ἐπὶ τοῦ ἀριστεροῦ γίνεται. delta.471 διάτορον· ἐξάκουστον, μεγαλόφωνον. delta.472 διατραπῆναι· διὰ φόβον ἀλλάξαι τὸ χρῶμα καὶ ὠχριάσαι. delta.473 9†∆ιατραμεῖσα†9· διερρηγυῖα τῶν ἰσχίων καὶ οἱονεὶ ξηρά. delta.474 διατρίβει· στραγγεύεται, χρονίζει. delta.475 διατριβή9· τόπος ἐν ᾧ τινες μανθάνουσιν. ἢ καιρὸς καθ' ὃν ἀναστρεφόμεθα περί τινα διάλεξιν φιλόσοφον. delta.476 9†∆ιατταχῶς†9· ἀντὶ τοῦ διχῶς. delta.477 διᾴττειν· ὁρμᾶν, διατρέχειν. ἢ δάκνειν. delta.478 διαύλια· μεσαύλια. delta.479 διαύλιον· τὸ μεταξὺ τῆς ᾠδῆς αὐλούμενον. λέγεται καὶ μεσαύλιον. delta.480 δίαυλοσ· ὁ διστάδιος τόπος. delta.481 διαυλίζων· βαθύνων ἢ μηκύνων. delta.482 διαυανθῆναι· ξηρανθῆναι. delta.483 διαφανήσ· ὁ ἐπιφανὴς καὶ ἐπίσημος. delta.484 διαφέρον· ἀντὶ τοῦ συμφέρον. †Ἀριστοφάνης†. delta.485 διαφαίνει· διαδείκνυσιν. delta.486 διαφόρωσ· διαφερόντως. delta.487 διαφόρων· διαστάσεων καὶ χωρισμῶν τῶν κατὰ τὴν ὀργὴν γινομένων· διαφέρονται γὰρ πρὸς ἀλλήλους οἱ μὴ λέγοντες τὰ αὐτὰ ὑπὲρ οἱουδήποτε πράγματος, ἀλλὰ διχοστατοῦντες. delta.488 διαφρυκτοῦν· διαψηφίζειν, διακληροῦν· τὸν γὰρ κύαμον ἐκάλουν φρυκτόν. ἀντὶ δὲ ψήφων κυάμους ἐφόρουν οἱ τῶν Ἀθηναίων δικασταί. delta.489 διαφανῶσ· σαφῶς ἢ συμφώνως. delta.490 διαφεῖναι· διαλῦσαι. delta.491 διαφερόντωσ· ἐξαιρέτως. delta.492 διαφερώμεθα· φιλονεικήσωμεν. delta.493 διαφορά9· ἔχθρα. delta.494 διαφορά9· τὸ ἐν τῇ συνηθείᾳ ἡ παραλλαγὴ καὶ ἀνομοιότης. delta.495 διάφοροι· ἐχθροί. παρὰ τὸ διαφορεῖσθαι τὰς γνώμας. <Θουκυδίδης> (1, 57, 2. 3, 61, 2, al.). delta.496 διάφορα· ἀναλώματα. {Θουκυδίδης}. delta.497 διαχείριζε· διοίκει. delta.498 διαχειρίσαι· φονεῦσαι. delta.499 διαχειροτονία· διάκρισίς τις χειροτονίας ἐν πλήθει γινομένης. τοῦτο ∆ημοσθένης (24, 25, αλ.). delta.500 διαχεῖται· χαίρει, διαχέεται. delta.501 διάχυσισ· χαρά, τέρψις. delta.502 διαχύτλαζε· διακίνει, διάχει. delta.503 διαψαίρουσα· διασύρουσα. καὶ Τιμόθεος τὴν ἐκλυομένην καὶ καταρρέουσαν. σημαίνει δὲ καὶ τὴν ἠρεμαίαν κίνησιν. Εὐριπίδης (fr. 926 N.2) ἐπὶ τοῦ καθαίρειν κέχρηται τῇ λέξει, <οἷον γλώσσῃ διαψαίρουσα μυκτήρων τόπους>. delta.504 διαψαίρουσιν (Ar. Av. 1717)· διαπνέουσιν· ψαίρειν γὰρ τὸ πνεῖν οἱ ναυτικοὶ λέγουσι. delta.505 διαψαλάττεσθαι· τὸ διαστέλλεσθαι εἰς ἔρευναν· τὸ γὰρ ἀψάλακτον ἄθικτον. οὕτως Κρατῖνος. delta.506 διαψήφισισ καὶ ποψήφισισ· οἱ πολῖται συνίασιν ἕκαστοι κατὰ τοὺς αὑτῶν δήμους καὶ περὶ τῶν αἰτίαν ἐχόντων ἢ παρεγγεγραμμένων εἰς τὴν πολιτείαν ψῆφον φέρουσι κρύβδην· οἷον Ἀχαρνεῖς περὶ Ἀχαρνέων καὶ περὶ Ἐλευσινίων οἱ Ἐλευσίνιοι καὶ οἱ λοιποὶ δημόταιπαραπλησίως. καὶ τοῦτο †διὰ ψήφου†. οἱ μὲν οὖν πλειόνων ψήφων τυγχάνοντες ἀναμφισβητήτως τὴν πολιτείαν ἔχουσιν, ὅσοι δ' ἂν ἐλάττονας ψήφους λάβωσιν, οὐκέτι νομίζονται, καὶ τοῦτό ἐστιν ἡ ἀποψήφισις. delta.507 διαψήφισισ· ἰδίως ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς δήμοις ἐξετάσεων, αἳ γίνονται περὶ ἑκάστου τῶν δημοτευομένων, εἰ τῷ ὄντι πολίτης καὶ δημότης ἐστίν, ἢ ξένος ὢν παρεγγέγραπται. delta.508 διαψήφισισ· ἁπλῶς μὲν τὸ ἐνέγκαι ψήφους, κυρίως δὲ ἡ τῶν δημοτῶν ἐξέτασις, ἣν ἐποιοῦντο ἐν ἑαυτοῖς ἐπὶ τὸ ἀποψηφίσασθαι τοὺς ξένους καὶ ἐκβαλεῖν τοῦ δήμου καὶ τῆς πολιτείας. ἐδίδου δὲ ἕκαστος τῶν δημοτῶν τῷ δήμῳ διαψήφισιν ἰδίαν, εἴτε πολίτην ἐδόκει τὸν ἐξεταζόμενον εἴτε μή. καὶ εἰ ἀπεψηφίσθη παρ' αὐτῶν, εἰσήγετο εἰς τὸ δικαστήριον καὶ ξενίας ἐκρίνετο. καὶ εἰ μὲν ἑάλω, ἐπιπράσκετο ὡς ξένος. εἰ δὲ ἀπέφυγεν, οἱ δημόται πάλιν αὐτὸν ἀνεδέχοντο. delta.509 δίγονος μάσθλησ· διπλοῦς ἱμάς. ἢ ὅτι οὐ μόνον κατὰ τὴν βαφὴν ἦν τοιοῦτος, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τοῦ αἵματος ἐκέχρωστο. Σοφοκλῆς Ἀνδρομέδᾳ (fr. 125 N.2 † 129 R.)· δίδου δαφοινὸν μάσθλητα δίγονον. delta.510 διδάσκαλον· ἰδίως διδασκάλους λέγουσι τοὺς ποιητὰς τῶν διθυράμβων ἢ τῶν κωμῳδιῶν ἢ τῶν τραγῳδιῶν. delta.511 διδάσκαλον, οὐ καθηγητὴν λεκτέον. ἰδίως μέντοι διδασκάλους οἱ Ἀττικοὶ τοὺς μουσικοὺς βούλονται καλεῖν. οὕτως Φερεκράτης (fr. novum). delta.512 διδαχή9· ἀντὶ τοῦ διδασκαλία. Ἡρόδοτος γʹ (134, 4). delta.513 δίδραχμον· συντέλεσις, εἰσφορά, λειτουργία. ἔχει δὲ τὸ δίδραχμον οὐγγίας ʹ. delta.514 δίδυμοι· συνήθως ἡμῖν καὶ οἱ συμφυεῖς, ἰδίως δὲ οἱ μόνοι. ἢ δισσῶς. καὶ αὐλοῖσι διδύμοισιν (τ 227). delta.515 διέγνωκα· κέκρικα. delta.516 διέθει· διέτρεχεν. delta.517 διέβαλεν· ἠπάτησεν. οὕτω Θουκυδίδης. delta.518 διεγγύησιν· ἀντὶ τοῦ κατάστασιν ἐγγυητῶν. ∆ημοσθένης (24, 73). delta.519 διειδέσ· λαμπρόν, διαυγές. delta.520 διδαξάμενοσ· τελέσας τι ὑπέρτερον διδασκάλου. delta.521 δίειμι· διέρχομαι. delta.522 9†∆εδιοίκησε†9· διέτριψεν. delta.523 διεῖπεν· διῴκει, περιήρχετο. delta.524 διέζευξε· διεχώρισε. καὶ παρὰ τοῖς μουσικοῖς διεζευγμένον λέγεται τὸ τετράχορδον. καὶ συνεζεῦχθαι λέγουσι τὸ ἐν αὐτῷ εἶναι. delta.525 διεκόρησας τὴν παῖδα· delta.526 διεκωδώνισεν· ἀντὶ τοῦ διεπείρασε καὶ ἐξήτασεν. ἡ δὲ μεταφορὰ ἢ ἀπὸ τῶν περιπολούντων τοῖς κώδωσι νυκτὸς τὰς φυλακάς, ἢ ἀπὸ τῶν δοκιμαζόντων τὰς μαχίμους ὄρτυγας τῷ ἤχῳ τοῦ κώδωνος. delta.527 διεκοσμήθησαν· διετάχθησαν. delta.528 διεκπαίσαντεσ· διεκτρυπήσαντες, διεκδραμόντες. delta.529 διελάφυξασ· διερρόφησας, ἀνήλωσας. delta.530 διειλκύσθησαν· διέτριψαν, διηνέχθησαν. delta.531 διενέγκαντεσ· ὑπενέγκαντες. delta.532 9†∆ιεδοιδύκησε†9· διέγραψε τῇ χειρὶ στρογγύλην αὐτὴν ποιήσας ὡς δοίδυκα. delta.533 9†∆ίεξιν†9· διεξέλευσιν. delta.534 δι' ἐνιαυτοῦ9· ἀντὶ τοῦ δι' ὅλου τοῦ ἐνιαυτοῦ. καὶ δι' 9ἡμέρασ· ἀντὶ τοῦ δι' ὅλης τῆς ἡμέρας. delta.535 διεπηνήκισασ (Cratin. fr. 282 K.)· ἐξηπάτησας. ἀπὸ τῆς delta.535 πηνήκης· τὴν γὰρ περιθέτην οὕτως λέγουσιν, ἣν ἔχοντες ἐξαπατῶσι τοὺς ὁρῶντας. delta.536 διέπει· ἐνεργεῖ, διοικεῖ, καθίσταται. delta.537 διέπληντο· ἐπεπλήρωντο. delta.538 διέπτυξεν· διεσαφήνισεν. delta.539 διεπυνθάνετο· ἠρώτα. delta.540 διερόσ· ὑγρός. delta.541 διεργασθείσ· ἀναλωθείς. delta.542 διερειδόμεθα· στηριζόμεθα. delta.543 διερικνοῦντο· διεκαμπυλοῦντο. delta.544 διερέττοντα· διακωπηλατοῦντα. delta.545 διερπύσαι· διελθεῖν. delta.546 διέρρει· διεφθείρετο. delta.547 δίεσιν· διαχωρισμόν. καὶ ἡ πρώτη κατὰ μουσικῆς ᾠδῆς κίνησις. delta.548 διεσαρδώνισεν· διεγέλασεν, οὐκ ἐπὶ διαχύσει, ἀλλ' οἱονεὶ Σαρδάνιον γέλωτα. delta.549 διεσκίασται· ἀποκέκρυπται. delta.550 9†∆ιεσκεδασμένον†9· διατετυπωμένον. delta.551 διεσκαριφησάμεθα· σκαριφήσασθαί ἐστι τὸ ἐπισεσυρμένως τι ποιεῖν καὶ μὴ κατὰ τὴν προσήκουσαν ἀκρίβειαν. <διεσκαριφησάμεθα· ἀντὶ τοῦ διελύσαμεν· σκάριφον γάρ ἐστι τὸ κάρφος καὶ φρύγανον. ἔστι δὲ τὰ τοιαῦτα εὐδιάλυτα καὶ εὐφύσητα. οὕτως Ἰσοκράτης (7, 12)>. delta.552 διεσμιλευμένον· διεσχισμένον, ἠκριβωμένον, ἐξεσμένον, περικεκαθαρμένον. delta.553 διέσχεν· διῆλθεν. delta.554 διεσπευσάμην· ἀντὶ τοῦ διὰ σπουδῆς ἐποιησάμην. ἢ ἀντὶ τοῦ διεπραξάμην. delta.555 διεσπαθικότα· διερριφότα. delta.556 διεσφηκωμένον (Ar. Vesp. 1072)· διαδεδεμένον. delta.557 διετείνετο· διαρρήδην εἶπεν. delta.558 9†∆ιετείνετο†9· ἰδίως Ἀντιφῶν (5, 46). ἀντὶ τοῦ διὰ συντόνου σπουδῆς ἀπηρνήσαντο. delta.559 διευκρινῆ9· σαφῆ. delta.560 διευκρινημένοι· διακρίνοντες. delta.561 διευκρινησάμενοσ· ἀντὶ τοῦ διαλυσάμενος, ἀπὸ τοῦ εὖ διακρίνειν. delta.562 διηγκυλωμένον· delta.563 διηθεῖται· ἀφυλίζεται. delta.564 διηθεῖν· διϋλίζειν. delta.565 διήκει· διέρχεται. delta.566 διήκουσαν· διελθοῦσαν, διερχομένην. delta.567 διήλλαξεν· ἀντὶ τοῦ μετήλλαξεν, ἐτελεύτησεν. delta.568 διηνέχθη· ἐμαχέσατο. delta.569 διηρθρωμένον· δεδηλωμένον, ἠκριβωμένον. delta.570 διήρκεσεν· διέμεινεν, παρέμεινεν. delta.571 διῆρξα· ἀντὶ τοῦ διὰ τέλους ἦρξα. Λυσίας (fr. 177 S.). delta.572 διῆρεσ· ὑπερῷον. delta.573 διήρτησεν· ἐξηπάτησεν, ἐπλάνησεν. delta.574 διηύθυνεν· ἐκώλυσεν. delta.575 διθύραμβοσ· ὕμνος εἰς ∆ιόνυσον. delta.576 διθύροισ· διπτύχοις, διπλαῖς θύραις. delta.577 διϊέναι· διέρχεσθαι. delta.578 διϊείσ· διαπέμψας. delta.579 διϊκνούμενοσ· διερχόμενος. delta.580 δίϊξισ· διεξέλευσις. delta.581 διῒ Συκασίῳ9· ἀντὶ τοῦ καθαρσίῳ· τῇ γὰρ συκῇ ἐχρῶντο ἐν τοῖς καθαρμοῖς. delta.582 διϊστάσ· διαχωρίζων. delta.583 διΐσταται· διαχωρίζεται. delta.584 διιππασία καὶ 9†Ἀνιππασία†9· τῶν ἵππων ἅμιλλα· ὥσπερ δὴ διωμοσία καὶ ἀντωμοσία τὸ αὐτὸ ἄμφω δηλοῖ. delta.585 διϊπόλια· ἑορτὴ ἀγομένη ∆ιΐ, Σκιροφοριῶνος μηνὸς ἕκτῃ ἐπὶ δέκα. delta.586 δίκη ἐμπορική9· ἡ πρὸς τοὺς ἐμπόρους περὶ ὅτου λαγχανομένη. ἦσαν δὲ αὗται ἔμμηνοι ὑπὲρ τοῦ μὴ τρίβεσθαι αὐτοὺς καὶ ἀργεῖν δικαζομένους. delta.587 δίκροτος ναῦσ· ἡ δύο στοίχους ἐρετῶν ἔχουσα, ὥσπερ τριήρης ἡ τρεῖς λέγεται. delta.588 δίκρα· διπλῆ. καὶ δίκροοι ὄφεισ παρὰ Ἀριστοτέλει οἱ δικέφαλοι. delta.589 δίκρον· τὸ δίκρανον οὕτως ἔλεγον δύο ἐξοχὰς ἔχον, οἷον δίκρανον, δικέφαλον. delta.590 δίλογχον Βενδῖν· διαπλάσσεται παρά τισιν ἡ Ἄρτεμις δύο λόγχας ἔχουσα. παρὸ καὶ Ἀθήνησι πομπεύοντες δύο λόγχας ἔχουσι τοῖς Βενδιδείοις. ἢ δύο τιμῶν λελογχυῖαν, οὐρανίων καὶ ἐπιγείων. ἢ τὴν δύο λαμπάδας ἔχουσαν· λόγχας δὲ καὶ ἔγχη τὰς δᾷδας λέγεσθαι. delta.591 δικαιότερον σταχάνης ἢ τρυτάνησ· ἐπὶ τῶν τὰ δίκαια ἀγαπώντων· σταχάνην γὰρ οἱ ∆ωριεῖς τὴν τρυτάνην καλοῦσιν, ἴσως παρὰ τὴν στάσιν. delta.592 δικαιογένησ· ὄνομα κύριον, ὃς τραγῳδίας (TrGF 52 T 1) καὶ διθυράμβους ἔγραψεν. delta.593 δικαιόπολισ· πόλις ἐν Θρᾴκῃ. delta.594 δικαιώσεισ· Λυσίας (9, 8) τὰς δικαιολογίας, Θουκυδίδης δὲ τὰς κολάσεις λέγει (8, 66, 2). delta.595 δικαιοῦν· δύο δηλοῖ· τό τε κολάζειν καὶ τὸ δίκαιον νομίζειν. οὕτως Ἡρόδοτος (1, 100, 2 et 3, 42, 2). delta.596 δίκας πραττόμενοι· delta.597 δικασπόλοι· δικασταί. delta.598 δίκη· ἡ ὑπὲρ ἰδιωτικῶν ἀδικημάτων συνισταμένη κατηγορία καὶ ἧς τὸ τίμημα ὥρισται τοῖς νόμοις. delta.599 δίκη δίκην ἔτικτε καὶ βλάβη βλάβην· ἐπὶ τῶν φιλοδίκων καὶ συνειρόντων δίκας δίκαις. delta.600 δίκη· κρίσις. καὶ σημαίνει μὲν καὶ ἄλλα, ἰδίως δὲ ἐπὶ τῶν ἰδιωτικῶν ἐγκλημάτων λέγεται, ὡς ∆ημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Κόνωνος δῆλον ποιεῖ (54, 1). delta.601 δείκηλα· μιμήματα, εἰκάσματα. delta.602 δίκησ· δικαιοσύνης ἢ τιμωρίας. delta.603 δικητροπεῖ9· φυγαδεύει. delta.604 δίκης ἀνάκρισισ· οὐ πάσας δίκας κελεύουσιν οἱ νόμοι εἰσάγεσθαι, ἀλλ' ὅταν ὁ φεύγων ἀντιλέγῃ καὶ παραγράφηται, λέγων εἰσαγώγιμον μὴ εἶναι αὐτήν, πρότερον ἐπὶ τούτῳ γίνεται κρίσις, ἥτις δίκης ἀνάκρισις λέγεται. delta.605 δικαιούμενοσ· κολαζόμενος. δίκης τυγχάνων. delta.606 δικαιωτήρια (Pl. Phaedr. 249a)· οἷον δικαστήρια. delta.607 δίκορσον· δικόρυφον. delta.608 δικορραφεῖν· δίκας συρράπτειν, ἐν τοῖς δικαστηρίοις ἀναστρέφεσθαι. delta.609 δικραέσ· δικέφαλον. delta.610 δικτάτωρ· ὁ διπλασίαν τὴν ἀρχὴν ἔχων, ὃς παρὰ Ῥωμαίοις δισύπατος καλεῖται. ἀρχὴ δ' ἦν πρόσκαιρος, οὐ διὰ βίου, καὶ ἀνεύθυνος. delta.611 δικτυωτή9· καγκελλωτή. delta.612 δικτύῳ ἄνεμον θηρᾷ9· ἐπὶ τῶν μάτην καὶ ἀνοήτως τι ποιούντων. delta.613 διλήμματον· διχῶς νοούμενον. delta.614 δῖναι· αἱ τῶν ὑδάτων συστροφαί. delta.615 δῖνοσ· σχῆμα χορικόν. delta.616 δίκυμα· τὰ διδυμοτόκα πρόβατα. delta.617 δινεύοντεσ· στρέφοντες. delta.618 δινήεντοσ· δίνας ἔχοντος, συστροφὰς ὕδατος περιφερεῖς τινας πεποιημένας. delta.619 δινήσασ· στρέψας. delta.620 δίνησ· συστροφῆς ὑδάτων. delta.621 διογενέσ· εὐγενέστατον. delta.622 9†∆ιοβελία†9· δύο ὀβολοί. delta.623 διοικιεῖν· ἀντὶ τοῦ διαιρήσειν, ὥστε μὴ ἐν ταὐτῷ πάντας οἰκεῖν, ἀλλὰ χωρὶς καὶ κατὰ μέρος. delta.624 διμοιρίτησ †τοῦτο† ἐνίοτε τριώβολον ἀποδεδώκασιν, ἐπειδὴ τοῦτο δίμοιρόν ἐστι τῆς δραχμῆς. ὁ οὖν τοῦτο λαμβάνων στρατιώτης διμοιρίτης ἐλέγετο. ἔστι δέ τις καὶ στρατιωτικὴ ἀρχή, ὡς λοχαγός, διὰ τὸ παρὰ τοὺς ἄλλους στρατιώτας δύο μοίρας λαμβάνειν. delta.625 διοιδηκώσ· πεφυσημένος. delta.626 διοιδούντων· ἐκφυσώντων. delta.627 διοικίζεσθαι· χωρίζεσθαι. delta.628 διοικίσαι τοῦ συνοικίσαι <διαφέρει>9· συνοικίζει μὲν γάρ τις τοὺς διεσπαρμένους εἰς ἕν, διοικίζει δὲ ἀπὸ ἑνὸς χωρίου εἰς πολλοὺς διανέμων τόπους. delta.629 διοικητήσ· ὁ ἐπὶ τῶν ἀναλισκομένων. καὶ ἀρχὴ Ἀθήνησιν ὁ ἐπὶ τῆς διοικήσεως, οἷον τῶν προσιόντων τῇ πόλει καὶ ἀναλισκομένων. delta.630 διολούφειν· τὸ διατίλλειν. delta.631 διολκή9· †ἀνακωχὴ χρόνου†. delta.632 διωλύγιον· ἄνυδρος τόπος. delta.633 διωλύγιον· τὸ μέγα. Ἰσαῖος (fr. 123 S.) καὶ Πλάτων (Theaet. 162a. Leg. 10, 890e). delta.634 διοίσασα· διαπεράσασα. delta.635 διοίσειν· διαφέρειν. delta.636 διομεῖσ· δῆμος τῆς Ἀττικῆς ἐν ᾧ ὁ Ἡρακλῆς. delta.637 διομήδειος ἀνάγκη· παροιμία ἀπὸ τοῦ Τυδέως ἢ ἀπὸ τοῦ Θρᾳκός, ὃς ἠνάγκαζε τοὺς ξένους αἰσχραῖς οὔσαις ταῖς θυγατράσιν αὐτοῦ μίσγεσθαι, ἃς καὶ ἵππους ἀλληγορεῖ, εἶτα ἀνῄρει. οἱ δὲ ὅτι ∆ιομήδης καὶ Ὀδυσσεὺς τὸ Παλλάδιον κλέψαντες νυκτὸς ἐπανῄεσαν. ἑπόμενος δὲ ὁ Ὀδυσσεὺς τὸν ∆ιομήδην ἐβουλήθη ἀποκτεῖναι. ἐν τῇ σελήνῃ δὲ ἰδὼν τὴν σκιὰν τοῦ ξίφους ὁ ∆ιομήδης δήσας τὸν Ὀδυσσέα ἐποίησε προάγειν παίων αὐτοῦ τῷ ξίφει τὸ μετάφρενον. τάττεται δὲ ἐπὶ τῶν κατὰ ἀνάγκην τι πραττόντων. delta.638 διωμοσία καὶ ντωμοσία· ὅταν οἱ κατηγοροῦντες ὀμνύωσιν, ὡς ἀληθῶς κατηγοροῦσι, τοῦτο διωμοσία· ὅταν δὲ οἱ κατηγορούμενοι ὀμνύωσι τὸν αὐτὸν ὅρκον διαλυόμενοι τὰ ἐγκλήματα, τοῦτο ἀντωμοσία. delta.639 δῖον· ἔνδοξον. delta.640 διονύσιον· τὸ ἱερὸν τοῦ ∆ιονύσου. delta.641 9†∆ιόνεια· δῆμος Αἰνηΐδος†. delta.642 διόπαι· ἐνώτια. τινὲς δὲ εἶδος ὑποδημάτων. delta.643 διοπετέσ· ἐξ οὐρανοῦ κατερχόμενον. delta.644 δίοποι· βασιλεῖς. παρὰ τὸ διόπτειν ἢ διοπτεύειν. delta.645 δίοποσ· ναυφύλαξ, ἄρχων, ναύαρχος, οὐχὶ πρῳρεύς, ὥς τινες νομίζουσιν· οὐ γὰρ ὡς προόπτης τις ὠνόμασται, ἀλλ' ὡς ἐπισκοπῶν καὶ ἐφορῶν. ἔστι καὶ παρὰ ∆ημοσθένει ὁ διϊθύνων τὴν ναῦν. delta.646 διοπομπεῖσθαι· τὸ ἀποτρέπεσθαι καὶ ἀποπέμπεσθαι τὸν προστρόπαιον ∆ία. delta.647 διοπτεύσων (K 451)· διοψόμενος, κατασκοπήσων. delta.648 διοπομπεῖσθαι· ἀποτροπιάζεσθαι καὶ ἀποκαθαίρεσθαι. delta.649 διοπτεύων· δίοπος λέγεται ὁ διέπων καὶ ἐποπτεύων. delta.650 διοπτῆρα (κ 562)· κατάσκοπον, οἰκονόμον. delta.651 διοριστέον· διαχωριστέον. delta.652 διόρμησον· κατασκεύασον, εὐτρέπισον, ἕτοιμον ἀπέργασαι. delta.653 διὸς ἄνθοσ· φυτὸν ἀκανθῶδες. delta.654 διὸς βαλάνουσ (Hermipp. fr. 63, 20 K.)· ἃ καὶ καστάνια καλοῦσί τινες. delta.655 διὸς ἐγκέφαλοσ· τὸ κάλλιστον βρῶμα. delta.656 διὸς Κόρινθοσ· ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ λεγόντων παροιμία. ἐρρέθη δὲ δι' αἰτίαν τοιαύτην· Μεγαρεῖς ὑπακούοντες Κορινθίοις ἐβαροῦντο τοῖς ἐπιτάγμασι καὶ φανεροὶ δυσανασχετοῦντες ἦσαν ἐπὶ τούτῳ. Κορινθίων δὲ πρέσβεις ἦλθον εἰς τὰ Μέγαρα καὶ τοῦ δήμου μὴ προσέχοντος αὐτοῖς ἀγανακτοῦντες ἐβόων· οὐκ ἀνέξεται ταῦτα <ὁ> ∆ιὸς Κόρινθος. φασὶν οὖν τοὺς Μεγαρεῖς ἐκβάλλοντας αὐτοὺς παίειν καὶ λέγειν· παῖε τὸν ∆ιὸς Κόρινθον. delta.657 διὸς κῴδιον· οὗ τὸ ἱερεῖον ∆ιῒ τέθυται. θύουσι δὲ τῷ τε Μειλιχίῳ καὶ τῷ Κτησίῳ ∆ιΐ. τὰ δὲ κῴδια τούτων φυλάσσουσι δῖα προσαγορεύοντες. χρῶνται δ' αὐτοῖς οἵ τε Σκιροφορίων τὴν πομπὴν στέλλοντες καὶ ὁ δᾳδοῦχος ἐν Ἐλευσῖνι καὶ ἄλλοι τινὲς πρὸς τοὺς καθαρμοὺς ὑποστρωννύντες αὐτὰ τοῖς ποσὶ τῶν ἐναγῶν. delta.658 δίοψισ· διάβλεψις, διάσκεψις. delta.659 διὸς ψῆφοσ· οὕτως καλεῖται, ἐν ᾧ Ἀθηνᾶ καὶ Ποσειδῶν ἐκρίθησαν. Κρατῖνος Ἀρχιλόχοις (fr. 7 κ.)· ἔνθα ∆ιὸς μεγάλου θᾶκοι πεσσοί τε καλοῦνται· ὁ γὰρ τόπος, ἐν ᾧ ἐκρίθησαν, ∆ιὸς ψῆφος καλεῖται. τάττεται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἱερῶν καὶ ἀθίκτων. delta.660 διοτρεφήσ· ὑπὸ ∆ιὸς τεθραμμένος. delta.661 διότι· ἔσθ' ὅτε καὶ ἀντὶ τοῦ ὅτι λαμβάνεται· οὕτω γὰρ ἄλλοι πολλοὶ καὶ Ἱεροκλῆς (fr. 4 Arnim). delta.662 διότιμοσ· κύριον. καὶ διόφαντοσ ὁμοίως. delta.663 διποδία· εἶδος Λακωνικῆς ὀρχήσεως. delta.664 διπτύχια· δύο περιβόλαια ἔχοντα, ὡς τὸ μὲν ὑπεστρῶσθαι, τὸ δὲ ἕτερον †ὑποβεβλῆσθαι†. delta.665 δίπυρον· ∆ωρίδα ἑταίραν δύο ἐραστὰς ἔχουσαν. οὕτω Μένανδρος (fr. novum). delta.666 δίρκοι· φθεῖρες. delta.667 δίσεπτα· ὑφ' ἓν λέγειν καὶ τὴν πρώτην συλλαβὴν ὀξυτονεῖν ἀξιοῦσιν Ἀττικοί. delta.668 δὶς ἑπτὰ πληγαῖς πολύπους πιλούμενοσ· ἐπὶ τῶν κολάσεως ἀξίων. παρ' ὅσον ὁ πολύπους θηρευθεὶς τύπτεται πολλάκις πρὸς τὸ πίων γενέσθαι. delta.669 δισκεύων· ἐκδεχόμενος, κυλίων. delta.670 δίστομον· τὸν διπλοῦν λέγουσιν. delta.671 διφᾶν· ζητεῖν. {καὶ ὑπὸ τρυφῆς διαρρεῖν}. delta.672 διφροφόροι· Στράττις ἐν Ἀταλάνταις (fr. 8 K.). διφροφορουμένουσ· Ἡρόδοτος (3, 146, 3) τοὺς παρὰ Πέρσαις φορείοις φερομένους. delta.673 δίφρον· ἅρμα ἢ καθιστήριον. delta.674 δίφοροσ· συκῆ τις. Ἀριστοφάνης (Eccl. 708). delta.675 διφυᾶ9· δύο φύσεις ἔχοντα. delta.676 διχῇ9· διχῶς. delta.677 διχοφορία· ἡ εἰς δύο διαμεριζομένη. delta.678 διχομηνιαία· πεντεκαιδεκαταία τοῦ μηνὸς ἢ τῆς σελήνης. delta.679 δίωκε· ἀντὶ τοῦ κατάτρεχε. delta.680 δίωκε· ζήλου, ἐπιτήδευε. delta.681 διωθούμενοι· ἀνατρεπόμενοι, ἐκβαλλόμενοι. delta.682 διῳκισμένοσ· κεχωρισμένος. delta.683 διωλύγιον· μέγα, ἐπὶ πολὺ διῆκον, δι' ὅλου τοῦ πράγματος <ἰόν>, μακρόν. Αἰολεῖς δὲ τὸ μὴ ἀπολλύμενον. delta.684 διωλύγιον κακόν· ἐπὶ τῶν μέγα τι καὶ δεινὸν ὑφισταμένων· διωλύγιον γάρ ἐστι τὸ μέγα καὶ <ἐπὶ> πολὺ διῆκον. οὕτως οὐ μακρὰ καὶ διωλύγιος φλυαρία. Πλάτων (Theaet. 162a). delta.685 διωμοσία· ὅρκοι οἱ ὑπὸ τῶν δικαζομένων γινόμενοι, τοῦ μὲν ὀμνύοντος ὅτι παθὼν ἐγκαλεῖ, τοῦ δὲ ὅτι οὐκ ἐποίησεν. delta.686 διωμοσία· <ὅρκος ἐστίν, ὃν> ὤμνυον καὶ οἱ φόνου ἀγῶνα διώκοντες καὶ οἱ φεύγοντες καὶ μετὰ τὸ εἰπεῖν τὸν πάντα λόγον καὶ πρὸ τοῦ εἰπεῖν· ὁ μὲν ἦ μὴν τὰ ἀληθῆ κατηγορήσειν, ὁ δὲ ἦ μὴν τὰ ἀληθῆ ἀπολελογῆσθαι. καὶ ἐπενεχθείσης δὲ λοιπὸν ἤδη τῆς ψήφου πάλιν ὤμνυεν ὁ κρατήσας, ἦ μὴν δικαίως νενικηκέναι ἐξώλειαν αὑτῷ ἐπαρώμενος, εἰ ἐξηπάτησεν. delta.687 διώνυμον· διαβόητον, ὀνομαστόν, περίφημον. delta.688 διωρυχή9· διάνοιξις τοίχων ἢ χωμάτων ἢ ποταμῶν. delta.689 διωρίζετο· διεβεβαιοῦτο. delta.690 διωσόμεθα· ἀπωσόμεθα καὶ πεμψόμεθα. delta.691 διωστῆρσιν (Exod. 38, 10)· ἀναφορεῦσι τοῖς ἀναβαστάζουσιν. delta.692 δμηθέντα· δαμασθέντα, ὑπείξαντα. delta.693 δνοπαλίξεισ· τουτέστι διὰ τῶν χειρῶν κινήσεις καὶ δονήσεις καὶ ἐκτινάξεις. delta.694 δνοφερόν· μέλαν, σκοτεινόν. delta.695 δοάζω· ἀμφιδοξῶ. delta.696 δογματίζει· θεολογεῖ, φυσιοῦται. delta.697 δόκησισ· ὑπόνοια. ἢ τὸ μὴ ὄν, νομιζόμενον δέ. ὅ ἐστι φαντασία καὶ σκιὰ καὶ ὄναρ. delta.698 δοκεῖν· ὅταν ἔξωθέν τι προσδοκῶμεν. delta.699 δοκιμάσασ· κρίνας. delta.700 δοκιμασθείσ· ∆ημοσθένης μὲν (30, 6) ἀντὶ τοῦ εἰς ἄνδρας ἐγγραφείς· λέγει γὰρ καὶ ἐπὶ τῶν ἀρχόντων τὸ δοκιμασθῆναι (57, 25). ἐλέγετο δὲ καὶ ἐπὶ τῶν πολιτευομένων τὸ δοκιμασθῆναι, εἰ καὶ μηδ' ἥντινα ἦρχον ἀρχήν. ἐνίοτε δὲ καὶ αὐτῶν ἐξητάζετο ὁ βίος. Λυκοῦργος δὲ (fr. 18 C.) τρεῖς δοκιμασίας φησὶ κατὰ τὸν νόμον γίνεσθαι· καὶ γὰρ μία μέν ἐστιν, ἣν οἱ ἐννέα ἄρχοντες δοκιμάζονται· ἄλλη δέ, ἣν οἱ ῥήτορες, τρίτη δέ, ἣν οἱ στρατηγοί. λέγει δὲ ἐν τῷ αὐτῷ λόγῳ καὶ ἱππέων δοκιμασίαν. delta.701 δόκωσισ· ἡ στέγη. delta.702 δοκιμασίαν ἐπαγγεῖλαι· τὸ δίκην ἑταιρήσεώς τινα καταγγεῖλαι. γίνεται δὲ ἡ τῆς ἑταιρήσεως δοκιμασία οὐ πᾶσιν, ἀλλὰ πολιτευομένοις ῥήτορσι καὶ ψηφίσματα γράφουσιν. delta.703 δοκιμασία· ἰδίως ἡ τῶν στρατηγῶν καὶ τῶν ἄλλων ἀρχόντων καὶ ῥητόρων ἐξέτασις, εἰ προΐστασθαι τῶν πολιτικῶν ἐπιτήδειοί εἰσιν. delta.704 δολιχά9· μακρά, πολλά. delta.705 δόλιχον· τὸ ἀγώνισμα. Ἐπίχαρμος. delta.706 δολιχεύειν· περιοδεύειν. delta.707 δολιχὸν κύκλον· μακρόν, πολύν. delta.708 δολομήτησ· δολιόβουλος. delta.709 δόνακα ὑπολύριον (Ar. Ran. 233)· πρότερον ταῖς λύραις ἀντὶ κέρατος ὑπετίθεσαν καλάμους. delta.710 δόνακεσ· κάλαμοι ἁλιευτικοί. ἢ αὐλοί. delta.711 δόξα· ὑπόνοια, ὑπόληψις. delta.712 δοξάριον· δόξα ὑποκοριστικῶς. delta.713 δοξοκοπία· κενοδοξία. delta.714 δοξασίασ· δόξης, ὑπολήψεως. ∆ίων ἐν Ῥωμαϊκῶν νγʹ (19, 6)· προσέσται δὲ καὶ τῆς ἐμῆς δοξασίας. delta.715 9†∆οξίασ· ὁμοίως†. delta.716 δόρατα· λογχάρια. delta.717 δορπία· ἡ πρώτη ἡμέρα ἡ τῶν Ἀπατουρίων· ἡ δὲ ἑξῆς Ἀνάρρυσις, ἡ δὲ τρίτη Κουρεῶτις. delta.718 δόρπιστοσ· δείπνου ὥρα. delta.719 δορίδεσ· σκεύη μαγειρικά. delta.720 δόρποσ· δεῖπνος, βορά. delta.721 δορυξεῖον· †δορύξεστον†. delta.722 δόρυ ἐπ' ἐκφορᾷ9· ἔθος ἦν ἐπάγεσθαι δόρυ καὶ πηγνύναι τοῖς τάφοις τῶν βιαίως ἀνῃρημένων εἰς παράστασιν τῆς μιαιφονίας. delta.723 δόρυ κηρύκειον· παροιμία ἐπὶ τῶν ἅμα παρακαλούντων καὶ ἀπειλούντων. οἱ δεκατευθέντες εἰς ∆ελφοὺς ὑπ' Ἀθηναίων Γεφυραῖοι λαβόντες χρησμὸν (Delphic Oracle II 312 P. .W) ἀνδρὶ Γεφυραίῳ φίλος οἶκος, ἀκολουθοῦντες βουσίν, ἕως ἂν ἐκεῖνοι κοπιάσωσιν, ὡς ὁ θεὸς αὐτοῖς ἔχρησεν, ὅπως ἐκεῖ καταμείνωσιν, πολεμουμένων Ἀθηναίων ὑπὸ Εὐμόλπου ἐπὶ τὴν Τάναγραν καλουμένην ὥδευσαν, δόντες μὲν τῷ προηγουμένῳ κηρύκειον, καθοπλίσαντες δὲ κατόπιν τοὺς νέους. delta.724 δορύξενοσ· ὁ ἐκ τῶν πολεμίων φίλος, ὁ πρεσβεύων περὶ λύτρων, εἰ ζωγρηθεῖέν τινες. delta.725 δορύκτητοσ· αἰχμάλωτος. delta.726 δορυφορεῖ9· τιμὴν περιποιεῖ. delta.727 δορύληπτοσ· αἰχμάλωτος. delta.728 δορυφόροι· φύλακες, ὑπηρέται βασιλέως, ὁπλοφόροι, ὑπασπισταί. delta.729 δούλων πόλισ· ἐν Λιβύῃ. Ἔφορος πέμπτῃ (FGrHist 70 F 50). καὶ ἑτέρα ἱεροδούλων, ἐν ᾗ εἷς ἐλεύθερός ἐστιν. ἔστι δὲ καὶ ἐν Κρήτῃ ∆ουλόπολις, ὡς Σωσικράτης <ἐν τῇ πρώτῃ τῶν Κρητικῶν> (FGrHist 461 F 2). ἔστι δέ τις καὶ περὶ Θρᾴκην Πονηρόπολις, ᾗ Φίλιππόν φασι συνοικίσαι τοὺς ἐπὶ πονηρίᾳ διαβαλλομένους αὐτόθι συναγαγόντα συκοφάντας, ψευδομάρτυρας καὶ τοὺς συνηγόρους καὶ τοὺς ἄλλους πονηροὺς ὡς δισχιλίους, ὡς Θεόπομπος ἐν ιγʹ τῶν Φιλιππικῶν φησι (FGrHist 115 F 110). delta.730 δούπησεν (∆ 504)· ἔπεσεν, ὥστε ψόφον ἀποτελέσαι. delta.731 δοῦπον· ψόφον. delta.732 δουροδόκησ (α 128)· τῆς τὰ δόρατα δεχομένης. delta.733 δορίσκοσ· χωρίον Θρᾳκικόν. delta.734 δόσισ· ἰδίως λέγεται παρὰ τοῖς ῥήτορσι συμβόλαιον γραφόμενον, ὅταν τις τὰ αὑτοῦ διαδῷ διὰ τῶν ἀρχόντων. delta.735 δοχμόλοφοι· ἐκ πλαγίων τοὺς λόφους ἔχοντες. delta.736 δόχμη· σπιθαμή. delta.737 δρᾷ9· ποιεῖ. delta.738 δραμητέον καὶ τροχαστέον.9 delta.739 δράγματα· χειρόληπτα θερίσματα. delta.740 δρακοντίδησ· εἷς τῶν λʹ. delta.741 δράκων· ἐπιφανέστατος γέγονε νομοθετῶν. delta.742 δραπετίνδα· παιδιᾶς εἶδος. {ὅταν ἑτέρῳ δείξαντες ἄλλῳ μεθῶσιν}. delta.743 δρᾶμα· ποίημα, πρᾶγμα, ὡς καὶ δρᾶσαι πρᾶξαι. λέγεται δὲ δρᾶμα καὶ τὰ ὑπὸ τῶν θεατρικῶν μιμηλῶς γινόμενα ὡς ἐν ὑποκρίσει. delta.744 δραματουργήσασ· συνθείς. delta.745 δραπετεύσασ· φυγών. delta.746 δρασμόσ· φυγή. delta.747 δράσασ· ποιήσας. delta.748 δρασκάζειν· περιΐστασθαι. delta.749 δραστήριοσ· πρακτικώτατος. delta.750 9†∆ραύκαλος†9· Σοφοκλῆς Τυμπανισταῖς (fr. 585 N.2.643 r.). ἐπεὶ ἡ Ἀθηνᾶ δοκεῖ παρ' αὐταῖς αὐλίσαι τὸν δράκοντα ταῖς Κέκροπος θυγατράσιν. ὅτι συναυλίζονται κατὰ τὸ εἰκὸς Κέκροπι ὄντι διφυεῖ. ὅτι συναυλίζεται μία τῶν ἐν τῇ ἀκροπόλει δράκοντι προσημερεύουσα τῇ θεῷ. delta.751 δραχμήν· ἐπὶ χρυσίου λέγουσιν, ὅταν ἕλκῃ μὲν ἡμίχρυσον, ἰσχύῃ δὲ δραχμὰς ιʹ. delta.752 9†∆ρέμνα†9· κλάσμα. delta.753 δρεπανηφόροσ· ξιφοφόρος. delta.754 δρέπεται· θερίζεται, τρυγᾶται, ἀπανθίζεται. delta.755 δρέπου9· τρύγα. delta.756 δρεφθῆναι· ἀποδρεπανισθῆναι. delta.757 δρογγίλον· χωρίον Θρᾳκικόν. delta.758 δρόμοισ· τοῖς γυμνασίοις κατὰ Κρῆτας. delta.759 δρομοκήρυκεσ· ἡμεροδρόμοι. delta.760 δρόμοι· οἱ περίπατοι. delta.761 δρομοκήρυκεσ· οἱ δρόμῳ τι ἀπαγγέλλοντες καὶ σημαίνοντες. delta.762 δρυαχαρνεῦ9· δρύϊνε Ἀχαρνεῦ, ἀναίσθητε· ἐκωμῳδοῦντο γὰρ οἱ Ἀχαρνεῖς ὡς ἄγριοι καὶ σκληροί (com. adesp. fr. 75 K.), Ποτάμιοι δὲ ὡς ῥᾳδίως δεχόμενοι τοὺς παρεγγράφους. <Θυμοιτάδαι καὶ Προσπάλτιοι ὡς δικαστικοί>. delta.763 δρυμόσ· <ἐν τῷ Παραπρεσβείας> ∆ημοσθένης (19, 326). πόλις ἐστὶ μεταξὺ Βοιωτίας καὶ τῆς Ἀττικῆς. delta.764 δρυμόσ· χωρίον τῆς Ἀττικῆς. delta.765 9†∆ρυμαράξεις†9· σπαράξεις. delta.766 δρύϊνοσ· ξύλινος, ὡς ἄν τις εἴποι λίθινος· πᾶν γὰρ ξύλον δρῦς καλεῖται κατὰ τὸ ἡγεμονικόν. ἀπὸ τούτου καὶ τὰ ἀκρόδρυα. καὶ δρύφακτοι καὶ δρυμοὶ καὶ δόρατα καὶ δούρειος ἵππος καὶ δρυπεπεῖς ἐλαῖαι. delta.767 δρύοχοι· δρυόχους ἐν Τιμαίῳ (81β) καλεῖ τὰ στηρίγματα τῆς πηγνυμένης νεώς. delta.768 δρυοπαγῆ στόλον· τὸν δρύϊνον στόλον. delta.769 δρυπεπήσ· ὁ πέπειρος καρπὸς τῶν δένδρων. delta.770 δρυπολεῖν· τὸ ξύλοις πολιορκεῖν. delta.771 δρύπτεται· ξύεται. delta.772 δρῦσ· εἶδος δένδρου. καὶ πᾶν δένδρον. delta.773 δρῦσ· ἔστι μὲν πόλις ἐν Ἠπείρῳ, ἔστι δὲ καὶ ἑτέρα ἐν Θρᾴκῃ. delta.774 δρυτόμοσ· ὑλοτόμος, δενδροτόμος. delta.775 δρύφακτοι· ξύλινοι θώρακες. τὰ διαφράγματα ἢ τὰ περιτειχίσματα. delta.776 δρυφάκτουσ· τὰς θύρας τοῦ δικαστηρίου, ἃς καὶ κιγκλίδας ἔλεγον. φασὶ δὲ καὶ οὓς ἡμεῖς †ἐπανωγέω† περιπάτους λέγομεν. delta.777 δρύφεσθαι· περαίνεσθαι. delta.778 δρύφη· ξέσματα. delta.779 δρύψαι· ἀποξέσαι. delta.780 δρωπακίζεσθαι· οἱ μὲν ψιλίζειν, οἱ δὲ λεαίνεσθαι, οἱ δὲ πιττοκοπεῖν. delta.781 9†∆ρώπειν†9· διασκώπτειν. delta.782 δρώμενα· πραττόμενα, ἐνεργούμενα. delta.783 9†∆υάζει†9· φλυαρεῖ, ἀλογεῖ. delta.784 δύησ· κακοπαθείας· δύη γὰρ ἡ δυστυχία. ὅθεν καὶ δοῦλος· δύηλός τις ὤν. delta.785 δῦναι· κατελθεῖν. ἢ εἰς δύσιν ἀπελθεῖν. delta.786 δύο τοίχους ἀλείφεισ· λέγεται ἐπὶ τῶν ἐπαμφοτεριζόντων καὶ διὰ μέσου χωρούντων ἐν μάχαις ἢ φιλίαις. εἴρηται δὲ ἴσως ἀπὸ τῶν δύο τοίχους εὐφεγγέας ποιούντων. delta.787 δυοῖν· ἀντὶ τοῦ δύο. delta.788 {δυσαγώγους, δυσμετόχους, τοὺς ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἵππων· ἡνίαι γὰρ τὰ λῶρα}. delta.789 δυσάγωγοσ· δυσχερής, ἀπειθής. delta.790 δῦσαι· ἀποδῦσαι. delta.791 δυσάλγητοσ· ἀσυμπαθής. delta.792 δυσαλθήσ· δυσίατος. delta.793 δυσάλωτον· δύσληπτον. delta.794 δυσανασχετοῦσι· βαρέως οἴσουσι, παραιτοῦνται. delta.795 9†∆υσάνισος†9· Ἀντιφῶν (87 B 89 D. .K). ὁ ἐπὶ παντὶ ἀνιώμενος, κἂν μικρὸν κἂν εὐκαταφρόνητον ᾖ. delta.796 δυσάντητον· δυσχερές, δυσαπάντητον. delta.797 δυσαρεστούμενοσ· μὴ ἀρεσκόμενος. delta.798 δυσαύλησ· οὗτος αὐτόχθων μὲν ἦν, συνῴκησε δὲ Βαυβοῖ καὶ ἔσχε παῖδας Πρωτονόην τε καὶ Νῆσαν. delta.799 9†∆υσβάρκανος†9· δυσκατανόητος· βράκανα γὰρ ἄγρια λάχανα δύσπλυτα. delta.800 δυσαριστοτόκεια ( 54)· δυστυχῶς τὸν ἄριστον τεκοῦσα. ἢ διὰ τὴν ἀριστείαν δύστηνον. delta.801 δυσαχθέσ· βαρύ, ἀβάστακτον. delta.802 δυσβουλία· κακοβουλία. delta.803 δυσγενήσ· ὁ ἐκ κακοῦ γένους. delta.804 δυσγάργαλισ· δυσυπότακτος· γαργαλίζειν γὰρ τὸ εἰς γέλωτα κινεῖν καὶ πείθειν. delta.805 δυσδιάλλακτον· †δυσθρήνητον†. delta.806 δυσδιάφευκτον· δυσχερῶς λανθάνον. delta.807 9†∆υσεάκτου†9· δυσθρηνήτου. delta.808 δυσέκλυτα· δυσχερῶς λυόμενα. delta.809 δύσερμοσ· ὡς δύσελπις. delta.810 δυσέκτων· δυσγνωμόνων. delta.811 δυσέμβολοσ· δυσεπιχείρητος. delta.812 δυσερμίασ· κακῆς ἀποτυχίας· εὐερμίαν γὰρ τὴν ἐπιτυχίαν καλοῦσιν. delta.813 δυσέξοιστον· δυσεκκόμιστον. delta.814 δύσεριν· φιλόνεικον. παρὰ τὸ δυσ, ὅ ἐστι κακόν, καὶ τὴν ἔριν. delta.815 δύσερωσ· κακὸς ἔρως. delta.816 δυσθήρατοσ· δυσεύρετος. delta.817 δυσθύροισ· δυσφυλάκτοις. delta.818 δυσήνεμον· τὸ κακοὺς ἀνέμους ἔχον, δυστάραχον. delta.819 δυσηκεῖ9· δυσιάτῳ. delta.820 δυσηνίουσ· δυσπειθεῖς, ἀνυποτάκτους, δυσαγώγους, δυσμετόχους, <τοὺς ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἵππων· ἡνίαι γὰρ τὰ λῶρα>. delta.821 δυσήνυτον· δυσκατόρθωτον. delta.822 δυσῆρεσ· δυσχερές. delta.823 δυσκάθεκτον· δυσνόητον, ἀκατάληπτον. delta.824 δυσκελάδου9 (Π 357)· κακοήχου. delta.825 δυσκλεέσ· ἄδοξον, ἄτιμον, ἀπρεπές. delta.826 δύσλοφα· χαλεπῶς φερόμενα. delta.827 δύσκωφοσ· ὁ ἐκ μέρους ἀκούων. delta.828 δυσμαῖς βίου9· τῷ τέλει τῆς ζωῆς. delta.829 δυσμένεια· ἔχθρα, κακόνοια. delta.830 δύσμηνισ· βαρύθυμος, ὀργίλος, μνησίκακος. delta.831 δυσξύμβολα· δυσνόητα. delta.832 δύσοδοσ· τραχεῖα, δυσχερῆ διάβασιν ἔχουσα. delta.833 δυσοίζου{σα}9· ἄγαν ὑπόπτευε καὶ οἰωνίζου. delta.834 δυσόμοια· ἀνόμοια. Στράττις (fr. 75 K.). delta.835 δυσοίκτου9· δυσθρηνήτου. delta.836 δύσοιστοσ· δυσφόρητος. delta.837 δύσοιμοσ· δύσοδος, οἷον ἐπὶ κακῷ ἄγουσα. delta.838 δυσόρφναια· μέλανα. delta.839 δύσοσμοσ· δυσώδης. delta.840 δυσπαίπαλοσ· τραχεῖα. delta.841 δυσπάλαιστοσ· δυσκαταγώνιστος. οὕτως Εὐριπίδης (Alc. 889). delta.842 δύσπαρι (Γ 39)· ἐπὶ κακῷ ὠνομασμένε, οἷον ζήσας ὡς Πάρις, δυσώνυμε. καὶ δυσπάριτον χωρίον· τὸ ἄβατον. οὕτως Ξενοφῶν ἐν τῇ Ἀναβάσει (4, 1, 25). delta.843 δυσπέμφελον· δυσάρεστον, χαλεπόν, μεμψίμοιρον. delta.844 δυσπετοῦντα· κακῶς πάσχοντα. delta.845 δυσπετήσ· δυσχερής. delta.846 δυσπόριστον· δυσεύρετον. delta.847 δυσπρόσιτα· δυσχερῆ ἐγγισθῆναι. delta.848 δυσποτμότερον· ἀθλιώτερον. delta.849 δυστεκμαρτότερον· δυσκαταληπτότερον. delta.850 δύστηνοσ· ταλαίπωρος, δυστυχής, ἄθλιος. delta.851 δύστροπον· σκολιόν, δυσάρεστον. delta.852 δυστόπαστοσ· κακοϋπονόητος. delta.853 δυστοπώτατα· δυσχερέστατα. delta.854 δυστράπελοσ· δύστροπος, ἄμορφος, δυσμετάθετος. delta.855 δυσφώρατοσ· δυσκόλως ἐλεγχόμενος. {ἢ ὁ κακῶς ὑφορώμενος καὶ ὑπονοῶν}. delta.856 δυσχεραίνειν· μισεῖν. delta.857 δυσώνυμοσ· κακώνυμος. delta.858 δυσωπεῖσθαι· ὑφορᾶσθαι καὶ ὑπόπτως ἔχειν, φοβεῖσθαι μεθ' ὑπονοίας. delta.859 <δυσωπεῖσθαι· ὑφορᾶσθαι, φοβεῖσθαι μεθ' ὑπονοίας, σκυθρωπάζειν>. ἔνιοι δέ, εἰ καὶ μὴ τῶν Ἀττικῶν, ἀντὶ τοῦ αἰδεῖσθαι. ἡ δὲ συνήθεια καὶ ἐπὶ τοῦ ἱκετεύειν καὶ παρακαλεῖν κέχρηται. delta.860 δυσωποῦμαι· ∆ημοσθένης <ἐν Φιλιππικοῖς> (9, 65) καὶ Ξενοφῶν <ἐν Ἀπομνημονεύμασιν> (2, 1, 4) ἀντὶ τοῦ φοβοῦμαι. delta.861 δύω· καὶ ἐν τῷ ω δύω λέγουσιν ἑκατέρως. delta.862 δῶ9· κατὰ ἀποκοπὴν δῶμα, οἶκος. delta.863 δωδωναῖοσ· ὁ Ζεύς, παρόσον ἐν ∆ωδώνῃ τῆς Θεσπρωτίας τιμᾶται. delta.864 δωδώνη· πόλις ἐν τῇ Θεσπρωτίᾳ Πελασγία. delta.865 δωδεκάκρουνοσ· κρήνη Ἀθήνησιν, ἣν Θουκυδίδης Ἐννεάκρουνον (2, 15, 5). delta.866 δωδωναῖον χαλκεῖον· ∆ήμων μέν φησι (FGrHist 327 F 20) ἐν τῇ ∆ωδώνῃ πολλῶν παραλλήλων κειμένων λεβήτων, ὅταν τις ἑνὸς ἅψηται, ἐκ διαδοχῆς πάντας ἠχεῖν. †̓Αριστοτέλης† δὲ ὡς πλάσμα διελέγχων δύο φησὶ στύλους εἶναι καὶ ἐπὶ μὲν τοῦ ἑτέρου λέβητα, ἐπὶ θατέρου δὲ παῖδα κρατοῦντα μάστιγα, ἧς τοὺς ἱμάντας χαλκέους ὄντας σειομένους ὑπ' ἀνέμου τῷ λέβητι προσκρούειν, τὸν δὲ τυπτόμενον ἠχεῖν. κέχρηται τῇ παροιμίᾳ Μένανδρος Αὐλητρίσι (fr. 60, 3 K. .TH). [...] πρὸς ∆ήμωνα. εἰ πολλοὶ ἦσαν, οὐκ ἂν ἑνικῶς ἐλέγετο ἡ παροιμία. delta.867 δωδεκῇδεσ· θυσίαι δώδεκα ἱερείων, ὡς τριττύς, ἡ ἐκ τριῶν. delta.868 δωδεκαμήχανοσ· πόρνη δώδεκα σχήμασι χρωμένη, Κυρήνη τὸ ὄνομα. delta.869 δωμάτιον· οἰκημάτιον. delta.870 δωριάζειν· παραγυμνοῦσθαι· ∆ωρικὸν γάρ ἐστι τὸ παραφαίνειν τὸ σῶμα διὰ τὸ μηδὲ ζώνας ἔχειν, τὸ πολὺ δὲ χιτῶνας φορεῖν. ἐν δὲ Σπάρτῃ καὶ τὰς κόρας γυμνὰς φαίνεσθαι. delta.871 δωρογραφή9· ὅταν τις αἰτίαν ἔχοι τῶν πολιτευομένων δῶρα λαβεῖν, τὸ ἔγκλημα τὸ κατ' αὐτοῦ διχῇ ἐλέγετο, δωροδοκία τε καὶ δώρων γραφή. delta.872 δωροδοκήσασ· δῶρα λαβών. delta.873 δωροδόκοσ· δῶρα δεχόμενος. delta.874 δωροδόκησιν· τὴν δωροδοκίαν. Θουκυδίδης (5, 16, 3). delta.875 δωροξενία· ὅταν τις γραφεὶς ξενίας καὶ δῶρα δοὺς ἐκφύγῃ τὴν συκοφαντίαν, δωροξενία λέγεται. delta.876 δῶρα θεοὺς πείθει καὶ αἰδοίους βασιλῆας.9 delta.877 δειλὸν ὁ πλοῦτοσ· παρόσον οἱ πλούσιοι τὰς οἰκίας ἀσφαλίζονται καὶ κύνας τρέφουσι καὶ πολλὰς αὑτῶν ποιοῦνται φυλακάς. delta.878 δωριάζειν· τὸ παραφαίνειν καὶ παραγυμνοῦν πολὺ τοῦ σώματος· αἱ γὰρ κατὰ Πελοπόννησον κόραι διημέρευον ἄζωστοι καὶ ἀχίτωνες, ἱμάτιον μόνον ἐπὶ θάτερα ἐπιπεπορπημέναι.

epsilon.10.20 9Ἐπώνυμοι: διττοί εἰσιν οἱ ἐπώνυμοι· οἱ μὲν δέκα ἀριθμὸν, ἀφ' ὧν αἱ φυλαί· ἕτεροι δὲ δύο· καὶ τοῖς μὲν, ἀφ' ὧν αἱ ἡλικίαι προσαγορεύονται τῶν πο λιτῶν καθ' ἕκαστον ἔτος· ἀπὸ ιηʹ ἔτους μέχρι ξʹ. 9Ἐπώνυμοι: οἱ κατ' ἀρετὴν διαπρέποντες, ἀστοὶ καὶ ξένοι, χαλκαῖς εἰκόσιν ἐτιμῶντο· ὑφ' ὧν ἐνίων καὶ epsilon.11 ταῖς φυλαῖς ἐτέθη ὀνόματα· φασὶ δὲ ἐκεῖθεν πρῶ τον δόξαι τὰς φυλὰς ἐξηγήσασθαι· ἀπορούντων γὰρ αὐτῶν ὄνομα ταῖς φυλαῖς θέσθαι, ἀπὸ τῶν ἐνδοξο τάτων τοῦτο ποιῆσαι· καὶ ἕκαστον ὀνόματα ἴδια γραψάμενον κληρῶσαι· παρὰ οὖν τὰς εἰκόνας τῶν ἐπωνύμων τούτων εἰσηγοῦντο τοὺς νόμους πρὶν ἢ γενέσθαι κυρίους· ἵν' ἐντυγχάνοντες αὐτοῖς οἱ βου λόμενοι κατηγοροῖεν. 9Ἐπωπτευκότων: οἱ μυηθέντες ἐν Ἐλευσῖνι ἐν τηῖ δευτέραι μυήσει ἐποπτεύειν λέγονται. 9Ἐπώχετο: ἐπεπορεύετο. 9Ἐραῖ9: ἐπιθυμεῖ. 9Ἐρανεμπόλοισ: τοῖς ἐκ τῶν ἐράνων ἐμπολῶσιν ἀπὸ τῶν ἀρχῶν. 9Ἐρανέμπολοι: ἀπὸ τῶν ἐράνων βιοῦντες. 9Ἐργάτησ: φιλεργός. 9Ἐργασείειν: ἐργαστικῶς ἔχειν. 9Ἔρανα: δῶρα. 9Ἔρανον: ἐκ συνεισφορᾶς δῶρον. 9Ἔρανοσ: ἐντολή· εἰσφορά· ἢ συλλογή· ἢ σπουδαιό τερον [....]. 9Ἐρανίσασ: ∆ημοσθένης· ἀντὶ τοῦ ἔρανον αἰτήσας· ἐρανιστὴς μέντοι κυρίως ἐστὶν ὁ τοῦ ἐράνου μετέ χων· καὶ τὴν φορὰν, ἣν ἑκάστου μηνὸς ἔδει κατα βάλλειν, εἰσφέρων. epsilon.12 9Ἐρανιστάσ: ὡς ἡμεῖς καλοῦσιν· Ἀριστοφάνης Ὁλ κάσιν· πρώην ἐρανιστὰς ἑστιῶν ἥψησ' ἔτνος. 9Ἐρανίσαι: τὸ λαβεῖν ἔρανον καὶ συλλέξαι παρά τινος. 9Ἐρανιῶν: ἐρανισθησόμενος. 9Ἐραστριᾶν καὶ ἐρωτίζειν λέγουσιν. 9Ἐρατειχεύειν: στρατεύεσθαι. 9Ἐργάνη: ἡ Ἀθηνᾶ παρὰ τὸ τῶν ἔργων ἐπιστατεῖν· ταύτης εὑραμένης τὰς τέχνας. 9Ἐργαστίτερον λέγουσιν. 9Ἔργα νέων: παροιμία τίς ἐστιν· οὕτως προσαγορευο μένη· Ἔργα νέων, βουλαὶ δὲ μέσων, εὐχαὶ δὲ γερόν των. 9Ἐργίσκη· τῆς Θράκης ἐστὶν ἀπὸ Ἐργίσκου τοῦ Ποσειδῶνος καὶ Ἄβας νύμφης. 9Ἐργοκλῆς καὶ Ἐργόφιλοσ: στρατηγοὶ Ἀθηναίων.9Ἔργον εἰπεῖν: χαλεπὸν εἰπεῖν. 9Ἐργολαβῆσαι λέγουσιν. 9Ἔργον: ὁ μισθός· καὶ λαβεῖν ἔργον· τὸ μισθῶσαι ἑαυτόν. 9Ἐργολάβοι: οἱ προϊστάμενοι τινῶν. 9Ἐρεβίνθινος ∆ιόνυσοσ: ἀντὶ τοῦ ζωμός· παροιμία· τάττεται δὲ αὕτη ἐπὶ τῶν ἀφορμὰς τῶν εἴτε χρησ τῶν, εἴτε μοχθηρῶν ἐκβάσεων παρεχομένων. epsilon.13 9Ἐρέβινθοσ: αἰδοῖον. 9Ἐρείδειν: τὸ ἐσθίειν σφοδρῶς· ἢ ἄλλο τι ἐνεργεῖν συντόνως· Ταγηνισταῖς· Ἐρείδετον, κἀγὼ κατό πιν σφῶν ἕψομαι. 9Ἔρεσθαι: ἐρωτῆσαι· πυθέσθαι. 9Ἐρέσσειν: συντόνως ἐσθίειν· ἀπὸ τῶν ἐρεσσόντων. 9Ἐρεσχηλεῖν: πολὺ παρὰ Πλάτωνι τωῖ φιλοσόφωι καὶ παρὰ Ἴωσιν· γέγονε δὲ ἀπὸ τοῦ ἐρᾶν καὶ ἀπὸ τῆς λέσχης. 9Ἐρεσχηλοῦντα: σκώπτοντα καὶ χλευάζοντα· καὶ οἷον ἐρίζοντα. 9Ἐρετρικὸς κατάλογοσ: ἐπὶ ∆ιφίλου ἄρχοντος ἔ γραψαν ψήφισμα τοὺς ὁμήρους καταλέξαι ἐξ Ἐρετριατῶν πλουσιωτάτων. 9Ἐρεφθείσ: ἐπιστεγάσας. 9Ἐρήμη δίκη: ὅτ' ἂν μὴ ἀπαντήσας ὁ διωκόμενος ἐπὶ τὴν κρίσιν καταδιαιτηθηῖ. 9Ἐρήμην ἁλῶναι: 9Ἔρημον ἐμβλέπειν: ἀκίνητον καὶ νωθρόν· οἷον ὅτ' ἂν εἰς ἐρημίαν ἢ πέλαγος μέγα καὶ ἀχανὲς βλέπω μεν· Ἀριστοφάνης Πολυίδω. 9Ἔριθοσ: ἡ μισθοῦ ἔρια ἐργαζομένη. 9Ἐρείκη: εἶδος φυτοῦ. 9Ἐρικτῶν: τῶν διχερικτῶν πυρῶν καὶ μὴ εἰς ἄλευρα ἀληλεσμένων· ἀλλ' ὥστε δύο ἐξ ἑνὸς γεγονέναι· τοῦτο λέγουσιν ἐρικτόν. epsilon.14 9Ἐρινάζειν: ὀλύνθους περιάπτειν ταῖς ἡμέραις συκαῖς ἀπὸ τῶν ἐρινεῶν καὶ ἀγρίων συκῶν· ἐξ ὧν οἱ λεγόμενοι ψῆνες μετεισέρχονται εἰς τὸν τῶν ἡμέρων συκῶν καρπὸν καὶ κρατύνουσιν αὐτόν· ὥστε μὴ ἀπορρυῆναι τῶν δένδρων. 9Ἐριούνιον πάρον: τὸν χθόνιον. 9Ἐρίπναι· αἱ ἀπερρωγυῖαι πέτραι. 9Ἐρικνωμένον: 9Ἐρίωι στέψαντεσ: ἀντὶ τοῦ στέμμα περιθέντες· Πλά των Πολιτείας ΐ. 9Ἐρκάνη: φραγμός. 9Ἔρκεσι: δικτύοις. 9Ἔρκη: πλεκτά τινα ἐκ τριχῶν οἱ κωμικοὶ οἱ πα λαιοὶ καλοῦσιν. 9Ἔρκειοσ: γενναῖος· λέγεται δὲ καὶ Ζεύς. 9Ἔρρειν: ἰέναι. 9Ἐρκείου ∆ιόσ: ἔρκον Ἀθηναῖοι τὸν οἶκον ἐκάλουν· τὸν οὖν φύλακα τοῦ οἴκου ἱδρυσάμενοι, Ἔρκειον ∆ία καλοῦσιν. 9Ἔρκειος Ζεύσ: ωἷ βωμοὶ ἐντὸς ἔρκους ἐν τηῖ αὐληῖ ἵδρυνται· τὸν γὰρ περίβολον ἔρκος ἔλεγον· μετῆν δὲ τῆς πολιτείας οἷς εἴη Ζεὺς Ἔρκειος. 9Ἐρκόπεζα· τὰ περιτεθειμένα ἀκανθώδη ξύλα πρὸς τὸ μὴ ὑπερβαίνειν δύνασθαι. epsilon.15 9Ἑρμάν: ὕφαλος πέτρα· Ἀντιφῶν καὶ Ἀνακρέων καὶ Ἀριστοφάνης. 9Ἑρμαῖ9: Μενεκλῆς ἢ Καλλικράτης ἐν τωῖ περὶ Ἀθηναίων γράφει ταυτί· ἀπὸ γὰρ τῆς ποικίλης καὶ τῆς τοῦ βασιλέως στοᾶς εἰσὶν οἱ Ἑρμαῖ καλούμενοι· ἐκαλοῦντο δέ τινες καὶ Ἱππάρχειοι Ἑρμαῖ ἀπὸ Ἱππάρχου τοῦ Πεισιστράτου. 9Ἕρμαιον: τὸ ἀπροσδόκητον κέρδος· ἀπὸ τῶν ἐν ταῖς ὁδοῖς τιθεμένων ἀπαρχῶν· ἃς οἱ ὁδοιπόροι κατεσ θίουσιν. 9Ἑρμαφρόδιτοσ: ἢ τὸν ἀμφότερα ἔχοντα τὰ μόρια, ἀρρένων καὶ θηλειῶν, φασίν· ἢ τὸν αἰσχρῶς καὶ ποιοῦντα καὶ πάσχοντα. 9Ἑρμῆς τρικέφαλοσ: 9Ἑρμῆς στροφεύσ: ὁ παρὰ ταῖς θύραις ἱδρυμένος· ἀπὸ τοῦ στροφέως τῆς θύρας. 9Ἑρμῆς τετρακέφαλοσ: ἐν Κεραμεικωῖ Τελεσαρχί δου ἔργον. 9Ἑρμῆς ὁ πρὸς τηῖ πυλίδι: Φιλόχορος λέγει ὡς οἱ ἐννέα ἄρχοντες ταῖς φυλαῖς ἀνέθεσαν Ἑρμῆν παρὰ τὸν πυλῶνα. 9Ἑρμείασ: ὄνομα κύριον· ὁ εὐνοῦχος ὁ τρίπρατος· οἰ κείως δὲ διέκειτο πρὸς Ἀριστοτέλην· καὶ τὴν θετὴν αὐτοῦ θυγατέρα ἔδωκε τωῖ φιλοσόφωι. epsilon.16 9Ἑρμῆσ: πόσεως εἶδος· ὡς ἀγαθοῦ δαίμονος καὶ ∆ιὸς σωτῆρος. 9Ἕρμιοι καὶ ἐξ Ἑρμοῦ9: τῆς Ἀκαμαντίδος φυλῆς.9Ἑρμιόνη: χωρίον ἄσυλον· ἢ πόλις ἡ ἐν Πελοπον νήσω ἔχουσα ἱερὰ ∆ήμητρος καὶ Περσεφόνης ἄσυλα. 9Ἑρμοκοπίδαι: οἱ τῶν Ἑρμῶν τοὺς τραχήλους καὶ τὰ αἰδοῖα ἀποκόψαντες· φασὶ δὲ Ἀλκιβιάδην συμ πράττοντα Κορινθίοις τοῦτο πρᾶξαι. 9Ἑρμοκοπίδαι: οὕτως ἐκλήθησαν οἱ τῆς περικοπῆς τῶν Ἑρμῶν (αἴτιοι)· οὕτως Ἀριστοφάνης. 9Ἑρμοῦ κλῆροσ: ὁ πρῶτος ἀνελκόμενος· εἰώθεσαν γὰρ κατὰ τιμὴν τοῦ θεοῦ φύλλον ἐμβάλλειν ἐλαίας καὶ πρῶτον ἀνέλκειν τοῦτον· ἐλάγχανε δὲ ὁ μετὰ τοῦτον. 9Ἕρμοσ: δῆμος ἐστὶ τῆς Ἀκαμαντίδος· ∆ιονύσιος δὲ οὐδετέρως λέγει τὸ Ἕρμος ὡς ἔρκος. 9Ἑρμώνιος χάρισ: ἡ κατὰ ἀνάγκην διδομένη. 9Ἐρόμενοσ: ἐρωτῶν. 9Ἐροιάδαι: οἱ Ἐροιάδαι δῆμος ἐστὶ τῆς Ἱπποθοωντί δος φυλῆς. 9Ἕρπει: τηῖ κοιλία βαδίζει. 9Ἑρπήνη: πάθος ἐστὶ χαλεπὸν, ἀπὸ τοῦ ἕρπειν καθ' ὅλου τοῦ σώματος· ἤτοι ὑπονέμεσθαι. 9Ἑρπύζων: ἐκ μεταφορᾶς βαδίζων. epsilon.17 9Ἔρρε: φθείρου· ἀπαλλάττου. 9Ἔρρει: κατέπιπτεν. 9Ἔρρειν: φθείρεσθαι. 9Ἐρρέτω: οἰμωζέτω· φευγέτω. 9Ἔρρηκε: φθείρεται. 9Ἐρρήσετε: φθερεῖσθε· καὶ ἐρρήσας, φθαρείς. 9Ἐρρηνοβοσκόσ: ὁ προβατοβοσκὸς ἐν Τυροῖ βʹ Σοφο κλέους· ἴσως ἀπὸ τοῦ ἄρην. 9Ἐρρήσεισ: μετὰ βίας εἰσελεύσηι. 9Ἐρρήσαντο: ἐψηφίσαντο. 9Ἔρριον: εἰς φθοράν· Εὐριπίδης. 9Ἔρριον: τάχιον. 9Ἐρριπίζετο: ηὔξετο· ἀντὶ τοῦ ἐνεκαίετο· κυρίως γὰρ ἐπὶ πυρὸς λέγεται. 9Ἐρρόντων: φθειρέσθωσαν. 9Ἐρρώγασιν: ἐσχίσθησαν. 9Ἐρρωγότεσ: διεσπασμένοι. 9Ἔρρων: μετὰ φθορᾶς παραγενόμενος ἢ πορευόμενος. 9Ἐρρωπίζομεν: σύμμικτα καὶ συμπεφυρμένα ἐποιοῦ μεν· ῥῶπος γὰρ ὁ ποικίλος καὶ λεπτὸς φόρτος. 9Ἐρρώσαντο: ἐπωρώθησαν. 9Ἐρρῶσθαι φράσασ: οἰμώζειν εἰπών· κατεγνωκώς. 9Ἐρσήεισ: πρόσφατος· ἐνυγρός τε καὶ ἀμόλυντος. 9Ἐρσήεντα: δροσώδη καὶ ἁπαλόν· νεαρόν. 9Ἐρυγγάνειν: ὃ ἡμεῖς ἐρεύγεσθαι. epsilon.18 9Ἐρυθαίνει: πυρρὸν ποιεῖ· ὅθεν καὶ ἐρύθημα, ἡ ῥίζα ἡ λεγομένη ἐρυθρόδανον. 9Ἐρυθραῖοι: οἱ ἀπὸ πόλεως τῆς ἐν Ἰωνίαι Ἐρυθρᾶς καλουμένης. 9Ἔρυμα: φύλαγμα καὶ τεῖχος. 9Ἐρυμνήν: ἠσφαλισμένην. 9Ἐρυσίβη: θηρίδιόν τι ἐν τῶ σίτω γινόμενον· ὃ λυμαίνεται τὸν καρπόν· τινὲς νόσον ἐπιγινομένην τοῖς σπέρμασιν· ἢ ἡ κονιορτώδης φθορὰ τοῦ σίτου. 9Ἔρυσμον: λάχανον οὗ τὸ σπέρμα τρίβουσαι πίνουσιν αἱ κύουσαι γυναῖκες. 9Ἔρυσοσ: σπυρίς. 9Ἐρύσταζεν: εἷλκεν. 9Ἐρύσιμον: ἑλκύσιμον. 9Ἔρυφον: οὐκ ἐρρόφησα. 9Ἑρχθέντα: ὕδατι ἀποπνιγέντα. 9Ἐρχιάδαι: Ἐρχία δῆμος τῆς Ἀττικῆς.9Ἐρωδιόσ: ὀρνέου εἶδος. 9Ἐρώμεθα: ἐρωτήσωμεν. 9Ἔρωμαί σε: ἐρωτήσω σε. 9Ἐρῶν: ἐφιέμενος· ἐπιθυμῶν. 9Ἐσάλευε καὶ ἀπεσάλευε: τοῦτο καὶ ἐπὶ νεῶν λέγεται καὶ ἐπὶ ἀνθρώπων· ἐπὶ μὲν πλοίων, ὡς ∆ίων ἐν Ῥωμαϊκοῖς· ὀλίγα μὲν γὰρ καὶ τὰ κουφότατα τῶν πλοίων πρὸς τηῖ γηῖ ὥρμει· τὰ δὲ δὴ πλείω καὶ epsilon.19 μείζω μετέωρα διὰ τὰ τενάγη ἀπεσάλευεν· ἐπὶ δὲ ἀνθρώπων, ὡς τὸ, ἐφ' ἑνὶ δὲ τῶν παίδων ἀπεσάλευε· σημαίνει δὲ (ἡ λέξις τὸ, τὰς ἐλπίδας ἐπὶ τούτωι εἶχεν.) 9Ἔσβη: ἐσβέσθη· ἐπαύσατο. 9Ἐσδραμύλιξον: εἴσδραμε. 9Ἐσέφθην: τὸ ἐσεβάσθην· Σοφοκλῆς. 9Ἐσθήματα: ἱμάτια. 9Ἐσθλά9: ἀγαθά. 9Ἔσθοντεσ: ἐσθίοντες. 9Ἔσθοσ: ἱμάτιον. 9Ἔσθ' ὅτε: ἔστιν ὅτε. 9Ἐσίνοντο: ἐβλάπτοντο. 9Ἔσκαλεν: ἐσκάλευεν· ἐσάλευεν· ἠρεύνα. 9Ἐσκήνησαν: ἀντὶ τοῦ ωἴκησαν. 9Ἐσκληκότα: προσλιπαροῦντα· προσεσκληκότα· μετ ῆκται δὲ ἀπὸ τῶν προσξηραινομένων. 9Ἐσκοπεῖτο: ἀνεσκόπει. 9Ἐσκοπίαζε: περιέβλεπεν. 9Ἐσκοροδισμένοσ: παρωξυμμένος· ἀπὸ τῶν σκορόδων· μεταφορὰ δὲ ἀπὸ τῶν ἀλεκτρυόνων τῶν διὰ τὴν νόσον χριομένων σκόροδα. 9Ἐς κόρακασ: εἰς τὸ σκότος· εἰς ὄλεθρον. 9Ἐς κόρακασ: Βοιωτοῖς ὁ θεὸς ἔχρησεν, ὅπου ἂν λευκοὶ κόρακες ὀφθῶσιν, ἐκεῖ κατοικεῖν· περὶ δὲ τὸν epsilon.20 Παγασιτικὸν κόλπον ὑπὸ παίδων ἀκάκων γυψω θέντας κόρακας ἰδόντες περιπετομένους· τοῦ Ἀπόλ λωνος ωἴκησαν χωρίον κόρακας· ὕστερον δὲ Αἰολεῖς ἐκβαλόντες αὐτοὺς, τοὺς φυγαδευομένους εἰς αὐτὸ ἔπεμπον· οἱ δὲ, ὡς τοῦ ζώου ἀναιδοῦς καὶ δυνατικοῦ τῶν ἀνθρώπων ὄντος· Ἀριστοτέλης δέ φησι· λοιμοῦ κατασχόντος καὶ κοράκων πολλῶν γενομένων, τοὺς ἀνθρώπους θηρεύοντας αὐτοὺς καὶ περικαθαίροντας, ἐᾶν ζῶντας· καὶ ἐπιλέγειν τῶ λοιμωῖ, φεῦγ' ἐς κόρακας· ὁ δὲ Αἴσωπος μυθικῶς· κολοιὸν μέγαν νομίσαντα τοῖς κόραξιν ἴσον εἶναι, πρὸς αὐτοὺς πορευθῆναι· ἡττηθέντα δὲ, πάλιν εἰς τοὺς κολοιοὺς ὑποστρέψαι· τοὺς δὲ ἀγανακτήσαντας, παίειν αὐτὸν λέγοντας· φεῦγ' ἐς κόρακας· Ἀριστείδης δὲ ἀποδί δωσι διὰ τὸ ἐν τραχέσι τόποις καὶ κρημνωδέσι νεοσσοποιεῖσθαι, λέγειν ἡμᾶς· φεῦγ' ἐς κόρακας. 9Ἔσμα: Ἀριστοτέλης· ὅπερ Θεόφραστος μίσχον· ἔστι δὲ ὁ αὐχὴν τοῦ καρποῦ τῶν ἀκροδρύων. 9Ἐσμόσ: πληθύς· ὄχλος· κυρίως τῶν μελισσῶν· παρὰ τὸ ἅμα πετομένας ἴεσθαι. 9Ἐσμυρνισμένον: σμύρνηι ἐπεστυμμένον· μύρον γὰρ παρὰ τὸ τηῖ μοίραι συνέψεσθαι. 9Ἐς ὀλβίαν: ὡς εἰς μακαρίαν· τὸ εἰς Αἵδου. 9Ἐς ὀψιγόνουσ: τοὺς μετὰ ταῦτα. 9Ἐσπάριζεν: οὐκ ἐσκάριζεν. 9Ἐσπάθα: σπάθη ὕφαινεν ἢ διέφθειρε τὰ οἰκεῖα. epsilon.21 9Ἐσπαθημένοσ: πεπυκνωμένος· ἀπὸ τῶν κατακρου ουσῶν σπαθῶν τὴν κρόκην. 9Ἐσπαθᾶτο: ∆ημοσθένης ἐν τωῖ κατ' Αἰσχίνου· ἀντὶ τοῦ ἀπώλλυτο· παρὰ τὴν σπάθην· ἢ τὸ ἐρρίπτετο· ἢ διεκόπτετο· ἢ ἀντὶ τοῦ συνετίθετο, ἀπὸ τῆς τῶν ὑφαντῶν σπάθης, ἥτις συντίθησι τὰ ὑφαινόμενα. 9Ἑσπέραν λέγουσι τὴν τοῦ ἡλίου δύσιν· καὶ ἀφ' ἑσπέρας· οὐκ ἀφ' ἑσπέρου. 9Ἕσπερον κέλευθον: ἑσπέριον· ἐπὶ δυσμὰς ὁδόν. 9Ἑσπέται: εἰπεῖν ποιήσαντες. 9Ἔσταλκεν: ἐμείωσεν. 9Ἐσταθευμένον: τὸ κεχλιασμένον τῶ πυρί· καὶ σταθεῦσαι διὰ τοῦ ˉθ· οὐχὶ στατεῦσαι. 9Ἔστ' ἄν: ἕως ἄν. 9Ἐστηλιτευμένον: ἀναγεγραμμένον. 9Ἐστῆξι: τὸ μέλλον λέγουσι· καὶ ἔστηξε καὶ τὰ ὅμοια οὕτως. 9Ἑστιᾶν: τρέφειν· καὶ ἑστιᾶσθαι· τρέφεσθαι· εὐω χεῖσθαι. 9Ἑστία: δίαιτα· οἴκησις· βωμός· χυτρόπους· ἐσχάρα. 9Ἑστιατόρια: ἑστίασις. 9Ἑστιάτωρ: ὁ εἰς εὐωχίαν καὶ εὐφροσύνην καλῶν· δαιτυμόνες δὲ οἱ ἀριστηταί. 9Ἑστία θύομεν: ἀφ' ὧν οὐκ ἔξεστι μεταδοῦναι οὐδὲ ἐξενεγκεῖν· ἢ ἐφ' ὧν οὐκ ἐκφέρεται ἀπὸ τῆς θυσίας. 9Ἐς τί ἔτι: μέχρι τινος. 9Ἔστιν: ἡ πρώτη ὀξεῖα ἐπειδ' ἂν ἀποφαινώμεθα αὐτοὶ epsilon.22 περὶ τοῦ ὑπάρχειν τί· Ἔστι πόλις Ἐφύρη· ὅτ' ἂν δὲ πρὸς ἐρώτησιν ἀποκρινώμεθα, τὴν ὑστέραν ὀξυ τονητέον. 9Ἑστιῶν: ἀριστοποιῶν. 9Ἐστόμφασεν: ἠλαζονεύσατο· ἢ σπάθη καθύφηναν· ἀντὶ τοῦ διέφθειραν τὰ ἐν τηῖ οἰκίαι. 9Ἐς τὸν λιμένα: ὅτ' ἂν γὰρ ὁρῶνται ἀπὸ τῆς πόλεως σφοδρότερον ἐρέσσουσιν· ὅθεν παροιμία κατὰ τὸ ἐλλιπές· Ἀττικὸς ἐς τὸν λιμένα· λείπει γὰρ ἰσχυρός. 9Ἐστρωμνημένοσ: ὁ ἐν τηῖ στρωμνηῖ μένων. 9Ἐστορέσθη: ἐστρώθη· ὡμαλίσθη. 9Ἐσφάλιζεν: ἠσφάλισεν· ἔσφηλεν· ἔδησεν· οὕτω καὶ τὸ πέδαις δῆσαι, πεδῆσαι. 9Ἐσφηκωμένον: ἐσφιγμένον· ἀπὸ τῶν σφηκῶν· οἱ κατὰ μέσον εἰσὶν ἐσφιγμένοι· ἔνθεν καὶ ὁ σφήν· Σοφοκλῆς Αἰθίοψι τοὺς ἐσφιγμένους μύρμηκας τηῖ σαρκώσει· Τετράπτεροι γὰρ νῶτον ἐν δεσμώ μασι Σφηκοι κελαινόρινες· Ὅμηρος· χρυσωῖ τε καὶ ἀργύρω ἐσφήκωντο. 9Ἔσφηλε: κατέβαλε. 9Ἐς φοινικίδας καταξάναι· αἱματόρρυτον ποιῆσαι· οἱ δὲ ὅτι εἰς φοινικίδα κατέξαινον τὰ ἔρια· οἱ δὲ ὅτ οἱ Λάκωνες ἐν φοινικίσι παρετάττοντο. epsilon.23 9Ἐς Φρεάτου9: Φρέατος τόπος τῆς Ἀττικῆς· ἐν ωἷ ἐδίκαζον περὶ φόνου. 9Ἐσχάρα: ἡ ἐπὶ γῆς ἑστία στρογγυλοειδής· ἀφ' ἧς ἐσχάρας λέγομεν καὶ τὰ κοῖλα καὶ περιφερῆ ἕλκη· ὁ δὲ βωμὸς, τὸ ἐν ὕψει ἐστὶ πρὸς θυσίαν οἰκο δόμημα. 9Ἐσχάρα: ἐσχάραν φησὶ καλεῖσθαι Λυκοῦργος καὶ Ἀμμώνιος τὴν μὴ ἔχουσαν ὕψος, ἀλλ' ἐπὶ γῆς ἱδρυμένην· ἢ κοίλην· παρὸ καὶ τοὺς ἰατροὺς τὰ ἐν σώματι κοῖλα ἕλκη ἐσχάρας καλεῖν. 9Ἐσχάραι πυρόσ: ἐπὶ ἐδάφους ἀνθρακιαί. 9Ἐσχάρασ: τὰ τῶν γυναικῶν αἰδοῖα. 9Ἐσχάριον: θυμιατήριον κοῖλον. 9Ἐσχαρίτην: ψωμίον ἀπὸ κλιβάνου. 9Ἐσχάτη ἀδικία: ἄκρα τὲ καὶ τελεία. 9Ἐσχατιά9: τὰ πρὸς τοῖς τέρμασι τῶν χωρίων ἐσ χατιὰς ἔλεγον· οἷς γειτνιᾶ, εἴτε ὄρος, εἴτε θάλασσα. 9Ἐσχατίαν: ἔσχατον τόπον γῆς· ἢ τὰ νομὰς ἔχοντα χωρία, ὡς καὶ Ἀριστοτέλης ἐν τωῖ ηʹ περὶ τῆς Πολιτείας. 9Ἔσχατος Μυσῶν: Ἕλλησι λοιμωῖ κρατουμένοις ὁ θεὸς ἔχρησεν ἐπὶ τὸν ἔσχατον Μυσῶν πλεῖν· οἱ δὲ τὸ μὲν πρῶτον ἠπόρουν· αὖθις δὲ τὴν Αἰολίδα παρὰ τοῖς ἐσχάτοις τῆς Μυσίας εὗρον· ἔνιοι τὴν παροιμίαν ἔκ τινος χρησμοῦ λέγουσι Τηλέφω μαν epsilon.24 τευομένω γεγονέναι περὶ γονέων, ἐπί τινας τόπους ἐλθὼν, εὕροι τοὺς γονεῖς· τὸν δὲ θεὸν προστάξαι πλεῖν ἐπὶ τὸν ἔσχατον Μυσῶν· ἀφικόμενον δὲ εἰς Τευθρανίαν, νέμεσθαι γὰρ ταῦτα τὰ χωρία Μυσοὺς, ἐπιτυχεῖν τηῖ μητρὶ αὐτοῦ· τάττεται ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν δυσχερῆ ἐπιτασσομένων. 9Ἔσχε: κατέπαυσε. 9Ἐσχεδίαζον: ἡτοίμαζον. 9Ἐσχάτωσ: ἄκρως· Μένανδρος· φοβοῦμαί σ' ἐσ χάτως. 9Ἔσχεν: ἐπέσχε· Μένανδρος. 9Ἔσχετο: ἐπεσχέθη. 9Ἐτεοβουτάδαι: γένος πολὺ, λαμπρόν· ἀπὸ Βούτου· ἀφ' οὗ ἱερεῖς καθίστανται Ἀθήνηισιν. 9Ἐτεοβουτίδαι: γένος Ἀθηναίοις· οἷον οἱ ἀληθῶς ἀπὸ Βούτου γεγονότες· ἐκ δὲ τούτων καθίστατο ἡ ἱερεία τῆς Πολιάδος· καθαρῶς δὲ ἦν Ἀττικὸν τὸ γένος καὶ γνήσιον· τὸ γὰρ ἐτεὸν τὸ ἀληθὲς δηλοῖ. 9Ἑτερομόλιος δίκη: εἰς ἣν ἀντίδικοι οὐκ ἦλθον. 9Ἔτειρε: κατεπόνησε. 9Ἐτεόν: ἀληθῶς. ετια: 9Ἑταίρας Ἀφροδίτης ἱερὸν Ἀθήνηισιν· ἀπὸ τοῦ συνά γειν ἑταίρους καὶ ἑταίρας. 9Ἑταίρα: φίλη· πόρνη. 9Ἑταιρικόσ: ὁ εἰς ἑταίρας καταφερής. epsilon.25 9Ἑταιρίστριαι: γυναῖκες φιλίας κτώμεναι. 9Ἑταιριζομένη: ἐρεθιζομένη· προσκνωμένη. 9Ἑταιρισάμενοσ: συνεργήσας. 9Ἑταιρία: ἰδίως ἐπὶ τῆς ἑταιρήσεως τούνομα τέταχεν Ἀνδοκίδης. 9Ἑταιρήσασ: πορνεύσας. 9Ἑταιρίστριαι: αἱ καλούμεναι τριβάδες. 9Ἑταιρῶν ἀνθίνων: νόμος Ἀθήνηισι τὰς ἑταίρας ἄνθινα φορεῖν. 9Ἕταισ: ἑταίροις. 9Ἑταιρεῖν: καὶ ἐπὶ τοῦ φιλονεικεῖν. 9Ἑτερότοιχα: ἀσύμφωνα. 9Ἐτέλει: ἐτέτακτο. 9Ἐτελέσθησαν: ἐμιάνθησαν· μετέσχον τῆς μιαρᾶς συνουσίας. 9Ἐτέλεσε: κατήνυσε· Θουκυδίδης· ἐς Φάρσαλον ἐτέλεσεν. 9Ἑτεραλκέα: ἑτεροκλινῆ. 9Ἑτεροιούμενοι: ἀλλοιούμενοι. 9Ἑτεροῖον: ἀλλοῖον. 9Ἕτεροσ: Φερεκράτης ἐπὶ πολλῶν. 9Ἕτεροσ: ἐπὶ δυεῖν λέγουσιν. 9Ἑτερόγναθοσ: ἀπειθής· ἢ ὁ ἄπληστος καὶ ἀμφοτέραις ταῖς γνάθοις ἐσθίων. 9Ἑτερομάσχαλοσ: χιτὼν δουλικὸς, ἣν ἐξωμίδα λέ γουσιν. epsilon.26 9Ἑτερόφθαλμοσ: ὁ ἐν Λοκροῖς νομοθετήσας· ∆ημο σθένης ἐν τῶ κατὰ Τιμοκράτους. 9Ἑτέρωθι: ἐν ἑτέρω τόπω. 9Ἑτέρωσέ ποι: ἐφ' ἕτερον τόπον. 9Ἑτερόπλουν λέγουσι καὶ ἀμφοτερόπλουν. 9Ἑτερόφθαλμοσ: οὕτως λέγουσιν, οὐ μονόφθαλμος. 9Ἑτέρωσε: ἀλλαχόσε. 9Ἔτειον: ἐνιαύσιον· ἐπέτειον δὲ τὸ μὴ μόνιμον, ἀλλὰ πρὸς ἐνιαυτὸν ἀκμάζον. 9Ἔτλησ: ὑπέμεινας. 9Ἔτνοσ: εἶδος ὀσπρίου. 9Ἔτνα: τῶν ὀσπρίων τὸν χυλόν. 9Ἔτνοσ: ἕψημα. 9Ἐτνήρυσιν: λέγουσι δὲ καὶ ζωμήρυσιν· Ἀριστοφάνης Ἀχαρνεῦσιν· Ὦ μῆτερ, ἀνάδος δεῦρο τὴν ἐτνή ρυσιν. 9Ἐτησίαι: οἱ ἀπὸ Βορέου ψυχροῦ πνέοντες ἄνεμοι. 9Ἐτήσιοι: πρόσκαιροι· Ἐτήσιοι γὰρ πρόσιτ' ἀεὶ πρὸς τὴν τέχνην· Κρατῖνος ∆ηλιάσιν. 9Ἐτιθήνευσεν: οὐκ ἐτρόφησεν. 9Ἔτοσ: μάτην. 9Ἐτόπασεν: ὑπενόησεν· ἐνόμισεν. 9Ἐτραγώδουν: ἐχόρευον. 9Ἐτρύχωσεν: ἐξέτριψεν. 9Ἐτύγχανεν: ἔτυχεν. 9Ἐττημένα: σεσησμένα· Φερεκράτης. epsilon.27 εὐαγέσ: ἁγνόν· εὐσεβές· ὅσιον· θειότατον. εὐάγωγον: εὐχερές. εὐάγωγον: εὐθήρατον· εὔληπτον. εὐαγωγία: εὐπαιδευσία. εὐαγγέλειν ὑφ' ἓν λέγουσι καὶ καταγγέλλειν. εὐαγήσ: μεταφορικῶς κύκλος. εὐάγκαλον: εὐβάστακτον. εὐαγόρασ: ὄνομα κύριον. εὐαίων: ὄνομα κύριον. εὐανδρία: ∆είναρχος· εὐανδρίας ἀγὼν ἤγετο. εὐάνθης γλῶσσα: εὐαλδεῖ9: εὐεξεῖ. εὐάντητοσ: εὐαπάντητος. εὐάντητοσ: εὐικέτευτος· ἄντεσθαι γὰρ τὸ ἱκετεῦσαι. εὐάντυγα: εὐάξονα. εὐαφέσ: εὐμάλακτον· εὐψηλάφητον. εὖ βεβηκότα: εὐσταθῆ. εὐβοιεῖσ: οὐκ Εὐβοεῖς. εὔβοτον: καλὰ βοσκήματα ἔχον. εὔβουλοσ: δημαγωγὸς ἦν ἐπιφανέστατος· ἕτερος δέ ἐστιν ὁ κωμικὸς, οὗ μνημονεύει Ὑπερίδης. εὖγε: καλῶς· ὁσίως· λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ εἰρωνείας πολλάκις. εὐγενέστερος Κόδρου9: τοῦ υἱοῦ Μελάνθου τοῦ Μεσση νίου· πατρὸς δὲ Μέδοντος καὶ Νείλεω· οὗτος ὁ Κόδρος ∆ωριέων ἐπιστρατευσάντων Ἀθηναίοις· epsilon.28 ἐπεὶ τοὺς ἐκ Πελοποννήσου φυγάδας ἐδέξατο· ἐν οἷς καὶ Μέλανθον· χρησμοῦ δὲ αὐτοῖς δοθέντος, αἱρήσειν τὴν πόλιν, ἐὰν ἀπόσχωνται τοῦ τῶν πολεμίων βασιλέως· νοήσας τὸν χρησμὸν, ἀναλα βὼν ὑλοτόμου ἐσθῆτα, καὶ ἐντυχὼν τοῖς φύλαξι τῶν ∆ωριέων, ἕνα ἐξ αὐτῶν ἀνεῖλε· διοργισθέντες δὲ οἱ λοιποὶ συλλαβόντες αὐτὸν ἀνεῖλον· ὡς ∆ήμων. εὐγηρότατοσ: καλὸς γέρων· ἀξιότιμος. εὐγμαοδείων: εὐχῆς ἀξίων. εὐγνώμων: τὸν εὔγνωστον λέγουσι· καὶ τὸν μὴ γι νωσκόμενον ἀγνώμονα. εὐγνωμοσύνη: εὔνοια· γνησιότης. εὐδείπνουσ: τὰς τοῖς τεθνεῶσιν ἐπιφερομένας χοάς. εὐδιάλογοσ: ὁ εὐόμιλος. εὐδαιμονία: εὐτυχία· εὐπραγία. εὔδικοσ: εἷς ἐστιν οὗτος τῶν κατασταθέντων ὑπὸ Φιλίππου κυρίων Θετταλίας ἁπάσης. εὐδίαιοσ: χειμάρρους· καὶ τὸ τρῆμα τῆς νεὼς, δι' οὗ ἡ ἀντλία ἐκρεῖ. εὐδαιμονέστατοσ: εὐτυχής· πλουσιώτατος· μακαρισ τότατος. εὔδμητον: καλῶς ωἰκοδομημένον. εὐδοκιμοῖ9: καὶ εὐδοκιμοίη· τὸ εὐκτικὸν ῥῆμα· καὶ ποιοῖ καὶ ποιοίη· καὶ τᾶλλα τὰ ὅμοια σὺν τῶ ˉη καὶ ἄνευ τούτου. εὕδοντι δ' αἱρεῖ κύρτοσ: παροιμία· καθεύδουσι γὰρ epsilon.29 καθέντες τοὺς κύρτους· παρὰ τοῦτο ἐποίησε Κρατῖ νος Ἀρχιλόχοις· Εὕδοντι δ' αἱρεῖ πρωκτός. εὗδον: ἐκάθευδον. εὐδρανήσ: εὖ δρῶσι: καλῶς ποιοῦσιν. εὖ εἰδότεσ: καλῶς γινώσκοντες. εὖεν: ἔβρεχεν. εὐέδρωσ: βεβαίως. εὔειρον: εὐέριον. εὔεικτον: εὐπειθές· καλῶς εἶκον. εὖ ἔχειν στόμα: τὸ εὐφημεῖν· οὕτως Εὔπολις. εὐεκτικῶσ: σχετικῶς. εὐεξία: εὐρωστία σώματος. εὐεπήσ: εὐερμία: εὐτυχία· ὡς δυσερμίαν ἀτυχίαν· ἐντεῦθεν καὶ τὰ ἀπὸ τῆς τύχης εὑρήματα κοινὸν Ἑρ μῆν ἔλεγον. εὐερνήσ: εὐθαλὴς βλαστός. εὐερκήσ: εὖ τετειχισμένη. εὐερνῶ9: εὐτυχῶ. εὐετηρία: εὐθηνία· εὐνομία· εἰρήνη· τὸ καλῶς δια κεῖσθαι. εὐζωΐτου9: καλῆς ζωῆς. εὔζωνοι: ἔνοπλοι· ἢ οἱ μὴ ἔχοντες φορτία. εὔζωνοσ: ἡ εὔτοκος· καλή. εὔζωρον: εὐκέραστον. εὐηθείασ: μωρίας· ἀνοίας. epsilon.30 εὐήθησ: βλάξ· ἀνόητος· ἢ ἄχρηστος τὸ ἦθος· ἢ μωρὸς εὐφήμως. εὔηθεσ: ἐπὶ τοῦ βελτίονος· καὶ Θουκυδίδης καὶ ὁ φιλόσοφος. εὐήλατον: τὸ καλῶς ἐληλασμένον. εὔειλοσ: εὐήλιος· Ἀριστοφάνης. εὐερκίασ: εὐπρεποῦς ἀσφαλείας καὶ περιφράξεως. εὐέστω: εὐθένεια· παρὰ τὸ ἑστάναι. εὐζωρότερον: ἀκρατότερον. εὐήθησ: οὐ μόνον ὁ μωρὸς καὶ ἄνους· ἀλλ' ἐσθ' ὅπη καὶ ὁ χρηστὸς, ἀπὸ τοῦ εὖ ἔχειν τὸ ἦθος. εὔηθεσ: ἐπὶ τοῦ ἀγαθοῦ· ἐν τωῖ κατὰ Τιμοκράτους λόγωι. εὐημερίαν: τὴν εὐδαιμονίαν· καὶ Ξενοφῶν ἐν τοῖς Ἑλληνικοῖς καὶ Φερεκράτης. εὐημερία· ὡς ἐν τηῖ συνηθείαι: Ἄλεξις Ὀλυνθία· Εὐημερία δέσποινα καὶ Μοῦσαι φίλαι· καὶ εὐημερή σαντος Ὑπερίδης. εὐηνέμουσ: εὐδιεινούς· καλούς· ἀχειμάστους. εὐηνιώτατα: εὐήνιος ὁ πρᾶος καὶ μέτριος καὶ μὴ ταραχώδης· ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἵππων. εὐήνιον: εὐπειθές· καλῶς ἡνιοχούμενον· ἡνία γὰρ τὰ λῶρα. εὐήνιοσ: πρᾶος· ἐπὶ μηδενὶ ἀνιώμενος· ἢ εὐπειθής· ἀπὸ τῶν ἵππων μετάγοντες. epsilon.31 εὐήνορα: τὸν ἀνδρείαν ποιοῦντα· ἐπὶ τοῦ οἴνου· ἐπὶ δὲ τοῦ χαλκοῦ, τὸν εὖ (τὸν ἄνδρα τιθέντα.) εὔηνοσ: δύο ἀναγράφουσι γεγράφθαι ἐλεγείων ποιη τάς· καὶ ἀμφοτέρους Παρίους. εὐήρεια: εὔπλοια· εὐχέρεια. εὐηρέσ: ἐπιεικές· πρᾶον. εὐήροτον: καλῶς ἠροτριασμένον. εὐήτριον: ἱμάτιον εὐυφές· ἢ τὸ ὁμαλὸν ὕφασμα. εὐῆρεσ: εὐάγωγον· ἀπὸ τῆς εἰρεσίας. εὐθέ9: λέγουσι καὶ εὐθέως· τὸ δὲ εὐθὺ, χωρὶς τοῦ ˉσ, ἐπὶ τόπου τιθέασιν. εὐθέοσ: φανεροῦ· εὐθοῦς. εὐθενεῖν: ἐν τῶ ˉε λεκτέον· οὐχὶ εὐθηνεῖν. εὖ θέσθαι: καλῶς διοικῆσαι. εὐθετῆσαι: κοσμῆσαι· συνθεῖναι. εὐθημονεῖσθαι: εὖ τίθεσθαι· ἢ συγκεῖσθαι. εὐθίασ: τῶν ἐπὶ συκοφαντίαι διαβεβλημένων ἦν ὁ Εὐθίας. εὔθικτον: εὐαφές· εὐψηλάφητον. εὔθινοσ: ἀρχὴ ἦν τίς· ἐξ ἑκάστης δὲ φυλῆς ἕνα κλη ροῦσι· τούτω δὲ δύο παρέδρους. εὔθρυπτα: ψωμοὶ οἴνω βεβρεγμένοι· οἷς ἐπιχεῖται καὶ φακή. εὐθύ9: κατευθύ· καὶ κατεναντίον· ἐπ' εὐθείας. εὐθυβόλωι: ἐξ εὐθείας βάλλοντι. epsilon.32 εὐθυγενήσ: ἴσα καὶ πρὸς τὸ εὐθὲς τεταγμένος. εὐθυγνωμίασ: ὁ μάρτυς· ὡς τὴν οἰκείαν γνώμην εὐ θείαν διὰ λόγου παριστῶν. εὐθυμοσύνη: τάξις. εὐθύδημον: ἁπλοῦν δημότην. εὐθυεπίαισ: ὀρθολογίαις. εὐθυδικία: ὅτ' ἂν εἰσάγηταί τις κριθησόμενος περὶ ὧν μηδέπω γνῶσις ἐγένετο δικαστηρίου· τοῦτο εὐθυ δικία καλεῖται· περὶ ὧν γὰρ κεκρίσθαι τίς φησὶ, περὶ τούτων παραγράφεσθαι ἐφεῖται. εὐθὺ Λυκείου9: τὸ εἰς Λύκειον· ὅθεν Ἐρατοσθένης καὶ διὰ τοῦτο ὑποπτεύει τοὺς Μεταλλεῖς· καὶ Εὐριπί δης οὐκ ὀρθῶς· Τὴν εὐθὺς Ἄργους καὶ Ἐπιδαυρίας ὁδόν. εὐθύναι: οἱ ἀπολογισμοὶ τῶν ἀρξάντων· καὶ εὔθυνοι οἱ τούτους ἀνακρίνοντες· Νόμων ιβʹ· εἰ δὲ μὴ τού τους κατευθύνειν αὐτοὺς κατευθύνοντα· καὶ μετ' ὀλίγα· διὸ δὴ δεῖ πάντως τοὺς εὐθύνους θαυμαστοὺς πᾶσαν ἀρετὴν εἶναι· ἡμεῖς τούτους λογιστὰς λέγο μεν. εὐθύνα: κυρίως ἣν εἰσάγουσιν οἱ λογισταὶ πρὸς τοὺς δόξαντας μὴ ὀρθῶς ἄρξαι τῆς πόλεως· ἢ πρεσβεῦ σαι κακῶς· καὶ τὰ δικαστήρια μὲν οἱ λογισταὶ κλη ροῦσι· κατηγορεῖ δὲ ὁ βουλόμενος· καὶ τοῖς δικασ ταῖς ἐφεῖται τιμᾶσθαι τοῖς ἁλοῦσιν. εὐθύναι: ὄνομα ἀρχῆς παρὰ Ἀθηναίοις· δέκα δὲ τὸν ἀριθμὸν ἄνδρες ἦσαν· παρ' οἷς ἐδίδοσαν οἱ πρεσ epsilon.33 βεύσαντες, ἢ ἄρξαντες, ἢ διοικήσαντές τι τῶν δη μοσίων τὰς εὐθύνας. εὐθύναι: ἐξετάσαι ὀρθῶς. εὐθύνοντασ: ὁρμῶντας. εὔθυνοσ: εὐθυντής. εὐθύνασ: δίκας· τιμωρίας. εὐθύνουσιν: ἐρωτῶσι· δίκας εἰσπράττουσιν. εὐθύωρον: ἀντὶ τοῦ κατ' εὐθεῖαν· οὕτως Ἀντιφῶν καὶ Ξενοφῶν. εὐθύορον: τόπος ἐστὶν ἐπ' εὐθείας ἔχων τὸν ὅρον. εὐθυτενίζουσα: ὀρθῶς βαδίζουσα· ἐπιτατικῶς τρέ χουσα· ὀρθῶς φρονοῦσα· ἀπταίστως ψηφιζομένη· τὸ εὐθὺ σκοποῦσα· καὶ εὐθυτενίζων, ὁ μάρτυς ὁ τὰ εὐθῆ ἀπαρέγκλητα διατηρῶν· καὶ εὔρυθμον τὴν οἰ κείαν γνώμην διὰ τῆς εὐθυλογίας παριστῶν· ἀπὸ μεταφορᾶς τῆς ἐπιτεταμένης νευρᾶς. εὐθυρήμων: ἑτοιμολόγος. εὐθὺς καὶ εὐθέωσ: ἀμφότερα Ἑλληνικά· τὸ δὲ εὐθὺ διαφέρει τούτων· οὐ γὰρ τὸ παραχρῆμα σημαίνει· ἀλλὰ τὸ ἕως καὶ εἰς· οἷον, εὐθὺ σκοποῦ· ἀκριβὲς κατ' εὐθεῖαν. εὐθύ9: σύνεγγυς σημαίνει. εὐθυωρίαν: τὴν εὐθύτητα. εὐιλατεύειν: εὐμενῆ εἶναι. εὖ ἴσθι: καλῶς γνῶθι. εὐκατάπριστοσ: εὐκατάκαυστος. epsilon.34 εὐκερματεῖν: Εὔβουλός που κέχρηται τῶ ὀνόματι. εὔκηλον: εὔκαυστον: εὔσχιστον· Ἴων ἐν Ὀμφάλην Ἐξανθρακώσας πυθμέν' εὔκηλον δρυός. εὐκλευέσ: εὔκληροσ: εὐεπίτευκτος. εὐκλεία: καὶ τὰ ὅμοια: μακρὰ ἡ τελευταία καὶ παροξύνεται· ὥσπερ καὶ Ἐρατοσθένης ἐν ιβʹ περὶ (κωμωιδίας.) εὐκληρία: εὐτυχία. εὔκολοσ: ῥάδιος καὶ οὐ συχνός· ὁ ἐναντίος τωῖ δυσ κόλω. εὐκόμιστοσ: ἐπιμελείας εὖ τετευχώς· κομιδὴ γὰρ ἡ ἐπιμέλεια· ἐπεὶ οὐ κομιδὴ κατὰ νῆα. εὔκρασ: εὔκρατος· Εὐριπ. Βροτοῖσιν εὔκρας οὐ γένοιτ' ἂν ἡδέως· ἐν Ἀντιόphi. εὐκρινήσ: συνήθως μὲν ὁ ἐξ ἀρρωστίας ὑγιάνας λέγε ται, διὰ τὸ εὖ κεκρίσθαι· οὗτοι δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ νεκροῦ τιθέασι κατὰ ἀντίφρασιν. εὐκρινέσ: εὐχερές. εὐκτάζου9: εὔχου. εὐκταῖον: εὐχῆς ἄξιον πολύτιμον· ὑγιές. εὔκυκλοσ: εὔχορος. εὐλάβησον: καὶ εὐλαβῆσαι λέγουσιν. epsilon.35 εὐλαβοῦ9: φυλάσσου. εὐλαχα: τὸ ἄροτρον παρὰ Θουκυδίδηι· ∆ώριος δὲ ἡ λέξις. εὐληματεῖ9: εὖ ἔχει λήματος καὶ ἀνδρείας. εὐλόγηκεν: ἐβλασφήμησεν. εὐλογιστίασ: εὐλογίας· εὐβουλίας. εὐμάρειαι: εὐχέρειαι. εὐμαρήσ: εὔκολος· εὐχερής. εὐμάρειαν: ῥαστώνην· εὐχέρειαν· οἱ δὲ Ἴωνες τὸ περί τινα τῶν ἀναγκαίων τοῦ σώματος ἐκκρίσεων ἀσχοληθῆναι· οἷον οὐρῆσαι· ἀποπατῆσαι. εὐμαρίδεσ: ὑποδημάτων γένος. εὐμενίδεσ: Αἰσχύλος Εὐμενίσιν εἰπὼν τὰ περὶ τὴν κρίσιν τὴν Ὀρέστου φησὶν ὡς ἡ Ἀθηνᾶ ἐπράϋνε τὰς Ἐρινύας· ὥστε μὴ χαλεπῶς ἔχειν πρὸς τὸν Ὀρέστην· Εὐμενίδας αὐτὰς ὠνόμασεν· εἰσὶ δὲ τρεῖς· Ἀληκτώ· Μέγαιρα· Τισιφόνη. εὐμεταβολώτερος κοθόρνου9: κόθορνος ὑπόδημα ἁρμό ζον δεξιῶ τὲ καὶ εὐωνύμωι ποδί· ὅθεν καὶ Θηρα μένην, τὸν ἐπὶ τῶν τριάκοντα, κόθορνον ἐκάλουν οἱ Ἀθηναῖοι· ἐπὶ τῶν συστρεφομένων οὖν συνεχῶς ἡ παροιμία κεῖται. εὐμοιρία: εὐκληρία. εὐμολπία: πολλάκις τῆς ἡμέρας τρεπόμενος· ἢ εὐ φρονίαι· ἢ εὐμενείαι. εὐμολπίδαι: πατρία Ἀθήνηισιν ἀπὸ Εὐμόλπου· ἐγέ epsilon.36 νοντο δὲ τρεῖς· ὁ μὲν ἐκ Θράκης ἐπιστρατεύσας, ὃν οὐ προσποιοῦνται οἱ Εὐμολπίδαι· ὁ δὲ Ἀπόλ λωνος καὶ Ἀστυκόμης· ὁ δὲ Μουσαίου καὶ ∆ηϊό πης. εὐμολπίδαι: γένος ἀπὸ τοῦ Θρακὸς, ὃς καὶ τὴν μύη σιν εὗρεν· ἢ ἀπὸ τοῦ Μουσαίου υἱοῦ, ὃς ἦν ἀπὸ τοῦ δευτέρου πέμπτος. εὐνάσ: κοίτας· ἢ ἀγκύρας. εὐνάσ: ἰδίως Θουκυδίδης τὰ ἐπίγεια· τὸ ἥμισυ αὐτοῖς τοῦ στρατεύματος ἐν τωῖ πρόσθεν ἦν τεταγμένον ἐπὶ ὀκτώ· τὸ δὲ ἥμισυ ἐν ταῖς εὐναῖς ἐν πλαισίωι. εὐναῖοσ: ἐγκεκρυμμένος· Σοφοκλῆς ∆όλοψιν· Εὐναῖος εἴη δραπέτιν στέγην ἔχων. εὖ νένηται: εὖ πεπλήρωται. εὐνηθέντεσ: κατακοιτασθέντες. εὐνεῖδαι: γένος Ἀθήνηισι μουσικόν· ἀπὸ Εὔνεω τοῦ Ἰάσονος καὶ Ὑψιπύλης. εὐνεῖδαι: γένος ἐστὶ παρὰ Ἀθηναίοις οὕτως ὀνομα ζόμενον· ἦσαν δὲ κιθαρωδοὶ, πρὸς τὰς ἱερουργίας παρέχοντες τὴν χρείαν. εὖνοι: οἱ εὐνοοῦντες. εὐνοίασ: φιλίας. εὐνομουμένη: εἰρηνεύουσα· εὐθηνουμένη· καλῶς δια κειμένη. εὐνούστατα: φιλίως. εὐνοῦχοσ: οὐ σπάδων ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν καλεῖται. epsilon.37 εὔογκον: οὐ τὸ μέγα· ἀλλὰ τὸ μέτριον τωῖ ὄγκω. εὔνοστοσ: θεὸς ἐπιμύλιος· ἡ δοκοῦσα ἐφορᾶν τὸ μέτρον τῶν ἀλεύρων. εὐοί· σαβοί9: μυστικὰ μέν ἐστιν ἐπιφθέγματα· φασὶ δὲ τηῖ Φρυγῶν φωνηῖ τοὺς μύστας δηλοῦν· ἀφ' οὗ καὶ ὁ Σαβάζιος ∆ιόνυσος. εὐοί· σαβοί9: ∆ημοσθένης ἐν τωῖ ὑπὲρ Κτησιφῶντος· Βακχικόν τι ἐπίφθεγμά ἐστιν. εὐορνιθίαν: Σοφοκλῆς ἐπὶ οἰωνῶν. εὐόφθαλμον: τὸ εὔοπτον. εὐοφθάλμωσ: Ἀντιφῶν· ἀντὶ τοῦ εὐπρεπῶς. εὔξεινον: ὄνομα πελάγους. εὔξοον: καλῶς ἐξεσμένον. εὐόργητοσ: πρᾶος. εὐόχοον: πλήρη· ἀπὸ τῶν ποταμῶν μετῆκται. εὖ παρασχόν· ἀντὶ τοῦ παρασχόντος· δῆλον δὲ τοῦ δαίμονος· ὅ ἐστι δωρησαμένου τὴν νίκην. εὐπάρεδρον: καλῶς παραμένον καὶ διηνεκῶς. εὐπάθεια: διάχυσις καὶ ἄνεσις τῆς ψυχῆς καὶ τρυφή. εὐπατρίδαι: οἱ αὐτόχθονες καὶ μὴ ἐπήλυδες. εὐπάριστον: εὐπαράγωγον. εὐπάρυφα: εὐκατέργαστα ἢ πλούσια. εὐπάρυφοσ: ὁ πλατεῖαν παρυφὴν, τουτέστι πορφύραν, ἔχων. εὐπατρίδαι: εὐγενεῖς. εὐπερίστατον: μωρόν· ταχέως περιτρεπόμενον. epsilon.38 εὐπετήσ: εὐχερής. εὐπετῶσ: ῥαδίως· εὐχερῶς· εὐκόλως καὶ εὐσταλῶς. εὐπινέσ: τὸ ἀφελὲς καὶ μὴ λίαν τετημελημένον· ἀλλὰ μέτριον πίνον ἔχον. εὐπλοκαμίδεσ: καλλιπλόκαμοι. εὔπονοσ: εὔποτος. εὐπότμωσ: εὐτυχῶς. εὐπραξίαν: οἱ παλαιοὶ κωμικοὶ διὰ τοῦ ˉξ· Θουκυδίδης δὲ διὰ τοῦ ˉγ. εὔπρωρον: εὐπρόσωπον. εὔπρηστον: εὐφύσητον. εὔπτορθον: εὔκλαδον. εὐράχαντεσ: ἥκοντες· ῥαχίας γὰρ ἐκάλουν τοὺς τραχεῖς καὶ παρήκοντας τόπους. εὕρασθαι: ἐκποιήσασθαι· περιποιήσασθαι. εὑρέσθαι: ἐκπορίσασθαι. εὑρήματα: βουλεύματα. εὑρήματα: οὐχὶ εὑρέματα. εὑρησιεπήσ: καινολόγος. εὑρεσιέπεια: εὑρεσιλογία. εὑρεσιλόγοσ: φλύαρος· ἑτοιμολόγος. εὑρήσεται: ἀντὶ τοῦ εὑρεθήσεται. εὔριζον: πλατὺ ὄν: ἢ καλὰς ῥίζας χαροποιοὺς ἔχον. εὔωνον: εὐτελές. epsilon.39 εὐώνυμον: λέγουσιν, οὐ μόνον ἀριστερόν· καὶ παρὰ Θουκυδίδηι πλεῖστον. εὐωρεῖ9: παίζει· μετεωρίζεται. εὐωρία: ὀλιγωρία· εἴληπται δὲ ἐκ τῶν ἐναντίων. εὐωρία: ψιλῶς τὸ μὴ πάνυ φροντίζειν· ἀλλὰ ῥαθυ μότερόν πως ἔχειν. εὐωριάζειν: ἀφροντιστεῖν κατὰ ἀντίφρασιν· ὥρα γὰρ ἡ φροντίς. 9Ἔφα: εἶπεν. 9Ἐφάλια: παραθαλάσσια. 9Ἐφάμιλλον: ὅμοιον· ἴσον. 9Ἐφάπαξ λέγουσιν. 9Ἐφαύλιζον: εὐτέλιζον. 9Ἐφάψασθαι: ἄρξασθαι· ψηλαφῆσαι. 9Ἐφάψαι: ἐπὶ τοῦ δῆσαι λέγουσι τὸν λελυμένον ἱμάντα τοῦ ὑποδήματος. 9Ἐφεδρεύει: ἐπικάθηται. 9Ἐφεδριάζειν: παιδιὰ τίς. 9Ἐφ' ἑαυτῆσ: δι' αὐτῆς. 9Ἔφεδρον: δίφρον τραπεζοειδές. 9Ἔφεδροσ: ταυλιστὴς τρίτος· καὶ ἐνεδρεύων. 9Ἐφεῖτο: συνεχωρεῖτο. 9Ἐφεῖτο: ἐνετείλατο. 9Ἐφεκτοὺς τόκουσ: οἱ ἔγγραφοι τόκοι· οἷον ἐπεχόμενον epsilon.40 καὶ ὡρισμένοι· μὴ μέντοι προϊόντες μήτε συλλε γόμενοι. 9Ἔφεκτος τόκοσ: ὁ ἐπὶ τὸ ἕκτον τοῦ κεφαλαίου. 9Ἐφελκυστήσ: βοηθός. 9Ἐφέζεται: ἐπικάθηται. 9Ἐφέξει: σταθῆ· ἐφελκύσει. 9Ἐφέσια γράμματα: ἐπωδαί τινες δυσπαρακολού θητοι· ἃς καὶ Κροῖσον ἐπὶ τῆς πυρᾶς εἰπεῖν· καὶ ἐν Ὀλυμπία Μιλησίου καὶ Ἐφεσίου παλαιόντων, τὸν Μιλήσιον μὴ δύνασθαι παλαίειν, διὰ τὸ τὸν ἕτερον περὶ τῶ ἀστραγάλω ἔχειν τὰ Ἐφέσια γράμματα· φανεροῦ δὲ τούτου γενομένου καὶ λυθέντων αὐτῶν, τριάκοντα τὸ ἑξῆς πεσεῖν τὸν Ἐφέσιον. 9Ἐφέσια: δυσπαρακολούθητα· ὡς Ἐφεσίων τινῶν οὐσῶν ἐπαοιδῶν δυσπαρακολουθήτων, ὡς προ είρηται. 9Ἐφέσια γράμματα: καὶ Ἐφέσια ἀλεξιφάρμακα· ὀνόματα ἄττα καὶ φωναὶ ἀντιπάθειαν τινὰ φυσικὴν ἔχουσαι. 9Ἔφεσισ: ἡ εἰς ἄλλο δικαστήριον ἐφιεμένη δίκη· ὑπὲρ τοῦ κριθῆναι πάλιν· ἐγένετο δὲ Ἀθήνησιν ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς δήμοις ἀποψηφισθέντων· ἐφεῖσθαι γὰρ αὖθις ἐξῆν αὐτοῖς εἰς δικαστήριον περὶ τῆς πο λιτείας· καὶ εἰ μὲν ἑάλωσαν, ἐπωλοῦντο ὡς ξένοι· εἰ δὲ μὴ, ἐπανηίεσαν εἰς τοὺς ἐξ ὧν ἀπεψηφίσθησαν δήμους. epsilon.41 9Ἔφεσ: ἔπεμπον. 9Ἐφέσεισ: ὁρμάς. 9Ἔφεσισ: ἐπιθυμία· ὁρμή· ἔκκλητος αἵρεσις ἄλλου δικαστηρίου· καὶ μεταγωγή. 9Ἔφεσισ: ἡ ἐξ ἑτέρου δικαστηρίου εἰς ἕτερον μετα γωγή· τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ἔκκλητος καλεῖται· καὶ τὸ ἐφεῖναι δὲ ῥῆμα ἐξ αὐτοῦ. 9Ἐφέστιοι: αὐτόχθονες· σύνοικοι. 9Ἐφεστιασάμενοσ: εὐωχηθείς. 9Ἐφεστρίσ: χλανίς. 9Ἐφεστρίδεσ: ἐπιβολαί. 9Ἐφέται: ἄνδρες οἵτινες περιιόντες ἐδίκαζον· ἐφέται δὲ ἐκλήθησαν, ἤτοι ὅτι ἐπὶ αἵματι δικάζουσιν· ἢ ὅτι ἔφεσις παρ' αὐτῶν οὐ δύναται εἰς ἄλλο δικαστή ριον γενέσθαι· τουτέστιν ἔκκλητος. 9Ἐφέται: ἄνδρες ὑπὲρ πεντήκοντα ἔτη γεγονότες· καὶ ἄριστα βεβιωκέναι ὑπόληψιν ἔχοντες· οἳ καὶ τὰς φονικὰς δίκας ἔκρινον· ἐκαλεῖτο δ' αὐτῶν τὰ δικα στήρια, Ἐφετῶν. 9Ἐφέται: οἱ δικάζοντες τὰς ἐφ' αἵματος κρίσεις· ἐπὶ Παλλαδίωι καὶ ἐπὶ Πρυτανείωι καὶ ἐπὶ ∆ελφινίωι καὶ ἐν Φρεατοῖ· ἐφέται καλοῦνται. 9Ἐφετικόσ: ἐπιθυμητικός. 9Ἐφετίνδα: παιδιὰ τίς· ὅτ' ἂν ἄλλω προδείξαντες τὴν σφαῖραν, ἄλλωι ἀφῶσιν. 9Ἐφεψιώμενοι: ἐμπαίζοντες καὶ ἐπισκώπτοντες. epsilon.42 9Ἐφηβεία: νεότης. 9Ἔφηβοσ: παῖς νέος ἐν αὐτηῖ τηῖ ἀκμηῖ· ὅθεν ἐφηβεύων. 9Ἔφηβον: καὶ τὴν παρθένον ἐνίοτε λέγουσιν. 9Ἐφήδοιτο: τέρποιτο. 9Ἐφῆκα: ἔπεμψα. 9Ἔφηκε: ἐπάνελθε· ἡ πρώτη ὀξεῖα. 9Ἔφηλοσ: ἐφηλίδας ἔχων εἰς τὴν ὄψιν. 9Ἔφηλον: καλοῦσιν ὡς ἡμεῖς. 9Ἐφήγησισ: ἐφήγησις ἐστὶ δίκη εἰσαγομένη ἀπὸ τῶν ὑποδεξαμένων τὸν εἰργόμενον ὑπὸ τῶν νόμων ἐπι βαίνειν τῆς χώρας· οἷον φυγάδα ἢ ἀνδροφόνον· ἢ ὅτ' ἂν τῶν δημοσίων τί κατέχειν δοκῆ τις κρύφα. 9Ἐφημερία: ἡ πατρία· λέγεται δὲ καὶ ἡ τῆς ἡμέρας λειτουργία. 9Ἐφήμεροσ: πρόσκαιρος. 9Ἔφηνεν: ἔδειξεν. 9Ἐφῆπτο: ἐπεκρέματο· ἐπέκειτο. 9Ἐφησθεῖεν: ἐπιχαρεῖεν. 9Ἐφήσθη: ἐχάρη. 9Ἑφθαλέου9: ἑφθοῦ· καὶ ἑφθοῦν· τὸ ὀπτοῦν. 9Ἐφθάραται: φησὶ Θουκυδίδης καὶ τετάχαται· πάντα τὰ τοιαῦτα ἀρχαϊκά. 9Ἐφιάλασ: ἐπιβαλλόμενος. epsilon.43 9Ἐφιείσ: ἐπιπέμπων· ἐπιβάλλων. 9Ἐφιέμενοι: ἐπιθυμοῦντες. 9Ἐφιερόν: ∆ημοσθένης ἐν τωῖ περὶ τοῦ τριηραρχήμα τος· ἱερόν ἐστι τῶν ιβʹ θεῶν ἐν Βοσπόρωι. 9Ἐφίεται: ἐπιθυμεῖ. 9Ἐφιέτω: ἀνείτω. 9Ἐφιζάνει: ἐπικάθηται. 9Ἐφίζεται: ἐπικαθέζεται. 9Ἐφίησιν: ἐπιτρέπει. 9Ἐφικέσθαι: καταλαβέσθαι. 9Ἐφικνούμενοσ: καταλαμβανόμενος. 9Ἐφίκοντο: ἐφήψαντο. 9Ἐφικτόν: δυνατὸν καταληφθῆναι. 9Ἐφίππιον: ἀγώνισμα ἐφ' ἵππων τρεχόντων. 9Ἔφιππον: Εὔπολις Αἰξίν. 9Ἔφλα: ἔθλα· ἐμάλασσεν. 9Ἔφλιψεν: ἔθλιψεν. 9Ἐφοδευσάτωσαν: κατασκοπησάτωσαν. 9Ἐφόδια: τὰ πρὸς τὴν ὁδὸν ἐπιτήδεια ἀναλώματα. 9Ἔφοδοσ: ὁρμή. 9Ἐφόλκια: τὰ ἐκ περιττοῦ ἐπιφερόμενα τοῖς ἀποδη μοῦσι σκεύη. 9Ἐφόλκια: καράβια μικρά· παρὰ τὸ ἕλκεσθαι ὑπὸ τῶν κωπηλατῶν ἢ τῶν μεγάλων πλοίων· καλοῦν ται δὲ καὶ οἱ τῶν πόλεων τὰ ὤνια ἐπισκοπούμενοι. 9Ἐφολκὰ λέγοντεσ: ὡς Θουκυδίδης· ἀντὶ τοῦ ἐπα γωγά. epsilon.44 9Ἐφ' ὁρμήν: ὁ ἐναντίος τοῖς πολεμίοις ἐφορμήσειεν. 9Ἐφορία: ἀγορὰ Ἀθήνησιν οὕτω λεγομένη. 9Ἐφ' ὁρμήν: ἐν τῶ ἐφεδρεύειν· οὕτως ∆ημοσθένης ἐν Φιλιππικοῖς. 9Ἐφορεία: ἡ ἐπὶ τῶν ὅρων γιγνομένη προαγόρευσις· ὡς ∆ημοσθένης ἐν τῶ κατὰ Ἀριστοκράτους. 9Ἐφορεία: ἐπισκοπή. 9Ἔφοροσ: ὁ πάντων ἐπόπτης καὶ θεωρὸς θεός. 9Ἐφορεύειν: ἐποπτεύειν. 9Ἔφοροι: ἐν Λακεδαίμονι ἄρχοντες εἰσὶ, κληθέντες ἀπὸ τοῦ πάντα ἐφορᾶν. 9Ἐφ' ὅτωι: ἐφ' ὧ τινί. 9Ἔφρασεν: ἐμήνυσεν. 9Ἔφυ9: ἐγένετο. 9Ἔφυγον κακὸν, εὗρον ἄμεινον: νόμος Ἀθήνησιν ἀμφιθαλῆ παῖδα ἐστεμμένον ἀκάνθαις μετὰ δρυίνων καρπῶν, λίκνον βαστάζοντα ἄρτων πλέον, τοῦτο λέγειν· αἰνισσόμενον τὴν ἐπὶ τὸ κρεῖττον μετα βολήν. 9Ἐφ' ὕδωρ: ἐπιμελητὴς κλεψύδρων ἐν δίκαις. 9Ἐφ' ὕδωρ: ἐν ταῖς πρὸς ὕδωρ δίκαις ἐλάγχανεν ὁ ἐπιμελησόμενος τούτου. 9Ἔφυδροσ: ὕδωρ ἐπάγων. 9Ἐφύμνιον: τὸ ἐπὶ τῶ ὕμνω ἆσμα. 9Ἔφυντο: ἐνέφυσαν σφόδρα· ἐπεβάλλοντο, ὥστε δο κεῖν συμπεφυκέναι. epsilon.45 9Ἐφύπερθεν: ὑπὲρ ἄνω. 9Ἔφυρον: ἔβρεχον ἢ ἔπλυνον. 9Ἐφώδευσαν: ἐπέτρεχον. 9Ἐχέγγυον: πιστόν· καὶ ἀνέγγυον, ἄπιστον. 9Ἐχέγγυοσ: ὁ ἀσφαλὴς ἐγγυητής· ὁ διὰ πίστεως ἄξιος. 9Ἔχε δή9: ἀντὶ τοῦ ἄγε δή· ἢ ὅρα δή· πρόσεχε· ἢ τὶ τοιοῦτο. 9Ἔχεεν: ἔχωσεν. 9Ἔχει αὐτὸν ὁ τοῦ θανάτου ζόφος χαλινώσασ: ἀντὶ τοῦ τέθνηκεν. 9Ἐχεμυθία: σιωπή· μυστήρια. 9Ἐχεμυθεῖ9: ἔχει ἐν ἑαυτωῖ τὸν λόγον. 9Ἐχέμυθον: μυστήριον κρύπτον ἢ φρόνιμον. 9Ἐχέτλη: τοῦ ἀρότρου τὸ κράτημα. 9Ἐχελιδών: τόπος ἔχων ἱππόδρομον· ἀπὸ Ἐχέλου ὀνομασθείς. 9Ἐχθεζινόν: τὸ ἐχθεσινόν. 9Ἐχθέσ: καὶ μονοσυλλάβως χθές· ἄμφω Ἑλληνικά· καὶ χθιζινὸν, καὶ ἐχθεζινόν. 9Ἔχθημα: μίσημα. 9Ἐχθιζόμεθα: κακυνόμεθα· ἐχθραινόμεθα· ἢ ἐχθροὺς παρασκευάζομεν. 9Ἐχέφρων: συνετός. 9Ἐχηρώθησαν: ἀνδρῶν ἐστερήθησαν· ἐχήρευσαν. 9Ἐχθραίνει: μισεῖ. 9Ἔχθιστοσ: ἐχθρότατος. epsilon.46 9Ἐχθοδοπόν: ἐχθροποιόν. 9Ἐχθόμενοσ: ἐχθρὸς ἢ μισούμενος. 9Ἔχθοσ: ἔχθρα· μῖσος. 9Ἐχῖνοσ: ἄγγος τί εἰς ὃ τὰ γραμματεῖα τὰ πρὸς τὰς δίκας ἐτίθεντο· μνημονεύει δὲ ∆ημοσθένης τὸ ἄγ γος τοῦτο· ἀλλὰ καὶ Ἀριστοτέλης καὶ Ἀριστοφάνης· ἦν δὲ καὶ πόλις ἣν μνημονεύει ∆ημοσθένης ἐν εʹ Φιλιππικῶν· ἔστι δέ τι καὶ ζῶον χερσαῖον, καὶ θαλάσσιον ὄστρειον. 9Ἐχῖνοσ: καδίσκος τίς ἐστι χαλκοῦς· εἰς ὃν αἵ τε μαρ τυρίαι καὶ αἱ προκλήσεις ἔγγραφοι ἐνεβάλλοντο ὑπὸ τῶν δικαζομένων· καὶ κατεσημαίνοντο ἵνα μηδεὶς κακουργήσηι περὶ τὰ ἐμβαλλόμενα. 9Ἐχῖνος τὸν τόκον ἀναβάλληι: λέγεται ἐφ' ὧν τὸ ἀνα βάλλεσθαι πρὸς χεῖρον γίνεται· καὶ γὰρ οἱ χερ σαῖοι ἐχῖνοι κεντούμενοι δοκοῦσιν ἀνέχειν τὸν τόκον· εἶθ' ὕστερον ὑπὸ τραχυτέρων τῶν ἐμβρύων κάκιον ἀπαλλάσσειν ἐν τωῖ τόκωι. 9Ἐχῖνοι: οἱ μὲν χαλκοῖ· οἱ δὲ ἐκ κεράμου· εἰς οὓς καθιᾶσιν οἱ διαιτηταὶ τὰ γραμματεῖα τῶν μαρτυ ριῶν, ἃ τινὲς ἐμαρτύρησαν· καὶ κατασημηνάμενοι μετὰ ταῦτα, εἰ ἐγκληθείη ἡ δίαιτα τοῖς δικασταῖς, ἐπεδίδων. 9Ἐχόμενοσ: ἐγγύς· ἢ κατέχων. 9Ἔχοντεσ: οἰκοῦντες. 9Ἐχυρῶσ: ἰσχυρῶς ἢ ἀσφαλῶς. epsilon.47 9Ἐχύρωσεν: ἰσχυροποίησεν. 9Ἕψειν: βάπτειν τὰς τρίχας. 9Ἕψεται: ἀκολουθήσει· ἢ ἀκολουθεῖ. 9Ἐψημυθιῶσθαι: τὸ προστετρίφθαι τὸ πρόσωπον τρίμ ματι λευκῶ. 9Ἑψητοί9: πληθυντικῶς τὰ ἰχθύδια· ὡς ἀφυῖαι καὶ μεμβράδες· Εὔπολις Αἰξίν· Καὶ τῆς λοπάδος· ἔνεισι δ' ἑψητοὶ τινές. 9Ἑψιᾶσθαι: παίζειν. 9Ἑψιοῦσα: τροφὰς διδοῦσα χόνδρου· καὶ τὰ ἑψητά· Αἰσχύλος Τροφοῖς· βιοτὴν αὔξιμον ἑψιοῦσα· Ἱπ πώναξ. 9Ἐψυχαγώγησεν: ἐπήλπισε· παρεμυθήσατο· ἢ ψυ χὰς διὰ μαγγανείας τῶν τελευτησάντων ἀνή γαγεν. 9Ἑωθινὰς δίκασ: τὰς κρινούσας ἐντὸς νʹ δραχ μῶν. 9Ἐωθώσ: χωρὶς τοῦ ˉι Ἄρχιππος· καὶ Ἀραρὼς ἔωθας· καὶ Θουκυδίδης ηʹ ἐώθεσαν. 9Ἐώκει: ὁμοία ἦν. 9Ἐώην: λέγουσι τὸ ἀφείην. 9Ἐώθουν: τὸ ὤθουν οὕτως λέγουσιν. 9Ἐωλοκρασία: τὸ χθιζὸν βρῶμα κυρίως. 9Ἐωλοκρασία: ∆ημοσθένης· αἴτιος δ' οὗτος, ἐωλο epsilon.48 κρασίαν τινά μου τῆς πονηρίας αὐτοῦ κατασκε δάσας. 9Ἐωλοκρασία: ἔθος ἦν τοῖς νέοις δειπνοῦσι καὶ νυκτε ρεύουσι καταχεῖν τῶν κοιμωμένων τῶν ἐώλων δείπνων τοὺς ζωμοὺς, πρὸς τὴν τοιαύτην παιδιὰν κεκραμένους· ἐγὼ δὲ μᾶλλον νομίζω πεποιῆσθαι τὸ ὄνομα ὑπὸ τοῦ ῥήτορος, ἀπὸ τῶν ἐώλων, ἅ ἐστιν ἀρχαῖα· ὅτι πράγματα ἀρχαῖα συγκεράσας, κατη γορεῖ ὁ Αἰσχίνης. 9Ἕωλον: ἐχθεσινόν· ψυχρόν· μάταιον· ἀνωφελές· ἀνίσχυρον. 9Ἕωλον: τὸ μὴ πρόσφατον· ἀεὶ δασέως τὴν πρώτην συλλαβήν· καὶ γὰρ διὰ τοῦ θ συναλείφεται. 9Ἐωνημένοι: ἀγοράσαντες· ἢ ἠγορασμένοι. 9Ἐῶρα: ὕψωσις, ἢ μέταρσις. 9Ἐωρηθήτω: κρεμασθήτω. 9Ἑωράκη: τὸ πρῶτον πρόσωπον· ὡς ἐπεπόνθη· καὶ ἐπεποιήκη· καὶ ηἴδη τὸ ηἴδειν· Πλάτων τοῖς τοι ούτοις χρῆται σχηματισμοῖς. 9Ἐώρησισ: κρέμασις. 9Ἐωροκοπίαισ: ὑψηλοφροσύναις. 9Ἑώρων: οἱ Ἀττικοὶ λέγουσι· τὸ δὲ ἀνάλογον ὥρων· τὰ γὰρ ἀπὸ τοῦ ˉο ἀρχόμενα ῥήματα κατὰ τὸν ἐνεστῶτα χρόνον, ἐπὶ τοῦ παρεληλυθότος ἢ ἀπ' αὐτοῦ τοῦ ˉο πάλιν ἄρχεται, ἢ ἀπὸ τοῦ ˉωˉ· λέγουσι epsilon.49 δὲ ὅμως καὶ ὥρων ἄνευ τοῦ ˉε οἱ νεώτεροι· Θουκυ δίδης δὲ μόνος ἑώρων. 9Ἑώσ: ἡ πρὸ τῆς τοῦ ἡλίου ἀνατολῆς ὥρα. 9Ἑώσ: οὐχὶ ἠὼς τὸ Ἀττικόν ἐστι· Ξενοφῶν δὲ ἠὼς λέγει ποιητικῶς κατακόρως ἐν Κύρου παιδεία· ἤν τε πρὸς ἠῶ, ἤν τε πρὸς ἑσπέραν. 9Ἑώνυχον: ἡμερονύκτιον. 9Ἔωσε: καὶ ἐώσατο λέγουσι· τὸ ἀνέτρεψε καὶ ἀπέ κλεισε τὴν θύραν. 9Ἑωσφόροσ: ἀνατολικὸς ἀστήρ· πρωϊνός· καλούμενος φωσφόρος. {1Περὶ τῶν ἕνδεκα.}1 9Ἕνδεκα ἄνδρεσ ὑπὲρ τετταράκοντα ἔτη γεγονότες, κλήρωι τὴν ἀρχὴν ταύτην ἐλάμβανον· ἐπεμελοῦν το δὲ τῶν ἐν δεσμωτηρίωι· κλέπτας δὲ καὶ λω ποδύτας καὶ ἀνδραποδιστὰς, εἰ μὲν ἐπ' αὐτοφώρωι λάβοιεν, ἐκόλαζον θανάτω· εἰ δὲ ἀντιλέγοιεν, εἰς κρίσιν καθίστων. {1Τέλος σὺν Θεωῖ τοῦ ˉε στοιχείου.}1 {1Ἀρχὴ σὺν Θεῶ ˉζ.}1 ζαβρόν: πολυφάγον. ζάγρα: λοιδορίας εἶδος· οὕτως Τιμόστρατος. ζαγρεύσ: ὁ ∆ιόνυσος παρὰ ποιηταῖς· δοκεῖ γὰρ ὁ zeta.50 Ζεὺς μιγῆναι τηῖ Περσεφόνη· ἐξ ἧς χθόνιος ∆ιό νυσος. ζάειρα: ἐπιβόλιον κατὰ τῶν ὤμων φερόμενον. ζαέσ: μέγα· πολύ· λαμπρόν· ἢ ἰσχυρόν. Ζαὴν ἄνεμον: τὸν σφοδρῶς πνέοντα. Ζάκοροσ: νεωκόρος· Μένανδρος ∆ὶς ἐξαπατῶντι· οὐ Μεγάβυζος ἦν, Ὅστις γένοιτο ζάκορος· καὶ ὁ ὑπηρέτης· Λευκαδία· Ἐπίθες τὸ πῦρ ἡ ζάκορος οὑτωσὶ καλῶς· ἢ ὁ ἱερεὺς ὁ τὸν ναὸν σαρῶν· κο ρεῖν γὰρ τὸ σαίρειν παρὰ Ἀττικοῖς. Ζάκοτον: ἄγαν ὀργίλον· κότος γὰρ ἡ ὀργή. Ζάλη: μεγάλη ἄελλα· ἀπὸ τοῦ σφόδρα ἀλίζεσθαι· καὶ ζάπλουτος ὁ σφόδρα πλούσιος· Πολιτείαι· οἷον ἐν χειμῶνι ὑπὸ κονιορτοῦ καὶ ζάλης ὑπὸ πνεύματος φερομένου ὑποτείχιον ὑποστάς· καὶ ἐν Τιμαίωι· εἴτε ζάλη πνεύματος ὑπὸ ἀέρος φερομένη καταληφ θείη· συστροφὴν γὰρ καὶ συρμὸν βούλεται δηλοῦν· τινὲς ἄνεμος λάβρος· πνεῦμα θορυβῶδες· Κλήμης· δύναται ζάλη τίς εἶναι μεγάλη συστροφὴ ἀνέμου· τινὲς ζάλην τὴν χάλαζαν. Ζαμβύκη: μουσικὸν ὄργανον. Ζάμολξισ: Πυθαγόρα δουλεύσας, ὡς Ἡρόδοτος δʹ· Σκύθης· ὃς ἐπανέλθων ἐδίδασκε περὶ τοῦ ἀθάνατον εἶναι τὴν ψυχήν· Μνασέας δὲ παρὰ Γέταις τὸν zeta.51 Κρόνον οὕτω τιμᾶσθαι καὶ καλεῖσθαι Ζάμολξιν· Ἑλλάνικος δὲ ἐν τοῖς βαρβαρικοῖς νομίμοις φησὶν, ὅτι Ἑλληνικός τε γεγονὼς τελετὰς κατέδειξε Γέ ταις τοῖς ἐν Θράκη καὶ ἔλεγεν, ὅτι οὔτ' ἂν αὐτὸς ἀποθάνοι, οὔθ' οἱ μετ' αὐτοῦ· ἀλλ' ἕξουσι πάντα ἀγαθά· ἅμα δὲ ταῦτα λέγων, ὠκοδόμει οἴκημα κατάγαιον· ἔπειτα ἀφανισθεὶς αἰφνίδιον ἐκ Θρα κῶν, ἐν τούτωι διηιτᾶτο· οἱ δὲ Γέται ἐπόθουν αὐτόν· τετάρτωι δὲ ἔτει πάλιν φαίνεται· καὶ οἱ Θρᾶκες αὐτωῖ πάντα ἐπίστευσαν· λέγουσι δέ τινες ὡς ὁ Ζάμολξις ἐδούλευσε Πυθαγόραι Μνησάρχου Σα μίου· καὶ ἐλευθερωθεὶς ταῦτα ἐσοφίζετο· ἀλλὰ πολὺ πρότερός μοι δοκεῖ ὁ Ζάμολξις Πυθαγόρου γενέσθαι· ἀθανατίζουσι δὲ καὶ Τερέτιζοι καὶ Κρό βυζοι· καὶ τοὺς ἀποθανόντας ὡς Ζάμολξιν φασὶν οἴχεσθαι· ἥξειν δὲ αὖθις· καὶ ταῦτα ἀεὶ νομίζουσιν ἀληθεύειν· θύουσι δὲ καὶ εὐωχοῦνται, ὡς αὖθις ἥξον τος τοῦ ἀποθανόντος. Ζάπλουτοσ: μεγαλόπλουτος. Ζατῶσαι: ὑποπτεῦσαι. Ζέα: λιμὴν Ἀθήνησιν. Ζειλα: τὸν οἶνον οἱ Θρᾶκες. Ζείδωρον: τὴν πρὸς τὸ ζῆν δωρουμένην. Ζειρά: ἤτοι σειρὰ, ὥς τινες· ἢ ἔνδυμά τι ὃ ἐπενεδύοντο μετὰ τοὺς χιτῶνας, ὥσπερ ἐφαπτίδας. Ζειρά: ζώνης ἐστὶν εἶδος. zeta.52 Ζειραί: χιτῶνες ἀνακεκολαμμένοι· ἢ ἀνάκωλοι· Ξενοφῶν· καὶ ζειρὰς μέχρι τῶν ποδῶν ἐπὶ τῶν ἵππων ἔχουσιν· ἀλλ' οὐ χλαμύδας. Ζειροσ: ἐνδύματος εἶδος. Ζέσας θυμωῖ: ἐξαφθεὶς τηῖ ψυχηῖ. Ζέτνα: Φρύγιος ἡ λέξις· σημαίνει δὲ τὴν πύλην. Ζευγήσιον: ὃ ἐτέλει ὁ ζευγίτης· τρεῖς δὲ τάξεις Ἀθή νηισιν ἦσαν· πεντακοσιομέδιμνοι· ἱππεῖς, οἱ ἱππάδα τελοῦντες· καὶ τὸ θητικόν· οἱ μὲν πλουσιώτατοι πεντακοσιομέδιμνοι ἐκαλοῦντο. Ζεύγλη: τὸ ἄκρον τοῦ ζυγοῦ· καθ' ὃ ἐντίθησι τοὺς τραχήλους τὰ ζῶα. Ζεύγλη: ζυγός. Ζεῦγμα: οὐ τὸ σχοινίον· ἀλλ' ἡ ἐζευγμένη σχεδία, ἐν ποταμωῖ ἢ θαλάττηι· καὶ Θουκυδίδης ζʹ· τὸ ζεῦγ μα τοῦ λιμένος. Ζεῦγοσ: τὸ ἐκ δυοῖν τινῶν ζευγνύμενον· ἀλλὰ καὶ τὸ ἐκ πλειόνων· καὶ γὰρ καὶ Ἰσοκράτης τέθριππον ζεῦγος εἶπεν· καὶ Αἰσχύλος· Ζεῦγος τεθρίππων· ὥστε κἂν ἐκ τεσσάρων, κἂν ἐκ πέντε ηἶ, ζεῦγος αὐτὸ καλοῦσιν. Ζεῦγος ἡμιονικὸν ἢ βοεικὸν ζεύξαντες τὴν λεγομένην κλινίδα, ἥ ἐστιν ὁμοία διέδρωι, τὴν τῆς νύμφης μέθ οδον ποιοῦνται· παραλαβόντες δὲ αὐτὴν ἐκ τῆς πατρώας ἑστίας ἐπὶ τὴν ἅμαξαν, ἄγουσιν εἰς τὰ τοῦ γαμοῦντος ἑσπέρας ἱκανῆς· κάθηνται δὲ τρεῖς ἐπὶ τῆς ἁμάξης· μέση μὲν ἡ νύμφη· ἑκατέρου δέ τε ὁ νυμφίος καὶ ὁ πάροχος· οὗτος δέ ἐστι φίλος ἢ zeta.53 συγγενὴς ὁ μάλιστα τιμώμενος καὶ ἀγαπώμενος· ἐπειδὴ δὲ ἡ ἅμαξα ὄχημα ἐλέγετο, ὁ ἐκ τρίτου παροχούμενος πάροχος ἐκλήθη· καὶ ἀπὸ ταύτης τῆς συνηθείας, κἂν πεζοὶ μετίωσι τινὲς κόρην, ὁ τρί τος συμπαρὼν πάροχος λέγεται. Ζεῦξισ: Ἀριστοτέλης κατὰ τὸν Ἰσοκράτους χρόνον ζωγράφον. Ζευξίλεωσ: ωἷ ὑπεζευγμένοι εἰσὶν οἱ λαοί. Ζεὺς κτήσιοσ: ὃν καὶ ἐν τοῖς ταμιείοις ἱδρύοντο ὡς πλουτοδότην. Ζέφυροσ: Λὶψ ἄνεμος. Ζῆ: ἀντὶ τοῦ ζῆθι· Εὐριπίδης. Ζηλοτυπία: ζῆλος ἐξ ὑπονοίας· τοῦ ἄρρενος κατὰ τῆς οἰκείας γυναικὸς εἰς ἕτερον ἀσελγῆ ὑπόνοια. Ζηλοτυποῦν: Αἰσχίνης ἀντὶ τοῦ μισοῦν· ζηλοῦν γὰρ τὸ μακαρίζειν· ζηλοτυπεῖν δὲ, τὸ εἰς ἀπέχθειαν ἐληλυθέναι. Ζηλοῦ: μιμοῦ. Ζηλῶ: μακαρίζω. Ζηλωτόσ: μακαριστός· ἐπαινετός. Ζητητήσ: ἀρχὴ τίς Ἀθήνησιν ἡ κατὰ καιροὺς καθ ισταμένη, εἴποτε τοὺς ἀδικοῦντας τι δημοσία δέοι ζητεῖν· ∆ημοσθένης ἐν τῶ κατὰ Τιμοκράτους. Ζημίαν λαβεῖν: ἀντὶ τοῦ ζημιωθῆναι· οὕτως Σοφο κλῆς. Ζήσει: ἀντὶ τοῦ ζήσεται. Ζητηταί: ἀρχὴ τίς ἦν Ἀθήνησι κατὰ καιροὺς καθ zeta.54 ισταμένη· πρὸς ἣν ἐμηνύοντο οἱ ὀφείλοντες χρή ματα τῆ πόλει καὶ μὴ ἀποδεδωκότες. Ζητεῖν: ἐπὶ τοῦ βούλεσθαι τιθέασιν Ἀττικοί· μὴ δὲ σὺ ζήτει τι πυθέσθαι. Ζητήσεται: ἀντὶ τοῦ ζητηθήσεται. Ζητρεῖον: τὸ τῶν δούλων κολαστήριον· Εὔπολις. Ζητόρων: ζητητῶν. Ζιβύνη: ὁλοσίδηρον ἀκόντιον· λόγχη· σπάθη. Ζιγγοῦν: τὸ ὑποπίνειν Κίλικες· οὕτως Νικόστρατος. Ζόφον: δύσιν. Ζυγάδην: συνεζευγμένως. Ζύγαστρον: κιβωτός· κυρίως δὲ ἡ ξυλίνη σορός· παρὰ τὸ ἐζυγῶσθαι· οὕτως Εὐριπίδης· παρὰ ∆ελφοῖς δὲ ζύγαστρον καλεῖται τὸ γραμματοφυλάκιον. Ζύγιοι: ἐρέται τινὲς οὕτω καλοῦνται. Ζυγόν: οὐδετέρως τὸ τῶν ὑποζυγίων. Ζυγόν: ἐν μὲν τοῖς τραγικοῖς χοροῖς, τὸ ἐκ τῶν τριῶν· ἐν δὲ τοῖς κωμικοῖς, τὸ ἐκ τῶν τεττάρων. Ζυγόσ: τοῦ σανδαλίου τὸ συνέχον τοὺς δακτύλους. Ζυγόδεσμοσ: ὁ ἱμὰς τοῦ ζυγοῦ. Ζυγομαχεῖ: στασιάζει· ὡς οἱ βόες ἐζευγμένοι· μετ ῆκται ἡ λέξις ἀπὸ τῆς τῶν βοῶν πρὸς ἀλλήλους μάχης· ἐκεῖνοι γὰρ πολλάκις ὅτ' ἂν ἕλκωσι κάμ νοντες, ἐπερείδουσι τὸ βάρος πρὸς ἀλλήλους· κέχρη ται Ὑπερίδης. Ζυγόσ: ἐν τοῖς τακτικοῖς, τὸ ἐκ παρεστηκότων ἀλ λήλοις πλῆθος· ἐρετικὴ καθέδρα· τὰ τοῖς ξώοις ἐπι zeta.55 τιθέμενα· καὶ τὸν ζυγὸν ἐν θαλάμω· τῶν μουσι κῶν ὀργάνων ὁ πῆχυς· τὸ τὰς ἰσότητας διακρῖνον σκεῦος· καὶ αἱ χηλαὶ τοῦ ἐν οὐρανῶ σκορπίου· καὶ ἡ ζυγοτρυτάνη· τρυτάνη δὲ τὸ στάσιμον· καὶ ὁ περικείμενος ἱμὰς τοῖς δακτύλοις πλαγίοις ἐπὶ τῶν σανδαλίων. Ζυγοφορούμενα: ἐν ζυγωῖ σταθμιζόμενα. Ζυγώσω: καθέξω· δαμάσω. Ζῦθοσ: οἶνος ἀπὸ κριθῆς. Ζωαρκῆ: τὰ πρὸς ζωὴν ἀρκοῦντα. Ζωάγρια: δι' ὧν λύτρων τὸ ζῆν περιγίνεται. Ζωγρεῖ: ζῶντας λαμβάνει. Ζωήν: τὴν κτῆσιν· τὴν οὐσίαν. Ζῶμα: ὁ θώραξ καὶ τὸ περίζωμα. Ζῶμα: χιτῶνος τί ζωστοῦ γένος· οὕτω Μένανδρος. Ζωμεύματα: ὑποζώματα. Ζωμίλη: ἄνηθον. Ζωμὸς μέλασ: ἡ λεγομένη αἱματία. Ζῶμα φαεινόν: τὸν χιτῶνα, ἀπὸ τοῦ ζώννυσθαι· ἄλλοι δὲ τὸν θώρακα· οἱ δὲ κυρίως τὸ ζῶμα. Ζώννυσθαι: καθοπλίζεσθαι. Ζῶον: καὶ τὸ ἀληθινὸν καὶ τὸ γεγραμμένον λέγουσι. Ζωοδότειρα: ζωὴν παρέχουσα. Ζώπυρα: τοῦ ζῆν ποιητικά. Ζώπυρα: φυσητῆρες ὅθεν οἱ χαλκεῖς τὸ πῦρ φυσῶσι. Ζώπυρα: λείψανα. zeta.56 Ζωπυρεῖ: ἀναζῆν ποιεῖ ἢ ἐκκαίει. Ζωπυρῆσαι: ἐκ μεταφορᾶς ἀπὸ τοῦ πυρὸς, ἐπὶ τοὺς ἐξ ἀρρωστίας ἀναρρωννυμένους λέγουσιν οἱ Ἀττι κοί. Ζωπυρεῖα: φυσητήρια. Ζώπυρον: πεπυρακτωμένον· ἔνθερμον. Ζωπύρου τάλαντα: Ζώπυρος ὁ Πέρσης αἰκισάμενος ἑαυτὸν, ∆αρείω Βαβυλῶνα εἷλεν, ὡς Ἡρόδοτος ἐν γʹ· πιστευθεὶς ἀποστάτης εἶναι. Ζωπύρου τάλαντα: Κρατῖνος ἐν Πυλαία· τοῦτον φησὶ Θεόπομπος, ἐν τηῖ ὀγδόη τῶν περὶ Φίλιππον, Πέρσην ὄντα ὑπὸ φιλοτιμίας χαριζόμενον βασιλεῖ μαστιγῶσαι ἑαυτόν· καὶ τῆς ῥινὸς καὶ τῶν ὤτων ἀποστερήσαντα, εἰσελθεῖν εἰς Βαβυλῶνα· καὶ πισ τευθέντα διὰ ταύτην τὴν κακουχίαν, καταλαβεῖν τὴν πόλιν· ἐκ μεταφορᾶς οὖν εἶπε τάλαντα καὶ ζυ γά· οἱονεὶ ἔργα καὶ πράξεις. Ζωροπόται: ἀκρατοπόται. Ζωρότερον: ἀκρατότερον. Ζωστήρ: ηἷ ἐπάνω τοῦ θώρακος χρῶνται. Ζῶστρα: ἐνδύματα τινὰ ἀνδρῶν· οἷον χιτῶνας βα θεῖς. Ζωφυτεῖσθαι: ζωογονεῖσθαι. Ζώννυται: ἡ ζώνη. {1Τέλος ˉζ.}1 eta.57 {1Ἀρχὴ σὺν Θεῶ ˉη.}1 Ἧ: ἀντὶ τοῦ ὣς, καθώς. Ἤ: βαρέως ἀντὶ τοῦ ἄρα. Ἦ: χωρὶς τοῦ ˉν ἢ περισπωμένως, ἀντὶ τοῦ ἔα, ἤμην· καὶ παρῆ ἀντὶ τοῦ παρήμην· περὶ ψυχῆς· καὶ αὐτὸς οὐκ ἦ μυθολόγος· ἢ σὺν τωῖ ˉν. Ηἶα: δισυλλάβως· τὸ ἐπορευόμην, σὺν τωῖ ˉι γράφεται· οἱ γοῦν Ἴωνες ἤϊα λέγουσι· καὶ ἤϊσαν, τὸ ηἴεσαν· καὶ παρὰ Θουκυδίδη οὕτως ἀναγνω στέον· ὅτι ἀκμάζοντές τε ηἶσαν ἐς αὐτόν· οἱ δὲ Ἴωνες ηἴεσαν καὶ ηἶσαν· Ἀριστοφάνης Ὁλκάσιν· Ἐπεὶ δ' ἐγενόμην οἷπερ ηἶ' ἐπὶ ξύλα. Ἡβαῖ: ἀκμάζει· σφριγαῖ. Ἡβαιόν: μικρόν· ὀλίγον. Ἡβάσκει: ἀκμάζει. Ἥβη: νεότης· ἀκμή. Ἡβηδόν: ἡβῶντας· ἢ τὰς στρατείας· ἢ ἀθρόον· ὅλα καθ' ἡλικίαν. Ἡβήσαντεσ: ἀκμάσαντες. Ἧ βούλονται: καθὸ βούλονται. Ἡβρυνόμην: διεχεόμην. Ἡβυλλιᾶν: ἡβᾶν· ἀκμάζειν. eta.58 Ἤγαλλεν: ἐθεράπευεν· ∆ίων ἐν ι ʹ λόγω Ῥωμαϊκῶν· διά τε οὖν ταῦτα καὶ ὅτι τὸ θεῖον ἀκριβῶς ἤγαλλε· κέχρηνται οὖν τῆ λέξει ταύτηι ἄλλοι τὲ καὶ Εὐνόμιος ὁ δυσσεβής. Ἠγάμην: ἀπεδεξάμην. Ἦ γάρ: ἀντὶ τοῦ οὐχ' οὕτως. Ἠγάσαντο: ἐθαύμασαν. Ἠγάσθην: ἐθαύμασα. Ἠγγύα: ὡμολόγει δώσειν. Ἠγγυᾶτο: ὁ λαμβάνων. Ἤγειρα: παρώξυνα. Ἡγεῖσθέ μοι: ἄγετέ μοι. Ἡγεμονεύω: διοικῶ. Ἡγεμονία δικαστηρίου: Αἰσχίνης ἐν τωῖ κατὰ Κτησιφῶντος· ἀλλὰ καὶ πρὸς ἄλλους τῶν ἀρχόν των ἐλαγχάνοντο δίκαι· τὰς δὲ ἀπενεχθείσας αἱ ἀρχαὶ κατὰ τὸν αὑτῶν ἑκάστη νόμον εἰσῆγον εἰς δικαστήριον· ἡγουμένη καὶ προεστῶσα· οἷον πρὸς μὲν τὸν ἄρχοντα αἱ τῶν ὀρφανῶν καὶ τῶν ἐπι κλήρων· πρὸς δὲ τὸν βασιλέα αἱ τῆς ἀσεβείας· πρὸς δὲ πολέμαρχον ἀπροστασίου τὲ καὶ ἀπρονο ησίου· πρὸς δὲ τοὺς θεσμοθέτας αἱ τῆς ξενίας τὲ καὶ δωροξενίας καὶ συκοφαντίας· καὶ ψευδογραφῆς καὶ ὕβρεως καὶ μοιχείας καὶ βουλεύσεως καὶ ἄλλων. Ἡγεμὼν συμμορίασ: ∆ημοσθένης ἐν τῶ ὑπὲρ Κτησι eta.59 φῶντος· ὁ προέχων πλούτωι καὶ διὰ τοῦτον τῶν ἄλλων ἡγεμονεύειν ἐπειλημμένος. Ἡγουμένου: Πολιτείας θʹ· ὑπ' αὐτοῦ τοῦ Ἔρωτος πάσαις ταῖς δορυφόροις ἡγουμένου· ἀντὶ τοῦ πασῶν προηγουμένου τοῦ Ἔρωτος. Ἠγρηγόρειν καὶ ἐγρηγόρειν: φησὶ Μένανδρος. Ἡγεμονία δικαστηρίου: τοῖς ἄρχουσιν οὐ πάσας πᾶσιν ἐφεῖτο δίκας εἰσάγειν· ἀλλὰ τωῖ μὲν ἄρχοντι τὰς τῶν ὀρφανῶν καὶ τὰς τῆς παρανοίας καὶ τὰς τῶν ἀποκλήρων ἐπιδικασίας· τοῖς δὲ λογισταῖς τὰς κατὰ τῶν ἀρξάντων εὐθύνας· τωῖ μέν τοι γε βασιλεῖ τάς τε φονικὰς καὶ τὰς τῆς ἀσεβείας· καὶ ἄν τις ἱερωσύνης ἠμφισβήτει· πρότερον δὲ καὶ τὰς περὶ τῶν ἱερῶν τοῖς ἱερεῦσιν ἀμφισβητή σεις· προηγόρευε δὲ καὶ τῶν νόμων εἴργεσθαι τοὺς ἐναντία· τωῖ πολεμάρχω δὲ ὅσαι ἀποστασίου γραφὴν ἔφερον· ἔτι μὴν καὶ ὅσα ὁ ἄρχων ἐν τοῖς ἀστοῖς, ὁ πολέμαρχος τοῖς μετοίκοις διηίτει· οἱ θεσμοθέται συκοφαντίας καὶ δώρων καὶ ὕβρεων καὶ μοιχείας καὶ βουλεύσεως· τοῖς ἕνδεκα ὅσαι ληστὰς καὶ λωποδύτας καὶ ἀνδραποδιστὰς εἰσά γουσι· τωῖ στρατηγωῖ περὶ τριηραρχίας καὶ ἀντι δόσεως· οὕτως οὖν διαιτοῦντες ἡγεμονίαν δικα στηρίου ἔχειν λέγονται· ἀλλὰ γὰρ ὁ βασιλεὺς καὶ τῶν μυστηρίων ἅμα τοῖς ἐπιμεληταῖς προΐσταται· ἔχει δὲ μόνος καὶ στέφανον. eta.60 Ἡγεμονικόν: ὁ νοῦς. Ἡγήμων: ∆ημοσθένης ἐν τῶ ὑπὲρ Κτησιφῶντος· εἷς ἦν τῶν Μακεδονιζόντων· καὶ τῶν ἐπὶ δωροδοκία διαβεβλημένων. Ἦγεν: ἐν Τιμαίωι· ἡγεῖτο. Ἡγέτησ: ἡγεμών. Ἥγημα: βουλή· γνώμη. Ἥγημαι: λελόγισμαι· ἔσχον. Ἠγμένοσ: τεθηρευμένος καὶ παντὶ πειθαρχῶν. Ἡγήσιπποσ: οὗτός ἐστιν ὁ Κρώβυλος ἐπικαλού μενος· οὗ δοκεῖ τισὶν εἶναι ὁ ζʹ Φιλιππικὸς, ∆ημο σθένους ἐπιγραφόμενος. Ἡγήσοιτο: προηγήσοιτο. Ἡγητηρία: παλάθη ἦν σύκων· ἢν ἐν τηῖ πομπῆ τῶν πλυντηρίων φέρουσιν· ὅτι ἡμέρου τροφῆς πρώτης ταύτης ἡγήσαντο. Ἡγήτορεσ: ἡγεμόνες. Ἠγλαϊσμένη: χαίρουσα· λαμπρυνομένη. Ἡ δέ: ἀντὶ τοῦ ἡ αὐτὴ δέ. Ἠδαξήσατο: ἐκνήσατο. Ἢ δεῖ χελώνης κρέα φαγεῖν ἢ μὴ φαγεῖν: τῆς χελώνης ὀλίγα κρέα βρωθέντα στρόφους ποιεῖ· πολλὰ δὲ καθαίρει· ὅθεν καὶ τὴν παροιμίαν ∆ήμων· eta.61 ἕτεροι δὲ ἐπὶ τῶν ἀποδύντων μὲν πρᾶγμα, στραγ γευσαμένων δέ· φασὶ δὲ ταύτην Τερψίωνος εἶναι. Ἡ δὲ αἲξ τὴν μάχαιραν: ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς ἐπιφερόν των κακόν· ἀπὸ Κορινθιακῆς παροιμίας· ἡ αἲξ δοῦσα τὴν μάχαιραν· οὕτω γὰρ λέγεται· Κορινθίων γὰρ Ἥραι Ἀκραία θυόντων, ἣν λέγεται ἱδρύσθαι Μήδειαν, οἱ τὴν παροχὴν μεμισθωμένοι, γῆ κρύ ψαντες τὴν μάχαιραν, ἐσκήπτοντο ἐπιλελῆσθαι· ἡ δὲ αἲξ αὐτὴν τοῖς ποσὶν ἀνεσκάλευσεν. Ἥδει: τέρπει· καὶ ἤδη· ἀντὶ τοῦ νῦν. Ἤδη: ἀντὶ τοῦ πάλαι. Ἤδη: ἀντὶ τοῦ ηἴδειν· Εὐθύδημος· καὶ τῶν δὴ περὶ ψυχῆς· ἀλλὰ σχεδὸν μέν τι ἤδη ὁ Κρίτων. Ἤδη: πρὸ τούτου· λοιπόν· ἐγγὺς τοῦ παρόντος νῦν ἀτόμου· μέρος δὲ χρόνου ἢ τοῦ μέλλοντος· ἢ τοῦ παρεληλυθότος· ἤδη τὲ γὰρ βαδιεῖσθαι φαμέν· καὶ τὸ συνάπτον τὸ νῦν· ἤδη τὲ βεβαδικέναι· οὐ πολὺ ἀφιστάντες τοῦ νῦν τὸν χρόνον. Ἥδιστα: ἡδέως. Ἡδίων: ἡδύτερος. Ἡδόμενοσ: ἀρεσκόμενος. Ἦ δ' ὅσ: οἱ μὲν περὶ Ἐρατοσθένην ἀντὶ τοῦ ἔφη δὲ ὅς· διὸ καὶ δασύνουσι τὴν ἐσχάτην· ἐντετάχθαι γὰρ ἄρθρον τὸ ὅς· καὶ ἦ ἀντὶ τοῦ ἔφη· ἀλλὰ περιμε νοῦμεν, ἦ δ' ὃς ὁ Γλαύκων· καὶ ἦν δὲ ἐγώ· ἀντὶ τοῦ ἔφην δὲ ἐγώ· παρὸ δὴ καὶ Ἕρμιππος ἐν Ἀθηνᾶς eta.62 γοναῖς ἠσὶν ἀντὶ τοῦ φησίν· Ὁ Ζεὺς, δίδωμι eta.62 Παλλὰς, ἠσὶ, τούνομα· Ἀρίσταρχος δὲ τὸ μὲν ἦ δ' ὃς, ἀντὶ τοῦ ἔφη δὲ ὅς· τὸ δὲ ἦν δ' ἐγὼ, ἔφην δ' ἐγώ· τὸ δὲ ἦ τῶν ἀρχαίων ἔφη εἶναι λεξειδίων· Ὅμηρον δὲ οὐ κατὰ πάντα χρῆσθαι αὐτῶ· οὐδὲ σχηματίζειν ἀπ' αὐτοῦ· τὸ ἀνάλογον μὲν, ὡς ὅτ' ἂν λόγου τελευτὴν σημαίνη· Ἦ καὶ κυανέηισιν ἐπ' ὀφρύσι· καί· Ἦ καὶ ἐπ' Ἀντινόω· τοὺς δὲ μεθ' Ὅμηρον ἀδιαφόρως αὐτὸ τάσσειν. Ἦ δ' ὅσ: ἀντὶ τοῦ ἔφη δὲ οὗτος· καὶ ἀντὶ τοῦ ἔφη· τάττεται δὲ καὶ ἐπὶ ἀνδρὸς καὶ γυναικός· καὶ ἀντὶ τοῦ ἔφασαν· καὶ ἀντὶ τοῦ ὦ φίλε· τοῦτο Χάρης μέν φησι καὶ Κριτόλαος σημαίνει· διελέγχεται δὲ ὑπὸ πλειόνων. Ἧδοσ: ἡδονή· ὄφελος. Ἥδρασεν: ἐστήριξεν. Ἡδυεπήσ: ἡδυλόγος. Ἡδύλειον: ὄρος ἐστὶν ἐν Βοιωτία τὸ Ἡδύλειον. Ἡδυλισμόσ: εἶδος τι κολακείας· καὶ Μένανδρος ἐν Ἁλιεῖ κέχρηται τωῖ ἡδυλίζειν. Ἡδυπαθήσ: φιλήδονος· πάθει χαίρων. Ἡδύσ: εὐήθης· ἐκάλουν δὲ οὕτω καὶ τοὺς ὑπομώρους. Ἡδύσματα: βρώματα· ἢ εὐοσμία. Ἡδυντῆρεσ: ἅλες: τινὲς δὲ λέγουσιν ἡδυντῆτες. Ἡδύνθαι: ἠρτύσθαι. eta.63 Ἡδύχρουσ: τὸ ἐν γάλατι ὑπάρχον ἀρνίον· καὶ μήπω γεγευμένον πόας· ὃ καὶ ἡδύπνουν λέγουσιν. Ἠέ: βαρυτόνως διαζευκτικὸς σύνδεσμος· Ἠὲ διατμῆξαι κοῖλον δόρυ· περισπωμένως δὲ ἀπορη ματικόν· περιπταίη μαχεούμενον ἠὲ καὶ οὐχί. Ἤει: πορεύεται. Ηἴεσαν: ἐπορεύοντο. Ἢ ἐν ὁδωῖ καθελών: ἀντὶ τοῦ ἐνεχθέντα ἑλών· τουτ έστιν ἔν τινι ἐνέδρα καταβαλών· ∆ημοσθένης ἐν τῶ κατὰ Ἀριστοκράτους. Ἠετιωνεία: οὕτως ἐκαλεῖτο ἡ ἑτέρα τοῦ Πειραιῶς ἄκρα· ἀπὸ τοῦ κατακτησαμένου τὴν γῆν Ἠετίωνος. Ἠεμεν: ἤδειμεν. Ἠεροφοῖτισ: ἡ ἀοράτως ἐρχομένη· κατὰ τὸν ἀέρα. Ἠθάδων: συνήθων. Ἧ θέμισ: ὡς νόμος· ὡς προσῆκον. Ἠθεῖοσ: παρὰ Ἴωσι νεωτέρου πρὸς πρεσβύτερον προσαγόρευσις. Ἤθεοσ: ἄφθαρτος πρὸς γυναῖκας. Ἤθη: συνηθείας· μετά τ' ἤθεα καὶ νόμον ἵππων· γράφεται καὶ ἔθη. Ἠθημένοσ: διυλισμένος· οὕτως Ἐπίλυκος. Ἠθμωδεῖν: ἀλγεῖν τοὺς ὀδόντας. Ἤθνευμαι: ἠκολάστηκα. eta.64 Ἤθεσι: τοῖς συνήθεσι τόποις· ταῖς ἐξ ἔθους δια τριβαῖς. Ἠθολόγοσ: θεατριστής. Ἤϊα: τὴν τῶν ὀσπρίων καλάμην· οὕτως Ἐρατοσθένης· ὁ δὲ ποιητὴς ἁπλῶς ἔοικε βρώματα· Θώων παρδαλίων τε λύκων τ' ἤϊα πέλονται· καὶ τὸν εἰς τὰς ναῦς ἐπισιτισμὸν ὁμοίως. Ἠΐθεοσ: ὁ ὥραν γάμου ἔχων καὶ μηδέπω γεγαμηκώς· ὁμοίως δὲ καὶ ἡ ἐπίγαμος. Ἤϊα: βρώματα· καὶ τὸ ἐπορευόμην. Ηἴκειν: ὅμοιος ἦν. Ηἶσμεν: ἐπιστάμεθα. Ἠϊόεντι: καλὸν, αἰγιαλὸν ἔχοντι. Ἠϊόνα: αἰγιαλόν· ὄχθον. Ἥκειν: ἀντὶ τοῦ ἥκων. Ἤκειν: τὸ ἐώκειν ἐπὶ γʹ προσώπου· οὕτως Ἀριστοφάνης. Ἠκαιρεῖσθε: ἐκωλύεσθε· καιρὸν οὐκ εἴχετε. Ἧκεν: ἐφῆκεν. Ἠκέσατο: ἰάσατο· ἐθεράπευσεν. Ἠκιδωμένοσ: ἀκίδας ἔχων. Ἠκισμένουσ: ἠφανισμένους. Ἥκιστα: οὐδαμῶς· οὐχ ἧττον· καὶ Λιβάνιος φησίν· εἴ τινα ἄλλον τρόπον ὃν ἥκιστα ὤφθη μετελθών· ἐν τωῖ ˉο ἐπὶ τῆ φιάληι ἔμπορος· ἀντὶ τοῦ πάnu. Ἡ 'κονήσατο: ἀντὶ τοῦ ἡ 'κόνησεν. eta.65 Ηϊσ: ὑπάρχεις. Ηἶσαν: ἐπίσταντο. Ἡκόντων: ἀντὶ τοῦ ἡκέτωσαν. Ἠκρωτηριασμένοσ: ∆ημοσθένης ἐν τῶ ὑπὲρ Κτησι φῶντος· ἠκρωτηριασμένοι τὰς αὑτῶν ἕκαστοι πατρίδας· ἀντὶ τοῦ λελυμασμένοι· οἱ γὰρ λυμαι νόμενοι τισὶν εἰώθασι περικόπτειν αὐτῶν τὰ ἄκρα· τὸ μέντοι ἠκρωτηριασμένοι ἀντὶ τοῦ ἠκρωτηρια κότες. Ἦκται: εἵλκυσται. Ἧκον δέ: ἐληλύθειν. Ἥκω: ἦλθον. Ἡ κυὼν ἐπὶ τῆς φάτνησ: παροιμία ἐπὶ τῶν μήτε χρωμένων, μήτε ἄλλοις μεταδιδόντων. Ἠλακάται: καλάμων ῥαβδία· ἀφ' ὧν καὶ τὰ κῶλα τῶν σταχύων. Ἠλακάτη: ἐργαλεῖον γυναικός. Ἤλασεν: ἔσκαψεν· ἔπληξεν. Ἠλαστρημένον: τὸν περιεφθαρμένον καὶ περιπεπ λανημένον. Ἠλεᾶτο: ἔθαλπεν. Ἠλέκτραι: τὰ ἐν τοῖς κλινόποσι τῶν σφιγγῶν ὄμματα. Ἤλεκτρον: ἀλλότυπον χρυσίον μεμιγμένον ὑέλωι καὶ λιθία. Ἠλέκτρων: τῶν ἐν ταῖς κλίναις ποικιλλομένων. eta.66 Ἠλέκτωρ: ὁ ἥλιος. Ἠλιόμην: ἠλισμένος ἤμην. Ἤλεγχον: ἐφανεροποίουν· ἢ ἀνέκρινον ὡς Ξενοφῶν. Ἤλεισ: ἤληθες. Ἠλιαῖα: τόπος Ἀθήνησιν, εἰς ὃν συνάγεται δύο δικαστήρια, ὅτ' ἂν χίλιοι δικάζωσιν· ὧν προέστη κεν εἷς γραμματεύς. Ἠλιαῖα: καὶ ἠλιάζεσθαι· ἠλιαῖα μέν ἐστι τὸ μέγιστον δικαστήριον Ἀθήνησιν· ἐν ωἷ τὰ δημόσια τῶν πραγμάτων ἐκρίνετο, χιλίων δικαστῶν ἢ χιλίων καὶ πεντακοσίων συνιόντων· συνίασι δὲ οἱ μὲν χίλιοι ἐκ δυοῖν δικαστηρίων· οἱ δὲ χίλιοι πεν τακόσιοι ἐκ τριῶν. Ἠλίβατον: ὑψηλόν· ἄβατον· ἤ ἐστιν ἁλεῖν βαί νοντα· ἢ ὅπου ἥλιος πρῶτον βάλλει· ἁλὶ βεβη κυῖαν· Στησίχορος δὲ Τάρταρον ἠλίβατον βαθὺν λέγει· ἔνιοι ἠλίφατον ἀποδιδόασιν, ἡλίω φαινό μενον. Ἠλίβατοσ: ὑψηλή· ἐφ' ἣν πρῶτον διὰ τὸ ὕψος ὁ ἥλιος βαίνει. Ἠλίθιοσ: ἄφρων· ἢ σκληρός· ἢ ἀναίσθητος. Ἡλίκον: μέγα· πηλίκον. Ἡλικία τῆς πόλεωσ: ἀντὶ τοῦ ἐν ἡλικία οἱ νέοι· οὕτω Λυσίας καὶ ∆ημοσθένης ἐν Φιλιππικοῖς. Ἠλινδημένον: ἀντὶ τοῦ ἀνεστραμμένον· ∆είναρχος ἐν τῶ κατὰ Φορμισίου· ὅπη Ἰσοκράτης καλινδεῖσθαι λέγει. eta.67 Ἥλιοσ: ὄνομα κύριον Ἀθηναίου τινός. Ἠλισγημένοσ: μεμιασμένος· μεμολυσμένος· ἠρτυ μένος. Ἡλίσκον: τὸν μικρὸν ἧλον· Ἀριστοφάνης. Ἡλίσκοντο: ἐπορθοῦντο· ἠλέγχοντο. Ἠλίσμην: ἠλισμένος ἤμην. Ἠλιτόμηνον: τὸ παρὰ μῆνα γεννηθέν. Ἡλιωμένοσ: ἐπικεκαυμένος. Ἠλύγη: σκιά· σκέπη· καὶ ἐπηλυγησάμενος παρὰ Πλάτωνι τὸ προβαλόμενος καὶ ἐπισκιασάμενος. Ἡ Λύκου δεκάσ: Λύκος Ἀθήνησι πρὸς τωῖ δικαστηρίω ἥρως· μορφὴν ἔχων θηρίου· δεκὰς δὲ τὸ δεκάζεσθαι· πρὸς ὃ ἡ παροιμία· καὶ οἱ πρῶτοι δικασταὶ πρὸς τῶ λυκοειδεῖ ἥρωϊ ἐκλήθησαν. Ἠλύσιον: ἱερὸν περίοδον· οἱ δὲ περὶ Αἴγυπτον· οἱ δὲ περὶ Λέσβον· οἱ δὲ τὸ κεκεραυνωμένον χωρίον ἢ πεδίον· τὰ δὲ τοιαῦτα ἐστὶν ἄβατα· καλεῖται δὲ καὶ Ἐνηλύσια· Πολέμων δὲ Ἀθηναίους φησὶ τὸ κατασκαφὲν χωρίον καλεῖν. Ἤλυσισ: πορεία. Ἥλω τὸν ἧλον ἐκκρούεισ: ἀντὶ τοῦ ἁμαρτήματι τὸ ἁμάρτημα σπεύδεις ἐξελάσαι. Ἥλω: ἐλήφθη· ἐφανερώθη· ἐπορθήθη. Ἥλωσαν: ἐνικήθησαν· ἐλήφθησαν. Ἠμαθόεντοσ: ἀμμώδους. eta.68 Ἦμαρ: ἡμέρα. Ἤματα: ἡμέρας ἢ ἱμάτια. Ἠμάλαπτεν: ἔκρυπτεν· ἠφάνιζεν. Ἡμέδιμνον: τὸ ἡμιμέδιμνον. Ἡμεδαπῶν: ἰδίων· ἐγχωρίων· αὐτοχθόνων· δάπεδον γὰρ τὸ ἔδαφος· ὅθεν καὶ τὸ ποδαπὸς, ἀντὶ τοῦ ποῖον λαμβάνεται ἢ ποίας χώρας ἢ τῶν πατρίδων. Ἠμείβετο: ἀνταπεκρίνετο. Ἠμείφθη: ἠλλάγη. Ἤμειψα: ἤλλαξα. Ἡμένη πελειάσ: παροιμία ἐπὶ τῶν ἁπλουστέρων καὶ ἀκακοήθων ταττομένη· κατ' ἀντεξέτασιν τῶν παλευτριῶν· αἱ ἐξιπτάμεναι ἄλλας προσάγουσιν. Ἠ μὲν κλέος, ἠ δὲ καὶ ἦσθα: παροιμία ἐπὶ τῶν ὁμοίων τηῖ περὶ αὐτῶν φήμη. Ἡμερίδα: τὴν ἄμπελον· οὕτως Ἀριστοφάνης. Ἡμεροδρόμοσ: ὁ ἥλιος· λέγονται δὲ καὶ οἱ ἐν ταῖς βασιλικαῖς διατάξεσι ταχύτατα διακονούμενοι. Ἡμεροκαλλέσ: ἄνθος σπειρόμενον ὁ ∆ίδυμος· οὐκ ἔστι δὲ ἄνθος, ἀλλὰ φοινικοῦν ἔριον διαπεποι κιλμένον, ωἷ χρῶνται πρὸς τὰς ἱερουργίας Ἀθήνησιν· ὡς Θεόδωρος ὁ παναγὴς προσαγορευό μενος ἐν τωῖ αʹ περὶ τοῦ Κηρύκων γένους· καὶ τὴν αἰτίαν τοῦ ὀνόματος ἀποδιδούς· γράφει δέ· καλεῖται ἡμεροκαλλὲς διὰ τὸ πεπλύσθαι καὶ βεβάφθαι καὶ εἰργάσθαι ἐν μιαῖ ἡμέρα· κάλλη δὲ προσαγορεύεται τὰ ἄνθη. eta.69 Ἡμερόλεγδον: τὸ καθ' ἑκάστην ἡμέραν ἐξαριθμεῖν. Ἡμερῶα: ἡμεροφυλάκια. Ἡμερωρεῖν: ἡμεροφυλακεῖν. Ἠ μήν: ὄντως δή· καὶ ἀλλ' οὖν· καὶ ἀλλ' ὅμως. Ἡμιδιπλοίδιον: γυναικεῖον βραχὺ περίβλημα· ὃ ἔνδον φοροῦσιν ὑπὸ τὸν μηρόν. Ἡμιδαήσ: ἡμίκαυστος. Ἡμιδαπήσ: ἡμιτελής. Ἡμίεκτον: τὸ ἕκτον μέρος τοῦ μεδίμνου. Ἡμιθνῆτα: τὸν ἡμιθάνατον. Ἡμίεκτον καὶ ἡμιμέδιμνον: τοῦ μεδίμνου ἔχοντος χοίνικας μηʹ, τὸ ἡμιμέδιμνον δηλονότι κδʹ εἶχεν· ἡμίεκτον δὲ τὸ χωροῦν δʹ χοίνικας· τὸ γὰρ ἕκτον χοίνικες ηʹ. Ἠμιλλᾶτο: ἠπείγετο. Ἡμιμάλλονεσ: μαινάδες· Νύμφαι ἢ Βάκχαι. Ἡμιμέδιμνον: μέτρον χωροῦν ἥμισυ μεδίμνου· τουτ έστι χοίνικας κδʹ. Ἡμῖν: ἀντὶ τοῦ ἡμᾶς. Ἡμιολία: ληστρικὸν πλοῖον· οὗ τὸ ἡμιόλιον μέρος ψιλῶν ἐρετῶν ἐστι, πρὸς τὸ ἀπ' αὐτοῦ μάχεσ θαι· τριημιολία δὲ, οὐ τριπλασία ταύτης, ἀλλὰ τριήρης. Ἡμιολία: τὸ ἥμισυ τοῦ κεφαλαίου. Ἡμιολίασ: ἡμίσεας. Ἡμιολασμόσ: Ἀντιφῶν· ἀντὶ τοῦ τὰ ἡμιόλια δοῦναι· eta.70 ἡμιόλιος δέ ἐστιν ἀριθμὸς, ὁ ἔχων ἄλλον ὅλον καὶ τὸ ἥμισυ αὐτοῦ. Ἡμίοποι: κυρίως ἡμιτέλειοι αὐλοί. Ἡμιπέλεκα: αἱ μονόστομοι ἀξίναι. Ἡμιτύβιον: δίκροσσον· Ἀριστοφάνης Πλούτω· Ἔπειτα καθαρὸν ἡμιτύβιον λαβών. Ἡμιφόριον: ἥμισυ ἱματίου. Ἡμμένοι: συνημμένοι. Ἠμοιρηκώσ: μὴ μετέχων. Ἠμπέσχετο: περιεβάλλετο. Ἤμοροσ: ἄμοιρος. Ἠμόριξεν: ἄμοιρον ἐποίησεν. Ἤμων: ἐθέριζον. Ἠμύναθον: ἤμυνα. Ἠμπείχετο: περιεβέβλητο. Ἠμπλάκομεν: ἡμάρτομεν. Ἠμφιέσθαι: τὸ περιβεβλῆσθαι. Ἦν: ἤμην. Ἦν: ἀντὶ τοῦ ἦσαν. Ἦν: ἀντὶ τοῦ ὑπῆρχεν. Ἦν: ἀντὶ τοῦ ἤμην· τὸ δὲ παλαιὸν ἔλεγον τὸ ἤμην (ἦ) κατὰ συναλιφὴν, οἷον ἦα καὶ ἔα. Ἦν: ἀντὶ τοῦ ˉη τοῦ ὑποτακτικοῦ. Ἡν: δασέως ὅτ' ἂν ἠθικῶς λέγηται· οἱ δὲ παλαιοὶ ἐν Μενάνδρωι Αὐτὸν τιμωρουμένω· τὸ δὲ ψιλὸν ἀντὶ τοῦ ἰδού· Ἀλλ' ἦν χιτών σοι. Ἤνδανεν: ἤρεσκεν. eta.71 Ἠνδρώθησαν: ἀνδράσιν ὡμίλησαν· οὕτως ∆ίων πολ λάκις ἐχρήσατο. Ἤναυε πῦρ: λέγουσι τὸ ἧπτε πῦρ. Ἤνασ: κόψας. Ἦν δ' ἐγώ: ἀντὶ τοῦ ἔφην ἐγώ· τάττεται καὶ ἐπὶ ἀνδρὸς καὶ γυναικός. Ἠνδρωμένη: παρθένος ἡ γεγαμημένη. Ἠνεμόεσσαν: ὑψηλήν. Ἤνεγκα καὶ ἤνεγκον: ἄμφω λέγουσι· τὸ μὲν ἀπὸ τοῦ ἐνέγκαι· τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ ἐνεγκεῖν. Ἠνέγκατο: ἀντὶ τοῦ ἤνεγκεν. Ἠνείχετο: καὶ ἠνώχλει· καὶ ἠκηκόει καὶ ἠντιβόλει· κοινὸν τῶν Ἀττικῶν ἰδίωμα. Ἡνίκα ἀνταποδίδοται τῶ τηνικαῦτα καὶ τηνικάδε· σημαίνει δὲ τὸ μὲν ἡνίκα, καθ' ἣν ὥραν· τὸ δὲ τηνικαῦτα, κατ' ἐκείνην τὴν ὥραν· ὁμοίως δὲ καὶ τὸ ὅτε δηλοῖ καὶ τότε· τὸ δὲ ὁπηνίκα, καθ' ὁποίαν ὥραν. Ἡνίαι: λῶροι χαλινῶν. Ἡνίοχοι: οἱ εὐπορώτατοι Ἀθήνησι κατελέγοντο· ἁρματοτροφήσοντες ὥσπερ οἱ ἱππεῖς. Ἡνιόχουσ: τοὺς ἀκροκέρους κάλους· οὓς νῦν ἐκφόρους λέγουσιν. Ἤνυστρον: ἡ πρώτη κοιλία τῶν μαρυκουμένων ζώων. Ἤνυστρον: τὸ παχυμερὲς τῆς κοιλίας ἔντερον· ωἷ εἰς eta.72 τρία τέτμηται ἡ γαστήρ· ἤνυστρον· ἐχῖνον· κεκρύ φαλον. Ἠόνησασ: κατήντλησας· ἔλουσας· τάχα καὶ τοὺς αἰγιαλοὺς ἠϊόνας φασι, παρὰ τὸ ἐπικλύζεσθαι. Ἠοῦσ: ὄρθρου· ἡμέρας· ἀνατολῆς. Ἠπάτησεν: ἐπλάνησεν. Ἠπήτην: οὐδεὶς εἴρηκε τῶν Ἑλλήνων· οὐδὲ ἠπήτριαν· ἀλλὰ ἀκέστριαν. Ἤπειρον: τωῖ Ἰσοκράτει σύνηθές ἐστι τὴν ὑπὸ βασιλεῖ τῶν Περσῶν γῆν οὕτω καλεῖν. Ἤπειροσ: χέρσος γῆ· οἷον ἄπειρός τις οὖσα· ἤπειρος δὲ λέγεται παρὰ τοῖς ποιηταῖς ἡ γῆ καταχρηστι κῶς· κυρίως δὲ ἡ εἰς ἄπειρον ἐκβάλλουσα, ὡς Εὐριπίδης· Ἤπειρον εἰς ἄπειρον ἐκβάλλων πόδα. Ἠπίαλοσ: ὁ ῥιγοπύρετος. Ἠπιάλησ: ἐπιάλης· ὁ πνιγαλίων ὑπό τινων. Ἡπιόδωροσ: ἡπία καὶ προσηνῆ δωρουμένη· χρηστή. Ἥπιοσ: πρᾶος· ἢ λιπαρός. Ἡ Περγαῖα Ἄρτεμισ: τάσσεται ἐπὶ τῶν ἀγυρτῶν καὶ πλανητῶν· παρόσον καὶ ἡ θεὸς ἐν αὐτηῖ. Ἤ ποθεν: ἀμόθεν· οὕτως Ἀριστοφάνης. Ἤ που: ἄρα γε. Ἤπου: ἴσως· σχεδόν. Ἤπου γε: πολλῶι πλέον. Ἡράκλεισ: ἐπίφθεγμα θαυμαστικόν· τὸ δὲ Ἥρακλες κλητικὴ πτῶσις· ὥσπερ τὸ ὦ ∆άματερ τοῦ ∆ή μητερ διαφέρει· ἐπικαλοῦνται δὲ καὶ τοὺς Ἡρακλεί eta.73 δας ὁμοίως· Μένανδρος· Ἀλλ' Ἡρακλεῖδαι καὶ θεοί. Ἡράκλεια: πολλῶν ὄντων τῶν κατὰ τὴν Ἀττικὴν Ἡρακλείων, ∆ημοσθένης ἐν τῶ κατ' Αἰσχίνου· ἤτοι τῶν ἐν Μαραθῶνι ἢ τῶν ἐν Κυνοσάργει μνη μονεύει· ταῦτα γὰρ διὰ τιμῆς μάλιστα ἦγον Ἀθηναῖοι. Ἡρακλείαν λίθον: τινὲς τὴν μαγνῆτιν ἀπέδοσαν· διὰ τὴν Ἡρακλείαν τῆς Μαγνησίας· ἔνιοι δὲ, ὅτι ἡ μὲν ἐπισπωμένη τὸν σίδηρον, Ἡρακλεῶτις· ἡ δὲ μαγνῆτις ὁμοία ἐστὶν ἀργύρω [ὁμοία ἐστὶν] ὡς Εὐρ. Οἰν. τὰς βροτῶν Γνώμας σκοπῶν, ὥστε μαγνῆτις λίθος, Τὴν δόξαν ἕλκει καὶ μεθίστησιν πάλιν· οὐ λέγει νῦν ὑπὸ τῆς μαγνήτιδος λίθου τὸν σίδηρον· ἀλλὰ τὴν τῶν θεωμένων δόκησιν ἕλκεσθαι πλανωμένην ὡς ἐπὶ ἀργύρω. Ἡράκλεια λουτρά: τὴν Ἀθηνᾶν ἐν Θερμοπύλαις κατιόντι Ἡρακλεῖ ἀνεῖναι· οἱ δὲ ἐν Σικελία τὰς Νύμφας· οἱ δὲ αὐτὸν αὐτὰ κατασκευάσαι. Ἡρακλεώτης λίθοσ: ὁ ὑφ' ἡμῶν μάγνης ὁ ἐπισπώ μενος τὸν σίδηρον· Ἡρακλεία γὰρ ἐλέγετο ἡ Μαγνησία. Ἡρακλείδην: τὸν Ἡρακλέα οὕτως ἔλεγον. Ἤραρεν: ἥρμοσεν. Ἠρασάμην: ἠράσθην. eta.74 Ἥρας δεσμοὺς ὑπὸ υἱέοσ: Πολιτείας βʹ οὕτω γραπτέον· παρὰ Πινδάρω γὰρ ὑπὸ Ἡφαίστου δεσμεύεται ἐν τωῖ ὑπ' αὐτοῦ κατασκευασθέντι θρόνω· ὅ τινες ἀγνοήσαντες γράφουσιν ὑπὸ ∆ιὸς καὶ φασὶ δεθῆναι αὐτὴν ἐπιβουλεύσασαν Ἡρακλεῖ· Κλήμεντος ἡ ἱστορία· καὶ παρ' Ἐπιχάρμω ἐν Κωμασταῖς ἢ Ἡφαίστω. Ήραον τεῖχοσ: χωρίον ἐστὶν ἐν Θράκη· ὑπὸ Σαμίων δὲ ὠκίσθη. Ἠρᾶτο: εὔξατο. Ἠρδαλωμένοσ: λεπρὸς καὶ μεμιασμένος. Ἦρδεν: ἀντὶ τοῦ ὕγραινεν, διέβρεχε. Ἠρέμα: ἀτρέμα· πράως· ἡσυχῆ· ἡ γὰρ ἠρεμία ἡσυχία. Ἤρετο: ἠρώτησεν. Ἤρεφεν: ἐστέγαζεν. Ἤρειδε: σφοδρῶς κατηγόρει· ἀπὸ τῶν ἐρεσσόντων. Ἠρία: οἱ τάφοι· φασὶ δέ τινες κοινότερον μὲν πάντας τοὺς τάφους οὕτως ὀνομάζεσθαι· κατ' ἐξαίρετον δὲ τοὺς μὴ ἐν ὕψει ὠκοδομημένους· ὠνομάσθαι δὲ παρὰ τὴν ἔραν. Ηἱρηκότεσ: πεπορθηκότες. Ἡρημένον: ἐπικριθέν· ἐκλελεγμένον. Ἠρήρειστο: ἥρμοστο. eta.75 Ἤρθη: ηὐξήθη· ὑψώθη. Ἦρι: ὄρθρου· ἕωθεν· ἢ ἔαρι. Ἠριγένειαν: τὸν ὄρθρον. Ἠριδανόσ: ποταμὸς ἐν τηῖ Ἀττικῆ· οὗ αἱ πηγαὶ ἐντὸς τῶν ∆ιοχάρους πυλῶν. Ἠρικνωμένον: ἐρρυτιδωμένον· παλαιόν. Ἠρινοῦ τόκου: ἐπεὶ ἔαρος οἱ φόροι ἐφέροντο. Ἤρειπεν: εἰς τὴν ἔραν κατέπεσεν. Ἠριστάναι: Ἕρμιππος· ὡς καὶ δεδειπνάναι φασίν. Ἤρκεσεν: ἐβοήθησεν. Ἡρματισμένον: ἠσφαλισμένον. Ἡρμόττετο: οὐχ ἡρμόζετο. Ἠροάνθια: ἑορτὴ γυναικεῖα ὅτε τὸ ἔαρ ἀνθεῖ. Ἠροῦτο: ἠροτριᾶτο. Ἤρρησεν: ἐφθάρη· ἦλθεν· ὅθεν καὶ τὸ εἰσήρρησεν. Ἤρτηται: κρέμαται. Ἤρτα: ἐκρεμάννυεν. Ἠρτικροτοῦντο: συνεφώνουν. Ἠρτίαζον: ἀστραγάλοις ἔπαιζον. Ἠρτυκώσ: κατηρτυκώς. Ἠρτύνετο: παρεσκευάζετο. Ἤρυγεν: ἠρεύξατο· ἤντλει. Ἠρύγγη: λεπτὸν καὶ ἀκανθῶδες κάρφος. Ἥρως ἰατρόσ: οὗ μέμνηται ∆ημοσθένης ἐν τωῖ περὶ τοῦ στεφάνου. Ἥρως ποικίλοσ: τοῦτο ἔλεγον ἐπὶ τῶν ἐστιγμένων· eta.76 ἢ διὰ τὸ τοὺς ὄφεις ποικίλους ὄντας ἥρωας κα λεῖσθαι. Ἥρωσ: ἡμίθεος· δυνατός· γενναῖος. Ἡρῶσσαι: αἱ ἡρωΐδες. Ἡρωΐναι: ὁμοίως ἡρωΐδες. Ἦσάν ποτ' ἦσαν ἄλκιμοι Μιλήσιοι· παροιμία ἀπὸ χρησμοῦ ἐπὶ τῶν προγεγονότων. Ἤσασ: χάριν ἐποίησας· ἔδοξας. Ἥσασ: ἡδύνας. Ἦσθα: ἀντὶ τοῦ ὑπῆρχες. Ἥσθην: ἐχάρην. Ἥσσητο: ἥττητο. Ἧσσον ἑτοίμως κατέχειν: ἀντὶ τοῦ οὐδὲ ὁμοίως. Ἥσεισ: ἀντὶ τοῦ ἀφήσεις. Ἠσὶ δέ: ἀντὶ τοῦ φησὶ δέ. Ἠσκάριζεν: ἀντὶ τοῦ ἤσπαιρεν. Ἦσμεν: ἀντὶ τοῦ ὑπήρχομεν· ἀπὸ τοῦ ἐσμέν. Ἤστην: ἐκαθίζοντο δυϊκῶς. Ἠσυνθέτηκασ: ἢ συνέθου καὶ ὡμολόγησας. Ἠσχάτισεν: ὑστέρησεν. Ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τάν: ἢ ταύτην ἢ ἐπὶ ταύτην· ἐκείνην. Ἡττήσομαι: ἡττηθήσομαι. Ἧττον: οὐδαμῶς. Ἡταίρηκεν: ἠτάκτησεν. eta.77 Ἠτημένην: ἀντὶ τοῦ κεχρημένην· καὶ γὰρ αἰτεῖσθαι ἔλεγον τὸ κιχρᾶσθαι. Ἠτίμησεν: ἠτίμασεν· ὕβρισεν. Ἧτορ: ψυχή. Ἠτριαῖον ἢ ἤτριον: ἐφ' ὕψους τάττεται ἡ φωνή. Ἤτριον: ἔνδυμα ὑμενῶδες. Ἢ τρὶς ἓξ ἢ τρεῖς κύβοι: τὸ γὰρ παλαιὸν τρισὶν ἐχρῶντο κύβοις πρὸς τὴν παιδίαν· διχῶς δὲ λέγε ται, καὶ ὁ ἀναρριπτούμενος καὶ ἰδίως ὁ κενός. Ἦτρον: τὸ ὑπὸ τὸν ὀμφαλὸν μέρος. Ηὔδα: ἔλεγεν· εἶπεν. Ἠσχάτισεν: ἐταπείνωσε· καὶ ἠσχατίσμαι· τετα πείνωμαι· ἐσχατίζω γὰρ τὸ θέμα. Ηὐλήσαντο: ἐταράχθησαν· ἐστράφησαν· πεφύ σηνται. Ηὖχεν: ἀντὶ τοῦ ἤλπιζεν. Ἡ Φανοῦ θύρα: τὸν Φανὸν φησὶ ∆ήμων ὀβολοστάτην εἶναι· ἄλλως δὲ τυφλόν· ὑπανοιγομένης δὲ αὐτωῖ τῆς τοῦ ταμιείου θύρας, κατασκευάσαι τοιαύτην ἣν οὐκ ἄν τις ἤνοιξε μὴ ψόφον ποιήσας· ἐνίους δὲ λέγειν ὡς μοιχευομένης αὐτῶ τῆς γυναικὸς, τὴν αὔλειον θύραν εἰργάσατο ὡς μὴ ἄνευ ψόφου ἀνοίγεσθαι· τῆς δὲ κατὰ τοῦ τέγους δεχομένης τὸν μοιχὸν, χλευά ζοντας τοὺς γείτονας ἐπὶ τῶν μηδὲν ἀνυόντων ἐν τῶ φυλάττειν, τὴν Φανοῦ θύραν εἶναι λέγειν. Ἡ φάρυξ: λέγεται θηλυκῶς. Ἥφαιστοσ: ὁ θεὸς καὶ τὸ πῦρ. eta.78 Ἡφαιστία: δύο πόλεις ἦσαν τῆς Λήμνου· Μύρρινά τε καὶ Ἡφαιστία. Ἠφειδηκότεσ: καταπαύσαντες· μὴ φεισάμενοι. Ἠφείθη: ἐάθη· συνεχωρήθη. Ἠχαρίστηκα: τὸ ἀχαριστεῖν λέγουσιν. Ἠχήν: ἦχον· ἢ φήμην. Ἦχθαι: τεθηρεῦσθαι. Ἠχθησμένην: καταβεβαρημένην. Ἤχλυσε: συνεσκότασεν. Ἠχὼ πετραῖα: ἡ Αἴγινα· ἐπειδὴ πετρώδης ἐστὶ καὶ πολλὰ ἔχει κεράμια. Ἡψιμάχουν: συνῆπτον μάχην. Ἠών: ∆ημοσθένης ἐν τῶ κατὰ Τιμοκράτους πόλις ἐστὶ Μενδαίων ἀποικία. Ἠώσ: ἡμέρα ἀπὸ ὄρθρου. Ἠώσ: πρωΐ· ἡμέρα· ὄρθρος· ἐπὶ μὲν τῆς θεᾶς· Ἠὼς δ' ἐκ λεχέων· ἐπὶ δὲ ὅλης ἡμέρας· ἥδε (δὲ) μοι νῦν Ἠὼς ἑνδεκάτη· ἐπὶ δὲ τῆς πρωΐας ἕως ἕκτης ὥρας· Ἔσσεται ἢ ἠὼς, ἢ δείλη, ἢ μέσον ἦμαρ. {1Τέλος ˉη.}1 {1Ἀρχὴ σὺν Θεῶ ˉθ.}1 Θαλαμαῖαι: καταδύσεις· θαλάμαι δὲ τόπος ἱερὸς τῶν ∆ιοσκούρων. Θαιρούσ: τοὺς στροφεῖς τῆς θύρας. theta.79 Θᾶκοι: θρόνοι· καθέδραι. Θαλαμηπόλοσ: ἡ περὶ τὸν θάλαμον ἀναστρεφομένη καὶ φυλάττουσα. Θάλαμοσ: οἶκος ἢ κοιτών. Θαλαμίδιοι κῶπαι: αἱ ἡρέμα ἐλαύνουσαι. Θαλαττοκοπεῖσ: ματαιολογεῖς. Θαλλόσ: λέγεται καὶ ὁ στέφανος τῆς ἐλαίας. Θαλλοφόροι: οἱ γεραίτατοι παρὰ Ἀθηναίοις ἐλέγοντο. Θάλασσα κοίλη: τὸ θέατρον. Θάλεια: εὐωχία· ἀπὸ τοῦ θάλλειν. Θαλεροί: δίυγροι· νέοι· ἀκμαῖοι· ἢ ταχεῖς. Θαλίαισ: ἑορταῖς. Θαλλόσ: κλάδος ἐλαίας· ἢ πᾶν τὸ θάλλον. Θαμᾶ: συνεχῶς· πυκνῶς· διηνεκῶς. Θαμάκισ: πυκνῶς. Θαμίζεισ: πυκνάζεις· συχνάζεις. Θαμινὰ καὶ θαμινῶσ: συνεχῶς πυκνῶς. Θάμνοσ: ἔστι μὲν τὸ χαμαίζηλον φυτόν· λέγεται δὲ καὶ ὁ σύνδενδρος τόπος. Θανατήσιον: οὐ θανάσιμον λέγουσιν. Θανατῶν: θανάτου ἐπιθυμῶν· λέγεται δὲ καὶ ὁ ἀπο κτέννων. Θαργηλία: ἑορτὴ Ἀρτέμιδος καὶ Ἀπόλλωνος· καὶ μὴν Θαργηλίων· ὁ τῶν σπερμάτων μεστὸς χύτρος ἱεροῦ ἑψέματος· ἥψουν δὲ ἐν αὐτηῖ ἀπαρχὰς τῶ θεωῖ τῶν πεφηνότων καρπῶν· ὀνομαζόμενον ἀπὸ theta.80 τοῦ θέρειν τὴν γῆν τὸν αὐτὸν ὄντα τῶ Ἡλίω· ἵσταντο δὲ ἐν αὐτηῖ καὶ χοροὶ καὶ ἀγὼν Θαργήλια. Θαργήλεια: Ἀγησαγόρου θυγάτηρ, βασιλεύσασα Θετταλῶν λʹ ἔτη· Μιλησία τὸ γένος, ἀναιρεθεῖσα δὲ ὑπό τινος Ἀργείου δεθέντος ὑπ' αὐτῆς. Θαργήλια: ἑορτὴ τὰ Θαργήλια· ἄγεται δὲ Θαργη λιῶνι μηνὶ, ὅς ἐστιν ἱερὸς Ἀπόλλωνος. Θαργηλιών: μὴν Ἀθήνησιν ιαʹ· ὠνομάσθη δὲ ἐπεὶ ὁ ἥλιος τότε πυρώδης· τὸ δὲ θερμὸν θαργήλιον ὠνόμαζον· τὰ δὲ ἄνθη τότε ἐξηραίνετο. Θάρνυται: θαρσύνεται. Θάρνυσθαι: συγγίνεσθαι. Θαρραλέον: θάρσος. Θάρσυνοσ: τεθαρρηκώς. Θασίαν: καὶ ῥάφανον καὶ ἅλμην λέγουσιν. Θάσιος πάϊς Ἀγλαοφῶντοσ: Πολύγνωτος ὁ ζωγρά φος οὕτως ἐπεγέγραπτο. Θάτερα καὶ θάτερον: λέγεται τό, τε ἑνικὸν καὶ τὸ πληθυντικόν· τὸ δὲ ἀρρενικὸν ἅτερος λέγεται· τὰ δὲ θηλυκὰ οὕτω συναλείφεται· ἡτέρα καὶ θητέρα. Θάτερον: ἕτερον μέρος. Θᾶττον: τάχιον. Θᾶττον ἢ Βούτησ: οἷον κατεσκευάσθη· Νίκων γὰρ ὁ ζωγράφος ὀφθαλμὸν ποιήσας καὶ κράνος περιφαι νόμενον, ἐπέγραψε Βούτης. theta.81 Θᾶττον ἢ βάδην: λέγουσι συνήθως τάχιον ἢ βραχέως. Θαύματα: ἃ οἱ θαυματοποιοὶ ἐπιδείκνυνται. Θαυματίζομαι: ἐκπλήσσομαι. Θαυμαστὴν ὅσην: τουτέστιν, λίαν πολλὴν, ὥστε θαυμάσαι. Θαυμαστικά: ἀντὶ τοῦ θαυμαστά. Θαυμάζω: ὅτε πρὸς γενικὴν συντάσσομεν, τὸ καταγινώσκω σημαίνει· πρὸς δὲ αἰτιατικὴν τὸ ἐπαινῶ. Θαυμαστότερον: οὕτως Πλάτων. Θάψινον χρῶμα: ἀντὶ τοῦ ξανθόν. Θάψοσ: ξύλον ωἷ ξανθίζουσι τὰ ἔρια καὶ τὰς τρίχας· ὃ Σαπφὼ Σκυθικὸν ξύλον λέγει. Θέαν: τὴν ὄψιν καὶ τὴν θεωρίαν. Θεατήρ: ὁ τὸ θέατρον ὁρῶν· ἢ ὁ τὸ θέατρον συνιστῶν. Θέαν παρ' αἴγειρον: τὴν πόρρωθεν λέγουσιν· αἴγειρος γὰρ ἦν τῶν ἰκρίων πλησίον. Θεαιδέστατον: θεοῦ ἰδέαν ἔχον· εἶπε δὲ Ἀντιφῶν ἐν τῶ περὶ ὁμονοίας οὕτως· ἄνθρωπος ὃς φησὶ πάν των θηρίων θεαιδέστατος γενέσθαι. Θεατροκορασία: ὀχλοκορασία. Θεάμονασ: θεατάς. Θεηγόροι: θεολόγοι. Θεήλατοσ: ὑπὸ θεοῦ πεμφθείς. theta.82 Θεηπολεῖν: θεῶν εἰκόνας ἔχοντα περιπολεῖν ἀργύριον εἰσπρασσόμενον. Θέειν καὶ θεῖν: τρέχειν. Θεῖα: εὐθεια· καὶ ὀρθά· καὶ θαυμαστά. Θειαζόντων: μαινομένων. Θειάσαντεσ: θεόληπτοι γεγονότες. Θιάσω μαινόληι: χορῶ μανικωῖ. Θιασῶται: χορευταί· οἱ τὰ θεῖα ἄδοντες. Θιασώτησ: ὁ τῶν θυσιῶν κοινωνός· ἐκαλοῦντο δὲ καὶ ὀργεῶνες· ἐκλήθησαν δὲ ἀπὸ τοῦ θιάσου, ὅσπέρ ἐστιν ἡ ἀπὸ τοῦ πίνειν συναγωγή. Θεῖεν: ποιήσειαν. Θεῖναι: ποιῆσαι. Θεῖον: ἀντὶ τοῦ θεός. Θέλγει: ἀγαπᾶ· ἢ κακοῖ· ἢ ἀπατᾶ· ἢ θάλπει. Θέλγητρον: τὸ εἰς ἡδονὴν ἄγον. Θέλειν: ἀντὶ τοῦ δύνασθαι. Θέλημοσ: ἀντὶ τοῦ ἥσυχος. Θελητή: εὔκαρπος καὶ γονιμωτάτη. Θελκτώ: κολακευτική. Θέμεθλα: τὰ ἐσώτερα μέρη· τὰ ἐν βάθει. Θέμενος τὰ ὅπλα: ἀντὶ τοῦ περιθέμενος καὶ ὁπλι σάμενος· ∆ημοσθένης καὶ Ὅμηρος καὶ Αἰσχίνης. Θέμιν: δικαιοσύνην. Θέμισ: τὸ δίκαιον. Θεμισσέτω: αἰκιζέτω. theta.83 Θεμιστεύειν: ἀντὶ τοῦ χρησμωιδεῖν· Λυσίας· γέγονε δὲ τὸ ὄνομα ἀπὸ τοῦ Θέμιν ἐσχηκέναι ποτὲ τὸ μαντεῖον πρὸ τοῦ Ἀπόλλωνος. Θεμίσων: τυράννου ὄνομα· ∆ημοσθένης ἐν τῶ ὑπὲρ Κτησιφῶντος. Θεμιτῶσ: νομίμως. Θεμιστόσ: δίκαιος. Θέμιστα: νόμον ἢ δίκην. Θεμιστεύσαντοσ: ἄρξαντος· δικάσαντος. Θέναρ: τὸ κοῖλον τῆς χειρός· λέγεται δὲ καὶ τὸ τοῦ ποδὸς ἐλλύχνιον. Θεογενεσίαν: Θεόδμητοσ: ὑπὸ τοῦ θεοῦ κατεσκευασμένος. Θεοδρομῶν: κατὰ θεὸν πορευόμενος. Θεοειδήσ: θεοῖς τὸ εἶδος ὅμοιος. Θεοείκελοσ: θεῶ ὅμοιος. Θεόθυτα: ἱερόθυτα. Θεογείτων: ∆ημοσθένης καὶ ∆είναρχος καὶ ἄλλοι Θεογένην ὀνομάζουσιν. Θέογνισ: εἷς ἦν τῶν παρ' Ἀθηναίοις λʹ τυράννων· ἔστι δὲ καὶ ποιητὴς ὁ Θέογνις· οὗτος δ' ἦν Με γαρεύς. Θεοίνιον: τὰ κατὰ δήμους ∆ιονύσια Θεοίνια ἐλέγοντο· ἐν οἷς οἱ γεννηταὶ ἀπέθυον· τὸν γὰρ ∆ιόνυσον Θέοινον ἔλεγον. Θεοίνιον: ἱερὸν ∆ιονύσου, ἀφ' οὗ καὶ γένος. theta.84 Θεοὶ Μολοττικοί: οἱ χθόνιοι· ἐπεὶ ψυχοπομπεῖον ἦν ἐν Μολοττοῖς. Θεοκλυτήσαντεσ: θεοῦ ἀκούσαντες· θεὸν ἐπικαλε σάμενοι. Θεοκλυτοῦμαι: θεόθεν μυοῦμαι· θεοφοροῦμαι· θεόθεν δοξάζομαι. Θειοτελὴς φύσισ: οἱ ἄγγελοι οἱ τὰ θεῖα τελοῦντες· λέγεται καὶ θεοτελὴς φύσις. Θεοκρίνησ: ∆ημοσθένης ἐν τῶ ὑπὲρ Κτησιφῶντος· ἦν δὲ συκοφάντης. Θεόκλυτοσ: θεότιμος. Θεόληπτοσ: Θεομητί: θεόφρονι· θεοβούλωι. Θεομάντεισ: οἱ ἐνθουσιῶντες. Θεοπροπία: ἁμαρτία· καὶ θεοπρόπιον· τὸ ἐκ θεοῦ μάν τευμα ἢ προφήτευμα. Θεοπολεῖν: τὸ περὶ θεοὺς ἀναστρέφεσθαι. Θεοπρόποσ: μάντις ἢ θεοῦ προφήτης. Θεορημοσύνη: τὴν θείαν διδασκαλίαν· τὴν κατή χησιν. Θεόρρυτον: ἐκ θεοῦ προϊὸν ἢ προχεόμενον. Θεοσέπτωρ: θεοσεβής. Θεοστυγήσ: θεομίσητος. Θεὸς ἡ Ἀναίδεια: λέγεται ἐπὶ τῶν δι' ἀναισχυντίαν theta.85 ὠφελουμένων· ἐτιμᾶτο δὲ καὶ Ἀθήνηισιν ἡ Ἀναίδεια· καὶ ἱερὸν ἦν αὐτῆς, ὡς Ἴστρος ἐν ιδʹ. Θεσσαλὸν σόφισμα: ἐπὶ τῶν μὴ εὐθυμαχούντων ἐν ταῖς παρατάξεσιν, ἀλλὰ κακουργούντων. Θεοφορία: θεοφόρησις. Θεραπίσ: ἡ θεραπεύτρια. Θεράπναι: τόπος ἐστὶν ἐν Λακεδαίμονι· οὗ μνημονεύει καὶ Ἰσοκράτης καὶ Ἀλκαῖος. Θεράποντεσ: δοῦλοι· ὑπηρέται. Θέρεται: καίεται. Θεριστον καὶ θέριστρον: θερινὸν ἱμάτιον. Θερίζειν: τὸ ἁμᾶσθαι τὸν καρπόν. Θεριῶ καὶ κομιῶ καὶ ποριῶ καὶ ὁριῶ καὶ πάντα τὰ εἰς ˉζˉῶ βαρύτονα καὶ ὑπὲρ δύο συλλαβὰς βραχυνό μενον τὸ ˉι ἔχοντα, ἐν τῶ μέλλοντι ἄνευ τοῦ σ ἐκφέρουσιν Ἀττικοί· τὰ γοῦν ὁριστικὰ καὶ ἀπαρέμφατα· τὰ δὲ ὑποτακτικὰ οὐδαμῶς· σολοι κισμὸς γὰρ τὸ ἐὰν θεριῶ καὶ ἐὰν κομιῶ· ἐφ' ὧν δὲ τὸ ˉι ἐκτείνεται, καὶ σὺν τῶ ˉσ ὁ μέλλων λέγεται χρόνος, καὶ ἐκτεινομένης τῆς παρεσχάτης συλ λαβῆς· οἷον δανείζω, δανείσω· οὐκέτι δὲ τὸ δανειῶ· βάρβαρον οὕτως· ὥστε καὶ τοὺς Ἀθηναίους φασὶν ἀθρόως εἰς ἐκκλησίαν συναθροισθέντας ἐπὶ τῶν διαδόχων· ἐπειδὴ εἰς ἀπορίαν καθειστήκεσαν χρη μάτων· ἔπειτά τις αὐτοῖς τῶν πλουσίων ὑπισχνεῖτο ἀργύριον, οὕτω πως λέγων, ὅτι ἐγὼ ὑμῖν δανειῶ· θορυβεῖν καὶ οὐκ ἀνέχεσθαι λέγοντος διὰ τὸν theta.86 βαρβαρισμόν· καὶ οὐδὲ λαβεῖν τὸ ἀργύριον ἐθέ λειν· ἕως αἰσθόμενος ὁ μέτοικος, ἢ καὶ ὑποβα λόντος αὐτῶ τινὸς, ἔφη, δανείσω ὑμῖν τοῦτο τὸ ἀργύριον· τότε δὲ ἐπαινέσαι καὶ λαβεῖν· διὰ τοῦτο βαδίσω καὶ βαδιῶ ἀμφότερα δόκιμα· ἐπεὶ καὶ αὐτὸ τὸ ἐνεστηκὸς ἑκατέρως λέγεται, καὶ ἐκτει νομένου καὶ συστελλομένου τοῦ ἐν τῆ μέση συλ λαβῆ ˉι· οὐκέτι δὲ ἀγορῶ, οὐδὲ κολῶ· οὐδὲ γὰρ ὅλως τὸ ˉι παραλήγει. Θέρμα: ἡ πύρωσις· Θέρμη δὲ ἡ πόλις, ἀφ' ἧς ὁ κόλπος καλεῖται. Θερμάν: Θράκιον πόλισμα. Θερμαυστρίσ: ἡ σύντονος καὶ διάπυρος ὄρχησις. Θερμοπύλαι: ἔνιοι μὲν τὴν πόλιν ταύτην Πύλας καλοῦσι· Φιλέας δὲ Θερμοπύλας λέγει καλεῖσθαι, ἐπεὶ ἐκεῖ ἡ Ἀθηνᾶ θερμὰ λουτρὰ Ἡρακλεῖ ἐποίησε. Θερμόσ: θρασύς. Θέροσ: ὁ θερισμός. Θέσθαι: ὑποθέσθαι. Θέσισ: πρᾶξις. Θέσμιον: νόμιμον. Θέρσανδροσ: οὗτος εἰς παιδεραστίαν δεινῶς διε βάλλετο. Θέσθαι: ἀντὶ μὲν τοῦ ὑποθήκην λαβεῖν Ὑπερίδης· ἀντὶ δὲ τοῦ προέσθαι καὶ κυρῶσαι νόμον ∆ημο theta.87 σθένης ἐν τωῖ περὶ ἀτελειῶν· ἐν μέντοι τῶ κατὰ Στεφάνου φησὶν, ἑαυτῶ νόμους θέμενον, ἀντὶ τοῦ θέντα. Θεσμοθέτησ: νομοθέτης ἢ νομοφύλαξ. Θεσμοθέται: ἀρχὴ Ἀθήνησιν ἀνδρῶν ἕξ· οἱ τὴν τῶν νόμων ἐπιμέλειαν ἐποιοῦντο· καὶ τὰς εἰσαγγελίας εἰσήγγελλον εἰς τὸν δῆμον· καὶ τὰς χειροτονίας καὶ τὰς προβολὰς ἁπάσας καὶ γραφὰς παρα νόμων· καὶ ἦσαν διορθωταὶ τῶν νόμων. Θεσμοθέται: ἀρχὴ τίς ἐστιν Ἀθήνηισιν· ἓξ δὲ ὄντων τὸν ἀριθμὸν καίτοι ἐκ τῶν καλουμένων θʹ ἀρχόντων· καλοῦνται δὲ οὕτως ὅτι τῶν νόμων τὴν ἐπιμέλειαν εἶχον· ὅτι δὲ τοὺς νόμους οὗτοι διώρθουν κατ' ἐνιαυ τὸν ἕκαστον, εἴρηκεν Αἰσχίνης ἐν τῶ κατὰ Κτησι φῶντος. Θεσμόσ: ἐκαλεῖτο μὲν πάλαι καὶ εἷς ἕκαστος τῶν νόμων θεσμός· καὶ τὸ ὅλον δὲ τῆς πολιτείας σύν ταγμα· ∆ημοσθένης ἐν τῶ κατὰ Ἀριστοκράτους εἶπεν. Θεσμοφόρια: ὄνομα ἑορτῆς. Θεσμοφορίων ἡμέραι δʹ: δεκάτη Θεσμοφόρια· ἑνδε κάτη κάθοδος· δωδεκάτη νηστεῖα· τρισκαιδεκάτη Καλλιγένεια. Θεσμοφόροσ: ὁ τοὺς νόμους ἐπιφερόμενος. Θεσπέσιοσ: θεῖος· θαυμαστός· πρᾶος. Θεσπίζει: νομοθετεῖ. theta.88 Θεσπίσματα: θεῖα δόγματα. Θεσσαλὸν νόμισμα: παροιμιῶδες τοῦτο τασσόμενον ἐπὶ ἀπάτης. Θέτησ: ὁ εἰσποιησάμενος θετοὺς τινάς· μήποτε δὲ θέτης ὁ εἰς ὑποθήκην λαβὼν ὁτιοῦν. Θετταλικὰ πτερά: τοῦτο εἴρηται διὰ τὸ πτέρυγας ἔχειν τὰς Θετταλικὰς χλαμύδας· πτέρυγες δὲ καλοῦνται αἱ ἑκατέρωθεν γωνίαι, διὰ τὸ ἐοικέναι πτέρυξιν. Θετταλικοὶ δίφροι: διάφοροι. Θετταλικὴ ἔνθεσισ: ὁ μέγας ψωμός. Θετταλίσ: ὑπόδημα ποιόν. Θετόν: εἰσποιητόν· οὐ γνήσιον. Θετταλόσ: εἷς τῶν Κίμωνος παίδων οὕτως ἐκαλεῖτο. Θετταλῶν σόφισμα: καὶ ἐπὶ μάχης καὶ ἐπὶ σχή ματος καὶ ἐπὶ παρακρούσεως καὶ ἄλλων μυρίων τάσσουσιν· ἀπὸ αἰτίας τοιαύτης· Ἀρατίω γὰρ κατιόντι ὁ θεὸς ἔφη φυλάξασθαι, μὴ λάθωσιν αὐτὸν οἱ ἐξ ἐναντίας εὐχῆ μείζονι καὶ λαμπροτέρα κατ' αὐτοῦ χρησάμενοι· ὁ δὲ ἑκατόμβην ἀνδρῶν εὔξατο θύσειν τῶ Ἀπόλλωνι· κατορθώσας δὲ ἃ ἐβούλετο, τὴν θυσίαν διὰ τὸ μὴ ἱεροπρεπῆ εἶναι ἀνεβάλ λετο. Θευδουσία: χωρίον κείμενον ἐγγὺς Σκυθῶν· ὃ πολιορ κῶν Σάτυρος ἐτελεύτησεν. Θεωρικὸν καὶ θεωρική: Ἀθήνησιν ἦν χρήματα κοινὰ, ἃ θεωρικὰ ἐκαλεῖτο, διδόμενα τοῖς Ἀθηναίοις theta.89 εἰς διανομήν· προήχθη δὲ οὕτως· τὸ παλαιὸν ὄχλου γενομένου ἐν τοῖς θεάτροις καὶ τῶν ξένων τὰς θέας προκαταλαμβανόντων, διεδίδοτο τοῖς πολίταις τὸ θεωρικὸν, ὅπερ ἦσαν δύο ὀβολοί· ἵνα τοῦτο λαμβά νοντες οἱ πολίται διδόασιν αὐτὸ τῆ πόλει μισθὸν τῆς θέας· ὁ τοίνυν ἐπιμελούμενος τῶν χρημάτων τούτων ἄρχων ἐλέγετο τῶν θεωρικῶν· ἦν δὲ καὶ ἄλλα θεωρικὰ, ἃ διενέμετο ἐν ταῖς ἑορταῖς ἡ πόλις. Θεωρικά: ἐν ταῖς λεγομέναις ∆ιονυσίαις θεωρίαις, ἀγώνων τελουμένων φιλοτίμων, συνέβαινε τινὰς τῶν πολιτῶν εἰς ὕβρεις καὶ τραύματα διαφέρεσθαι· ἔδοξεν οὖν τῶ δήμω μηκέτι προῖκα θεωρεῖν· ἐκμισ θοῦν δὲ ταῖς θέαις τοὺς τόπους· πλεονεκτουμένων δὲ τῶν πενήτων, διὰ τὸ ῥαδίως τοῖς πλουσίοις πλείο νος τιμῆς τοῦτο γίνεσθαι, ἐψηφίσαντο ἐπὶ δραχμῆ καὶ μόνον εἶναι τὸ τίμημα· θεωρικὸν αὐτῆ θέντες ὄνομα· καὶ τὸν ἐπὶ τούτω ἐφεστηκότα θεωρικὴν ἀρ χὴν ἔλεγον ἄρχειν· ἀπὸ τούτου δὲ καὶ τὰ λοιπὰ ὅσα Ἀθηναῖοι ἐλάμβανον, θεωρικὰ εἴρηται. Θεωρικά: χρήματα τινὰ ἦν ἐν κοινῶ ἀπὸ τῶν τῆς πόλεως προσόδων συναγόμενα· ἃ πρότερον μὲν εἰς τὰς τοῦ πολέμου χρείας ἐφυλάττετο καὶ ἐκαλεῖτο στρατηγικά· ὕστερον δὲ κατετίθετο εἴς τε τὰς δη μοσίας κατασκευὰς καὶ διανομὰς τῶν πολιτῶν· ἦν δὲ τὸ μὲν πρότερον νομισθὲν δραχμὴ τῆς θέας, ὅθεν καὶ θεωρικὰ ἐκλήθη· Φιλῖνος δέ φησιν, ὅτι theta.90 διὰ τοῦτο ἐκλήθη θεωρικὰ, διότι τῶν ∆ιονυσίων ὑπογύων ὄντων, διένειμεν Εὔβουλος εἰς τὴν θυσίαν, ἵνα πάντες ἑορτάζωσι καὶ μηδεὶς ἀπολείπηται δι' ἐνδείαν ἀναλωμάτων· ἄλλοτε δὲ ἄλλως ὡρίζετο τὸ διδόμενον· εἴς τε τὰς θέας καὶ τὰς θυσίας καὶ τὰς ἑορτάς· οὐκ ἐξῆν δὲ τοῖς ἀποδημοῦσι θεωρικὸν λαμβάνειν· ἦν δὲ καὶ ἀρχὴ τίς ἐπὶ τοῦ θεω ρικοῦ· ὡς Αἰσχίνης ἐν τῶ κατὰ Κτησιφῶντος δηλοῖ. Θεωρίσ: ∆ημοσθένης ἐν τωῖ κατὰ Ἀριστογείτονος, εἰ γνήσιος· μάντις ἦν ἡ Θεωρὶς καὶ ἀσεβείας κρι θεῖσα ἀπέθανεν. Θεωροί: οἱ εἰς θεοὺς πεμπόμενοι φύλακες τῶν θυσιῶν καὶ χρησίμων· θεωροὶ μέντοι λέγονται οὐ μόνον οἱ θεαταὶ, ἀλλὰ καὶ οἱ εἰς θεὸν πεμπόμενοι· καὶ ὅλως τοὺς τὰ θεῖα φυλάττοντας ἢ τὸ θεῖον φροντίζοντας οὕτως ὠνόμαζον· ὥρην γὰρ ἔλεγον τὴν φροντίδα. Θεῶν ἀγορά: ἐπὶ τῶν τολμώντων τι λέγειν ἐν τοῖς ὑπερέχουσι. Θήγοντεσ: ἀκονῶντες. Θηλάζειν: τὸ τρέφειν τωῖ γάλακτι οἱ ἀρχαῖοι πάν τες· οὕτως μάλιστα οἱ Ἴωνες. Θηλάστριαν: ἣν θηλάσεταί τις· ἰδίως· οὕτως Κρα τῖνος. Θηλή: μαστὸς ὁ γαλουχῶν. Θηλυδρίασ: τεθηλυμμένος. Θήλυνοι: ἥσυχοι. theta.91 Θημακεύσ: δῆμος ἐστὶ φυλῆς τῆς Ἐρεχθηΐδος ὁ Θη μακός. Θημαχόσ: δῆμος Ἐρεχθηΐδος. Θημῶνεσ: οἱ σωροὶ τῶν δραγμάτων. Θηραστεύεσθαι: ἀναβάλλεσθαι. Θηραμένησ: οὗτος ἀνηρέθη κατηγορήσαντος αὐτοῦ Κριτίου ἐπὶ τῶν λʹ. Θηράτορασ: κυνηγούς. Θηραιον: ποικίλον ἱμάτιον. Θηρικλέους τέκνον: κύλιξ, ἣν λέγεται πρῶτος κερα μεῦσαι Θηρικλῆς. Θηρίκλειον: ποτήριον ὑέλινον. Θηρῶντεσ: ἐπιτηροῦντες. Θῆσσαν: μισθωτικὴν ἢ εὐτελῆ· (θῆσσαν τράπε ζαν) δουλικὴν τροφήν. Θῆσσα: ἡ πενιχρά· ἀπολειφθεῖσα ὑπὸ τῶν γονέων καὶ ἐπιδικαζομένη γάμου τῶν ἀγχιστείων. Θησεῖον: τὸ Θησέως ἡρῶον, ὃ τοῖς οἰκέταις ἄσυλον ἦν· ἐλέγοντο δὲ δίκαι καὶ ἐνταῦθα. Θησεῖον: τέμενος ἐστὶν ἀνειμένον τῶ Θησεῖ. Θήσομαι: ὁρίσω· ποιήσω· ἀναδείξω. Θητεία: παραμονὴ ἢ δουλεία. Θῆτεσ: οἱ ἕνεκα τροφῆς δουλεύοντες. theta.92 Θητεὺς καὶ θητικόν: εἰς τέσσαρα διαιρουμένης παρ' Ἀθηναίοις τῆς πολιτείας, οἱ ἀπορώτατοι θητεῖς ἐλέ γοντο καὶ θητικὸν τελεῖν· οὗτοι δὲ οὐδὲ μιᾶς μετεῖ χον ἀρχῆς, οὐδὲ ἐστρατεύοντο· καὶ θῆσσαν δὲ ὠνό μαζον οἱ Ἀττικοὶ τὴν πενιχρὰν κόρην, ἣν ἐπάναγ κες ἦν τοὺς ἔγγιστα γένους ἢ λαμβάνειν πρὸς γά μον, ἢ πέντε μνὰς διδόναι. Θητεύειν: μισθῶ ἐργάζεσθαι. Θίασοσ: τὸ ἀθροιζόμενον πλῆθος ἐπὶ τέλει καὶ τιμῆ θεοῦ· οὕτως ∆ημοσθένης καὶ Ξενοφῶν· Ἴων δὲ ἐπὶ παντὸς ἀθροίσματος τάττει τοὔνομα· θιασῶται δὲ ἐκαλοῦντο οἱ κοινωνοῦντες τῶν θιάσων· οὕτως Ἰσαῖος. Θίβη: κιβώτιον ἐκ βύβλου πλεκτὸν, ὡς κοφινῶδες. Θιβρώνιον νόμισμα: ἐδόκει ἀπὸ Θίβρωνος τοῦ χαράξ αντος εἰρῆσθαι. Θίγειν: ψαῦσαι· ἐγγίσαι. Θιγγάνει: ἅπτεται. Θίμβρων: Λακεδαιμόνιος· οὗτος ἦν πεμφθεὶς εἰς τὴν Ἀσίαν ἁρμοστὴς μετὰ τὰ Πελοποννησιακά. Θῖνα: αἰγιαλόν· σωρόν. Θλαδίασ: εὐνοῦχος. Θλίβει: ἐκπιέζει. Θοάσ: ταχείας ὁρμάς. Θοηρόσ: τεταραγμένος. Θοιμάτιον: τὸ ἱμάτιον. Θοινᾶται: εὐωχεῖται. theta.93 Θοίνη: τροφή· εὐωχία· κατάβρωμα. Θόλοσ: οἶκος περιφερής· ἐν ωἷ οἱ πρυτάνεις εἱστιῶν το· πρυτάνειον δὲ ὠνόμασται, ἐπεὶ πύρων ἦν τα μιεῖον. Θόλοσ: τόπος ἐν τοῖς ἀρχείοις θολοειδής· ὀροφὴν ἔχων ἐξ οἰκοδομῆς, ἀλλ' οὐχὶ ξυλίνην· ἢ διὰ τὸ οἰκοδο μεῖσθαι αὐτὸν στρογγύλον· λέγεται δὲ καὶ θηλυκῶς ἡ θόλος. Θολερὸς προσβαίνεισ: μὴ καθεσταμένην καὶ ἀσφαλῆ πορείαν ἔχων· ἀλλὰ ἀστάτως καὶ τεταραγμένως προΐων. Θοραί: δῆμος Ἀντιοχίδος. Θόρικοσ: δῆμος Ἀκαμαντίδος. Θοῦ: κατάθου. Θορόσ: τὸ σπέρμα τοῦ σώματος. Θορών: πηδήσας. Θοῦρον: πηδητικόν· ταχύν· πολεμικώτατον. Θουριομάντεισ: τοὺς περὶ Λάμπωνα· τὴν γὰρ εἰς Σύβαριν ἀποικίαν οἱ μὲν Λάμπωνι ἀνατιθέασιν· οἱ δὲ Ξενοκρίτω· οἱ δὲ τῶ Χαλκιδεῖ ∆ιονυσίω· οἱ δὲ καθάριοι τωῖ Λάκωνι· οἱ δὲ Πλησίππω Ἀθηναίω. Θρᾶκες ὅρκια οὐκ ἐπιστάνται: ταύτης μέμνηται Μέ νανδρος ἐν τῆ πρώτη· λέγει γὰρ ὅτι ἐν αὐτῆ τηῖ theta.94 γηῖ ὁ πρεσβύτατος ἀκοντισθεὶς διὰ τοῦ στήθους ἀπώλετο· καὶ ἐντεῦθεν Ἴωσι καὶ Αἰολεῦσιν αἴνιγμα ἐγένετο· Θρᾶκες ὅρκια οὐκ ἐπίστανται. Θράνοσ: ὑποπόδιον· καὶ θρανίδιον λέγουσιν. Θρανίου: δίφρου. Θράττειν: ταράσσειν· ἐνοχλεῖν· νύσσειν· δυσωπεῖσ θαι καὶ ὑφορᾶσθαι. Θρανεύομαι: συντρίβομαι· συγκόπτομαι. Θρανιτρίδεσ: κῶπαι θρανιτῶν. Θραύεται: κλᾶται. Θραύματα: νευροσπάσματα. Θραῦσισ: φθορά· ἧττα ἐν πολέμω· θάνατος· ἀρρωσ τία· συντριβή· πληγή. Θρεῖα: δῆμος Οἰνηΐδος. Θρεκτόσ: δρόμος. Θρέμματα: πρόβατα. Θρέπτρα: τροφεῖα. Θρέψασ: πήξας. Θρησκεύει: θεοσεβεῖ· ὑπηρετεῖ τοῖς θεοῖς. Θρῆσκοσ: ἑτερόδοξος. Θρῖα: τὰ φύλλα τῆς συκῆς. Θρίαι: αἱ μαντικαὶ ψῆφοι. Θριαμβεύσασ: δημοσιεύσας. Θριάμβουσ: τοὺς ἰάμβους ἔνιοι ἔλεγον. Θρίαμβοσ: ἐπίδειξις νίκης· πομπή· καὶ τὸ σεμνύ νεσθαι. theta.95 Θριάσιαι· πύλαι οὕτως καλοῦνται. Θριάσιον: πεδίον. Θριγκόσ: τὸ περίφραγμα· στεφάνη· μικρὸν τειχίον· περίβολον. Θριδακίνασ: εἶδος μάζης. Θρίναξ: ὄργανον γεωργικὸν ὀδοντικόν. Θριπηδέστατα: τὰ ξύλα τὰ ὑπὸ θριπῶν διαβεβρω μένα, οἷς ἀντὶ σφραγίδων ἐχρῶντο· θρὶψ γὰρ ζῶον ἐστὶ κατεσθίον ξύλα καὶ κέρατα. Θριπηδεστόν: Ὑπερίδης τὴν Ἑλλάδα εἶπεν· ἀντὶ τοῦ διεφθαρμένην· ἀπὸ τῶν ὑπὸ θριπῶν κατεδηδεσ μένων ξύλων. Θρόνιον: πόλις ἐστὶ τῆς Λοκρίδος. Θροῦσ: ἦχος· φωνὴ ἄσημος· λαλιά· θόρυβος. Θρυαλλίσ: ἐσχάρα· λύχνος· ἀκτίς· καὶ βοτάνη πρὸς λύχνον ἁρμόζουσα· Ἀριστοφάνης Νεφέλαις. Θρυαλλίσ: ἄνθος λυχνίδος ἢ λύχνου· τὸ περικαιόμε νον τοῦ ἐλλυχνίου. Θρυλεῖ: λαλεῖ· κυκᾶ. Θρύλοσ: ψιθυρισμός· ὁμιλία μὴ φανερῶς γινομένη. Θρυμματίσ: σκεύασμα διὰ στέατος καὶ σεμιδάλεως καὶ συκαλλίδων. Θρύπτεται: μαλακίζεται· ἢ βλακεύεται· χαυνοῦται ἢ ἀνακλᾶται. Θρωίσκει: πηδᾶ. theta.96 Θρωσμόσ: βουνοειδὴς τόπος· ἀφ' οὗ ἐπικαταβαίνοντα θορεῖν, ὅ ἐστι θεάσασθαι. Θυγατριδῆ: ἐγγόνη· τῆς θυγατρὸς θυγάτηρ. Θυγατρίζουσα: θυγατέρα καλοῦσα. Θύειν: τὸ ὁρμᾶν· καὶ τὸ θυμιᾶν. Θύελλα: συστροφὴ ἀνέμου. Θυηλαί: αἱ διὰ τῶν θυσιῶν μαντεῖαι. Θυηπόλοσ: ὁ θύων ἱερεύς. Θυηπολοῦσι: περὶ τὴν θυσίαν ἀναστρέφονται. Θυηπολοῦσι: περιπολοῦσι, διὰ θυσιῶν ὑπισχνούμενοι θεοὺς ἐξιλάσκεσθαι. Θυηχόοι: οἱ ἱερεῖς οἱ ὑπὲρ τῶν ἄλλων θύοντες τοῖς θεοῖς. Θυηκετάδαι: δῆμος Ἱπποθοωντίδος. Θύλακοσ: ὁ ῥαπτὸς φάσκωλος. Θυλακοφόροι: οἱ μεταλλεύοντες, ὅτι θυλάκους ἐφό ρουν. Θυλήματα: πέμματα· ἀπαρχάς· ἄλφιτα ἃ ἔμισ γον οἴνω καὶ ἐλαίω εἰς θυσίαν ἀναφέροντες. Θυμαλγέα: λυπηρά. Θυμάλωψ: δαίμων τις οὕτως καλεῖται· καὶ θυμά λωπες, οἱ κεκαυμένοι ἄνθρακες, ἢ ἡμίκαυτα ξύλα, ἢ σπινθῆρες. Θύματα: θυμιάματα. Θυμβροφάγον: δριμύ. Θύμελον: τὸν βωμόν. theta.97 Θυμηδία: τέρψις· τρυφή· εὐφρασία. Θυμηρέστερον: ἡδύτερον. Θυμῆρεσ: καταθύμιον. Θυμικόν: ὀργίλον. Θυμαιτάδαι: δῆμος Ἱπποθοωντίδος· ἀπὸ Θυμαίτου τοῦ ἥρωος. Θυμοβόροσ: ἡ τὴν γῆν διαφθείρουσα. Θυμολέων: θυμώδης τὴν ψυχήν. Θυμόμαντισ: ὁ διὰ τοῦ συλλογίζεσθαι προγινώσκων τὸ μέλλον. Θυμόσ: ἡ ψυχή. Θυμόσοφοσ: εὐμαθής· φυσικός· εὐφυής. Θυμοφθόρα: τὰ τὴν ψυχὴν φθείροντα. Θύνων: ὁρμῶν. Θυννάζοντεσ: ἀντὶ τοῦ κεντοῦντες· τοὺς γὰρ μεγά λους θύννους τριόδοις ἐλάμβανον. Θυοσκόποσ: ὁ διὰ τῶν θυσιῶν μαντευόμενος. Θυοσκόποι: καὶ ἱερουργοὶ, καὶ ἱεροσκόποι· καὶ οἱ διὰ τῶν ἐμπύρων σημαίνοντες τὸ μέλλον. Θύραζε καὶ θύραθεν καὶ θύρασιν: τὸ μὲν εἰς τὸ ἐκτός· τὸ δὲ ἔξωθεν· τὸ δὲ ἔξω. Θύραζε Κᾶρες· οὐκέτ' Ἀνθεστήρια ἦ: οἱ μὲν διὰ πλῆθος οἰκετῶν Καρικῶν εἰρῆσθαι φασίν· ὡς ἐν τοῖς Ἀνθεστηρίοις εὐωχουμένων αὐτῶν καὶ οὐκ ἐργαζομένων· τῆς οὖν ἑορτῆς τελεσθείσης λέγειν ἐπὶ τὰ ἔργα ἐκπέμποντας αὐτούς· Θύραζε Κᾶρες· theta.98 οὐκέτ' Ἀνθεστήρια ἦ· τινὲς δὲ οὕτως τὴν παροιμίαν φασί· Θύραζε κῆρες· οὐκ ἔνι Ἀνθεστήρια· ὡς κατὰ τὴν πόλιν τοῖς Ἀνθεστηρίοις τῶν ψυχῶν περιερ χομένων. Θυρέαν: τὴν τοῦ μεσοτοίχου διακοπήν. Θυραῖα: τὸ ἄνοιγμα τῆς θύρας· Μένανδρος. Θυραυλεῖν: πλανᾶσθαι κατὰ τὴν πόλιν· ἢ παρὰ ταῖς θύραις αὐλίζεσθαι· ὅπέρ ἐστι καθέζεσθαι καὶ προσεδρεύειν. Θυργωνίδαι: δῆμος Πτολεμαΐδος φυλῆς. Θύρετρα: θυρώματα ἢ ἀραιόθυρα. Θυρσόσ: βακχικὴ ῥάβδος, ἢ λαμπὰς ἣν ἐβάσταζον εἰς τιμὴν τῶ ∆ιονύσωι. Θυρσοί: θύματα. Θυρσόν: τὸ ὅπλον· Φιλήμων. Θυσάνοισ: κροσσοῖς. Θύστιον: πόλις τῆς Αἰτωλίας· τινὲς δὲ Θύτιον, ἄνευ τοῦ ˉσ. Θύσθλα: ῥάβδοι· νάρθηκες. Θυτεῖον: ὁ τόπος ὅπου ἔθυον. Θυτηρίοισ: θυμιατηρίοις. Θύψαι: καπνίσαι. Θύψαντα: πῦρ καύσαντα. Θυωμάτων: θυμάτων· μύρων· ἀρωμάτων· θυμιαμά των. Θωή: κόλασις. Θώμιγξ: λεπτὸν σχοινίον. theta.99 Θωμοί: οἱ τῶν σπερμάτων σωροί. Θωμίζει: τῶ κέντρω ἐρεθίζει· καὶ τὸ μαστίζει. Θωπευτικόσ: κολακευτικός. Θωπεία: κολακεία. Θῶπεσ: οἱ μετὰ ψεύδους καὶ θαυμασμοῦ προσιόντες ἐπὶ κολακεία. Θωρακείοισ: προμαχῶσιν ἢ δρυφάκτοις· λουρικίοις· διὰ διφθόγγου· οὕτως αὐτὸ Ἡρωιδιανός. Θώραξ: πύργος· χιτών· στῆθος· σῶμα· καὶ τὸ ὅπλον. Θωραχθείσ: ὁπλισθείς. Θωρήσσετο: καθωπλίζετο. Θωρόντεσ: ὁρμήσαντες. Θωχθείσ: θωραχθείς. Θῶψαι: τὸ θωπεῦσαι. Θώων: θηρία ἐξ ὑαίνης καὶ λύκου γεννώμενα. {1Τέλος τοῦ θ στοιχείου.}1 {1Ἀρχὴ σὺν θεῶ ˉι.}1 Ἰαίνει: εὐφραίνει. Ἰαλεμῶ: θρηνῶ· Ἰάλεμος γὰρ θρήνου εἶδος· λέγεται δὲ καὶ Ἰάλεμος ὁ υἱὸς Καλλιόπης· καὶ ὁ καλός· iota.100 καὶ ὁ ὀρφανός· ἔνιοι δὲ καὶ τὸν κακὸν δαίμονα· καὶ Ἰαλεμώδη, τὰ ψυχρὰ καὶ οὐδενὸς ἄξια. Ἴακχοσ: ∆ιόνυσος ἐπὶ τῶ μαστῶ· καὶ ἥρως τίς, καὶ ἡ ἐπ' αὐτῶ ὠδή· καὶ ἡ ἡμέρα καθ' ἣν εἰς αὐτὸν ἡ πανήγυρις· ἔνιοι δὲ θόρυβος. Ἰαμβίζειν: τὸ χλευάζειν. Ἰαμβύκη: ὄργανον μουσικόν· εἴρηται δὲ ἐν ἑτέροις καὶ ὠνομάσθη, ὡς φασὶν, ὅτι πρὸς αὐτὸ ἰάμβους ἦδον· ἡ δὲ σαμβύκη νεώτερον· καὶ ὀψὲ ὑπὸ Σάμ βυκός τινος εὑρέθη. Ἰαμβύκαι: ὄργανα μουσικὰ τρίγωνα, ἐν οἷς τοὺς ἰάμβους ηἶδον· οἱ δὲ σαμβύκαι. Ἰάνθη: ἥσθη· ἐχάρη· διεχύθη. Ἰάπυξ: ἄνεμος ἐλαφρός. Ἰατήρ: ἰατρός. Ἰαχή: βοή· ἦχος ἢ θρῆνος. Ἴβισ: ὄρνεον ὀφιοφάγον. Ἰβύ μέγα: ἀντὶ τοῦ ἀναφθεγξάμενοι μέγα· οὕτως Τηλεκλῆς. Ἰγνύη: ὁ ὑπὸ τὸ γόνυ τόπος, ὀπίσω τοῦ γόνατος. Ἰδάλιμοσ: εὐειδής. Ἰδαρναῖοι: μάντεις ἀπό τινος Ἰδαρνοῦ μάντεως· οἱ δὲ ἀπὸ πόλεως Καρικῆς· Καλλίστρατος δὲ τοὺς ἐκτο μίας. Ἰδέασ: μορφάς· ἐν Ἀλκιβιάδη· ἀπὸ τοῦ ἰδέσθαι. Ἰδέρωσ: ὁ ἅμα τωῖ ἰδεῖν ἐρῶν. Ἰδίαις δαπάναισ: ταῖς ἰδιωτικαῖς. iota.101 Ἰδιάσαι: τὸ ἰδιολογήσασθαι. Ἰδίαν: ἀντὶ τοῦ ἰδιωτικήν· ∆ημοσθένης ἐν τῶ κατὰ Κόνωνος· καὶ ἴδιον, τὸ ἰδιωτικόν. Ἴδη: πᾶν σύμφυτον ὄρος. Ἰδίειν: ἱδροῦν· καὶ ἀνιδιτὶ, τὸ ἀνιδρωτί. Ἰδιαίτερον: ἰδικώτερον. Ἰδιόξενοσ: ἴδιος φίλος. Ἰδιόξενοσ: ὁ ἰδία καθ' αὑτὸν ξένος ὤν· πρόξενος δὲ ὁ ὅλης πόλεως ξένος· παρ' ωἷ καὶ οἱ πρέσβεις κατά γονται· καὶ προσάγει τὰς πρεσβείας οὗτος πρὸς τὸ δημόσιον· καὶ τὰ ἄλλα διοικεῖ καὶ διαπράττει ἐν τηῖ πατρίδι τηῖ ἑαυτοῦ τὰ τῆ πόλει ἐκείνη δια φέροντα ἧς προξενεῖ· δορύξενος δὲ ὁ ἐκ πολέμου ξένος γεγονὼς τινί· ἀστόξενος δὲ ὁ ἐκ προγόνων μὲν ἀστῶν αὐτὸς δὲ ξένος καὶ ἀνανεώσεως δεόμε νος· οἷον Ἀγαμέμνων ἐν Λυδία. Ἰδιοπραγεῖ: τὰ ἴδια πράσσει· ἡσυχάζει. Ἰδιώσασθαι: ἰδιοποιήσασθαι. Ἰδίων: ἰδιωτικῶν. Ἰδιώτασ: τοὺς πολίτας· οὕτως Θουκυδίδης. Ἰδνωθείσ: καμφθείς. Ἱδριεύσ: δυνάστης ἦν οὗτος ἐν Καρία· υἱὸς Ἑκατόμνου· ἀδελφὸς δὲ Μαυσωλοῦ καὶ Ἀρτεμισίας. Ἴδρισ: ἔμπειρος. Ἱδρυμένοσ: τεθεμελιωμένος. Ἱδρύσαντο: ἐκάθισαν· ἵδρυσαν. iota.102 Ἵδρυσισ: ἑδραῖα· ἀσφάλεια. Ἰδύουσ: τοὺς μάρτυρας· οὕτως Σόλων. Ἵει: πέμπει· ἀμφιβάλλει. Ἰέμενοι: ἐπιθυμοῦντες. Ἰέναι: πορεύεσθαι ἢ πορευθῆναι. Ἴενται: ὁρμῶσιν. Ἱέντεσ: ἀφιέντες. Ἱερᾶσθαι: ἱερουργεῖν. Ἱέραξ: εἷς ἦν τῶν Ἀμφιπολιτῶν πεμφθέντων πρέσβεων Ἀθήναζε, βουλομένων αὐτῶν Ἀθηναίοις παραδοῦναι καὶ τὴν πόλιν καὶ τὴν χώραν. Ἱερὰ συκῆ: οὕτω λέγεται ἡ παρὰ τὴν Ἐλευσῖνα ὁδός. Ἱερὰ ὁδόσ: ἣν οἱ μύσται πορεύονται ἀπὸ τοῦ ἄστεος ἐπὶ Ἐλευσῖνα. Ἱερὰ τριήρησ: λέγοιτ' ἂν ἡ πάραλος. Ἱεράτω: κατὰ νόμον ὀργιαζέτω· καὶ θυέτω· ὀργεῶνες γὰρ οἱ θύται. Ἱερεῖον: θῦμα· πᾶν τὸ θυόμενον. Ἱερείας ἐνύπνιον: ἄλλοι δὲ φασὶ δεῖν μᾶλλον Ἱμεραίας ἐνύπνιον λέγεσθαι· Ἱμεραῖα δὲ γραῦς τίς, ὡς φασὶν, ὁρᾶν ἑαυτὴν ἐδόκει εἰς οὐρανοὺς ἀναγομένην, καὶ δῆτα ἐλθοῦσαν εἰς τὰ τοῦ ∆ιὸς οἰκήματα θεά σασθαι ἄνδρα πυρρὸν δεδεμένον ἁλύσει σιδηρᾶ ὑπὸ τὸν βασίλειον θρόνον· πυθομένην δὲ τίς εἴη, ὁ ἀλάστωρ, ἀκοῦσαι, τῆς Σικελίας· τὸ μὲν ἐνύπνιον iota.103 ἐν τούτω· ὕστερον δὲ χρόνοις ἰδοῦσα τυραννοῦντα τὸν ∆ιονύσιον, τό, τε ὄναρ πολλοῖς διηγήσατο καὶ αὐτὸν εἶναι τὸν τεθεαμένον ἀπήγγελλεν· ἣν ὀργισθεὶς ἀπέκτεινεν ὁ ∆ιονύσιος. Ἱέρευσεν: ἔθυσεν. Ἱερή: θαυμαστή. Ἱερομηνία: αἱ ἑορτώδεις ἡμέραι ἱερομηνίαι καλοῦνται· ∆ημοσθένης κατὰ Τιμοκράτους. Ἱερομηνία: ἱερὰ ἑορτή· ἢ καταμήνια. Ἱερομνήμονεσ: οἱ εἰς Πυλαίαν ἐκπεμπόμενοι γραμ ματεῖς. Ἱερομνήμονεσ: οἱ πεμπόμενοι εἰς τὸ τῶν Ἀμφικτυόνων συνέδριον ἐξ ἑκάστης πόλεως τῶν τοῦ συνεδρίου μετεχουσῶν· ἢ οἱ συνθύοντες εἰς τὸ συνέ δριον τῶν Ἀμφικτυόνων ἐξ ἑκάστης πόλεως· ὠνο μάσθησαν δὲ παρὰ τὸ μνημονεύειν τῶν ἱερῶν· ἱερὰ δὲ τὰ Ἀμφικτυονικὰ δόγματα· καὶ ἱερὸν τὸ τῶν Ἀμφικτυόνων συνέδριον. Ἱερομύστησ: ἱερὰ μυστήρια εἰσηγούμενος· ἅγιος. Ἱερὸν γάμον: Ἀθηναῖοι ἑορτὴν ∆ιὸς ἄγουσι καὶ Ἥρας, ἱερὸν γάμον καλοῦντες. Ἱερὸν τί νεωκορήσασ: ἀντὶ τοῦ εὐφημότερον ἱερα τεύσας. Ἱεροποιοί: κληρωτοὶ ἄρχοντες, δέκα τὸν ἀριθμόν· οἳ τά τε μαντεύματα ἱεροθυτοῦσι· κἄν τις καλλιερήση, συγκαλλιεροῦσι τοῖς μαντεύμασι· καὶ θυσίας τὰς νομιζομένας ἐπιτελοῦσι· καὶ τὰς πενταετηρίδας iota.104 ἁπάσας διοικοῦσι, πλὴν Παναθηναίων· εἰσὶ δὲ καὶ ἄλλοι ἱεροποιοὶ τῶν σεμνῶν θεῶν, οἱ τὸν ἀριθμὸν εἰσὶν ἀόριστοι. Ἱερώνυμοσ: στρατηγὸς Ἀθηναίων· ἕτερος δέ ἐστιν Ἱερώνυμος Μεγαλοπολίτης, οὗ μνημονεύει ∆ημο σθένης ἐν τωῖ κατ' Αἰσχίνου. Ἱερώσυνα: τὰ εἰωθότα διδόσθαι ἱερὰ ἐξαίρετα τοῖς ἱερεῦσιν ἐπὶ τιμῆ τῆς ἱερωσύνης. Ἱεροφάντιδεσ: αἱ τὰ ἱερὰ φαίνουσαι τοῖς μυουμένοις. Ἱεροφάντησ: μυσταγωγός· ἱερεύς. Ἱεροφάντησ: οὕτως ὠνομάσθαι φησὶ τὸν πρῶτον ἱεροφάντην· τὸν ἀποφήναντα ἐκ τοῦ πολέμου ἀπι όντα τὰ ἱερά. Ἱεροφωνῶν: μεγαλοφωνῶν. Ἱερωῖ: θείω· ἤτοι μεγάλωι. Ἱερῶσθαι: φησὶ Θουκυδίδης· νομίσαντες κατὰ δή τινα παλαιὰν αἰτίαν οὐ καθαροὺς ὄντας ἱερῶσθαι· σημαίνει γὰρ τὸ ἱεροὺς νενομίσθαι καὶ οἷον καθ ιερῶσθαι. Ἰέσθην: ἐπροθυμοῦντο· ἐπορεύοντο. Ἴεται: προθυμεῖται· πορεύεται. Ἵζει: καθίζει ἢ κάθηται. Ἵησιν: ἀφίησιν. Ἰθαγενήσ: αὐτόχθων· γνήσιος. Ἰθέωσ: ὀρθῶς. Ἴθι: ἔρχου ἢ πορεύου. Ἴθματα: ἴχνη· βήματα· δικαιώματα· ὁρμάς. iota.105 Ἴθοροσ: παροιμιῶδες ἐπὶ τῶν παρακελευομένων. Ἰθὺ καὶ ἰθύσ: ἐπ' εὐθείας. Ἴθυμβοσ: ὠδὴ μακρὰ καὶ ὑπόσκαιος. Ἰθύνει: διοικεῖ· κατευθύνει· ὀρθοῖ. Ἰθυντήρ: ὁδηγός· κυβερνήτης· χαλινός· πηδάλιον. Ἴθυσεν: ἐπ' εὐθείας ὥρμησεν. Ἰθυτενέσ: εἰς εὐθείαν τεταμένον. Ἰθύφαλλοι: οἱ ἐπίορκοι καὶ ἀκολουθοῦντες τῶ φαλλῶ γυναικείαν στολὴν ἔχοντες· λέγεται δὲ φαλλὸς ὁτὲ μὲν καὶ τὸ αἰδοῖον καὶ ποιήματα δὲ καλεῖσθαι ἃ ἐπὶ τῶ ἱσταμένω φαλλῶ ἄδεται. Ἰθύφαλλοι: οἱ τοὺς ἰθυφάλλους ἐν τῆ ὀρχήστρα ὀρχούμενοι· ποιήματα δέ τινα οὕτω λέγεται, τὰ ἐπὶ τῶ φαλλῶ ἀδόμενα· ἐλέγετο δὲ κυρίως ἰθύφαλλος τὸ ἐντεταμένον αἰδοῖον. Ἱκάνειν: παρεγένετο. Ἱκαριεύσ: δῆμος φυλῆς τῆς Αἰγηΐδος· καὶ Ἱκάριοι οἱ αὐτοί. Ἴκελοσ: ὅμοιος. Ἱκέσθην: παρεγένοντο. Ἱκέτω: παραγενέσθω. Ἱκετηρία: Αἰσχίνης ἐν τῆ ἀπολογία· ἱκετηρία κα λεῖται ἐλαίας κλάδος, στέμματι ἐστεμμένος. Ἱκνοῦμαι: εὔχομαι· ἱκετεύω. Ἱκνούμενοσ: παρακαλῶν. iota.106 Ἵκοντο: παρεγένοντο. Ἴκρια: ὀρθὰ ξύλα· ἢ σανιδώματα τῆς νεώς. Ἴκρια: τὰ ἐν τῆ ἀγορᾶ· ἀφ' ὧν ἐθεῶντο τοὺς ∆ιονυ σιακοὺς ἀγῶνας πρὶν ἢ κατασκευασθῆναι τὸ ἐν ∆ιονύσου θέατρον. Ἵκταρ: ἐγγύς· εἴρηται δὲ παρὰ τὸ ἐφικνεῖσθαι· οὕτως Πλάτων. Ἵκτεροσ: λέγουσιν εἶναι πόνον ὠχροειδῆ ἀπὸ θυμοῦ ἐγειρόμενον· ὥστε τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν κεκρατη μένων ὠχροὺς καὶ μέλανας ποιεῖν, ὡς καὶ τῶν ἰκτίνων, ἀφ' οὗ καλεῖται. Ἰλαδόν: ἐν ἀθροίσει· κατὰ ἴλας· δηλοῖ δὲ καὶ τὸ δασύ. Ἰλαπινάζω: εὐωχοῦμαι. Ἰλαπίνασ: θυσίας· ἑορτάς· εὐωχίας. Ἴλασ: ἀγέλας ἢ τάξεις· καὶ ἰλάρχας ταξιάρχας. Ἱλασμόσ: εὐμενής· πραότατος· συγχώρησις. Ἱλαστήριον: θυσιαστήριον. Ἰλεόσ: κατάδυσις θηρίου. Ἱλεω: ἱλασμόν. Ἵλεωσ: ἱλαρὸς καὶ εὔθυμος. Ἱλεωτήριον: ἱλαστήριον. Ἰλιὰς κακῶν: ἀπὸ παροιμίας τοῦτο ἐλέγετο ἐπὶ τῶν μεγάλων κακῶν. Ἰλιγγιᾶ: ὅτ' ἂν περὶ τὴν καρδίαν στρόφος γένηται, ἐπακολουθεῖ σκότος, καὶ τοῦτο λέγουσιν ἴλιγγον. iota.107 Ἴλιον: τὸ ἐφήβαιον. Ἰλισσόσ: ποταμὸς ἐν τηῖ Ἀττικηῖ. Ἴλλειν: συνέχειν. Ἰλλόν: στρεβλόν· στραβόν. Ἰλλώπτειν: ἐμβλέπειν ἐπιμύουσι καὶ ἐγκεκλασ μένοις ὀφθαλμοῖς. Ἰλλωτρύει: στραβίζει. Ἰλύσ: βόρβορος. Ἰλυσπῶντεσ: συνειλούμενοι ἢ τὴν ἰλὺν σπώμενοι. Ἰμᾶν καὶ ἰμῆν: ἀντλεῖν· ἀνέλκειν· ἀνασπᾶν. Ἰμᾶν: τὸ ἀνασπᾶν· τὸ γὰρ παλαιὸν ἱμάντας ἐνδησά μενοι, ἀνίμων ἢ καθίμων. Ἰμάντασ: τοὺς τῶν ἱστίων· Ἀρισταγόρας. Ἰμάντεσ: λῶροι· δεσμοί. Ἰμάντωσισ: δέσις ξύλων ἐμβαλλομένων ἐν τοῖς οἰκοδομήμασιν. Ἰμαοιδόσ: ἡ ἐπιμύλιος ὠδή· ἱμαλιὰ γὰρ ἡ τροφή· καὶ τὰ ἐπίμετρα τῶν ἀλεύρων. Ἴμασεν: ἐμάστιξεν. Ἱμάσω: πλήξω· πατάξω. Ἰμαῖοσ: ἡ ἐπιμύλιος ὠδή. Ἴμβριοι: οἱ τὰς δίκας ὑποφεύγοντες· ἐπειδὴ ἐσκέπ τοντο ἐν Ἴμβρω εἶναι. Ἱμείρω: ἐπιθυμῶ. iota.108 Ἱμερόεντα: λάμποντα. Ἵμεροσ: ἐπιθυμία. Ἱμερτόσ: καλός· ἐπέραστος· ποθεινός. Ἰμονιά: τὸ τοῦ ἀντλήματος σχοινίον. Ἵνα: ὅπου· Ἀντιφῶν ἐν τῶ περὶ τῆς ὁμονοίας· ἵνα οὐδὲν ἔργον ὀκνεῖν. Ἱνᾶσθαι: καθαίρεσθαι· ἐκκενοῦσθαι· καὶ ὑπέρινος· ὁ ὑπερκεκαθαρμένος. Ἰνδάλλεται: καταφαίνεται· ὁμοιοῦται. Ἰνδάλματα: φαντάσματα· ὀνείρατα· ἅπερ μὴ παρ όντα ὑπονοεῖ τίς· ὁμοιώματα· ἀπεικονίσματα. Ἶνεσ: νεῦρα. Ἶννοσ: ἐξ ἡμιόνου καὶ θηλείας ἵππου· πεντήκοντα ἔτη ζῆ ἡμίονος· ὁ δέ γ' ἶννος ἐξ ἀμφοτέρων ἵππων, ἐν τῆ κυήσει νοσησάσης τῆς ἵππου· οἷον νάννος. Ἰνύκιος οἶνοσ: ἡδύς· Ἴνυκος δὲ πολισμάτιον Σικελικὸν ἐν ωἷ γίνεται οἶνος κάλλιστος. Ἰξάλη: ἡ αἰγεῖα· ἐπεὶ ἴξαλοι οἱ αἶγες· καὶ ἴξαλος πηδητικός. Ἰξία: ὁ παρ' ἐνίοις λεγόμενος κιρσός· ἔστι δὲ αἷμα νενοσηκὸς, ὀνομασθεὶς ἀπὸ τῶν δρυῶν, ἐν αἷς συστροφαί εἰσιν, ὅθεν ὁ ἰξὸς ἀπορρεῖ. Ἰξύν: τὴν ὀσφύν. Ἰοδόχη: βελοθήκη. Ἰόν: τὸ βέλος. Ἰόνιον πέλαγοσ: ὁ νῦν Ἀδρίας· καὶ Ἰόνιος κόλπος· τὸν γὰρ Ἀδρίαν οὕτως ὠνόμαζον. iota.109 Ἰόντεσ: πορευόμενοι. Ἴοντο: προεθυμοῦντο· προηροῦντο. Ἰού: σχετλιαστικὸν ἐπίρρημα· ἀντὶ τοῦ οἴμοι. Ἰοῦλοσ: ὁ ἐν ταῖς ἀμπέλοις σκώληξ· πολύπουν δέ τι ζῶον· καὶ τὸ ἐξάνθημα τὸ ἐπὶ τῶν γενείων· καὶ τὸ ἐπὶ ταῖς καρύαις ἄνθος· καὶ ὠδῆς τί γένος ἰοῦ λος καὶ ὁ προσφιλὴς τηῖ Ἀρτέμιδι· ἔνιοι δὲ καὶ τὸν ἐπὶ ταῖς ὑδρείαις γιγνόμενον πολύποδα καὶ συστρε φόμενον ἰοῦλον καλοῦσιν. Ἰοῦλοσ: τὸ δασὺ ἐπισεῖον τῶν γενείων· καὶ ὠδὴ εἰς ∆ήμητρα· τοὺς γὰρ ἐκ πολλῶν δραγμάτων δεσ μοὺς ἰούλους καλοῦσι. Ἰοῦλοσ: χνοῦς τριχῶν· ἤτοι ἡ πρώτη τῶν γενείων βλάστη. Ἰουλίζων: ὁ τῆς γενειάδος ἀρχόμενος. Ἰοῦσαν: πορευομένην. Ἴποροσ: πικρὸς περὶ τὰς τιμωρίας. Ἱππαγρέται: τρεῖς οὗτοι ἐγένοντο ἄρχοντες ἐν Σπάρτη. Ἱππάκη: Σκυθικὸν βρῶμα· διὰ γάλακτος ἵππου σκευαζόμενον. Ἱππαλεκτρυών: γρύψ· διὰ τὸ τετράσκελον εἶναι· καὶ πτέρυγας καὶ ῥύγχος ἔχειν ἐπικαμπές· ἔνιοι τὸν μέγαν ἀλεκτρυόνα· ἔνιοι παράσημον. Ἵππαρχοι: δύο ἦσαν· οἳ τῶν ἱππέων ἡγοῦντο, διε λόμενοι τὰς φυλὰς ἑκάτερος ἀνὰ πέντε· ἐπιμελη ταὶ δὲ εἰσὶ τῶν ἱππέων καθάπερ οἱ ταξίαρχοι δέκα ὄντες εἷς ἐφ' ἑκάστης φυλῆς τῶν ὁπλιτῶν. iota.110 Ἵππαρχοσ: ὁ τῶν ἵππων ἄρχων. Ἱππάσ: Σόλων τοὺς νόμους Ἀθηναίοις γράψας, εἰς πέντε τέλη τὸ πᾶν πλῆθος αὐτῶν διέταξε καὶ τῶν κατὰ τὰς οὐσίας τιμημάτων· καὶ τὸ πρῶτον ὠνό μασε πεντακοσιομεδίμνων· τὸ δεύτερον ἱππέων· τὸ τρίτον ζευγιτῶν· τὸ τέταρτον θητῶν· τὸ πέμπ τον ἱππὰς ἐκαλεῖτο. Ἱππάσ: Ἀριστοτέλης ἐν Ἀθηναίων πολιτεία φησὶν ὅτι Σόλων εἰς τέσσαρα διεῖλε τέλη τὸ [δὲ] πλῆθος τῶν Ἀθηναίων· εἰς πεντακοσιομεδίμνους· εἰς ἱπ πέας, ζευγίτας καὶ θῆτας· τῶν οὖν ἱππέων οἱ ἱππάδες. Ἵππαρχοσ: τύραννος Ἐρετρίας· ἕτερος δὲ Ἵππαρχος ὁ Πεισιστράτου· ἄλλος δὲ Ἵππαρχος ὁ Χάρμου· ὃς συγγενὴς ἦν Πεισιστράτου τοῦ τυράννου· καὶ πρῶτος ὑπέστη τὸν ἐξοστρακισμὸν διὰ τὴν ὑπο ψίαν τὴν Πεισιστράτου· ὅτι δημαγωγὸς ὢν καὶ στρατηγὸς ἐτυράννησεν· ἄλλος δέ ἐστιν Ἵππαρχος ὑποκριτὴς οὗ μνημονεύει ∆ημοσθένης· λέγεται δὲ Ἵππαρχος παρ' Ἀθηναίοις καὶ ὁ τῶν ἱππέων ἄρ χων· δύο δὲ ἦσαν οὗτοι. Ἱππέας εἰς πεδίον προκαλεῖ: δηλονότι ἔνθα ἂν εὐη μερῆ τίς· τὰ γὰρ ἱππικὰ ἐν πεδίω κρατεῖ· Πλά των εἰς τὸν Θεαίτητον ἐχρήσατο. Ἶπεσ: θηρίδια λυμαντικὰ τῶν ξύλων καὶ τῶν καρ πῶν. Ἶπνοσ: ὁ φοῦρνος· ἢ κάμινος· ἢ ὁ φανός. iota.111 Ἶπνοσ: μέρος τί τῆς οἰκίας, τὸ λεγόμενον παρ' ἡμῖν μαγειρεῖον· λέγεται δὲ κυρίως ἶπνος ἡ κάμινος. Ἱππέρων: τὸν ἐφ' ἵπποις ἔρωτα. Ἱππεῖσ: ὁ ἐκ τεσσάρων σταδίων δρόμος. Ἱππήλατον: εὐρύχωρον· πλατύ· λεῖον· ἐψιλωμένον. Ἱππικαί: αἱ ἐξ ἵππων· ἱππικαὶ νευραί. Ἱπποδαμῆ: δῆμος Οἰνηΐδος. Ἱππόβοτοσ: μεγάλην γῆν ἔχων· δυνάμενος ἵππους τρέφειν. Ἱπποδάμοι: ἐφ' ἵππους ἀναστρεφόμενοι. Ἱπποδάμου Νέμεσις ἐν Πειραιεῖ: ἦν δὲ Ἱππόδαμος Εὐρυκόοντος Μιλήσιος· ἢ Θούριος μετεωρολόγος· οὗτος διένειμεν Ἀθηναίοις τὸν Πειραιᾶ. Ἱπποδάμεια: ἀγορᾶς τόπος καλούμενος οὕτως ἐν Πειραιεῖ, ὑπὸ Ἱπποδάμου τοῦ Μιλησίου ἀρχιτέκ τονος, τοῦ τὸν Πειραιᾶ κατασκευάσαντος καὶ τὰς τῆς πόλεως ὁδούς. Ἱπποδασείησ: ἐξ ἱππείων τριχῶν λόφον ἐχούσης· ὃ δὴ δασύ ἐστιν. Ἱππόθοροσ: ἵππους βιβάζων· θόρος γὰρ τὸ σπέρμα· ἔστι δὲ καὶ αὔλημα. Ἱπποθοώντειον: τὸ ἡρῶον· ἀπὸ τοῦ Ἀλόπης καὶ Ποσειδῶνος· ἀφ' οὗ καὶ ἡ φυλή. Ἱπποκλείδην: τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον· παρὰ τὸ ἱπ πεύειν. iota.112 Ἱππόλυτοσ: σωφροσύνης παράδειγμα. Ἱππομανέσ: ωἷ χρῶνται πρὸς φίλτρον Ἱππόστρατος οφθορα ζῶα· γαλεώτης καταπίνων τὸ γῆρας· φάρ μακον ὂν ἐπιλήπτων· καὶ ἔλαφος τὸ δεξιὸν κέρας ἐνορύττων· ὅτι εἰς πολλὰ χρήσιμον· καὶ ἵππος τῶν πώλων τὸ ἱππομανές· χρήσιμον γὰρ πρὸς φίλτρον. Ἱππία Ἀθηνᾶ: ταύτην Ποσειδῶνος εἶναι φασὶ θυγατέρα καὶ Πολύφης τῆς Ὠκεανοῦ· ἅρμα δὲ πρώτην κατασκευάσασαν, διὰ τοῦτο Ἱππίαν κλη θῆναι. Ἱπποδαμεία: ἀγορὰ ἐν Πειραιεῖ οὕτω καλουμένη ἀπὸ Ἱπποδάμου Μιλησίου ἀρχιτέκτονος τοῦ οἰκοδομησα μένου τοῖς Ἀθηναίοις τὸν Πειραιᾶ. Ἱππότησ: ἱππεύς· ἔφιππος. Ἱππότροχοσ: τὸ τρυσίππιον· διὰ τὸ τοῖς διὰ γῆρας ἐκτρυχωθεῖσιν ἵπποις ἐκτυποῦσθαι τροχὸν ἀπολε γόντων αὐτοὺς τῶν στρατηγῶν. Ἱππόπορνε: ἀντὶ τοῦ μεγαλόπορνε· σπανίως. Ἰππούμενοσ: πιεζόμενος· ἀναγκαζόμενος. Ἵππουριν: τὴν ἐξ ἱππείων τριχῶν κατεσκευασμένον λόφον ἔχουσαν. Ἱππόφορβοσ: ἱππότροφος· φορβὴ γὰρ ἡ τροφή. Ἵπταται: πέτεται. iota.113 Ἶρισ: νέφος· ὑγρότης κατ' ἔμπτωσιν ἡλίου πεποι κιλμένον οἷον τόξον. Ἶροσ: ὁ πτωχός. Ἴσ: δύναμις· νεῦρα. Ἰσάζει: ἴσα ἦ. Ἰσαία: ἡ μερίς. Ἴσα λέγουσιν: ἀντὶ τοῦ παροῦ· ἔστι δὲ σχῆμα λό γου. Ἴσαι ψῆφοι: τὸν νόμον τὸν τοῦ ἀπολύεσθαι τὸν κατηγορούμενον, ἐὰν ἴσων τύχηι ψήφων. Ἴσαι ψῆφοι: ἐπὶ τῶν παρ' ὀλίγον ἐν τοῖς δικαστη ρίοις ἀλισκομένων· ἀναλύονται γὰρ οἱ διωκόμενοι ἐπὶ τῶν δικαζομένων· καὶ ἴσαι γεννῶνται ψῆφοι· ἐν αἷς ἀπολύεται ὁ ἐγκαλούμενος. Ἴσαι ψῆφοι: Αἰσχίνης κατὰ Κτησιφῶντος· ἕτερος δὲ πλεύσας ἰδιώτης εἰς Ῥόδον, ὅτι τὸν φόβον ἀν άνδρως ἤνεγκεν, πρώην μέν ποτε εἰσηγγέλθη καὶ ἴσαι αἱ ψῆφοι αὐτῶ ἐγένοντο· εἰ δὲ μία ψῆφος ὑπερ έπεσεν, ὑπερώριστο ἂν καὶ ἀπέθανεν. Ἴσα βαίνων Πυθοκλεῖ: ∆ημοσθένης ἐν τῶ κατ' Αἰσ χίνου ἀντὶ τοῦ συνὼν ἀεὶ καὶ μὴ βραχὺ ἀφιστά μενος· καὶ Μένανδρος· Παρ' αὐτὸν ἴσα βαίνουσ' ἑταίρα πολυτελής. iota.114 Ἰσαῖοσ: εἷς μέν ἐστι τῶν δέκα ῥητόρων· μαθητὴς δὲ Ἰσοκράτους· διδάσκαλος δὲ ∆ημοσθένους· Ἀθη ναῖος τὸ γένος· ∆ημήτριος δὲ Χαλκιδέα φησιν αὐ τὸν εἶναι. Ἰσακίωι: ἀνδρείωι. Ἴσαν: ἐπορεύθησαν. Ἴσσα: ἐπιφθέγμα ἐπὶ τῶν ἀπολαχόντων καὶ ὅλως δυσπραγούντων· ἔστι καὶ ἐν Μεσσηνίαι Μενάν δρου καὶ ἑτέρωθι. Ἰσηγορεῖ: ἐπίσης λέγει· ἰσολογεῖ. Ἴσθι: γίνωσκε. Ἴσθμια: περιστόμια· περιτραχήλια. Ἴσθμιον: τὸ τοῦ φρέατος περιστόμιον. Ἰσθμιάζει: καταπίνεται· ἰσθμὸς γὰρ ὁ τράχηλος. Ἰσθμόσ: θάλασσα μεταξὺ δύο γαιῶν· πορθμὸς γὰρ γῆ μεταξὺ δύο θαλασσῶν. Ἴσκειν: λέγειν· παλαιὸν τὸ λεξείδιον. Ἴσμεν: οἴδαμεν. Ἰσμηνίασ: εἷς παρ' Ἀθηναίοις ἦν πολέμαρχος ἐπιφανής. Ἰσοβόλων: ἰσοστασίων. Ἰσοκλέησ: ἰσόδοξος. Ἰσόκτητον: ἴσην ἔχουσαν τὴν κατασκευήν. iota.115 Ἰσοπαλῆ: ἴσα ἐν κλήρωι· πάλος γὰρ ὁ κλῆρος. Ἰσόρροπον: ἰσοβαρές· ἰσοστάσιον. Ἰσοσθενήσ: ἰσοδύναμος. Ἰσοστάσιον: ἰσόσταθμον. Ἰσοτελεῖσ: ἴσα τελοῦντες· ἴσα τοῖς ἀστοῖς, ὅ ἐστι τοῖς πολίταις, τέλη διδόντες. Ἰσοτελήσ: ὁ ἐξελεύθερος μετέχων τῶν νόμων· μετοί κιον δὲ οὐ φέρων. Ἰσοτελὴς καὶ ἰσοτέλειαι: πολλάκις τιμὴ τίς ἐδίδοτο τοῖς ἀξίοις φανεῖσι τῶν μετοίκων· καθ' ἣν τοῦ μετοικίου ἄφεσις αὐτῶν ἐγίγνετο· ὅτι δὲ καὶ τῶν ἄλλων ὧν ἔπραττον οἱ μέτοικοι, ἄφεσιν εἶχον ἰσο τελεῖς, Θεόφραστος λέγει· καὶ πόλεσι δὲ ὅλαις ἐψη φίζοντο τὴν ἀτέλειαν Ἀθηναῖοι· ὥσπερ Ὀλυνθίοις καὶ Θηβαίοις· ὁ δὲ ἰσοτελὴς ὡρισμένον τι τέλος ἐδίδου. Ἰσοδαίτησ: ξενικός τις δαίμων ωἷ τὰ δημώδη γύναια καὶ μὴ πάνυ σπουδαῖα ἐτέλει. Ἰσουργόσ: ἴσα ἐργαζόμενος. Ἰσοφαρίζειν: ἐξισοῦσθαι. Ἰσοφυᾶ: ἴσα. Ἴστε: γινώσκετε. Ἴστεα: δῆμος Αἰγηΐδος. Ἵστη: ἱστάναι προστακτικῶς. Ἰστιατόρια: δειπνητόρια. iota.116 Ἰστιατόρια: τὰ ἐν οἷς εἱστιῶντο χωρία· ἃ νῦν καλεῖ ται _0_ἀ_γ_υ_τ_ή_ρ_ι_α0 _1_ε_υ1. Ἱστίον: ἄρμενον. Ἱστιοφόροσ: ἀρμενοφόρος. Ἱστοπέδη: ξύλον ὀρθὸν ἀπὸ τῆς τρόπιδος ωἷ προσδέ δεται ὁ ἱστός. Ἱστορῆσαι: θεάσασθαι. Ἵστορι: μάρτυρι ἢ κριτηῖ. Ἵστωρ: ὁ ἐπ' ἄκρωι τωῖ ῥυμωῖ ἐμπεπηγμένος πάτ ταλος. Ἱστὸς καὶ κεραία: ὁ μὲν ἱστὸς, τὸ ἐπίμηκες ξύλον ἄνω τεταμένον· κεραία δὲ, τὰ πλάγια, ὥστε γε νέσθαι γράμμα τὸ ˉτˉαˉυ· διετείνετο δὲ πολλάκις ὁ τῆς Ἀθηνᾶς πέπλος εἰς τοιοῦτο σχῆμα ξύλων καὶ ἐπόμπευσεν. Ἰσχάνει: κωλύει. Ἴσχανδροσ: τραγικὸς ὑποκριτής. Ἴσχε: κατέσχε. Ἴσχεσθαι: παύσασθαι. Ἰσχίον: τὸ κοῖλον τοῦ γλουτοῦ ἐν ωἷ ἡ κοτύλη στρέ φεται. Ἰσχιάζειν: τὸ ἐν τωῖ βαδίζειν ἐπιπολὺ ἑκατέρωσε ἑαυτὸν μεταφέρειν. Ἰσχνομυθίασ: λεπτολογίας. Ἰσοευρὴς αὐλόσ: ἴσον εὖρος κεκτημένος· ὥσπερ τεῖχος, iota.117 εὐτειχής· καὶ σθένος, ἰσοσθένης· οὕτως εὖρος, ἰσο ευρής. Ἰσοπαχήσ: ἴσον πάχος κεκτημένος. Ἰσομήκησ: ὁμοίως· τὰ γὰρ παρὰ τὸ μῆκος σύνθετα βαρύνεται· εὐμήκης· ὀλιγομήκης· ἰσομήκης. Ἰσχνομυθοῦντεσ: ἀκριβολογοῦντες. Ἰσχνόσ: σχοιζος· ἰσχνοὶ γὰρ οἱ παλαιοί· οὕτως Ἀριστοφάνης. Ἰσχυρικοί: ἰσχυροί. Ἰσχυρίσκοσ: ἀντὶ τοῦ ἰσχυρός· οὕτως Ἄλεξις. Ἰσωνία: ἰσοτιμία. Ἰταβύριον: ὄρος οὕτω καλούμενον. Ἰταλιάζειν: ἐν Ἰταλίαι διατρίβειν. Ἰταλιώδησ: ὁ ἀλαζὼν ἀπὸ τῶν Πυθαγορικῶν διὰ τὴν Σύβαριν ὁ λάγνος. Ἰταλιώτησ: Πυθαγόρειος· ἐκεῖ γὰρ διέτριβον. Ἰταμόσ: ἀναιδής· σκληρός· ὠμός· παρὰ τὸ ἴεσθαι, ὅ ἐστιν ὁρμᾶν· τοιοῦτοι γὰρ καὶ οἱ ἀναιδεῖς. Ἰτέον: πορευτέον. Ἰτέασ: τὰς ἀσπίδας. Ἰτεαῖοσ: δῆμος τῆς Ἀκαμαντίδος φυλῆς Ἰτεα, ἀφ' ἧς ὁ δημότης Ἰτεαῖος. Ἴτην: ἐπορεύθησαν. iota.118 Ἴτησ: ὁ ἰταμός· οὕτως Ἀριστοφάνης· Θρασὺς, εὔγλωττος, τολμηρὸς, ἴτης. Ἴτηλον: τὸν οὐκ ἐξίτηλον· ἀλλ' ἀνεξάλειπτον· οὕ τως Αἰσχύλος. Ἰτρία: καπυρώδη πλάσματα. Ἴτυξ: ὄρνεον. Ἴτυσ: περιφέρεια ὅπλου. Ἴτω: ἰέτω· ἐρχέσθω. Ἰυγγαί: γυναικῶν οἰμωγαί· ὀλοφύρσεις. Ἴυγγεσ: λεπτοὶ πόροι καὶ αἱ τέρψεις. Ἴυγξ: Ἠχοῦς ἢ Πειθοῦς θυγάτηρ ἱερὰ Νίκης καὶ Ἀφροδίτης· καταφαρμάττουσα δὲ τὸν ∆ία ἐπὶ Ἰοῖ ἀπελιθώθη ὑπὸ Ἥρας· καλεῖται δὲ ὑπ' ἐνίων κιναίδιον· ἔστι δὲ καὶ ὄργανόν τι Ἴυγξ κα λούμενον ὅπερ εἰώθασιν αἱ φαρμακίδες στρέφειν ὡς κατακαλούμεναι τοὺς ἀγαπωμένους· ἔστι δὲ καὶ ὄρνεόν τι ωἷ πρόκειται τὴν αὐτὴν δύναμιν ἔχειν· ὅθεν δεσμεύουσι τοῖς τροχίσκοις. Ἴυγξ: τὸ ἐφέλκον τὴν διάνοιαν εἰς ἐπιθυμίαν καὶ ἔρωτα. Ἴφθιμοσ: ἰσχυρός. Ἶφι: ἰσχυρῶς. Ἰφικρατίδεσ: αἱ Ἐπικρατίδες· ἔστι δὲ εἶδος ὑποδήματος. Ἴφυον: λάχανόν τι ἄγριον. iota.119 Ἰχθυόκεντρον: τὴν τρίαιναν· χρῶνται γὰρ αὐτηῖ ἐπὶ τῶν μεγάλων ἰχθύων. Ἰχθυουλκὸς καὶ ἰχθυοβολεύσ: ὁ ἁλιεύς. Ἰχθυοπτὸς ἐσχάρα: αὕτη ἐπὶ τῶν μεγάλων ἰχθύων. Ἰχνευταί: οἱ ἰχνεύμονες. Ἰχνηλατῆσαι: κατ' ἴχνος ἀναζητῆσαι. Ἴχνοσ: ὁδόν· πορείαν· βῆμα. Ἰωκάσ: ὁρμάς· διώξεις. Ἰων: βελῶν ἢ πορευθείς. Ἴων: τραγωδίας ποιητὴς, Χῖος τὸ γένος. Ἴωνεσ: Ἀσιῶται καὶ Ἀττικοὶ ἈθηναῖοιἸωνιά: ὁ λειμὼν τῶν ἴων. Ἰωνία: πόρνης ὄνομα. Ἰωνίδαι: δῆμος Αἰγηΐδος φυλῆς. Ἰωρόσ: θυρωρός· φύλαξ. Ἰωνόκυσοσ: κατεαγώς· οὕτως Κρατῖνος. {1Τέλος τοῦ ˉι στοιχείου.}1 {1Ἀρχὴ σὺν Θεωῖ τῆς ˉκ}1 Κάβαξ: πανοῦργος. Κάβαισοσ: ἄπληστος· κάβος γὰρ μέτρον σιτικόν· καὶ τὸν μέθυσον ἡμεῖς πίθον. kappa.120 Κάβειροι: δαίμονες ἐκ Λήμνου διὰ τὸ τόλμημα τῶν γυναικῶν μετενεχθέντες· εἰσὶ δὲ ἤτοι Ἥφαιστοι ἢ Τιτᾶνες. Κάβησισ: ὄρνεόν τι. Καβύλη: χωρίον τῆς Θραίκης ἱδρυμένον πρὸς τωῖ Τάξωι ποταμωῖ κατὰ μέσον τῆς Θράκης. Κάγκανον: ξηρόν. Καγχάζει: ἀθρόως γελαῖ. Καδίσκοσ: οὗ αἱ ψῆφοι τῶν δικαστῶν βάλλονται. Καδίσκοσ: ἀγγεῖον τί, εἰς ὃ ἐψηφοφόρουν οἱ δικασταὶ, οὕτως ἐκαλεῖτο· Φρύνιχος Μούσαις· Ἰδοὺ δέχου τὴν ψῆφον· ὁ καδίσκος δέ σοι Ὁ μὲν ἀπολύων οὗτος, ὁ δ' ἀπολλὺς ὁδί. Καδμεία: ἡ τῶν Θηβαίων ἀκρόπολις. Καδμεία νίκη: παροιμία· λέγεται ἐπὶ τῶν ἐπὶ κακωῖ νικώντων· οἱ μὲν λέγουσιν, ὅτι Θηβαῖοι νικήσαντες, ὕστερον ὑπὸ τῶν Ἐπιγόνων ἡττήθη σαν· οἱ δὲ ὅτι Οἰδίπους τὸ αἴνιγμα λύσας ἔπαθλον τὴν μητέρα ἔγημεν· τίθεται καὶ ἐπὶ τῶν ἀλυσιτε λῶν· ὡς δὲ αὐτὸς ὁ τὰ περὶ Θηβῶν συντάξας, ὅτι Κάδμος ἀνελὼν τὸν τὴν Ἀρείαν κρήνην τηροῦντα δράκοντα· θητεύσας Ἄρει ηʹ ἔτη. Καθαγιάζεται: ἀφιεροῦται. Καθάπαξ: παντελῶς. Καθαίρωμεν: ἀντὶ τοῦ διακαθαίρωμεν· Πολιτείας γʹ. kappa.121 Καθαίρων: στάμνος ἐν ωἷ ὁ καταδικάζων τὰς δύο ψήφους ἔπεμπε. Καθάπτω: καθιερώσω· συντελέσω. Καθαρῶσ: ἀκριβῶς. Καθάρσιον: χοιρίδιον ἦν ὀπτὸν ωἷ ἐκάθαιρον τὴν ἐκ κλησίαν οἱ λεγόμενοι περιστίαρχοι· περιστίαρχοι δὲ ἀπὸ τοῦ περιστείχειν. Καθάρσιον: ἔθος ἦν Ἀθήνησιν καθαίρειν τὴν ἐκκλη σίαν καὶ τὰ θέατρα· καὶ ὅλως τὰς τοῦ δήμου συν όδους μικροῖς πάνυ χοιριδίοις, ἅπερ ὠνόμαζον καθ άρσια· τοῦτο δὲ ἐποίουν οἱ λεγόμενοι περιστίαρχοι, ὀνομασθέντες οὕτως ἢ ἀπὸ τοῦ περιστείχειν ἢ ἀπὸ τῆς ἑστίας. Καθαιρήσονται: καταλήψονται. Καθαιρήσετε: οὐ καθελεῖτε· Θουκυδίδης καὶ τῶν ἄλλων οἱ πλείους. Καθεδοῦνται: καθεσθήσονται. Καθέδρα: ἡ ἐπίσχεσις παρὰ Θουκυδίδη. Καθέδρα: τηῖ πρώτηι ἡμέρα τοῦ τελευτήσαντος οἱ προσήκοντες συνελθόντες ἐδείπνουν ἐπὶ τωῖ τελευ τήσαντι κοινῆ· ἐκαλεῖτο δὲ καθέδρα· ὅτι καθεζό μενοι ἐδείπνουν καὶ τὰ νομιζόμενα ἐπλήρουν. Καθεῖναι: ἐπὶ τὸ κάτω ἀπολῦσαι. Καθέντεσ: καταγαγόντες. kappa.122 Καθελών: ∆ημοσθένης ἀντὶ τοῦ ἀνελὼν ἤτοι ἀπο κτείνας· καὶ Στησίχορος καὶ Σοφοκλῆς. Καθέξει: κρατήσει. Κάθεσ: χάλασον. Καθεστηκώσ: καθεσταμένος. Κάθετον: ἔστι μὲν γραμμή τις παρὰ τοῖς γεωμέ τραις· σημαίνει δὲ καὶ βοῦν τινὰ καθιέμενον εἰς τὴν θάλασσαν ἐπὶ θυσίαι τωῖ Ποσειδῶνι. Καθηγεῖσθαι: τὸ ὑφηγεῖσθαι· οὕτως Φερεκράτης. Καθῆκαν: κατέβαλον. Κάθετοσ: ὁ καθιέμενος εἰς τὸ πέλαγος ἀμνός· οὕτως Λυσίας καὶ Μελίτων. Καθηκόντωσ: δεόντως· πρεπόντως. Καθήκοντα: ∆ημοσθένης ἐν ιαʹ Φιλιππικωῖ φησίν· ὅστις οὐκ ἠξίου τὰ καθήκοντα ἐφ' ἑαυτὸν ποιεῖν· ἀντὶ τοῦ τὰ ἥκοντα. Καθῆστο: ἐκαθέζετο. Καθιγμένοσ: καθελών· φθάσας. Καθιγνῦσαι· νεκροῖς θῦσαι. Κάθιδροσ: κεκμηκώς. Καθιεροῖ: θεωῖ ἀνατίθησιν. Καθίζεσθε: καταπήξετε. Καθίκετο: καθήψατο. Καθικνεῖται: ἅπτεται. Καθίμησεν: κατήντλησεν. Καθιμῶσιν: χαλῶσι· καὶ καθιμῆσαι, χαλάσαι σχοινίον ἢ τί τοιοῦτον. kappa.123 Καθόδοισ: ἀγωγαῖς· περιόδοις. Κάθοιμον: κάθοδον. Καθόρμια: περιθέματα. Καθοσίωσισ: δικαίωσις. Καθύπερθεν: ὑπεράνωθεν. Καθυπέρτερον: μεῖζον. Καθυφῆκεν: ἐκδέδωκεν· ὑπεκατέβη. Καθωσιωμένοσ: ἀνακείμενος· ἐγγεγραμμένος. Καὶ ἀπόδοσ· καὶ κατάστησον καὶ σπεῖρον. Καὶ δή: ὡς δή. Καικίασ: ἄνεμος ἀπὸ Καΐκου τοῦ ἐν Μυσίαι ποτα μοῦ. Καὶ μάλα: καὶ πάνυ μὲν οὖν. Καινοτομεῖν: καινὴν λατομίαν τέμνειν κυρίως. Καιρόσ: σειρά τις ἐν ἱστωῖ δι' ἧς οἱ στήμονες διεί ρονται. Καιρόσ: καίριος τόπος καὶ συνήθως. Καὶ τέωσ: καὶ πρότερον. Καὶ τὸ ἤδη: ἀντὶ τοῦ ἤδειν· καὶ τὸ πεπόνθει ἀντὶ τοῦ ἐπεπόνθει. Καὶ τὸ τοῦ λύκου: φασὶ λύκον ἰδόντα τὸν ποιμένα ἢ καὶ κύνα τῶν ποιμενικῶν πρόβατον ἐσθίοντα, εἰ kappa.124 πεῖν· ἐγὼ τοῦτο εἰ ἐποίουν, πόση κραυγὴ ἐγίνετο. Καὶ μήν: ἀλλὰ μήν. Καινοτάφια: τινά εἰσιν ἑλισσόμενα ὡς τύπος νεκροῦ. Καὶ δή: ἤδη. Καινοτομεῖ: καινουργεῖ. Καινόσ: Ἰσοκράτης ἀντὶ τοῦ ὃς τοῖς νεωτέροις ἁρ μόττει πράγμασιν· οὕτω δὲ καὶ Ἔφορος. Καινόφιλον: λέγουσι τὸν μὴ τοῖς αὐτοῖς φίλοις χρώ μενον ἀεί. Καίριον: φθοροποιόν· θανατῶδες. Καίριον: εὔκαιρον. Καιριώτατα: ἐπικινδυνότατα· θανάσιμα. Καιροφυλακῆσαι: καιρὸν ἐπιτηρῆσαι. Καιροφυλάκιον: [....]* Καὶ τάχα ἴμεν: καὶ ταχέως πορευόμεθα. Καὶ χερσί: καὶ ἔργοις. Κακὰ κακῶν: ∆ιοκλῆς Βάκχη· Πλύνει τε τὰ κακὰ τῶν κακῶν ὑμᾶς. Κακεργέτησιν: κακοἔργοις. Κάκη: κακία· οὕτω Πλάτων. Κακὴ μὲν ὄψισ: κόμμα· παροιμία· Κακὴ μὲν ὄψις· ἐν δὲ δειλαῖαι φρένες· Μένανδρος Σικυωνίωι. Κακιζόμενοι: ταπεινούμενοι. Κακκάβην δεῖ λέγειν, οὐχὶ κάκκαβον· σημαίνει δὲ τὴν χύτραν. kappa.125 Κακκάβη: ὃν ἡμεῖς κάκκαβον· ἔστι δὲ λοπαδῶδες, ἔχων ἐξ ἑαυτοῦ τρεῖς πόδας. Κακκάζειν: μίμησις τικτουσῶν ὀρνίθων φωνῆς. Κάκαλον: τεῖχος. Κάκη: δειλία καὶ κακία· ἐν ὧ τὸ μετὰ κακίας περιποιεῖσθαι τὸ ζῆν, ῥιπτοῦντα τὰ ὅπλα· διαβέ βληκεν Νόμων ηʹ. Κάκκη: ἡ δειλία· παρὰ τὸ ἀποπατεῖν· τὸν γὰρ ἀπό πατον κάκκην καλοῦσιν. Κάκη: βαρέως ἡ κακία· ἐν Νόμοις Πλάτων· μετὰ κάκης μᾶλλον ἢ μετὰ ἀνδρείας. Κακοδαίμων: ὁ θεωῖ ἐπαχθής· καὶ ὁ τὴν ψυχὴν ἔχων ἐμπαθῆ. Κακοήθησ: κακότροπος. Κακοεπία: βλασφημία. Κακοπαθεῖν: στραγγεύεσθαι. Κακορραφίαι: κακοσυνθέσεις. Κακοττείαν: κακοφημίαν· βλασφημίαν. Κακοτεχνιῶν: δίκης ὄνομα· εἰσήεσαν δὲ ταύτην οἱ λέγοντες μάρτυρας ψευδομαρτυρεῖν κατὰ τῶν παρα σχομένων αὐτούς. Κακοτεχνιῶν: δίκης ὄνομα· ἣν οἱ ἑλόντες τινὰ ψευ δομαρτυριῶν κατὰ τοῦ παρασχομένου ἐδίδοσαν. Κακόχαρτον: κακοῖς χαίροντα. Κακῶς εἰδότεσ: ἀντὶ τοῦ ἀγνοοῦντες· Ἰσοκράτης ἐν τωῖ περὶ εἰρήνης. kappa.126 Κακώσεωσ: δίκης ὄνομά ἐστιν ταῖς τε ἐπικλήροις κατὰ τῶν γεγαμηκότων· καὶ κατὰ τῶν παίδων τοῖς γονεῦσι· καὶ κατὰ τῶν ἐπιτρόπων τοῖς ὑπὲρ τῶν ὀρφανῶν· οὕτω ∆ημοσθένης καὶ Λυσίας καὶ Ὑπερίδης. Κακώσεωσ: δίκης ὄνομά ἐστιν κατὰ τριῶν ταττό μενον· ἢ γὰρ κατὰ τῶν ἀνδρῶν ταῖς γυναιξίν· ἢ κατὰ τῶν ἐπιτρόπων τοῖς ὑπὲρ τῶν ὀρφανῶν ἐξιοῦ σιν· ὧν ἡ μὲν ἐλέγετο κακώσεως· ἡ δὲ παίδων κακώσεως. Καλὰ δὴ παταγεῖσ: ἀντὶ τοῦ λέγεις. Κάλλαια: τὰ τῶν ἀλεκτρυόνων γένεια. Καλλαβίδεσ: τὸ διαβαίνειν ἀσχημόνως καὶ διέλκειν τὰ ἰσχία ταῖς χερσίν. Καλαμίνθα: ὕλη ὁμοία ἡδυόσμωι. Καλαμᾶσθαι: τὰ λείψανα τῶν τετρυγημένων συνά γειν. Καλαμώμενοσ: σταχυολογῶν. Καλάσειρισ: χιτὼν πλατύς· δῆμος πολεμικός· οὕ τως Αἰγύπτιοι. Καλαύρωψ: βουκολικὴ δίκη. Καλαύρεια: νῆσος πλησίον Τροιζῆνος· ἐκαλεῖτο δὲ πρότερον Εἰρήνη. Κάλλειον: δικαστήριον Ἀθήνησιν ἀπὸ Καλλείου τοῦ πεποιηκότος ἐπώνυμον. kappa.127 Καλιά: νοσσιά· ἢ οἶκος ξύλινος κυρίως· κάλα γὰρ τὰ ξύλα. Καλινδούμενοι: κυλιόμενοι. Καλήβορον: ἀπεσκολυμμένον. Καλλιέρημα: θυσία εὐπρόσδεκτος. Καλίδιον: μικρὸν οἴκημα. Καλιόσ: ξύλινον δεσμωτήριον. Καλλιγένειαν: Ἀπολλόδωρος μὲν τὴν γῆν· οἱ δὲ ∆ιὸς καὶ ∆ήμητρος θυγατέρα· Ἀριστοφάνης δὲ ὁ κω μικὸς τροφόν. Καλλικύριοι: οἱ ἀντὶ τῶν γεωμόρων ἐν Συρακόσσαις γενόμενοι πολλοί τινες τὸ πλῆθος· δοῦλοι δ' ἦσαν οὗτοι τῶν φυγάδων ὡς Τιμαῖος ἐν ʹ· ὅθεν τοὺς ὑπερβολῆ πολλοὺς Καλλικυρίους ἔλεγον· ὠνομά σθησαν δὲ ἀπὸ τοῦ εἰς ταυτὸ συνελθεῖν παντοδαποὶ ὄντες, ὡς Ἀριστοτέλης ἐν Συρακοσσίων πολιτείαι, ὅμοιοι τοῖς παρὰ Λακεδαιμονίοις Εἴλωσι, καὶ παρὰ Θεσσαλοῖς Πενέσταις, καὶ παρὰ Κρησὶ Κλαρώταις. Καλλιρόην: κρήνην. Καλλίροον: καλῶς ῥέοντα. Καλλιώνυμοσ: τὸ θαλάσσιον αἰδοῖον. Καλλύνειν: κοσμεῖν· λέγουσι δὲ καὶ σαροῦν. Καλλυντήρια καὶ πλυντήρια: ἑορτῶν ὀνόματα· γίνον ται μὲν αὗται Θαργηλιῶνος μηνὸς, ἐννάτη μὲν ἐπὶ δέκα καλλυντήρια· δευτέρα δὲ φθίνοντος τὰ πλυν kappa.128 τήρια· τὰ μὲν πλυντήρια φησὶ διὰ τὸν θάνατον τῆς Ἀγραύλου ἐντὸς ἐνιαυτοῦ μὴ πλυθῆναι ἐσθῆτας· εἶθ' οὕτω πλυθείσας τὴν ὀνομασίαν λαβεῖν ταύτην· τὰ δὲ καλλυντήρια, ὅτι πρώτη δοκεῖ ἡ Ἄγραυλος γενομένη ἱερεία τοὺς θεοὺς κοσμῆσαι· διὸ καὶ καλ λυντήρια αὐτῆ ἀπέδειξαν· καὶ γὰρ τὸ κοσμεῖν καὶ λαμπρύνειν ἐστίν. Καλλωπίζεσθαι: οἷον καλοκαγαθίαν ἐνδείκνυσθαι ἢ σεμνύνεσθαι· οὕτω Πλάτων. Καλοκαγαθία: ἀγαθότης. Κάλοσ: σχοινίον. Καλὸς κ' ἀγαθόσ: λέγεται κατὰ συναλιφὴν, οὐχὶ καλὸς καὶ ἀγαθός. Καλοῦμεν: ἀντὶ τοῦ καλέσομεν. Καλύμματα: ἅ τινες φατνώματα· οὕτως Ἀριστο φάνης. Κάλπη: ὑδρία. Κάλυκασ: σύριγγας. Κάλυντρα: κόσμητρα. Κάλυξ: ἄνθος ῥόδου μεμυκός. Καλώδιον: σχοινίον. Καλχαίνει: ἐκ βάθους ταράσσεται. Καλῶσ: τιθέασι κατὰ τὸν ἐπιδέξιον· διωτῶν καλῶς ταύτη μετὰ παιγνίας· ἐπὶ τοῦ ἀνανεύειν τιθέασι· καὶ ὅτε καλούμενοι ἐπὶ δεῖπνον ἀρνοῖντο. kappa.129 Καμάριον: κοιτὼν καμάραν ἔχων. Καμάριον: δωμάτιον καμαρωτόν· καὶ ὅλως ἡ καμάρα Ἑλληνικὸν τὸ ὄνομα. Κάμπτεισ: ἀντὶ τοῦ θραύεις. Κάμαξ: χάραξ· ὀρθὸν ξύλον. Καμπυλιάζειν: κάμπτειν καὶ στρέφειν. Κάμπιος δρόμοσ: δρόμοι τινὲς ἦσαν κάμπιοι, οὐκ εὐθεῖς καὶ ἁπλοῖ, ἀλλὰ καμπὰς ἔχοντες. Κάναστρον: τρυβλίον. Κάνδυσ: ἔφαμμα χειριδωτὸν, τοῖς ναυτικοῖς στε γάστροις ἐοικός. Κάνδυσ: χιτὼν Περσικός. Κανδύτανεσ: ἱμάτιοφορίδες· οἱ δὲ εἶδος ἰχθύος· ἔστι δ' ὅτε τὸ αἰδοῖον. Κάνδυτοσ: σκευασία ὀψοποιική· μετὰ γάλακτος καὶ στέατος καὶ μέλιτος· ἔνιοι δὲ διὰ κρέως καὶ ἄρτου καὶ τυροῦ· οὕτως Ἀριστοφάνης. Κανηφόροι: παρθένοι αἱ τὰ κανᾶ φέρουσαι τηῖ Ἀθηναῖ ἐν τῆ Παναθηναίων πομπηῖ· αὗται δὲ τῶν ἀστῶν καὶ τῶν εὐγενῶν ἦσαν. Κανηφόροι: Φιλόχορος φησὶν ὡς Ἐριχθονίου βασι λεύοντος πρῶτον κατέστησαν αἱ ἐν ἀξιώματι παρ θένοι φέρειν τὰ κανᾶ τηῖ θεωῖ ἐφ' ωἷ ἐπέκειτο τὰ kappa.130 πρὸς τὴν θυσίαν τοῖς τε Παναθηναίοις καὶ ταῖς ἄλλαις πομπαῖς. Κάνθαροσ: ποτηρίου εἶδος. Κανθάρου μελάντεροσ: παροιμία· Μένανδρος Θη σαυρωῖ. Κανθήλιοι: τοὺς βραδεῖς καὶ νωθεῖς οὕτως λέγουσιν μεταφορικῶς ἀπὸ τῶν ὄνων. Κανθήλιοι: ὄνοι· καὶ τὰ ἐπὶ τηῖ πρύμνη σκηνώματα τῶν στρατηγῶν. Κανθήλιοσ: βραδὺς νοῆσαι ἢ ἀφυής. Κάνθων: ὄνος. Κάναβισ: φυτὸν λινωῖ παραπλήσιον, ἐξ οὗ καὶ ἐσθῆτες γίνονται· ἧς τὸ σπέρμα θυμιώμενον ἱδροῦν ποιεῖ πάντας. Κάνιτρον: λυχνίσκιον· κανίσκιον. Κάνναι: πλεκτὰ τινὰ ἐκ καλάμων. Καντήρια: καταβατήρια. Κανοῦν: κανίσκιον. Καπανοι: ἀλφίτων εἶδος. Κάπηλοσ: μεταβολεὺς, πραγματευτής. Καπηλίασ: ἐμπορείας. Καπηλεύειν: μεταπωλεῖν. Κἄπειτα: καὶ ἔπειτα. Καπνίας οἶνοσ: κεκαπνισμένος. Καπνίασ: Ἐκφαντίδης, διὰ τὸ μὴ δ' ἓν λαμπρὸν γράφειν. kappa.131 Κάπνοι: ἄλφιτα· οὕτω Φερεκράτης. Καπρῶντασ: ὁρμητικῶς ἔχοντας πρὸς συνουσίαν. Καραδοκεῖ: προσδοκεῖ· κατασκοπεῖ. Καρανούσθω: τελειούσθω. Καρατομεῖται: ἀποκεφαλίζεται. Καραντεσ: καταφέρεις. Καρβατίνη: ἀγροικικὸν ὑπόδημα. Καρβανίζει: βαρβαρίζει. Κάρδακεσ: οἱ στρατιῶται ἐν Ἀσίαι· λέγονται δὲ καὶ οἱ φύλακες κάρδακες. Καρδαμάλη: μάζα ἐκ καρδάμου μεμαγμένη· βρῶμα γινόμενον Περσικόν· οἱ δὲ παρδαμάλη λέγουσιν. Καρδάμη: ἐπὶ ἐργάτιδος ὄνου καὶ βοὸς λέγεται. Καρδιαλγίαι: λύπαι καρδίας. Καρδιουλκία: τὰς καρδίας ἕλκειν τῶν θυμάτων. Καρδιώττειν: τὴν καρδίαν ἀλγεῖν Σικελιῶται· ὃ ἡμεῖς βουλιμιᾶν· Ἀπολλόδωρος ἐν ʹ περὶ Ἐπιχάρμου τοὺς Σικελιώτας φησὶν τὸ τὸν στόμαχον ἐπιδάκνεσθαι ὑπὸ λιμοῦ καρδιώττειν λέγειν· ὅπερ βουλιμιᾶν λέγει Ξενοφῶν· καὶ εὐκάρδια πολλοὶ τὰ εὐστόμαχα λέγουσιν. Καρδοπεῖον: καρδόπου πῶμα· ὧ καὶ παυσικάπη χρῶνται. kappa.132 Καρδοπίων τὴν μητέρα: μύθου ἀρχή. Κάρδοποσ: ἡ μάκτρα τοῦ ἀλεύρου. Καρηβαρῶν: τὴν κεφαλὴν βαρούμενος ἀπὸ μέθης οἴνου. Καρηβοᾶν: ὑπὸ ἤχων τὴν κεφαλὴν ἰλιγγιᾶν· ὑπὸ βοῆς ἐσκοτῶσθαι. Κάρηνα: ἀκρόπολις. Κάριος Ζεύσ: ἐν Θεσσαλία καὶ Βοιωτία. Καρκίνοι: ὑποδημάτων εἶδος. Καρκίνοσ: πυράγρα. Καρκίνοσ: Λυσίας· ἐλυμαίνοντο γάρ μου τὸν καρκίνον εἰσφοιτῶσαι, φησὶν, αἱ κύνες· καὶ ὅτ' ἂν ὁ σῖτος ῥιζωθηῖ κατὰ τῆς γῆς, κεκαρκινῶσθαι φασί· Φερεκράτης· Ὁπόταν σχολάζης, νῖψον, ἵνα τὰ λήϊα Συγκαρκινωθηῖ· λέγεται καρκίνος καὶ πάθος τι συμβαῖνον ἐν τοῖς σώμασιν, ὃ νῦν καρκίνωμα λέγεται· εὑρίσκεται δὲ πολλάκις· καὶ κύριον ὄνομα. Καρκίνου ποιήματα: Μένανδρος Ψευδηρακλεῖ· αἰνιγ ματώδη· ὁ γὰρ Καρκίνος Ὀρέστην, ὑπὸ Ἡλίου ἀναγκαζόμενον ὁμολογῆσαι ὅτι ἐμητροκτόνησεν, ἐποίησε δι' αἰνιγμάτων ἀποκρινόμενον. Κάρκαρον: τὸ δεσμωτήριον· οὕτως Σώφρων. Καρκαδόνα: τοῦτο λέγεται Χάροντος δανεῖον, συνα γόμενον ἐκ τοῦ ὀβολοῦ τοῦ συγκηδευομένου τοῖς kappa.133 τελευτῶσιν· οὐχ ὡς ἔνιοι πλανώμενοι βοτάνης ὄνομα φασὶν εἶναι. Καρικηῖ μούση: τῆ θρηνώδει· δοκοῦσι γὰρ οἱ Κᾶρες θρηνωδοί τινες εἶναι καὶ ἀλλοτρίους νεκροὺς ἐπὶ μισθρωῖ θρηνεῖν· τινὲς δὲ ἐξήκουσαν τηῖ βαρβάρωι καὶ ἀσαφεῖ· ἐπειδὴ οἱ Κᾶρες βαρβαρόφωνοι. Καρπαία: εἶδος ὀρχήσεως· οὕτως Ξενοφῶν ἐν τηῖ Ἀναβάσει· λέγει δὲ καὶ τὸ εἶδος ταύτης. Καρποῦ δίκη: οἱ γῆς ἀμφισβητοῦντες ὡς προση κούσης αὐτοῖς λαγχάνουσι τοῖς διακρατοῦσιν· εἶτα ἑλόντες, λαγχάνουσι καὶ περὶ ἐπικαρπίας· τοῦτο καρποῦ δίκη καλεῖται. Καρποῦ δίκη: Λυσίας ἐν τῶ κατὰ ∆ημοσθένους ἐπι τροπῆς· εἰ γάρ τι ἐγκαλεῖς τῶδε τῶ μειρακίω καὶ τῶν σῶν τί ἔχει, δίκασαι αὐτωῖ κατὰ τοὺς νόμους· εἰ μὲν χωρίου ἀμφισβητεῖς, καρποῦ· εἰ δὲ οἰκίας, ἐνοικίου· ὥσπερ νῦν οὗτός σοι ἐπιτροπῆς δικά ζεται. Καρπασινοί: κορτῖναι. Καρπίζουσιν: ποτίζουσιν· εὔκαρπα ποιοῦσιν. Κάρπωμα: θυσία· προσφορά. Κάρτα: λίαν ἢ μεγάλως. Καρτερώνυχασ: ἰσχυροὺς ὄνυχας ἔχοντας. Καρυάνδα: πόλις Καρίας. Καρυάτεια: ἑορτὴ Ἀρτέμιδος· τὰς δὲ Καρύας, Ἀρκάδων οὔσας, ἀπετέμοντο Λακεδαιμόνιοι. kappa.134 Καρυβοᾶν: ὑπὸ βοῆς κεκαρῶσθαι. Καρυκεύων: ἀρτύων· ἡδύνων. Καρυκεία: ἡ ἡδύτης τῶν ζωμῶν. Καρύκη: ἔδεσμα ἐκ πολλῶν συγκείμενον. Κάρυννοσ: βόλων ὀνόματα. Καρυστεία: γένος καρυῶν. Καρφαλέον: ξηρόν· καὶ καρχαλέον· κατάξηρον. Καρχαρίασ: ἰχθὺς ποιός· καὶ κήτους εἶδος θαλαττίου. Καρχαρόδουσ: τραχεῖς ὀδόντας ἔχων· καὶ κάρχαρον τὸ τραχύ. Καρχήσιον: τὸ ἄκρον τοῦ ἱστοῦ. Καρωθείσ: βαρηθεὶς τηῖ κεφαληῖ. Κασθανέα: πόλις ἐν Μακεδονία, ἐκ τῶν περιπεφυ κότων δένδρων, ἢ ἀπὸ τῆς νύμφης. Κασαύριον: οἴκημα, ἐφ' οὗ αἱ πόρναι. Κασίγνητοσ: γνήσιος ἀδελφός. Κάσισ: ἀδελφός. Κάσιν: τὴν πρώτην τῶν σταχύων ἔκφυσιν, ἣ καὶ ἀμφίκαυστις ἐλέγετο. Κατάβα: ἀντὶ τοῦ κατάβηθι. Κατάβαλε: οἷον ῥίψον· ἄφες καὶ κατάθου. Καταβολή: περιοδικὴ λῆψις πυρετοῦ. Καταβολή: τὸ ἐκ περιόδου γινόμενον. Κατά: κυρίως, ἔξ· ἐπί· ἐκ· ἀπό· ἢ ἀντὶ τοῦ εἶτα. Καταβραβευέτω: καταλογιζέσθω· κατακρινέτω· καταγωνιζέσθω. Καταβολή: ∆ημοσθένης Φιλιππικωῖ· ὥσπερ περίοδος kappa.135 ἢ καταβολὴ πυρετοῦ· ἐν ταῖς περιοδικαῖς νόσοις λέγεταί τις καταβολὴ, διὰ τὸ ἐν ἀποδεδειγμένωι προϊέναι χρόνωι· καθάπερ οἱ ἐρανισταὶ τὰς κατα βολὰς ποιοῦνται τῶν χρημάτων. Καταγευσθείσ: τηῖ γεύσει νικηθείς. Καταγιγαρτίσαι: συνουσιάσαι. Καταπελτάσονται: καταδραμοῦνται. Καταγλωττίσματα: περίεργα φιλήματα. Καταγλωττίζειν: τὸ βλασφημεῖν· ὡς ἐν Ἀχαρνεῦσι· ψευδῆ κατεγλώττιζέ μου. Κάταγμα: κατάσπασμα ἢ μήρυμα. Καταγοητεύων: ἀπατῶν. Κατάγραπτοσ: ποικίλος. Καταγώγιον: τὸ κατάλυμα· καὶ καταγωγὴ, ἡ κατά λυσις· καὶ κατάγεσθαι, τὸ καταλύειν· οὕτως φασὶν Ἀττικοί. Καταγωνίζεσθαι: νικᾶν. Καταδαρθάνειν: κατακοιμᾶσθαι· καθυπνοῦν. Καταδεδέσθαι: ἀντὶ τοῦ πεφαρμακεῦσθαι καὶ δεδέ σθαι φαρμάκοις· ∆είναρχος ἐν τηῖ κατὰ Πυθέου εἰσαγγελίαι. Καταδείσασ: φοβηθείς. Καταδεῖται: φοβεῖται. Κατὰ δὲ φρόνιν ἤγαγεν: ἐμίσησεν· κατεφρόνησεν. Κατὰ δήμους δικασταί: οὗτοι πρότερον μὲν ἦσαν λʹ· kappa.136 καὶ κατὰ δήμους περιιόντες ἐδίκαζον· ὕστερον δὲ γεγόνασι μʹ. Καταδηοῦν: κατακόπτειν· καταπραιδεύειν. Καταδιιστᾶσι: καταχωρίζουσι. Καταδικασάμενοσ: ἀντὶ τοῦ νικήσας· καὶ καταδικα σθῆναί τινα ποιήσας· Ἰσαῖος ἐν τωῖ κατὰ ∆ιο κλέους ὕβρεως. Κατάγειν τὰ πλοῖα: ∆ημοσθένης ἐν ηʹ Φιλιππικωῖ· ἀντὶ τοῦ ληΐζεσθαι καὶ κακοῦν καὶ μὴ ἐᾶν τοὺς πλέοντας ὅπου βούλοιντο πλεῖν· ἀλλ' εἰς τὰ οἰκεῖα χωρία τοῖς ληστεύουσι κατάγειν. Κατάδουποσ: καταράκτης ἢ ψόφος. Καταδύεται: καταβυθίζεται· κρύπτεται. Καταδύνοντα: κρύπτοντα. Καταδύσεισ: φωλεούς· ὑπονόμους· σπήλαια. Καταθεῖναι τιμήν: καταβαλεῖν. Καταθέειν: κατατρέχειν. Καταθεῶτο: βλέποιτο. Καταθλήσαντεσ: καταγωνισάμενοι. Καταθρήσομεν: κατασκοπήσομεν. Καταθύμιον: κατὰ ψυχὴν εὐάρεστον. Καταθῶμαι: ἀπερείσωμαι· καταπαύσωμαι. Καταιγίσ: ἐπιφορὰ ἀνέμου σφοδροῦ· λέγεται δὲ καὶ ἡ ζάλη. Καταιγίσασ: κατασχίσας· οἱ γὰρ ἀνατιθέντες τί τοῖς θεοῖς κατασχίζουσιν ἵνα μή τις ἄρη. kappa.137 Καταιδεῖ: καταισχύνει. Καταινέσαι: συγκαταθέσθαι καὶ συνεπινεῦσαι. Καταίροντεσ: καταπλέοντες. Κατ' αἶσαν: κατὰ τρόπον· κατὰ τὸ προσῆκον. Καταῖτυξ: εἶδος περικεφαλαίας μὴ ἐχούσης λόφον· κατωφερής. Καταιονῶσι: βρέχουσιν· ἀντλοῦσιν· ἀλείφουσιν. Κατακᾶ: κατακαύσει. Κατὰ κάθετον: τὰ ἀπὸ ὕψους εἰς βάθος διαστήματα. Κατακάνειν: ἀνελεῖν. Κατακαχρύσω: καταφρύξω· καὶ συντρίψω· ἀπὸ τῶν καχρύων μετενήνεκται. Κατακεγχροῦται: τραχύνεται· καὶ ἐντεῦθεν καὶ κέγχρος. Κατακεκερματίσθαι: εἰς πολλὰ μέρη διηρῆσθαι. Κατακεχρίσθαι: τὸ λιπαρῶς ἀληλείφθαι. Κατακερτομεῖν: καταχλευάζειν. Κατακηλοῦσαν: θέλγουσαν· πραΰνουσαν. Κατάκλιτα: κλίνας· θρόνους εἰς ἀνάκλισιν ἐπιτη δείους. Κατακορὴς ξυνουσία: ἐπιπλεονάζουσα. Κατακαχρύσαι: ῥῆξαι· ψοφῆσαι· ποιῆσαι ἀπὸ τῶν φρυγομένων κριθῶν. kappa.138 Κατακρῆσαι: καταχέαι. Κατακορμίσαι: κατακόψαι ξύλον. Κατακριδεῦσαι: καταλαλῆσαι· καταναστῆσαι· λάλοι γὰρ αἱ ἀκρίδες. Κατακροτεῖ: ἄγαν ἐπαινεῖ. Κατακωκῦσαι: θρηνῆσαι. Κατὰ κῶλον: κατὰ λέξεις. Καταλαβεῖσ: πάσσαλοι. Καταλαμβάνειν: τίθεται καὶ ἀντὶ τοῦ νοεῖν. Καταλεγέσθω: καταταττέσθω. Καταλελάβηκεν: τὸ κατείληφεν Ἡρόδοτος. Καταλεύσιμον: τὸν ἄξιον τοῦ καταλευσθῆναι λίθοις· εἶπεν ∆είναρχος ἐν τωῖ κατὰ Λυκούργου. Καταλείβει: καταστάζει. Καταληΐζεται: διαρπάζει. Καταλιναι: καταλιψαι. Κατάλληλον: ἁρμόδιον. Καταλλήλωσ: ἀκολούθως· ἁρμοζόντως. Καταλογάδην: τὰ πεζῶ λόγωι γραφόμενα. Καταλογεύσ: Ἀθήνησι τινὲς ἦσαν κατάλογον διδόντες ὀνομάτων τῶν τὰ κοινὰ διοικεῖν δυναμένων πράγ ματα· οἱ αὐτοὶ δὲ καὶ συγγραφεῖς ἐκαλοῦντο· ὅτι ἐνέγραφον τινὰς ὡς χρὴ μετέχειν τῆς πολιτείας. Καταλογιεῖται: καταριθμήσει. Κατάλογοσ: ἡ ἀπογραφὴ τῶν ὀφειλόντων στρατεύ εσθαι· καὶ ἡ ἐξαρίθμησις. Καταλοφάδεια: κατὰ τοῦ τραχήλου. kappa.139 Καταλῦσαι: τὸν ἀπαγξάμενον καθελεῖν. Καταλύσασ: καταστρέψας· ἀφανίσας· ἢ εὐωχηθείς· τάττεται δὲ καὶ ἐπὶ τῆς τοῦ ἀπαγξαμένου κατε νέξεως· οὐ γὰρ δεῖ λέγειν κυρίως κατενεγκεῖν ἐπ' αὐτοῦ, ἀλλὰ καταλύσαι. Καταμεμυγμένα: τὰ τὰς ἀμυχὰς ἔχοντα. Καταμηλῶν: μηλῶσαι καλοῦσιν οἱ ἰατροὶ τὸ μήλην καθεῖναί που· ἦν δὲ καὶ παροιμία τίς ἐπὶ τῶν τὰ ἄδηλα τεκμαιρομένων· λέγεται δὲ κατα μηλοῦν, καὶ τὸ βάπτειν ἔρια ὅτ' ἂν πιέζηται κινού μενα. Καταμόνασ: κατιδίαν. Καταμνίων: κατεσθίων. Καταμυκτηρίζειν: τὸ καταγελᾶν. Κάναβοσ: τὸ πρῶτον τιθέμενον ξύλον ὑπὸ τῶν πλαστῶν· περὶ ὃ τὸν πηλὸν τιθέντες πλάσσουσιν. Καταμύουσιν: κλείονται. Κατὰ ναῦν: κατὰ τάξιν· εἴρηται δὲ ἀπὸ τῆς παρ οιμίας· κατὰ ναῦν τὰ ἄρμενα. Κατανδρίζεσθαι: καταπαλαίειν. Κατανεανιεύεται: κατισχύει ἢ καυχᾶται. Κατάντικρυ: κατ' ἐναντίον. Καταντικρὺ καὶ κατευθύ: τηῖ τὰ οἰκεῖα συναγούση ἀποτυπώματα. Κάταντεσ: καταφερές. Κατάνυται: συντελεῖται. Κατανυγείσ: λυπηθείς· μεταγνούς. Κατανωτίσασθαι: ἀντὶ τοῦ κατὰ νώτου φέρειν. kappa.140 Κατάξαι: συντρίψαι. Καταξανεῖ: κατατρίψει. Κατάξεται: καταλύσει. Κατὰ ξυμφοράν: κατὰ συντυχίαν. Καταπέρπεροσ: [....] Καταπέλτησ: εἶδος κολαστηρίου. Καταπημήνειεν: καταβλάψειεν. Καταπινεύσ: τὸ ἐπιὀρκῆσαι. Καταπεπλησμένον: κατάπλεων. Καταπίονα: λιπαρά. Καταπλαστόν: τὸ περιπεπτόν· προσποιητόν. Καταπλῆσαι: μολῦναι. Καταπλήττεσθαι: κατανίστασθαι. Κατὰ πόδα: παραυτά· κατὰ τάξιν. Καταποντοῦν: καταποντίζειν. Καταπόσον: πλεονάκις. Καταπρέσβην: κατὰ πρεσβυτερίαν. Καταπροΐξεται: καταφρονήσει· καταπροδώσει· οἷον προῖκα ἐκφύγοι. Κατὰ πρόσκλισιν: καθ' ἑτεροβάρειαν ἢ ἑτερομέρειαν. Καταπρωτείρασ: πρωτείραι οἱ περὶ εἴκοσι ἔτη παρὰ Λάκωσι. kappa.141 Καταπύγουσ: κιναίδους. Καταπύγων: ὁ μέσος δάκτυλος. Καταπύγων: κατασελγαίνων. Καταπύγων: ὁ λάγνης· ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἀλφηστῶν οὕτως λεγομένων ἰχθύων, ὅτι ἕπονται κατ' οὐράν· ἡ γενικὴ δὲ καταπυγόνος καὶ κατα πυγόνα ἡ αἰτιατικὴ καὶ αἱ ἄλλαι πτώσεις εὕ ρηνται· εὕρηται καὶ τὸ θηλυκὸν καταπυγών· καὶ ἡ πρᾶξις καταπυγοσύνη. Καταπυγίζειν: τὸ τὴν πυγὴν ἐπιπολὺ μεταφέρειν ἐν τωῖ βαδίζειν. Κατὰ ῥάβδον ἔφρασεν: κατερραψώδησεν ἢ κατὰ στίχον διῆλθεν. Καταῥαψωδήσει: φλυαρήσει. Κατάρξασθαι τῶν τριχῶν: ἀπάρξασθαι τοῦ ἱερείου. Καταῥουν: κατὰ τρόπον· κατ' εὐθεῖαν. Κατάρρουσ: τὸ ἀπὸ τῆς κεφαλῆς ῥεῦμα καταρρέον διὰ μυκτήρων· οἱ δὲ τὴν διάρροιαν οὕτω καλοῦσιν. Κατάρρησισ: κατάγνωσις. Καταρρυῆναι: καταπεσεῖν. Κατασείει: καταράττει· καταβάλλει. Κατασεσείκασι: καταβεβλήκασιν. Κατασίνεσθαι: καταβλάπτεσθαι. kappa.142 Κατασκελετούμενα: λελεπτυσμένα· ἐξησθενηκότα. Κατασκήψαντοσ: ἐμπεσόντος. Κατασκεδάζειν: ἔθος ἦν Θράκιον ἐν τοῖς συμποσίοις, ἵνα, ὅτ' ἂν πίωσι τοῦ οἴνου οἱ συμπόται ὅσον δύνανται, τὸ λοιπὸν τοῦ οἴνου καταχέωσι κατὰ τῶν ἱματίων τῶν συμποτῶν· ὅπερ ἔλεγον κατασκεδά ζειν· οὕτω Ξενοφῶν ἐν τῶ ζʹ τῆς τοῦ Κύρου ἀνα βάσεως· μέμνηται τούτου καὶ ὁ μέγας Πλάτων ἐν τοῖς Νόμοις· καὶ ὁ μὲν Ξενοφῶν λέγει· ἀναστὰς ὡς εὐθὺς συνέπιεν καὶ συγκατεσκεδάσατο αὐτοῦ τὸ κέρας. Κατασκιδναμένη: σκορπιζομένη. Κατὰ σκοπόν: κατὰ τὸ προκείμενον δέον. Κατασοβεῖται: καταδιώκεται. Κατασοβήσονται: καταδιωχθήσονται. Κατασοφισθεῖσα: χλευασθεῖσα. Κατασοφισόμεθα: τεχνασόμεθα· μηχανῆ τινι κακώ σομεν. Κατασπέρχων: σπουδάζων. Κατάστασισ: ἔοικεν ἡ κατάστασις ἀργύριον εἶναι ὅπερ οἱ κατασταθέντες ἱππεῖς ἐλάμβανον ἐκ τοῦ δημοσίου ἐπὶ τῆ καταστάσει· οὕτω Λυσίας· ἀλλὰ καὶ Εὔπολις φησίν· Οὐκ ἐσωφρόνησας, ὦ πρεσ βῦτα, τὴν κατάστασιν Τήνδε λαμβάνων ἄφνω πρὶν καὶ μαθεῖν τὴν ἱππικήν· ἀπεδίδοτο δὲ τὸ ἀργύριον ὑπὸ τῶν ἱππευσάντων, ὅτε ἀντ' αὐτῶν ἕτεροι καθίσταντο· ἀπήτουν δὲ αὐτὸ οἱ φύλαρχοι. kappa.143 Καταστολή: ἡ στολή. Κατὰ στόμα: κατὰ τὴν ἀρχὴν μεταφορικῶς. Καταστοχάζεται: κατὰ σκοποῦ βλέπει· κατὰ σκο ποῦ βάλλει. Καταστρέψαντεσ: τελευτήσαντες. Καταστροφή: τέλος. Κατὰ σφέασ: καθ' ἑαυτούς. Κατὰ σχολήν: πράως καὶ λάθρα· οὕτως Ἀριστο φάνης. Κατατεθήπεσαν: κατεθαύμασαν· ἐξεπλάγησαν. Κατατείνασ: συντείνας. Κατατείνας ἐρῶ: ἀντὶ τοῦ μακρὸν λόγον διεξελεύ σομαι· Πολιτείας βʹ· διὸ κατατείνας ἐρῶ. Κατὰ τὴν ἀγορὰν ἀψευδεῖν: ἔοικεν νόμος περὶ ὠνίων κεῖσθαι, ὃς κελεύει ἀψευδεῖν ἐν τηῖ ἀγοραῖ Θεό φραστος γ'οῦν ἐν τοῖς περὶ νόμων φησίν· δυοῖν τού των ἐπιμελεῖσθαι δεῖν τοὺς ἀγορανόμους, τῆς τε ἐν τῆ ἀγορᾶ εὐκοσμίας, καὶ τοῦ ἀψευδεῖν μὴ μόνον τοὺς πιπράσκοντας, ἀλλὰ καὶ τοὺς ὠνουμένους. Κατατικόν: χιτωνίσκου γένος· οὕτως Μένανδρος. Κᾶτα τί: εἶτα τί. Κατατομήν: οἱ μὲν τὴν ὀρχήστραν· οἱ δὲ μέρος τι τοῦ θεάτρου. Κατατομή: Ὑπερίδης ἐν τῶ κατὰ ∆ημοσθένους· kappa.144 καὶ καθήμενος κάτω ὑπὸ τηῖ κατατομηῖ· καὶ Φιλόχορος· καὶ ἐπέγραψεν ἐπὶ τὴν κατατομὴν τῆς πέτρας. Καταπλήξ: ὁ συνεχῶς πεπληγμένος· Θεόπομπος· Ἀλλ' ἡ μὲν Εἰλείθυια συγγνώμην ἔχει Ὑπὸ τῶν γυναικῶν οὖσα καταπλὴξ τὴν τέχνην. Καταῦσαι: καταντλῆσαι. Καταφαγεῖν: ἀντὶ τοῦ φαγεῖν. Καταφάναι: κατειπεῖν. Κατάφασισ: πρόρρησις διὰ συγκαταθέσεως. Καταφάσκει: προλέγει· ἐπινεύει. Καταφερήσ: οὐχ ὁ ἄσωτος, ἀλλ' ὁ κάτω φερόμενος. Καταφιλοσοφῶν: διὰ τῆς σιγῆς νικῶν. Καταφορικῶσ: σφοδρῶς. Καταφυέν: γεννηθέν. Κατάφωροσ: φανερός. Κατὰ χεῖρασ: εὐκόλως. Κατὰ χειρὸς ὕδωρ λέγουσιν, οὐ κατὰ χειρῶν, οὐδὲ ἐπὶ χεῖρας, οὐδὲ ἄλλως πως· καὶ τὸ ῥαῖστον πάν των καὶ εὐχερέστατον κατὰ χειρὸς ὕδωρ καλοῦσιν· οὕτως Τηλεκλείδης ἐν Ἀμφικτύοσιν· Εἰρήνη μὲν πρῶτον ἁπάντων ἦν ὥσπερ ὕδωρ κατὰ χειρῶν. Καταχειροτονίασ· ἔθος ἦν Ἀθήνησιν καταχειροτονεῖν τὸν ἄρχοντα· μάλιστα δὲ στρατηγὸν, εἰ δόξειεν ἀδικεῖν. Καταχήνη: κατάγελως. kappa.145 Καταχήνη: καταχάσμησις. Κατάχυσμα: ἐνίοτε τὸ καταχεόμενον κατὰ τῶν ὄψων ὑπότριμμα· καταχύσματα δὲ πληθυντικῶς· τὰ παρὰ τὴν ἑστίαν κατασκεδαννύμενα τῶν γαμούν των καὶ τῶν πρωτοθεωρῶν· ταῦτα δὲ ἐστὶν ἰσχά δες καὶ πανσπερμία. Καταχύσματα: τῶν νεωνήτων οἱ δεσπόται τραγή ματα κατέχεον· ἀλλὰ καὶ τῶν ἀπὸ θεωρίας ἐλθόν των· κατεχεῖτο δὲ καὶ τῶν νυμφίων, φασὶν, ὡς Θεόπομπος. Καταχύσματα: ἔθος ἦν Ἀθήνησιν, ὅτε νεώνητος οἰ κέτης εἰσάγοιτο εἰς τὴν οἰκίαν, τὸν δεσπότην ἢ τὴν δέσποιναν ἰσχάδων καὶ καρύων πλῆθος κατα χεῖν αὐτοῦ· ἃ καταχύσματα ἐκάλουν· φασὶ δὲ καὶ ἐπὶ τῶν πρῶτον πρεσβευόντων καὶ ἐπὶ τῶν θεωρῶν τοῦτο γίγνεσθαι, ὅτε πρῶτον τοῦτο ἐποίουν. Κατάχυτλον: σκεῦός τι. Καταψαίρουσι: κινοῦνται. Καταψευδομαρτυρησάμενοσ: ἀντὶ τοῦ παρασχὼν τοὺς τὰ ψευδῆ μαρτυρήσαντας· ∆ημοσθένης ἐν τῶ κατὰ Στεφάνου. Καταψηφίζεται: κατακρίνει. Καταψήχεται: ἀντὶ τοῦ καταψύχεται τῆς γλισχρό τητος χωριζομένης· ἢ καταψᾶται· οὕτως Πλάτων ἐν Τιμαίωι. kappa.146 Κατεβαυκάλισεν: κατεκοίμησεν. Κατεαγότα: κεκλασμένα. Κατεβρόχθισεν: κατέπιεν. Κατεγγυᾶν: παραδιδόναι. Κατεγγυῶ: ἀνεγγυῶ. Κατεγλώττιζεν: κατεφλυάρει· κατηγόρει· ἐλοιδόρει. Κατεγνυπωμένωσ: νωθρῶς· ἀνάνδρως· οὕτω Μέναν δρος. Κατεδηδοκώσ: καταβεβρωκώς. Κατεδάρθη: κατεκοιμήθη. Κατεδιήτησεν: κατεδίκασεν. Κατέδραθεν: κατεκοιμήθη. Κατέδων: κατεσθίων. Κατέθεμεν: τὸ κατεθήκαμεν. Κατέθορεν: κατεπήδησεν. Κατειργάσατο: κατηγωνίσατο. Κατείρηκεν: κατεῖπεν λάθρα. Κατειλλώπτειν: καταβλεφαρίζεσθαι. Κατειρωνεύεται: μεγαλοφρονεῖ· ὑποκρίνεται· δολιεύ εται. Κατειρωνευσάμενοι: καταρραθυμήσαντες· καὶ στραγ γευσάμενοι· ὅθεν καὶ εἴρωνα τὸν ἀργὸν λέγουσι. Κατεκήλησαν: κατεπράϋναν. Κατεκίκλασκε: κατέκλα. Κατέλεκτο: κατεκοιμήθη. Κατέλευσαν: ἐλίθασαν. kappa.147 Κατέληξεν: κατέπαυσεν. Κατεντευκτήν: κατεντυγχάνουσαν· καὶ κατεντευκ τής· κατήγορος. Κατεντευχθέντα: κατεντυχηθέντα. Κατεπερπερεύετο: ἐχαριεντίζετο. Κατεπτήχασιν: συνεστάλησαν. Κατέρεψεν: ἐστέγασεν ἢ ἐστεφάνωσεν. Κατεργάσασθαι: ἀντὶ τοῦ καταπονῆσαι· Θουκυ δίδης. Κατερικτά· τὰ ἐρεικόμενα ὄσπρια καὶ σχιζόμενα. Κατερρινημένοισ: εὐτελέσιν. Κατερρύηκεν: ἐσάπη· ἠφάνισται. Κατέσβη: ἐσβέσθη· ἐπαύσατο. Κατέσειε· λέγουσιν ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς πότοις προπι νόντων· ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν τοὺς καρποὺς κατασειόντων. Κατεσκιρωμένη: πεπαλαιωμένη. Κατεσκηλητευμένοσ: ἐξίτηλος· τεταλαιπωρημένος. Κατέσκηψεν: κατέσχεν. Κατεσκληκώσ: κατεξηραμμένος. Κατεστιγμένον: πεποικιλμένον. Κατεστόρεσεν: κατέστρωσεν. Κατεστρατοπέδευσεν: κατέδραμεν πολεμικῶς. Κατεστυγημένοσ: μεμισημένος. kappa.148 Κάτευγμα: κατάρα. Κατευθικτήσασ: ἐπιτυχών. Κατευμαρίζων: κατευχειρίζων. Κατευμεγεθεῖν: καταδυναστεύειν. Κατευνάζεται: κατακοιμίζεται. Κατεύχεσθαι: τὸ καταρᾶσθαι· οὕτως Πλάτων. Κατεύχεσθαι τῶν Ἀχαιῶν· ἀντὶ τοῦ κατὰ τῶν Ἀχαιῶν εὔχεσθαι· οὕτως Σοφοκλῆς. Κατεφοίνιξασ: κατέβαψας. Κατεφύοντο: κατέτρεχον. Κατεχειροτόνησαν αὐτοῦ· ἀντὶ τοῦ κατεψηφίσαντο αὐτοῦ· καταχειροτονία δὲ καὶ ἀποχειροτονία καὶ διαχειροτονία διαφέρει· καταχειροτονία μὲν γὰρ ἐγένετο οὕτως· ἔλεγεν ὁ κῆρυξ· ὅτω Μειδίας δοκεῖ ἀδικεῖν, ἀράτω τὴν χεῖρα· εἶτα οἱ θέλοντες ἐξέ τεινον τὰς χεῖρας καὶ ἐκαλεῖτο τοῦτο πρῶτον [γίνε ται] καταχειροτονία· (ἀποχειροτονία δὲ) ἐγίνετο οὕτως· ὅτω μὴ δοκεῖ ἀδικεῖν Μειδίας, ἀράτω τὴν χεῖρα, καὶ ἐξέτεινον τινὲς, καὶ ἐκαλεῖτο τοῦτο ἀπο χειροτονία· λοιπὸν πάσας ἠρίθμουν τὰς χεῖρας καὶ ἑώρα ὁ κῆρυξ ποῖαι πλείους εἰσίν· ποτέρων τῶν φασκόντων αὐτὸν ἀδικεῖν ἢ μή· καὶ ὅσαι ἂν ἦσαν πλείους εὑρεθεῖσαι, ἐκεῖ καὶ ἡ γνώμη ἐκράτει. Κατέχεσθαι: θεοφορεῖσθαι. Κατεώρυκτο: κατορωρυγμένον ἦν. kappa.149 Κατηβολή: περιοδικὴ νόσος. Κατηβολή: περιβάλλει. Κατηγορευκότα: κατειπόντα. Κατηγορίας ἔχω: ἀντὶ τοῦ κατηγοροῦμαι ∆ημοσθέ νης περὶ τοῦ στεφάνου. Κατήδεσαν: κατήσχυναν. Κατήλιψ: μεσόδμη. Κατηλοίωσεν: οὐχ ἁπλῶς ἀπέκτεινεν· ἀλλὰ ξύ λοις παίων· ἀφ' ὧν καὶ πατραλοίας, ὁ τὸν πατέρα τύπτων. Κατεχορδεύθη: καθηδύνθη· κατεβομβήθη· ὅλος τῆ χορδῆ γέγονεν. Κατήλιψ: μεσοδμή. Κατημαξευμένοσ: τετριμμένος· ἐγγεγυμνασμένος. Κατημελήσ: κατήκοος. Κατηρεφέα: κατεστεγασμένα. Κατηρεφον: κατεστεγασμένον ἢ κατώτερον ἐστεγασ μένον. Κατῆρεν: κατέπλευσεν. Κατηφόνεσ: στυγνοὶ, ἢ ἀναίσχυντοι. Κατηχθημένοσ: καταβεβαρημένος. Κατιαλίζειν: καταδύνειν. Κάτιμεν: κατερχόμεθα. Κατισχνοῦν: καταλεπτύνειν. Κατ' ὄναρ, οὐ χρὴ λέγειν: βάρβαρον γὰρ παντελῶς· ἀλλὰ ὄναρ· καὶ κατὰ τοὺς ὕπνους· καὶ ἐνύπνιον. Κατοκωχή: ἔνιοι ἀντὶ τοῦ κατοχή. kappa.150 Κατόπιν: μετὰ ταῦτα· ἀπὸ τοῦ ὄπισθεν ἰέναι. Κατόπιν: ἢ μετὰ ταῦτα, ἢ μεταξύ. Κατοιόμενοσ: ὀνομάζων ἑαυτὸν μέγαν καὶ φυσῶν ὑπερήφανος. Κατοιχομένου: νεκροῦ· τεθνεῶτος. Κατ' ὀρφναίαν: κατὰ τὴν σκοτεινήν. Κατοργᾶν: ὑπερακμάζειν. Κατορώρυκται: κατακέχωσται. Κατουλάδα: Σοφοκλῆς Ναυπλίωι· Ἐπεύχομαι δὲ νυκτὶ τηῖ κατουλάδι· τὴν κατίλλουσαν καὶ κατείρ γουσαν· καὶ ἐξούλης δίκη, ἡ ἐξείρξεως· οἱ δὲ τηῖ πανωλέθρωι ἐσομένηι τοῖς Ἕλλησιν· οὖλον γὰρ τὸ ὀλέθριον· καὶ ἡ ˉκˉαˉτˉα πρόθεσις αὔξησιν ἔχει· ἢ ζοφώδη, ἀπὸ τῆς κατὰ τὸ σῶμα γινομένης οὐλῆς· μελάντεραι γάρ· καταιγίδας ἔχουσαν καὶ συστρο φὰς ἀνέμων· εἴλλειν γὰρ τὸ συστρέφειν· Ὅμηρος. Κατ' οὐράν: κατόπισθεν· ἐκ τῶν ὀπίσω. Καττύεσθαι· Ὑπερίδης τὸ ὑποδεδέσθαι· ἀπὸ τῶν καττυμάτων. Καττύεισ: μεταφορικῶς ἀπὸ τῶν ῥαπτόντων τὰ δέρ ματα. Καττύει: συρράπτει· [καττύει]. Καττύμα: ἀπάτη· δόλος. kappa.151 Καττύν: ἀπότριμμα δερματίου βαλλόμενον εἰς τὴν στελλείαν ὅταν μὴ σφίγγηι. Κατωθούμενοσ: ἀνατρεπόμενος. Κάτω κάρα: κάτω τὴν κεφαλὴν ἔχοντα. Κατωκοδόμησεν: Ἰσαῖος ἀντὶ τοῦ κατέκλεισεν εἰς οἴκημα καὶ ἀπέκτεινεν. Κατώλισθον: κατέπεσον. Κατωμαδόν: κατὰ τῶν ὤμων. Καθωραΐζεται: σεμνύνεται. Κατωρχήσαντο: κατεχάρησαν· ἔπαιξαν. Καυλόσ: τὸ ἄκρον τοῦ δόρατος. Καυνόσ: σκληρός. Καύνακασ: ἔνδυμα ποιόν. Καυρόσ: κακός· οὕτως Σοφοκλῆς. Καυσία: εἶδος πίλου βαρβαρικοῦ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ὡς τιάρα. Καυστόν: καρπωτόν· ὃ ἐναγίζεται τοῖς τετελευτη κόσιν. Καχλάζει: ταράττεται· φλεγμαίνει· βράττει. Κάχρυσ: κριθαὶ πεφρυγμέναι. Καχυπότοποσ: καχύποπτος· τοπάσαι γὰρ τὸ ὑπο νοῆσαι. Κάψα: κίστη ἢ θήκη. Κέβρινα: πόλις Τρωάδος Κυμαίων ἄποικος. Κεδνόσ: συνετός· σώφρων ἢ φρόνιμος. Κεγχρεών: τόπος Ἀθήνησιν· ἐν ὧ ἡ ἀργυρῖτις ἐκαθ αίρετο κέγχρος· καὶ ἡ ἀπὸ τῶν ἀργυρείων ἀνα φερομένη ἄμμος. kappa.152 Κεγχρεών: ∆ημοσθένης ἐν τηῖ πρὸς Πανταίνετον γραφηῖ· κἄπειτα ἔπεισε τοὺς οἰκέτας τοὺς ἐμοὺς καθέζεσθαι εἰς τὸν Κεγχρεῶνα· ἀντὶ τοῦ εἰς τὸ καθ αριστήριον· ὅπου τὴν ἐκ τῶν μετάλλων κέγχρον διέψυχον. Κέδρον: οὐδετέρως λέγουσι τὸ θυμίαμα. Κεδρίδεσ: κέδρου καρπός· λέγονται δὲ καὶ ἀρκευ θίδες. Κέδροπα: ὄσπρια· καὶ οἷον χέδροπα. Κειμήλια· κτήματα· ἢ ἀποκείμενα χρήματα. Κείρει: ἐσθίει· κατεσθίει. Κειριάδαι: δῆμος Ἱπποθοωντίδος. Κείρυλοι: οἱ ἄρσενες τῶν ἀλκυόνων· οἵτινες γηρά σαντες ὑπὸ τῶν θηλείων βαστάζονται. Κεκάληκασ: καλὸς γέγονας. Κεκαρυκευμένα: συγκεκρυμμένα. Κεκασμένον: κεκοσμημένον. Κεκαυτηριασμένοσ: μὴ ἔχων ὑγιῆ τὴν συνείδησιν. Κεκιβήλευται: διαβέβληται· κατέγνωσται· ἀπο δεδοκίμασται· νενόθευται. Κεκλασμένουσ: ἰσχύοντας. Κεκλιμένοσ: περιεχόμενος. Κέκλοιο: ἀντὶ τοῦ λέγοις. Κεκμηκώσ: κάμνων. Κεκομψευμένοσ: σεμνός· ἢ ἀστεῖος ἢ εὐκαλλώπισ τος. Κεκοινωνημένοι: κοινὴν ἔχοντες τὴν οὐσίαν· ὡς φη σὶν Λυσίας. kappa.153 Κεκοτυλισμέναι: συνεσπειραμέναι. Κεκοῦροσ: εἶδος πλοίου βραχέος. Κεκραγμόν: τὴν βοήν. Κεκραιπαληκώσ: εὐφραμμένος. Κεκριγότα: τρίζοντα. Κεκρόπη: Ἀθηνῆ. Κεκροπίσ: μία τῶν ἐν Ἀθήνησιν δέκα φυλῶν. Κεκρύφαλον: κεκρύφαντον· σαββακάθιον· σουδά ριον. Κεκτώμεθα: κεκτημένοι ὦμεν. Κεκυπτάκασιν: ἀσχολοῦνται. Κεκωδωνισμένοσ: ἐξητασμένος· ἀπὸ τῶν τοὺς φύλα κας διὰ τοῦ κώδωνος ἐξεταζόντων· καὶ διακωδω νίσαι, τὸ ἐξετάσαι· Ἀριστοφάνης Λυσιστράτηι· Ὡς αἰσχρὸν ἀκωδώνιστον ἐᾶν. Κεκωφῶσθαι: κωφὸν γεγονέναι. Κελάδησαν: ἐβόησαν. Κελαδεινή: κυνηγός· θόρυβον κατὰ τὰς ἄγρας ποι οῦσα. Κελαδοῦσιν: ἠχοῦσιν. Κελέοντεσ: κυρίως κελέοντες καλοῦνται οἱ ἱστόπο δες· Ἀντιφῶν δὲ ἐν τηῖ πρὸς τὸν ∆ημοσθένην γρα φηῖ τὰ ὀρθὰ ξύλα οὕτως ὠνόμασεν. Κελέοντεσ: ἱστόποδες· καὶ πάντα τὰ μακρὰ ξύλα. kappa.154 Κελεόσ: οὗ αἱ θυγατέρες ὑπεδέξαντο τὴν ∆ήμητραν ἐν Ἐλευσῖνι. Κελαρύζειν: μετὰ ἠχοῦς ῥεῖν. Κελενδρύονα: κιχήσιππον· ἀπὸ τοῦ κελέοντος καὶ τῆς δρυὸς, ὡς μακρὸν καὶ δασύ. Κέλευθοσ: ὁδός· ἀπὸ τοῦ κέλλειν, ὅ ἐστιν εἰς τούμ προσθεν ἰέναι· ὅθεν καὶ ἐξω[κέλης, τὸ ληστρικὸν πλοῖον ἢ ἄστρωτος ἵππος] κεῖλεν ὅ ἐστιν ἔξω τοῦ κέλλειν γέγονεν. Κέλησ: τὸ ληστρικὸν πλοῖον ἢ ἄστρωτος ἵππος. Κέλυφοσ: τὸ λέπυρον τοῦ ὠοῦ. Κελύφανα: τὰ λεπίσματα τῶν τραγημάτων. Κελωρύειν: βοᾶν. Κεμάσ: ἔλαφος· ὁ κοιμώμενος ἐν σπηλαίωι· κοιμὰς τίς ὤν. Κένανδρον: κένον ἄνδρα. Κενέβρια· ἐν οἷς τὰ νεκριμαῖα καὶ τοὺς ἀπέργους ὄνους κατακόπτουσιν· καὶ τὰ θνησιμαῖα. Κενεμβατεῖν: εἰς κενὰ βαίνειν· κενὰ ἐπιχειρεῖν. Κενεόν: μάταιον. Κενεών: ὁ περὶ τὸν λαγόνα τόπος. Κένκω: πεινῶ. Κενταυρικῶσ: ἀγροίκως. Κενοφωνίασ: ματαιοφωνίας· ἀσεβείας· ἠγοῦν αἱρετι κάς. Κενοφροσύνη: ἡ ματαιοφροσύνη. kappa.155 Κένταυρον: τὸ μόριον· ἢ τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον· οὕτω Θεόπομπος. Κεντριάδαι: πατριὰ κηρύκων. Κεντρότυποσ: μοχθηρός. Κεντυρίων: ἑκατόνταρχος. Κενῶν φάουσ: τυφλῶν. Κέοιτο: ὑπάρχοιτο. Κέπφοσ: εἶδος ὀρνέου ὀξύτατον. Κεπφωθείσ: ἐπαρθείς· ἐρεθισθείς· ὀξέως ἐλαυνόμε νος. Κεραμίσ: δῆμος Ἀκαμαντίδος φυλῆς. Κεραμικαί: πλατεῖαι πληγαί· τοὺς γὰρ ῥαθύμως τρέχοντας τύπτουσιν. Κεραμικαί: ὁ τόπος ἐν ωἷ αἱ πόρναι. Κέραμοσ: οἱ μὲν τὰ κεράμια· ἀφ' οὗ καὶ κεραμεύς· οἱ δὲ τὰς ὀπτὰς πλίνθους. Κεραννύουσι: κέρνουσιν· Ὑπερίδης. Κεραόν: τέλειον. Κέρασ: τὸ τοῦ πολέμου μέρος καὶ τόξον. Κέρασ· κέρωσ· κέρα: ἐπὶ τῆς παρατάξεως· Θουκυ δίδης ηʹ· τοῦ εὐωνύμου κέρως· ἐν τηῖ αὐτηῖ· καὶ οἱ μὲν Ἀργεῖοι τωῖ σφετέρωι αὐτῶν κέρα· καὶ ἐν πᾶσιν οὕτως. Κεραμικὴ μάστιξ: ὀστρακισμός. Κεραΐζει: πορθεῖ· ἀναιρεῖ· διαρπάζει. Κεραμίσ: δῆμός ἐστι φυλῆς τῆς Ἀκαμαντίδος ἡ kappa.156 Κεραμίς· εἴληφε δὲ τούνομα ἀπὸ τῆς κεραμικῆς τέχνης καὶ τοῦ θύειν Κεράμω τινὶ ἥρωϊ. Κεραμικόσ: δύο ἦσαν Κεραμικοί· ὁ μὲν ἔνδον τῆς πόλεως· ὁ δὲ ἔξω· ἔνθα καὶ τοὺς ἐν πολέμωι τελευ τήσαντας ἔθαπτον δημοσία· καὶ τοὺς ἐπιταφίους ἔλεγον. Κερασβόλα: τὰ σκληρὰ καὶ ἐν τοῖς πυροῖς καὶ ἐν τοῖς ὀσπρίοις συμφυόμενα· τηῖ μὲν χροιᾶ μέλανα· στρογγύλα δὲ καὶ ἰσομεγέθη κέγχροις· ἃ συνεψό μενα τοῖς ὀσπρίοις οὐ τήκεται· εἴρηται δὲ οὕτως ἀπὸ τοῦ τὴν κατασπορὰν καὶ τὸ ἄροτρον τοῖς κέ ρασι τῶν βοῶν βεβλῆσθαι καὶ ἀντιτύπτειν· ὅτ' ἂν οὖν λέγη κερασβόλους, τοὺς ἀπαιδεύτους καὶ σκλη ροὺς καὶ μὴ πειθομένους τοῖς νόμοις φησί. Κερασφόροσ: κερατοφόρος. Κεραυνόσ: ἱμάτιον ποιόν. Κέραμον: λέγεται ἐπὶ τῶν λεκανίδων· αὗται δέ εἰσιν αἱ λεκανίδες κεραμεαῖ παραπλησίαι τηῖ κατα σκευηῖ κρατῆρι· ἃς νῦν ὀψοδόκας αἱ γυναῖκες καλοῦσιν· ἀρώματα οὖν εἰς ταύτας ἐμβάλλουσι καὶ στήμονας· κομίζουσι δὲ αὐτὰς αἱ νύμφαι εἰς τὰς τῶν νυμφίων οἰκίας. Κερβέριοι: οἱ παρ' Ὁμήρωι Κιμμέριοι· τὴν δὲ πόλιν οἱ μὲν Κίμμερον, οἱ δὲ Κερβερίαν. Κερδίασ: κερδοσύνης· φιλοκερδίας. kappa.157 Κερδαλέοσ: ποικιλος· πανοῦργος· κερδαλῆ γὰρ ἡ ἀλώπηξ. Κερδαλεόφρων: δολιόφρων· σκολιὰ βουλευόμενος. Κέρδιον: κρεῖττον· ὠφελιμώτερον. Κέρδιστοσ: πανουργότατος. Κερδοσύνη: πανουργία. Κερκίδασ: εἷς ἦν τῶν τὰ Μακεδονικὰ φρονούντων. Κερκίσ: φυτὸν αἰγείρωι ὅμοιον. Κερκῖται: ἔθνος Ἰνδικόν· ὃ χρῆται μακρωῖ πηδαλίωι ὃ καλεῖται κερκέτης. Κέρκοσ: ἡ οὐρά. Κέρκουροσ: εἶδος πλοίου οὕτως καλοῦσιν. Κερκώπη: τέττιγι παρόμοιον, ἕνα φθόγγον προϊ έμενον. Κέρκωπεσ: πανοῦργοι δόλιοι· ἀπατεῶνες· κόλακες· οἳ, καθάπερ ἡ ἀλώπηξ τοὺς θηρατικοὺς κύνας ἀπαταῖ, τοὺς ἁπλουστέρους φενακίζουσι τηῖ κέρκωι τῶν λόγων. Κερκωπίζοντεσ: χλευάζοντες· μωκίζοντες ὡς οἱ πίθηκοι. Κέρκωψ: ἀπατεών· ἢ καὶ γένος πιθήκου. Κέρκωπεσ: ἐξαπατητῆρες· ἱστοροῦνται καὶ ψεῦσται οἱ Κέρκωπες· Ξεναγόρας δὲ εἰς πιθήκους αὐτοὺς μεταβαλεῖν φησί· καὶ τὰς Πιθηκούσσας νήσους kappa.158 ἀπ' αὐτῶν κληθῆναι· δύο δὲ ἦσαν οἱ Κέρκωπες· ὧν ὁ μὲν Ἄνδουλος, ὁ δὲ Ἄτλαντος ὀνομάζεται. Κερματίζει: εἰς λεπτὰ διαιρεῖ. Κερουτιᾶν: γαυριᾶν. Κεροβάτασ: ὁ Πάν· ὅτι κέρατα ἔχει ἢ κερατίνας βάσεις. Κερουτιασμόσ: ἀπὸ τοῦ κόρου λέγουσιν. Κερσοβλέπτησ: παῖς μὲν ἦν Κότυος· καὶ νεώτατος ὢν, βασιλεὺς κατεστάθη ὑπὸ τοῦ πατρὸς Θραίκης. Κερτόμιοσ: ἐρεθιστικός. Κερτομῶν: χλευάζων· ἐρεθίζων· σκώπτων. Κέρχανα: τὰ ἐντάφια. Κερχνοῖ: τραχύνει. Κερχνηΐσ: ὄρνεον. Κέρχνοσ: τραχύ τι ἐν τοῖς ἐνωτίοις. Κερχνῶ: πίνω. Κεστὸν ἱμάντα: ποικίλον ἱμάντα. Κεστόσ: ὁ διακεκεντημένος καὶ διαπεποικιλμένος ἱμάς· οἷον ἔνδυμα Ἀφροδίτης· καταχρηστικῶς δὲ καὶ πάντα τὰ τῶν γυναικῶν φαντασιώδη ἐνδύ ματα. Κεστρεῖσ νήστεις ἐκάλουν κεχηνότας καὶ πεινῶντας· λαίμαργοι γὰρ οὗτοι οἱ ἰχθύες· καὶ ἡ παροιμία· kappa.159 κεστρεὺς νηστεύσεις· εἴρηται ἐπὶ τῶν δικαιοπρα γούντων μὲν, ἧττον δὲ φερομένων διὰ τοῦτο αὐτό· μετενήνεκται δὲ ἀπὸ τοῦ ἰχθύος· οὗτος γὰρ πάντων τῶν ἰχθύων ἀλληλοφαγούντων, μόνος ἀπέχεται· νέμεται δὲ ἰλὺν, ὡς Ἀριστοτέλης ἐν τοῖς περὶ ζωίων· καὶ δῆλον ὅτι ταλαιπωρεῖ καταδυόμενος εἰς τὴν ἰλὺν καὶ ἧττον τι φέρεται. Κέσκοσ: ἦν πόλις ἐν Κιλικίαι καὶ παρ' αὐτὴν πο ταμὸς Νοῦς ὄνομα· δι' ὅπερ οἱ κωμικοὶ παίζοντες τοὺς νοῦν οὐκ ἔχοντας κέσκον φασὶν οὐκ ἔχειν. Κέστραν: τὴν μύραιναν. Κεστρίνουσ: τὰ τεμάχη τῶν ἰχθύων. Κεστόν: ποικίλον. Κεστρῖνοσ: εἶδος ἰχθύος· σκεπτέον δὲ εἰ διαφέρει κεστρέως. Κέφαλοσ: ἔστιν καὶ ὄνομα δημαγωγοῦ. Κεύθειν: κρύπτειν. Κευθήμων: φωλεῶν· ἀποκρύφων τόπων. Κευθμώνων: κρυπτῶν τόπων· ἐνδοτάτων. Κεφάλαιον: παραλαμβάνεται ἐπὶ ἐπιγράμματος· καὶ λόγου· καὶ ἀργυρίου· οὕτως Αἰσχίνης ἐν τῶ κατὰ Κτησιφῶντος καὶ ∆ημοσθένης ἐν τῶ πρὸς Ἄφοβον. Κεφαλή: δῆμος Ἀκαμαντίδος· καὶ Κεφαλῆθεν· ἐκ τῆς αὐτῆς. kappa.160 Κεφαλαίωσον: συντόμισον· συνάγαγε. Κεχαρισμένε: πεφιλημένε. Κεχαρισμένωσ: εἰς χάριν αὐτῶν πάντα ποιεῖν. Κεχειρωμένοι: ἡττημένοι. Κεχήληνται: καταπεπράϋνται. Κεχήνη: κεχηνὼς ἤμην· ὡς τὸ ἤδη (ἤδεα) ἤδειν. Κεχηνότεσ: χαυνῶς ὁρῶντες. Κεχραμμαίνειν: πικραίνεσθαι· ἢ τοὺς ὀδόντας συγ κρούειν. Κεχρησμωδημένων: μεμαντευμένων. Κηδεία: ταφή· ἐκφορά. Κήδειν: κακοῦν· λυπεῖν. Κηδείουσ: οἰκείους· προσφιλεῖς. Κηδεμονία: πρόνοια· καὶ κηδεμὼν, φροντιστὴς, προ νοητής. Κηδεστήσ: ὁ κατ' ἐπιγαμβρίαν οἰκεῖος· ἢ πενθερός. Κήδεται: φροντίζει· βοηθεῖ· ἐπιμελεῖται. Κηδεύειν: φροντίζειν· ἢ θάπτειν. Κηδίδησ: διθυραμβοποιητὴς ἀρχαῖος. Κηδήσαντεσ: θεραπεύσαντες ἢ λυπήσαντες. Κῆδοσ: ἡ συναλλαγὴ τοῦ γάμου ἢ τοῦ πένθους. Κηδωνίδησ: οὗτος τεθρυλημένος ἦν ἐπὶ παιδεραστίαι ἀνυπερβλήτωι. Κήθια: ὀξύβαφα οἷς κυβεύουσιν. kappa.161 Κήθιον: πλεκτόν τι σύστομον· εἰς ὃ ἐντιθέντες τοὺς ἀστραγάλους βάλλουσιν. Κηκάζειν: κακολογεῖν. Κηκίσ: ἔστι μὲν καὶ καρπός τις περιφερής· ἔστι δὲ καὶ βάμμα τί καὶ στύμμα· ἢ καὶ ὀπὸς δρυὸς ἐπιτήδειος εἰς βαφήν. Κηλῖδεσ: σπίλοι. Κήλησισ: πειθὼ μετὰ τέρψεως. Κηλίσ: ῥύπος· μῶμος· μορφή· ἕλκος· οὐλή. Κηλούμενοσ: φλεγόμενος· τερπόμενος· οἷον αὐλοῖς καὶ ἡδυφωνίαις. Κημόσ: εἶδος χαλινοῦ· ἢ φιμός. Κημόσ: πλέγμα κωνοειδές· δι' οὗ καθιᾶσιν οἱ δικα σταὶ τὴν ψῆφον εἰς τὸν κάδον· καὶ τὸ τοῖς ἵπποις ἐπιτιθέμενον· καὶ γυναικεῖον προκόσμημα· καὶ αἱ αὐλητικαὶ φορβειαί· καὶ κρίκου τι γένος· καὶ πόα τίς· καὶ ὄσπριόν τι παρὰ Θραξίν. Κήνυγμα: σκιὰ καὶ εἴδωλον. Κῆποσ: πόλις κατὰ Βόσπορον οὕτω καλουμένη. Κῆποσ: κουρὰ τίς ἐπὶ καλλωπισμωῖ διαβαλλο μένη. Κῆποσ: γυναικὸς αἰδοῖον. Κῆποσ καὶ παράδεισοσ διαφόρως παρ' αὐτοῖς λέγεται. Κήπουρεύμα: τὸ ὕδωρ τοῦ κηπουροῦ, εἰς ἄρδευσιν πεποιημένον. kappa.162 Κήρ: ψυχή· θανατηφόρος μοῖρα· καὶ κῆρες, θανα τηφόροι μοῖραι. Κήρυκεσ: γένος ἐν Ἀθήναις ὠνομασμένον ἀπὸ Κή ρυκος τοῦ Ἑρμοῦ. Κηρίναι: μάστιγες γίνονται τινὲς οὕτως ὡς οἱ κηρίωνες· εἰ μὴ ἄρα αἱ διπλαῖ· ἢ διπύξιναι. Κηρίω βῦσαι: αἱ ὑποβαλλόμεναι κηρίον ἐπετίθεσαν τοῖς παιδίοις ἵνα μὴ βοᾶ. Κηρυκίδαι: γένος Ἀθήνηισιν. Κηραίνει: τήκει· πρὸς φθορὰν ἄγει. Κημᾶν: φιμοῦν· χαλινοῦν. Κηρυκίνην: γυναῖκα κηρύττουσαν λέγουσιν. Κήτειον: λάχανον ἀνθερίκωι ὅμοιον. Κηττόσ: δῆμος Λεοντίδος φυλῆς. Κήτταν: τὴν περὶ τὸν στόμαχον τῶν κυουσῶν γυναι κῶν διάθεσιν· καὶ τὸ ὄρνεον ὁμοίως καλοῦσιν. Κηφισόδωροσ: ἄλλος μὲν ὃς κεκωμώδηται ὡς ὀνώδης· ἕτερος δὲ ὁ ὕπαρχος ὃς ἐν Μαντινείαι μετὰ Γρύλλου τοῦ Ξενοφῶντος ἀπέθανεν. Κηφισόδοτοσ: οὗτος Ἀλωπεκόννησον πολιορκῶν ἀπε χειροτονήθη· καὶ κριθεὶς ἑάλω· καὶ ἀπέτισε πέντε τάλαντα. Κηφήν: ἀργός· ἀπρόκοπος· μετέωρος. kappa.163 Κηφήνεσσι κοθούροισι: τοῖς καθεζομένοις καὶ φυλάτ τουσι τὴν τῶν μελισσῶν ἔξοδον· οὖροι γὰρ οἱ φύλακες· καὶ θυρωροὶ, οἱ τὰς θύρας φυλάσσοντες. Κηφισιεύσ: δῆμος τῆς Ἐρεχθηΐδος. Κίαλον: χρῶμα ὑπόφαιον. Κιβαδεσ: ἡμέραι. Κιβδηλιᾶν: ὠχριᾶν. Κιβδηλιῶντασ: ὠχριῶντας. Κιβδῶνεσ: οἱ μετάλλειοι. Κίβδηλον: οὕτως ἐκάλουν τὸ νόθον καὶ ἀδόκιμον νόμισμα καὶ παρακοπέν· Νόμων ιαʹ· ὁ μὲν δοῦλος φερέσθω τὸ κιβδηλευθέν· κίβδηλον μέν ἐστιν ὅτἂν ἔχη ἐπιφάνειαν ὡς ἀστεῖον, ηἶ δὲ μοχθηρὸν τωῖ τρόπωι. Κιβωτόσ: λάρναξ· κίστη. Κιγκλίζει: σαλεύει· μοχλεύει· ἦχον ποιεῖ· κινεῖ. Κιγκλίσ: ὁ τοῦ δικαστηρίου κάγκελλος· ἤτοι τοῦ ἱεροῦ οἴκου. Κιγκλίδεσ: αἱ τῶν δικαστηρίων θύραι. Κίγκλοσ: ὄρνεον τὴν ὀσφὺν πολλὰ κινοῦν· ὅ τινες σεισοπυγίδα καλοῦσιν· σφόδρα λεπτόν· καὶ kappa.164 ἡ πτωχότερος κίγκλου παροιμία· ἧ κέχρηται Μένανδρος Θαΐδι. Κίδαρισ: περίθεμα κεφαλῆς ἢ ἐκ τῆς τριχὸς ὕφασμα· ἤτοι εἶδος καλαμαυκίου, ὃ καὶ τιάρα νοεῖτε τινὲς δὲ κίδαριν λέγουσι· περικράνιον πίλιον· ἢ στέφανον ἢ φακιόλιον ἢ πῖλον βασιλικὸν Περσῶν· ἢ τὸ στρόφιον ὃ οἱ ἱερεῖς φοροῦσιν. Κιγκιόπραγοι: ἀντὶ τοῦ δασεῖς. Κιγχάνειν: τὸ ἐπεξιέναι· οὕτως Σόλων. Κιδάφη: ἀλώπηξ. Κιδαφίων: πανοῦργος· δόλιος· κιδάφη γὰρ ἡ ἀλώπηξ· οἱ δὲ ἀπὸ τῶν κίων. [....] Κίδναται: σκορπίζεται. Κίθαροσ: ἰχθὺς ποιός· λέγεται καὶ τὸ στῆθος. Κιθαιρών: ὄρος ἐν Βοιωτίαι. Κικλήσκουσι: καλοῦσι. Κίκκαβοσ: ὀνοματοπεποίηταί τι νομισμάτιον ἐν Αἵδου. Κίκκασοσ: ὀβολοῦ ὄνομα. Κικκαβίζειν: τὴν τῶν γλαυκῶν φωνὴν οὕτως καλεῖ Ἀριστοφάνης. Κιλίκων: ἐπώνυμον Ἀχαιοῦ τοῦ Μέροπος, ἀπὸ kappa.165 τροφοῦ Κιλίσσης· ὃς τὴν πατρίδα Μίλητον πρού δωκεν τοῖς Πριηνεῦσι· καὶ τὸν βασιλέα στρατηγῶν· ἢ, παρόσον Κίλικες διεβέβληντο ἐπὶ πονηρίαι καὶ ὠμότητι, διὰ τοῦτο ἐκλήθη Κιλίκων· Φερεκράτης· Ἀεὶ πόθ' ἡμῖν ἐγκιλικίζουσ' οἱ θεοί. Κιλίκιος ὄλεθροσ: [....] Κιλικισμόν: Θεόπομπος ὁ ἱστορικὸς τὸν ἐκ παρα νομίας φόνον λέγει. Κιλικίουσ: τὰς πικρὰς τιμωρίας οὕτως ἐκάλουν. Κιλλεία: πρὸς τῶ Ὑμηττωῖ δασύ· οἱ δὲ κρήνην· Καλλίστρατος δὲ ἄγριον λάχανον τραχύ· Εὐ φρόνιος δὲ τὰ ἀκανθώδη τῶν ἐχίνων. Κιλλικύριοι: ἐν Συρακόσσαις τινὲς ἐκλήθησαν· οἱ ἀντὶ τῶν γεωμόρων μέρος καταλαβόντες τοῦ πολιτεύ ματος· οἷον Εἴλωτες καὶ Πενέσται τινες. Κίλικι λιμῶ: ἀντὶ τοῦ ὀλέθρωι· καὶ Κιλικιστούς· τοὺς ἔκ τινος παρανομίας φόνους. Κιλλόν: χρῶμα παρὰ τὸ φαιόν. Κίμβικα: σφικία· ἢ μέλισσα· ἡ μικρολογία· ἢ διαστροφή. Κίμβικασ· καὶ κικκάβουσ: τοὺς αἰσχρούς. Κιμμερικόν: εἶδος χιτωνίσκου· οὕτως Ἀριστο φάνης. kappa.166 Κιμώνεια: ἐρείπια Ἀθήνησιν· ἐν οἷς ἀπεπάτουν καὶ kappa.166 ἐπεραίνοντο. Κιναβευμάτων: πονηρευμάτων. Κινάβρα: μικρολογία· οἱ δὲ τὰ ἀποκαθάρματα· οἱ δὲ τὴν τῆς ἀλώπεκος σόβην. Κιναβρεύεσθαι: τὸ σκευωρεῖσθαι. Κίναδοσ: θηρίον· ∆ημοσθένης ἐν τῶ κατὰ Κτησι φῶντος· ἰδίως δὲ Σικελιώτας φασὶ τὴν ἀλώπεκα κινάδιον καλεῖν. Κίναιδοσ: ἀσελγής· μαλακός. Κιναθισμόν: οἱ μὲν τὴν κίνησιν ἀποδιδόασιν· οἱ δὲ τὸν θησαυρισμὸν κίναθον καλοῦσιν. Κιμβάζειν: στραγγεύεσθαι. Κίνδαξ: κίνδυνος. Κίνδασ: εὐκίνητος. Κινδαψόσ: ὄργανον ποιόν. Κίνδυνον ἀναρρίψαι λέγουσι μεταφέροντες ἀπὸ τῶν κύβων. Κινδυνεύει: ἀντὶ τοῦ ἐγγίζει. Κινεῖ: οἷον ἐρεθίζει· λέγουσι δὲ οὕτω καὶ τὸ ἀροτριᾶν· καὶ ἀκίνητον, τὴν ἀναροτρίατον. Κινησίασ: ὄνομα κύριον· οὗτος ἐπὶ ἀσεβείαι καὶ παρανομίαι διεθρυλεῖτο· ἦν δὲ διθυραμβοποιός. kappa.167 Κινύρα: ὄργανον μουσικόν· ἢ κιθάρα. Κινυρή: οἰκτρά· θρηνητική. Κινύρεσθαι: ὀδύρεσθαι. Κίξασ: τοὺς ἐν ὁδωῖ ληστάς. Κίοσ: νῆσος μὲν μία τῶν Κυκλάδων παρακειμένη τηῖ Ἀττικηῖ· πόλιν δὲ τὴν νῆσον Λυσίας ἐκάλεσεν· ἀλλὰ καὶ ἄλλοι πολλάκις τῶν ῥητόρων τὰς νήσους

πόλεις ὀνομάζουσιν. Κίρκον: ἱέρακα· ἢ οὐράν· ἢ κωπηλάτην. Κιρρόν: πυρρόν· ἢ αἷμα τὸ ἀπὸ ζῶντος. Κιρραῖον πεδίον: Κίρρα πόλις ἐστιν ἀπέχουσα ∆ελ φῶν λʹ σταδίους· ἔοικεν οὖν Αἰσχίνης Κίρραιον πεδίον καλεῖν τὸ παρακείμενον ταύτηι τηῖ πόλει. Κισσύβιον: ἐκ κισυβίνου ξύλου ποτήριον κυρίως. Κισθήνη: ὄρος τῆς Θραίκης. Κίστη καὶ κοίτησ: ἀγγεῖον ἐν ωἷ τὰ βρώματα κεῖται· ἢ ἱμάτιά τινα· ἠγοῦν κιβώτια. Κιστοφόροσ: ἔοικεν δὲ τὰς κίστας ἱερὰς εἶναι ∆ιο νύσου καὶ ταῖν θεαῖν. Κιττοφόροσ: ἔνιοι δὲ μετὰ τοῦ ˉσ γράφουσιν.